Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Αγγελόπουλος













Όταν οδηγώ στα προάστια της Αθήνας οι επιβάτες μου παραπονιούνται επειδή κόβω ταχύτητα σε κάθε διασταύρωση. Δεν έχεις STOP! μου λένε... προχώρα!

Εγώ το ξέρω, τους απαντώ, ότι δεν έχω STOP. Ο άλλος όμως ενδιαφέρεται ότι έχει εκείνος;

Στα πράσινα φανάρια αφήνω το γκάζι και καλύπτω το φρένο. Πράσινο έχεις! μου λένε... προχώρα!

Εγώ το ξέρω ότι έχω πράσινο, τους απαντώ... οι πεζοί το ξέρουν ότι έχουν κόκκινο;

Βέβαια τους πεζούς τους φοβάσαι ιδίως εκεί που δεν έχει φανάρια. Μέχρι και φράχτες σε διαζώματα στην Ποσειδώνος και τις γραμμές του τραμ πηδάνε να περάσουνε.

Έτσι και σταματήσω στην Αθήνα να αφήσω πεζό να περάσει από διάβαση, ο από πίσω μου κορνάρει και φωνάζει και τα μηχανάκια και οι μοτοσικλέτες περνάνε δεξιά κι αριστερά τρομάζοντας τον διαβάτη που περνάει μπροστά μου, και νωχελικά θυμάμαι τοταξίδι που είχα κάνει στο Κάιρο. Μερικές φορές μου φαίνεται ότι αν σταματήσω να περάσει πεζός τον βάζω σε περισσότερο κίνδυνο λόγω αυτών που περνάνε αγανακτισμένα από εκατέρωθεν.

Έχετε δει αυτούς με τα μηχανάκια και τις μοτοσικλέτες που οδηγούν κρατώντας το κράνος τους από το λουρί να κρέμεται από το τιμόνι;

Δεν υπάρχει ποιό δύστυχος Έλληνας από εκείνον που πιστεύει ότι τα πράγματα λειτουργούν όπως είναι γραμμένα στα χαρτιά, για οτιδήποτε από οδική κυκλοφορία έως ιατρική και από μαγαζάτορες έως δικηγόρους και πολιτικούς οργανισμούς. Ότι οι κανονισμοί που είναι γραμμένοι σε κάποιο κατάστιχο σημαίνουν ότι η χώρα έχει νόμους και ότι οι θεωρητικές υποθέσεις που κάνουμε αποδεικύουν μια πραγματικότητα βασισμένη στους νόμους αυτούς και όχι στην αλήθεια της κουτοπόνηρης και άνομης Ελληνικής κοινωνίας μας.


Μαθήματα οδήγησης έκανα και δίπλωμα πήρα στο Λονδίνο. Πιο δύσκολο ήταν να πάρω δίπλωμα οδήγησης από το να περνάω διαγωνισμούς στο Κολέγιο. Τότε τουλάχιστον δεν υπήρχαν καλύτεροι οδηγοί από τους Άγγλους. Τέσσερεις προσπάθειες έκανα να το πάρω μέχρι που το πήρα το 1979. Το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα Mini Morris 1000, 9 χρονών, μωβ! Από τότε έχω οδηγήσει Αγγλικά αυτοκίνητα με το τιμόνι αριστερά στην Αγγλία και στην Ευρώπη, Ευρωπαϊκά αυτοκίνητα με το τιμόνι δεξιά στην Ευρώπη και στην Αγγλία. Έχω οδηγήσει κάπου 715.000 χιλιόμετρα σε 12 χώρες και δύο ηπείρους με 9 αυτοκίνητα δικά μου και πολλά νοικιασμένα.

Είχα δύο ατυχήματα σε αυτοκίνητό μου. Και τα δύο στην Αθήνα. Το ένα, όταν κάποιος στην Κηφισιά δεν σταμάτησε σε STOP του σε διασταύρωση του και έπεσε πάνω μου στην πίσω πόρτα. Το αυτοκινητάκι μου, ένα Alfasud 7 ετών, πετάχτηκε στα σκουπίδια. Το άλλο ατύχημα, πάλι στην Αθήνα, θα σας το πω αν γράψω ποτέ για τον πρώτο μου γάμο, αν λεγόταν γάμος...

Είχα και ένα τρίτο (ή μάλλον πρώτο) ατύχημα πριν από αυτά, το 1978 στο Λονδίνο. Είχα αγοράσει μια μοτοσυκλέτα Honda 125 και μου διάλυσε και την μοτοσυκλέτα και τον αστράγαλο ένας νεαρός Έλληνας που βγήκε από STOP του στην Lancaster Gate οδηγώντας το αυτοκίνητο του εφοπλιστή μπαμπά.

Είχα, για ασφάλεια, αγοράσει κράνος με σαγόνι και πλαστικό μπροστά. Σαν και τώρα θυμάμαι να προσγειώνομαι και να σούρνεται στην άσφαλτο το μπροστινό του κράνους μου και να σκέφτομαι σε εκείνα τα κλάσματα του δευτερολέπτου ότι αν δεν είχα κράνος με σαγόνι και μπροστινό κάλυμμα θα είχα προσγειωθεί στο πρόσωπό μου...

Όταν έμαθα στην Αγγλία να οδηγώ, δύο πράγματα με μάθανε, κι έκανα 2 χρόνια να τα μάθω και να πάρω το δίπλωμα: 

...να σέβομαι τους άλλους οδηγούς και να προσέχω τους πεζούς.

Γιατί, στο κάτω-κάτω, όσο καλός οδηγός και να είσαι, δεν μπορείς να ξέρεις ποιός οδηγεί στον ίδιο δρόμο με σένα, ή έρχεται φουριόζος από την διασταύρωση, και ποιός πεζός θα περάσει τον δρόμο χωρίς να σε δει.

Ευθύνη για τους πεζούς έχουν οι οδηγοί, είτε οδηγούν φορτηγό, αυτοκίνητο, μοτοσυκλέτα ή πατίνι. Τελεία και παύλα. Σε όλα τα είδη μεταφορικών μέσων, γης, αέρος και θαλάσσης, έξω από την Ελλάδα τουλάχιστον, το μεγαλύτερο έχει ευθύνη απέναντι στο μικρότερο, και όλοι οι μηχανοκινούμενοι απέναντι στους πεζούς.



Ήδη έχω διαβάσει 'δω και 'κει ότι ο εκτός υπηρεσίας φρουρός οδηγούσε σωστά και ότι ο Αγγελόπουλος πέρασε τον δρόμο απρόσεχτα με σκούρα ρούχα, άρα ο μοτοσικλετιστής δεν φταίει. Οι Ελληναράδες που το λένε αυτό θα πρέπει να φοράνε πολύχρωμα ρούχα, τεράστια παπούτσια, άσπρη μπογιά στο πρόσωπο, και μια μεγάλη στρογγυλή, κόκκινη μύτη.





Προσπάθησες να μας δείξεις τον καθρέφτη, Θόδωρε,
αλλά στου Ελληναρά την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

































Όλες τις φωτογραφίες αυτής της ανάρτησης τις τράβηξε ο Κώστας στον Φλοίσβο το 2006 και 2007.








30 σχόλια:

  1. ωραίο το εφφέ με το αργό διάφραγμα για να γράψουν τα φώτα...Στους δρόμους μας καταλαβαίνεις οτι η Ελλάδα είναι Τρίτος κόσμος.Απαίδευτοι,άξεστοι,εγωιστές,ατομιστές,χωρίς καμιά διάθεση πρόβλεψης κινδύνου,πλέον ΚΑΙ κινητομανείς,η μεγαλη πλειοψηφία των Ελλ.οδηγών είναι εν δυνάμει δολοφόνοι!Κινούμαι συνήθως αμυντικά,και τις λίγες φορές που βιάζομαι πραγματικά και κάνω εκπτώσεις στην αμυντική μου συμπεριφορά κάτι "παρα τσαφ" συμβαίνει και μετανιώνω που βιάστηκα.
    Πάντως-όπως συμπλήρωσα- ο Τεό πιθανότατα θα επέλεγε να πεθάνει κινηματογραφώντας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Squarelogic, ο Φρανσουά Τρυφώ είχε πει, στην "Αμερικάνικη Νύχτα", ότι ένας σκηνοθέτης ξεκινά με τέλεια οραματισμένη και προγραμματισμένη στο μυαλό ου την επόμενη ταινία του, αλλά, όσο η παραγωγή προχωρεί, τόσο η πραγματικότητα φέρνει αλλαγές, συμβιβασμούς, πράγματα που δεν έγιναν όπως στο όραμα, και στο τέλος της η ταινία είναι άλλη μια προσπάθεια που μπαίνει στο αρχείο του παρελθόντος, πολύ διαφορετική από ότι είχε ξεκινήσει να γίνει. Εγώ πάλι φαντάζομαι, αισθάνομαι, ότι οι τελευταίες συνειδητές σκέψεις-αντιδράσεις του Αγγελόπουλου ίσως να ήταν αγωνία, ένα άγχος, για την δουλειά που έμενε στην μέση...

      Απόλυτα συμφωνώ με την περιγραφή σου των εγκληματιών... και πάντα εγώ ρωτάω τον εαυτό μου και τους γύρω μου, αυτοί οι ανεγκέφαλοι ηλίθιοι που επιδεικνύουν την ανεπάρκειά τους στους δρόμους, πω φέρονται μέσα στο σπίτι τους, στην/τον σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς, το αφεντικό στην δουλειά, τους υπαλλήλους. Τι είναι αυτή η κοινωνία που χτίζουνε αυτοί οι οδηγοί... πόσες παρωπίδες φοράνε εκείνοι που δεν βλέπουν ότι ο δρόμος είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας... και της οργάνωσης και νομιμότητας της κοινωνίας...

      Διαγραφή
  2. Όπως τα γραφεις ειναι αγαπητε Δημητρη.
    Οι νομοι ειναι για να ψηφιζονται και να δημοσιευονται στην Ελλαδα. Η εφαρμογή τους προφανώς δεν απασχόλησε ποτέ καμμια Αρχή, ή μαλλον πιο σωστα οι νομοι εφαρμοζονται περιοδικα και επιλεκτικα σε ορισμενα κομματια της ελληνικης κοινωνιας, συνηθως τα πιο αθωα, τα πιο νομοταγή, τα πιο αδυναμα.

    Για την οδηγηση τι να πούμε ; Κάνεις το σταυρο σου όταν μπαινεις στο αυτοκινητο και ευχεσαι να φτασεις σωος. Με στοπ επεσε και σε μενα ενας κουστουμαρισμενος μαλακας και στην συνεχεια την εκανε απο τον παραδρομο για να μην μου δωσει τα στοιχεια του.
    Αποτελεσμα ; Απο τοτε δεν οδηγω (τουλαχιστον στην Αθηνα)

    Τουλαχιστον στη Γερμανια στα θεματα οδηγησης υπαρχει μεγαλη ταξη, σεβασμος στους νομους και τοσο οι πεζοι οσο και οι ποδηλατες μπορουν να κυκλοφορουν ανετα , εχοντας κι αυτοι τα δικαιωματα τους .και τους δρομους τους. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ γιατι στην Αθηνα ουτε πεζοδρομια υπαρχουν σε πολλες περιοχες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Scarlett μου, πράγματι δεν υπάρχει εκνευριστικότερο πράγμα από το να λες ότι αυτό ή εκείνο δεν δουλεύει σωστά και κάποιος να σου απαντά, μα πως! αφού ο νόμος λέει εκείνο και το άλλο, λες και ακολουθεί κανείς κανένα νόμο στον δύστυχο αυτό τόπο.

      Και η δική σου εμπειρία επικυρώνει την εντύπωσή μου ότι ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας στην Ελλάδα λέει όταν έχεις STOP σταματάς, και όταν έχει STOP ο άλλος, πάλι σταματάς.

      Οπωσδήποτε οι οδηγοί στην Γερμανία μου φάνηκαν υπάκουοι, σχεδόν σαν Άγγλοι, (τους Ιταλούς και τους Γάλλους ξέχνα τους) με την ενδιαφέρουσα διαφορά ότι σε ορισμένα κομμάτια των αυτομπάν δεν υπάρχει όριο ταχύτητας, και το δικό μου κοντέρ του Αμερικάνικου αυτοκινήτου έφτανε μόνο στα 85 μίλια την ώρα (140 χλμ/ω) και είχα φτάσει την βελόνα στο πλαστικό στοπ της, λίγο πέρα από το 85...

      Διαγραφή
  3. Έχεις απόλυτο δίκιο και εσύ και ο Squarelogic. Εγώ που προσπαθώ να χρησιμοποιώ το ποδήλατο σε αυτή την πόλη, μπορείς ίσως να υποθέσεις πόσες φορές έχω φτάσει στο σημείο να βλαστημήσω για όλους τους ανεγκέφαλους που κρατάνε τιμόνι... Παλιότερα σε μια τέτοια στιγμή είχα γράψει ένα κείμενο στο blog, τίτλος "χώρα αφιλόξενη" : http://roadartist.blogspot.com/2008/09/blog-post_30.html
    Είναι τραγικός ο τρόπος που πέθανε ο Αγγελόπουλος. Ακόμη τραγικότερο ότι το ασθενοφόρο έκανε μια ώρα να φτάσει στο σημείο. Ενώ είχε ειδοποιηθεί ο ίδιος ο υπουργός, φαντάσου!

    Σήμερα στην κηδεία του, ακούστηκαν διάφοροι επικήδειοι λόγοι. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η φράση ενός συνεργάτη του. Είπε ότι στο πρόγραμμα των γυρισμάτων για την σημερινή ημέρα, είχανε σκηνές για μια "συμβολική κηδεία". Απίστευτο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις Roadartist μου τι ωραία που είναι σε άλλες πρωτεύουσες να βλέπεις τους ποδηλατοδρόμους με ειδική σήμανση στην άκρη του δρόμου, και να βλέπεις νέα παιδιά και μεγάλους να πηγαίνουν στην δουλειά τους ή για βόλτα... χαρά θεού... ακόμα και στην κωμόπολη 100.000 κατοίκων που ζουν η μαμά και ο μπαμπάς μας κάτω στην πεδιάδα έχει, και ο μπαμπάς, 80 χρονών, πάει στο σουπερμάρκετ με ποδήλατο, και ερχόταν με το ποδήλατο κάθε μέρα στο νοσοκομείο να με δει... Στην Αθήνα θα γίνει αυτό μάλλον μόνο όταν παραδώσουν όλοι τις πινακίδες τους λόγω κόστους τελών κυκλοφορίας. Τα πεζοδρόμια στην Αθήνα είναι για να οδηγούν και να παρκάρουν τα μηχανάκια κι οι μοτοσικλέτες, και οι στενοί δρόμοι είναι για να αποδεικνύουν οι οδηγοί ποιός κοιμήθηκε χειρότερα το περασμένο βράδυ...

      ...από την υπέροχη ανάρτησή σου, ποτ χρειάζεται επανέκδοση για όσους την χάσανε:
      Πόλη δίχως πάρκα, δίχως πράσινο, με καμένα δάση να περικυκλώνουν τον ορίζοντα της..
      Σπίτια κλουβιά, ο ουρανός κρυμμένος.. Αν σηκώσεις ψηλά το βλέμμα, μόλις που βλέπεις τον ουρανό..
      Το βράδυ δε θα δεις τα αστέρια, είναι και αυτά κρυμμένα…
      Η αρχιτεκτονική που καθιέρωσαν οι παλαιότερες γενεές κατακρεούργησε την πόλη.., συντελώντας στη μηδενικότητα της ποιότητας της ζωής της..


      Το θέμα των ασθενοφόρων είναι συμβολικά ενδεικτικό μιας κατάστασης πέρα από οποιονδήποτε έλεγχο, ή ενδιαφέρον, η οποία έχει φτάσει πολύ πιο μακριά και βαθειά από όσο φοβούνται πολλοί. Ο Τρυφώ είχε πει ότι ο μεγαλύτερος εφιάλτης ενός σκηνοθέτη είναι ο θάνατος πρωταγωνιστή κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Αυτή τη φορά όμως χάθηκε ο ίδιος ο δημιουργός...

      Διαγραφή
  4. Έχω βρεθεί στην Ιταλία και είδα την διαφορά. Στην Φλωρεντία τράβηξα πολλές φωτογραφίες από τους ανέμελους ποδηλάτες, τα παρκαρισμένα ποδήλατα στο δρόμο. Η Αθήνα δεν έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να "χωρέσει" και το ποδήλατο στους δρόμους...εδώ μετά βίας περπατάνε οι πεζοί! Και όμως παρ' όλα αυτά λατρεύω την ποδηλασία στην Αθήνα. Συμβαίνει κάτι αληθινά περίεργο. Σε μέρη που είναι ιδανικά για περπάτημα, ποδηλασία οι Αθηναίοι δεν πολυπάνε. Στον Εθνικό κήπο, στην Πλάκα, στο Θησείο, είναι υπέροχα και λειτουργεί πραγματικά ψυχοθεραπευτικά (ευτυχώς βέβαια μένω και κοντά σε αυτές τις γειτονιές και τις έχω αγαπήσει). Χρειάζονται πολλές αναρτήσεις για να μεταφέρω τα συναισθήματα, την πληρότητα που νιώθω σε αυτές τις γειτονιές. Καλό σκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αγαπητή μου Roadartist, αλλά και η Φλωρεντία έχει δρόμους μικρότερους και στενότερους από την Αθήνα. Η διαφορά είναι ότι εκεί γίνονται νόμοι και αλλαγές και ο κόσμος υπακούει, επειδή υπάρχει αστυνόμευση. Η Φλωρεντία σαν σχέδιο πόλεως είναι κάμποσους ...αιώνες παλαιότερη της Αθήνας... Και η δική μας πόλη είναι το Φορλί από την ανατολική μεριά των βουνών... Ρωμαϊκή από το Φόρουμ Λίβιους... Και βέβαια θα μπορούσαν οι Αθηναίοι να πάνε σε μέρη όπως ο κήπος και αλλού. Γιατί όμως δεν πάνε... τι είναι αυτό το άγχος και η ψύχωση που κάνει την Αθήνα αυτό που είναι... Οι άνθρωποι δεν δίνουν ψυχή σε κάθε πόλη; τι έχουμε εμείς που πρέπει να πάρουμε δύο αυτοκίνητα με διαφορετικές πινακίδες για τον δακτύλιο;

      Διαγραφή
  5. Οπωσδήποτε όμως όλα όσα είχα γράψει τοτε, δυστυχώς ισχύουν απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. διαβάζοντας αυτά πού γράφεις άλλαξα άποψη , έχεις δικιο ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ , ειδικά σέ κατοικημένες περιοχές .
    γιώργος -λευκαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ αγαπητέ Γιώργο, και φυσικά συμφωνώ απόλυτα -και βάζω στοίχημα ότι όσοι λένε ότι πέρασε απρόσεκτα ο Αγγελόπουλος, αν είχαν περάσει εκείνοι απρόσεκτα τώρα θα παρακαλούσαν τον Άγιο Πέτρο "να μην τους βάλει στο ίδιο μέρος με τον μ..." που τους σκότωσε...

      Διαγραφή
  7. Δημήτρη μου θα συμφωνήσω κι εγώ, τόσο με τα λεγόμενά σου όσο και με τη RoadArtist.

    Στο Ελλάντα παίρνεις δίπλωμα κι από την πολυθρόνα του σπιτιού σου, απλώς χρησιμοποιώντας μερικά φακελάκια, τόσο μπροστά είμαστε, άντε να μας φτάσουν οι καθυστερημένοι οι Άγγλοι! Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ, οδηγώ επιφυλακτικά, δεν ξέρω τι είναι ο άλλος απέναντι!

    Με τον Αγγελόπουλο δεν ξέρω τι έγινε, αλλά σε ένα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας αν πεταχτεί κάποιος ξαφνικά μπροστά σου δεν ξέρω πως μπορείς να αντιδράσεις και μάλιστα αν καβαλάς μηχανή. Δε δίνω δίκιο βεβαίως στον οδηγό της μηχανής, αλλά πιστεύω ότι και κάποιο μερίδιο ευθύνης ίσως να είχε και ο ίδιος ο Αγγελόπουλος. Πάνω στην φούρια του, στην τελειομανία του και στον επαγγελματισμό του ίσως να μην προφύλαξε τον εαυτό του όσο θα έπρεπε. Ίσως... Δεν ήμουν εκεί και δεν ξέρω, απλώς υποθέσεις κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μηδενί δίκη δικάσεις, πριν αμφί μύθον ακούσεις, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

    δεν ξέρουμε ακριβώς τι συνέβει. επειτα, αν δεν ήταν ο αγγελόπουλος, θα γινόταν το ίδιο σούσουρο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ με τα περισσότερα που διάβασα αλλά σήμερα η Ρία έγραψε το πιο σωστό.
    Επίσης κατά την γνώμη μου ο ενήλικας πεζός οφείλει να κινήται προσεχτικά.Είμαι τόσο πεζός όσο και οδηγός.Επιβάλεται και στις δύο περιπτώσεις να προσέχω εμένα και τους γύρω μου.Δεν μου χρωστάει κανείς να στοιχειώσω τη ζωή του ως απρόσεχτος πεζός ούτε να στερήσω μια ζωή ως απρόσεχτος οδηγός.Ακουγα κι εγώ για φακελάκια όταν πήγα για άδεια οδήγησης και είπα στη σχολή ότι έχω δύο μωρά που θέλω να τα βάζω στο αυτοκίνητο όταν οδηγάω και μόνο μ αυτό τον όρο θα πάω για εξετάσεις.Μου εξήγησαν ότι οδηγός θα είμαι πολύ καιρό μετά το δίπλωμα από την πείρα που θα έχω γιατί η αντίληψη μόνο δεν αρκεί και φυσικά είχαν δίκιο.Ούτε φακελάκια ούτε τίποτα.
    Ειλικρινά δεν ξέρω αν λυπάμαι περισσότερο για τον εκλιπόντα η για τον 24χρονο αν όντως δεν έφταιγε στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλοι Κώστα, Ρία και Ανώνυμε,

    Σας ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά για το σχόλιό σας αλλά απαντώ και στους τρείς μια που βασικά οι γνώμες σας ταυτίζονται.

    Μια ευλογία και κατάρα που έχουμε κατά την δική μου γνώμη στην Ελλάδα, η οποία μας έδωσε, στους κατοίκους αυτής της γης και την ικανότητα να γεννήσουν την φιλοσοφία και τον πολιτισμό, αλλά και την ανικανότητα να δημιουργήσουν την σημερινή κοινωνία μας, είναι η αγάπη της λεπτομέρειας στην σκέψη και κρίση. Μπορώ δηλαδή να πω: Είναι μέρα, ο Ήλιος λάμπει. Και να λάβω την απάντηση. Όχι ακριβώς. Και να πω, μα πως; κοίτα: Γαλανός ουραός. Κοίτα: Ήλιος. Και να αποστομωθώ με το ότι, Όχι ακριβώς: είμαστε κάτω από την σκιά του δέντρου, άρα ο Ήλιος δεν μας φέγγει απευθείας. Αυτό μας βοηθά να φιλοσοφήσουμε την θέση μας αλλά όχι να συμφωνήσουμε ή να πάρουμε αποφάσεις.

    Ο πεζός μπορεί να φταίει γιατί δεν πρόσεξε, αλλά ο μοτοσικλετιστής φταίει-δεν-φταίει έχει την ευθύνη. Το μηδενί δίκη δικάσεις δεν κολλάει εδώ κατά την γνώμη μου γιατί δεν υπάρχει δίκη. Η μηχανή χτύπησε τον πεζό. Ευθύνη δική της από τον νόμο και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Δεν υπάρχει τίποτα να αποδειχτεί σε δίκη ή να απιθωθούνε ποσοστά ευθύνης.

    Σκεφτείτε το. Αν οι οδηγοί ξέραν ότι αν πεταχτεί ένας μπροστά τους θα πάνε φυλακή, πόσο πιο προσεκτικοί θα ήτα οι οδηγοί στην Ελλάδα; όσο ίσως και στην Αγγλία ή Γερμανία; Αυτό δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα;

    Επί του συμβάντος όμως, ο περιφερειακός στη Δραπετσώνα έχει όριο ταχύτητας 50; 70; Εγώ κάθε βδομάδα στις κορδέλες του βουνού μας χωρίς ορατότητα σώζω αλεπούδες και λαγούς, και ελαφάκια ακόμα και ασβούς επειδή είμαι έτοιμος και γυρνάω τιμόνι ή και φρενάρω. Αν ο μοτοσικλετιστής ήταν πάνω σε στροφή έπρεπε να προσέχει ακόμη περισσότερο και να είναι έτοιμος για ότι τον περιμένει. Αν ήταν σε ευθεία τότε μπορούσε να τον είχε δει αν είχε ανοιχτά τα μάτια του. Ο μοτοσικλετιστής, φταίει δεν φταίει έχει απόλυτη ευθύνη σε όλη την υφήλιο. Γιατί όχι στην Ελλάδα; επειδή εδώ είμαστε πιο έξυπνοι από την υπόλοιπη υφήλιο; Αν είμαστε τόσο έξυπνοι γιατί είναι οι δρόμοι μας τέτοιες καρμανιόλες.

    Αλλά ας το πάω και λίγο παρακάτω. Στην Αμερική καμιά φορά μαθαίνουμε στα νέα ότι έγινε ένα suicide by cop. Αυτοκτονία μέσω αστυνομικού. Δηλαδή, κάποιος που θέλει να αυτοκτονήσει σημαδεύει, νύχτα να μη φαίνεται καλά έναν αστυνομικό με ένα νεροπίστολο μαύρο ή ένα παιγνίδι, και ο αστυνομικός τον πυροβολεί εν' άμυνα. Και μετά βρίσκουν το νεροπίστολο στο χέρι του νεκρού και το σημείωμα αυτοκτονίας που άφησε. Και ξέρετε κάτι. Ο αστυνομικός υφίσταται κυρώσεις κι ας μην φταίει σε τίποτα για να αποτρέψουν αστυνομικούς που θα βρουν δικαιολογία να σκοτώσουν πολίτες με σχέδιο.

    Ο Ήλιος λάμπει φίλοι μου είτε απ' ευθείας είτε υπό σκιά και είναι ώρα να χτίσουμε μια κοινωνία που να μη φοβάται ο κόσμος να βγει στον δρόμο. Αν χτυπήσεις πεζό πας μέσα και σημείωμα αυτοκτονίας να είχε αφήσει ο πεζός. Τελεία-Παύλα. Να δούμε πόσο πιο ασφαλείς θα ήταν οι δρόμοι μετά από τέτοιο νόμο εν εφαρμογή.

    Φίλοι μου δεν δέχομαι, για μένα την φιλοσοφική και "δίκαια" γνώμη, του ποσοστού ευθυνών, για τον μόνο λόγο του ότι πρέπει να ζούμε σε μια κοινωνία που να εμπνέει εμπιστοσύνη με νόμους που να μην λειτουργούν διαφορετικά κάθε που ακούς αμφί μύθον!

    Δεν πρέπει να μπλέκουμε την ενοχή με την ευθύνη. Στην χειρότερη περίπτωση ο Αγγελόπουλος είναι ένοχος αλλά όχι υπεύθυνος. Ο μοτοσικλετιστής τότε δεν είναι ένοχος αλλά είναι υπεύθυνος. Και η δικαιοσύνη ενδιαφέρεται για ΕΥΘΥΝΗ.

    Η διαφορά μεταξύ ενοχής και ευθύνης είναι κάτι πολύ λεπτό και πολύ σημαντικό το οποίο στην Ελληνική κρίση δεν κατέχει ακόμα ιδιαίτερη θέση. Κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εγώ σ' ευχαριστώ γιατί ή άποψή σου έγινε άφορμή νά δώ τά πράγματα διαφορετικά ...καί όχι μόνο εγω , αλλα καί άλλα 4 άτομα πού βρεθήκαμε χθες τό βράδυ σέ μιά ταβέρνα πού συζητήσαμε τό θέμα συμφωνήσαμε οτι ή σωστή καί πολιτισμένη συμπεριφορά έιναι ό όδηγός νά προσέχει καί νά σέβεται τόν πεζό .
    ομως δέν φταίμε απόλυτα εμεις ,έτσι μάς εχουν μάθει , οταν βλέπεις τά ίδια τά κόμματα που μας κυβερνανε νά καταστρεφουν τά σηματα οδικής κυκλοφορίας μετατρέποντάς τα σέ πανώ καί νά γράφουν μέ μπογιές πάνω σέ χαράξεις δρόμων
    τί περιμένεις ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Γιώργο, άνοιξες άλλο θέμα πληγής τώρα μιλώντας για τις καλυμμένες, κατεστραμμένες πινακίδες και την σήμανση... Στο τέλος είναι θέμα σεβασμού των γύρω μας και του περιβάλλοντός μας, και αυτό, δεν είναι άλλο από θέμα ανατροφής. Και της ανατροφής που δίνει το σπίτι, αλλά και της ανατροφής που δίνει η κοινωνία. Γιατί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν και υπάρχουν πολλοί γονείς στην Ελλάδα και πολλά σπίτια που δίνουν καλή ανατροφή στα παιδιά τους, καθώς αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται, ανατρέφονται και από την κοινωνία... μια κοινωνία που νομίζω όλοι θα συμφωνήσουμε, στην Ελλάδα δίνει πού κακή ανατροφή...

      Γι αυτό κει στην τελική το μόνο που μπορεί να επιβάλει μια βελτίωση είναι η αστυνόμευση, και, δεν εννοώ αστυνομικό κράτος αλλά μια αστυνομία που να κάνει, επί τέλους, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από την δουλειά της, και να εφαρμόζει τους νόμους και κανονισμούς.

      Διαγραφή
  12. Η πλάκα είναι ότι ο αστυνομικός είναι ο μόνος μπάτσος που λυπήθηκα. Όλα συνηγόρησαν για να πεθάνει ο Αγγελόπουλος. Για τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο. Φυσικά σε μία χώρα που η οδική αγωγή είναι ανύπαρκτη και η κοινωνική επίδειξη ταυτίζεται με τον οδηγικό τσαμπουκά, όλα είναι λογικά. Αν και για τους νόμους έχω μια διαφορετική αντίληψη (πλην ορισμένων που στηρίζεται στη θεμελιώδη κοινωνική ηθική, οι περισσότεροι εκφράζουν τα αυμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων), ο ΚΟΚ είναι κάτι διαφορετικό. Θα έπρεπε να εντάσσεται στον ποινικό κώδικα. Παράβαση; Άρση άδειας κυκλοφορίας; Πρόκληση ατυχήματος με υπαιτιότητα; Αφαίρεση πινακίδων κι αφαίρεση διπλώματος; Παραβίαση προτεραιότητας ή κόκκινου σηματοδότη; Αφαίρεση για 1-2 έτη της άδειας και του διπλώματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, συνυπογράφω την γνώμη σου για την οδική αγωγή. Τον φρουρό κι εγώ τον λυπάμαι όπως λυπάμαι όλον τον κόσμο που του τυχαίνει κάτι φταίει δεν φταίει, ευθύνεται δεν ευθύνεται... αλλά δεν μπορεί η συμπόνια/λύπη να απαλύνει την ευθύνη, και όπως βλέπεις στην ανάρτηση και τα σχόλιά μου, κατά την γνώμη μου η ευθύνη τον βαρύνει απόλυτα. Και συμφωνώ βέβαια για το ΚΟΚ και τις κυρώσεις: αυτό λέω κι εγώ παραπάνω.

      Όσοι για τους νόμους, βεβαίως οι περισσότεροι εκφράζουν τα συμφέροντα εκείνων που μπορούν να τους γράφουν: τι άλλο θα εξέφραζαν; τον ασπασμό των αγγέλων προς τα άστρα; Αλλά το ποιοί νόμοι στηρίζονται στην ¨θεμελιώδη κοινωνική ηθική" είναι υποκειμενικό, και όσον αφορά προσωπική γνώμη/άποψη περί αυτού, αλλά και την κατά καιρούς "ηθική" της κοινωνίας, η οποία όπως αποδεικνύει η Ιστορία από τον μεσαίωνα έως το ναζιστικό κόμμα πάντα υποσκελίζει την έννοια της προσωπικής ελευθερίας. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί ως προς αυτό θα καταντήσουμε να επιβάλουμε φασιστικούς νόμους οι οποίοι να εικάζουν συμπεριφορά και να απαιτούν ενυπόγραφη άρνηση, η οποία είναι ταυτόσημη με ένα κίτρινο άστρο στην θέση της καρδιάς πάνω στο σακάκι... οι νόμοι αυτοί βέβαια δεν φαίνονται ποτέ φασιστικοί στους υποστηρικτές τους. Ποιον ναζί ξέρεις που να συνειδητοποιούσε ότι είναι φασίστας, την στιγμή μάλιστα που το κόμμα λεγόταν εθνοΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ.

      Διαγραφή
  13. Εγώ έχω μια απορία
    Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα, θα επιτρεπόταν σε ενα κινηματογραφικό
    συνεργείο να γυρίζει ταινία στους δρόμους μια πόλης
    χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα μετρα ασφαλείας

    Αυτό με τις διασταυρώσεις και την προτεραιότητα από δεξια
    στους ελληνικούς δρόμους το εχω κι εγω
    Σχεδόν σταματώ κι ας μην εχω στοπ...
    τους φοβάμαι τους ανεγκέφαλους ηλίθιους

    Η οδική συμπεριφορά των Ιταλων (για την βόρεια Ιταλία μιλω )είναι σωστή
    Και δεν ειναι νομίζω θεμα αυστηρότητας νομων αλλα πολιτισμού και παιδειας
    Ακομη και στην Ρωμη... όταν οδηγώ αισθάνομαι σιγουριά

    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Velvet, στο Λονδίνο χρειαζόμασταν άδεια από την αστυνομία και αστυνομικό παρόντα για να γυρίσουμε 10 λεπτά σκηνή φοιτιτικής ταινίας σε μια γωνία... και στην νέα Υόρκη και την Βοστώνη δεν μπορούμε να πλησιάσουμε να δούμε από κοντά τους γνωστούς ηθοποιούς όταν γυρίζουνε στον δρόμο γιατί είναι περιφραγμένο όλο το τετράγωνο από την αστυνομία.

      Το 1984 στην οδό Βουκουρεστίου στην Αθήνα το BBC είχε κλείσει όλο το δρόμο από Πανεπιστημίου έως Σταδίου γυρίζοντας μια σειρά με τον Κένεθ Μπράναγκ και την Έμα Τόμσον που έδειχνε την απελευθέρωση της Αθήνας μετά από την κατοχή και ήταν όλη η Βουκουρεστίου σημαιοστολισμένη. Λέω στον καλλιτεχνικό διευθυντή: αυτές οι σημαίες όλες είναι η σημερινή σημαία της Ελλάδας, αλλά το 1944 αυτή ήταν του ναυτικού και της Ελλάδας ήταν μόνο ο σταυρός χωρίς τις ρίγες. Και έβαλε ο άνθρωπος το κεφάλι του στα χέρια του έτοιμος να κλάψει (Τις σημαίες τις είχαν προμηθεύσει από το Ελληνικό, τοπικό μέρος του συνεργείου).

      Οδηγώντας και εγώ εδώ συνέχεια θα συμφωνήσω ότι είναι πολύ σωστότεροι οι οδηγοί στην Ιταλία από την Ελλάδα όσον αφορά τον ΚΟΚ. Όμως συγκρίνοντας του Ιταλούς με τους Άγγλους ή τους Αμερικάνους οδηγούς πρέπει να σου πω ότι κατά την γνώμη μου απέχουν από αυτούς όσο απέχουν αυτοί από τους Έλληνες... Αυτό που δεν μπορώ να ανεχθώ στην Ιταλία είναι το πως όλοι οδηγούν πίσω σου κολλητά σαν να θέλουν να κάνουν έρωτα με την εξάτμιση σου. Πάντα φοβάμαι ότι αν χρειαστεί να φρενάρω, ο από πίσω μου θα πέσει πάνω μου. Και όσον αφορά το Τρεντίνο, η πείρα μου είναι ότι εκεί είναι ανισσόροποι όλοι στον δρόμο και επιζούν μόνο από θαύμα...

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  14. Ο όρος "ευρύτερη κοινωνική ηθική" αναφέρεται σε όλα όσα το 99% των πολιτών αποδέχονται ως ηθική βάση για κάποιο νόμο. Τέτοιοι νόμοι δεν είναι λίγοι: πχ ανθρωποκτονίες, χρήση βίας από πολίτες ή το κράτος, σωματική ακεραιότητα, κληρονομικό δίκαιο κλπ. Βέβαια, η κοινωνική ηθική διαφέρει από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή, επειδή δομείται σε συγκεκριμένες κοινωνίες ή κοινότητες (βλ.κι εδώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, εδώ είναι τα δύσκολα, γιατί η προτίμηση του 99% δεν σημαίνει τίποτα αν ακολουθούνε τον Χίτλερ ή τον πάπα ή τον Λένιν. Εδώ είναι τα δύσκολα της δημοκρατίας της πλειοψηφίας και των καλοπροαίρετων ακολούθων... Αλλά αυτά είναι για άλλες αναρτήσεις.

      Διαγραφή
  15. Ο δείμος του πολίτη σχολίασε στiς 03/01/2012, 09:36 πμ +1 και μεταξύ άλλων έγραψε:

    Μα, ναι φυσικά. Η "κοινωνική ηθική" αλλάζει από κοινωνία σε κοινωνία. Σκέψου την (διεγράφη)- και τη μοιχεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, ο καθένας διαλέγει την ηθική που του ταιριάζει. Νεοναζί υπάρχουν και σήμερα. Δεν ήξερα ότι τους δικαιολογούσες.

      Σχετικά με την μπούρδα που διέγραψα, αν ξαναγράψεις σε αυτό το μπλογκ εκείνη τη λέξη κλειδί θα την ξαναδιαγράψω.

      Διαγραφή
  16. Δε δικαιολογώ κανέναν. Ωστόσο, είναι αδύνατο να κατανοήσουμε συχνά τα αίτια που αλλάζουν την κοινωνική ηθική από τόπο σε τόπο κι από επαχή σε εποχή. Ο Εμπειρίκος είναι γνωστό ότι λάτρευε να συνευρίσκεται (και παντρευόταν) με 12χρονες (σβήστο αν θες...). Σήμερα, όχι μόνο θα τον έστελνε στη φυλακή, αλλά θα απαιτούσαμε και την εκτέλεσή του. Κι όμως στη δεκαετία του 30 (πόσο μάλλον του Πλάτωνος) ήταν φυσικό και συνηθισμένο. Η ηθική της κοινωνίας άλλαξε. Κι όχι μόνο σε τούτο. Σήμερα (εδώ και λίγες δεκαετίες) πχ κρίνεται ως ανήθικο να δέρνουμε τα παιδιά μας και τιμωρείται ως κακοποίηση ανηλίκου. Φυσικά, ο γιος του Καζαντάκη προέτρεπε το δάσκαλο να δέρνει το γιο του, αλλά να μην το σκοτώσει ("η σάρκα δική σου, τα κόκαλα δικά μου").

    Ο νεοναζισμός δεν αποτελεί τμήμα μιας "κοινωνικής ηθικής" (και δεν κατάλαβα πώς μπήκε στην κουβέντα). Είναι η ιδεολογία μια συγκεκριμένης μειοψηφίας που δυστυχώς εμφανίζεται όλο και συχνότερα στο προσκήνιο. Όπως και η ακροδεξιά στην Ελλάδα είναι μειοψηφία. Η ευρύτερη κοινωνική ηθική τους απομονώνει και επιβάλλει/απαιτεί την τιμωρία τους όταν σκοτώνουν ή γενικώς βιαιοπραγούν. Η στάση τους είναι αντίθετη με την κοινωνική ηθική. Όταν όμως η πλειοψηφούσα κοινωνική ηθική ταυτίζονταν με τη ναζιστική ιδεολογία, είδαμε τι έγινε (είτε ως σιωπή είτε ως αδιαφορία είτε ως συμμετοχή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, δεν έγραψες αυτή τη φορά καμιά λέξη κλειδί από αυτές που εδώ και δεκάμισι χρόνια αυτόματα βάζουν χρήστες σε λίστες και αρχίζουν να αρχειοθετούν από το ίντερνετ, με συστηματική παρακολούθηση, τα γραπτά τους, τα email και τα ινσταντ μέσσατζες και τα sms, οπότε δεν χρειάζεται να διαγράψω τίποτα από το τωρινό σου σχόλιο. Όσο για το θέμα σου, εμείς μπορεί να ηδονιζόμαστε ότι γράφουμε σε κάποια "Ελληνική μπλογκόσφαιρα", αλλά στην πραγματικότητα παίζουμε στο γήπεδο των μεγάλων όταν χρησιμοποιούμε το ίντερνετ και, σε ότι γλώσσα και να γράφεται κάτι, η έννοια του και το κίνητρο του γράφοντος αποδίδονται στην κουλτούρα του μεταφράζοντος και όχι του γράφοντος. Και, καλώς ή κακώς, η μετάφραση του κινήτρου της Ελληνικά αποδομένης σκέψης σου, σε διαβεβαιώνω απέχει πολύ από αυτά που νομίζεις ότι λες. Δεν πρόκειται να μπω σε αυτήν την συζήτηση και την επικίνδυνη, και κατ' εμέ καταδικαστέα και εξοργιστική απλοϊκότητά της και σε παρακαλώ να την σταματήσεις.

      Για το υπόλοιπο, ο ναζισμός, ο κομουνισμός, όλα αυτά αποτελούν μέρος της εκάστοτε πλειοψηφικής κοινωνικής ηθικής, και ο νεοναζισμός αντιπροσωπεύει την προσπάθεια αναζωογόνησης μιας κοινωνική ηθικής που έχει περάσει στην επίσημη μειοψηφία. Αυτά αναφέρονται εδώ με την ευκαιρία του σχολίου σου όπου είπες ότι "η κοινωνική ηθική διαφέρει από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή ", το οποίο ακολούθησε το σχόλιό σου όπου είπες: "Αν και για τους νόμους έχω μια διαφορετική αντίληψη (πλην ορισμένων που στηρίζεται στη θεμελιώδη κοινωνική ηθική, οι περισσότεροι εκφράζουν τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων)" , το οποίο αρχικά αφαιρούσε τον ΚΟΚ αλλά έμμεσα τα πάντα.

      Υπάρχουν ορισμένοι νόμοι της πλειοψηφίας, Δήμο, οι οποίοι κάθε άλλο παρά δημοκρατικοί είναι, όπως πχ ανέφερα τον Χίτλερ, τον πάπα και τον Λένιν. Τι κάνει τότε ο δημοκράτης που βλέπει την δημοκρατική πλειοψηφία να νομοθετεί δικτατορικά; Αυτό εννοώ όταν λέω εδώ είναι τα δύσκολα. Και δυστυχώς δεν έχει την ωριμότητα η σημερινή μας κοινωνία να απαντήσει σε αυτό.

      Διαγραφή
  17. Κατ' αρχάς αντελήφθην το αίτιο (αν και το αρχικά το είδα ως μία παραξενιά).

    Από την άλλη, ο δημοκρατικός άνθρωπος συνεχίζει να φωνάζει και να διεκδικεί την απόσυρση αντιδηνμοκρατικών νόμων και πρακτικών. Και ακόμα περισσότερο, διεκδικεί περισσότερη δημοκρατία (μια και τούτη δεν τελειώνει ποτέ, αλλά μόνο εξελίσσεται). Η κοινωνική ηθική πάντα έχει κάποιους που διαφωνούν τω λόγω ή το έργω. Οι δημοκράτες αγωνίζονται ποικιλοτρόπως. Βλέπεις η Γερμανία είχε από τα καλύτερα αντιναζιστικά κινήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο τα υπέροχα Γερμανικά αντιναζιστικά κινήματα ήταν το τίμημα του να επιτραπεί στην Γερμανία να ορθοποδήσει. Ωραίες οι φαντασιώσεις και οι αυτοϊκανοποιήσεις των φιλοσοφιών μας αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και ένας πραγματικός κόσμος, όπου το ίντερνετ και οι ιδιωτικές συνομιλίες παρακολουθούνται εδώ και δεκάμισι χρόνια, όπου στην Ιταλία έχουν βιβλίο επισκεπτών, λουλούδια και αιώνια φλόγα στον τάφο του Μουσολίνι, και που στην Ελλάδα περνάνε νόμους που εικάζουν την συγκατάβασή σου και απαιτούν την ενυπόγραφή άρνησή σου (σαν να φοράς άστρο του Δαυίδ), και όταν πας να την υπογράψεις καμιά υπηρεσία δεν ξέρει πως να την δεχτεί την υπογραφή σου.

      Μην ξεχνάς ότι "ο δημοκράτης" που βλέπει τους "δικτατορικούς" νόμους της πλειοψηφίας και ,όπως λες τώρα στο σχόλιό σου "διεκδικεί..." κλπ., μόνο με το που λέει ότι οι πολλοί είναι αντιδημοκρατικοί γίνεται θεωρητικά ο ίδιος δικτατορικός. Και πάλι: γι αυτό λέω: "εδώ είναι τα δύσκολα".

      Χρειάζονται μέτρα και σταθμά για την δικαιοσύνη, ισότητα, δημοκρατία και ελευθερία, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να θεσμοθετηθούν γιατί η ύπαρξή τους και μόνο είναι αντικειμενικά δικτατορική. Η προσωπική γνώμη μου πάντως είναι ότι οι πιο επικίνδυνοι για την ελευθερία νόμοι είναι εκείνοι που καλύπτονται υπό τον μανδύα του κοινού οφέλους, όσο πραγματικό και να είναι το εκάστοτε όφελος.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.