Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Το βλέμμα του Μαρξ








Ζούσε μια φορά κι ένα καιρό ένας νεαρός Ούγγρος, φτωχός, πού δούλευε σε φάμπρικα κοντά στην Βουδαπέστη –τον λέγανε Λάτσι, από το Λάζλο, καί το ’56 ξεγλίστρησε κάτω από τις ερπύστριες των Σοβιετικών τανκς και τό ’σκασε στην Αγγλία όπου φτωχός δούλεψε όλη του τη ζωή σε φάμπρικα.

Παντρεύτηκε μια Ουγγαρέζα που την λέγαν Κέητι, τη μάνα του παιδιού που θα γινόμασταν σαν αδέλφια από την πρώτη μέρα του Κολλεγίου στο Λονδίνο το ’76. Ο Λάτσι δεύτερος μπαμπάς μου, η Κέητι δεύτερη μάνα μου. Στά 50-τόσα του το ‘90, λίγο μόνο μεγαλύτερος απ' όσο είμαι σήμερα εγώ, στο δρόμο για μια εργατική συνάντηση, ο Λάτσι σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο κοντά στην Liverpool Street από καρδιά.

Κοιμήθηκε στον πρώτο διαθέσιμο τάφο στο νεκροταφείο του Χάϊγκέητ (Highgate). Άμα κάνεις δυό βήματα και κοιτάξεις την μικρή ταφόπετρά του από πίσω, βλέπεις ότι 20 βήματα μπροστά από τον τάφο του Λάτσι, το τεράστιο μπούστο του Καρλ Μαρξ, στημένο πάνω από τον δικό του τάφο, κοιτάζει τον Λάτσι προς τα κάτω ευθεία γραμμή και βλοσυρά 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Και συλλογιέσαι πώς ένας Γερμανός Εβραϊκής καταγωγής, πού έφυγε απ’ την πατρίδα του και έγραψε τις σκέψεις του πάνω στην Βιομηχανική Επανάσταση της Βικτωριανής Μεγάλης Βρετανίας τού Ντίκενς, τις οποίες ένας Ρωσσος Εβραϊκής καταγωγής μετέφερε στις αγροτικές στέπες της μητερούλας Ρωσίας και Σιβηρίας, κι’ ένας Ούγγρος πού ξεσπιτώθηκε απ’ τ’ αποτελέσματα αυτών των ιδεών τόσα χρόνια μετά, αλληλοκοιτιούνται τώρα, για πάντα, στο χώμα της πρώην Μεγάλης Βρετανίας.

Τον Μάιο του 2009 πετάξαμε αυθημερόν από το χωριό μας στο Λονδίνο και πίσω, για να είμαι ο πρώτος από τούς έξι πού πήγαμε την Κέητι να βρει τον Λάτσι.

Καθώς ορθώθηκα αφού άφησα το φορτίο μου, είδα τον Μάρξ να με κοιτάει κι’ εμένα με το σταθερό του βλέμμα.



Ο αδελφικός μου φίλος μπροστά στον τάφο του Λάτσι το 2008












Το παραπάνω κείμενο το είχα αφήσει ολόκληρο σαν ...σχόλιο σε ανάρτηση του Αθεόφοβου πριν ένα χρόνο περίπου, όταν ακόμα δεν είχε διαμορφωθεί στο αργό μου μυαλουδάκι η έννοια του ότι αν έχω πράματα να πω καλά θα κάνω να φτιάξω μπλογκ δικό μου!





11 σχόλια:

  1. Το θυμάμαι,μου άρεσε ιδιάιτερα άλλωστε και γι΄ αυτό σε προέτρεψα,αν θυμάσαι,να ασχοληθείς με το μπλογκάρισμα γιατί έχεις ιδέες και γραφή και μπορείς να προσφέρεις πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το σύμπαν λειτουργεί με μυστήριους τρόπους. Αν και τα ανθρώπινα έργα και παθήματα έχουν απειροελάχιστο ανάστημα μπροστά στους "τρόπους" του σύμπαντος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απίστευτο και μοναδικό!

    Με τον έναν ή άλλο τρόπο συνδυάζονται γεγονότα, τυχαία συνήθως που μας οδηγούν σε σκέψεις, όπως εσένα το συγκεκριμένο.

    Και πάντα λέω, μπράβο στον Αθεόφοβο που σε παρότρυνε!

    Καλό σ/κ
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τρυφερή ιστορία, προβληματισμός που σκοτώνει!

    καλό σαββατόβραδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αθεόφοβέ μου, την θυμάμαι πάντα την προτροπή σου -χωρίς αυτήν δεν θα είχα βρεί αυτόν τον υπέροχο τρόπο έκφρασης και θαυμάσιους φίλους! Σ' ευχαριστώ.



    Μ' άρεσε αυτό Ellinaki. Και, αν και τα ανθρώπινα έργα είναι μια σταγόνα στον αφρό ενός κύματος, είναι όμως και αδιαίρετο και απαραίτητο μέρος του ωκεανού.



    Βάσσια όλα υπάρχουν γύρω μας, είτε χειροπιαστά είτε για την ψυχή, και το μόνο που χρειάζεται είναι "μάτια" για να τα βλέπουμε -να σκεφτόμαστε, να καταλαβαίνουμε, να ρωτάμε... να κεντάμε την ύπαρξή μας σαν ένα πολύχρωμο κομπλαίν από όλα όσα η θαυματουργή ζωή μας δίνει.

    Καλή σου Κυριακή!



    ria, πράγματι! τα πιο απλά, ανθρώπινα πράγματα καμιά φορά κλείνουν μέσα τους πολλά... Καλή Κυριακή ria!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξαιρετικός ο συμβολισμός φίλε Δημήτρη. Ευτυχώς ο συμπαθής Κάρολος δεν πέθανε στην Ελλάδα γιατί θα γινότανε της παλαβής ποιά φίρμα θα πρωτοθαφτεί δίπλα του. Αδελφέ μου, μιλάμε πως θα γινότανε το έλα να δείς. Θα είχανε εκτοξευτεί οι ταφομίζες. Εσύ καλώς ήρθες στο διαδίκτυο. Χρειάζεσαι. Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σ' ευχαριστώ Locus! Και, πράγματι, η real estate value indicator στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών είναι υπολογισμένη στην εντέλεια. Πάντως οι τάφοι της Μελίνας και του Αντρέα είναι πρώτοι πρώτοι πριν αρχίσεις να παίρνεις τα δρομάκια για τα ενδότερα. Ρώτησα κάποτε μια φίλη μου αν ξέρει, ο φημισμένος από τον εμφύλιο γείτονας δίπλα στους παππούδες, γιαγιάδες και γονείς μου, με πια από τις δύο πλευρές είχε αναμειχθεί το 46-49. Η απάντηση ήταν "Για νά 'ναι εδώ δεν μπορείς να φανταστείς την πλευρά;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Και συλλογιέσαι πώς ένας Γερμανός Εβραϊκής καταγωγής, πού έφυγε απ’ την πατρίδα του και έγραψε τις σκέψεις του πάνω στην Βιομηχανική Επανάσταση της Βικτωριανής Μεγάλης Βρετανίας τού Ντίκενς, τις οποίες ένας Ρωσσος Εβραϊκής καταγωγής μετέφερε στις αγροτικές στέπες της μητερούλας Ρωσίας και Σιβηρίας, κι’ ένας Ούγγρος πού ξεσπιτώθηκε απ’ τ’ αποτελέσματα αυτών των ιδεών τόσα χρόνια μετά, αλληλοκοιτιούνται τώρα, για πάντα, στο χώμα της πρώην Μεγάλης Βρετανίας. "

    Οξύμωρα που σκαρώνει η Μοίρα,ε?
    Μου άρεσε η ανάρτηση σου Thinks.
    Θα έχεις ίσως συνειδητοποιήσει και συ,ότι η άσκηση της Γραφής,έστω και στο ερασιτεχνικό επίπεδο του blogging,βελτιώνει,τόσο την τεχνική και το στυλ,όσο και την Σκέψη:κάνει τον λόγο πιο ακριβή και δομημένο,κι ετσι η "δουλειά" γίνεται ευκολότερα απ'οτι αρχικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαίρομαι, squarelogic και σ' ευχαριστώ. Επίσης, συν αυτό που σωστά λες, για μένα είχε και μια παραπάνω πτυχή, ότι ενώ από 17 χρονών σκεφτόμουνα, εκφραζόμουν και έγραφα στα Αγγλικά, για πρώτη φορά εμφανίστηκε μέσα μου η γλώσσα με την οποία γεννήθηκα, και βρήκα την χαρά να εκφράζομαι και να επικοινωνώ και με αυτήν, με εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημήτρη χρόνια σου πολλά!

    Νιώθω την ανάγκη να σου πω ότι χάρηκα πάρα πολύ για τη γνωριμία μας εδώ.

    Να σε χαίρεται η οικογένειά σου και να τους χαίρεσαι.

    Φιλιά πολλά
    καλό βράδυ
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σ' ευχαριστώ Βάσσια μου, με όλη μου την καρδιά, και εμείς το ίδιο, και ελπίζουμε να τα πούμε από κοντά!

    Πολλά φιλιά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.