Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Κουμπί










Ήταν ένα ποιηματάκι όταν ήμουνα μικρός που έλεγε:

Πατάς ένα κουμπί,
και βγαίνει μια χοντρή
και λέει στα παιδάκια
"νιξ φαΐ"

Και από τότε είχα καταλάβει την έννοια "αιτία και αποτέλεσμα" -και αργότερα έμαθα ότι αυτό λέγεται επίσης "cause and effect".

Το αποτέλεσμα ήταν να βγει μια χοντρή, και η αιτία ήταν ότι κάποιος πάτησε το κουμπί. Αυτό όμως και από τρυφερής ηλικίας δεν με ικανοποιούσε απολύτως και γρήγορα έκανα την εξής επερώτηση:

"Ποιά ήταν η αιτία της οποίας το αποτέλεσμα ήταν να πατήσει κάποιος το κουμπί;"

Και τότε έντρομος είχα καταλάβει ότι μια αιτία είναι επίσης και αποτέλεσμα, και το τρομακτικότερο ακόμα: ένα αποτέλεσμα είναι συγχρόνως και μια αιτία!

Άπειρες χοντρές λοιπόν, με την όψη κουμπιών, κατέλυσαν την λογική μου, και στην επ' άπειρον αναγωγή της κότας και τ' αυγού προστέθηκε η απορία γιατί η χοντρή να λέει στα παιδάκια "νιξ" αντί για "γιαβόλ" φαΐ.

Έμαθα πάντως ότι αν θέλω να γίνει κάτι πρέπει να πατήσω ένα κουμπί και ότι δεν πρέπει να πατάμε το κουμπί αν δεν είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα, αν το αποτέλεσμα θα είναι κακό για μας, ή και αν δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα καθόλου.

Που κολλάνε όλα αυτά, θα με ρωτήσετε με το δίκιο σας.

Τι περιμένουν οι απεργοί στην Ελλάδα σήμερα ότι θα είναι το αποτέλεσμα του κουμπιού που πατάνε;

Μήπως υπάρχει απεργός που να πιστεύει πραγματικά ότι, μόλις φτάσει με το πανό του στο Σύνταγμα, ο Παπαδήμος, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος, η Μέρκελ, ο Σαρκοζύ, θα πούνε αμέσως να ακυρωθούν τα μέτρα, οι νόμοι, τα μνημόνια και να δοθούν αμέσως Ευρωπαϊκοί μισθοί και συντάξεις σε όλους;

Τι πιθανό αποτέλεσμα είναι δυνατόν να μπορέσει να υπάρξει την συγκεκριμένη στιγμή, με το συγκεκριμένο θέμα, πατώντας το κουμπι της απεργίας; Μάλλον κανένα απολύτως -τίποτα θετικό για τους απεργούς τουλάχιστον.

Μήπως θα ήταν πλέον αποτελεσματικό να πάρουμε μια βαριοπούλα ή ένα κασμά και να διαλύσουμε το καντράν με τα κουμπιά;






11 σχόλια:

  1. σου είπε κανένας ότι καταλαβαίνουν τι κάνουν;
    σου είπε κανένας ότι όλοι αυτοί νοιάζονται για την πατρίδα τους;

    και το πιο ωραίο είναι ότι αυτοί που κατεβαίνουν ανήκουν σε υπηρεσίες που πληρώνονται κάθε μήνα με μισθούς της τάξης των 5 και 6 χιλιάδων ευρώ.

    ο ιδιωτικός υπάλληλος που δουλευει στο κέντρο της αθήνας και εξαρτάται από μένα και σένα που θα ψωνίσουμε, δεν πάει. και εγώ και εσύ δεν κατεβαίνουμε στην αθήνα λόγω των συλλαλητηρίων.

    φαυλος κύκλος.
    γιατί να μας πληρώνει και να μας δανειοδοτεί η εε όταν τις μισές μέρες του χρόνου δε λειτουργεί τίποτα εδώ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις. Αναποτελεσματικές κινήσεις. Είναι προφανές πως ο τρόπος των διεκδικήσεων πρέπει να αλλάξει, ο συγκεκριμένος δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και δεν οδηγεί πουθενά. Πάντως όλο αυτό έγινε αιτία να φανεί πως ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστικά υγιής συνδικαλισμός στην Ελλάδα, γιατί αν υπήρχε τότε δε θα ζούσαμε την πλήρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Και αυτοί είναι διεφθαρμένοι. Θα ήθελα επιτέλους να μπουν μπροστά άνθρωποι ακέραιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μήπως τελικά βαζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας; Μήπως τελικά δεν ακούν τίποτα αυτοί που βρίσκονται εκεί ψηλά και εμείς τζάμπα φωνάζουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.youtube.com/watch?v=xijqK5_8hh0

    Πατάς το κόκκινο κουμπί
    Κι όλο το δάκρυ κι ο ιδρώτας
    Απ' τα σώματα
    Ανατινάζεται αυτόματα.

    Πατάς το κόκκινο κουμπί
    Και γίνεται η κάμαρα
    Γίνεται η κάμαρα
    Παράσταση θαμπή.


    Καλημέρα Δημήτρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρία μου, ακόμα νομίζουν ότι είναι θέμα πολιτικής, πολιτικών, αφεντικών, τάξεων, και λοιπά. Έχουνε μείνει στο προηγούμενο ανέκδοτο. Τα κομματόσκυλα βάζουν τους δυστυχισμένους να γαυγίζουνε σε λάθος πόρτα, νομίζω. Βέβαια το να καταλάβουν την πραγματικότητα θα τους φέρει απόγνωση βαθύτερη από την τωρινή. Κι έτσι υποσυνείδητα διαλέγουν τις αυταπάτες που τους επιτρέπουν να φαντάζονται ότι υπάρχουν διέξοδοι με απεργίες.



    Αγαπητή μου Roadartist, και βέβαια το όλο σκεπτικό των διεκδικήσεων πρέπει να αλλάξει γιατί έχει αλλάξει ήδη όλο το σκηνικό το οποίο προξενεί το πρόβλημα. Στο καινούργιο σκηνικό οι παλιές μέθοδοι απλά χάνουν πολύτιμο χρόνο. Οι διεφθαρμένοι το ξέρουν, οι περισσότεροι, και απλά προσπαθούν να φάνε όσα περισσότερα μπορούνε πριν τελειώσουν τα πάντα. Ακέραιοι άνθρωποι υπάρχουν, αλλά δεν νομίζω ότι το πλατύ κοινό δεν είναι έτοιμο να πιστέψει τις αλήθειες που οι ακέραιοι άνθρωποι έχουν να πουν. Όταν ο λαός είναι πια έτοιμος, οι ακέραιοι άνθρωποι θα αναδειχθούν από φυσική εξέλιξη.



    Αγαπητέ μου Mastermeeple, είμαι σίγουρος ότι βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας. Ο κόσμος αντιδρά σε εθίσεις της στιγμής, με τρόπο ενστικτώδη, χωρίς σκέψη προς τα έξω ή προς τα μέσα. Ξέρεις σκάκι; το αγαπάς; Στο σκάκι κάνεις κινήσεις σκεπτόμενος σε βάθος τριών, τεσσάρων, έξι κινήσεων και πιθανοτήτων μπροστά. Εδώ, οι απεργοί παίζουν σκάκι κινώντας τα πιόνια χωρίς καν να ερωτήσουν τι αποτέλεσμα είναι δυνατόν να έχει η άμεση κίνησή τους. Στρατηγικά και ιδεολογικά, οι τωρινές κινήσεις είναι ένα χάος χωρίς καμία σύνδεση σε αιτία-αποτέλεσμα. Αντιδρούν επί την στιγμής με την μόνη αντίδραση που έχουν μάθει από τα περασμένα, παλιά, καλά, χρόνια. Η σημερινή αλήθεια είναι πολύ πιο καταθλιπτική από ότι οι φαντασιώσεις επιτρέπουν να φανεί.



    Φίλε Τζων Μπόη, καλό σου απόγευμα, και μια μέρα ας έρθει που τα κουμπιά να τα πατάνε απεγνωσμένα οι λίγοι, και οι πολλοί να μην πηδάνε πια -να τους αφήσουνε μόνος τους με τα κουμπιά τους, γιατί οι πολλοί θα έχουν πια βρει ότι ο δρόμος εξαρτάται απ΄ αυτούς τους ίδιους και όχι από τους λίγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ, φίλε μου, τι σκάκι, ούτε τόμπολα δεν παίζουν οι άνθρωποι αυτοί... Σα σκυλάκια του Παβλόφ, εκδηλώνουν την ίδια ακριβώς αντίδραση στα ίδια ακριβώς ερεθίσματα/συνθήματα. Η ζωή προσπερνά την Ελλάδα. Τι κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σέ τέτοια κράτη μπουρδέλα πού τό δικαίωμα στήν εργασία σημαίνει ρουσφέτι "εθνικοφροσύνη" καί καπατσοσύνη ...τί νά κάνει καί ο απεργός ,οτι μπορεί κάνει κι΄αυτός .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ζωή προσπερνά την Ελλάδα αγαπητή Λευκή, γιατί ο ξερόλας πάντα αρνείται να σκεφτεί ότι ίσως να υπάρχει κάτι διαφορετικό που να μπορεί να μάθει. Διαδηλώνουν λες και οι μαριονέτες που κυβερνάν, ή και όποιοι και να κυβερνούσανε, έχουν την παραμικρή δύναμη να κάνουν οτιδήποτε, και να θέλανε, έναντι ενός παγκοσμίου τσουνάμι...



    Αγαπητέ Γιώργο, η δική μου θέση είναι πάντα με τον εργαζόμενο, για τα δικαιώματα του, και η απεργία είναι το πρώτο δικαίωμα και καθήκον κάθε εργαζομένου. Όπως κάθε εργαλείο όμως, πρέπει να ξέρει κανείς πότε, γιατί και εναντίων ποιού να το χρησιμοποιήσει. Να απεργήσουμε γιατί ένα αφεντικό κρατάει τα λεφτά μας στην τσέπη του. Να απεργήσουμε γιατί μια κυβέρνηση βγάζει κακούς νόμους και μπορεί να βγάλει τους καλύτερους που απαιτούμε. Στην προκειμένη περίπτωση, τα ταμία είναι άδεια και κανένα αφεντικό δεν έχει να μας δώσει και να ήθελε. Η κυβέρνηση δεν έχει την δύναμη να αλλάξει τίποτα και να ήθελε. Ναι, ναι, μπορούμε για το μέλλον να αλλάξουμε πολλά πράγματα στο σύστημά μας. Αλλά τώρα, οι απεργοί απεργούν ενάντια στον ...εαυτό τους, χωρίς να το καταλαβαίνουνε.

    Πριν πει οτιδήποτε άλλο ο Μαρξ είπε ότι ο εργαζόμενος πρέπει να μορφωθεί. Και αυτό βλέπουμε σήμερα: ότι ο εργαζόμενος χρειάζεται την μόρφωση να αλλάξει το κράτος μπορδέλο, για το μέλλον. Εκτός από συμβολική εικόνα τι άλλο μπορεί να καταφέρει ρεαλιστικά μια απεργία σήμερα; Να τιμωρήσει; Και πως θα βοηθήσει αυτό, ιδιαίτερα όταν λεφτά πραγματικά δεν υπάρχουν πουθενά. Ούτε καν τα κλεμμένα.

    Η γνώμη μου ειναι ότι οι εργαζόμενοι αυτή την στιγμή θα έπρεπε να γυρίσουν την πλάτη τους στους κυβερνόντες, αδιαφορώντας παντελώς, και να δημιουργήσουν ένα δικό τους σύστημα επιβίωσης σε επίπεδο γειτονιάς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος τρόμος για οποιονδήποτε κυβερνώντα από την αδιαφορία εκείνων τους οποίους υποτίθεται κυβερνά, ιδιαίτερα όταν αποδείξουν ότι δεν τον χρειάζονται. Και το πως να γίνει αυτό το βρίσκουμε με πολλά παραδείγματα από την ιστορία -απλά μόρφωση χρειάζεταi, και αποφασιστικότητα με ευρηματικότητα και αδεφοσύνη. Ουτοπία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δημήτρη φαντάζομαι τη Κοινή Λογική προσωποποιημένη να λέει αυτά ακριβώς που έγραψες εσύ εδώ.

    Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν όλοι αυτοί πως τίποτα δεν αλλάζει μόνο με τις συνεχείς φωνές και τη γκρίνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντως στο χώρο που εγώ εργάζομαι, την Πέμπτη, δεν έκανε κανείς απεργία. Ούτε οι δυο τρεις που απεργούν πάντα. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν πήγα στην Εθνική Τράπεζα όπου διαπίστωσα με έκπληξη πως κι εκεί δούλευαν οι υπάλληλοι.
    Έχω την εντύπωση πως το μόνο που καταφέρνουν πλέον οι απεργίες είναι να κλείνουν τα κρατικά κανάλια και να σταματούν τα λεωφορεία για λίγο το πρωί -την ώρα που πάει ο κοσμάκης στις δουλειές του-.
    Υπάρχει βέβαια και το άλλο κόλπο. Κλείνουν καμιά δεκαριά τη χωματερή και όλοι οι υπόλοιποι, αν και δεν απεργούν, δεν μπορούν να δουλέψουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ μου Epanechnikov η κοινή λογική φαίνεται αυτές τις μέρες να είναι το αγαθό σε μεγαλύτερη έλλειψη, αλλά πότε δεν ήταν; Γιατί να πρέπει η φυσική εξέλιξη να αναδεικνύει λύσεις μέσω συμφορών, αντί να παρεμβαίνει έγκαιρα για να τις απαλύνει... Καλή σου μέρα.



    Αγαπητέ Θωμά, ας ελπίσουμε ότι οι άνθρωποι γύρω σου, στο θεμελιώδες επίπεδο της μικρής κοινωνίας του χωριού, έχουν αρχίσει να αντιδρούν στα ερεθίσματα της καθημερινότητας χρησιμοποιώντας την κοινή λογική -η οποία μονίμως και κατά παράδοση λείπει παντελώς από την Ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή.

    Έρχονται πολύ δύσκολες μέρες τα επόμενα χρόνια στον πλανήτη και αν δεν επικρατήσει η κοινή λογική και η νηφαλιότητα και ευρηματικότητα σε τοπικό επίπεδο, θα υπάρξει μεγάλο χάος. Το είδος του χάους που παραδοσιακά αντιμετωπιζόταν με πολέμους. Τώρα που πόλεμος σημαίνει ολική καταστροφή, ποιός ξέρει τι μορφή θα πάρει η εκτόνωση και ισοσκέλιση... μόνο οι καθημερινοί άνθρωποι βασισμένοι στους εαυτούς τους και στους γύρω τους (αντί στο κράτος-πασά) θα έχουν την δυνατότητα να απαλύνουν τις "επιθέσεις" και α επισπεύσουν υποφερτά αποτελέσματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.