Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ευθύνη













"... το κακό είναι ότι γνωρίζοντας πια το πρόβλημα, τη μηχανή την κρατάνε ακόμα στα χέρια τους ερασιτέχνες… Οπότε εικόνα από το πλάνο συνολικά δεν πρόκειται να έχουμε, παρά μόνο αποσπασματικές και σπασμωδικές κινήσεις!" έγραψε ο φίλος Κώστας στην ανάρτησή του, Παραλληλισμοί. Και συμφωνώ.

Και θα άξιζε να ρωτήσουμε τι σημαίνει "ερασιτέχνης". Όπως εξηγεί ο Κώστας στην ανάρτηση του, ερασιτέχνης είναι εκείνος που δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, εμπειρία και εκπαίδευση για να μόρφωση όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη, σφαιρική, και ευρυγώνια,  αντίληψη για οποιοδήποτε θέμα.

Το θέμα περιπλέκεται όταν, και να θέλει κάποιος να έχει εκπαίδευση για να αποκτήσει γνώση με την οποία θα αποκτήσει εμπειρία, διαβαίνοντας ανάμεσα στις περιστάσεις της ζωής, η εκπαίδευση είναι ελλιπής ή λανθασμένη, και τότε επιχείρημα καταδικάζεται από την αρχή.

Τα Νέα που μαθαίνουμε είναι το κεντρικότερο μέρος της εκπαίδευσης που λαμβάνουμε σαν πολίτες και μέλη μιας κοινωνίας. Γιατί, αν τα Νέα είναι ελλιπή ή λανθασμένα, τότε ζούμε σε ένα κόσμο που δεν είναι πραγματικός.

Να χρησιμοποιήσω ένα απλό και άσχετο παράδειγμα:

Αν διαβάσουμε Το Βήμα, εδώ:
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=444789&h1=true
μαθαίνουμε ότι ο Στρως-Καν είναι υπό κράτηση, κατηγορούμενος για "συνεργασία σε μαστροπεία".
Αλλά, αν διαβάσουμε για το ίδιο γεγονός εδώ:
http://www.cnn.com/2012/02/21/world/europe/france-dsk-ring/index.html?hpt=hp_c1
μαθαίνουμε ότι ο Στρως-Καν συζήτησε με την αστυνομία σαν μάρτυρας το τι ξέρει σχετικά με τον ισχυρισμό (allegation) ότι υπάρχει οργανωμένη πορνεία σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με κέντρο ένα συγκεκριμένο ξενοδοχείο στην Λιλ. Η συνέντευξη με την αστυνομία ήταν προσχεδιασμένη από καιρό μετά από εκκλήσεις του ίδιου του Στρως-Καν να του επιτραπεί να μιλήσει με την αστυνομία. Δεν είναι υπό κράτηση, ούτε κατηγορούμενος.

Μπορεί να τον βάλουν υπό κράτηση. Δεν το ξέρουμε αυτό. Αλλά δεν ήταν υπό κράτηση όταν το έγραψε Το Βήμα.

Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι σου είναι ερασιτέχνες, αγράμματοι, που χρωματίζουν τις ειδήσεις, και ακόμα και τις κατασκευάζουν, όπως τους αρέσει μέσα στην ηλιθιότητά τους, για να φορέσουν μέηκαπ και να βγουν στο μπανηστίρ-ντουλάπ, ή να δουν το ονοματάκι τους σε εφημερίδα, και να κάνουν το κομμάτι τους.

Και να θέλει ακόμα ένας Έλληνας, βάση ποίων στοιχείων του δίνεται η δυνατότητα να μορφώσει γνώμη;

Οι ερασιτέχνες δημοσιογράφοι χτίζουν ερασιτέχνες-κοινό.

Και η ίδια παραπληροφόρηση και μαλακία διέπει τον Ελληνικό κοινό βίο απ' άκρη σ' άκρη! Το παράδειγμα που έδωσα με τα νέα για τον Στρως-Καν ίσως να κάνει μπαμ. Τα επικίνδυνα νέα είναι εκείνα που δεν κάνουν μπαμ και τα χάβουμε όπως διατυπώνονται.

Διότι, ενώ σε χώρες (στις οποίες πηγαίνουμε να ψωνίσουμε για να χρησιμοποιούμε τις σακούλες των ξένων καταστημάτων και να τις βλέπουνε οι άλλοι στους Ελληνικούς δρόμους) σε εκείνες τις χώρες οι άνθρωποι βλέπουν κάποιον επιτυχημένο και λένε "εκεί που έφτασε αυτός μπορώ να φτάσω κι εγώ", στην Ελλάδα λέμε "ά τον μαλάκα! ρίχτον κάτω που νομίζει ότι είναι καλύτερος από εμένα!" Και από αυτή την νοοτροπία αρχίζουν όλα.

Η ελλιπής και λανθασμένη εκπαίδευση,
Η ελλιπής και λανθασμένη δημοσιογραφία,
Η ελλιπής και λανθασμένη πληροφόρηση,
Η έλλειψη υπευθυνότητας,
Η ελλιπής ή λανθασμένη γνώμη του Έλληνα για ΚΑΘΕ θέμα (καλά, μη βαράτε, παρούσα ομήγυρη εξαιρείται).

Τα ξέρω εγώ καλύτερα (εκτός από διαφορετικά); Όχι. Ουδείς αλάθητος. Αλλά τουλάχιστον αξίζει τον κόπο να το έχει υπ' όψιν του κανείς ότι δεν είναι αλάθητος. Και ότι εκείνοι που τον πληροφορούν δεν είναι αλάθητοι. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, γιατροί, δικηγόροι, γονείς, φίλοι. ...και να μπορεί να ερωτά αν αυτά που μαθαίνει είναι σωστά ή, η μόνη άποψη.

Δεν είναι τόσο το τι ξέρει κανείς, αλλά το κατά πόσον συνειδητοποιεί τι είναι αυτά που δεν ξέρει, ή που πιθανόν να μην ξέρει, ή που να μην έχει καταλάβει σωστά. Η γνώση, η εμπειρία, η εκπαίδευση, δεν μπορούν ποτέ στον άνθρωπο να φέρουν την πραγματικά σωστή γνώση. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να προσπαθεί συνέχεια να είναι αντικειμενικός συνειδητοποιώντας ότι, πρώτον, δεν υπάρχει ποτέ μια απόλυτα σωστή ή ακριβής άποψη, και, δεύτερον, να ενεργεί αφαιρετικά στην λογική αντί για προσθετικά, ξέροντας τι και πως να αφαιρέσει αντί να παρασύρεται στο τι να προσθέσει αυθαίρετα σε ένα σκεπτικό ή γεγονός.



Σκέπτομαι, τώρα που τα γράφω αυτά, αν μου έρχεται στο μυαλό ένα παράδειγμα της ευθύνης και της ευσυνειδησίας, της αντικειμενικότητας, της ειλικρίνειας, του επαγγελματισμού και των καρυδιών που λείπουν από την Ελληνική κοινωνική πληροφόρηση. Και πράγματι μου έρχεται αμέσως στο μυαλό ένα παράδειγμα. Τον έλεγαν Γουώλτερ Κρόνκαϊτ, τον βλέπετε στην φωτογραφία πάνω-πάνω στην ανάρτηση, και ήταν άνθρωπος των ειδήσεων. A Newsman. Ένας επαγγελματίας. Ο άνθρωπος που βρισκόταν μέσα σε κάθε λίβνγκ ρουμ της Αμερικής επί δεκαετίες και που βοήθησε με την ακεραιότητα του να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα ο Τζόνσον και να σταματήσει ο πόλεμος του Βιετνάμ, για να αναφέρω δύο από τους εκατοντάδες λόγους για τους οποίους η Αμερική τον σεβόταν και τον προσκαλούσε στο σπίτι της κάθε μέρα και κάθε βράδυ. Ο Γουώλτερ μας έχει τελειώσει -αν και στην Ελλάδα δεν τον είχαμε ποτέ.

Ο φίλος μου ο Κώστας βρίσκεται σε μια σταυροφορία, την οποία ακολουθώ, να λέει πάντα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ότι υπεύθυνοι είμαστε εμείς για την ζωή μας και την κοινωνία μας. Όχι οι άλλοι.

Οι κακοί τραπεζίτες, οι κακοί πολιτικοί, η ...σκοτεινή συνομωσία κατά την μεσαίας τάξης, οι κακοί "άλλοι", μπορεί να είναι πράγματι κακοί, αλλά, όσο λέμε ότι είναι ΚΑΙ υπεύθυνοι για την ζωή μας, αντί ο εαυτός μας, τότε απλά δίνουμε τον κουβά στον επόμενο, ο κουβάς γυρνάει γύρω-γύρω, και ποτέ κανείς δεν τον αδειάζει πάνω στην φωτιά.

Ο κουβάς στο τέλος σταματάει γιατί φτάνει στον τελευταίο που δεν έχει σε ποιόν άλλο να τον δώσει. Και ο κουβάς που δίναμε στον διπλανό επί δεκαετίες, έμεινε τώρα στην νέα γενιά της οποίας το μέλλον κλέψαμε, επιτρέποντάς του να καεί καθώς δίναμε τον κουβά στον επόμενο.



Η φωτιά είναι υπεύθυνη, ή εκείνοι που δεν την σβήσανε;





Βγάζει τα γυαλιά του καθώς ανακοινώνει τον θάνατο του Τζων Κέννεντυ












ΥΓ. Την ανάρτηση αυτή την έβαλα πολύ σύντομα μετά την προηγούμενη, και δεν  άφησα τις φωτογραφίες από τον παράδεισό μας αρκετά μόνες τους και "πρώτες". Αν θέλετε συνεχίζετε ρίχνοντας μια ματιά και σε εκείνες.







12 σχόλια:

  1. Άλλο ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα:

    Άρθρο των νέων

    "Τα ομόλογα του θανάτου"

    (σημειώστε πως πουθενά δεν αναφέρεται η λέξη ασφάλεια ζωής ή οποιοδήποτε παράγωγο της)

    http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4692823



    Το αντίστοιχο στους ΝΥΤ και τη Spiegel

    http://www.nytimes.com/2006/12/17/business/17life.html?pagewanted=all

    http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,662447,00.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Epanechnikov, το άρθρο στα Νέα τα έχει όλα! Παραπληροφόρηση, ανακρίβειες και προσωπικές εντυπώσεις του δημοσιογράφου, όπως και ένα τυπογραφικό λάθος που χρησιμοποιεί λάθος λέξη αλλάζοντας το νόημα!


      Για όσους δεν το δουν, πολύς κόσμος ηλικιωμένοι αγοράζουν ασφάλεια ζωής, η οποία όπως ξέρουμε πληρώνει πολλά λεφτά όταν πεθάνει ο πελάτης. Οι κάτοχοι ασφαλειών επί της ζωής τους άρχισαν να τις πουλούν σε άλλους έναντι ενός ποσοστού, πληρωτέου τώρα σε εκείνους από το συνολικό ποσό που θα πληρώσει η ασφαλιστική εταιρεία όταν πεθάνει ο ασφαλισμένος.

      Δηλαδή, αγοράζω εγώ μια ασφάλεια για την ζωή μου, 7.000.000 δολαρίων, πληρώνοντας ας πούμε 300 δολάρια τον μήνα. Πάω σε ένα αγοραστή και του την πουλάω για 2.000.000 στο χέρι. Ο αγοραστής θα πληρώνει τα 300 δολάρια τον μήνα όσο ζω, και θα πάρει 7.000.000 όταν πεθάνω, έχοντας κέρδος κάπου 4-5.000.000 δολάρια. Το δικό μου κέρδος ήταν ότι τσέπωσα 2.000.000 δολάρια αμέσως για τα γηρατειά μου χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα.

      Τώρα διαβάστε το άρθρο στα Νέα και πείτε μου αν ο ερασιτέχνης έγραψε ...ή όχι.

      Διαγραφή
  2. Η δημοσιογραφική και ο επαγγελματισμός δεοντολογία εξαρτώνται άμεσα από τον ανταγωνισμό (αυτόν που τόσο φοβούνται οι αριστεροί ως καπιταλιστικό προϊόν, λες και δεν υπάρχει στην ίδια τη φύση μας η ανάγκη διάκρισης και βελτίωσης). Σε μικρές χώρες έχει παρατηρθεί ότι ο Τύπος έχει σκληρές σχέσεις με το κράτος (και οι εκδότες είναι ποικίλων αντικειμένων και δραστηριοτήτων χρησιμοποιώντας τα έντυπά τους συνήθως για να συμπληρώσουν ή να πρωθήσουν τις άλλες τους δουλειές). Σε κράτη με σκληρό ανταγωνισμό και μεγάλο πληθυσμό ο τύπος στέκει μακριά από τέτοιες καταστάσεις διαπλοκής και φυσικό είναι να λειτουργεί πιο καλά. Φυσικά, εξ ορισμού ο Τύπος είναι πάντα διαπλεκόμενος (είτε ως επίσημο είτε ως ανεπίσημο όργανο κομμάτων ή ιδεολογιών). Αλλά ο ανταγωνισμός επιβάλλει μία καλύτερη αντικειμενικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, συμφωνώ ότι ο ανταγωνισμός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η φύση, και συμφωνώ ότι τα μέσα ενημέρωσης ανήκουν και σε πολιτική ή/κια ταξική χροιά, και ότι διαπλέκονται, και τα λοιπά. Ουδεμία αντίρρηση και σωστά τα λες. Αλλά τα γεγονότα δεν υποστηρίζουν την υπόθεση ότι αυτό εξαρτάται από το μέγεθος της χώρας. Αυτό μάλιστα θα χρησίμευε σαν μια καλή δικαιολογία να δώσουμε τον κουβά στον επόμενο μια που η χώρα μας είναι μικρή (;!;)

      Η ανάρτηση υποστηρίζει ότι "Οι ερασιτέχνες δημοσιογράφοι χτίζουν ερασιτέχνες-κοινό", και ρωτά, αν,
      "Η φωτιά είναι υπεύθυνη, ή εκείνοι που δεν την σβήσανε"

      Δηλαδή, προτείνω όχι ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι είναι "διαπλεκόμενοι" (ποιός δεν είναι;), αλλά ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι ερασιτέχνες, αγράμματοι και ανεύθυνοι, περνώντας αυτά τους τα "προσόντα" στο κοινό που τους διαβάζει. Επίσης ρωτάω αν πρέπει πάντα να βρίσκουμε δικαιολογία να αρνούμαστε την ευθύνη μας.

      Διαγραφή
  3. Δε με κατάλαβες. Και εγώ συμφωνώ απλά σημειώνω πως αν υπήρχε ανταγωνισμός θα είχαν μάθει από καιρό να μην φέρονται ερασιτεχνικά. Δεν είναι ερασιτέχνες, αλλά ερασιτενχικά φέρονται. Ο ανταγωνισμός ή θα τους είχε εξαφανίσει ή θα τους είχε διδάσκει επαγγελματισμό (αυτό τονίζω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, σ' αυτό συμφωνώ. Θα μπορούσα να πω ότι ένας άνθρωπος δεν έχει την δυνατότητα να φερθεί ερασιτεχνικά αν δεν είναι ερασιτέχνης, αλλά θα μπαίναμε σε πού λεπτομέρεια. Ανταγωνισμός, από την άλλη, λες ότι δεν υπάρχει; Εδώ μιλάμε για τόσα κανάλια και τόσες εφημερίδες που ούτε χώρες 10 φορές το μέγεθός μας δεν τα 'χουνε... Ο κάθε ένας που δεν συμφωνεί με το αφεντικό του χαίρεται και ανοίγει δικό του κανάλι ή εφημερίδα.

      Μήπως κάπου αλλού είναι το πρόβλημα; Γιατί, σκέφτομαι, και στην αυλή του δημοτικού υπάρχει πολύς ανταγωνισμός. Απλά δεν είναι σε επίπεδο αυλής λυκείου...

      Διαγραφή
  4. Αυτό δεν είναι ανταγωνισμός που έχουμε. Μια και όλοι (οι επώνυμοι κι οι διαχειριστές_ ήταν διαπλεκόμνεοι με κόμματα και κράτος, ρουφούσαν από την ίδια αγελάδα κι έτσι δε λειτουργούσαν ανταγωνιστικά βάσει ποιότητας κι επαγγελματισμού, αλλά μόνο στο επιφανειακό στοιχείο. Εξάλλου, οι εκδότες δεν είχαν μόνο τον Τύπο, αλλά και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις (άσχετες με αυτόν). Αν είχαν μόνο τον Τύπο, τότε για να ζήσουν θα υποχρεώνονταν να λειτουργοήσουν πιο ανταγωνιστικά. Τώρα απλά ανακύκλωναν τις ίδιες διαφημίσεις, κρατικά κονδύλια, πόστα σε υπουργικά ή επιχειρηματικά γραφεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί εκδότες σε άλλες χώρες έχουν και άλλα συμφέροντα σε άλλες βιομηχανίες. Και η Fox News πχ στις ΗΠΑ είναι καθαρά ακροδεξιά.

      Τώρα, και τα δύο παραδείγματα, και το δικό μου και του Epanechnikov, κάνουν μια ερώτηση απλή: Ο Στρώς Καν δεν συνελήφθη, το Βήμα όμως είπε ότι συνελήφθη. Η περιγραφή του εμπορίου ασφαλειών ζωής στα Νέα, έγινε εντελώς λανθασμένα, σαν να μην είχε διαβάσει καν ο δημοσιογράφος το αντικείμενο για το οποίο έγραφε.

      Κατ' εσέ, το ψεύδος σε μια αναφορά, και η ηλιθιότητα στην άλλη είναι θέματα ανταγωνισμού;

      Λες ότι "αυτό δεν είναι ανταγωνισμός που έχουμε". Μπορει να μην είναι κάποιου επιπέδου, αλλά, τι είναι; Μα για όλα υπάρχει δικαιολογία; Για όλα φταίει κάτι που ρίχνει την ευθύνη αλλού; ακόμα και για το ότι λένε ψέματα ή ηλιθιότητες είναι δικαιολογημένοι; Δεν λέω ότι τους δικαιολογείς εσύ: απλά μου φαίνεται σαν λογική συνέχεια της εξήγησης που δίνεις.

      Διαγραφή
  5. Δημήτρη, πρώτα απ' όλα σε ευχαριστώ που έπιασες την ανάρτησή μου και την πήγες ένα βήμα παραπέρα.

    Μπορώ να πω πολλά. Πρώτα απ' όλα να σημειώσω ότι πράγματι ο ερασιτεχνισμός παράγει ερασιτεχνισμό. Σπανίως και μόνο από καθαρή τύχη κάποιος ερασιτέχνης θα κάνει κάτι επαγγελματικό. Εξαιρώ βέβαια κάποιους αυτοδίδακτους ερασιτέχνες που έχουν αφιερώσει μια ζωή σ' αυτό που αγαπούν και πολλές φορές τα αποτελέσματα των δράσεών τους είναι ισάξια με των επαγγελματιών. Αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο εδώ. Ο δημοσιογράφος και ο πολιτικός που ενεργεί εντελώς ερασιτεχνικά πράγματι θα διαμορφώσει κοινό ερασιτεχνικό γύρω του. Και το κοινό του θα καταλάβει ότι έχει να κάνει με ερασιτέχνες μόνο σε δύο περιπτώσεις. Είτε αν ζήσει κάπου που οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι είναι επαγγελματίες, όποτε θα έχει μέτρο σύγκρισης, είτε χρησιμοποιήσει το μυαλό του κατά τέτοιο τρόπο που μπορέσει να "δει" την αλήθεια μέσα στο περιβάλλον που ζει. Το πρώτο είναι σχετικά εύκολο , το δεύτερο είναι δύσκολο και απαιτεί παιδεία. Ξέρω ότι έχω καταντήσει κουραστικός επειδή αναφέρομαι διαρκώς στην παιδεία, αλλά νομίζω ότι από εκεί ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν όλα.

    Το δεύτερο ερώτημα που βάζεις, αυτό με τη φωτιά, είναι πιο πολύπλοκο να απαντηθεί από όσο νόμιζα αρχικά. Δεν είναι μόνο αν φταίει η φωτιά ή αυτοί που δε τη σβήσανε. Μερίδιο ευθύνης και μάλιστα μεγάλο έχουν κι αυτοί που την άναψαν. Σίγουρα όμως, μερίδιο ευθύνης έχει κι ο καθένας από εμάς. Πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάποια στιγμή και ο Έλληνας να πει: ΦΤΑΙΩ. Φταίω εγώ και όχι μόνο οι άλλοι. Να αναλάβει τις ευθύνες του. Έστω και αργά, έστω και μετά το λάθος. Άμα αρχίσουμε πάλι να λέμε ότι φταίει ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Αντωνάκης κι ο Κωστάκης δε θα αλλάξει τίποτα. Σε όλους αυτούς τους ασήμαντους δύναμη έδωσες εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές κι εγώ που τις γράφω. Ανέλαβε λοιπόν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κι εσύ την ευθύνη σου όπως την αναλαμβάνω κι εγώ. Μόνο έτσι θα αλλάξει κάτι και δε θα έχουμε ανάγκη την τρόικα και τους δανειστές. ΕΥΘΥΝΗ. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η λέξη.

    Την καληνύχτα μου σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Κώστα, συγγνώμη για την καθυστέρηση! πάνω από όλα και πριν από όλα έρχεται η παιδεία. Από το σπίτι, το σχολείο, την κοινωνία, τα βιβλία. Δυστυχώς, για κάποια συγκυρία, για κάποιο λόγο, η παιδεία στην Ελλάδα μας μαθαίνει πως να σκαρφιζόμαστε λόγους που να μας πείθουν ότι δεν έχουμε ευθύνη εμείς οι ίδιοι. Ή φταίνε οι κακοί ξένοι που μας επιβουλεύονται, ή οι κυβερνήσεις μας και οι κακοί πλούσιοι, αλλά ποτέ εμείς! Και αυτή η νοοτροπία είναι πιστεύω θέμα παιδείας!

      Συμφωνώ απόλυτα με την πρώτη σου παράγραφο. Πριν φύγω στα 17 για το εξωτερικό πάντως το έδαφός μου είχε καταστεί εύφορο για τους σπόρους επαγγελματισμού που φυτεύτηκαν στην Αγγλία και στην Αμερική επειδή σαν παιδί είχα διαβάσει το παραμύθι Χωρίς Όνομα της Δέλτα, και είχε πιάσει. Και εδώ στην παρέα μας οι περισσότεροι σκέφτονται έτσι... αλλά η παρέα μας είναι ...μικρή. Δεν πειράζει: το μόνο που μπορεί να κάνει ένας κόκκος άμμου είναι να αισθάνεται μέρος της παραλίας και να κάνει ότι μπορεί. Ένας-ένας κόκκος άμμου αν κάνει, ή απλά σκεφτεί το σωστό...

      Η δεύτερη παράγραφός σου είναι και η δική μου η απορία... αλλά το ξέρεις ήδη αυτό...

      Καλό σου βράδυ, και πάλι συγγνώμη για την τόση καθυστέρηση... Την αγάπη μας σε όλους.

      Διαγραφή
  6. Θέλει πολύ καλή κρίση για να ξεχωρίσεις τι από όλα όσα ακούμε αληθεύει και τι όχι. Όλη αυτή η τεράστια πληροφόρηση απαιτεί πολύ καλά 'φίλτρα' διαφορετικά σίγουρα χάνεσαι. Υπάρχει μεγάλη προχειρότητα και χρειάζεται προσοχή.

    Θα ήθελα να δώσω την άλλη προέκταση της λέξης "ερασιτέχνης", που ουσιαστικά σημαίνει "εραστής της τέχνης". Είναι μια πανέμορφη λέξη, προσδιορίζει κάποιον που αγαπά τόσο κάτι, ώστε το πράττει όχι με σκοπό το οικονομικό κέρδος, αλλά από αγάπη και έρωτα. Πόσο λείπει αυτό στην εποχή μας!

    θέλω να σταθώ κ σε κάτι άλλο σημαντικό που έγραψες. Το "Φθόνο". Ισχύει και προσωπικά πραγματικά με πονάει. Σπάνια θα ακούσεις έναν καλό λόγο με ειλικρίνεια. Λες και δε θέλουμε να βλέπουμε κάποιον να παλεύει, δημιουργεί, να ξεχωρίζει, το έχω αντιμετωπίσει, είναι κάτι φοβερό.

    Μου θύμισες μια παλιότερη ανάρτηση, με ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου, αξίζει να τον ακούσεις. (http://roadartist.blogspot.com/2011/01/blog-post_07.html)
    {Με τη φράση του Κίρκεγκορ : "Ο Φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός."}

    Συμφωνώ για την ατομική ευθύνη του καθένα για το πως φτάσαμε εδώ, η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πνευματική, κοινωνική, ηθική. Για αυτό και δεν είμαι αισιόδοξη για το πως θα την ξεπεράσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη Roadartist, πρώτη φορά έκανα τόσο καιρό να απαντήσω... δεν άνοιξα μπλογκ από την Τετάρτη!

      Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την προέλευση της λέξης "ερασιτέχνης" και φυσικά υπό αυτό το φως θα συμφωνήσω μαζί σου και θα προτιμούσα να αντικαταστήσω την λέξη αυτή στην ανάρτηση με κάποια άλλη λέξη, που θα συμπεριελάμβανε τους ορισμούς της ημιμάθειας, της προχειρότητας και του ωχαδερφισμού, της γενίκευσης και του λαϊκισμού που εννοούσα όταν χρησιμοποίησα την λέξη "ερασιτέχνης". Τώρα που το σκέπτομαι, ακόμα και η Αγγλική λέξη "amateurism" δεν αποδίδει σωστά και πλήρως το νόημα της ανάρτησης.

      Και έχεις δίκιο. Χρειάζονται πολύ καλά φίλτρα, κρίση και γνώση για να ξεχωρίσει κανείς τι αληθεύει και να δει την γενικότερη αλήθεια με όλες τις πτυχές της. Φυσικά δεν εννοώ ότι οι "άλλοι" το κάνουν πολύ καλύτερα από εμάς, υπάρχουν φυλλάδες και "πρόβατα" παντού. Αλλά, αλλού, έχω δει και υπευθυνότητα σε σεβαστά ποσοστά, πολύ μεγαλύτερα των γενικότερων δικών μας...

      Ο φθόνος, ναι! Όσο βλέπω καθημερινά στην Ελλάδα δεν έχω δει υπό αυτή την ωμή και ρηχή έννοια στον κόσμο όλο. αι δεν το καταλαβαίνω, γιατί...

      Ξέρεις τι φοβάμαι; Η τιμωρία που επιβάλλει στην Ελλάδα η Γερμανία είναι τόσο στυγνότερη και δυσανάλογη του λάθους μας, ή και των λαθών μας, που θα χαθεί η ευκαιρία να μάθουμε και να καλυτερεύσουμε καθώς θα είμαστε δίκαια απασχολημένοι να αγανακτούμε και να επιβιώνουμε.

      Ήταν ένας συνδυασμός συγκυριών που έλειψα τόσες μέρες, και πάλι συγγνώμη για την καθυστέρηση! καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.