Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Φροντίδα











Τους Έλληνες γιατρούς μόνο άλλοι Έλληνες γιατροί μπορούν να δικαιολογήσουν μέσα από την υπεροψία τους. Και η μόνη ελπίδα που έχει ένας ασθενής είναι να του τύχει ένας γιατρός που εκτός από γιατρός να είναι και άνθρωπος. Αν κιόλας ανακατευτούν και συγγενείς της συμφοράς, πουλάς το αγρόκτημα και μετακομίζεις.

Είχα την μητέρα μου που έφυγε τον Αύγουστο του 2007. Είχα και την "μητέρα" στην Αγγλία, την μητέρα του καλύτερού μου φίλου από το Κολέγιο που έφυγε τον Μάιο του 2009 και πήγα αυθημερόν να είμαι ένας από τους έξι που την πήγαμε να κοιμηθεί δίπλα στον άντρα της. Είχα ακόμη την δεύτερη μητέρα μου στην Αθήνα, που είχε βοηθήσει την μητέρα μου να με μεγαλώσει, και είχε βοηθήσει να μεγαλώσει και η πρώτη μου ξαδέλφη. Ήταν μόνη της, ζούσε μόνη της, και στην Αθήνα είχε και μια αδελφή που δεν πολυμιλούσαν.

Όποτε ήμασταν στην Αθήνα με την Μαργαρίτα μαγείρευα και κατέβαινε μια φορά να φάμε μαζί, αλλά αυτό που της έδινε πιο πολύ χαρά ήταν να μας πηγαίνει με την Μαργαρίτα στον Λάμπρο στην Βουλιαγμένη να μας κάνει το τραπέζι κοιτώντας την θάλασσα, μιά φορά τον χρόνο.

Είχε σπάσει το γόνατο της τον περασμένο Σεπτέμβριο και τώρα ήταν και έτοιμη να αποχωριστεί το μπαστούνι που χρησιμοποιούσε αφού είχε ξεπεράσει πρώτα την ανάγκη του πι.

Σήμερα μου τηλεφώνησε η ξαδέλφη μου. Η γυναίκα που είχε βοηθήσει να μεγαλώσουμε και οι δύο, είναι σε κώμα σε γνωστό νοσοκομείο του ΕΣΥ στην Αθήνα, διασωληνομένη, από το Σάββατο με κατεστραμμένο το ένα νεφρό από "μικρόβιο" (έτσι το περιέγραψε στο τηλέφωνο) το οποίο δεν είχε ανακαλυφθεί μέχρι που σωριάστηκε το Σάββατο. Ενώ είναι σε κώμα, διασωληνομένη, βρίσκεται σε έξτρα κρεβάτι σε φουλ θάλαμο και ενώ χρειάζεται εντατική μονάδα δεν υπάρχει κρεβάτι σε εντατική μονάδα του ΕΣΥ στην Ευρωπαϊκή Αθήνα των 5.000.000 κατοίκων. Οι "γιατροί" (συγγνώμη, δεν μπορώ να μην τους βάλω σε εισαγωγικά) την περιμένουν να πεθάνει Τρίτη ή Τετάρτη. Σε εντατική είχε, λένε 20-50% πιθανότητες ανάρρωσης. Αλλά εντατική γιοκ.

Υπάρχει και άλλο πρόβλημα. Η αδελφή της δεν υπογράφει να μετακινηθεί σε ιδιωτική εντατική λόγω εξόδων και κόστους. Και εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στον λογαριασμό της όπου έχει λίγες χιλιάδες οικονομίες ζωής γιατί δεν έχουμε πληρεξούσιο. Και εμείς επίσης δεν μπορούμε να την μετακινήσουμε γιατί δεν είμαστε συγγενείς αίματος.

Η ξαδέλφη μου ήξερε έναν γιατρό σε ιδιωτική κλινική με εντατική, αλλά ο "γιατρός" της είπε ότι στην κατάσταση που είναι η γυναίκα τι να την μετακινούμε, μπορεί να πεθάνει στην κινητή εντατική στην μεταφορά, και άλλωστε και να φτάσει στην εντατική οι εντατικές έχουνε λέει λοιμώξεις που μπορούν να την σκοτώσουν. Μόλις το μεταβίβασα αυτό στην Μαργαρίτα είπε αυθόρμητα "Γι αυτό πεθαίνει η Ελλάδα" (εννοούσε βέβαια την νοοτροπία).

Εγώ είμαι στα βουνά της Ιταλίας. Παίζανε λεπτά και ώρες. Πρότεινα στην ξαδέλφη μου να πάρει μια φίλη της συμβολαιογράφο να είναι έτοιμη για υπογραφές, δικές μας ότι αναλαμβάνουμε τα έξοδα, και της αδελφής για μετακίνηση, και να πάει η ίδια στο νοσοκομείο. Και άρχισα να δουλεύω το Ελληνικό κινητό μου.

Θυμήθηκα τον άνθρωπο (και γιατρό) που είχε σώσει την μάνα μου το 2007, όταν το ΕΣΥ ήθελε να την αφήσω να πεθάνει, αλλά εκείνος της είχε χαρίσει άλλους 5 μήνες ζωής πριν, αργότερα, την δολοφονήσει άλλος "γιατρός" που της έκανε ενδοφλέβια καταπραϋντική ένεση κατά την διάρκεια χημειοθεραπείας.

Του τηλεφώνησα και με θυμήθηκε, ο άνθρωπος. Είχαμε να μιλήσουμε 5 χρόνια. Είναι απλός γνωστός γνωστού.

Μόλις σχόλασε από το νοσοκομείο όπου εργάζεται πήγε στο άλλο νοσοκομείο όπου τον περίμενε η ξαδέλφη μου. Εξέτασε την κατάσταση και είπε ότι αν πάει αμέσως σε εντατική, και αργότερα με χειρουργική επέμβαση όταν είναι δυνατόν να γίνει, μπορεί να επιζήσει και να ζήσει. Αλλά η αδελφή δεν ήθελε να υπογράψει για να την μετακινήσει, πάντα λόγω κόστους. Είπα ότι μπορώ να δανειστώ "έναντι" από πελάτη μου στις ΗΠΑ και τα χρήματα να είναι εκεί σε 48 ώρες και ότι τα έξοδα θα τα μοιραστούμε η ξαδέλφη μου κι εγώ. Της μίλησε της αδελφής  και ο άνθρωπος, ο γιατρός, που είχε πάει για μένα εκεί, και η υπογραφή μπήκε.

Ο άνθρωπος, και γιατρός, που έτρεξε να βοηθήσει έμεινε εκεί 5 ώρες αφού ειχε τελειώσει 10 ωρες δουλειά της δικής του μέρας, κανόνισε την κινητή εντατική, την μεταφορά και το κρεβάτι στην ιδιωτική εντατική. Δεν δέχεται ούτε ένα Ευρώ για ότι έκανε, και όχι συγγενής αλλά ούτε καν άμεσος γνωστός δεν είναι.

Τώρα η γυναίκα αυτή, που βοήθησε να μεγαλώσουμε, είναι σε εντατική σε ιδιωτικό νοσοκομείο, με την ξαδέλφη μου έξω από την πόρτα της εντατικής. Δεν είναι μόνη της στον κόσμο. Έχει δύο παιδιά, εμάς, και έναν άνθρωπο που είναι και γιατρός.

Στείλτε μια καλή σκέψη προς το μέρος της. Οι επόμενες ώρες, και μέρες, θα είναι κρίσιμες.







12 σχόλια:

  1. Έχουμε μάθει να βλέπουμε τα στραβά (που υπερκαλύπτουν τα καλά) και συχνά καταλήγουμε να ξεχνάμε ότι κάπου υπάρχουν και λίγα καλά, έτσι σαν εξαίρεση. Ελπίζω να πάνε όλα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε Δήμο... μόνο ελπίδα υπάρχει. Και όπως λες, και η ευλογία του να υπάρχει και κάτι καλό και να το αναγνωρίζουμε. Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  2. Μακαρι να πανε ολα καλα.Υπαρχει ελπιδα οσο υπαρχουν ανθρωποι.Εισαι τυχερος που ειχες τρεις μανουλες ειναι πολυ τυχερη η τριτη που εχει δυο παιδια σαν και σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Μαρία σ' ευχαριστούμε... Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να έχουν του συνανθρώπους τους γύρω τους... Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Με όλες μου τις ευχές.
    Δεν ψηφίζω, ούτε ποτέ έχω διανοηθεί καν να ψηφίσω Χρυσή Αυγή ή ΛΑΟΣ, αλλά δυστυχώς η πραγματικότης είναι ότι στο 17% των κλινών εντατικής θεραπείας νοσηλεύονται μετανάστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Βάρδακα, καλώς ήρθατε και ειλικρινά σας ευχαριστώ. Οι ευχές πάντα πιάνουν τόπο γιατί είναι από την καρδιά.

      Πράγματι, υποθέτω κάπου 10-20% των ανθρώπων που ζούνε στην Ελλάδα δεν έχει τύχει να έχουν γεννηθεί εκεί, οπότε το ότι το 17% από αυτούς που χρειάζονται περίθαλψη έρχονται από αυτό το ποσοστό των 10-20% μου ακούγεται φυσιολογικό. Αυτό που σκέπτομαι είναι ότι κάποιο ποσοστό από αυτό το 17% δεν μιλά Ελληνικά, και το νοσηλευτικό προσωπικό δεν μιλά την γλώσσα τους, ίσως. Και για αυτό και θα το εύρισκα σωστό ένα μικρό μέρος των φόρων που πληρώνω στο κράτος να πήγαιναν προς τον μισθό διερμηνέων στις νοσηλευτικές μονάδες, μια που οπωσδήποτε ένας άνθρωπος που δεν μιλά την γλώσσα του γιατρού του πρέπει να είναι ακόμη πιο φοβισμένος και από τους διπλανούς του ασθενείς.

      Άλλωστε, στην άλλη μου πατρίδα, όπου και τα Πολιτειακά ακόμη νοσοκομεία λειτουργούν, οικονομικά, σαν ιδιωτικά, και, όπου λαμβάνεις στο ταχυδρομείο τιμολόγιο $1.500 δολαρίων για μια επίσκεψη 45 λεπτών στην ER για βρογχίτιδα αν δεν έχεις ασφάλιση, όταν η δήλωση στην εφορία είναι κάτω από ένα όριο εισοδήματος, ή όταν δεν υπάρχει δήλωση εφορίας, ή χαρτιά, το κόστος της περίθαλψης επιβαρύνει ειδικούς λογαριασμούς "τροφοδοτημένους" από τις ασφαλιστικές και Πολιτειακές συνδρομές...

      Η ποιότητα μιας κοινωνίας, πιστεύω, οροθετείται από την ποιότητα της παροχής περίθαλψης και την ποιότητα της παιδείας... Βέβαια, ποτέ δεν θα μπορέσει ρεαλιστικά καμία κοινωνία να υπερβεί σε αριθμούς παροχής τους αριθμούς της ανάγκης. Αλλά μπορεί να προσπαθήσει. Σίγουρα στην Ελλάδα είμαστε πολύ καλύτερα από κάμποσα μέρη της υφηλίου και χειρότερα από άλλα... η ποιοτική άνοδος πάντως, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μπορεί να επιτευχθεί μέσω της κριτικής επί του κάθε συστήματος περισσότερο από μέσω της ερμηνείας των αριθμών...

      Και πάλι σας ευχαριστώ και καλό μήνα.

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Scarlett σ' ευχαριστούμε και καλό μήνα νάχεις, και καλό μήνα να έχουμε και εμείς, με καλά νέα...

      Διαγραφή
  5. Απόγευμα Πρωτομαγιάς, κακά νέα δεν υπάρχουν, και έχει ξεκινήσει στην εντατική η κάθαρση του αίματος (απ' ότι μου είπε η ξαδέλφη μου). Περιμένουμε τις επόμενες 24-48 ώρες να δούμε την εξέλιξη. Απ' ότι μαθαίνω, αν δεν είχε πάει στην εντατική χθες μεσάνυκτα, σήμερα μπορεί και να είχε φύγει. Αλλά είμαστε ακόμα μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Η ποιότητα μιας κοινωνίας, πιστεύω, οροθετείται από την ποιότητα της παροχής περίθαλψης και την ποιότητα της παιδείας."
    Ακριβώς οι τομείς που υφίστανται τη μεγαλύτερη συμπίεση στην μέγγενη της τρόικας Δημήτρη...ενώ πχ.το πρώτο που θα μπορούσε να είχε περικοπεί είναι οι Εξοπλισμοί(με εγγύηση των ελλην.συνόρων απ την ΕΕ),οι Γερμανογάλλοι συνέδεσαν το πρώτο Μνημόνιο με την ...παραγγελία των υποβρυχίων και αεροπλάνων!
    Στην Υγεία Δημήτρη,ίσως και εξαιτίας του "πάρτυ" που διεξαγόταν τόσα χρόνια(αλλά όχι απο μυριάδες υπερσυνταγογραφούντες όπως αφήνει να εννοηθεί ο αθλιος Λοβερδος-το είχα αναλύσει στου Αθεόφοβου),ετέθη φέτος απόλυτη ΟΡΟΦΗ στις φαρμακ.δαπάνες,2.8 δις,δια 11 εκατομ.,περίπου 20-22 ευρώ κατ'ατομο το μήνα!Οταν ας πούμε μια ρευματολ.αγωγή μπορεί να έχει 1000 ευρώ/μηνα ΧΩΡΙΣ σεντς σε μίζα,και άρα "παίρνει" την δαπάνη 50 ασφ/νων.
    Και μάλιστα,το ποσό αυτό χωρισμένο σε 12μόρια ,που σημαίνει οτι αν περισσέψουν χρήματα απ τους χωρίς εποχιακη νοσηρότητα θερινούς μήνες,δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο ΙΑΝ-ΜΑΡΤ όταν ο μισός πληθυσμός είναι κρεβατωμένος...
    Η ουσία είναι οτι υπάρχουν πολύ ΛΙΓΟΤΕΡΑ κρεβάτια εντατικής απ οτι χρειαζεται μια χώρα ειδικά που έχει τόσο πολλά τροχαία και όπου η Πρόληψη σπανίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...και φυσικά,εύχομαι τα καλύτερα νέα για το αγαπημένο σου πρόσωπο...υπομονή,κουράγιο,και Τύχη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Squarelogic, να επιχειρήσω μια διόρθωση. Οι τομείς αυτοί δεν υφίστανται πίεση από την μέγγενη της Τρόικας, αλλά από την μέγγενη εκείνων που αρνούνται να πατάξουν την φοροδιαφυγή και να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους για να μην χάσουν την πελατεία τους.

      Η Τρόικα λέει πόσα πρέπει να εξοικονομηθούν. Δεν έχει δικαίωμα να πει το πως. Μπορεί να προτείνει. Όταν προτείνει κάτι και η απάντηση είναι τζιζ-κακό δεν μπορούμε να τα πάρουμε από τους πελάτες μας, το μόνο που μένει να προτείνουν είναι εκείνο το οποίο οι συζητητές τους δέχονται να τσεκουρώνουν: τις συντάξεις, τους μισθούς, την περίθαλψη και την ανάπτυξη. Εγώ τα μόνα που άκουσα από το εξωτερικό είναι ότι η Ελλάδα έχει φοροδιαφυγή και δεν κάνει τίποτα, ότι το δημόσιο είναι οργανωτικά ανίκανο και δεν απολύεται κανείς και ότι οι χαμηλοί μισθοί δεν είναι λύση, και ότι οι κυβερνήσεις λένε ψέματα. Αυτά ακούγονται έξω. Μέσα δεν ξέρω τι ακούτε.

      Όσο για την υγεία. Έχω τρεις εμπειρίες με την υγεία. Τους δύο γονείς μου το 2007 και την γυναίκα για την οποία έγραψα την ανάρτηση το 2012. Αν και η κατάσταση είναι υποτίθεται διαφορετική τώρα από ότι ήταν το 2007, η εμπειρία είναι ταυτόσημη σε κάθε λεπτομέρεια. Στην εμπειρία καμία αλλαγή. Πως το εξηγούμε αυτό; Δεν θα έπρεπε το 2007 να ήταν καλύτερα ή το 2012 χειρότερα;

      Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι μπαρούφες πουλιούνται εσωτερικά και σε συνδυασμό με την άψογη δημοσιογραφία της Ελλάδας ο κόσμος είναι ειλικρινής αλλά ολίγον παραπλανημένος. Το ξυπνητήρι δεν φαίνεται να έχει χτυπήσει ακόμα...

      Σ' ευχαριστώ για τις ευχές αγαπητέ μου Squarelogic... σε λίγες μέρες θα ξέρουμε... Ελπίζουμε...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.