Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ταπεινοί








Ότι χρειαζόμουνα για να καταλάβω τι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, πως ξεκίνησε, πως έγινε, αλλά και πως να το ξεπεράσω, το έμαθα ακούγοντας τον Κώστα τον Χατζή.


Δε Βαριέσαι Αδελφέ
YouTube

Κάποιο παράθυρο έχει φως
κάποιον τον τρώει ο πυρετός
μας φεύγει βήμα βήμα
Κάποιο καράβι στ' ανοιχτά
με χίλια βάσανα βαστά
να μην το πιεί το κύμα

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Κάποιος στην άκρη του γιαλού
κοιτάει το τέλος τ' ουρανού
μονάχος του πεθαίνει
Κάποιος στη μάχη πολεμά
η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει

Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι
κάνουμε πάρτυ ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Έξω αστράφτει και βροντά
κι ένας διαβάτης περπατά
χαμένος μες στη μπόρα
Κάπου δεν θα 'χουνε ψωμί
κάπου πεινάει ένα παιδί
και κλαίει αυτήν την ώρα

Κι εμείς χορτάτοι μα το ναί
κάνουμε γλέντια ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν
σαν κολασμένοι τριγυρνούν
και κλαίνε και πονάνε
Στάσου και σκέψου μια στιγμή
πόσοι σκοτώνονται στη γή
την ώρα που μιλάμε

Μα εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ
βρε δεν βαριέσαι
δεν βαριέσαι αδελφέ



Εμείς οι ταπεινοί
YouTube

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς
γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Γράψε για μας τους ταπεινούς και τους ανώνυμους της πλάσης
σκαλί είμαστε για τους τρανούς οι θεατές στις παρελάσεις.

Αν δεν υπήρχαμε εμείς, πως θα ξεχώριζαν οι άλλοι;
Αν δεν υπήρχαν οι μικροί πως θα υπήρχαν οι μεγάλοι;

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς
γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Αρνήσου το αν μπορείς, αρνήσου το αν μπορείς
από την ίδια λάσπη πλαστήκαμε κι εμείς.

Για μας δεν νοιάζεται κανείς, είμαστε τ' άγραφο το χιόνι
μας ξέρουν πέντε συγγενείς, η μάνα μας και οι γειτόνοι.



Κολωνάκι place
YouTube

Γύρω καφενεία, ζαχαροπλαστεία,
άνθρωποι του κόσμου και του υποκόσμου,
πρόσωπα αστεία, ύφος και σοφία,
πόζα και σοφία στη μικρή πλατεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Ασθενικά δεντράκια γεμάτα τραπεζάκια,
πλήθος τραπεζάκια, αριστοκρατία,
φίνα πελατεία, ουίσκι, τσιγαράκι,
ουίσκι και φλερτάκι και καμμιά ληστεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Αργόσχολες κυρίες, βεντέτες, ευκαιρίες,
ποιητές, τάχα, ζωγράφοι, μουσάτοι, μαγκάτοι,
ποζάρουν με μανία, στήνονται με τις ώρες,
μιλούν για μεγαλεία στη μικρή πλατεία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Ψαρικά, ανθοπωλεία, εξατμίσεις, φασαρία,
ταξιτζήδες, ραλιτζήδες, μπίζνες και αεριτζήδες,
γκουβερνάντες, στιλβωτήρες, στήσιμο και σνομπαρία,
πλούσιοι και αφραγκία και μπλου τζιν και ευωδία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Πονηρούλες κυριούλες μα και υπηρετριούλες,
λολίτες, γυναικάκια, μίνι, μάξι και σορτσάκια,
κύριοι με κιμονό, κρεμαστάρια στο λαιμό,
μασκαράδες, κωμωδία, δεσποινίδες, αμαρτία
και καρέκλες ποικιλία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Το πρωί σνομπαρία, ψώνια στα παντοπωλεία,
συγγραφείς τα μεσημέρια πίνουν μπύρα, γράφουν έργα,
αφηγούνται ιστορίες σε μεσόκοπες κυρίες,
θεατρίνες όλο νάζι, παίδαροι πολλοί και χάζι,
σούρτα-φέρτα το βραδάκι, σταυροπόδι και ουζάκι,
άγχος, τάχα, κι αγωνία, ένα παγωτό στα τρία.

Στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία,
στη μικρή πλατεία είν' αστεία.

Με τα φώτα στολισμένοι, θυμωμένοι, πικραμένοι,
άλλοι ευχαριστημένοι, στις καρέκλες καθισμένοι,
κολλημένοι, στοιβαγμένοι, λένε, θάβουν με μανία,
νύχτα περασμένες μία, νύχτα, πλήξη και ανία.

Γαρδένιες πουλάει η Γεωργία κι είναι όλα γοητεία,
στη μικρή πλατεία, στη μικρή πλατεία είν' αστεία.



Λεωφορείο ο κόσμος
YouTube


Στα παλιά λεωφορεία ο καθένας μια ιστορία,
είν' η φτώχεια εισιτήριο κι η ουρά ένα μαρτύριο.
στην ουρά γίνονται φίλοι μοδιστρούλες κι υπάλληλοι,
οικοδόμοι και ραφτάδες, μόρτες και πορτοφολάδες.

Πρόσωπα χλωμά σαν άστρα, σαν λουλούδια μαραμένα,
που τα κόψαν απ' τη γλάστρα και τα στέλνουν 'δω κι εκεί,
χέρια βρώμικα και τίμια που αν δεν ξέρουνε να γράφουν,
δώδεκα πανεπιστήμια έχουν βγάλει στη ζωή.

Στα παλιά λεωφορεία στριμωξίδι, φασαρία,
και πικρή φιλοσοφία για την άδικη ζωή,
μοιάζει, φίλε, αυτός ο κόσμος με παλιό λεωφορείο
κι οι ανθρώποι ένα φορτίο που το σέρνει εδώ κι εκεί.

Δύσκολο, πικρό ταξίδι, φασαρία, στριμωξίδι,
ποιος, στ' αλήθεια, θα μπορέσει τ' αλλουνού να φάει τη θέση,
τούτη η θέση είναι δική μου, ο χαμός σου είναι η ζωή μου,
η ζωή σου ο θάνατός μου στο λεωφορείο του κόσμου.

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε, μ' έχεις δέσει και με σέρνεις,
μια χαμογελάς, με δέρνεις με το γέλιο, με το δάκρυ,
δε σ' αντέχω άλλο κόσμε, σ' έχω πιει, σ' έχω χορτάσει
και η πίκρα σου έχει φτάσει μέχρι των χειλιών την άκρη.

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε, πίκρα πίκρα σε μαζεύω,
δε σ' αντέχω άλλο κόσμε, κάνε στάση να κατέβω. ( χ2 )



Απ' το αεροπλάνο
YouTube

Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω

Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι

Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις

Αγαπημένη μου, μην κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ' τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη

Όταν κοιτάς απο ψηλά
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και συ τον πήρες σοβαρά
και συ τον πήρες σοβαρά

Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια

Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις



Φτωχολογιά
YouTube

Φτωχολογιά,  για σένα κάθε μου τραγούδι
για τους καημούς σου, που σεργιανούν στη γειτονιά
Φτωχολογιά, που απ’ τον πηλό πλάθεις λουλούδι
και τους καημούς σου τους πλέκεις ψιλοβελονιά

Στα χέρια σου μεγάλωσαν και πόνεσαν και μάλωσαν
άνδρες μ’ ολοκάθαρη ματιά
Ψηλά κυπαρισσόπουλα, χαρά στα κοριτσόπουλα
που ’χουν κι αγκαλιάζουν τη φωτιά











6 σχόλια:

  1. Ξέχασες το 'φτωχολογιά'.. Προς τα πίσω και πάλι. (http://www.youtube.com/watch?v=B6Z_OrPxutQ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Χατζής με την ιδιαίτερη φωνή του είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες.

    Όσον αφορά στην κατάντια της χώρας και στη διέξοδο από αυτή, μοιάζουν οι στίχοι τόσο αληθινοί, αλλά... δε βαριέσαι αδερφέ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Roadartist μου, το πρόσθεσα!

    Προς τα πίσω και πάλι; αχ... πότε πήγαμε προς τα μπρος; μόνο για μια στιγμή, νομίζουμε... αλλά έχουμε δαίμονες πολλούς ακόμη στο σαράκι να σκοτώσουμε πριν προχωρήσουμε...



    Φίλε Κώστα, κι εμένα, από τους αγαπημένους μου. Το κακό με τα Ελληνικά τραγούδια είναι πως είναι τόσο βαθιά ωραία, καμιά φορά, που βοηθάνε να ξεχαστεί όχι μόνο ο πόνος, αλλά και η ευθύνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρη το 'φτωχολογιά' δεν είναι του Χατζή.., οπότε δεν υπήρχε λόγος να το προσθέσεις :) περισσότερο ειρωνικά το άφησα.. για να δείξω πόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Ευχαριστώ για την εύγενεια σου να το προσθέσεις. Και εμένα μου αρέσει ο Χατζής. καλό σκ, εδώ σήμερα έχουμε καύσωνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Δημητρη

    αυτην την ωρα που σου γραφω, ακουω το "Απ'το αεροπλάνο" του Χατζή, στον Μελωδια....και φυσικά σε θυμηθηκα :)


    (ωραιο το ιντερνετικο ραδιοφωνο...σε ταξιδευει )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α, μα, roadartist, η φτωχολογιά είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, και ενώ από τις καλύτερες εκτελέσεις είναι του Μπιθικότση, ο Χατζής το τραγούδησε κι αυτό. Άλλωστε, η ανάρτηση δεν είναι τόσο για τον Χατζή όσο για τα λόγια των τραγουδιών, και τώρα η σελίδα είναι απλά πιο πλήρης :-) Βέβαια και μπορεί η σελίδα να ερμηνευτεί και σαν νοσταλγία, και σαν ελπίδα, και σαν ειρωνεία ή μοιρολόι, στο σύνολο ή εν μέρη, αλλά αυτό είναι η ζωή... τα συμπεριλαμβάνει όλα!


    Scarlett, μια μέρα θα έρθει γρήγορο ιντερνέτ στο χωριό και θα μπορώ να ακούω μουσική και να βλέπω βίντεο κι εγώ! Πάντως, ευτυχώς έχω κάπου 6000 mp3 στο κομπιούτερ, κι έχουμε και πολλά CD! Και, πράγματι, υπάρχει αυτή η σύνδεση που έκανες με την προηγούμενη ανάρτηση ;-) Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.