Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Βιασμός








Η ισότητα είναι μια έννοια εκτός φύσης, δημιουργημένη από το ανθρώπινο πνεύμα και όχι από τη σάρκα. Στην φύση δεν υπάρχει ισότητα: υπάρχουν οι δυνατότεροι και οι ασθενέστεροι, οι θύτες και τα θύματα. Αυτό λέγεται επιβίωση του ισχυρότερου, και ο ίδιος που μπορεί να είναι ισχυρός σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, όπως η γάτα είναι ισχυρότερη του ποντικιού, είναι ασθενέστερος σε μια άλλη περίπτωση, όπως όταν βάλει κανείς ένα σκύλο μπροστά στην μέχρι προ ενός λεπτού ισχυρή γάτα. Η φύση λειτουργεί χωρίς ισότητα. Και η φύση οδηγεί την ζωή να αμύνεται και να επιβιώνει επιτιθέμενη και αμυνόμενη -ποτέ συνεργαζόμενη.

Το μοναδικό δημιούργημα της φύσης που, απ' όσο γνωρίζουμε, κατάφερε να δημιουργήσει ένα διαφορετικό κόσμο, εσωτερικό, πνευματικό, είναι τα ανθρώπινα όντα, γυναίκες και άνδρες που μπορούν να δημιουργούν ποίηση, ιδανικά, αξίες πέρα της ωμής φυσικής τους πραγματικότητας. Αλλά και με τον καινούργιο αυτό εσωτερικό κόσμο, τα ανθρώπινα όντα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα φυσικά τους ένστικτα και οι κοινωνίες που δημιούργησαν αποτελούντο από αφεντικά και σκλάβους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και εξαρτώμενους, δυνατούς και αδύνατους, άνδρες και γυναίκες.

Ένα από τα μελανά σημεία του ανθρωπίνου πολιτισμού των τελευταίων χιλιάδων ετών είναι η επιβολή άνισης μεταχείρισης και κοινωνικής θέσης στις γυναίκες. Αυτή η ανάρτηση δεν θα προσπαθήσει να αναλύσει το θλιβερό αυτό γεγονός, το οποίο στην Ελλάδα παραδειγματίζεται τόσο καλά όσο οπουδήποτε αλλού, αλλά, θα προσπαθήσει να περιγράψει τα αποτελέσματα χρησιμοποιώντας ένα πρόσφατο γεγονός.

Για της γυναίκες της Δυτικής Αφρικής, ο βιασμός είναι μια καθημερινή πραγματικότητα, μια ρουτίνα, ένα τρομερό "κατηγορώ" για τον Δυτικό πολιτισμό που το ανέχεται αν όχι το προκαλεί. Το κράτος της Guinea, ανάμεσα στη Sierra Leone, Liberia, Gambia, Mali και Cote d'Ivoire, δεν είναι εξαίρεση.

Μια γυναίκα που μεγάλωσε μέσα στην ωμή πραγματικότητα των καθημερινών βιασμών, στην Γουινέα, την Γαλλική Γουινέα, και έδωσε ζωή σε ένα κοριτσάκι όταν η ίδια ήταν μόλις 17 ετών, κατάφερε, στα 25 της χρόνια να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ και να εγκατασταθεί νόμιμα στην Νέα Υόρκη. Εκεί δούλεψε βρίσκοντας δουλειά σαν υπάλληλος του ακριβού ξενοδοχείου Sofitel, δίπλα στην Times Square, όπου κράτησε την δουλειά της με το ξενοδοχείο για τρία χρόνια. Το Μανχάταν ήταν ένας πλανήτης διαφορετικός από το μέρος όπου μεγάλωσε, και, όσο ήταν η Νέα Υόρκη διαφορετική, τόσο δεν διέφερε και πολύ σε ένα σημαντικό κανόνα: την επικράτηση του ισχυρότερου, την ανάγκη επιβίωσης, το κυνήγι μεταξύ θυτών και θυμάτων.

Όταν, έχοντας μπει σε μια σουίτα να κάνει την δουλειά της, αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν μόνη, και βρέθηκε μπροστά σε ένα γυμνό άνδρα που την κοίταζε σαν γυναίκα, θα πρέπει, σε κλάσματα του δευτερολέπτου να άντλησε από όλη της την γνώση και εμπειρία για να ξεπεράσει το κάθε επόμενο λεπτό. Εμειρία 32 χρονών, 7 στο Μανχάταν και 25 στην Γουινέα.

Από την δική του πλευρά ο άνδρας δεν ήταν οποιοσδήποτε, ούτε απλά πλούσιος και δυνατός. Έχοντας βγεί από το ντους επρόκειτο να ντυθεί, να πάρει μια λιμουζίνα για το αεροδρόμιο, να κάτσει σε μια καράκλα πρώτης θέσης ενός τζάμπο αεροπλάνου, το οποίο ήταν ο εθνικός μεταφορέας της Ευρωπαϊκής χώρας της οποίας θα γινόταν Πρόεδρος τον επόμενο χρόνο. Επρόκειτο να πετάξει στην Ευρώπη, όπου θα συναντιόταν με την Καγκελάριο της Γερμανίας, και μετά με αντιπροσώπους άλλων χωρών για να συζητήσει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική μοίρα εθνών και εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Αυτός ο άνδρας και αυτή η γυναίκα δεν θα μπορούσαν να κατάγονται από κόσμους και πραγματικότητες πιο διαφορετικές.

Τι έγινε τα επόμενα λεπτά δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ. Μπορούμε όμως να προτείνουμε ότι όσο διαφορετικά περιστατικά και να εικονογραφούν τώρα, αυτός ο άνδρας και αυτή η γυναίκα, λένε και οι δύο την αλήθεια.

Γιατί, είναι πολύ πιθανόν, η εξερεύνηση και το προοίμιο που ξεκίνησε ο άνδρας, διερωτώμενος αν θα ήθελε και θα δεχόταν η γυναίκα αυτή να διασκέδαζε μια στιγμή συνάντησης και συμπλοκής από αυτές που στον κόσμο του ήταν καθημερινά δεδομένα, είναι πιθανόν αυτό να το είδε με τα δικά της μάτια η γυναίκα σαν τα πρώτα βήματα για αυτό που ήταν καθημερινό δεδομένο στον δικό της κόσμο: ένα βιασμό.

Και όπως είναι η φρόνημη πρακτική επιβίωσης στην Δυτική Αφρική, ίσως να αποφάσισε να μην προβάλει αντίσταση μέχρι το δευτερόλεπτο που θα έβρισκε ευκαιρία να δραπετεύσει. Μια παθητική στάση που ο άνδρας ερμήνευσε βάση του δικού του κόσμου σαν συναίνεση.

Μετά από τα πιασίματα, το παιχνιδιάρικο κυνηγητό και το στοματικό σεξ, ήρθε η ώρα της ερωτικής πράξης. Ο άνδρας δεν περίμενε ότι η γυναίκα θα αρνιόταν κι έτσι εκείνη κατάφερε να του ξεφύγει.

Τότε, εκείνη τη στιγμή, ο άνδρας κατάλαβε ότι κάτι δεν ήταν σωστό. Σε δευτερόλεπτα συνειδητοποίησε ότι μπορεί ο ίδιος να βρίσκεται σε κίνδυνο. Και έφυγε για το αεροπλάνο ξεχνώντας το κινητό του. Στην αφέλεια και μπέρδεμα της στιγμής μάλιστα τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο να τους πει ότι ήταν στο αεροδρόμιο και ότι είχε ξεχάσει το κινητό του.

Το Μανχάταν όμως είναι μια πόλη όπου η ισότητα, αν και δεν υπάρχει, επιβάλλεται, τουλάχιστον στους νόμους και τις διαδικασίες. Εκεί οποιοσδήποτε και να είναι ο θύτης θα γίνει θύμα, και το θύμα θα βρει πως έχει δύναμη, κάτω από το νόμο, που σε καμία άλλη χώρα δεν την ονειρεύονται καν.

Ίσως λοιπόν ούτε ο άνδρας ούτε η γυναίκα λένε ψέματα. Ίσως να λένε και οι δύο αλήθεια. Η γυναίκα πέρασε στιγμές παρά την θέλησή της και γλύτωσε από βιασμό. Ο άνδρας ποτέ δεν είχε καταλάβει ότι η προσοχή του δεν είχε βρει ανταπόκριση, παρά μόνο παθητική άμυνα.

Η γυναίκα αυτή από την Γουινέα, άλλαξε τον ρου της Ιστορίας της Ευρώπης.

Και, του χρόνου, στην 13η σαιζόν της σειράς Law and Order, Special Victims Unit, μπορεί να δούμε ένα επεισόδιο εμπνευσμένο από την ημέρα που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι του Dominique Strauss-Kahn, μιας φτωχιάς γυναίκας από την Γουινέα της Δυτικής Αφρικής (απ' όπου κατάγονται οι περισσότεροι άνθρωποι που είχαν απαχθεί και μεταφερθεί στην Αμερική σαν σκλάβοι), και της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Και, αφού δούμε και εκείνο το επεισόδιο, θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά και θα συνεχίσουμε την καθημερινή προσπάθειά μας για επιβίωση, είτε σαν θύματα, είτε σαν θύτες.





12 σχόλια:

  1. ομολογώ οτι δεν είχα σκεφτεί αυτήν τηνν περίπτωση "αμοιβαίας παρεξήγησης"που πιθανόν να δημιούργησαν το τόσο διαφορετικό background και προσδοκίες...
    Ο τόσο κραυγαλέος όμως χειρισμός του θέματος μετέπειτα περισσότερο μου δημιουργεί το αίσθημα
    οτι κάποιοι,εξαιρετικά και πραγματικά ισχυροί,ήθελαν να στείλουν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΝΥΜΑ,οτι ακόμα και πολύ ισχυροί αξιωματούχοι,όπως ο DSK μπορούν να γκρεμιστούν με γδούπο,αν παρεκκλίνουν της θελήσεως τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη, πράγματι είναι πολύ πιθανόν τα πράγματα να συνέβησαν έτσι όπως τα περιγράφεις. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ δε θα μάθουμε την αλήθεια.

    Αυτό που λέει ο squarelogic πιο πάνω με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Αν παρεκκλίνει κάποιος από τους μεγάλους σ' αυτόν τον κόσμο, συνήθως γκρεμίζεται με γδούπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητοί μου Squarelogic και Τελευταίε, αυτή η εκδοχή που πρότεινα, σε κάποια της παραλλαγή, μου φαίνεται πιο λογική, έχοντας ζήσει την ψυχοσύνθεση πολλών Αμερικανών, είτε κατάγονται από το Mayflower, είτε μόλις βγήκαν από το αεροπλάνο. Πρότεινα στο blog του Locus ότι μπορεί απλά να ήταν ¨μεθυσμένος" από την θέση του να κατευθύνει τις τύχες εθνών, και ισχύει για μένα ακόμη αυτό, ως ο λόγος για τον οποίον δεν κατάλαβε τι γινόταν εκείνη την στιγμή στην πραγματικότητα. Όσα και να ξέρουν οι μεγάλοι, δεν είναι μέρος της εμπειρίας τους η ψυχανάλυση ανθρώπων μπροστά τους οι οποίοι έχουν ζήσει καταστάσεις για τις οποίες οι μεγάλοι μαθαίνουν μόνο στα νέα από το CNN.

    Έχει δίκιο ο Squarelogic ότι οι μεγάλοι πέφτουν με γδούπο όταν παρεκκλίνουν, αλλά, που ακριβώς παρέκλινε ο συγκεκριμένος κύριος; Άλλωστε, η Αστυνομία της Νέας Υόρκης, μπορεί να μην είναι το καθαρότερο σεντόνι στη μπουγάδα, αλλά δεν παίρνει διαταγές από κανέναν. Αν ήταν αυτό, θα τον είχαν συλλάβει όργανα Ομοσπονδιακής δικαιοδοσίας. Υπάρχει τρομερή διαφορά στις ΗΠΑ μεταξύ Ομοσπονδιακών (Federal) και Πολιτειακών ή και τοπικών (State, local) οργάνων. Οι ΗΠΑ δεν είναι μια χώρα (όπως τις ξέρουμε στην Ευρώπη), αλλά 50 χώρες, με 50 Κοινοβούλια, 50 Γερουσίες, 50 Πρωτεύουσες, και κάθε πόλη έχει την δική της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ και εδαφικά προστατευτική Αστυνομία και υπηρεσίες. Δεν είναι τόσο απλό οι σκοτεινές δυνάμεις να βάλουν το NYPD και το NYPA (Port Authority) να τους κάνει τη βρώμικη δουλειά. Και στο κάτω-κάτω, επαναλαμβάνω την ερώτηση, που παρέκκλινε ο δυστυχής για να "τιμωρηθεί"; Βοηθούσε την Ελλάδα;

    Όσο απίθανη και να φαίνεται η υπόθεση, και όσο και να λέει κανείς "δεν μπορεί, στημένη του την είχανε", στο τέλος οι μόνοι που βλέπουν ελκυστική αυτή τη λύση είναι οι ντροπιασμένοι (Γάλλοι), και εκείνοι που στην απόγνωση τους πίστευαν ότι στο πρόσωπό του είχαν ένα "φίλο" που τώρα τους τον "πήρανε" οι σκοτεινές δυνάμεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρε Δημήτρη,
    δεν βγαίνει με τίποτε ένας κοντός 62χρονος να ακινητοποιήσει μια 30χρονη μαύρη 1.80,να της κάνει με το ζόρι 2 φορές oral sex(επαναληπτική καραμπίνα είναι?),και στο καπάκι να ζητά και την εναλλακτική οδό,κι όλα αυτά,λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για υπερατλαντικό ταξίδι...
    Λέγεται οτι ο ΣΚ έσπρωχνε το ΔΝΤ προς μια κατεύθυνση εξισορρόπησης των αδηφάγων απαιτήσεων των 'αγορών",προς ένα μοντέλο που θα βοηθούσε περισσότερο τα κράτη που έπεφταν στην ανάγκη του.Αυτό προφανώς δεν βολεύει κάποιους...
    Ελπίζω όχι αυτούς που εχουν ποντάρει δις σε ασφάλιστρα έναντι ελλην.χρεωκοπίας(χωρίς να κατέχουν αναγκαστικά ελληνικά ομόλογα!)...
    Ο ορισμός εγγύησης δε ,μόλις παραιτήθηκε από επικαφαλής του ΔΝΤ,ενώ μέχρι τότε του αρνείτο,συνηγορεί...
    Ηξεραν το αδύνατο σημείο του και τον πηδήξανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να σου πω, αγαπητέ squarelogic, κάθε λογική προσέγγιση λέει πως πρέπει να έχεις δίκιο. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο αμφιβάλω, συν το ότι έχω ένα κανόνα εναντίων θεωριών συνομωσίας. Από την άλλη μεριά, πληροφορούμε από ένα συνδυασμό New York Times, CNN και BBC, και δεν έχω δει πουθενά αναφορά σε 1 κι' 80 -έστω ότι είναι αλήθεια. Από τα 52 χρόνια μου και το 1,64 μου με τις περισσότερες γυναίκες της ζωής μου πάνω από 1,72, και με όσα ξέρω από τη ζωή, δεν καταλαβαίνω που είναι το ακατανόητο ή το περίεργο και δύο μέτρα να ήτανε. Στο σεξ, συναινετικό ή όχι, παίζουν πολλά πράγματα και το φυσικό ύψος και δύναμη δεν είναι τα μόνα ούτε τα σημαντικότερα. Εγώ δεν τα βρίσκω αυτά που περιγράφεις καθόλου απίθανα. Πάντως, σημειωτέον ότι αυτά δεν έχουν αναφερθεί με τέτοιες λεπτομέρειες ούτε από New York Times, ή CNN ή BBC. Φυλλάδες δεν έχω διαβάσει.

    Συνήθως ο κόμπος βλέπει τα γεγονότα και αποφασίζει ότι πρέπει κάτι να είναι στημένο, ποτέ όμως δεν το πλησιάζει το θέμα από το πόσα πράγματα με πόσους ανθρώπους πρέπει να γίνουν για να στηθεί κάτι. Στην προκειμένη περίπτωση, το θύμα πρέπει να είναι μια πολύ καλοπληρωμένη ηθοποιός στην υπηρεσία κάποιου, και να έχουν εμπλακεί σε συντομότατο χρονικό διάστημα περισσότερα από 4-5 άτομα του ξενοδοχείου, η New York Port Authority και το New York Police Department, και η πρώτη δικαστής, και να έχουν εμπλακεί όλοι αυτοί από Αμερικανικές πηγές στην Ουάσινγκτον ή/και στην Γουώλ Στρητ.

    Ωραία, ας πούμε ότι είναι στημένο. Ο ΔΣΚ αμέσως παραδέχτηκε το σεξ (λέγοντας ότι ήταν συναινετικό). Είτε του την στήσανε και μετά η γυναίκα φώναξε "βιασμός" είτε είναι κάτι σαν αυτό που πρότεινα παραπάνω, ο ΔΣΚ, παντρεμένος και με υπεύθυνη θέση έκανε αυτό που νόμιζε ότι ήταν συναινετικό σεξ με την οικιακή βοηθό του ξενοδοχείου πριν πάει να δει την Μέρκελ. Δεν τον τιμά αυτόν. Και να βγει αθώος βιασμού, η ποινή του να χάσει την θέση του, και την Προεδρία, δεν είναι άδικη. Είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οχι δεν είναι.
    Σαφώς και ο τύπος είχε υποπέσει στην Υβρι,σαφώς και αισθανόταν Ολύμπιος Θεός,σαφώς και μας είχε χεσμένους...
    Ομως με ενδιαφέρει περισσότερο η πιθανότητα όλοι αυτοί οι 'σπουδαίοι" να μην είναι παρά Μαριονέτες στα χέρια των Σόρος,Ροτσιλδ,Ροκφέλερ,οι οποίοι,κρυμένοι πίσω απ τις κουίντες, προωθούν στις θέσεις ευθύνης άτομα που ξέρουν από που θα τα ελέγχουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εδώ, squarelogic, θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Μάλιστα, δεν φαντάζομαι κανείς να μην καταλαβαίνει ότι πράγματι, τα πρόσωπα αυτά τοποθετούνται σε σημαντικά πόστα με άμεσο ή έμμεσο επέμβαση ή καθοδήγηση (περισσότερο έμμεση "πρόταση") των πραγματικών δυνατών οι οποίοι δεν φαίνονται πουθενά. Αυτό είναι η φύση και η ζωή. Θα ήταν κατά τη γνώμη μου αφελές να ΜΗΝ το παίρνουμε σαν δεδομένο. Η τέχνη είναι να πλοηγούμε τη ζωή σαν έθνη και σαν άτομα ξέροντας πως λειτουργούν τα πράγματα. Τώρα, αν τους λένε Ροκφέλερ ή όπως και να τους λένε και όποιοι και να είναι δεν ξέρω, και στο τέλος δεν έχει σημασία ποιοί είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην νομίζουμε ότι δεν είναι έτσι, ή ότι μπορεί κανείς να αλλάξει την φύση της ανθρωπότητας, ατελής όπως είναι.

    Όταν βυθιζόταν ο Τιτανικός δεν κάνανε επιτροπές και διαμαρτυρίες για την έλλειψη σωσιβίων λέμβων. Προσπαθούσαν να σωθούνε. Αν καταργήσουμε από μόνοι μας το πελατειακό κράτος, ιδρύσουμε μια πραγματική Αστυνομία, και σιγουρευτούμε ότι όλη η νομοθεσία μας είναι σεβαστή, και όταν δεν είναι σεβαστή να μπορεί να εφαρμοστεί στους παραβάτες, τότε, ίσως να σωθούν περισσότεροι επιβάτες του πλοίου. Η ανθρώπινη πραγματικότητα έτσι έχει και δεν αλλάζει. Οι τοπικές ομάδες/έθνη όμως μπορούνε θεωρητικά τουλάχιστον να έχουν κάποια καλύτερη διαχείριση από ότι επιτρέψαμε εμείς στο κράτος μας.

    Υπάρχουν εκείνοι που λένε πως δεν είναι όλοι οι Έλληνες έτσι, και ότι για εκείνους που είναι φταίει όχι ο λαός αλλά το κράτος. Αυτό για μένα σηκώνει πολύ νερό, μια που οι πολιτικοί ήταν λαός πριν γίνουν πολιτικοί, και ο λαός είναι αυτός που τους επιτρέπει να είναι αυτοί που είναι ελπίζοντας στα αποφάγια του πελατειακού κράτους. Οι Ροκφέλερ, ή όποιοι και να είναι και όπως και να τους λένε, δεν θα φύγουν ποτέ. Η εταιρεία δεν πρόκειται να βάλει περισσότερες σωσίβιες λέμβους. Από εμάς εξαρτάται να προσέχουμε τα παγόβουνα και όταν πέσουμε σε ένα να σωθούν όσοι περισσότεροι γίνεται χωρίς να φεύγουν οι βάρκες από το καράβι μισοάδειες.

    Το perp walk σίγουρα έκανε περισσότερη εντύπωση στην Ευρώπη παρά εκεί που είναι καθημερινότητα. Αυτή η πρακτική λέει "ναι μεν είναι αθώος μέχρι 12 συμπολίτες του να τον βρουν ένοχο, αλλά πιστεύουμε και ότι το θύμα είναι θύμα, όπως ισχυρίζεται, μέχρι απόδειξης του αντιθέτου". Και θα πρόσεξες ότι τούτο δώ είναι μέχρι στιγμής το μόνο μπλογκ (που είδα εγώ τουλάχιστον) όπου πρόκειται για έναν άνδρα και μια γυναίκα, δύο ίσους ανθρώπους, και όχι για τον Στρος Καν και την καμαριέρα, την μαυρούλα του ένα κι ογδόντα και πόσες φορές μπορεί να τελειώσει ένας άντρας σε δέκα λεπτά σε ποία στάση και τι έκανε η καμαριέρα καθώς κλπ., κλπ... :-).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Squarelogic, κι ένα υστερόγραφο στα παραπάνω που είπα: Το κατά προτίμηση όπλο των ισχυρών δεν είναι η πλεκτάνη, αλλά το "δώστου σκοινί να κρεμαστεί μόνος του και μετά μην τον βοηθήσεις". Τον Κέννεντυ δεν τον έφαγε η ΣΙΑ, απλά δεν τον εφύλαξαν καλά και μετά δε ενδιαφερθήκαν να βρουν τι έγινε, πιστεύω. Ο Στρος Καν κρεμάστηκε μόνος του -απλά κανείς δεν πήγε να τον βοηθήσει μετά. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχω δει εγώ προσωπικά να λειτουργούν αυτά. Βάζεις κάποιον σε μια θέση, τον προστατεύεις και τον υποστηρίζεις, και όταν σε τσαντίσει ή δεν σε συμφέρει πια, σταματάς να τον προστατεύεις, περιμένεις να την πατήσει μόνος του, και τότε δεν κουνάς δαχτυλάκι να βοηθήσεις. Κι αν είναι πολύ έξυπνος και δεν κρεμιέται από μόνος του, του τραβάς μια ένδοξη προαγωγή σε καλύτερη θέση της οποίας το γραφείο βρίσκεται στην Μογγολία ή στη νήσο Γκουάμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χρόνια Πολλά για τον γιο σου Δημήτρη!
    Αν δεν κανω λάθος γιορτάζει σήμερα.
    Να τον χαίρεσαι, να έχει πάντα επιτυχίες σαν αυτές που έχεις μοιραστεί μαζί μας και να είναι πάντα καλή η ζωή μαζί του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νά 'σαι καλά Scarlett! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
    Ναι, ο νεαρός πιλότος, εκπαιδευτής, φοιτητής, αρχισυντάκτης και πρόεδρος του φοιτητικού κλάδου του συνδικάτου πιλότων εορτάζει σήμερα! Θα του διαβιβάσω τις ευχές όταν μιλήσουμε και σ' ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σχετικό

    What Really Happened to Strauss-Kahn? (Epstein / NYRB)

    http://media.nybooks.com/strauss.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Epanechnikov, εξ' ίσου περίεργο :-) είναι ότι στο λινκ που έβαλες, στην New York Review of Books http://media.nybooks.com/strauss.html ως υφίσταται στις 17:00 GMT, 27 Νοεμβρίου 2011, η ημερομηνία εκδόσεως της ιστοσελίδας είναι ...December 22, 2011

    Ξαναδιάβασα τι είχα γράψει σε αυτή την ανάρτηση τότε, και διάβασα το λινκ που έβαλες, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον, και ενώ μετά από όσα έγιναν και μαθεύτηκαν τους τελευταίους 6 μήνες χαμηλώνω τις πιθανότητες να είναι σωστή η ανάρτησή μου και υπολογίζω περισσότερες πιθανότητες από πριν να έπεσε κάποιος δάχτυλος στην υπόθεση... προσπαθόντας να καταλάβω την στιημή, αλλά και την γυναίκα που επιμ΄΄ενει ότι ήταν θύμα... το ένστικτό μου επιμένει σε κάποιες 80% πιθανότητες ηα νάρτηση να μην είναι πολύ έξω. Όσο αληθοφανής και να φαίνεται η πλευρά συννομωσίας... πάντα είναι η εύκολη απάντηση. Η ζωή είναι πάντα πολύ πιο προικισμένη συγγραφε΄θς από οποιονδήποτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.