Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Ζητώντας βοήθεια...
6 σχόλια:
Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:
Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.
Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.
Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.
Καλημέρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠω... πάνε πολλά χρόνια που έχω διαβάσει το "Ο Γέρος και η θάλασσα".......
Λίγο σαν το ψάρι νοιώθω...
Καλή Κυριακή
Μακαρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν κατι δε μπορω να αντεξω ειναι σιγουρα να ζω διχως ονειρο, οραμα..
Για να είμαι ειλικρινής δεν με άγγιξε ποτέ σαν βιβλίο Ο Γέρος και η θάλασσα σε αντίθεση με την ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Βδομάδα! :-)
Είτε στο βιβλίο, Αγγλικά, είτε στην ταινία με τον Σπένσερ Τρέησι αυτό το έργο πάντα δίνει δύναμη... όσο για το ψάρι, μου φαίνεται ότι ο Χέμινγουέη το χρησιμοποίησε για να πει πράγματα παράλληλα με αυτά που είπε ο Καβάφης χρησιμοποιώντας την Ιθάκη... ότι το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ο τρόπος που καθορίζει κανείς τη ζωή του...
Roadartist,
Με τα νέα που έρχονται τώρα πια καθημερινά το χρειαζόμαστε πολύ αυτό το όραμα...
Αθεόφοβε,
Η κάθε γλώσσα έχει τις ενστικτώδεις έννοιες που μπορούν να δημιουργούν τεχνίτες του λόγου... αλλά αν μεταφραστεί κάτι σε άλλη γλώσσα ή νοοτροπία χάνει. Όπως είναι αδύνατο να μεταφραστεί ο Καραγάτσης ή ο Καζαντζάκης... (έχεις διαβάσει την Αγγλική μετάφραση της Αναφοράς; για παράδειγμα: η τελευταία φράση "Παππού, καλώς σε βρήκα" είναι μεταφρασμένη "Grandfather, hello", όλη το βιβλίο, στα Αγγλικά, δεν διαβάζεται). Από την άλλη μεριά βάλε τον Σπένσερ Τρέησι στην οθόνη, και ότι χανόταν απο την μετάφραση επιστρέφει στο τετράγωνο από την εικόνα, που ξεπερνά τον λόγο.
Στο θέμα ανάγνωσης ενός κειμένου ή ποιήματος μεταφρασμένου, θα συμφωνήσω Δημήτρη ότι σε πολλές περιπτώσεις χάνει το έργο.... σε άλλες πάλι κερδίζει, συμβαίνει και αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως είναι πραγματικά υπέροχο να διαβάζει κάποιος ένα έργο στη γλώσσα που γράφτηκε (αρκεί να την γνωρίζει καλά).
:-)
Βάσσια, πάντα σκέφτομαι, ότι και να διαβάζω, πώς θα καταλαβαινόταν στην "άλλη" γλώσσα και νοοτροπία -είτε διαβάζω Αγγλικά είτε Ελληνικά... και κάμποσα Γαλλικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ήθελα να μεταφράσω στα Αγγλικά το Σέργιο και Βάκχο, και το Παραμύθι Χωρίς Όνομα, αλλά όσο και να έχω προσπαθήσει είναι αδύνατο να μεταφραστεί το πνεύμα... (Μιλώντας σαν τελείως διαγλωσσικός και σε νοοτροπία και βιώματα και κουλτούρα, όχι μόνο απλά σαν γνώστης γλώσσας). Όπως είχε πει ο Καζαντζάκης, οι λέξεις πρέπει να πέφτουν μέσα μας σαν χειροβομβίδες και να μας γεμίζουν με το νόημα και το πνεύμα τους. Αλλά, η "έκρηξη" της "χειροβομβίδας" χρειάζεται την νοοτροπία και κουλτούρα που δημιούργησαν την αρχική λέξη. Μεταφρασμένη δεν δουλεύει το ίδιο.
Από οποιαδήποτε γλώσσα σε άλλη, όχι μόνο από Ελληνικά. Παράδειγμα, η αίσχος αυτή μετάφραση: "Να ζει κανείς ή να μη ζει;". Η σωστότερη μετάφραση θα ήταν "Να υπάρχει κανείς ή να μην υπάρχει;" -κι αυτά είναι τα εύκολα :-)
Καλή σου μέρα!