Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Αμαρτίαι









Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα. Όταν ο λαοπλάνος μπαμπάς, το 1980, με εκατοντάδες χιλιάδες πρόβατα στα πόδια του, πράσινες φωτοβολίδες, όργανα και μουσικές έστηνε το χορό του κινήματος, Καλημέρα (πράσινε) Ήλιε! με τα τραγούδια ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚ, δεν επρόκειτο βέβαια ποτέ να μας βγάλει ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την ΕΟΚ (ΕΟΚ λέγανε την ΕΕ πριν γίνει ΕΕ).

Αυτό το ήξερε και ο ίδιος, και το ήξερε και το ΝΑΤΟ και το ήξερε και η ΕΟΚ. Τα πρόβατα δεν τα πολυενδιέφερε, γιατί, για κείνους, τα συνθήματα, ότι λέξεις-κλειδιά και να είχαν στην φρασεολογία τους, το πραγματικό μήνυμα ήταν "Ώρα να φάμε κι εμείς". Τσοβόλα, δώστα όλα, και κράτα λίγα και για τον Κωσκωτά.

Αλλά, φαίνεται ο γιός και εγγονός άλλα καταλάβαινε. Και τώρα ήμαστε στο τσάκα να πραγματοποιήσει το σύνθημα του μπαμπάκα, γιατί, το παιδί, το είχε χάψει!

Η πορεία του Γιωργάκη, δεκαοχτώ μήνες "Ότι πείτε" και ξαφνικά "Καθίστε τώρα πάνω σε ένα Δημοψήφισμα", ήταν περίεργη, και εγώ δεν είμαι ακόμα πεπεισμένος ότι μπορούμε να προεξοφλήσουμε τι θα φέρει τελικά. Τα πράγματα δεν είναι ποτέ αυτά που φαίνονται. Είναι αλήθεια ότι ο Γιωργάκης έριξε ζαριά με τη ζωή μας, αλλά μέχρι τώρα το Τέταρτο Ράιχ και ο τζοτζές τους από το Βισύ αντέδρασαν με απόλυτα προβλέψιμο τρόπο.



Μια μικρή, φτωχή, αγροτική χώρα ήταν η πρώτη που αντιστάθηκε και κέρδισε νίκες και χρόνο κατά του άξονα.
Το ευχαριστώ ήταν ότι την ρίξανε σε ένα πικρό εμφύλιο, και μετά σε μια χούντα.
Αλλά η μικρή αυτή ταλαιπωρημένη, αγράμματη χώρα ανέδειξε μερικούς πολιτικούς που ήταν πραγματικοί ηγέτες: με σειρά εμφανίσεως στην σκηνή: τον Γεώργιο Παπανδρέου, Κωνσταντίνο Καραμανλή και Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο μόνος από τους τρείς που έζησε (βιολογικά και πολιτικά) αρκετά για να βοηθήσει πραγματικά τον τόπο του ήταν ο Καραμανλής, χωρίς να έχει απαραιτήτως, στην Ιστορία, περισσότερη αξία από τους άλλους δύο: Τον Παπανδρέου που δεν πρόλαβε γιατί η ηλικία του και τα γεγονότα τον υποσκέλισαν στο τέλος, και τον Λαμπράκη που δεν πρόλαβε γιατί τον δολοφόνησε η Φρειδερίκη.

Την Ελλάδα σαν μέρος της Ευρώπης την είχε οραματιστεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από την δεκαετία του 1950. Όταν τα ίδια πρόβατα, που το 1980 άναβαν πράσινες φωτοβολίδες για τον Ανδρέα, είχαν πάει το 1974 να υποδεχτούν τον Καραμανλή στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ο Καραμανλής έβαλε ξανά στόχο, και επέτυχε σε λίγα χρόνια, να γίνει η Ελλάδα μέρος, και μέλος της Ευρώπης.

Όταν ο μεγάλος λαοπλάνος, πετώντας με τα φτερά του πατέρα του, έφερε τους αντιστασιακούς από το Παρίσι και τους έβαλε στο Εθνικό Θέατρο, είπε ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚ, και από την καρέκλα που του έδωσε αυτό το σύνθημα κάθισε ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΕΟΚ, έφαγε όσα λεφτά μπορούσε να πάρει από την ΕΟΚ και κάμποσα παραπάνω, έτσι ώστε η ακατάστατη ανάπτυξη της Ελλάδας από το 1981 έως το 2008, και η οργανωμένη κερδοσκοπία των πλούσιων-τώρα κατοίκων της πάντα φτωχής χώρας πήραν από την ΕΟΚ τόσα χρήματα που την έφεραν την χώρα σε θέση υποτέλειας.

Και, για την τελευταία πράξη τώρα, το χαζό παιδάκι του μπαμπά, πετώντας πάνω στα φτερά του δικού του πατέρα, χρησιμοποίησε τα πρόβατα για μια ακόμα φορά.


Είναι ώρα να σταματήσουν οι έλληνες να είναι πρόβατα.

Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες και δεν υπάρχουν άλλες:

- Μέρος της Ευρώπης,
ή
- Μέρος της Μέσης Ανατολής,
ή
- Τουρκία (αν μας συγχωρήσουν εκείνη την μικροπαρεξηγησούλα του 1821)

(υπάρχει βέβαια και η επιλογή "Βαλκάνια" αλλά ελπίζω να μην την παίρνει την επιλογή αυτή κανείς στα σοβαρά -μια που η Βουλγαρία, Αλβανία, Βοσνία και ..."Μακεδονία", θα είναι στο τέλος για μας χειρότερες από την Γερμανία και την Γαλλία)

Άλλη επιλογή δεν υπάρχει, και η σκέψη της απόλυτης απομόνωσης είναι ανεπίτευκτη και να την θέλαμε. Πέρα από τα παραπάνω, ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΛΕΦΤΑ (Πάρτε το επί τέλους χαμπάρι όσοι νομίζετε ότι μπορείτε να τα διαγράψετε καθώς αυτοϊκανοποιείστε σε πέλαγος ασχετοσύνης και αγραμματοσύνης)


Ο Γιωργάκης ποντάρισε σε κάτι: στην Κίνα; σε αιφνιδιασμό; σε θαύμα; ποιός ξέρει. Έπαιξε όμως, ξαφνικά, την κατάλληλη ίσως στιγμή,  ένα σκληρό πόκερ με μια κίνηση που αναδιαμόρφωσε το σκηνικό του παιγνιδιού. Εκείνος μπορεί να φύγει και σήμερα κιόλας, 3 Νοεμβρίου, 2011. Αλλά ότι και να γίνει από εδώ και πέρα θα είναι άμεσο αποτέλεσμα της (πρώτης και) τελευταίας μάχης του Γιωργάκη.

Είτε η Ιστορία τον δει σαν Λεωνίδα, νεκρό στις Θερμοπύλες καθώς περνάνε οι Μήδοι, είτε σαν Κάστερ, νεκρό στο Λιτλ Μπιγκ Χορν καθώς γδύνουν τους νεκρούς στρατιώτες του οι Ινδιάνοι, ότι και να γίνει τώρα το οφείλουμε στα πρόβατα που άναβαν τις πράσινες φωτοβολίδες στον πατέρα του το 1980, και έχαβαν το 2009 ότι "λεφτά υπάρχουν".

Είναι ώρα να σταματήσουμε να είμαστε πρόβατα και να αποκτήσουμε σαν Ευρωπαϊκός λαός κάποια στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης απέναντι στα παιδιά μας και στους γείτονες μας, και στους δανειστές μας.

- Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (προς θεού μη Σαμαρά τσιζ-κακό-καίει),
- Επικύρωση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου 2011,
- Εκταμίευση της δόσης της τωρινής και των επομένων,
- Έγκριση άμεση από στόματος πολιτών και όχι προβάτων,
- Ευρώπη,
- Ευθύνη

Όχι άλλα πρόβατα.












3 Νοεμβρίου, 2011, 5 μμ:
- Η εφημερίδα Washington Post δημοσίευσε ρεπορτάζ στο οποίο ισχυρίζεται ότι ο ΓΑΠ αποφάσισε να ακυρώσει το δημοψήφισμα.
- Το Βήμα αναφέρει ότι ο ΓΑΠ φέρεται να λέει ότι το Δημοψήφισμα ήταν ο τρόπος να κάνει την ΝΔ να υπερψηφίσει την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου.

3 Νοεμβρίου, 2011, 6 μμ:
- Σκέψη: Δεν μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη της ψήφου μας και της συμπεριφοράς μας στο ότι αυτός που εκλέξαμε ήταν πανηλίθιος. Αν εκλέξαμε έναν μπορεί να εκλέξουμε κι άλλον. Εμείς τι μάθαμε, και σε τι, (αν σε οτιδήποτε) αλλάξαμε σαν εκλογικό σώμα και Ευρωπαίοι πολίτες (τρομάρα μας);

3 Νοεμβρίου, 2011, 9 μμ:
- Η RAI3 (Ιταλική τηλεόραση) έχει χιούμορ: "Δεν είναι Ελληνικό Μελόδραμα. Είναι Ελληνικό Μελόδραχμα"





3 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Δημήτρη,
    πραγματικά νιώθω σαν όλα αυτά να είναι μια ταινία που βλέπω στο κινηματογράφο σε αργή κίνηση, ένα θρίλερ, ένας εφιάλτης, μόνο που πρόκειται για την αληθινή ζωή στη χώρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρία μου, εγώ να τα πω, αλλά καταλήγω φωνή εν τη ερήμω ο δόλιος.



    Αγαπητή μου Roadartist, κουράγιο, γιατί είναι τέτοιες ώρες -όταν πρέπει να έχουμε την ψυχραιμία να καταλάβουμε τι περιμένουμε από τον εαυτό μας, την ζωή μας, και που βρίσκεται τελικά και πραγματικά το καθήκον μας, η ηθική μας, η ελευθερία μας και το δικαίωμα μας στην ζωή -το δικαίωμα να φτιάξουμε την δικιά μας ζωή -και πότε, που και πως. Την Ιστορία, την πραγματική ιστορία, όχι αυτή που μένει στα βιβλία, την γράφουν εκείνοι που επιζούν, και υπάρχουν για να συνεχίσουν να την γράφουν. Και η συγγραφή είναι μεγαλύτερο ηθικό καθήκον από την τελμάτωση ακολουθώντας έννοιες και μένοντας σε μέρη που μπορεί να μην υπάρχουν πια... παρά μόνο στην μακρινή ηχώ του τι περιμέναμε -τι είχαμε μάθει ότι θα ερχόταν... Έχεις όπλα το νου, την καρδιά και την ηλικία -είσαι το ατού μας που μπορεί να φτάσεις μακρύτερα από εμάς για όλους μας. In an new World. Where every step will be yours and yours alone. An undiscovered country from whose bourn no traveler returns. A new order, ordered only by our sense of justice and fairness, collaborative niche of rewarding endeavor that belongs to us and only us -far from the trappings of what we are told we must possess -decreeing our realm alone, lonely and perfect -for it is ours to sow and then to reap in the ages old circle of all that matters: LIFE

    And that will be our country then; the country we will embrace having bid a fond farewell to the country of our birth that is no more. To wake one morn' and know a glooming peace this morning with it brings; The sun, for sorrow, will not show his head: Go hence, to have more talk of these sad things; Some shall be pardon’d, and some punished: For never was a story of more woe Than this of Two households, both alike in dignity, In fair Hellada, where we lay our scene, From ancient grudge break to new mutiny, Where civil blood makes civil hands unclean. From forth the fatal loins of these two foes A pair of star-cross’d lovers take their life; Whole misadventured piteous overthrows Do with their death bury their parents’ strife.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.