Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Ίλιγγος





Αυτός ο εγγονός ενός οραματιστή και γιός ενός λαοπλάνου, πρέπει σίγουρα να αισθάνεται αποτυχημένος, και ως εγγονός και ως γιός.








Αν τον Σεπτέμβριο του 2009 είχε εκλεγεί λέγοντας ότι τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά θα κάνει ότι μπορεί, ίσως σήμερα να τον βλέπαμε απλά σαν μια τραγική φιγούρα. Εκλέχτηκε όμως λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν, πράγμα που ναι μεν αντανακλά σε όσους το χάψανε αλλά επίσης αντανακλά και στον ίδιο μεταμορφώνοντας τον σήμερα ή σε ψεύτη (που ούτε καλός λαοπλάνος δεν μπορούσε να γίνει), ή σε ηλίθιο (που ούτε ένα όραμα δεν μπορούσε να προσπαθήσει καν να υλοποιήσει). Ή και τα δύο.

Όμως κάτι περίεργο συμβαίνει τις τελευταίες μέρες. Ο άνθρωπος που ονειρευόταν ότι θα γινόταν βασιλιάς, ο άνθρωπος που ως Λουδοβίκος XIV φαινότανε να λέει "Το κράτος είμαι Εγώ", ο άνθρωπος που άκουγε τους γύρω του κοντά και μακριά να τον αποκαλούν προδότη, δικτάτορα, ηλίθιο και μαριονέτα, στην τελευταία του σπασμωδική κίνηση, κατάφερε κάτι που ακόμα δεν έχει ξεκάθαρα εικονογραφηθεί.

Ο επιλεγόμενος "απ' τους τρεις ο μακρύτερος" αιφνιδίασε τους πάντες, εντελώς, ακόμα και τον αντιπρόεδρό του. Και ο αιφνιδιασμός είναι το ισχυρότερο όπλο σε οποιαδήποτε μάχη.

Ερώτηση: Τι είδους σφαίρες έχει αυτό το όπλο;
Ερώτηση: Τι είδους μάχη εξελίσσεται τώρα;

Με έκπληξη, το μέγεθος της οποίας ισούται με το μέγεθος του αιφνιδιασμού που επέτυχε, βλέπουμε σε διεθνές επίπεδο, ότι οι πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει να ξανασκέφτονται και να επανεκτιμούν τις πρώτες τους αντιδράσεις.

Τί ακριβώς έγινε; Επί 18 μήνες ο Παπανδρέου διαπραγματεύτηκε την ολοσχερή υποτέλεια της Ελλάδας, λέγοντας "Ναι" σε όλα όσα οι δανειστές απαιτούσαν, καταρρακώνοντας τον Έλληνα πολίτη και καταδικάζοντάς τον σε φυλάκιση για δεκαετίες.

Αν είχε πει ένα "Όχι", στις διαπραγματεύσεις, μπορεί να είχε επιτύχει κάτι, μάλλον όμως δεν θα είχε επιτύχει τίποτα και θα μας είχανε χρεοκοπήσει. Με τα "Ναι κύριε, ότι πείτε κύριε, πόσο ψηλά θέλετε να πηδήξω κύριε;" τους έφερε σε θέση ισχύος. Και όταν όλα ήταν στο τραπέζι και όλοι στην Ευρώπη θριαμβολογούσαν ότι σώθηκε το Ευρώ, ησυχάσανε, και ούτε σκέψη έδιναν στην μιζέρια ενός λαού που επί δεκαετίες στο μέλλον δεν θα είχε να φάει. Ο "Ναι κύριε" τους βγήκε ξαφνικά από έξω αριστερά.

Αν γδύσεις την έκπληξη από όλα τα κοινότυπα κομματικά, ιδεολογικά, κλπ., κλπ., τι μένει; Χωρίς δημοψήφισμα οι Έλληνες θα υποφέρουν για 20 χρόνια. Με "Ναι" από το δημοψήφισμα οι Έλληνες θα υποφέρουν για 20 χρόνια. Με "Όχι" από το δημοψήφισμα οι Έλληνες θα υποφέρουν για 20 χρόνια.

Όμως, με "Όχι" από το δημοψήφισμα θα υποφέρουν και οι Ευρωπαίοι πολύ περισσότερο από ότι θα περίμεναν.

Και το μπαλάκι, ξαφνικά βρίσκεται στα χέρια των Γερμανών. Διότι, αιφνιδιαστικά, οι Γερμανοί συμμετέχουν στο ρίσκο του Έλληνα.

Αν ήταν κινηματογραφική ταινία, τώρα θα μαθαίναμε ότι τον Σεπτέμβριο του 2009 του είχαν υποσχεθεί άλλα, το 2010 του είπανε άλλα, και στο τέλος του 2011 τους είπε "έτσι μού 'σαστε; καθίστε εδώ τώρα!"

Δεν είναι βέβαια κινηματογραφική ταινία, και τα άσπρα καπέλα δεν τα φοράμε ούτε εμείς ούτε εκείνοι.

Φέρεται λοιπόν η Ελλάδα απερίσκεπτα, ή τολμηρά;
Ριψοκίνδυνα, ή με θράσος;

Λέει το CNN: "Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, η Ελλάδα είναι κολλημένη στον τοίχο χάρη του Παπανδρέου. Η κατάσταση έχει αλλάξει ξαφνικά, από μια οικονομική καταστροφή με μέτρα λιτότητας, σε ερώτηση σχετικά με την πολιτική της ταυτότητα: Ανήκουν οι Έλληνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι;"

Την απάντηση υποτίθεται ότι θα την δώσουν οι Έλληνες, μα θα την δώσουν βάση του τι θα προτείνει τώρα η Γερμανία. Και αυτό, πιστεύω, ήταν μέσα στις σφαίρες του αιφνιδιασμού που εξαπέλυσε ο Παπανδρέου: να εκβιάσει την Γερμανία να κάνει οτιδήποτε θα κάνει τώρα, ή δεν θα κάνει, όχι από θέση καθοδηγητική, αλλά από θέση ευθύνης απέναντι στους πολίτες, έστω και αν αυτοί οι πολίτες αντιπροσωπεύουν μόνο το 1,8% της δύναμης της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης (του Τέταρτου Ράιχ).

Κρύφτηκε ο Παπανδρέου πίσω από τον Ελληνικό λαό για να προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία, ή ανάγκασε την Γερμανία να βρεθεί στην θέση του να παραδεχτεί ότι οι οδηγίες της , στο τέλος, πλήττουν τους απλούς ανθρώπους της Ελλάδας και δεν μπορεί πλέον να φέρεται σαν να έχουν μονο οι τράπεζες σημασία; Ή και τα δύο;

Στο τέλος, πενήντα, εκατό χρόνια από τώρα, η αιφνιδιαστική κίνηση του Παπανδρέου θα συζητείται ή σαν μια ανεύθυνη και εγωιστική πράξη ενός που ήταν πολύ λίγος, ή σαν μια αριστοτεχνική τρεχάλα με την μπάλα από έξω αριστερά, που ξεπέρασε όλους τους παίκτες και έφτασε στο απέναντι τέρμα, είτε έβαλε τελικά το γκολ είτε όχι.

Ποιόν από τους δύο χαρακτηρισμούς θα κρατήσει η Ιστορία δεν το ξέρουμε ακόμα. Ξέρουμε όμως ότι αυτή τη στιγμή, καθώς η Μέρκελ και ο Σαρκοζί περιμένουν τον Παπανδρέου να λογοδοτήσει στις Κάννες, στις 6 μμ, 2 Νοεμβρίου 2011, και οι δύο χαρακτηρισμοί παραμένουν ανοικτοί.





7 σχόλια:

  1. Τον περιμένουν πώς και πώς για να αλλάξει την απόφαση του, Δημήτρη.
    Ξαφνικά φοβούνται την απόφαση του λαού.
    Εμείς την εξαθλίωση μας την εχουμε σιγουρη (το εγραψα και στο χτεσινο μου ποστ).
    Αλλά είναι πολύ πολύ ενδιαφέρον να τους βλέπεις τρομοκρατημενους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Greek George is crazy but his madness still reveals an ugly truth :

    http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/damianreece/8863584/Greek-George-is-crazy-but-his-madness-still-reveals-an-ugly-truth.html

    Τρελό τον χαρακτηρίζει η Telegraph. Προσωπικά δεν τον θεωρώ τρελό, ούτε πατριώτη.
    Λέγεται ότι ο George δεν είναι κοντά στην Γερμανία, αλλά από πίσω του κρύβεται η Αμερική. Σίγουρα είναι πουλημένος. Ξαφνικά ήρθε στο ΓΑΠ να μας δώσει το λόγο, όταν τόσους μήνες, με τόσες διαμαρτυρίες, με τόσες συγκεντρώσεις, τόσο δημόσιο εξευτελισμό ήταν πάντα μα πάντα ΥΠΕΡ των μέτρων.. και τα έβρισκε πάνσοφα... μέσα σε μια νύχτα κατάλαβε πως καταδικάζει τους Έλληνες σε διαρκή χρεοκοπία και θέτει τη χώρα σε πλήρη υποτέλεια; Και με τι αποφασιστικότητα και δυναμισμό :) Κάτι βρωμάει...Πάντως εμείς είμαστε ήδη εντελώς καταδικασμένοι (αλλά δε νομίζω ότι τον νοιάζει αυτό ιδιαίτερα), τα πάντα αλλάζουν ραγδαία δυστυχώς παντού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή μου Scarlett, το περιμένουνε πως και πως αλλά ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να φοβούνται την αποφασιστικότητα (και την "τρέλα") εκείνου που δεν έχει τίποτα πια να χάσει. Και κοιτώντας γύρω τους στους λαούς τους και τα δικά τους κόμματα της δικιάς τους αριστεράς συνειδητοποίησαν ότι δεν πρέπει να φανούν ότι δεν νοιάζονται για τους ανθρώπους που είναι οι πολίτες της Ελλάδας. Ο Παπανδρέου φύλαξε τα πυροτεχνήματα για το τέλος. Και, αντί να πάμε με μπουρμπουλήθρες θα πάμε σαν κηδεία Βίκινγκ... ή σαν κάποιες Θερμοπύλες... ανάλογα με το τι γουστάρει ο καθένας να φαντασιωθεί... Ήταν από τις ταινίες που αντί να δεις τους τίτλους του τέλους απογοητευμένος για τα λεφτά του εισιτηρίου, ξαφνικά βλέπεις ότι έχει κι άλλη μπομπίνα, και η ζυγαριά έχει κουνηθεί.




    Αγαπητή μου Roadartist, διάβασα το άρθρο του Telegraph, και θέλω να προτείνω ότι σε μια κατανόηση από πλευράς της Βρετανικής Αγγλικής γλώσσας και πνεύματος, το άρθρο όχι μόνο δεν τον αποκαλεί τρελό, αλλά μάλιστα χρησιμοποιεί τελείως βρετανική ειρωνεία για να πει ότι μια φαινομενικά τρελή πράξη ήταν εντελώς λογική γιατί "αποκαλύπτει την εύθραυστη εικόνα πίσω από την οποία προσπάθησαν να κρύψουν τους λαούς". Το άρθρο ακολουθεί την σημερινή γραμμή του Ηνωμένου Βασιλείου έναντι του Ευρώ και κατά της ΕΕ. Θα έλεγα μάλιστα ότι ο Βρετανός αναγνώστης μένει με την εντύπωση ότι ο συγγραφέας Damian Reece επαινεί τον Παπανδρέου, ή τουλάχιστον τον χρησιμοποιεί για να θεμελιώσει την γραμμή της κυβέρνησης του Η.Β.

    "Suggest giving people a say? Ridiculous. This is the eurozone, after all. "
    "Προτείνει (ο Παπανδρέου) να δώσουμε φωνή στους ανθρώπους; Γελοίο! Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην Ευρωζώνη."
    Ζεματιστή Βρετανική ειρωνεία που ηρωοποιεί τον Παπανδρέου και δικαιολογεί την γραμμή της Βρετανικής κυβέρνησης.

    Επίσης, το Ελληνικό Καφενείο εδώ http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/11/telegraph_02.html έχει ένα άρθρο στο οποίο μας πληροφορεί ότι το Telegraph λέει πως άλλαξε ο Παπανδρέου την στρατιωτική ηγεσία επειδή ετοίμαζαν πραξικόπημα. Το link στο καφενείο δεν λειτουργεί, αλλά βρήκα το άρθρο του Telegraph εδώ: http://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/8863728/Greek-military-leadership-changes-spark-opposition-outcry.html

    Το άρθρο του Καφενείου είναι η προβοκάτσια ηλίθιων που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν Αγγλικά, όπως θα δει όποιος διαβάσει το άρθρο του Telegraph! Είναι κρίμα!

    Καταλαβαίνω απόλυτα τις σκέψεις σου, ότι κάτι βρωμάει και ότι κάποιος κρύβεται από πίσω του. Είμαι ο τελευταίος που θα τον υποστηρίξει ποτέ, και ήμουν, είμαι και θα είμαι ενάντιος και αυτού και του πατέρα του. Η δύναμη όμως πίσω από μια εναντίωση σαν την δική μου ενισχύεται μόνο αν μπορούμε να αναγνωρίσουμε έστω και τη μία διαφορετική περίπτωση. Και μου φαίνεται, όλο και περισσότερο, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια από αυτές τις σπάνιες και μοναδικές περιπτώσεις.

    Η Αμερική δεν μπορεί να είναι από πίσω, γιατί, πρώτον, θα ήταν πολύ εύκολη λύση του γρίφου, και δεύτερον δεν την συμφέρει την Αμερική να αποσταθεροποιήσει την Ευρωζώνη (σε καμία περίπτωση!) Αν είναι κανείς από πίσω του θα πρέπει να είναι πολύ καλά κρυμμένος, αλλά προσωπικά δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς. Μακάρι να ήταν η Κίνα, αλλά δεν νομίζω.

    Όσο περνάνε οι ώρες τόσο περισσότεροι γύρω από τον κόσμο κλείνουν το διάπλατα ανοιγμένο στόμα τους, κατεβάζουν τα φρύδια τους από την έκφραση έκπληξης, και δειλά-δειλά και αμήχανα αρχίζουν να χειροκροτούν τον Παπανδρέου.

    Σίγουρα δεν θα αλλάξει για μας η μιζέρια των επόμενων 10-20 ετών, που με άλφα ή βήτα τρόπο θα την περάσουμε, αλλά, ίσως, να την περάσουμε έχοντας αποχωρήσει από την σκηνή με το κεφάλι ψηλά. Για να δούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλοι μας , λίγο ή πολύ , έχουμε αντιληφθεί η σύγχρονη μορφή πολέμου στις μέρες μας δεν είναι "¨πιανω το γιαταγάνι και γιούργια" , ούτε "πιάνω το μυδράλιο και γαζώνω". Είναι οικονομικός πόλεμος και αυτός επικρατεί αρκετό καιρό τώρα.
    *Ανοίγει η παρένθεση*
    Αναρωτιέμαι γιατί όλοι - ενώ υπάρχουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες σε πολύ ασχημη κατάσταση όπως της Ελλάδας ή έστω κοντά σε αυτήν- ασχολούνται όλοι με την Ελλάδα.
    *Κλείνει η παρένθεση*
    Άκουσα στα κλεφτά εχθές μεσημέρι στις ειδήσεις ότι με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος υποτιμήθηκε η αξία του Ευρώ και τα χρηματηστηρια σημείωσαν πτώση.Επομένως κλείνει οριστικά κάθε διάθεση για επένδυση στην χώρα μας - που ούτως ή άλλως ήταν πολύ μικρή αυτή η πιθανότητα.
    Tο σίγουρο όμως είναι ενα και αυτό είναι που έχει σημασία για την καθημερινότητα του Έλληνα:
    Α Ν Α Σ Φ Α Λ Ε Ι Α.
    Και αυτή δεν σταμάτησε να υπάρχει με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος.
    Δεν ξέρω, πελαγώνω και αισθάνομαι μυρμήγκι που και να φωνάξω , να γκαρίξω και να κράξω πάλι εδώ που είμαι θά μαι και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων.
    Ίσως να μαι τελικά πολύ αδύναμος να κατανοήσω μερικά πράγματα και τελικά το μπαλάκι που μας πετάει στο τέλος μου θυμίζει και μια αποποίηση των ευθυνών ή μήπως μία κίνηση τακτικής...
    Μυρμήγκι....Δεν άλλαξε καθόλου αυτή η ανασφάλεια ακόμα και μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος.
    Πώς αισθάνεσαι όταν βιώνεις έναν σεισμό;Κάπως έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Mastermeeple... Ανασφάλεια. πράγματι. Είναι ένα συναίσθημα ενδιαφέρον γιατί ξεχωρίζει ποιοί θα επιβιώσουν. Ένοιωθα και εγώ την γνώριμη ασφάλεια που σου λείπει τώρα. Την ένοιωθα γιατί με αυτή μεγάλωσα στην Ελλάδα. Σύντομα όμως, όταν μπήκα στο αεροπλάνο 17 χρονών, συνειδητοποίησα ότι η ασφάλεια αυτή που είχαμε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα ήταν μια οπτασία. Ασφάλεια δεν υπάρχει στην ζωή, mastermeeple. Κάθε στιγμή επιβιώνεις μόνος σου από τις δικές σου δυνάμεις για και μαζί με την οικογένειά σου, ή δεν επιβιώνεις. Μην κοιτάς τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τις τηλεοράσεις και τα σουπερμάρκετ: βγαίνουμε το πρωί από τη σπηλιά μας να κυνηγήσουμε κάτι να φάμε, να το γυρίσουμε στην σπηλιά να το ψήσουμε πάνω από την φωτιά, και το βράδυ ο γέρος θα λέει ιστορίες στα παιδιά δείχνοντάς τους τις ζωγραφιές στους τοίχους της σπηλιάς.

    Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Τα τελευταία 15.000 χρόνια, βιολογικά στην εξέλιξη του είδους δεν είναι τίποτα. Απλά οι ζωγραφιές στα βράχια της σπηλιάς είναι τώρα εικόνες στην τηλεόραση, η φωτιά είναι ηλεκτρική κουζίνα και η σπηλιά διαμέρισμα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και, όπως πάντοτε, μια μέρα, ο θύτης θα γίνει θήραμα. Και τα παιδιά του θα συνεχίσουν το κυνήγι.

    Έτσι έζησα την ζωή μου από τις συνοικίες του Λονδίνου στους ουρανοξύστες και τα γραφεία της Νέας Υόρκης, στους συνοικισμούς στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο. Θυμάμαι όμως την "Ασφάλεια" που νοιώθαμε στην Ελλάδα. Μια Ασφάλεια που πάντα ήταν ψεύτική, και το ήξερα καλά -και τώρα θα το καταλάβουν πολλοί που δεν είχαν βγει ποτέ από την φούσκα που είχε χτίσει η Ελληνική κοινωνία στον κόσμο της. Τα δανεικά τελείωσαν. Η φούσκα σπάει.

    Μην λες ποτέ όμως ότι είσαι μυρμήγκι. Κι αν πρέπει να το πεις πες το με περηφάνια για το πως ένα μερμήγκι μπορεί να κουβαλήσει πίσω στη φωλιά του ένα κομμάτι φαγητό μεγαλύτερο από το μέγεθός του, και πως πολλά μερμήγκια μαζί μπορούν να χτίσουν το έργο αρχιτεκτονικής τέχνης που είναι η μυρμηγκοφωλιά.

    Ψηλά το κεφάλι φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μου εφαγε εκτενές σχόλιο ο Μπλογκερ αλλά τώρα θα πω πόσο μου άρεσε η ανωτέρω απάντηση σου!
    -)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Την απάντηση αυτή την έγραψα στον Matermeeple αυθόρμητα, απ' την καρδιά μόλις διάβασα το σχόλιό του. Σ' ευχαριστώ :-)

    Πάντα γράφω σε email ή notepad και μετά βάζω στο blog το σχόλιο. Τρώει συχνά και πολύ! Λυπάμαι όταν μαθαίνω ότι δεν θα μπορέσω να διαβάσω κάτι γιατί τόφαγε ο μπλόγκερ!!

    Καλό βράδυ αγαπητέ squarelogic

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.