Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Αναστήλωση







Λοιπόν δεν μπορείς ποτέ να επαναπαυθείς σε μια ρουτίνα ευτυχίας γιατί όλο και 'κει που δεν το περιμένεις έρχεται  μια απότομη στροφή και κάνεις αμάν να κρατήσεις το αυτοκίνητο στο δρόμο. Και το πιο ενδιαφέρον είναι πως σε τέτοιες στιγμές φαίνονται οι καλοί φίλοι ανάμεσα σε αυτούς που νόμιζες ότι είχες και εκείνους που δεν ήξερες ότι είχες.

Έτσι και την περασμένη Δευτέρα το βράδυ είχε η γυναίκα μου ένα ιατρικό περιστατικό, που ήταν τελικά σοβαρότερο απ' όσο φαινόταν στην αρχή, και θα γινόταν πολύ σοβαρό αν δεν είχαμε πάει με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο στις 3 το πρωί. Όλα τελικά πάνε καλά, ξεκουράζεται αναπαυτικά στον καναπέ δίπλα στο γραφείο μου και το τζάκι, και γυρνά στην δουλειά από Δευτέρα.

Είμαι ευγνώμων και για τα σχόλιά σας αλλά και την ηθική υποστήριξη και συμβουλές που μας προσέφερε η Ρία, η οποία με βοήθησε μεταξύ άλλων και με τη αίσθηση ότι υπήρχε ένας άνθρωπος που μιλούσε την γλώσσα μου και ήταν και στον κλάδο της ιατρικής.

Τώρα θα μου πείτε τι πρόβλημα υπήρχε στην Emilia-Romagna, όπου το δημόσιο νοσοκομείο μας του Forli, είναι το δεύτερο καλύτερο της Ευρώπης και το σύστημα υγείας μας είναι το καλύτερο της Ιταλίας, ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύουμε; Κανένα πρόβλημα με το νοσοκομείο, κανένα πρόβλημα με το ασθενοφόρο που σκαρφάλωσε στο βουνό και ήταν στην πόρτα μας 48 λεπτά μετά το τηλεφώνημα.

Το πρόβλημα παρουσιάστηκε από εκεί που δεν το περίμενες μεταξύ της πρώτης ενόχλησης και του τηλεφωνήματος για ασθενοφόρο.

Όπως θα έχετε διαβάσει, η γιατρός μας ήταν και προσωπική φίλη, ήμασταν και στο σπίτι της για δείπνο την περασμένη εβδομάδα, και την νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη ήταν και η διανυκτερεύουσα γιατρός της περιοχής.

Καθώς η γυναίκα μου υπέφερε όλο και περισσότερο της είπα ότι πρέπει να τηλεφωνήσουμε στη φίλη μας την γιατρό. Η γυναίκα μου που είναι πολύ σκληρό καρύδι και δεν την ρίχνουν καταστάσεις εύκολα, δεν ήθελε να την ενοχλήσει αλλά εγώ επέμεινα. Της έστειλε λοιπόν ένα SMS στις 11:50 το βράδυ, περιγράφοντας την κατάσταση ακριβώς, μια που είχε ξαναπαρουσιαστεί με ηπιότερη μορφή πριν 4-5 χρόνια. Καμιά απάντηση. Μόλις μετά τα μεσάνυκτα της τηλεφώνησε. Η Γιατρός σήκωσε το τηλέφωνο και το έκλεισε αμέσως χωρίς να μιλήσει. Λίγα λεπτά μετά έστειλε SMS  στη γυναίκα μου να "πίνει πολλά υγρά".

Η γυναίκα μου υπέφερε όλο και περισσότερο με τα λεπτά που περνούσαν, και, όπως μου συμβαίνει σε περιπτώσεις ανάγκης, άλλαξα ταχύτητα προς το πλέον ήρεμο, λογικό και υπολογισμένο, να δω τι πρέπει να γίνει περασμένα μεσάνυκτα στα βουνά της Ιταλίας.

Google, emergency medical hotline. Αριθμός τηλεφώνου στην Ουάσινγκτον. Παίρνω αμέσως, σε λιγότερο από δύο λεπτά μιλούσα με γιατρό. Περιγράφω την περίπτωση και ζητώ συμβουλές. Μου απαντάει φυσικά ο γιατρός ότι δεν μπορεί να συμβουλεύσει συγκεκριμένα χωρίς να δει την ασθενή ή χωρίς να μιλάει με γιατρό που την βλέπει εκείνη τη στιγμή -επίσης με ρώτησε αν έχω κάρτα μέλους της υπηρεσίας τους, που δεν είχα. Λέω εγώ, "το καταλαβαίνω απόλυτα αλλά: Δεν έχει αυτή τη στιγμή σημασία αν είμαι μέλος. Είμαι Αμερικανός, είναι μεσάνυκτα στα βουνά της Ιταλίας και η γυναίκα μου χρειάζεται την βοήθειά σας". Και βοήθησε, μου εξήγησε ότι πρέπει αμέσως να πάει σε νοσοκομείο χωρίς καθυστέρηση και τι να κάνω για να αισθάνεται καλύτερα μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο.

Όταν η γιατρός σου και φίλη σου που απέχει 12 χιλιόμετρα σε στέλνει να φουντάρεις, βρίσκεται γιατρός 7.000 χιλιόμετρα μακριά. Και την επομένη και μεθεπομένη, βρίσκεται  βοήθεια και πρακτική και ηθική από μέηλ από 1.500 χιλιόμετρα μακριά.

Τέλος πάντων, ήρθε το ασθενοφόρο, πήγαμε στο νοσοκομείο 3 το πρωί, κατά τις 8 η κατάσταση είχε σταθεροποιηθεί, και περάσαμε δυό μέρες στο σπίτι της μαμάς και του μπαμπά ένα χιλιόμετρο από το νοσοκομείο. Επίσκεψη ξανά με τους γιατρούς του νοσοκομείου 48 ώρες αργότερα, και μας έγραψαν φάρμακα τα οποία έπρεπε να καθαρογράψει η γιατρός μας.

Στην επιστροφή της τηλεφωνήσαμε στο ιατρείο της , της καλής μας φίλης, για ραντεβού να γράψει τα φάρμακα και τις μελλοντικές επισκέψεις. Μας είπε να είμαστε στο γραφείο της στο χωριό πριν το δικό μας στις 5 το απόγευμα. Της είπαμε ότι προτιμούσαμε το γραφείο στο δικό μας χωριό και είπε να είμαστε εκεί στις 4. Φτάσαμε 4 και 10 και είχε φύγει. Την πήραμε και είπε ότι είχε φύγει στις 4 και ήταν τώρα στο διπλανό χωριό. Εμείς είχαμε περάσει από το διπλανό χωριό, στις 4. Η απόσταση μεταξύ των δύο είναι 10 λεπτά. Δεν είδαμε κανένα αυτοκίνητο στο δρόμο πόσο μάλλον το δικό της. Άρα είχε φύγει πριν από τις 3:45 όταν μας είχε δώσει ραντεβού για 4:00. Από το διπλανό χωριό έφυγε 4:30 μόλις μας είδε, άρα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να τιμήσει τα ραντεβού που προσπαθούσε να δώσει.

Κάτσαμε στο γραφείο της για λιγότερο από 10 λεπτά. Ήταν αγενής και δεν κοίταξε ούτε την φίλη της ούτε εμένα στα μάτια μια φορά. Κριτικάρισε τα φάρμακα που είχαν δώσει από το νοσοκομείο και δεν ήθελε να γράψει ένα από αυτά.

Βρίσκοντάς το δύσκολο να καταλάβουμε γιατί αντιμετωπίζαμε αυτό το ύφος, η γυναίκα μου την ρώτησε γιατί δεν απάντησε στο τηλέφωνο εκείνο το βραδύ. Η Γιατρός αρνήθηκε ότι την πήραμε τηλέφωνο. Μα, της λέει η γυναίκα μου, το ξέρεις ότι οι γιατροί του νοσοκομείου ήθελαν να σε αναφέρουμε και ακόμα να σου κάνουμε μήνυση και αρνηθήκαμε. Κάντε μου μήνυση μας λέει. Κινδύνευα να πάθουν βλάβη τα νεφρά, λέει η γυναίκα μου. Η Γιατρός σηκώνει ένα χέρι αποδοκιμαστικά και λέει κάτι που στα Ελληνικά θα ήταν κάτι σαν "μαλακίες!"

Κι έτσι την Δευτέρα θα γραφτούμε σε άλλο γιατρό.

Γιατί φέρθηκε έτσι η γιατρός μας και φίλη μας; Πιστεύουμε ότι δεν έφταιγε το ότι περνάει πολύ δύσκολη ζωή από τότε που αυτοκτόνησε ο Γερμανός άντρας της και την άφησε μόνη της με τις δύο μικρές κόρες και την υπερήλικα μητέρα της. Πιστεύουμε ότι δεν έφταιγε το ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι παίρνει δυνατά φάρμακα για να μπορέσει να κοιμηθεί.

Αυτό που έφταιγε για τον τρόπο που φέρθηκε και εμμέσως για κάμποσες από τις δυσκολίες στη ζωή της είναι ότι πάσχει από μια ασθένεια ιδιαίτερα διαδεδομένη στην μεσο-ανατολική μεσόγειο: Οξύτατη Ξερολίαση. Απλά. Αυτό.

Η πιο επικίνδυνη ασθένεια, που βλάπτει περισσότερο τους γύρω παρά τον πάσχοντα. Ήξερε τα πάντα. Ακόμα και το τι είχε η γυναίκα μου όταν της τηλεφώνησε μετά από το SMS, χωρίς καν σαν γιατρός να κάνει συγκεκριμένες ερωτήσεις. Και ήξερε καλύτερα να κριτικάρει τους γιατρούς του νοσοκομείου.

Ηθικό δίδαγμα; Και το καλύτερο μυαλό γιατρού είναι μηδενικό αν λείπει η καρδιά ανθρώπου.






10 σχόλια:

  1. Και το καλύτερο μυαλό γιατρού είναι μηδενικό αν λείπει η καρδιά ανθρώπου.

    Τα είπες όλα μέσα σε μια φράση!
    Η φίλη σας είναι ένα γαϊδούρι και μισό και η συμπεριφορά της ήταν απαράδεκτη όχι λόγω της φιλίας σας, αλλά λόγω της ιατρικής και μόνο δεοντολογίας.
    Δεν υπάρχει γιατρός που δεν έχει κάνει λάθος στην ζωή του, άλλωστε ο ορισμός του καλού γιατρού είναι αυτός που κάνει τα λιγώτερα λάθη.
    Στην συγκεκριμένη περίπτωση πιθανόν γνωριζοντας το πρόβλημα της συζύγου έδωσε μια συμβουλή αλλά δεν έδωσε αυτό που θέλει ο ασθενής, την ανθρώπινη συμπαράσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. περάσατε τέτοιο γολγοθά;;;

    απίστευτο!

    και νόμιζα ότι μόνο οι ελληνες γιατροί είναι αναίσθητοι. για την τιμή των όπλων, δεν είμαι γιατρός, είμαι νοσηλεύτρια. είμαι προϊσταμένη στο νοσοκομείο αεροπορίας.

    περαστικά στη μαργαρίτα... τέλος καλό, όλα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αθεόφοβε, σωστός και στον χαρακτηρισμό και στην αιτιολογία! Όπως και να το κοιτάξαμε καλόβουλα απ' όλες τις μεριές, δεν δικαιολογείτε με τίποτα, ως γιατρός πριν καν φτάσουμε στη "φίλη". Και σε κάθε βήμα η υπεροψία της ξερολαήλας... μόλις την περασμένη βδομάδα με διόρθωνε ότι οι δίφθογγοι στα αρχαία Ελληνικά προφέρονται γράμμα-γράμμα σαν τα λατινικά ("αϊ" αντί "αι") και εγώ, Έλληνας ξε-Έλληνας με Αρχαία και Λατινικά δεν ήξερα καλά... Εκείνο ήταν γραφικό. Αλλά αυτό που έκανε τώρα είναι όχι απλώς γαϊδουριά: αν είχε ακούσει την "συμβουλή" της η Μαργαρίτα και δεν είχαμε καλέσει το ασθενοφόρο, τότε θα γινότανε κακό.



    ria, αμ πως! Η αναισθησία τελικά δεν έχει σύνορα: την έχω συναντήσει παντού. Όπως έχω συναντήσει και ανθρώπους σωστούς και εμπνευσμένους παντού. Το κόλπο είναι να ξεχωρίζει κανείς ποιός είναι ποιός πριν γίνει κακό... Σ' ευχαριστούμε και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι να πω, δεν φταίει πάντα η εθνικότητα θα έλεγα, αλλά αυτό που σοφά έγραψες:

    "Και το καλύτερο μυαλό γιατρού είναι μηδενικό αν λείπει η καρδιά ανθρώπου."

    Καλή και γρήγορη ανάρρωση στη Μαργαρίτα.
    "Μάθατε" από το περιστατικό αλλά σε άσχημη στιγμή, κι ευτυχώς που δεν είχε επιπτώσεις.

    Καλή Κυριακή
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι ξένοι έχουν μαθει να διαβάζουν τα αρχαία ελληνικά με την Ερασμιακή προφορά όπου το αι διαβάζεται α,ι,εξ ου και το παρακάτω ανέκδοτο:
    Διαβάζει δυνατά από ένα βιβλίο ένας ξένος-Α,ι Πατρά,ι και τον διορθώνει ο έλληνας που τον άκουσε -Αι Πάτραι ,ξανά αυτός επιμένει Α,ι Πατρά,ι τον ξαναδιορθώνει,ο άλλος επιμένει οπότε στο τέλος αγανακτισμένος ο Έλληνας του λέει: Στον πό,υ,τσο,μό,υ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βάσσια, μάθαμε καλά! Γηράσκω αεί διδασκόμενος... καλά την σκαπουλάραμε. Βασικά δεν είχε γίνει σκέψη για νοσοκομείο. Ο γιατρόσ στο τηλέφωνο από την Αμερική μου εξήγησε τις πιθανότητες του τι συμβαίνει και είπε αμέσως νοσοκομείο...

    Πράγματι, όλα καλά που τελειώνουν καλά! Καλη βδομάδα!



    Αθεόφοβε, όσον αφορά τις απόψεις της "φιλενάδας", και στον δικό μο, υ!

    Η Μαργαρίτα είχε τσαντιστεί και είχε κάτσει να σκεφτεί πως να αποδείξουμε ότι είχα εγώ δίκιο, και της ήρθε να κοιτάξει πως γράφανε στα Λατινικά τον Αιγαία και το Αιγαίο Πέλαγος. Βρήκε το "ΑΕ" οπότε και απέδειξε την σωστή προφορά. Αλλά ψάχνοντας ανεκάλυψε ότι την προφορά που διδάσκεται στην Ιταλία τουλάχιστον την εισήγαγε ο Έρασμος από το Ρότερνταμ τον 15-16 αιώνα, όπως σωστά (ως συνήθως) παρατηρείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Περαστικά στη σύζυγο και ελπίζω να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσετε κάτι παρόμοιο.

    Οι ξερόλες γιατροί πάντως είναι από τους χειρότερους της συνομοταξίας των ξερόλων, αν σκεφτείς ότι "παίζουν" με την υγεία τη δική σου ή δικών σου ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστούμε ellinaki! Δεν έχουμε ακόμη "βγει από το δάσος" και θα τραβιόμαστε για λίγο παραπάνω με γιατρούς. Πάντως είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η σν λόγω φιλενάδα εκτός από την υπεροπτική στάση της έδωσε και λάθος συμβουλές και τώρα και παλαιότερα. Είναι μερικοί άνθρωποι για τους οποίους στέκεται αδύνατο να σκεφτούν ότι ίσως και να κάνουν λάθος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να μου δώσεις το τηλέφωνο της φίλης σας να τη ρωτήσω κάτι... χα, χα, χα... Αίσχος η γαϊδούρα, που λέει και μια φίλη μου διαρκώς λες και της φταίνε τα ευγενή τετράποδα...

    Διάβασα το άρθρο σου και αισθάνθηκα ότι δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα ανεγκέφαλοι γιατροί. Λυπήθηκα βεβαίως που χάσαμε την αποκλειστικότητα, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή...

    Έτος 1997 ένα καλοκαιρινό βράδυ αρχίζω να έχω ένα ανυπόφορο πόνο. Ξυπνάω μέσα στον ιδρώτα και προσπαθώ να κρατηθώ. Η ώρα περνάει, έχει πάει 4 τα χαράματα. Ξυπνάω τη μάνα μου και της λέω ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο πόνος εντοπίζεται στο νεφρό κι ο πόνος όλο και μεγαλώνει. Κάνω υπομονή και κατά της 8:00 πάω στο νοσοκομείο. Πέφτουν από πάνω μου 5-6 γιατροί και η διάγνωση λέει ότι με πονάει το στομάχι μου. Παρά τις αντιρρήσεις μου μου κάνουν μια ένεση για το στομάχι ενώ με ξαπλώνουν στο κρεβάτι. Η ώρα έχει φτάσει 12:00, εγώ έχω διπλώσει στη μέση από τον πόνο. Με τον ορό στο χέρι φωνάζω την ομολογουμένως πανέμορφη γιατρίνα και της λέω ότι ο πόνος δεν έχει υποχωρήσει. Μου κάνει και δεύτερη ίδια ένεση και τότε νιώθω σαν να έχω μια φλόγα μέσα στο στομάχι μου. Δε γίνεται τίποτα. Παρά τα παράπονά μου οι γιατροί επέμεναν ότι είναι το στομάχι μου. Σηκώνομαι και φεύγω και παίρνω τηλέφωνο ένα γιατρό χειρουργό που είχε άδεια και δεν ήταν στο νοσοκομείο. Μου κλείνει ραντεβού για το απόγευμα στις 5 ενώ εγώ δεν μπορώ να σταθώ πουθενά. Ξαναπάω στο νοσοκομείο και με στέλνει να βγάλω μια ακτινογραφία. Η ακτινολόγος δεν έχει εστιάσει σωστά το μηχάνημα και η ακτινογραφία βγαίνει καλλιτεχνική, ολίγον φλου. Με ξαναστέλνει για δεύτερη ακτίνα, αυτή τη φορά και μετά τα μπινελίκια που άκουσε, η ακτινολόγος έβγαλε μια ακτινογραφία κρύσταλλο! Ιδού, μια μικρή πετρούλα στο νεφρό, λέει ο γιατρός. Μου γράφει μια ένεση και φεύγω για το φαρμακείο. Η ώρα θα είχε φτάσει 8 το βράδυ κι εγώ είμαι τελείως διαλυμένος από τον πόνο. Η καλή φαρμακοποιός κι αφού την παρακάλεσα να μου την κάνει κιόλας την ένεση, μου βάζει τη βελόνα χωρίς να καταλάβω τίποτα. Αυτό ήταν, δεν πέρασαν ούτε 60 δευτερόλεπτα και ο πόνος εξαφανίστηκε! Κι εγώ υπέφερα όλη μέρα διότι η ομολογουμένως πανέμορφη γιατρίνα ήτανε στον κόσμο της...
    Μετά έκανα ένα μπάνιο, έφαγα και βγήκα για μπύρα σκεπτόμενος την ομολογουμένως όμορφη γιατρίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κώστα, το 1989, βδομάδες αφού τέλειωσε την χημειοθεραπεία του, ένας συνάδελφος κι εγώ τρέξαμε από το γραφείο σπίτι να τον πάμε σηκωτό στοπ νοσοκομείο μεσημέρι με πόνους στο μηρό και δεξιά μέση. Ακριβό ιδιωτικό νοσοκομείο. Τον ξαπλώσανε στα επείγοντα και φύγανε. Η ώρα πέρναγε. Ρώτησα και είπαν ότι ο γιατρός θα ερχότανε στις 5. Είδα το πόδι του πατέρα μου να γίνεται όλο και πιο μπλε. Πήγα στην προϊσταμένη και ευγενικά της είπα ότι πρόκειται για περιστατικό σε εξέλιξη και αν δεν έβλεπε γιατρός τον πατέρα μου σε πέντε λεπτά (κοίταξα το ρολόι μου και άρχισα το χρονόμετρο) θα ήταν εδώ σε 6 λεπτά ο δικηγόρος μου. Σε 4 λεπτά εμφανίστηκε γιατρός και ο πατέρας μου είχε φράξιμο της κεντρικής αρτηρίας προς το δεξί πόδι. Το πόδι σώθηκε για λεπτά.

    Αυτό που μου την δίνει άνευ προηγουμένου είναι μπλόγκερ υποτιθέμενοι γιατροί που κάνουν την πάπια ότι δεν δίνονται φακελάκια και ότι η ιατροί στην Ελλάδα είναι άξιοι άγιοι. Οι γιατροί σε όλο τον κόσμο είναι άνθρωποι, και σαν άνθρωποι έχουν ποσοστιαία στο επάγγελμα όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα, και φυσικά προτερήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.