Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Ολονυχτία











Όπως ο ναρκομανής που δεν τον ενδιαφέρει που θα βρει την δόση του, έτσι κι οι πελάτες θα ψάξουν το προϊόν που θέλουν όποιος και να τους το υποσχεθεί. Και θα βγούν κάτω από τις πέτρες τόσοι και τόσοι να το προσφέρουν το προϊόν. Πάνω από 30 κόμματα για ένα κράτος 10.000.000 νοματαίων... εύγε! Αυτό είναι δημοκρατία, όχι παίζουμε!

Είναι άξιο κοινωνιολογικής μελέτης το πώς ένα σημαντικό μέρος κάποιου ταλαίπωρου λαού δεν καταλαβαίνει ότι το προϊόν που τους πούλαγε ο ΓΑΠ με το «λεφτά υπάρχουν» του Σεπτεμβρίου 2009 είναι το ίδιο ακριβώς προϊόν (με διαφορετική συσκευασία και χρώμα φιόγκου) με το προϊόν που τους πλασάρει τώρα ο Τσίπρας. 

Πολλοί πιστεύουν ότι ο ανεύθυνος τσαμπουκάς του Τσίπρα θα φοβίσει τους δανειστές στην Ευρώπη και το ΔΝΤ, καθώς ο τσαμπουκάς της Χρυσής Αυγής θα φοβίζει τους ανθρώπους που προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στην ρατσιστική Ελλάδα. Κάποτε θα ξυπνήσουμε… αλλά είναι ήδη αργά. 

Οι εκλογές που έρχονται ουδεμία σημασία έχουν. Οι αποφάσεις έχουν παρθεί από καιρό. Πολύ πριν απ' όσο νομίζει κανείς. Αυτά τώρα είναι για τα μάτια. 

Λίγοι σκέφτονται ότι όταν ένα κόμμα πηδάει από το γύρω στο 5% στο 15-25% από την μια μέρα στην άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά πήρε κάποια επιφοίτηση το κόμμα (ή συνασπισμός, συνιστούσες ή ότι άλλη διακοσμητική λέξη διαλέγουν), ούτε ότι οι πελάτες κάναν λάθος τόσο καιρό και τώρα είδαν το φως το αληθινό. Απλά σημαίνει ότι οι πελάτες δεν βρήκαν που αλλού να πάνε, χωρίς αυτό να προσθέτει καμία ιδιαίτερη ικανότητα ή λειτουργικότητα στο παραμύθιασμα που διάλεξαν στην έλλειψη άλλου. 

Κι άλλος για Τσίπρα τράβηξε, κι άλλος για Χρυσή Αυγή… Και μόνο το ποσοστό της Χρυσής Αυγής με κάνει να ντρέπομαι που γεννήθηκα εδώ. Και μόνο η ξαφνική άνοδος του νέου ανίκανου κωλόπαιδου με τον γερό τσαμπουκά είναι λυπηρή, αλλά άντε να αποδείξεις στο ποντικάκι ότι δεν είναι ελέφας, αν πιστεύει ότι είναι. 

Θα μου πείτε βέβαια, εντάξει, τι προτείνεις εσύ; Εγώ έχω προτείνει από καιρό δυό πράγματα μέσα σε αυτό το μπλογκ: Πρώτον, δεν υπάρχει κανείς άξιος ψήφου: 100% αποχή τους χρειάζεται, κι αυτό θα έδινε κάποιο μήνυμα αλλά είναι ουτοπικό και δεν γίνεται. Δεύτερον, δραχμή. Γιατί, δραχμή η οποία θα αρχίσει 1:1.200 και σύντομα θα φτάσει το 1:10.000 με το Ευρώ, έρχεται, αργά ή γρήγορα, θέλουμε δε θέλουμε. Το θέμα είναι πόσο γρήγορα θα καταπιούμε το χάπι να τελειώνουμε. 

Όσο πιο γρήγορα ψοφήσει τούτο το θνήσκον και σάπιο σαρκίο, τόσο πιο γρήγορα θα έχουμε την ελπίδα ότι οι καινούργιες γενιές θα δώσουν δυό μούντζες στους γονείς, παπούδες και θείους και θα φτιάξουν κάτι καινούργιο και καλύτερο μόνοι τους.










22 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Δημήτρη,
    από μια μαμά που ξενυχτάει για να διαβάσει κάτι για τον εαυτό της και όλη τη μέρα σκέφτεται και σκαρώνει παραμύθια για το παιδί της, περιμένεις ίσως να προσπεράσει μια ανάρτηση όπως αυτή.
    Δε θα φύγω όμως και θα αναπτύξω όσο μπορώ τη θέση μου.
    Νομίζω τώρα μετά από χρόνια σφοδρής αδιαφορίας για το πολιτικό τοπίο στη χώρα μου, μιας αηδιαστικής απολιτικής στάσης, πως έσφαλα τα μάλιστα.
    Απείχα συνειδητά και αηδιασμένα καθώς τη ρουσφετολογία που γνώρισα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον και τον συνδικαλισμό της συμφοράς, τη μικρογραφία του ευρύτερου διεφθαρμένου συνδικαλισμού, που είδα στον ακαδημαϊκό μου βίο, τα θεώρησα αρκετά βιώματα για να σταματήσω να ασχολούμαι γενικότερα.
    Έκανα λάθος.
    Έπρεπε να ασχοληθώ πιο ενεργά. Έπρεπε να προσπαθήσω να κάνω τη διαφορά, γιατί παιδιά σαν εμένα μπορούσαν τότε να την κάνουν τη διαφορά. Και το λέω χωρίς έπαρση. Μόνο με ντροπή που δεν πάλεψα ως όφειλα ως νέος άνθρωπος για την κοινή προκοπή και κοίταξα μόνο τη δική μου προκοπή, αηδιασμένη για το συλλογικό, το τόσο σάπιο.
    Δεν είναι αργά που το κατάλαβα. Δε συμφωνώ με την αποχή πια. Θεωρώ πως αν όλοι οι άνθρωποι του συστήματος ήταν διεφθαρμένοι και σάπιοι θα είχε καταρρεύσει, θα είχε διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός, θα ήμασταν ζούγκλα. Αυτό δε θα γίνει. Γιατί υπάρχει κοινή λογική, υπάρχουν ικανοί και άξιοι και είναι ανάμεσά μας.
    Ο καθένας αν ασχοληθεί λίγο θα τους βρει. Ας το κάνει λοιπόν και ας τους αναδείξει. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν άξιοι και ικανοί (εδώ θα εξαιρέσω τους ΧΑυγίτες και να με συμπαθάνε αλλά τρομολάγνα δεν υπήρξα ποτέ) και άξιοι. Να τους βρούμε και να τους ενώσουμε.
    Ψηφίζω όχι αποχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Γεωργίτσα, κι εγώ αυτό ελπίζω, ότι μια μέρα, σύντομα, τα νέα παιδιά θα φτάσουν να πράξουν αυτό που εκείνοι που ήταν νέοι μέχρι σήμερα σκεφτόντουσαν αλλά δεν έπρατταν… όπως εσύ όπως περιγράφεις και όπως εγώ που έφυγα…

      Πιστεύω στην ψήφο και όχι στην αποχή –αλλά εδώ βρισκόμαστε σε μια ιδιάζουσα περίπτωση όπου η ουτοπική 100% αποχή θα ήταν ψήφος μη εμπιστοσύνης στους καραγκιόζηδες των ψηφοδελτίων, ώστε στην συνέχεια να βγουν από ανάμεσά μας οι ικανοί στους οποίους αναφέρεσαι και οι οποίοι πιστεύω κι εγώ ότι υπάρχουν. Καλό κουράγιο!

      Διαγραφή
  2. Φίλε, χορτάσαμε από λόγια σαν και τα δικα σου. Άμα είσαι μάγκας έλα να ζήσεις στην Ελλάδα και μετά να μιλάς. όσο είσαι έξω από το χωρό μπορείς να χορεύεις όσο θες αλλά κανενας δε θα σε πάρει σοβαρά.

    Νίκος Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο Γ., μιλώντας από «έξω» για την Ελλάδα κάνω κι εγώ το ίδιο που κάνετε κι εσείς όταν μιλάτε για άλλες χώρες και τις αναλύετε από μέσα από την Ελλάδα, άρα, δεν περιμένω να με πάρει κανείς Έλληνας περισσότερο σοβαρά από όσο θα θέλατε να σας παίρνουν οι ξένοι σοβαρά όταν αναλύετε εκείνους.

      Διαγραφή
  3. Σου φεύγουν μερικά φοβερά ποστ μερικές φορές, που και ταγμένος/ερωτευμένος να είσαι στον Τσίμπρα, δεν μπορεί θα συμφωνήσεις με το κείμενο.

    Πέρα από την πλάκα, επειδή ήσουν διακοπές, παρέβλεψες ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος επίσης υποσχέθηκαν λεφτά. Δες τις δηλώσεις τους και θα καταλάβεις. Οπότε μάλλον πρέπει στο ίδιο κείμενο να τους βάλεις όλους μαζί.
    Πέραν τούτων, όμως παραβλέπεις ότι ο διάλογος είναι ο μόνος δρόμος της Ευρώπης. Και αυτή τη στιγμή απέναντι στο γερμανικό -οικονομικό και πολιτικό- εθνικισμό εγείρεται ένα μέτωπο με τη συμμετοχή αγγλοσαξονικών ελίτ (αμερικανική κυβέρνηση και ΜΜΕ, βρετανική οικονομία), η γαλλική κυβέρνηση, η ιταλική και σταδιακά όλο ο Ευρωνότος. Θα δούμε πώς θα πάει η κόντρα. Προς το παρόν το πάνω χέρι είχε η γερμανική κυβέρνηση που έπεισε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών της μάλιστα. Πρέπει τις ελληνικές και τις γαλλικές εκλογές (και τη συμμαχία Πρόντο-Ολάν) να τα δούμε σε αυτό το ευρωπαϊκό πλαίσιο, την προσπάθεια ένταξης σε αυτό τον άξονα γύρω από τον Ολάν και του Ραχόι και το ιρλανδικό δημοψήφισμα.
    Ο Σαμαράς πριν ακόμα συρθεί στη συγκυβέρνηση εξυπηρετούσε ένα plan B γερμανικών συμφερόντων (αν και μάλλον δεν το κατάλαβαν κάποιοι στη Γερμανία και σίγουρα το κατάλαβαν τα αμερικανικά και βρετανικά μίντια) στην περίπτωση που δεν τα κατάφερνε ο ΓΑΠ (όπως κι έγινε). Σήμερα ο Σαμαράς εξυπηρετεί ακριβώς εκείνη τη γραμμή. Μόνο αντίβαρο είναι ο Τσίπρας με το ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον -με επιφυλάξεις όμως λόγω της πρότερης στάσης του- ο Βενιζέλος.

    Επί του κειμένου σου όμως πρέπει να δούμε και μία άλλη λογική αντίρρηση. Όχι Τσίπρα γιατί είναι ανεύθυνος κλπ. Συμφωνούμε (υπόθεση εργασίας). Τι καλύτερο τότε; Ποιος εξυπηρετεί καλύτερα τον ελληνικό λαό; Τρώμε το βιασμό και σιωπάμε ή πάνω στο βιασμό προσπαθούμε να αμυνθούμε ακόμα και με γυμνά χέρια απέναντι στον ένοπλο βιαστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο, κατ’ αρχάς δεν ανέφερα ότι το ΔΣΟΚ κάνει τα ίδια, γιατί αυτά τα ξέρουμε. Εκείνους και τους δυό τους ξέρουμε: μόνο κουφός/μουγγός/τυφλός δεν θα συμφωνούσε μαζί σου. Στο κείμενο απευθύνθηκα σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ότι το ίδιο κάνει και ο Τσίπρας, σερβίροντας το δικό του «Λεφτά Υπάρχουν», έκδοση 2.0 / © 2012.

      Και πηδώντας στο τέλος του σχολίου σου για το «αν όχι τον Τσίπρα τότε ποιόν;», ‘όπως είπα και στο κείμενο, δεν βλέπω να υπάρχει κανείς, δυστυχώς. Δυστυχώς τελειώσαμε Δήμο. Δεν ξέρω αν παίζεις σκάκι, αλλά, όταν έχεις μείνει μόνο με τον Βασιλιά και καναδυό πιονάκια, και ο άλλος έχει ακόμα και πύργους και βασίλισσα και αξιωματικούς και πιόνια, ναι, μπορείς να συνεχίσεις όσες κινήσεις σου πάρει, αλλά χωρίς αυταπάτες ότι θα επιζήσεις. Συνήθως σε τέτοιες κινήσεις σταματάει το παιγνίδι, τοποθετείται στην σκακιέρα οριζόντιος ο βασιλιάς που πρόκειται σε λίγες κινήσεις να χάσει, και ξεκινάει καινούργιο παιγνίδι. Γιατί, οι νίκες και οι ήττες έρχονται και φεύγουν, αλλά τα παιγνίδια συνεχίζονται. Δηλαδή, απλά, μου φαίνεται ότι προτείνεις να συνεχίσουμε να αμυνόμαστε σε αυτό το χαμένο παιγνίδι, και εγώ απλά λέω να αρχίσουν τα παιδιά μας το επόμενο μια ώρα αρχύτερα…

      Για όλη τη μέση του σχολίου σου, πέρα από τα παραπάνω, συμφωνούμε απόλυτα, και διαβάζοντάς με τόσο καιρό θα πρέπει να το ξέρεις ότι από πάντα συμφωνώ με αυτά που έγραψες εδώ…

      Διαγραφή
    2. Η version 2.0 ήταν εχτές του Σαμαρά (1.2 ήταν του βενιζέλου). Σήμερα είχαμε το 3.0.

      Δεν είναι σκάκι, δυστυχώς ή ευτυχώς. Έχει αποδειχθεί ότι όταν κάποιος επικεφαλής έχει το λαό με το μέρος του και κινηθεί πιο επιθετικά θα φέρει καλύτερο αποτέλεσμα, ακόμα κι αν πάρει λίγο χρόνο. Ο φόβος (που προβάλλεται από την αντιπολίτευση ή μέρος του λαού) για το μέλλον και η διαχειριστική/συντηρητική λογική στην πολιτική, μας φέρνει πάντα πιο πίσω και δείχνει την υποτακτικότητα εκείνου που ανέλαβε τη μοίρα ενός λαού. Αν θες δες το και διαχρονικά. Σημαντικός παράγοντας είναι κατά πόσο ο λαός συμφωνεί ή όχι με τον ηγέτη στην πορεία σύγκρουσης ή αντίστασης.

      Διαγραφή
    3. Ότι version και να είναι, παραμένει version του ίδιου προγράμματος. Και το αγοράζουν εκείνοι που νομίζουν ότι η Ευρώπη θα φοβηθεί τον …Τσιπράκο και τον τσαμπουκά του, και τον αγοράζουν εκείνοι που «δεν είναι σίγουροι» ότι η δραχμή θα ήταν καταστροφή για τον τόπο και έχουν αμφιβολίες. Έπιασε δηλαδή τους τσαμπουκάδες και τους αλαφροΐσκιωτους…

      Η ευρωζώνη δεν μπορεί να διώξει μέλος της, αλλά μέλος μπορεί να βγει εκουσίως ή μη έχοντας άλλη λύση. Κι όταν σταματήσουν να μας δανείζουν για να πληρώνουμε τους τόκους των δανείων, δεν θα έχουμε άλλη λύση.

      Από την απάντησή σου βλέπω ότι δεν παίζεις σκάκι –ή ότι δεν το ξέρεις καλά. Όμως οι αντίπαλοί σου παίζουν σκάκι και το ξέρουν το παιγνίδι πολύ καλά, και μέχρι τώρα η Ελλάδα κάνει ακριβώς αυτό που θέλουν. Βγαίνει από το ευρώ από μόνη της, δίνοντάς τους και δικαιολογίες αλλά και χρόνο να ταμπουρωθούν όσο καλύτερα μπορούν.

      Δεν σου προτείνω «φόβο», Δήμο. Ρεαλισμό σου προτείνω –κάτι που ουδέποτε ευδοκίμησε στον τόπο τούτο…

      Το τελευταίο αυτό, στο σχόλιό σου, περί ηγέτη και λαού, μου φέρνει μερικούς ηγέτες με τους οποίους ο λαός συμφωνούσε κάργα τον εικοστό αιώνα. Ξέρεις ποιους εννοώ ή να τους ονομάσω;

      Διαγραφή
    4. Παίζω σκάκι, ή μάλλον έπαιζα έχω καιρό πια να πάιξω. Γνωρίζω όμως πολύ Ιστορία και κρίνω πως ένα λαός με ένα αποφασισμένο επικεφαλής/ηγέτη μπορούν να αντισταθούν σε οποιοδήποτε εχθρό. Αντίθετα, όπου είχαμε υποτακτικότητα είχαμε κατοχές, μνημόνια λιτότητας και αποδιοργάνωσης της κοινωνίας και έλεγχο της δημοσιας ζωής από εξωθεσμικά και μη αιρετά κέντρα.
      Αυτή είναι η διαφορά του προοδευτικού από τον αριστερό :) Ο αριστερός γνωρίζει ότι η σύγκρουση φέρνει καλύτερα αποτελέσματα, ίσως όχι στο πλήρες όραμα, αλλά σε μέρος του. Άλλοτε γιατί νικά (εκμεταλλευόμενος και συγκυρίες) κι άλλοτε γιατί ο στόχος του εξυπηρετεί έναν άλλο στόχο των ελίτ που φοβούνται περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης. Είναι αποδεδειγμένο.
      Απλά θέλει τρόπο και στρατηγική στη σύγκρουση. Και εδώ δεν ξέρω τι κάνουμε...

      Διαγραφή
    5. Κοίταξε, Δήμο… αγαπητός ηγέτης ήταν και ο Ρούζβελτ και ο Μουσολίνι. Απομένει στην λογική και ένστικτο του καθενός να σκεφτεί για τον εαυτό του πόσο τοις εκατό πιθανότητα έχει ο Τσίπρας να βγει Ρούζβελτ, πόσο τοις εκατό να βγει Μουσολίνι, και πόσο τοις εκατό ούτε το ένα ούτε το άλλο παρά κωλόπαιδο με τσαμπουκά.

      Τώρα, για την υποτακτηκότητα, θεωρητικά έχεις δίκιο, αλλά πιστεύω ότι η σημερινή πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με το σκεπτικό που προτείνεις. Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ποσώς μας θέλουν υποτακτικούς. Λένε: Δεν έχετε να πληρώσετε τις δόσεις σας. Πάρτε λεφτά να τις πληρώσετε αλλά για να σας τα δώσουμε θα φτιάξετε το κράτος σας. Εμείς απαντάμε ότι το κράτος δεν το φτιάχνουμε και προτιμούμε να κόψουμε μισθούς και συντάξεις από το να δυσαρεστήσουμε τους «πελάτες» στο Δημόσιο. Εντάξει, λέει η Ευρώπη, αλλά ότι υπογράψετε θα το κάνετε αλλιώς δεν έχει γρόσι.

      Αυτό δεν είναι θέμα υποτακτηκότητας Δήμο. Καμία σχέση δεν έχει. Εμείς διαλέξαμε να κόψουμε μισθούς και συντάξεις αντί να φτιάξουμε το κράτος, εμείς διαλέγουμε αν μας αρέσει τώρα αυτό που διαλέξαμε ή όχι.

      Αν δεν μας αρέσει, μεγιά μας με χαρά μας, να πάμε στην δραχμή και να γίνουμε Αφρική.

      Στρατηγική είναι το σκάκι. Αλλά συμφωνώ μαζί σου ότι «Και εδώ δεν ξέρω τι κάνουμε». Δήμο, κανένας δεν ξέρει το κάνουμε εδώ. Αυτό λέει η ανάρτηση…

      Διαγραφή
    6. Δημήτρη, (χωρίς να ταυτίζω καταστάσεις) και οι Γερμανοί με τους δοσίλογους ανάλογα έλεγαν και η Εκκλησία με τους κοτσαμπάσηδες τέτοια έλεγαν κι απαντούσαν ανάλογα στους εχθρούς. Σίγουρα χάσαμε την οικονομική μας ελευθερία. Άρα πρέπει να αντισταθούμε με κάποιο τρόπο.
      Η ΕΕ δεν ζήτησε αόριστα βρέστε λεφτά. Η ΕΕ και η τρόικα απαίτησαν τα μέτρα αυτά για διάλυση του κράτους και μειώσεις μισθών. Και αν θες την απόδειξη, δες τις πολιτικές που ακολουθούν στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία με την Ιρλανδία. Με άλλα προβλήματα ακολουθούν την ίδια πολιτική λιτότητας και διάλυσης του κράτους (κανονικός νεοφιλελευθερισμός, δες και το νέο μου άρθρο).

      Διαγραφή
    7. Χμμμ… δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς, αλλά με το τελευταίο σου σχόλιο πας για παραπέτασμα καπνού.

      Ένα-ένα: Είναι ή δεν είναι γεγονός ότι το 2010 ζήτησαν δημοσιονομικές αλλαγές πρωτίστως και όταν τις αρνηθήκαμε/δεν τις κάναμε βρέθηκε η λύση του κοψίματος των μισθών/συντάξεων;

      Διαγραφή
  4. Δεν κατάλαβα το "προπέτασμα καπνού".
    Το κόψιμο των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και άλλες τέτοιες αλλαγές εμπεριέχονταν στο Μνημόνιο Ι του 2010 και εντάθηκαν και στο ΙΙ. Όποιος είδε το μνημόνιο Ι τα βρήκε και αυτά (απλά συγκριτικά με το ΙΙ είχε μικρότερα νούμερα). Το ότι δεν πέτυχαν αλλαγές κλπ είναι εντελώς επικοινωνιακό.
    Από την αρχή (και η απόδειξη είναι σε όλες τις χώρες που "επισκέφτηκε" το ΔΝΤ και η τρόικα για την ΕΕ) ότι παντού ζητείται διάλυση του κράτους και μειώσεις μισθών, μείωση κοινωνικών επενδύσεων κλπ.
    Και στο Νίγηρα που αγωνιά η Λαγκάρ, το ίδιο έγινε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. "Το ότι δεν πέτυχαν αλλαγές κλπ είναι εντελώς επικοινωνιακό."

      Μας είπανε να φτιάξουμε το μπορδέλο που λέμε κράτος και δεν κάναμε τίποτα. Που βρήκες εσύ το πρόβλημα επικοινίας; Μπρε Δήμο, ποιόν δουλεύεις;

      2. Σήμερα έμαθα να εξισώνω την Ελλάδα με τον Νίγηρα!

      Διαγραφή
    2. Το 2 το προσπερνώ είναι προβοκάτσια... Ξέρεις τι εννοούσα και πώς έδενε, αν δεν το κατάλαβες, το προσεπρνώ γιατί δεν πήρα απάντηση στα άλλα κράτη, οπότε μάλλον συμφωνούμε, πέραν του δουλέματος.

      Στο 1ο μπερδεύεις τις ημερομηνίες. Για να μας δανείσουν μας είπαν να κάνουμε ένα μνημόνιο στο οποίο υπήρχαν όροι διάφοροι. Μεταξύ αυτών και τα σχετικά με τη διάλυση του κράτους, απελευθέρωση επαγγελμάτων, μισθοί δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κλπ. Δεν έγιναν και ξαναγράφτηκαν στο Μνημόνιο ΙΙ, ουσιαστικά. Στην ουσία μία κυβέρνηση χωρίς νομιμοποίηση (αφού πρώτα αγόρασε όπλα από γερμανικές εταιρείες, το ξέρουμε πια, έχει αποδειχθεί) υπέγραψε για ένα δάνειο που αυξάνει το χρέος κλπ. Αυτό δεν είναι οικονομική χειραγώγηση και επέμβαση μέσω των μνημονίων στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας;

      Διαγραφή
    3. Ποιο είναι προβοκάτσια; Εσύ ορέ το είπες πρώτος! Εγώ απλά το επανέλαβα :-)

      Με «διάλυση του κράτους» εννοείς το σπάσιμο της μαφίας των επαγγελμάτων και την απαίτηση να λειτουργήσει ο δημόσιος τομέας; Αυτό λες διάλυση του κράτους; Πίνεις εμφιαλωμένο νερό ή από την βρύση;

      Διαγραφή
  5. Δεν έκανα εξίσωση, αλλά είπα το προσπερνώ.

    Διάλυση του κράτους είναι τα κλείσιμο σχολείων στην ύπαιθρο και οι κενές εκπαιδευτικές θέσεις σε σχολεία, το κλείσιμο που επιχειρήθηκε σχολείων και οι κενές οργανικές θέσεις, είναι το άδεισμα των ασφαλιστικών ταμείων μέσω του PSI, αφού ένα δύο μήνες ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας τα μετρητά τους τα έκανε χωρίς καμία απόφαση ομόλογα και μετά κουρεύτηκαν και τώρα δεν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία για να πληρωθούν φαρμακοποιοί και άλλοι. Και αν κάτσω θα μαζέψε κι άλλα... Αυτά διαλύουν το κράτος, όχι τα κλειστά επαγγέλματα. Τα κλειστά επαγγέλματα έχουν άλλα αρνητικά στην οικονομία, αλλά δε μας διαλύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή, για να καταλάβω, το κλείσιμο σχολείων στην ύπαιθρο το διέταξε η τρόικα, ή το επέλεξε το κράτος για να μην κόψει λεφτά από αλλού;

      Διαγραφή
    2. Κοντολογίς ναι. Την ένοιαζε να μειωθούν δαπάνες σε υγεία και παιδεία. Το πώς ίσως όχι (αν και νομίζω γράφονταν για συγχωνεύσεις σχολείων λόγω υπερβολικού αριθμού, αλλά δεν είμαι βέβαιος). Η παιδεία και η υγεία είναι τα πρώτα που περικόπτονται ως "εξοδα" γιατί ο νεοφιλελευθερισμός και το ΔΝΤ δεν τα βλέπουν ως επενδύσεις μια και ούτε μπορεί να αριθμοποιηθεί το αποτέλεσμά τους ούτε μεσοπρόθεσμα είναι ορατό... Δεν φταίω εγώ. Ανάλογα θα ζήσεις στη γειτονιά σου και ήδη άρχισε να εφαρμόζει ο Ραχόι στην Ισπανία. Στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία είναι πλέον γεγονότα.

      Διαγραφή
    3. Δήμο ειλικρινά με φέρνεις πάντα, στο τέλος συζητήσεων, μπροστά σε έναν απόρθητο τοίχο σχεδιασμένο με την αρχιτεκτονική της αποποίησης ευθύνης, χτισμένο με υλικά αγορασμένα με παρωπίδες. Ναι, λόγω κρίσης έκλεισαν τα σχολεία, αλλά ποιά και πως έκλεισαν δεν το υπαγορεύουν οι δανειστές –και δεν λες κουβέντα για το ότι το Ελληνικό κράτος είναι ένα μπορδέλο το οποίο έπρεπε να αρχίσουμε να διορθώνουμε και δεν κάναμε τίποτα –αλλά αποκαλείς «διάλυση» την απαίτηση να λειτουργήσει επί τέλους ο δημόσιος τομέας… Τι να πω Δήμο… μακάρι να είναι όπως τα φαντάζεσαι τα πράγματα και υπάρχει κάποια λύση. Γιατί, η μόνη λύση που βλέπω εγώ μπορεί να έρθει όπως περιγράφω στο τέλος της ανάρτησης….

      Διαγραφή
    4. Δεν είπα ότι τα σχολεία έκλεισαν λόγω κρίσης. Λόγω κρίσης για να "εξοικονομηθούν" λεφτά το μνημόνιο ζητά να γίνουν περιορισμοί δαπανών στην παιδεία, μείωση στις προσλήψεις των εκπ/κών, αύξηση μαθητών σε τάξεις κλπ (και φυσικά όλα οδηγούν σε συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων -αν και ορισμένα έπρεπε σίγουρα να γίνουν).

      Το ότι το κράτος είναι μπουρδέλο υπό διάλυση το έχω πει πολλάκις (και το θεωρούσα αυτονόητο). Δεν υποστηρίζω ένα γραφειοκρατικό κι απάνθρωπο κράτος που θεωρεί εκ των προτέρων ότι όλοι είμαστε ένοχοι απάτης επειδή δεν έφτιαξε μηχανισμούς σωστούς.
      Το μπουρδέλο κράτος όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να διαλυθεί ή να γίνει μέγγενη για τα μεσοαστικά και κατώτερα γενικώς στρώματα. Το ότι πληρώνουμε τα φάρμακα (είτε επειδή αντιδρούν οι φαρμακοποιοί που δεν πληρώνονται από το κράτος είτε επειδή μειώθηκε η συμμετοχή μας) είναι τμήμα των μνημονιακών απαιτήσεων.
      Κόμματα και φορείς πολλάκις κατέθεσαν άλλες προτάσεις ώστε να εξοικονομηθούν. Ωστόσο, δεν επιλέχθηκε καμία άλλη λύση πέραν τούτων.

      Διαγραφή
    5. Ήμαρτον Δήμο… Διάβασε την στιχομυθία. Που ακριβώς διαφωνείς; Στο τελευταίο σου σχόλιο πάντως συμφωνώ σε όλα σου τα σημεία, με τα οποία όμως και εσύ πρέπει να παραδεχτείς, όπως ήδη έκανες εμμέσως, ότι το τι ακριβώς «κόβεται» και πως «κόβεται» το αποφασίζει το Ελληνικό κράτος. Και το αποφασίζει με έναν γνώμονα συνδυασμού της ανικανότητας/δυσλειτουργηκότητάς του και των ημετέρων πελατών από τους οποίους φοβάται να κόψει… Οι δανειστές που σου φταίνε; Θα προτιμούσες να έλεγαν «εντάξει βρε παιδιά, δεν έχετε, τι να κάνουμε, σας τα χαρίζουμε!»

      Δεν μας αρέσει το τραπεζικό σύστημα, θαυμάσια, ας μην δανειζόμασταν από αυτό όταν αγοράζαμε καγιέν. Τώρα Δήμο, που ακριβώς διαφωνείς με τις σκέψεις μου;

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.