Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Χειρισμοί





WOW!!!!! Έκανα την καλύτερη μου πτήση απόψε, προσγειωθήκαμε  στην Ντεητόνα στις 02:34 πμ, τοπική ώρα, με ομίχλη.



Σημ. Το παρακάτω κείμενο είναι μια αληθινή ιστορία, μια πραγματική πτήση που έκανε ο γιός μου, για την οποία μου έγραψε. Το κείμενο είναι απλή μετάφραση του email του. Οι εικόνες είναι πιστές στην πραγματικότητα της πτήσης, κατασκευασμένες σε ένα πρόγραμμα κομπιούτερ, για την ανάρτηση. Περισσότερες λεπτομέρειες κάτω από το κείμενo.






Πετάξαμε Instrument Flight Rules, βάση οργάνων χωρίς να κοιτάμε έξω από το παράθυρο, σε ένα εμπορικό εναέριο διάδρομο από την Ντεητόνα της Φλώριδας στο αεροδρόμιο ΜακΚίνον, στο Μράνσγουικ της Γεωργίας και πίσω, περίπου μία ώρα και πέντε λεπτά σε κάθε κατεύθυνση, σύνολο περίπου δυόμιση ώρες. Πετούσαμε μέσα ή λίγο πάνω από τα σύννεφα σε όλη τη διαδρομή και σε ένα σημείο όταν ήμασταν πάνω από τα σύννεφα με πανσέληνο, τα σύννεφα από κάτω μας είχαν μια απόχρωση που φέγγιζε  μπλέ-γκρι. Ήταν ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ... τόσο υπέροχο. Στην επιστροφή, ήξερα ότι ο καιρός στην Ντεητόνα είχε στο μεταξύ αλλάξει και δεν είχε ακολουθήσει τις προβλέψεις, και μια που είχα και περισσότερη εμπειρία, εξήγησα συστηματικά στον μαθητή μου τι έκανα για να προετοιμάσω την κάθοδο, προσέγγιση και προσγείωση στην Ντεητόνα.


Για να μην στα πολυλογώ, στη επιστροφή από το Μπράνσγουικ, έλεγξα τι καιρό είχε στο αεροδρόμιό μας στην Ντεητόνα όταν ήμασταν ακόμα πάνω από την Τζάκσονβιλ της Φλώριδας, κάπου 50 λεπτά της ώρας μακριά, και έμαθα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν, όπως περιμέναμε, μερικώς νεφελώδης ως τα 1.600 μέτρα, και από τα 1.600 και κάτω 16 χιλιόμετρα ορατότητα. Είχε 800 μέτρα ορατότητα και δεν ανακοίνωναν το κατώτατο όριο νέφους γιατί από κάτω είχε ομίχλη. FUCK! Λοιπόν, ήμασταν εκεί, πάνω από την Τζάκσονβιλ, μία και μισή το πρωί πετώντας, κυριολεκτικά, προς ένα αδιέξοδο. Η χαμηλότερη προσέγγιση στη Ντεητόνα (Θυμάσαι από την πτήση που κάναμε μαζί στο κομπιούτερ;) επιτρέπεται σε ύψος 120 μέτρων, και πρέπει να υπάρχει ορατότητα τουλάχιστον 2 χιλιόμετρα. Είναι μια προσέγγιση ακρίβειας GPS WAAS. Εν τω μεταξύ το ILS για αυτόματη προσγείωση στην Ντεητόνα είναι εκτός λειτουργίας λόγω της ανακατασκευής του μεγαλύτερου διαδρόμου, του 7 Αριστερά. Λοιπόν, με τον καιρό κάτω από τα μίνιμουμ όρια, όσο μπορούσαμε ακόμα να προσπαθήσουμε την προσέγγιση ελπίζοντας ότι θα βγούμε για μερικές στιγμές από τη σούπα, έβαλα τα γρανάζια μου να γυρίζουν. Ήταν θαυμάσια ευκαιρία καινούργιας γνώσης για τον μαθητή. Έτσι του συζήτησα μερικούς κανόνες της Ομοσπονδιακής Αεροπλοΐας, μια και ήμουνα αναγκασμένος να θεωρήσω την κατάστασή μας σαν πραγματικό σενάριο αερογραμμών. Γιατί;


Ο μαθητής χρειάζεται αυτή την προσγείωση για να τελειώσει το κύκλο αυτής της σπουδής. Αλλά επειδή οι συνθήκες μας δεν είναι μέσα στον κύκλο των μαθημάτων οργάνων, και επειδή ο μαθητής είναι αναγκασμένος για την άσκησή του να φοράει στο κεφάλι το ειδικό κράνος που δεν του επιτρέπει να βλέπει απ' έξω, αποφασίζω να πάρω την πτήση από εδώ και πέρα εγώ στο χέρι, ελπίζοντας να του δώσω το αεροπλάνο την τελευταία στιγμή για να κάνει την προσγείωση που του χρειάζεται.


Πόσα καύσιμα μου έχουν μείνει; Καταχωρήσαμε στο σχέδιο ένα εναλλακτικό αεροδρόμιο; Όχι. Γιατί όταν φύγαμε ο καιρός ήταν υπεράνω του μίνιμουμ όπου επιβάλλεται η καταχώρηση εναλλακτικού. Πόσες φορές μπορούμε να προσεγγίσουμε και να διακόψουμε πριν βρεθούμε με μηδέν καύσιμα; Σε πιο αεροδρόμιο μπορούμε να προσφύγουμε; Να βγάλουμε τη νύχτα στο Ορλάντο ή πίσω στην Τζάκσονβιλ;


Ο μαθητής δεν είχε επαναθέσει τα στοιχεία των καυσίμων στο κομπιούτερ πριν φύγουμε. Έτσι το κομπιούτερ νόμιζε ότι είχαμε 35 γαλόνια αντί για 53 (φουλ ντεπόζιτα με τα οποία φύγαμε). Έτσι, αρχικά πίστευα ότι έχουμε μόνο 1,4 ώρες καυσίμων, που θα ήταν, από πάνω από την Τζακσονβιλ, αρκετά μόνο για να φτάσουμε στην Ντεητόνα και σε ένα εναλλακτικό... χωρίς 45 λεπτά ρεζέρβα.Πτήση με όργανα απαιτεί καύσιμα ως τον προορισμό, εναλλακτικό, και 45 λεπτά παρά πάνω. Λοιπόν, πως αλλάζω πορεία για το αεροδρόμιο της Τζάκσονβιλ για καύσιμα; Περίμενε! οι αριθμοί δεν φαίνονται σωστοί! Αφού έβαλα τον μαθητή να ξαναυπολογίσει τα πάντα υπό την επίβλεψή μου, είχαμε καύσιμα για τρείς ώρες. Η καρδιά μπήκε στη θέση της. Τα καύσιμα ειναι φίλος μας. Τώρα η μόνη ερώτηση που απέμενε ήταν πως θα κρατούσε τελικά ο καιρός στην Ντεητόνα.






Αρχίζοντας από τα 700 μέτρα πήρα τον έλεγχο του αεροπλάνου και ακολούθησα την προσέγγιση GPS, WAAS. Πετούσαμε με Οπτικές Μετεωρολογικές Συνθήκες. Μπορούσα να δω κάμποσα πράγματα γύρω μου, εκτός βέβαια από το γεγονός ότι χαμηλότερα, η Ντεητόνα ήταν καλυμμένη με ομίχλη, μέσα στην οποία έπρεπε να κατέβω και να μπω.  Ζήτησα από τον πύργο ελέγχου να βάλει όλα τα φώτα του αεροδρομίου στο μάξιμουμ. Χάνοντας ύψος μπήκα μέσα στην ομίχλη και συνέχισα προς εκεί που έπρεπε να είναι ο διάδρομος 25R. Καθώς πλησιάζαμε, τα φώτα του αεροδρομίου άρχισαν να φαίνονται μέσα από την ομίχλη. Είδαμε το κατώφλι του διαδρόμου μόλις περάσαμε τα 230 μέτρα, και τότε έδωσα το αεροπλάνο στον μαθητή. Η ομίχλη ήταν αραιή. Ξαναμπήκαμε στη σούπα στα 100 μέτρα και βγήκαμε στα 30 μέτρα πάνω από τον διάδρομο. Αλλά πυκνώτερη ομίχλη βρισκόταν γύρω μας. Νομίζω ότι ο άνθρωπος από πάνω φταρνίστικε λίγο και έδειωξε την ομίχλη για τα δευτερόλεπτα που χρειαζόμασταν για να ακουμπήσουν οι ρόδες την άσφαλτο. Πριν καν βγούμε από τον διάδρομο να παρκάρουμε, περισσότερη πυκνή ομίχλη είχε σκεπάσει τα πάντα, και λέγαμε "ευχαριστώ" που πατούσαμε στο έδαφος!!


Αν και αυτό είναι μια περίληψη του τι έγινε, το μυαλό μου έτρεχε με 500000 μίλια την ώρα και αισθάνθηκα υπέροχα που είχα την ευκαιρία να σκεφτώ σε κρίσημες στιγμές και να πάρω αποφάσεις. Απ' άκρη σ' άκρη μια μεγάλη νύχτα. Έκανα τους υπολογισμούς καυσίμων και δίδασκα την ίδια στιγμή, χωρίς καν να μιλήσω για την προσέγγιση μέσα στην ομίχλη με ευκολία. I love it!

Anyway off to bed. I love you!!!!!







Το κείμενο αυτό είναι μετάφραση μου από τα Αγγλικά ενός email που μου έστειλε προχτές ο γιός μου, ο οποίος όπως πολλοί θα έχετε διαβάσει ...ξανά και ξανά, είναι 20 ετών, και εργάζεται ως εκπαιδευτής πιλότων στην πιο φημισμένη σχολή πτήσης του κόσμου, στο Πανεπιστήμιο Έμπρυ Ρίντλ στην Ντεητόνα της Φλώριδας, όπου και σπουδάζει για το Μάστερς του στις Αεροναυτικές Επιστήμες.

Οι τρείς φωτογραφίες είναι από πτήση σε Microsoft Flight Simulator X, ανακατασκευασμένη σύμφωνα με την περιγραφή του Κώστα, στο πρόγραμμα στο οποίο πετούσαμε μαζί από πέντε χρονών. Πριν σας τις δείξω του τις έστειλα και με διαβεβαιώνει ότι είναι όσο ακριβείς προς την πραγματικότητα όσο είναι δυνατόν. Οι λέξεις του ήταν: "Μα δεν είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου!" :-)

Λίγα χιλιόμετρα από την Ντεητόνα είναι η Σμύρνα (βλ. Σμύρνη), και μια ιδιωτική σχολή πιλότων την οποία θεωρούν ως ανασφαλή και επιπόλαια στις διαδικασίες που ακολουθεί. Οι μαθητές στέλνονται από μερικές εταιρείες της Ασίας και Μέσης Ανατολής εκεί λόγω κόστους. Λίγες ώρες πριν απογειωθεί ο Κώστας για την πτήση που περιέγραψε παραπάνω, ένα αεροπλάνο ίδιου τύπου με το δικό του, ένα Σέσνα 172 της άλλης σχολής, μετά από το σούρουπο, είχε πέσει μέσα στον ωκεανό έξω από την Σμύρνα σκοτώνοντας τον εκπαιδευτή και τον μαθητή. Δεν μαθεύτηκε στα παγκόσμια νέα, αλλά όλοι της δουλειάς, καθώς το μάθαιναν, τηλεφωνούσαν να δούνε ποιός ήταν και τι έγινε, έχοντας χάσει συναδέλφους τους -και υπ' αιτιότητα κανόνων που δεν ακολουθούνταν σωστά από τους ιδιοκτήτες εκείνων των αεροπλάνων. Ο Κώστας απογειώθηκε με τον μαθητή του για την πτήση που μου περιέγραψε, μια ώρα αφού είχε μάθει για το ατύχημα. Ένα αεροπορικό ατύχημα, συνήθως, γίνεται από λάθος του πιλότου, ή ανεπαρκή γνώση, ή ανεπαρκή προσήλωση. Είμαι συχνά ευγνώμων που ο Κώστας διδάχθηκε από εκπαιδευτές και τώρα εργάζεται σαν εκπαιδευτής σε μια σχολή που θεωρείται ότι έχει τους καλύτερους εκπαιδευτές στον πλανήτη.




33 σχόλια:

  1. βρε, ολόκληρος άνθρωπος, με τα αεροπλανάκια στον υπολογιστή παίζεις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

    δεν είχες τιποτα άλλο να κάνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αμ ria μου, αν δεν παίζαμε με αυτό το επαγγελματικό πρόγραμμα με τον Κώστα από τότε που ήτανε 5 χρονών, δεν θα ήταν ο ευτυχισμένος και επιτυχημένος άνθρωπος που είναι σήμερα. Όπως βλέπεις από τις παραγράφους με πλάγια γράμματα κάτω από την τελευταία φωτογραφία, όλη η ιστορία είναι μια αληθινή πτήση που έκανε ο Κώστας προχτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δημήτρη μου, εμένα η καρδιά μου θα ήταν πολύ ανήσυχη αν ήξερα ότι το δικό μου παιδί κάνει μια τέτοια δουλειά. Εύχομαι να είναι πάντα καλά και ο ενθουσιασμός του για τη μεγάλη του αγάπη να κρατήσει για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κώστα μου, η αλήθεια είναι ότι τα αεροπλάνα είναι, στατιστικά, παρασάγγας πιο ασφαλή από τα αυτοκίνητα, ας πούμε, αλλά βέβαια ένας μπαμπάς δεν μπορεί ποτέ να πάψει να ανησυχεί. Το κλειδί της ζωής που βρήκα εγώ και έδωσα στον γιό μου είναι η ποιότητα αντί η ποσότητα, το να βρίσκουμε τον εαυτό μας και να τον ακολουθούμε, το να πιάνουμε τη ζωή από τα κέρατα και να την κάνουμε ότι θέλουμε για όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε... και όση ανησυχία και να φέρνει αυτό, φέρνει και την αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση που βοήθησε τον άλλο Κώστα να κατέβει μέσα στην ομίχλη, ψάχνοντας με τα μάτια για τα φώτα του αεροδρομίου.

    Η φιλοσοφία μου της ζωής είναι απλή, σαν την ζωή των ανθρώπων των βουνών στα Βραχώδη Όρη τον δέκατο ένατο αιώνα: Κάθε μέρα βγαίνεις να κυνηγήσεις την αρκούδα σου, μέχρι την ημέρα που η αρκούδα θα κυνηγήσει εσένα. Δεν κάθεσαι όμως μέσα στην καλύβα να περιμένεις, κοιτώντας από το παράθυρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δίκιο έχεις Δημήτρη μου και καλά κάνεις κι έχεις αυτή τη φιλοσοφία κι αυτή τη στάση ζωής, αλλά εγώ ως ξένος προς τα αεροπλάνα, τα οποία πάντα κοιτούσα με δέος, έχω το φόβο και την ανασφάλεια μέσα μου. Σε αντίθεση με τα καράβια ας πούμε. Μικρός όταν ήμουν, κάθε μέρα θα με έβρισκες πάνω στις βάρκες, τι βάρκες δηλαδή μιλάω για 12-15 μέτρα λάντζες, του νονού μου. Κι απάνω στις μαούνες που μετέφεραν τη σκουριά. Σαν το γιο σου λοιπόν, άμα με βάλεις πάνω σε οτιδήποτε πλεούμενο, ας έχει και δέκα μέτρα κύμα, νιώθω σαν το σπίτι μου. Δεν ξέρω τι σημαίνει φόβος πάνω στη θάλασσα, αλλά στον αέρα...

    Να το χαίρεσαι το παλικάρι σου και να μην ξεχνάς ότι τα παιδιά καλό είναι να μην είναι μοναχοπαίδια ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπορεί α μου αρέσουν τα αεροπλάνα ως μέσο μεταφοράς, αλλά δεν ξέρω αν θα τολμούσα να οδηγήσω ένα. Προτιμώ το αυτοκίνητο. Είναι πιο γήινο. Μη σου πω και πιο βέβαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δήμο, το αεροπλάνο ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο γιός μου πέταξε πάνω από τα προβλήματα της μητέρας του με την βοήθειά μου και τώρα είναι η ζωή του. Καταλαβαίνω απόλυτα τη θέση σου, και, αν και στατιστικά τα αεροπλάνα είναι πράγματι κατά πολύ ασφαλέστερα, άλλο το αυτοκίνητο στο έδαφος και άλλο οι αιθέρες! Απόλυτα κατανοητό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στατιστικά έχω την αίσθηση ότι τα αεροπορικά ατυχήματα είναι περισσότερα (όχι οι νεκροί). Απλά διαφέρει τρομακτικά ο αριθμός του κάθε μέσου, φυσικά περισσότερο κινδυνεύεις από τρελούς οδηγούς παρά από μεθυσμένους πιλότους :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δήμο, ακαδημαϊκά μιλώντας, γιατί ρεαλιστικά καταλαβαίνω την άποψή σου και την σέβομαι, τα ατυχήματα και σε αριθμό/ποσοτό ατυχημλατων, και νεκρών/τραυματιών αεροπλάνων έναντι αυτοκινήτων, δίνουν το αεροπλάνο ως κατά πολύ ασφαλέστερο. Τώρα πάμε να μαγειρέψουμε, αλλά αργότερα ή αύριο θα ψάξω πηγές να σου δώσω αριθμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δήμο, όσον αφορά εμπορικές πτήσεις αερογραμμών με επιβάτες, οι πιθανότητες να πεθάνει κανείς σε ατύχημα είναι 1 στις 11.000.000. Οι πιθανότητες να πεθάνει κανείς σε αυτοκινητιστικό ατύχημα είναι 1 στις 5.000. Δηλαδή, το να οδηγήσει κανείς στο αεροδρόμιο είναι πάνω από 2.000 φορές πιο επικίνδυνο από την πτήση που θα πάρει.

    Όσον αφορά τα ιδιωτικά αεροπλάνα σαν αυτά που πετάει για την ώρα ο γιός μου, τα ποσοστά αντιστρέφονται: μικρά αεροπλάνα: 13,1 θάνατοι για 100.000.000 μίλια, και, αυτοκίνητο: 1,47 θάνατοι για 100,000,000 μίλια.

    Δηλαδή οι αερογραμμές είναι 2,000 φορές ασφαλέστερες από αυτοκίνητα και τα ιδιωτικά αεροπλάνα 10 φορές πιο επικίνδυνα από αυτοκίνητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ώστε αεροπόρος ο υιός Δημήτρη;; Ωραιότατα. Το εύχομαι ότι καλύτερο!

    Τώρα σε σχέση με τη συζήτηση σου με το Δήμο. Ενώ οι συχνότητες σου είναι πιθανότατα σωστές η ερμηνεία που τους δίνεις είναι λιγάκι λανθασμένη. Το ότι συμβαίνει κατά μέσο όρο ένα θανάσιμο ατύχημα στα 5000 ταξίδια δεν σημαίνει πως ο καθένας από εμάς έχει 1/5000 πιθανότητα να πεθάνει κάθε φορά που χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο του. Αυτό που σημαίνει είναι πως αν δεν μεταβληθεί κανείς από τους παράγοντες που συνδέονται με τις πιθανότητες εμπλοκής σε θανατηφόρο ατύχημα (όπως τεχνολογία αυτοκινήτων, αριθμός αυτοκινήτων ανά τετραγωνικό μίλι δρόμου, συνήθειες οδηγών κτλ κτλ) σε κάθε ένα από τα επόμενα 5000 ταξίδια θα σκοτωθεί ένας οδηγός. Ωστόσο δεν είναι όλα τα ταξίδια εξίσου επικίνδυνα. Το ταξίδι του μεθυσμένου οδηγού με ασυντήρητο αυτοκίνητο παλαιάς τεχνολογίας σε πολυσύχναστο δρόμο γεμάτο κακοτεχνίες είναι περισσότερο επικίνδυνο από εκείνο του συντηρητικού οδηγού Μercentes σε άδειο αυτοκινητόδρομο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αχ αυτοί οι αριθμοί... Θυμάμαι παλαιότερα μία στημένη στατιστική που έγραφε ότι σε Χ χιλιάδες πτήσεις έγιναν τόσα ατυχήματα και τόσοι νεκροί. Σε Ψ εκατομμύρια/δισεκατύμμυρια τροχαία χάθηκαν τόσοι. Φυσικά όπως σου είπα και νωρίτερα, αυτά τα στατιστικά δε με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλέστερο. όταν έχεις γύρω σου τόσους οδηγούς φυσικά και η επικινδυνότητα αυξάνεται. Εννοείται.

    Ήθελα να σε πειράξω και λίγο να θέσω την εντύπωσή μου για εκείνα τα νούμερα. Οι δικοί σου αριθμοί αποδίδουν καλύτερα και τους δύο συντελεστές (ατυχημάτων κι επικινδυνότητας από την ίδια τη χρήση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λοιπόν εγώ θα μπω στο ψητό. Το κόκπιτ στην πρώτη φώτο είναι σκέτο add-on ή έρχεται πακέτο με κάποιο αεροπλανάκι;

    Υ.Γ. Είναι εμφανές φαντάζομαι πως μπορούμε να μιλάμε άνετα τη γλώσσα του FSX ε; ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Epanechnikov και Δήμο, σίγουρα τα νούμερα τα παρουσίασα "περιληπτικά" και ...γρήγορα, γιατί το αποτέλεσμα ότι αεροπλάνο = ασφαλέστερο, είναι, πιστεύω, το αποτέλεσμα κάθε έρευνας, κι αν ακόμα οι λεπτομέρειες των αριθμών διαφέρουν. Πάντως ξέχασα να βάλω την πηγή!

    http://www.crashstuff.com/driving-or-flying-plane-vs-car-accident-statistics

    Η συγκεκριμένη πηγή μου άρεσε γιατί είχε πάρα πολύ λεπτομέρεια για General Aviation (ιδιωτικά/μικρά)

    και, Δήμο, σίγουρα, και μόνο κάθε μας ταξίδι από Πάτρα σε Κόρινθο είναι μια Ρώσικη ρουλέτα ηλιθίων οδηγών!! An o μόνος οδηγός στον δρόμο ήμουν εγώ, το αυτοκίνητο θα ήταν, φυσικά, το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο του κόσμου! :-)))



    ellinaki μου!!! το cockpit που βλέπεις είναι το στάνταρτ Cessna 172 του MFS-X-Acceleration, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει σε απλό FSX ή είναι μέσα στο πακέτο Acceleration. Τα δεδομένα Cessna 172 στο FSX μου είναι 5 διαφορετικά livery με analog cockpit και αυτό το ένα με glass cockpit G1000. Το Accelaration μου ήρθε σαν δεύτερο DVD στο πακέτο του FSX, οπότε δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο για να το έχω. Αυτά είναι όλα βέβαια virtual.

    Ο Κώστας είχε μάθει με analog όταν πετούσε πραγματικά από 12 χρονών από το αεροδρόμιο της κωμόπολης μας, και όταν πήγε στο Εμπρυ Ρίντλ βρήκε ότι όλα τα Cessna ήταν glass cocpit!

    FS έχουμε από FS95! Για το FS 2002, το καλύτερο πριν τα αλλάξουνε όλα στο Century of Flight, 2004, είχα φτιάξει από το μηδέν ένα υπέροχο cockpit Boeing 757 που περιελάμβανε views για left, right, και jumpseat! Επίσης είχα βάψει μια Ντακότα της Ολυμπιακής και ένα τέλειο YS-11 της Ολυμπιακής.

    Είχα gigabytes από add-ons σε όλα, από 95 έως 2004, από την http://www.flightsim.com, αλλά τώρα με το FSX υπάρχει πρόβλημα. Τα καλά, Opensky, Meljet κλπ, δεν δουλεύουνε πια κι ας τα διαφημίζουνε για FSX όπως και ακόμη τα payware! Μετά από 40 δολάρια για ένα 777 ούτε αυτό δούλευε και μου πρόσφεραν επιστροφή των χρημάτων. Βλέπεις από Service pack 1 και μετά, οι textures στο FSX δεν μπορεί να είναι BMP και διαβάζονται μόνο όταν είναι DDS, που ελάχιστοι developers το δουλεύουν.

    Τώρα πια κατεβάζω repaints των default μόνο...

    Πάντως βρήκα ένα πακέτο, επι πληρωμή, που δουλεέυι θαυμάσια, με 727, 757 και 767 από Captain Sim με καταπληκτικά virtual cockpits και ρεαλισμό!

    Επίσης ανακάλυψα ότι και με το πιο τέλειο σύστημα δεν μπορείς με το FSX να βρεις Νιρβάνα. Δηλαδή: έχω:
    Intel Core i5, 750 @ 2.67 GHz 2.73 GHz, 8 GB RAM, 64 bit OS, W7 Ultimate, Graphics: Radeon HD 5800 με 1 GB μνήμη, Samsung 1920x1200, 26" και LG 1920x1080, 22" (extended desktop),
    και ακόμη αν κάνω τα πάντα max με μία οθόνη, καταλήγω στις 4-5 frames per second :-(

    Flight Simmers rule!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι, είπαμε δε διαφωνούμε. Και πού να πιάσουμε και τίποτα επαρχιακούς δρόμους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λοιπόν θα σου στείλω mail γιατί χτύπησες φλέβα τώρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τα αεροπορικά δυστυχήματα έχουν προκαλέσει φοβίες στον κόσμο γιατί είναι μεγάλος ο αριθμός των θυμάτων, σε αντίθεση με τα αυτοκινητιστικά που περνάνε τελικά απαρατήρητα γιατί δεν αποτελούν πλέον είδηση.
    Από πραγματογνώμονα της πολεμικής αεροπορίας έχω ακούσει πως πάνω από το 80% των πτώσεων οφείλονται στους πιλότους και όχι στο αεροσκάφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δημήτρη ο ισχυρισμός "αεροπλάνο = ασφαλέστερο" είναι εξαιρετικά γενικός και αόριστος (διαφωνώ επίσης με τη παρουσίαση της πηγής σου). Είμαι σίγουρος πως σε αυτό το συμπέρασμα έχεις καταλήξει εξαιτίας το άσχημου και ανακριβούς τρόπου παρουσίασης επιστημονικών ειδήσεων από τα μέσα. Ναι το μέσο (μέσης ικανότητας πιλότος, μέσης ασφάλειας αεροπλάνο κτλ κτλ) ταξίδι με αεροπλάνο είναι πιθανότατα πολύ ασφαλέστερο από το μέσο ταξίδι με αυτοκίνητο. Ωστόσο δεν είναι όλα τα ταξίδια με αεροπλάνο ασφαλέστερα από όλα τα ταξίδια με αυτοκίνητο. Το μόνο πράγμα που γνωρίζουμε είναι πως γίνονται λιγότερα ατυχήματα ανά km απόστασης όταν ως μέσο μεταφοράς χρησιμοποιείται το αεροπλάνο. Ωστόσο υπάρχουν ποικίλοι παράγοντες (ικανότητα πιλότου/οδηγού, καιρικές συνθήκες, καταλληλότητα αεροδρομίου/αυτοκινητοδρόμου, συντήρηση αεροπλάνου/αυτοκινήτου κτλ κτλ) πέρα από το είδος του μέσου που προσδιορίζουν την επικινδυνότητα ενός ταξιδιού.

    Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Είναι γνωστό πως ο προσδοκώμενος χρόνος ζωής είναι υψηλότερος στο υποσύνολο των μη-καπνιστών από ότι σε αυτό των καπνιστών. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο κάθε καπνιστής έχει μικρότερο προσδοκώμενο από τον κάθε μη-καπνιστή! Υπάρχουν χιλιάδες παράγοντες που δεν λαμβάνονται υπόψιν όταν χωρίζουμε τους πληθυσμούς/συνήθειες σε 2 υποσύνολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ σωστά, Αθεόφοβε, όπως λέω και προς το τέλος της τελευταίας παραγράφου. Ο Κώστας απογειώθηκε σαν εκπαιδευτής για την πτήση που περιέγραψε σε αυτή την ανάρτηση ώρες αφού έμαθε για το θάνατο σε ατύχημα ενός εκπαιδευτή και ενός μαθητή λίγα χιλιόμετρα μακριά. Απ΄ ότι μου είπε, πέρα από την λύπη για το χαμό των συνάδελφων, είχαν οργή για την άλλη σχολή, που αναφέρω στην τελευταία παράγραφο, η οποία δεν ακολουθεί τους κανόνες σωστά, και έτσι, η άλλη σχολή, δεν προετοίμασε ούτε τον εκπαιδευτή ούτε τον μαθητή αρκετά ώστε να αποφύγουν το ανθρώπινο λάθος.

    Από την άλλη μεριά υπάρχουν, στην Ιστορία πλέον, και τα λόγια "We'll be in the Hudson" (θα είμαστε μέσα στον ποταμό Χάντσον), τα τελευταία λόγια που είπε προς τον ελεγκτή εναερίου κυκλοφορίας ο κυβερνήτης Σάλλι Σάλενμπέργκερ πριν κατορθώσει το θαύμα του να προσθαλασσώσει, στο χέρι, ένα Airbus 320 γεμάτο κόσμο, χωρίς ούτε γρατζουνιά σε κανέναν, στον ποταμό Χάντσον δίπλα στο Μανχάταν, αφού και οι δύο κινητήρες του αεροπλάνου είχαν εξουδετερωθεί όταν το αεροπλάνο, κατά την απογείωση από το Λα Γκουάρντια έπεσε πάνω σε ένα κοπάδι χήνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Epanechnikov, με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο ότι η οποιαδήποτε γενικοποίηση, στο βαθμό αοριστίας κιόλας που την έκανα σε αυτό το θέμα, δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά από όσα προσπαθεί να απαντήσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για μια σωστή έκθεση του αντικειμένου πρέπει κανείς να κάνει τις διευκρινήσεις που έκανες στο σχόλιό σου, και περισσότερες ακόμα. Επίσης, πράγματι, δεν έχω την κατάρτιση να μπορώ να ξεχωρίζω την εγκυρότητα στατιστικών μελετών και βασίζομαι μόνο στην κοινή λογική μου, η οποία, είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ, δεν είναι αρκετή για επιστημονική ανάλυση.

    Οπωσδήποτε, ένας επιστήμονας δεν θα δεχτεί να συζητήσει με γενικότητες χωρίς διευκρινήσεις γιατί τέτοια είναι η φύση του που έχει διαμορφωθεί από την γνώση του και την κατάρτισή του. Η πλειοψηφία όμως των ανθρώπων δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό, και παραμένει στην απλή συζήτηση με τα συμφυή λάθη της. Και είναι μια στιγμή καλή και ευπρόσδεκτη όταν μπορεί η απλή συζήτηση να εμπλουτισθεί με δόσεις ακριβείας όπως έγινε τώρα σε αυτήν.

    Όσον αφορά το θέμα μας, πράγματι, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Πράγματι ένας συγκεκριμένος καπνιστής μπορεί και να ζήσει πολύ περισσότερο από κάποιον μη καπνιστή. Όμως, ανά 100.000 καπνιστές και 100.000 μη καπνιστές με ίσα ποσοστά αντρών, γυναικών, και διαφορετικών επαγγελμάτων και συνθηκών διαβίωσης, θα πάρουμε μια πιο "αντιπροσωπευτική" απάντηση για τις πιθανότητες του τι είναι περισσότερο αναμενόμενο.

    Με το ίδιο νόμισμα, μια αοριστία δεν οδηγεί απαραίτητα σε λανθασμένο συμπέρασμα. Το κλειδί είναι να ξέρουμε να αναγνωρίζουμε μια αοριστία και το ότι δεν οδηγεί απαραίτητα σε σωστό συμπέρασμα, ή σε λάθος, παρά δίνει μια χροιά, ένα χρώμα σε οποιοδήποτε θέμα.

    Όταν κάποιος ρωτά: "Είναι τα αεροπλάνα πιο ασφαλή από τα αυτοκίνητα;" η σωστή απάντηση είναι "κάτω από ποιές συγκεκριμένες συνθήκες", και το φίλτρο θα συνεχιστεί μέχρι αποδείξεως ότι δεν υπάρχει απόλυτα ακριβής απάντηση. Αν μια απάντηση επιβάλλεται τότε, το φίλτρο πρέπει να αφαιρεθεί σε κάποια στιγμή, σε κάποιο βάθος των ερωταποκρίσεων, και να δοθεί μια απάντηση που θα είναι πιο ακριβής από το αν δεν υπήρχε φίλτρο, αλλά λιγότερο ακριβής από το αν είχε συνεχιστεί το φιλτράρισμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δημήτρη με έκανες να χαμογελάσω με την ποιητική αλλά τόσο εύστοχη προσέγγιση σου. Κατάλαβες ακριβώς τι ήθελα να πω! Αυτό που ονομάζεις εσύ "χροιά" όσοι ασχολούνται με τη στατιστική το ονομάζουν factor/independent variable/exogenous variable. Το κάπνισμα συνεπώς αποτελεί παράγοντα αύξηση των πιθανοτήτων πρόωρου θανάτου και η οδήγηση παράγοντα αύξησης των πιθανοτήτων θανάσιμου ατυχήματος.

    Ωστόσο χρησιμοποιώντας τόσο συμπιεσμένα δεδομένα (δηλαδή ένα μόνο δείκτη) χάνουμε σε μεγάλο βαθμό μέρος του πλούτου της πληροφορίας με αποτέλεσμα οι συγκρίσεις μεταξύ μελών διαφόρων συνόλων να είναι σχεδόν αδύνατος. Αν παραδείγματος χάρη επιλέξω τυχαία ένα καπνιστή και ένα μη-καπνιστή είναι δυνατό να προσδιορίζω ποιος έχει μεγαλύτερο προσδοκώμενο δίχως να διαθέτω περισσότερες πληροφορίες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ μου Epanechnikov, εύχομαι πάντα να μπορώ να καταλαβαίνω κι ας αναγκάζομαι από τη φύση μου να το γυρίζω επί το ποιητικότερον! Όταν το εξηγείς φαίνεται αυτονόητο, και οι λέξεις ακριβείς και σωστές, μα όταν το περιγράφω εγώ βγαίνει πιό... ενστικτωδώς :-)

    Νομίζω στο τέλος, ιδιαίτερα με την δεύτερή σου παράγραφο, πρέπει να υπάρχει ένα στοπ στο "φιλτράρισμα", μάλλον κατά περίπτωση, ώστε να υπάρχει κάποια λογική χωρίς να φτάνουμε στα άκρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δημήτρη το φιλτράρισμα δεν σταματάει ποτέ. Αυτό το ρόλο παίζει η επιστήμη. Δεν σταματά να φιλτράρει μέχρι να αφήσει πίσω της pure chance (σου θυμίζω το σύντομο άρθρο μου περί τύχης). Επιπλέον δεν θα χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση ως άκρο τη δήλωση άγνοιας. Βέβαια έχεις δίκαιο να ισχυρίζεσαι πως η άγνοια μας επηρεάζει τις προσωπικές μας προσδοκίες. Ωστόσο φαντάζομαι πως θα συμφωνήσεις ότι οι προσδοκίες που αποτελούν συνάρτηση της άγνοιας (και συνεπώς μεταβάλλονται από υποκείμενο σε υποκείμενο) δεν αποτελούν αντικειμενικές εκτιμήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Epanechnikov, οπωσδήποτε συμφωνώ ότι "οι προσδοκίες που αποτελούν συνάρτηση της άγνοιας δεν αποτελούν αντικειμενικές εκτιμήσεις". Αυτό που εννοούσα είναι ότι κάθε συγκεκριμένη ερώτηση μπορεί να "φιλτράρεται" μέχρι κάποιο σημείο, ανάλογα με τους ανθρώπους που παίρνουν μέρος στη συζήτηση, πέρα του οποίου η ανάλυση θα υπερνικούσε την ανάγκη για ερώτηση, μια που οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται για μια απάντηση αλλά λίγοι από αυτούς μπορούν να αντιληφθούν το αντικείμενο σε επιστημονικό επίπεδο.

    Ίσως να μην εκφράζομαι καλά, αλλά τα σχόλιά σου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Το σημείο που προσπαθώ να αναπτύξω είναι ότι πολλοί άνθρωποι, εμού συμπεριλαμβανομένου, μπορούν να φτάσουν μόνο έως κάποιο σημείο στην προσπάθεια για επιστημονική προσέγγιση, οι περισσότεροι όμως θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν μια απάντηση στο μέτρο το οποίο μπορούν. Όταν αυτό το μέτρο επιτρέπει την έκφραση προσδοκίας ως συνάρτηση άγνοιας αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα το οποίο συζητάμε, και το οποίο δημιούργησα στην προκειμένη περίπτωση εγώ, αναφέροντας τόσο επιφανειακά τα πορίσματα χωρίς την παραμικρή ανάλυση.

    Αυτό βέβαια έγινε γιατί δεν ήξερα πως να αξιολογήσω την πηγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δημήτρη θεωρώ πως πρέπει να καταβάλουμε πάντα φιλότιμες προσπάθειες κατανόησης των αριθμών που παρουσιάζονται στα μέσα. Αυτό γιατί ως άνθρωποι είμαστε εξαιρετικά αδύνατοι στη κατανόηση της σημασίας των αριθμών και ειδικά των πιθανοτήτων που μας παρουσιάζονται (σχεδόν πάντα με εξαιρετικά άσχημο τρόπο). Το δικό μου rule of thumb: Μην αποδέχεσαι κανένα νούμερο διαισθητικά!

    Ρίξε μια ματιά στα illusion μας που σχετίζονται με τις πιθανότητες

    http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_cognitive_biases#Biases_in_probability_and_belief

    Επιπλέον έχεις δίκαιο πως οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουν για απλές απαντήσεις. Ωστόσο οι τελευταίες δεν είναι σχεδόν ποτέ διαθέσιμες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπητέ Epanechnikov, με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Το link που έδωσες είναι ένα μάθημα από μόνο του. Δεν υπάρχει αντίρρηση, όπως έγραψα και παραπάνω ότι η αναφορά μου σε στατιστική ήταν και πάρα πολύ γενικοποιημένη, και βασίζετο σε πηγή την οποία δεν είχα τις γνώσεις να αξιολογήσω. Και εδώ πέφτει βέβαια το βάρος της συζήτησης, ότι και με τις καλύτερες προθέσεις (αχ, αυτές οι best intentions) ο μέσος άνθρωπος δεν ξέρει πότε τα στοιχεία βάση των οποίων συζητά είναι σωστά. Και το μόνο remedy είναι ακριβώς αυτό που λες: "πως πρέπει να καταβάλουμε πάντα φιλότιμες προσπάθειες κατανόησης των αριθμών που παρουσιάζονται στα μέσα", το κατά δύναμη...

    Είμαι μια περίεργη περίπτωση όπου αντί να είμαι επιστήμονας και να έχω σαν χόμπι την φωτογραφία, έκανα το ...αντίθετο. Και στο ωραίο αυτό ταξίδι είμαι οπλισμένος μόνο με την γνώση του ότι η ημιμάθεια είναι πιο επικίνδυνη από την αμάθεια, και ότι αύριο πρέπει να μπορώ να κάνω ή να σκεφτώ κάτι λίγο καλύτερα από χθες. Πόσες φορές σκέπτομαι πόσο θα ήθελα να μπορώ να καταλαβαίνω, αν όχι να σχολιάζω σε πολλές από τις πρόσφατες αναρτήσεις σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δημήτρη, παίζει να σε βάλω μέσο να με πάει ο γιος σου μια βόλτα και να κάνει λούπες και ακροβατικά; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Έγινε ESKARINA! Πρέπει πρώτα να κανονίσουμε να σε πάμε στη Φλώριδα! Στο μεταξύ ετοιμάσου βλέποντας τι μπορούσε να κάνει από πριν τα 18α γενέθλια όταν προσγειωνόταν με 30κόμβους πλάγιο άνεμο!
    http://www.thinkworks.com/Megara30Knts.zip

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γκουχ γκουχ... ο αέρας σας έσπρωχνε έτσι;;; Ωραίος πάντως, λες και κινούνταν σε ράγες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ESKARINA, ναι! λίγο αέρα ακόμα και θα κλείνανε το διάδρομο. Είχαμε 30 κόμβους, 50 χλμ/ωρα από πλάγια δεξιά. Κοίτα πως η μύτη του αεροπλάνου συνέχεια δείχνει δεξιά, και πηγαίνουμε πλάγια αριστερά προς τον διάδρομο. Αλλά το κατέβασε σαν σε ράγες! και πετούσε αυτό το μοντέλο για πρώτη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.