Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Σπίτι






Είναι ένα σπίτι στο δάσος. Υψόμετρο 1000 μέτρα. Κατεβαίνεις ένα μονοπατάκι 100 μέτρα να το φτάσεις από τον χωματόδρομο που απαγορεύεται σε αυτοκίνητα. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να πας με αυτοκίνητο μέχρι την μπάρα, και μετά να περπατήσεις, ή να κάνεις ποδήλατο, 4,2 χιλιόμετρα. Δεν έχει ηλεκτρικό, και το νερό μαζεύεται σε μια μικρή δεξαμενή από μια πηγή του βουνού. Ένα ζευγάρι το νοίκιασε για 9 χρόνια από την επαρχία και ζει εκεί Σαββατοκύριακα. Θέλουν να το κάνουν Καταφύγιο, μια που μπορούν να κοιμηθούν μέχρι 12 οδοιπόροι.

Μας είχανε καλέσει να φάμε την Κυριακή, και ψήσαμε μπριζόλες στο τζάκι.

Γυρνώντας στο χωριό μας είπα ότι αυτά που μας λέγανε στο Δημοτικό για τον παράδεισο... δεν χρειάζεται να πεθάνεις για να πας στον παράδεισο. Ο παράδεισος, και η κόλαση είναι στην ζωή, και, εδώ που ζούμε, είναι ο παράδεισος. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον παράδεισο διαφορετικό.

Είμαστε πλούσιοι, αν και πολύς κόσμος θα έλεγε ότι είμαστε φτωχοί, ή ότι ζούμε φτωχικά. Αλλά πολύς κόσμος μετράει τον πλούτο σε χρήμα, και την ζωή σε μπιχλιμπίδια. Όλα αυτά που δεν μπορεί κανείς να πάρει μαζί του, και, όσο τα κυνηγά, χάνει την ζωή που θα μπορούσε να δει γύρω του. Και μέσα του.








Ένα σπίτι με καπνό να βγαίνει από την καμινάδα: το νόημα της ζωής


































Το χωριό μας. Το σπίτι μας είναι πίσω από το Αβαείο.



Και μια σαλάτα χωριάτικη με φέτα που έμαθε και κάνει η Μαργαρίτα.















12 σχόλια:

  1. Πανέμορφες όπως πάντα Δημήτρη! Μου θυμίσανε κάπως Βάλια Κάλντα αυτές από το σπίτι και το δάσος... με βάζεις και νοσταλγώ και θα κάνω να ξαναδώ ελληνικό βουνό μήνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Κωστή! Τι εστί Βάλια Κάλντα; Κι αν οδηγήσεις από κει πάνω προς το Ελληνικό βουνό πρέπει πρώτα να περάσεις από αυτά εδώ τα βουνά!
      ;-)

      Διαγραφή
  2. ο πλουτος και η φτωχεια ειναι πολυ υποκειμενικες εννοιες, Δημητρη, απο τη στιγμη που καποιος εχει καλυψει τις βασικες του ανάγκες
    και ποτέ συνωνυμες με την ευτυχία ή τη δυστυχία αντιστοιχα

    όσο για τον Παραδεισο, μου θυμισες μια φραση του Καζαντζακη:
    "εχεις τα πινελα , εχεις και τα χρωματα. ζωγραφισε τον Παραδεισο και μπες μεσα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέχασα ποτέ τι είπε ο Καζαντζάκης... Και είχε απόλυτο δίκιο.
      Μια ζωή ο κακομοίρης ο πατέρας μου, μου έλεγε ότι μια μέρα θα μάθαινα την αξία του χρήματος. Πρόλαβα και του είπα ότι τελικά την έμαθα: η αξία του χρήματος είναι Μηδέν...
      Καλή βδομάδα Scarlett :-)

      Διαγραφή
  3. Είναι παράδεισος το σπιτάκι χωρίς ρεύμα και νερό; Πες το μας κι αυτό!

    Αν είναι παράδεισος γιατί κάθονται μόνο 2 μέρες την εβδομάδα ; Ας κάτσουν εκεί ένα μήνα να φάνε και έναν αποκλεισμό από χιονιά άλλον ένα μήνα να σου πω αν ξαναπατάνε!

    Το καλύτερο από το κείμενο είναι αυτό:

    "Ένα ζευγάρι το νοίκιασε για 9 χρόνια από την επαρχία και ζει εκεί Σαββατοκύριακα."

    Πολλές φορές δεν εκτιμάμε αυτά που ήδη έχουμε και τον τρόπο ζωής που ζούμε, αναζητώντας διαρκώς "παραδείσους" και "ουτοπίες" κυρίως με πόρους που αποκτάμε από ένα τρόπο ζωής που σνομπάρουμε και καταριώμαστε από κυρίως από παράλογες ιδεοληψίες.

    Είσαι τυχερός φίλε thinks που έζησες στην αμερικάνικη κοινωνία που περιστρέφεται γύρω από το χρήμα και γνωρίζει πολύ καλά όχι μόνο τι μπορεί (αλλά κυρίως) τι ΔΕΝ μπορεί να αγοράσει με αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διευκρίνηση: Το ζευγάρι αυτό έχει ένα μαγαζάκι που φτιάχνει λούκια για τους εξωτερικούς τοίχους, για τα νερά. Το σπίτι το έκαναν Lease, με μηδαμινό αντίκρισμα γιατί ήταν ερείπιο, και Σαββατοκύριακα το φτιάχνουν μόνοι τους να το κάνουν Καταφύγιο όπου θα μπορούν να κάθονται μαζί τους οι οδοιπόροι για 5-10 Ευρώ που ίσα-ίσα ίσως να πληρώνουν το Lease. Έτσι τα Σαββατοκύριακα, ανδτί να ξεκουράζονται αυτό θα είναι η ξεκούρασή τους γιατί αυτός ήταν ο δικός τους παράδεισος.

      Για τον χειμώνα, που αποκλείεται από τα χιόνια το βουνό, έχουν συμφωνήσει με ένα χωρικό να έχουν ένα έλκηθρο με δύο άλογα.

      Σωστά λες ότι έχω πάρει τις εμπειρίες που σωστά περιγράφεις, και μπορώ να πω ότι από όλους όσους έχω δει στην ζωή μου να αναζητούν παραδείσους και ουτοπίες, τους πιο επιτυχημένους στην αναζήτηση αυτή τους έχω δει εδώ. Γιατί αναζητούν όχι λεφτά ή αγαθά, αλλά τρόπο ζωής και φύση.

      Κι εμείς είμαστε σ' αυτήν την συνομοταξία. Έχουμε ένα υπέροχο σπίτι και ζωή και στην Αθήνα και στις ΗΠΑ αν θέλουμε, και είναι κλειστά. Και θα παραμείνουνε κλειστά, και όλο τα επισκεπτόμαστε λιγότερο.

      Το Αμερικανικό μου εισόδημα πληρώνει την Αμερική και την Ελλάδα και στην καθημερινή μου ζωή είναι σαν να μην υπάρχει. Και ο λόγος που το ζευγάρι αυτό συνεχίζει το μαγαζάκι του από το οποίο πληρώνει το σπίτι αυτό είναι, όπως είπαν, γιατί αν προσπαθήσουν να επιζήσουν αποκλειστικά από το καταφύγιο θα το χάλαγαν κάνοντάς το εμπορικό. Καρέκλες και ξυλόγλυπτα λαξεύει από τα δέντρα που έπεσαν από τον αέρα και το χιόνι στο δάσος. Ξέρουν ότι τα λεφτά που θα μπορούσαν να είχαν βγάλει με "εμπορική" εκμετάλλευση δεν θα αγόραζαν εκείνα τα οποία έχουν σημασία γι αυτούς.

      Πράγματι είμαι τυχερός γιατί ότι επιλογές κάνω είναι βασισμένες σε συνδυασμό εμπειριών που δεν έχουν πολλοί άνθρωποι... :-)

      Τώρα, απομακρύνομαι από κομπιούτερ μέχρι τετάρτη βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Φίλε thinks

      Δε με ενδιαφέρει η οικονομική κατάσταση κανενός. Δεν ήθελα να θίξω κανέναν και συγνώμη αν το έκανα. Αυτό που προσπάθησα να θίξω είναι η γνωστή ανοησία που ακούγεται για το πόσο πιο ευτυχισμένος είναι κάποιος όταν ζει ή δε ζει με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

      Το πως ζει ο καθένας, το αξιακό του σύστημα οι επιλογές στη ζωή του είναι αποκλειστικά προσωπικό θέμα. Η ίδια η ευτυχία είναι προσωπικό ζήτημα και δε μετριέται με το πόσο κοντά ή μακρυά ζει κανείς από τη φύση ή τον πολιτισμό, πόσα χρήματα θέλει να έχει κλπ κλπ... Όλα είναι θέμα επιλογών τις συνέπειες των οποίων φέρουμε και με αυτές "κάνουμε ταμείο" στο Τέλος...

      Εσένα μπορεί να σου αρέσει το δάσος και τα αγριογούρουνα στο γαλατικό χωριό που αντιστέκεται ακόμα και πάντα στους κατακτητές, ενώ εμένα το τελευταιό μοντέλο της Buick με τον Σακίλ Ονίλ μέσα.

      Τι είναι άραγε αυτό που κάνει τη δική "σου" ευτυχία πιο ουσιώδη από τη δική "μου"; :)))

      Διαγραφή
    3. Απόλυτα κατανοητός αγαπητέ Λάκωνα. Άλλωστε ποτέ δεν πρότεινα ότι ένας παράδεισος είναι καλύτερος από άλλον. Εμένα να δεις με την Grand Am μου! (more of a pontiac guy, before I switched to my Chrysler Sebring) Το κλειδί είναι να μην περιμένει κανείς οτι οι μόνοι παράδεισοι θέλουν λεφτά, ή ότι το τι θέλει η ψυχή δεν μπορεί να είνια και κάτι πολύ απλό, που για άλλους θα ήταν εφιάλτης ή καταναγαστηκά έργα. Το θέμα είναι η πραγματική ελευθερία, και η ελευθερία του να αισθάνεται κανείς ανεπηρέαστος από το καθιερωμένο... και να βρίσκει, και να κυνηγά, τον παράδεισο που είναι πραγματικά δικός του ή δικός της...

      Διαγραφή
    4. Συμφωνούμε απόλυτα!

      Για αυτοκίνητα, έχω έρωτα με τη Jeep. Το πρώτο μου ήταν ένα wrangler αλλά το πούλησα γιατί μεταφέρθηκα στην πόλη. Τώρα που ξαναγύρισα στα προάστια πήρα ένα compass αλλά ανυπομονώ να τελειώσω τις σπουδές, να πιάσω μία καλή δουλειά, να ξαναγοράσω ένα wrangler και να γυρίσω όλη την Αμερική με αυτό!

      Διαγραφή
    5. Το όνειρό μου! Roadtrip! Hoo-Hoo-Hoo!! Get your kicks on Route 66! To 1994 αγόρασα ένα ολοκαίνουργιο κόκκινο Jeep Cherokee Sport, 4 lit-engine, original 1950’s High Output. Τα πρώτα τρία γράμματα της πινακίδας ήταν YFL που απεδείχθη ότι σήμαιναν Yours For Life! Το Sebring ’96 ήταν my toy και τελικά το έδωσα στον γιό μου, αλλά τώρα εκείνος έχει Jeep Grand Cherokee Limited.

      Τώρα to Jeep μου έκλεισε τα 18 και μπορεί πια να πηγαίνει να πίνει βενζίνη χωρίς τον κηδεμόνα του. Και έχει 202,000 μίλια από όλο το Eastern Seaboard και όλη την Ευρώπη. Πριν 5 χρόνια το σήκωσα 1 ίντσα με καινούργια suspension καλύτερη από της μάνας του και είναι σαν καινούργιο μέσα έξω. Το Wrangler συμφωνώ και επαυξάνω! Η Μαργαρίτα έχει ένα πράσινο Land Rover Defender. The green sister and the red sister! Μαζί στο γκαράζ κάτω από το σπίτι!

      Διαγραφή
  4. Μια χάρη μόνο θα ζητήσω!

    Με παίρνετε για ψυχογιό;
    Είμαι λίγο σιτεμένος αλλά κρατιέμαι καλά, θα σας κάνω και δουλειές!

    Καλό ταξίδι Δημήτρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσλαμβάνεσαι John-boy! Στην αρχή θα έχεις ελαφριές δουλειές: άρμεγμα, βοσκή. Και θα με βοηθάς να φτιάχνουμε το ψωμί!

      Καλώς σας βρήκαμε!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.