Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Κυριαρχία













Και η άκρα αριστερά και η άκρα δεξιά πρεσβεύουν ολοκληρωτικά καθεστώτα. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς σε αυτό. 

Και η άκρα αριστερά και η άκρα δεξιά έχουν θέση στα κοινοβούλια των δημοκρατιών γιατί η δημοκρατία απαιτεί να επιτρέπεται η φωνή όλων, συμπεριλαμβανομένων των άκρων -ίσως, ιδίως των άκρων.

Το να πάρει την εξουσία η άκρα αριστερά ή, η άκρα δεξιά, μπορεί να γίνει με ένα από δύο τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος είναι να πάρουν την εξουσία δια της βίας. 
- Αν είναι κανείς αριστερός, το να πάρει την εξουσία δια της βίας λέγεται "Επανάσταση", κι αν είναι δεξιός αυτό το ίδιο πράμα λέγεται "Πραξικόπημα". 
- Αν κάνεις "Επανάσταση" βαφτίζεις το αποτέλεσμα κάτι που να έχει στο συνθετικό της ονομασίας του παράγοντα των λέξεων "Σοσιαλισμός" ή "Κομουνισμός", ή "Λαϊκό" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. 
- Αν κάνεις "Πραξικόπημα" βαφτίζεις το αποτέλεσμα "επανάσταση" και/ή κάτι που να έχει στο συνθετικό της ονομασίας του την λέξη "Εθνοσωτήριο" συν κάτι σχετικό με "Σοσιαλισμό".
Είναι σημαντικό να υπάρχει η λέξη "Σοσιαλισμός" στο τελικό αποτέλεσμα, είτε αριστερή επανάσταση είτε δεξιό πραξικόπημα, γιατί, όπως στο Εθνοσοσιαλιστικό αποτέτοιο του Χίτλερ και τις Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες του Στάλιν, χρειάζεται ο λαός την σιγουριά μιας λέξης που να του επιβεβαιώνει ότι είναι κυρίαρχος.

Αν ο Παπαδόπουλος την είχε πει Εθνοσωτήριο Σοσιαλιστική Λαϊκή Επανάσταση, και αντί για Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών την είχε πέσει σε στυλ Ελλάδα Για Το Λαο, θα είχαν τσαντιστεί τόσοι να πάνε να κάνουν αντίσταση απ΄το Παρίσι; Δημόσιες Σχέσεις! Ο τσίπρας το κατάλάβε το κόλπο.

Ο δεύτερος τρόπος να πάρει την εξουσία η άκρα αριστερά, ή, η άκρα δεξιά, είναι μέσω δημοκρατικών διαδικασιών δηλαδή να πείσουν τον κυρίαρχο λαό να τους δώσει πλειοψηφία.

Η κατάκτηση της εξουσίας μέσω δημοκρατικών διαδικασιών δεν είναι τόσο θεμιτή, γιατί παίρνει καιρό, είναι στη μέση και το πρόβλημα ότι πρέπει να πεισθεί η πλειοψηφία του κυρίαρχου λαού, και, αφού βγει στην ηξουσία έχει ακόμα δρόμο μπροστά για να μετατρέψει το πολίτευμα από δημοκρατικό σε ολοκληρωτικό καθεστώς. Γιατί καλά τώρα που θα βγει η άκρα-μια και θα επιτρέψει στην άκρα-άλλη να μείνει στη Βουλή!

Μια καλή ερώτηση είναι γιατί επιτρέπει η δημοκρατία μέσα στο κοινοβούλιο της τα άκρα τα οποία από ορισμού θέλουν την κατάλυσή της, και η απάντηση είναι ότι αν η δημοκρατία απαγόρευε τίποτα δεν θα ήταν δημοκρατία (θα ηταν επαναστατική δημοκρατία, ή σοσιαλιστική δημοκρατία, ή εθνοσωτήριος δημοκρατία, αλλά δεν θα ήταν δημοκρατία).

Θα μου πείτε, είναι δημοκρατία τώρα αυτή που έχουμε, ή μπορδέλο. Αυτό εξαρτάται από το πως το βλέπεις. Αν είσαι η τσατσά το λες οίκο ανοχής. Αν είσαι η εκδιδομένη (ή και ο εκδιδόμενος) το λες σπίτι σου. Αν είσαι ο πελάτης το λες κλαμπ, εκτός αν σταματήσει να σου κάθεται οπότε θυμώνεις και το λες μπορδέλο και δίνεις και δυό μούντζες στην σημαία σου από την πλατεία. 

Το θέμα είναι ότι είτε από την μία το δει κανείς είτε από την άλλη, η βουλή μας έχει πλέον μπάσει μέσα τα άκρα, και οι εκδιδόμενοι δεν έχουν πια τίποτα να δώσουν στους πελάτες, άρα ο κυρίαρχος λαός έχει πρόβλημα εκτόνωσης.

Για "Επανάσταση" δεν το βλέπω γιατί και ο πλέον χαζός καταλαβαίνει ότι αν μόνο ξεροκόμματα έχει τώρα, μετά από επανάσταση δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά -αν και θα έχουν μείνει λιγότερα στόματα να ταϊστούν.

Για "Πραξικόπημα", ποιός ξέρει, είναι τόσο ηλίθιοι οι γορίλες αυτοί που μπορεί να το προσπαθήσουν, αλλά μάλλον τα μούτρα τους θα φάνε όταν πλακώσουν τα γαλάζια κράνη από τα Ηνωμένα Έθνη να προστατέψουν τους τόκους. Η μόνη τους οδός τώρα είναι να πάρουν με το μέρος τους όλους τους ...αγνούς πολίτες οι οποίοι ενίστανται στην λαθρομετανάστευση μια που δεν έχουν πια λεφτά να πληρώσουν τους λαθρομετανάστες να κάνουν δουλειές χωρίς να χρειάζεται κάποια ενοχλητική απόδειξη ή τιμολόγιο.

Οπότε μια και ούτε για "Επανάσταση" ούτε για "Πραξικόπημα" το βλέπω, μένουν οι δημοκρατικές διαδικασίες.

Βέβαια, η πλάκα είναι ότι όλοι οι χρηματέμποροι και κλέφτες που είναι υπεύθυνοι κατά μεγάλο μέρος για την δυστυχία, κάθονται στις πλάτες του κυρίαρχου λαού υπό την προστασία του μπορδέλου,  και να τους πιάσετε ακόμα λεφτά δεν θα δείτε δεκάρα γιατί οι εταιρείες τους θα χρεοκοπήσουνε την επόμενη μέρα, και τα λεφτά τους από την Ελβετία έχουν φυγαδευτεί αλλού πολύ πριν κλείσει η περιβόητη συμφωνία με την Ελβετία για να γίνουν φανερά.

Κοντολογίς, το πρόβλημα δεν είναι πως να βρούμε το δίκιο και τα λεφτά του παρελθόντος. Αυτά φύγανε και πάνε. Το πρόβλημα είναι πως να σταματήσουμε το τι γίνεται και να γυρίσουμε το μπορδέλο σε δημοκρατία -και να μην δίνουμε λαβές στον κυρίαρχο λαό να ονειρεύεται τα άκρα, και άστα τα άκρα να επιστρέψουν στα μονά ποσοστά ή και έξω από την βουλή, δημοκρατικά.

Εύκολα τα λες, θα μου πείτε τώρα, αλλά πως το κάνουμε το μπορδέλο να γίνει δημοκρατία όταν έχουμε ακόμα ταχυδακτυλουργούς του τσαμπουκά σαν τον τσίπρα, και φαντάσματα του παρελθόντος στο ΝΔΣΟΚ, και τον βασιλιά Ληρ στην ΔημΑρ (από Μπίλλυ Σαίξπηρ ξέρει κανείς;)

Δεν είπα ότι είναι εύκολα. Για να διορθωθεί το μπορδέλο χρειάζεται πολίτες που να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να είναι ενωμένοι στο σύνολό τους, κι ας έχουν διαφορετικές πολιτικές ιδέες. Χρειάζονται πολίτες με ανατροφή από το σπίτι και παιδεία από το κράτος. Χρειάζονται πολίτες που να μην πετάνε χαρτιά και τσιγάρα από το παράθυρο του αυτοκινήτου και να μην αφήνουν σκουπίδια στις παραλίες, και να μην οδηγούν με τα μηχανάκια με την κομμένη εξάτμιση στο πεζοδρόμιο ή σαν παλαβοί στους δρόμους. Ναι, από τα σκουπίδια και την ανατροφή ξεκινάει. Από την ανατροφή, και τα άλλα φτιάχνονται από μόνα τους σιγά-σιγά.

Μια γενιά. Αν δεν ξεκινήσετε σύντομα, ή το παίξετε ραχάτι, δύο γενιές, άντε τρεις. Εν τω μεταξύ κοιτάτε τα τάγματα εφόδου στην τηλεόραση και φανταστείτε ότι η τηλεόραση είναι ένας καθρέπτης που δεν καθρεφτίζει τον καθένα χωριστά αλλά όλους μαζί, είτε το καταλαβαίνουν ότι βλέπουν το σύνολο στον καθρέφτη, στο οποίο σύνολο ανήκουν ομοούσια, είτε δεν το καταλαβαίνουν...

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε με διαστημόπλοιο από τον Άρη: η κοινωνία της Ελλάδας την γέννησε. Και ποιά είναι η κοινωνία; Όλοι μαζί σε μία οντότητα. Κι ας βλέπουν την τηλεόραση νομίζοντας ότι δεν είναι οι ίδιοι μέρος του συνόλου που συμπεριλαμβάνει τις εικόνες αυτές.





Τέλος πάντων. Έλαβα με email το ψηφοδέλτιό μου από την πόλη μου στην Μασαχουσέτη των ΗΠΑ για την ψηφοφορία του Σεπτεμβρίου μέσα στο κόμμα των Δημοκρατικών (μια και είμαι περήφανα εγγεγραμμένος στο Δημοκρατικό κόμμα και ουχί στους Ρεπουμπλικάνους) και πάω να το συμπληρώσω και να το επιστρέψω πάλι με email. Μάλιστα τηλεφώνησα στο παλιό μου Δημαρχείο να ρωτήσω κάτι, και η γραμματέας με θυμήθηκε μετά από 5 χρόνια και μού 'κανε χαρές. Και αργότερα θα λάβω και το ψηφοδέλτιό μου για τον Νοέμβριο (στο Δημαρχείο μου στο Φάληρο, και στο ΙΚΑ και στη ΔΕΗ κλπ., είμαστε ακόμα στην αυθάδεια και την άρνηση με ένα ξερό και θυμωμένο "κύριε!" στο τέλος -κι αν θυμηθούν να πουν "κύριε").

Σε αντίθεση, όπως έχουμε ξαναπεί, Έλληνες του εξωτερικού δεν μπορούν να ψηφίσουν σε εκλογές στην Ελλάδα γιατί δεν θεωρούνται εγχώριοι πελάτες των κομμάτων (όπως φαίνεται) άρα ποιός τους θέλει; στον αγύριστο να μείνουνε! Άρα μου μένει να ψηφίζω στις ΗΠΑ. Κάτι είναι κι αυτό.












27 σχόλια:

  1. Η μαλακία στο τετράγωνο... Καλά ρε φίλε, δεν ξέρεις που δεν ξέρεις, τουλάχιστον διάβασε κάτι πέρα από τη wikipedia...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. It takes one to know one, Δείμε του Πολίτη...

      Forthnet
      79.103.ΧΧΧ.ΧΧΧ
      Win7
      Firefox 15.0
      (Τα υπόλοιπα στοιχεία δεν τα δημοσιεύω για να διαφυλάξω την ανωνυμία σου καημένε Δήμο.)

      Διαγραφή
  2. Επειδή έχω συναντήσει αρκετούς ακροδεξιούς και ακροαριστερούς στη ζωή μου θα σου πω μια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ τους. Με τον ακροαριστερό μπορείς να συζητήσεις άνετα για λογοτεχνία, κινηματογράφο, θέατρο, φιλοσοφία, με τον ακροδεξιό δεν μπορείς να συζητήσεις τίποτα.
    Δημιουργούνται όμως και μια σειρά άλλα ερωτήματα:
    - είναι απλώς ακροδεξιό κόμμα η Χρυσή Αυγή ή κάτι πολύ χειρότερο;
    - Είναι ακροαριστερό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ή απλώς -στη χειρότερη περίπτωση- ένα αριστερό λαϊκίστικο κόμμα που όταν έρθει στην εξουσία θα αναγκαστεί να σουλουπωθεί;
    - Είναι σωστό να εξισώνουμε τον Τσίπρα με τον Μιχαλολιάκο; Εδώ θα απαντήσω κατηγορηματικά όχι, για τον λόγο που έχω προαναφέρει στην αρχή του σχολίου μου αλλά και γιατί δε μου αρέσουν οι γενικεύσεις όπως επίσης και για ιστορικούς λόγους. Μη ξεχνάς πως ο χώρος από όπου ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ Εσ από πολύ παλιά είχε διαφοροποιηθεί από τις μεθόδους Στάλιν και οτιδήποτε ακραίο συνέβη στις κομμουνιστικές δικτατορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Θωμά. Πράγματι, το γνώρισμα του ακροαριστερού είναι η μόρφωση, σε αντίθεση με το γνώρισμα του ακροδεξιού γορίλα ο οποίος επικοινωνεί με γρυλίσματα. Βέβαια, η μόρφωση είναι ένα εργαλείο, και ένα εργαλείο είναι τόσο αποδοτικό όσο η διάθεση του χρήστη. Ένα μαχαίρι μπορεί να κόψει ψωμί, ή να σκοτώσει άνθρωπο. Μια άλλη σημαντική διαφορά του ακροδεξιού από τον ακροαριστερό είναι ότι οι ορισμοί είναι κάπως απλοϊκοί μια που παραλείπουν να τονίσουν ότι ο "δεξιός" ακολουθεί τα ζωικά φυσικά ένστικτα της υπερίσχυσης του ισχυρότερου (ή απλά να προσπαθήσει να φανεί ισχυρότερος κι ας μην είναι), ενώ ο "αριστερός" δεν ταυτίζεται με φυσικά ένστικτα τόσο, όσο ραφινάρεται με σκέψεις που πηγάζουν στον ανθρώπινο νου. Όμως ο σκεπτόμενος άνθρωπος δεν αποβάλει απαραίτητα τα φυσικά του ένστικτα, τα οποία πάντα υποβόσκουν (με καταλύτη την ανατροφή και την παιδεία), και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Ελλάδα όπου αριστεροί, τώρα τελευταία εκφράζονται με ένστικτα δεξιά. Δεν το έχεις προσέξει; Στο τέλος, λίγο με ενδιαφέρει αν αυτός που πρόκειται να μου πάρει το βιός μπορεί να μου συζητήσει κινηματογράφο πριν μου αλλάξει τα φώτα και κάνει την πατρίδα μου Αφρική...

      Απόλυτα συμφωνώ ότι το ΣΥΡΙΖΑ προερχόταν από το ΚΚΕ Εσ., και δεν νομίζω να πιάνουν πολλοί σήμερα χαρτωσιά μπροστά στον Κύρκο. Αλλά, το ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ποτέ να έρθει στην εξουσία: ο τσίπρας θα έρθει στην εξουσία -έχει πολύ μεγάλη διαφορά. Το ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΚΚΕ Εσ., αντιπροσώπευε κάπου 3 με 8% των Ελλήνων. Τα υπόλοιπα 20% που βρέθηκαν ξαφνικά από τον ένα μήνα στον άλλο; Το ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν ξαφνικά ή τον τσίπρα και αυτά που τους πούλαγε; Τι σχέση έχουν αυτά που είπε ο τσίπρας από Απρίλιο έως τώρα με αυτά που έλεγε το ΚΚΕ Εσ., ή το ΣΥΡΙΖΑ; Ή, καλύτερα¨τι σχέση έχουν αυτά που έλεγε ο τσίπρας μέχρι Απρίλιο με αυτά που λέει τώρα; Και είναι άραγε ο τσίπρας ΣΥΡΙΖΑ όταν ήδη ξεκίνησε να δημιουργήσει "ενιαίο κόμμα" και μην τις είδατε τις συνιστούσες μην τις απαντήσατε; Ποιά είναι η γνώμη σου για την σύγκριση της ιστορικής πορείας Μουσσολίνι και τσίπρα;

      Σχολίασες όμως το μέρος της ανάρτησης στο οποίο έπαιξα με το παράλογο/άτοπο σε στυλ λίγο montypythonesque. Το κυρίως θέμα της ανάρτησης (και το μέρος της που προσπαθεί να είναι λίγο πιο αντικειμενικό αν όχι πιο σοβαρό) βρίσκεται στις τρεις τελευταίες παραγράφους πάνω από την φωτογραφία της φωτιάς, από το "Δεν είπα ότι είναι εύκολα..." 'εως το "...που συμπεριλαμβάνει τις εικόνες αυτές."

      Υποθέτω ότι θα είσαι από τους πρώτους που θα συμφωνούσαν ότι μια κοινωνία σαν σύνολο καθορίζεται από την ανατροφή που δίνει το σπίτι και την παιδεία που δίνει και το σπίτι και το κράτος και η κοινωνία. Και πολλοί θα συμφωνούσαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, σχετικά με αυτά, στην κοινωνία μας. Εκεί που χρησιμοποιώ την υποκειμενικότητά μου για να προβάλω ένα πιθανώς πραγματικό πρόβλημα είναι ότι όταν βρεθούμε μέσα στην Ελλάδα υπάρχουν πράγματα που βλέπουμε τα οποία κάνουν εντύπωση πολύυυυυ πριν φτάσουμε στην πολιτική: και αυτά είναι το απέραντο σκουπιδαριό το οποίο η μεγάλη πλειοψηφία δημιουργεί όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, και στο οποίο κανείς δεν δίνει σημασία, και ο τρόπος που φέρονται οι άνθρωποι στους συνανθρώπους τους στους δημόσιους χώρους από τον τρόπο που κάθονται ουρά μέχρι τον τρόπο που οδηγούν τα αυτοκίνητά τους. Προτείνω δηλαδή ότι υπάρχουν πολλά άλλα σημαντικότατα πράγματα που πρέπει να φτιάξουμε στην υποτιθέμενη "Ευρωπαϊκή" κοινωνία μας πριν αρχίσουμε να κυνηγάμε τους λαθρομετανάστες και να παριστάνουμε τα πολιτικά και πνευματικά όντα... Εκεί το πήγε η ανάρτηση...

      Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου και θα με ενδιέφεραν οι σκέψεις σου πάνω στην απάντησή μου.

      Διαγραφή
  3. Δημήτρη, δε σχολίασα καθόλου τις τρεις τελευταίες παραγράφους του κειμένου σου διότι απλούστατα συμφωνώ σε γενικές γραμμές με ό,τι αυτές περιέχουν. Όπως συμφωνώ και με την τελευταία παράγραφο του σχολίου σου. Αλλού είναι η διαφωνία μου. Στη φράση σου πως «ο Έλληνας έχει στο DNA του τον ρατσισμό». Το έχεις γράψει δύο φορές σε προηγούμενες αναρτήσεις σου (όπως βλέπεις είμαι φανατικός σου αναγνώστης κι ας μη στέλνω συχνά σχόλια) και η φράση σου αυτή αληθινά με εξόργισε.
    Αλλά ότι σε γενικές γραμμές η άνοδος της Χρυσής Αυγής αντικατοπτρίζει την άνοδο των ρατσιστικών διαθέσεων αρκετών ή πολλών Ελλήνων αυτό είναι γεγονός. Ξέρεις, Δημήτρη, δε με αντιπροσωπεύει αυτή η Ελλάδα που στηλιτεύεις. Δε με εκφράζει και να σου πω και κάτι που ίσως δεν είναι σωστό, δεν ασχολούμαι μαζί της. Μάλλον είναι λάθος, πες το σνομπισμό, αλλά ούτε κάθομαι να συζητήσω με άτομα που ξέρω πως ψηφίζουν Χρυσή Αυγή ούτε θα κάνω παρατήρηση σε ανθρώπους που πετούν σκουπίδια ή περνούν με κόκκινο. Η δικιά μου Ελλάδα αποτελείται από ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ, που ανταλλάσσω μαζί τους σχόλια στη δουλειά, στο fb, στο ίντερνετ, που διαβάζω τα βιβλία τους, που βλέπω τις παραστάσεις τους. Για τους άλλους δεν μπορώ να ασχοληθώ, ούτε θέλω. Ξέρεις εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε τα ελαττώματά μας και τα καυτηριάζουμε στις μεταξύ μας συζητήσεις. Όταν όμως έρθει ένας ξένος να μας τα επισημάνει ή ένας Έλληνας του εξωτερικού όπως εσύ, τότε δε μας αρέσει, θυμώνουμε και αντιδρούμε σε σημείο να φτάσουμε να υπερασπιστούμε τον αναιδή σερβιτόρο, τον αγενέστατο δημόσιο υπάλληλο ή τον οδηγό φονιά της Αθηνών Πατρών. Και εσύ όμως μη γενικεύεις. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε ο Τσίπρας είναι ίδιος με τον Μιχαλολιάκο. Όσο κι αν έχεις δίκιο σε όσα γράφεις για τη δεξαμενή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι το μόνο που μπορείς να του προσάψεις είναι την ιδιότητα του λαϊκιστή. Παρεμπιπτόντως δεν έχω άποψη για τη σύγκριση Μουσολίνι Τσίπρα, θεωρώ τραβηγμένη μια τέτοια θεωρία, αν έχεις κάτι συγκεκριμένο που να υποστηρίζει αυτή την άποψη, να το διαβάσω και αν έχω κάτι να αντικρούσω θα το κάνω.
    ΥΓ. Εδώ και τρεις μήνες ανήκω κι εγώ στο κλαμπ των ανθρώπων (καταλαβαίνεις για ποιο λόγο δε γράφω «Ελλήνων») που ξεσκατώνουν τον πατέρα τους. Δεν ντρέπομαι καθόλου για ό,τι κάνω και μάλιστα αισθάνομαι πολύ ήσυχος με τη συνείδησή μου που το κάνω. Η αλήθεια είναι πως πλέον δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να βάλω Αλβανίδα ή Γεωργιανή να το κάνει αλλά νομίζω πως κι αν ακόμη την είχα, δε θα άφηνα μια ξένη (εννοώ εκτός οικογένειας) γυναίκα να εκτελεί κάτι που θεωρώ πως είναι υποχρέωσή μου να κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θωμά, σ' ευχαριστώ. Αν σε εξοργίζει εσένα όταν γράφω ότι "ο ρατσισμός είναι στο DNA μας" να ήξερες πόσο εξοργίζει εμένα όταν δεν βρίσκω λόγο να πω στον εαυτό μου ότι κάνω λάθος και να μην το γράψω. Αλλά η οπτική μου έρχεται από εμπειρίες που επιτρέπουν πολύ διαφορετικά κριτήρια από αυτά που έχουμε στην Ελλάδα. Και μάλιστα θα θυμάσαι ότι όταν την γράφω αυτή την φράση, επίσης συμπληρώνω ότι ο Έλληνας δεν θα την πιστέψει, ούτε θα καταλάβει γιατί το λέω. Εγώ είμαι εν ειρήνη με τον εαυτό μου γιατί, ο γιός μου, μου μίλαγε μια βδομάδα για τον φοιτητή με τις καραμπίνες και τα αυτόματα τον οποίον από την θέση του σαν Resident Advisor βοήθησε το πανεπιστήμιο να τον αποβάλει, και είχε εντελώς παραλείψει να αναφέρει ότι ο φοιτητής εκείνος τύχαινε να είναι μαύρος. Το είδα κατά σύμπτωση σε φωτογραφία αργότερα. Αλλά του γιού μου του έδωσα αχρωματοψία και είμαι περήφανος γι αυτό.

      Και θίγεις το επόμενο θέμα με τρόπο που μου επιτρέπει να προτείνω την αντίθεσή μου, όχι προ τις σκέψεις σου, αλλά προς την μέθοδο. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι Έλληνες στον κουβά που συνέχεια καυτηριάζω από εδώ. Αυτό είναι αυτονόητο. Όμως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι Έλληνες, παραμένουν με την Ελλάδα που τους εκφράζει και ΔΕΝ λένε τίποτα για τα σκουπίδια ή για την αγένεια, ή για το οδήγημα, κλπ., κλπ., κλπ. Δεν το κάνουμε το κακό εμείς, το κάνουνε οι άλλοι, και εμείς αδιαφορούμε και μένουμε μέσα στο "καβούκι" μας. Μα... γράφοντας όπως γράφω, προτείνω όχι μόνο την κριτική μου για τα κακώς κείμενα αλλά και την κριτική μου για το ότι κανείς από τους "αθώους" δεν μιλά και δεν προσπαθεί να διορθώσει κάτι. Κι έτσι τα "καβούκια" που περικλείουν τον κόσμο που μας εκφράζει, συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν μας εκφράζει. Αυτό δεν το βλέπω σωστό. Νομίζω πως υπάρχει υποχρέωση προς το σύνολο της κοινωνίας να ξεκινήσουμε από αυτά τα πράγματα που είναι σε επίπεδο πολύ πιο θεμελιώδη από την πολιτική ή την οικονομία -επειδή αυτά στο τέλος καθορίζουν το πως θα εκφραστεί η πολιτική και η οικονομία.

      Τον πατέρα μου τον ξεσκάτισα εγώ πριν πεθάνει και είμαι περήφανος για αυτό όπως εσύ. Τις γυναίκες που τους είχαν διπλαρώσει χρηματικά επειδή ζούσα στην Αμερική και ήταν μόνοι τους, τις έδιωξα (τυχαίνει να ήταν από την Βουλγαρία αλλά ο γιός μου δεν θα το είχε αναφέρει, ως άσχετο -εγώ το αναφέρω μόνο για να πω αυτό που είπα σε αυτήν την παρένθεση). Αλλά, στα νοσοκομεία έμαθα για τις "αποκλειστικές" που είναι απαραίτητες μια που δεν προσφέρει καμία φροντίδα το νοσοκομείο, και με νουθέτησε το ίδιο το νοσοκομείο ότι οι λαθραίες είναι πιο φτηνές (!) Και τώρα, οι κοινωνία που έψαχνε τους/τις φτηνές φτιάχνει τάγματα εφόδου και Ξένιο Ζευ. Δεν βρίσκεις κάποια υποκρισία σε αυτό; Δεν πάει κάτι στραβά;

      Υπάρχει άραγε κάποια σχέση άμεση ή έμμεση ανάμεσα στην συνεχή αποποίηση ευθύνης/δικαιολογίες/σοφιστείες από την μια μεριά και με ρατσισμό και φασισμό από την άλλη; Δεν είναι καθήκον του καθενός να μιλάει έστω και κόντρα στο αέρα αντί να σωπαίνει μέσα σε ένα καβούκι; Και καλά εγώ το ξέρω πως εκλαμβάνονται τα γραπτά μου από την θέση από την οποία τα προσφέρω. Αλλά είναι ο τρόπος μου να "εξοργίσω" και να "τσαντίσω", γιατί μόνο έτσι θα λεχτούν, τουλάχιστον, αυτά που αλλιώς δεν λέγονται ποτέ...

      ...και... πόσο άραγε "αριστερό" σκεπτικό προδίδει το κάψιμο των βιβλίων; Το ρωτάω αυτό επειδή, όταν σε έναν δήθεν "αριστερό" δεν του αρέσει να τον κολλάς στον τοίχο και σου σβήνει το σχόλιο "δια παντός" (εξαφανίζεται αντί να δείχνει ότι απλά διαγράφηκε), αυτό είναι στην ίδια συνομοταξία με το κάψιμο των βιβλίων. Πόσο "αριστερός" είναι αυτός που το κάνει αυτό και μετά έρχεται σαν ανώνυμος στο σπίτι σου ο δυστυχισμένος να σε βρίσει; Στην διαφορά μεταξύ "αριστερού" και "δεξιού" μίλησες σωστά... αλλά άξιο ερώτησης είναι αν είναι δυνατόν να υπάρχουν και "αριστεροί" φασίστες...

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ Δημήτρη, παίρνω το θάρρος να συνταχθώ στο πλευρό του Θωμά αφού δόθηκε τώρα η αφορμή, γιατί δυστυχώς αν και θαυμάζω όλους του Έλληνες που διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή, εκτός ή εντός χώρας, και άδραξαν ευκαιρίες, πάντα απογοητεύομαι από την πικρία που κουβαλούν και τη βγάζουν επιθετικά στην πατρίδα που άφησαν.
    Είμαι δε σίγουρη πως κι εγώ στη θέση τους το ίδιο θα έκανα.
    Το κάνω και τώρα που είμαι στη χώρα μου μέσα μετανάστης. Κι εγώ άφησα τον όμορφο τόπο μου και ήρθα στην πόλη με όνειρα. Όταν έφυγα η πίκρα μου ήταν τόση που δεν ήθελα καν συναναστροφές με ανθρώπους της επαρχίας μου. Νόμισα μόνο η δική μου επαρχία είχε τέτοια κατάντια. Τα είχα βάλει με τη νοοτροπία των ανθρώπων με τον τοπικισμό τους, με την κλεισούρα του μυαλού τους και τον πουριστανισμό τους, με τη χωριατιά και την ξιπασιά τους. Παραγνώριζα όλες τις χάρες και έβλεπα μόνο τα χαλάσματα. Έγινα αχάριστη, πλήγωσα ανθρώπους αξιόλογους, που έπρεπε να τους "θυσιάσω", όπως νόμιζα για να κερδίσω τη νέα μου ζωή. Περιφρόνησα τον εαυτό μου, που τόσο έλεγα πως διαφέρει.
    Το ίδιο βλέπω να κάνουν και οι συγγενείς μου οι ξενιτεμένοι. Πίκρα και άρνηση. Βγάζουν από πάνω τους τον ελληνα και τον φοράνε μόνο στις διακοπές για λίγο, και μόνο αν τους συμφέρει. "Εμείς εκεί" κι "εσείς εδώ" κάθε τους πρόταση, στην "Αμερική δεν γίνονται αυτά" στην Ελβετία επίσης...ωστόσο όλοι θέλουν να γυρίσουν πίσω. Είναι ανθρώπινο. Δενόμαστε με τον τόπο μας. Κι εμείς που τον βρίζουμε, μπορεί και να τον πονάμε περισσότερο από άλλους που τον εκθειάζουν.
    Έτσι μου κακοφαίνεται που μιλάς για DNA, σαν να είναι κάτι που δεν αλλάζει. Μου κακοφαίνεται που σκέφτεσαι στα αγγλικά (και να σου πω την αλήθεια νομίζω δεν το πιστεύω κιόλας...) και θα ήθελα εσύ που ίσως είσαι ένας από τους "άριστους" που κατέχουν την ελληνική σκέψη και λόγο να μην κακομιλάς για τη γενέτηρά σου αλλά να με εμπνέεις. Όπως όταν βλέπω έναν καλό χορευτή και νομίζω πως αν σηκωθώ, θα χορέψω κι εγώ με την ίδια χάρη έτσι κι εσύ όταν γράφεις, να με κάνεις να θέλω να σηκωθώ, και με χάρη να τα τακτοποιήσω όλα, γιατί μπορώ. Όχι γιατί είμαι καταδικασμένη να αποτύχω λόγω γενετικού υλικού.
    Σε αντίθεση βέβαια με το Θωμά παραπάνω εμένα με συγκινεί πολύ να νιώθω πως η στάση μου στη ζωή επηρεάζεται από τους γύρω μου, όχι μόνο από όσους έχω επιλέξει και μου ταιριάζουν, αλλά και οτιδήποτε καινούργιο και διαφορετικό σε συναναστροφές "λιγότερο" από τα ζητούμενά μου, μου δίνει τη χαρά της προσφοράς, το "περισσότερο" με προάγει.
    Ευχές πολλές για ένα καλό φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Γεωργίτσα, σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου, που τιμούν αυτόν τον χώρο γιατί διαλέγεις να τα μοιραστείς. Πράγματι νοιώθω πικρία την οποία εξωτερικεύω δεικτικά, αν όχι επιθετικά. Στην δική μου περίπτωση όχι για την πατρίδα που "άφησα". Δεν την "άφησα" ποτέ. Απλά προχώρησα προς μέρη και κοινωνίες που προτιμούσα. Δεν είχα ποτέ πραγματική ανάγκη να φύγω. Η πίκρα έρχεται όταν ξέρω πόσο εύκολο θα μπορούσε να ήταν να ευδοκιμήσει ο τόπος που με γέννησε, αν μόνο ήξερε πως, και πως ποτέ, μα ποτέ δεν τα καταφέρνει.

      Καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ τι λες όταν μιλάς για το πως έφυγες εσύ από τον τόπο σου, και τις σκέψεις σου, και πράγματι βλέπω τον εαυτό μου σε κάμποσα από τα νοήματα που δίνεις.

      Τώρα, έτσι ή αλλιώς, χωρίς να με ενδιαφέρει και πολύ ή να χρειάζεται να το "πω", όταν μετράω αριθμούς από μέσα μου μετράω Αγγλικά, μιλάω στον ύπνο μου Αγγλικά, και χρησιμοποιώ συνέχεια το Google Translator από τα Αγγλικά για να γράψω στο μπλογκ. Δεν σημαίνει τίποτα αυτό ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι ότι είναι, και έτσι είναι. Αλλά το βρίσκω ενδιαφέρον ότι έχει σημασία σε έναν Έλληνα να πει ότι δεν μπορεί να μην είμαι "περισσότερο Έλληνας" από όσο αισθάνομαι ότι είμαι. Το τέλειο παράδειγμα το είχα γράψει προ καιρού εδώ όταν είχα παρομοιάσει τον ομογενή στο εξωτερικό με έναν άνθρωπο που έχει βιολογικούς γονείς και θετούς γονείς. Γιατί να μην μπορεί να ταυτίζεται και να αγαπά τους θετούς γονείς που τον μεγάλωσαν το ίδιο ή και περισσότερο από τους βιολογικούς που μόνο χαστούκια του έδιναν; Στο κάτω-κάτω, ότι είναι, οι θετοί γονείς το σφυρηλάτησαν, όχι οι βιολογικοί...

      Με "DNA" εννοώ το σκεπτικό που βρίσκεται στην αντίληψη, την γλώσσα, το πνεύμα μιας κοινωνίας, κάτι το οποίο επιδρά στην κρίση του ανθρώπου πέρα του συνειδητού χαρακτήρα του. Είναι δύσκολο να το αναλύσω σε ένα σχόλιο ή μόνο μια ανάρτηση όταν τα σημεία αναφοράς της ανάλυσής μου θα βρίσκονταν σε εμπειρίες οι οποίες δεν υπάρχουν μέσα στην Ελλάδα. Πάντως, σε παρακαλώ διάβασε και την πρώτη παράγραφο που έγραψα πάνω σ' αυτό στον Θωμά.

      Μου δίνεις την λαχτάρα να είχα την ψυχή και την τέχνη να προσφέρω με τον τρόπο που θα έκανε έναν αναγνώστη μου να βρει κάτι "περισσότερο", μια ελπίδα ή πίστη ότι "μπορούμε" όλοι... μια έμπνευση... Ίσως και να το πλησιάσω, αν δεν μείνω στάσιμος, και, κοιτάζοντας πίσω δεν νομίζω ότι έμεινα στάσιμος, άρα ελπίζω να γεράσω αεί κινούμενος...

      Καλό σου Φθινόπωρο και καλό μήνα.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή Γεωργία, ο λόγος που κάποιοι ξενιτεμένοι είναι πικρόχολοι είναι απλός. Είναι βαθύτατα απογοητευμένοι από τη ζωή τους και το γεγονός ότι είναι κάποια ανώνυμα γρανάζια σε μηχανές που είναι και παραμένουν ξένες. Τους πληγώνει που θα πεθάνουν ξένοι ανάμεσα σε ξένους, χωρίς να έχουν τριγύρω τους γυναίκες, παιδιά, εγγόνια, ξαδέρφια, θείους, συγχωριανούς κλπ. Αυτή η μοναξιά και η απογοήτευση είναι άσχετη με τα λεφτά. Όπως έχουν δείξει πολλές μελέτες από ένα σημείο και μετά τα λεφτά μικρό ρόλο παίζουν στην ευτυχία του ανθρώπου.

      Για να αντέξουν αυτή τη βαθιά μοναξιά βάζουν στο μυαλό τους ότι πίσω όλα είναι χάλια, και η χώρα και οι άνθρωποι και τα πάντα. Άρα καλά έκαναν που έφυγαν, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Αυτό κάπως ελαρφύνει τον πόνο τους. Κι αν παρατηρήσεις προσεκτικά θα δεις ότι όσο πιο αποτυχημένος είναι ο μετανάστης στην προσωπική του ζωή (όχι τα λεφτά) τόσο πιο μεγάλη πικρία βγάζει. Άνθρωποι με διαζύγια, μετακινήσεις πολλές, που δεν στέριωσαν πουθενά και είναι πάντα δυσαρεστημένοι, είναι οι πιο κατακριτικοί για την Ελλάδα. Οι πετυχημένοι μετανάστες που ζουν κοντά σε φίλους και συγγενείς με τους οποίους έχουν καλή και βαθιά σχέση θα σου πουν μόνο καλά λόγια για την Ελλάδα και πόσο ωραία πέρασαν την τελευταία φορά που την επισκεύτηκαν και πόσο τους λείπει μερικές φορές.

      Διαγραφή
    3. Η Άρνηση είναι δυνατό πράγμα. Και το ξέπλυμα της ευθύνης, η δικαιολογία που αιτιολογεί το ξέπλυμα, η σοφιστεία και η σιγουριά ότι ο ομιλών τα ξέρει όλα, είναι τέχνες κατ' εξοχήν Ρωμαίικες. Έδωσες το τέλειο παράδειγμα του τι εννοώ.

      Αλλά, όπως συνήθως, στην Ελλάδα, πίσω από το παραπετασμα καπνού και σοφιστείας δεν έχεις αμφισβητήσει ένα απλό πράγμα: Έχω γράψει κάτι, οτιδήποτε, που δεν είναι αλήθεια; Ή μήπως εννοείς ότι όταν η αλήθεια είναι πικρή ο ομιλών είναι πικρόχολος;

      Εμένα με λένε Δημήτρη, και έτσι με λέει η οικογένειά μου στην Ελλάδα, στην Αμερική και στην Ιταλία. Dimitris. Εσένα "Tzimis" πως σε λένε;

      Διαγραφή
    4. Κάθε παράγραφος του κειμένου είναι σωστή. Όλο το κείμενο μαζί όμως είναι ακατανόητο. Ξεκινάς από τα κοινά χαρακτηριστικά των ακραίων πολιτικών ιδεολογιών και καταλήγεις στο ψηφοδέλτιο που έλαβες, το ΙΚΑ, τους Έλληνες ψηφοφόρους του εξωτερικού.

      Θα μου επιτρέψεις με όλη την αγάπη που σου έχω να σου πω πως το κείμενο είναι κατώτερο του παρόντος ιστολογίου. Τι έπαθες φίλε Δημήτρη; Ποιος σε τσάτισε;; :))

      Όμως όσο ασύνδετο και αν είναι ένα κείμενο, δε δικαιολογεί τα θλιβερά σχόλια που ακολουθούν. Πρέπει να θυμόμαστε πως το μπλογκινγκ για να έχει νόημα και να είναι ευχάριστο πρέπει να ακολουθεί κανόνες. Εξαιρώ το φίλο Θωμά και τη φίλη Georgina.

      Το προβληματικό του κειμένου φαίνεται από την κουβέντα σου με το Θωμά ο οποίος σωστά παρατηρεί τη διαφορά του "ακροαριστερός" (π.χ. αναρχικός) με τον ακραίο αριστερό.

      Ουδεμία σχέση έχει ο πιστός σε μία ιδεολογία ή θρησκεία (όσο ακραίες απόψεις και να έχει) και εκείνος που θέλει με τη βία να επιβάλει τα πιστεύω του. Όταν οι ίδιες ιδέες "αποζητούν" τη βία αυτό απλά σημαίνει πως είναι αδύναμες να επιβληθούν με τη λογική.

      Να πω επίσης πως φράσεις όπως "«ο Έλληνας έχει στο DNA του τον ρατσισμό»" είναι το λιγότερο ατυχείς, μέσα σε όποιο πλαίσιο και αν λεχθούν. Σωστά λοιπόν εξεγείρεται η Georgina.

      Διαγραφή
    5. Αγαπητέ μου Λάκωνα, κανένα πρόβλημα δεν έχω να συμφωνήσω ότι έχω γράψει και καλύτερα από αυτό. Χάνει κανείς που και που... σε τέτοιες περιπτώσεις το σημαντικό είναι να έχει γράψει κανείς την αλήθεια, ή αλήθειες, και το στυλ και η ένωση θα διορθωθεί, ελπίζουμε, κάποτε. Πάντως αυτό που ήθελα να γράψω, και μάλλον δεν βγήκε, είναι ένα μωσαϊκό της εμπειρίας "απ' έξω" μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών, της καθημερινής πραγματικότητας στους δρόμους, της αμόρφωτης-έως-υποκριτικής πολιτικής τοποθέτησης που εστιάζει στα χρώματα και όχι στην ουσία... Καμιά φορά, ένα μωσαϊκό, ή ένα patchwork δίνει διαφορετική εικόνα από το κάθε του κομμάτι.

      Το θέμα ρατσισμού δεν το έθιξα εδώ, αλλά το εισήγαγε ο Θωμάς από άλλες αναρτήσεις μου. Πάνω σε αυτό το θέμα επιζητώ και σέβομαι κάθε άποψη και κριτική που μπορεί να δείξει το δρόμο για να προχωρήσει μια σκέψη -μια που στάσιμη σκέψη είναι πιο επικίνδυνη από λάθος σκέψη -ποιά άλλωστε θα ήταν ποτέ εντελώς "σωστή", παρά μόνο ως προς τον ρου της εξέλιξής της.

      Ποιός μ' έχει τσαντίσει! καλή ερώτηση. Ίσως το ότι ποτέ δεν "έφυγα" από την Ελλάδα παρά προσέθεσα αντί να αφαιρέσω. Και για άλλη μια φορά συνειδητοποιώ ότι δεν είναι βιώσιμη η "παραμονή" αν θέλω να έχω την ησυχία μου. Ενοικιαστές χρωστάνε πάνω από τρεις μήνες και δεν θέλω να τους τα ζητήσω παρά να τους βοηθούσα αν μπορώ, πρέπει να αλλάξω τις πινακίδες μου σε Ιταλικές γιατί βαρέθηκα να πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου για να έχει Ελληνικές πινακίδες τελωνίου το αμερικανικό αυτοκίνητο που οδηγώ στην Ιταλία, τα ανίψια μου στην Αθήνα τελειώνουν ανώτερη εκπαίδευση και τι δουλειά θα βρουν και που... διαβάζω αυτά που εγώ μεταφράζω σαν άρνηση ή σαν επιφανειακά που χάνουν την ουσία, από την Ελλάδα, και μετά διαβάζω τον τσίπρα στα νέα και μου ανάβουν τα λαμπάκια. Και βγαίνει μια ανάρτηση σαν αυτή.

      Στην αντίληψή μου, νομίζω, περισσότερες από μια πλευρές στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να αποζητούν, άμεσα ή έμμεσα, την βία, και η παράγραφός σου αυτή που θα επαναλάβω τώρα, έπρεπε μόνη της να ήταν η ανάρτηση για να ήταν καλύτερη και πιο κατανοητή¨

      "Ουδεμία σχέση έχει ο πιστός σε μία ιδεολογία ή θρησκεία (όσο ακραίες απόψεις και να έχει) και εκείνος που θέλει με τη βία να επιβάλει τα πιστεύω του. Όταν οι ίδιες ιδέες "αποζητούν" τη βία αυτό απλά σημαίνει πως είναι αδύναμες να επιβληθούν με τη λογική."

      Διαγραφή
  5. Φίλε Δημήτρη, εμένα εδώ στην Καλιφόρνια με φωνάζουν Tzimis και στην πατρίδα μου την Νιγρίτα με φωνάζουν Τζίμη. To Bay Area που μένω είναι το καλύτερο μέρος της Αμερικής. Όμως όταν μεγάλωνα, κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στην Χαλκιδική. Ψαράκι στη θάλασσα, καρπουζάκι, φίλοι και συγγενείς ... δεν υπάρχει κάτι καλύτερο πουθενά. Και οι Έλληνες, ειδικά οι Μακεδόνες, είναι τα καλύτερα παιδιά.

    Εσένα δεν ξέρω τι σου έχουν κάνει. Άλλες περιπτώσεις είχαν προβλήματα με γονείς, με πεθερικά, με δουλειά που τους έδιωξαν χωρίς λόγο, με γκόμενες που τους έφτυσαν, και άλλα χειρότερα. Ε, κάποιες ευαίσθητες ψυχές το παίρνουν βαριά. Ότι και αν σου έκαναν όμως, πες τα σε κάποιο δικό σου ή σε κάποιον ειδικό να φύγει το βάρος από μέσα σου και να θεραπευτείς. Οι ρατσιστές μισούν ανθρώπους απλώς επειδή γιατί κατάγονται από άλλη χώρα. Δεν ξέρω πως το λεν να μισεί κανείς την ίδια του την χώρα, αλλά μου φαίνεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική αρρώστια από το ρατσισμό.

    Μην στεναχωριέσαι και μην αμύνεσαι. Εγώ είμαι μαζί σου και σε νοιάζομαι. Δεν σου επιτίθεται κανείς. Απλώς μίλα σε κάποιο ειδικό να σε βοηθήσει και θα δεις που θα γίνεις πιο ευτυχισμένος. Κι όχι απλώς να υποκρίνεσαι τον ευτυχισμένο στους άλλους για να σε χειροκροτούν, όπως κάνουν οι αμερικανοί. Να μισεί κανείς την μάνα του ή την χώρα που τον γένησε είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή και μεγάλη πληγή.

    Σε φιλώ σταυρωτά. Τζίμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα... δεν είμαι σίγουρος γι αυτό Τζίμι: εγώ πάλι πιστεύω ότι η νότια Μασαχουσέτη όπου έζησα και γεννήθηκε και μεγάλωσε ο γιός μου, είναι "το καλύτερο μέρος της Αμερικής", αλλά χρειάζεται να πηγαίνει κανείς συχνά και στο Μανχάταν, να φορτίζει μπαταρίες, και στα Βραχώδη Όρη για να θυμάται την θέση του στην φύση. Πάντως, σοβαρά, δεν μου έρχεται πραγματικά να πω ότι υπάρχει κάτι οτιδήποτε που να είναι "καλύτερο από πουθενά" γιατί τότε θα μειωνόταν η χαρά της εμπειρίας του κάθε τι ξεχωριστού και ασύγκριτου με τα άλλα που υπάρχουν στην ζωή. Πως να συγκρίνεις το Ελληνικό ψαράκι στην θάλασσα και το καρπούζι, με ένα clambake στο Cape Cod, ή μια μπριζόλα στο Κολοράντο, ή ένα μενού Γαλλικής κουζίνας στον δεύτερο όροφο του πύργου του Άιφελ; Εκεί στο Oakland, και απέναντι στο wharf, πρέπει να έχετε και καταπληκτικό σολομό και καβούρια. Δεν μπορώ να μειώσω ούτε ένα από αυτά, ούτε να δώσω πρωτεία σε ένα...

      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την φροντίδα σου. Μια από τις πιο εποικοδομητικές εμπειρίες ενός μπλογκ, και της επικοινωνίας γενικά, είναι όταν βλέπεις έναν κόσμο μέσα από το πρίσμα της αυτοσυνείδησης κάποιου άλλου, και σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι την ζωή σου, και κατ' επέκταση πως την προβάλεις (project) αυτήν την αντίληψη στους γύρω σου έχει πραγματικό ενδιαφέρον.

      Τελικά είναι "James" και έγινε Jim, ή "Δημήτρης" (συνονόματος) και έγινε το κοινότυπο λάθος ότι το "Δημήτρης" είναι "Τζίμης";

      Διαγραφή
  6. Εδώ και μερικές μέρες, ο μπλόγγερ δε βάζει τις αναρτήσεις μου. Δεν ξέρω τι λάθος ρυθμίσεις έχω κάνει, όμως είμαι εδώ, σας παρακολουθώ και από αναρτήσεις, κάνω. Το θέμα είναι πως έβαλα να ελέγξουν το μπλογκ, έκαναν κάποιες αλλαγές και το πολύ μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου ελπίζω να έχω αποτελέσματα. Δεν είμαι διακοπές, απλά, ας μην πω τι κάνει ο μπλόγγερ… καλή Κυριακή και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Ρία μου κι απ' τους δυό μας, και αν θέλεις πες μου να σου τηλεφωνήσω μπας και βρούμε άκρη με τον μπλόγκερ.

      Διαγραφή
    2. Χμ...ντράβαλα πολλά!
      Καλό μήνα εμείς δεν είπαμε! :)

      Διαγραφή
    3. Καλό μήνα! Καλό μήνα!
      Ποιά ντρράβαλα;

      Διαγραφή
  7. Απαντήσεις
    1. Βέβαια, άλλο η ψυχραιμία, και άλλο το ψυχρό αίμα. Η ψυχραιμία λέγεται composure/presence of mind/coolness... και είναι απαραίτητη στην αντιμετώπιση του ψυχρού αίματος :-)

      Διαγραφή
  8. H ψυχραιμία λέγεται και αυτοέλεγχος!
    Χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιότητα κάποιος να αντιμετωπίζει καταστάσεις με την λογική, χωρίς ακραία συναισθήματα πανικού ή θυμού!
    Θάθελα να είχα εξασκήσει περισσότερο αυτό τον τομέα επάνω μου!
    Εχω να κάνω και με το ελληνικό dna μου και άστα να πάνε...:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το Ελληνικό "DNA" περισσότερο ή λιγότερο από άλλα "DNA" (με την μεταφορική έννοια που δίνουμε στο "DNA" εδώ) -και το καθ' ένα είναι διαφορετικό... αλλά όπως σε κάθε καλό πρόγραμμα, μπορεί κανείς να προσθαφαιρεί λίγο κώδικα εδώ κι εκεί για να το βελτιώσει (ελπίζουμε για "βελτείωση"...)...

      Διαγραφή
  9. A! Eντάξει τότε "γιατρέ" μου! Ησύχασα που μπορώ να βελτιωθώ!
    Μόνο μη μου βάλεις κανένα προχωρημένο πρόγραμμα της ΝΑΣΑ και εκτοξευτώ..!χαχαχαχαχχαχαχαχχα!

    Μη μου στρουμφώνεις και ξυνίζεσαι ελληνικό χιούμορ είναι αυτό! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βρε Δημήτρη και να με συγχωρείς...ρωτώ έτσι από περιέργεια!
    Εσύ ένας άνθρωπος του "Κόσμου"(δεν ειρωνεύομαι-έχεις αυτοχαρακτηριστεί)που σκέφτεσαι ακόμα και στον ύπνο σου στ'Αγγλικά, πώς και έφτιαξες ένα Ιστολόγιο που απευθύνεται σε Έλληνες?
    Σε προκαλεί η παρέα τους και τους δοκιμάζεις ή διατηρείς κι'άλλο αγγλόφωνο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλή ερώτηση! Το σύνολο του τι και ποιός είναι ένας άνθρωπος δεν αφαιρεί ποτέ τίποτα, και λίγη σχέση έχει με γλώσσα, μια και η οποιαδήποτε γλώσσα είναι ένας ανεπαρκής τρόπος να εξωτερικευτούν πολύπλοκες σκέψεις και αισθήματα. Οι σκέψεις και τα αισθήματα, βαθειά στο μυαλό και την ψυχή, δεν έχουν γλώσσα και γραμματική. Το μέρος του οτιδήποτε είμαι, το οποίο γεννήθηκε στην Ελλάδα και έμαθε Ελληνικά, χωρίς να υπάρχει λόγος ή προσπάθεια να επέμβει σε όλα τα άλλα που έχω μαζέψει μέσα μου, πάντα ήθελε την επαφή με άλλους ανθρώπους της Ελλάδας, και Έλληνες του εξωτερικού... Στην Ελλάδα γύρισα το 1980, έφυγα το 81... γύρισα το 1984, έφυγα το 89... γύρισα το 2007... έφυγα το 2008... και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω. Μπλογκ στα Αγγλικά δεν χρειάζεται γιατί η ζωή μου στα Αγγλικά και στην Αμερική, και στην Ιταλία, δεν το χρειάζεται. Αλλά, το Ελληνικό μπλογκ είναι μια τελευταία προσπάθεια να διατηρήσω άμεση επαφή με ένα μέρος του ποιός είμαι... μια επαφή "τελευταία απόπειρα" που ελπίζω να μην σταματήσει :-)

      Διαγραφή
  11. Αν και έχω τις ενστάσεις μου ως προς την δυνατότητα της ελληνικής, τουλάχιστον, γλώσσας ν'εκφράσει έννοιες πολύπλοκες και βάθος συναισθημάτων δεν θα τις αναλύσω...μιας και ήδη μ'ευχαρίστησες στο νεώτερο ποστ για τον διάλογό μας. (Χτυπώντας έτσι το κουδουνάκι της λήξης)
    Μόνο ν'ευχηθώ η τελευταία σου προσπάθεια να μην αποβεί και αυτή ατελέσφορη!
    Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχεις παράπονο! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καμία περίπτωση δεν χτύπησα κανένα καμπανάκι! Ανέφερα τις άλλες αναρτήσεις επειδή τις είχες πρώτα αναφέρει εσύ στο σχόλιό σου, και το έκανα από ευγένεια... φυσικά και μ΄ αρέσει να συζητάω όσο θέλεις, όπως βλέπεις και από τις απαντήσεις μου :-)

      Επί του προκειμένου, δεν είπα ότι τα Ελληνικά έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα έκφρασης πολύπλοκων εννοιών. Κάθε γλώσσα έχει τις ιδιαιτερότητές της που της επιτρέπουν να εκφράζει έννοιες σε συνδυασμό με την κουλτούρα που τις δημιουργεί -γι αυτό και είναι αδύνατο να μεταφραστεί το χιούμορ από γλώσσα σε γλώσσα.

      Αλλά, αυτό που είπα, είναι ότι οποιαδήποτε γλώσσα είναι η μετάφραση της σκέψης από ατόφια σκέψη και αίσθηση (που δεν έχει γλώσσα) σε κάποιο συγκεκριμένο συντακτικό, λεξιλόγιο, γραμματική κλπ. Εκ του ορισμού του πως "συμβαίνει" η σκέψη και η επικοινωνία, η οποιαδήποτε γλώσσα είναι μια αδρή σκιά της αρχικής σκέψης/αισθήματος που την δημιούργησε. Γι αυτό υπάρχουν και τόσες παρεξηγήσεις σε κάθε γλώσσα σε όλο τον κόσμο :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.