Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Πολιτικοί





Οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι, και εδώ στο χωριό, στην Ιταλία. Τίποτα το καινούργιο. Ο Δήμαρχος μετά από ένα ωραίο προσωπείο την πρώτη του πενταετία χασμουριέται την δεύτερη και δεν απαντά και στο τηλέφωνο.

Ο περιορισμός χρόνου θητείας, σε δύο θητείες, είναι καλό πράγμα γιατί αναγκάζει τους διεφθαρμένους και ανίκανους να αποσυρθούν ώστε να δώσουν την θέση τους σε καινούργιους διεφθαρμένους και νέους ανίκανους, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση στους βιοπαλαιστές ότι επειδή κάθε 8 χρόνια βρίζουν διαφορετικό όνομα, πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο. Το πρόσωπο όμως παραμένει το ίδιο, όσο και να αλλάξει το κορμί ή το όνομα.

Είναι το πρόσωπο εκείνου που μια και βρήκε την καλή έστω και για μερικά χρόνια, χαμογελά με πόνο στην δυστυχία εκείνων των οποίων το αίμα πίνει, και εκείνοι πιστεύουν, για λίγο τουλάχιστον, ότι ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά τις μίζες που θα διευκολύνει η θέση και το προσωπείο που φορά.

Μπορεί μάλιστα να περνάει και νόμους, ώστε, ότι κάνει θα είναι νόμιμο. Και οι πράξεις του θα καλύπτονται υπό την αιγίδα του Κράτους. Το Κράτος βέβαια έχει μεγάλη διαφορά από, ας πούμε, την Μαφία της Σικελίας, ή την Καμόρα της Νάπολης: η Μαφία κι η Καμόρα είναι εκτός νόμου.

Είτε υπάρχουν περιορισμοί θητείας είτε όχι πάντως, διαφορετικά προβλήματα καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Οι βιοπαλαιστές απλά δεν έχουν φωνή. Και ξέρετε τι γίνεται όταν ένας βιοπαλαιστής γίνει πολιτικός για να κάνει τα πράγματα πλέον σωστά για τον λαό; Να σας πω τι γίνεται. Ο Βιοπαλαιστής γίνεται πολιτικός. Τώρα αρχίστε να διαβάσετε την ανάρτηση από την αρχή για να δείτε την συνέχεια του τι γίνεται όταν ο βιοπαλαιστής γίνει πολιτικός.

Και καμιά φορά φτάνουν στο απροχώρητο, οι απλοί άνθρωποι, και φωνάζουν. Εγώ παραδείγματος χάριν έκανα ένα λάθος: έπεσα στην ποντικοπαγίδα που καραδοκεί μπροστά από όλους μας.

Έγραψα μια ανάρτηση πριν πέντε μέρες όπου ήθελα να πω ότι ο Πάγκαλος βγήκε στο CNN και είπε ότι "η Ευρώπη δεν βοήθησε την Ελλάδα αλλά της έδωσε δάνεια που η Ελλάδα θα ξεπληρώσει, αλλά αυτό είναι δάνεια και όχι βοήθεια". Και η γνώμη μου ήταν ότι μιλώντας στο CNN ο Πάγκαλος μιλούσε στους ξένους βιοπαλαιστές και ψηφοφόρους, όχι τους Έλληνες, και ότι δεν έπρεπε να μιλήσει έτσι. Όχι μόνο δεν έπρεπε να μιλήσει έτσι, αλλά, κατά την γνώμη μου η συνέντευξη που έδωσε μπορεί να στρέψει την ξένη κοινή γνώμη εναντίων της Ελλάδας και του πραγματικού πόνου των τοκογλυφικών επιτοκείων.

Αντί όμως να αναπτύξω αυτή την θέση πολιτισμένα, στην ανάρτησή μου, τον απεκάλεσα χοντρό, αφύσικά χοντρό, μαλάκα, ξιπασμένο αχάριστο μαλάκα, ηλίθιο, και μάλιστα στα σχόλια τον είπα και καθίκι.

Ο Πάγκαλος μπορεί πράγματι να είναι χοντρός, αφύσικά χοντρός, μαλάκας, ξιπασμένος αχάριστος μαλάκας, ηλίθιος και καθίκι. Αυτό, το αν είναι ή όχι, είναι υποκειμενικό. Αλλά το να βρίζει κανείς δεν επιτυγχάνει τίποτα και εξουδετερώνει οποιοδήποτε σωστό μήνυμα μπορούσε να αναπτυχθεί.

Επίσης, μπορούσε να κάνει ο άνθρωπος μήνυση. Γιατί όχι. Και θα είχε δίκιο. Γιατί, αν τον πω διεφθαρμένο και παραθέσω αποδεικτικά στοιχεία που προτείνουν ότι πράγματι είναι διεφθαρμένος, αυτός ή οποιοσδήποτε άλλος, τότε θα πρέπει να αποδείξει εκείνος ότι τα αποδεικτικά μου στοιχεία δεν είναι ακριβή. Το να τον πω όμως μαλάκα δεν αποδεικνύει κανένα δίκιο από μέρους μου γιατί δεν είναι δυνατόν να ξέρω τι κάνει ο άνθρωπος μόνος του στην τουαλέτα ή στο κρεβάτι, άρα δεν μπορώ να κατηγορώ κάποιον για κάτι το οποίο, όσο οφθαλμοφανές και να νομίζει κανείς να είναι, δεν υποστηρίζεται με αποδεικτικά στοιχεία σε δικαστήριο.

Γι αυτό και απέσυρα την ανάρτησή μου.

Άλλωστε, αν είναι να θυσιάσω οτιδήποτε, ας το θυσιάσω για κάτι που αξίζει θυσίες. Το να βρίσει κανείς τον Πάγκαλο σε προσωπικό επίπεδο, απλά χαλά σάλιο, και μας κατεβάζει στο επίπεδο όπου και μας θέλουν εκείνοι που μας φέρνουν σε αυτό το σημείο. Και τι επιτυγχάνει; Στο τέλος απλά πέφτω στην παγίδα της αγανάκτησης αντί της οργανωμένης άμυνας. Κάνοντας αυτό που έκανα δεν διαλέγω τον χρόνο και το έδαφος της μάχης αλλά αφήνω εκείνους που βρίζω να το διαλέξουν. Όχι!

Τέλος πάντων, σήμερα επέστρεψε η ομάδα από ένα σημαντικό οργανισμό της Ιταλίας που είχε έρθει πριν δυό μήνες και είχε πάρει συνεντεύξεις από τους χωρικούς και βιοπαλαιστές του χωριού. Επέστρεψε αφού είχε κάνει μελέτη και διαμορφώσει προτάσεις για την ανάπτυξη της περιοχής. Ήρθαν οι άνθρωποι να μιλήσουν και να εξηγήσουν πως με συναιτερισμούς και ανταλλαγές υπηρεσιών και προϊόντων η κοινότητα μπορεί να παρακάμψει κρατικούς περιορισμούς και γραφειοκρατίες και να δημιουργήσει μια καλύτερη τοπική οικονομία.

Ο Δήμαρχος μας, στην δεύτερη και τελευταία θητεία του, δεν δέχτηκε να δει την ομάδα. Πήγα κάτω στην αίθουσα του χωριού να πάρω φωτογραφίες για την ιστοσελίδα την συνάντηση με τους χωρικούς, αλλά βρήκα την ομάδα μόνη της μπροστά σε άδειες καρέκλες. Στο τέλος πήγε με 45 λεπτά καθυστέρηση μόνο ένας χωρικός να εξηγήσει γιατί δεν είχε τον χρόνο να έρθει. Η ομάδα είναι πίσω μου και μιλάνε κοντά στο τζάκι με την Μαργαρίτα. Σε λίγο θα μαγειρέψουμε να φάμε και θα κοιμηθούν σπίτι μας απόψε.

Καθώς έφευγα από κάτω, από την άδεια αίθουσα να γυρίσω σπίτι, είδα ότι ο φούρνος ήταν κλειστός. Εκατό μέτρα παρακάτω είδα τον Φράνκο να συζητάει με δύο χωριανούς έξω από το μπακαλικάκι του. "ΨΩΜΙ;" του φωνάζω. "Έλα" μου κάνει νόημα.

Κατεβαίνω και καθώς προχωρώ προς το μπακαλικάκι του, ο Φράνκο παίρνει από τα χέρια ενός από τους χωρικούς μια πλαστική σακούλα, πάει μέσα, βγάζει ένα καρβέλι ψωμί από τη σακούλα, και καθώς κι εγώ και ο χωρικός τον κοιτούσαμε το κόβει στη μέση και δίνει από μισό καρβέλι στον καθένα μας.

"Το τελευταίο ήταν", λέει ο Φράνκο. "Μοιραστείτε το!"

Και μού είπε να δώσω 50 σεντς στον άλλο που είχε ήδη πληρώσει για ολόκληρο το καρβέλι πριν φτάσω.




Την πρακάτω φωτογραφία μου την έστειλε ο Κώστας από την Φλόριδα. Αυτό δεν είναι αεροδρόμιο. Είναι δρόμος μπροστά από σπίτια ιδιωτικά. Τα γκαράζ δεν είναι για αυτοκίνητα αλλά για ιδιωτικά αεροπλάνα. Μπροστά από το πρώτο σπίτι στην φωτογραφία, το αεροπλάνο είναι ιδιωτικό τζετ. Ο διάδρομος απογείωσης-προσγείωσης της γειτονιάς είναι πίσω μας.







8 σχόλια:

  1. καλημερα δημήτρη, δεν κατάλαβα τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί από την επιτροπή, κατάλαβα όμως ότι έχεις δίκιο για τον πάγκαλο και την κατάσταση στην ελλάδα.

    χαιρετισμούς στη μαργαρίτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή ακριβώς΄οποιος εκλεγεί-ακόμα κι αν ήταν πριν βιοπαλαιστής(αν και σπάνιο...)καταλήγει ταχύτατα να γίνει self serving πολιτικός,γιαυτό είμαι της γνώμης οτι πρέπει από το Νόμο να υποχρεούται να έχει επαφή με τις πραγματικές συνθήκες ζωής των εκλεκτόρων του.
    Δηλ.τα παιδιά του υποχρεωτικά να πηγαίνουν στο Δημόσιο σχολειό της περιοχής,να νοσηλεύεται υποχρεωτικά σε Δημόσιο Νοσ/μειο(και μόνο αν υπάρχει τεκμηριωμένη αδυναμία αντιμετώπισης του περιστατικού,να δικαιούται μετάβαση στο εξωτερικό),τα χρόνια της θητείας του να προσμετρώνται ως συντάξιμα στον ως τότε ασφαλιστικό του φορέα,να πηγαίνει και κάποιες φορές με τη συγκοινωνία στην Βουλή ή το Δημαρχείο κλπ.
    Αυτό θα έκανε τις "Αντουανέτες" να έχουν πραγματική επαφή με τη Γη,και όχι να νομίζουν οτι είναι όλοι σαν τους εφοπλιστές και τους τραπεζιτες που συναναστρέφονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή βδομάδα Ρία! Η επιτροπή ήθελε να μορφώσει τους χωριάνούς στο πως να δημιουργήσουν μια καλύτερη τοπική οικονομία μεταξύ τους. Αλλά ούτε ο Δήμαρχος τους δέχτηκε ούτε οι χωριάνοίκατάλαβαν τον λόγο για τον οποίο θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν.

    Κατά τ' άλλα... τι ειχες Ελλάδα μου τι είχα πάντα!



    Φίλε Squarelogic, αυτό θα ήταν ένα καλό βήμα. Τουλάχιστον δεν θα φτάναμε να γελάμε με το ότι η Αλέκα έστειλε παιδί σε καλή ιδιωτική εκπαίδευση. Το να εξαναγκάζεται ο μάγειρας να τρώει στο εστιατόριο όπου μαγειρεύει είναι παλιά και καλή ιδέα. Αλλά ανεφαρμόσιμη γιατί η ελευθερία πρέπει να ισχύει για όλους, ακόμα και εκείνους που καταπατούν την ελευθερία των άλλων. Η απάντηση κατά την δική μου γνώμη είναι περισσότερη εγρήγορση και συνείδηση και πάνω απ' όλα ομαδικό πνεύμα συνεργασίας από μέρους των πολιτών. Σε μια χώρα και κοινωνία σαν την Ελληνική όπου το κράτος θεωρείται ακόμα ως κάποιο άσχετο διαστημόπλοιο ή το σεράι του πασά, αντί για την αυτοεκπροσώπηση του λαού, τα πράγματα είναι σε μεγαλύτερο βάθος δύσκολα.

    Οπωσδήποτε κάτι δεν πάει καλά σε ένα κόσμο όπου αφού μοιράστηκα ένα καρβέλι ψωμί με άλλον ένα χωριανό επειδή ήταν το τελευταίο, γύρισα σπίτι να δω φωτογραφίες σπιτιών όπου τα γκαράζ είναι για ιδιωτικά τζετ.

    Τουλάχιστον, στο χωριουδάκι μας, μοιραστήκαμε το τελευταίο καρβέλι ψωμί. Σε πόσους φούρνους ή μπακάλικα αλλού θα γινόταν αυτό; και θα δεχόταν ο πρώτος χωριανός να μοιραστεί το καρβέλι του με τον δεύτερο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Δημήτρη.
    Una faccia una razza!! :) Δεν έχει επικρατήσει τυχαία αυτή η έκφραση...., πολλά τα 'κοινά' χαρακτηριστικά των δυο λαών... (Όταν περιμέναμε να μπούμε στην Πομπηία, μας το "πέταξε" ένας Ιταλός..μόλις είπαμε πως είμαστε από την Ελλάδα).

    Στις μικρές κοινωνίες, στα χωριά υπάρχει ακόμη έντονη η αλληλεγγύη, αντίθετα στα μεγάλα αστικά κέντρα χάνεται. Για αυτό και στα χωριά θα είναι πιο εύκολη η προσαρμογή και η αντίσταση στην κρίση. Τώρα ως προς τα γκαράζ για ιδιωτικά τζετ, όλη αυτή η συσσώρευση πλούτου, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι στην παραδίπλα πολιτεία πεινάνε, νομίζω πως είναι όχι απλά προκλητική αλλά και ανούσια.

    ΥΓ διάβασα στη προηγούμενη ανάρτηση, μια αναφορά σου για την πεθερά σου και τη φωτογραφία του Χίτλερ. Φαντάζομαι πως ήταν μια δύσκολη εμπειρία, δε ξέρω αληθινά πως το άντεχες και πως θα αντέδρασες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Roadartist! Καλή βδομάδα!

    Πράγματι, το λέμε κι εδώ συνέχεια! Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα! Και τό 'γραψες και σωστά! εγώ νόμιζα ότι γραφόταν ...faca, αλλά τοσα Ιταλικά ξέρω τρομάρα μου. Όσο πας 10-20-30 χιλιόμετρα παραπέρα το επόμενο μέρος έχει ελάχιστες διαφορές από το άλλο. Η Αθήνα και η Θήβα τι πολιτιστικές και κοινωνικές διαφορές να έχουν. Αλλά σε διαφορά πες 300 χιλιομέτρων σχετικά με το πρώτο μέρος σύγκρισης όλο και κάτι περισσότερο. Μέχρι που σιγά-σιγά, φτάνοντας 2.000 χιλιόμετρα μακριά βλέπεις διαφορές μέρας και νύχτας. Η Ιταλία είναι ανάμεσα στη Ελλάδα και στην Ευρώπη, κι έτσι βρίσκεις πράγματα γνώριμα και από την Ελλάδα και από την Ευρώπη... και καλά αλλά και κακά... είναι πολύ ενδιαφέρον για μένα. Και μετά από την Ελβετία πέφτεις Γερμανία...

    ΥΓ. Μια μέρα θα γράψω και γι αυτά τα 17 χρόνια, τα οποία συμπεριλάμβαναν 6 Αθήνα, 11 Βοστώνη, και τα 11 πρώτα χρόνια του γιου μου, για τον οποίον, για να έχει πατέρα μέσα στο σπίτι του το παιδί όσο ήταν μικρό, κοιμήθηκα 10 χρόνια στον καναπέ. Από τα έντεκά του χρειαζόταν πατέρα με δικό του σπίτι, και το είχε όταν το χρειάστηκε. Στο σπίτι της πεθεράς, η φωτογραφία ήταν της ίδιας της πεθεράς στη Χιτλερική νεολαία. Και το βιβλίο στο ράφι, Ο Αγών Μου, του Χίτλερ. Ήταν 17 χρόνια μάθημα ζωής και επιβίωσης, ψυχικής και σωματικής. Και τα δύο τους παιδιά είχαν τρομερά προβλήματα. Η κόρη τους ήξερα ότι είχε θέματα ψυχασθένειας, με φάρμακα ψυχιάτρους κλπ., πριν την παντρευτώ, αλλά στα 25 νομίζεις ότι η αγάπη και η νορμάλ ζωή διορθώνει οτιδήποτε. Πράγμα το οποίο, μαθαίνεις αργότερα, δεν έχει βάση στην πραγματικότητα, ούτε εξαρτάται από εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και καλά,η Αλέκα δεν κατέχει οφίτσιο...
    Εδώ η ίδια η Υπ.Παιδείας στέλνει το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο να κάνει Ι.Β.,και μετά εξωτερικό...Και αυτή νομοθετεί για τα παιδιά των άλλων,που βέβαια τα θεωρεί παρακατιανά,μια και δεν μπορούν ν'ακολουθήσουν τον δρόμο του κανακάρη της.
    Πάντως και συ,μια ζωή στις δυνάμεις του Άξονα πέφτεις...!
    -)
    Καλά,η Μαργαρίτα φαίνεται γλυκύτατη,αστειεύομαι...
    Η άλλη ιστορία ακούγεται πολύ τραυματική.Τι πρέπει να πέρασες φίλε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακολουθωντας καποιο λινκ που δεν θυμαμαι ηρθα εδω τυχαια
    Ξεφύλλισα και διαβασα μερικους απο τους παπυρους
    Παρέμεινα μεχρι αργα, περασμενα μεσανυχτα
    Αφηνω μια καληνυχτα προς το παρον
    Και arrivederci
    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ μου Squarelogic, το σκέφτηκα κι εγώ! Πάντως για Ιαπωνία στο μέλλον δεν το βλέπω, όσο και να τρελαίνομαι για σούσι, γιατί εδώ στο ευλογημένο μας San Benedetto με την Μαργαρίτα θέλουμε να περάσουμε 1000 χρόνια και βλέπουμε. Από την ημέρα που γνωριστήκαμε δεν έχουμε περάσει ούτε 24 ώρες χωριστά.

    Και, έστω, η Ιταλία μπορεί να ξεκίνησε με τον άξονα αλλά από τον Σεπτέμβριο του 43 ήταν με τους συμμάχους. Η τέταρτη πόρτα απ' την δικιά μας είναι το σπίτι της Ίρις, μιας δεκαοκτάχρονης αντάρτισσας που αυτοκτόνησε όταν μπέναν οι Γερμανοί στο σπίτι της να την συλλάβουνε και νεκρή την κρέμασαν στην πλατεία κάτω στην πόλη. Η πεθερά μου και οοι θείες θυμούνται τα Αμερικανικά Β17 που βομβάρδιζαν το 44 και 45. Εδώ στην Ρομάνια και επί φασισμού παραμέναν σοσιαλιστές και κουμουνιστές. Και η μαργαρίτα... τι να πω για την Μαργαρίτα παρά να υποκλίνομαι στον άνθρωπο που είναι...

    Εμένα, εν τω μεταξύ, για καλό και για κακό, ο Άη Βασίλης μού 'φερε πέρσι την αυθεντική στολή που φορούσε η 101η στην Νορμανδία (Easy Company - Band of Βrothers)

    Ναι, εκείνο το πράμα ήταν λίγο Κάφκα με πινελιές Μπέργκμαν και μουσική Βάγκνερ και λίγη από το σάουντρακ του One flew over the Cuckoo's nest. Στο φάληρο μια μέρα το 87 ξύπνησα και την είδα να στέκεται πάνω από το κρεβάτι με ένα μαχαίρι από την κουζίνα το οποίο είχε ήδη χρησιμοποιήσει καμιά δεκαριά φορές να το μπήξει στο μαξιλάρι της καθώς κοιμόμουν δίπλα. Αυτό δεν θέλει ανάρτηση αλλά ξεχωριστό μπλογκ!



    Καλώς ήρθες Velvet! Καλοδεχούμενος και σχεδόν γείτονας, βλέπω. Ωραίο το μπλογκ σου. Θα διαβάσω κι άλλα κι εγώ. buon giorno e buona setimana.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.