Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Διάφορα










Διευθυντικό υψηλόβαθμο στέλεχος του δημόσιου τομέα σε καίρια θέση, μου εμπιστεύτηκε σε συζήτηση φιλικότατη και ευχάριστη ότι «οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί μας ζηλεύουν εμάς τους Έλληνες γιατί εμείς φτιάχνουμε τα σουβλάκια μας, έχουμε τον ήλιο μας, και είμαστε εύθυμοι». Έμεινα σύξυλος με ένα παγωμένο χαμόγελο. Έπρεπε να είχα ρωτήσει αν εννοεί καλαμάκι ή γύρο πίτα...







Καλός αδελφικός φίλος, δικός μου άνθρωπος, πιστεύει ότι οι Αμερικανοί ζηλεύουν τους Ευρωπαίους επειδή «οι Ευρωπαίοι έχουν ιστορία και οι Αμερικανοί δεν έχουν». Ενώ καμία άποψη δεν μπορεί να περιγράψει το σύνολο των Αμερικανών ή της Αμερικανικής κοινωνίας, αντιπαράθεσα την γνώμη μου, έχοντας ζήσει 17 χρόνια και μεγαλώσει το παιδί μου στην Αμερική: Οι Αμερικανοί οικτίρουν τους λαούς που επιτρέπουν στην ιστορία τους να ενεργεί σαν βαρίδι ενάντια της προόδου. Οικτίρουν τους λαούς που επιτρέπουν στην ιστορία τους να ενεργεί σαν λίπος σε απύθμενα βιβλία νόμων. Δεν καταλαβαίνουν, ή/και δεν ενδιαφέρονται για τα πανάρχαια ταξικά συστήματα που επιτρέπουν σε ανίκανους να είναι πλούσιοι και σε ικανούς να μην μπορούν να αναδειχθούν. Μην ξεχνάμε επίσης, ότι οι Αμερικανοί είναι οι Ευρωπαίοι και όλοι οι άλλοι λαοί την Γης, που έδωσαν δυό μούντζες στις κοινωνίες τους, και μετά, αντί να πάνε για τα μπάνια του λαού, πήγανε και χτίσανε την δικιά τους καινούργια χώρα όπως την ήθελαν εκείνοι. Το βλέπω λίγο παράδοξο να ζηλεύουν εκείνους που άφησαν πίσω όταν έφυγαν για να φτιάξουν κάτι καλύτερο.







Σε άρθρο εφημερίδας σχετικά με τον άνθρωπο που συλλάβανε για τις λεκτικές επιθέσεις του κατά του …γέροντα στο FB, σχολίασα ότι:
«Είναι εξοργιστικό ότι οι τραμπούκοι και γορίλες της ΧΑ πέτυχαν την σύλληψη του ανθρώπου αυτού. Σημασία όμως δεν έχει η σύλληψη αλλά αν κρατήθηκε, και αν βγει αθώος ή ένοχος. Μετά την σύλληψη αφέθηκε ελεύθερος και τώρα περιμένουμε την δίκη και την απόφαση που πρέπει να είναι εκ των πραγμάτων αθωωτική. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα ακόμα και των ναζί να καταγγείλουν, είναι δημοκρατική υποχρέωση του κράτους να ερευνήσει, και εξυπακούεται η αθώωση. Αν ο άνθρωπος αυτός κριθεί ένοχος, ΤΟΤΕ τα λέμε! Όσο για το αν παρακολουθείτο ο λογαριασμός του στο FB, πιστεύετε ότι στον δυτικό κόσμο υπάρχει λογαριασμός που ΔΕΝ παρακολουθείται; Αν θέλεις να μιλήσεις εξυπακούεται πως παίρνεις το ρίσκο να ακουστείς.»
Πάνω από 55% των αναγνωστών διαφώνησαν μαζί μου. Δεν ξέρω σε τι ακριβώς διαφώνησαν, και θα με ενδιέφερε να μάθω. Το πιο υπέροχο δώρο της πραγματικής δημοκρατίας είναι ότι επιτρέπει την ύπαρξη και την φωνή εκείνων που επιζητούν την κατάλυσή της. Αν η πλειοψηφία δεχτεί και αναδείξει έναν Μουσολίνι ή ένα τσίπρα, ή έναν Χίτλερ, την ευθύνη φέρουν οι «δημοκράτες» και όχι η δημοκρατία.







Η ΔΟΥ εξωτερικού θα με πάρει στις αγκάλες της με χαρά. Πρώτα όμως, λένε, πρέπει να κάνω δήλωση πάλι στην τοπική μου ΔΟΥ, και μετά να κάνω αίτηση στην τοπική μου ΔΟΥ, αφού πληρώσω και τα καινούργια, να με μεταφέρουν στου εξωτερικού. Το ότι ζω στο εξωτερικό από το 1990 συνεχώς με παραμονή στην Ελλάδα μόνο 8 μήνες το 2007-8 φαίνεται να μην έχει σημασία. Και η επίσκεψη, μετά από πολύ συζήτηση και καλή θέληση, δεν απέφερε το παραμικρό αποτέλεσμα ή πρόοδο, ουσιαστική ή άλλη. Όλα δηλαδή είναι νορμάλ.







Τα καινούργια μέτρα … «κλειδώσανε» από πλευράς Σαμαρά. Ουδεμία απόλυση στο Δημόσιο. Αυτό έλειπε… να απολύσουμε κηφήνες αντί να μειώσουμε το εισόδημα όλων. Άλλωστε οι πίτες που ψήθηκαν στον Άγιο Φανούριο για την δουλειά στο δημόσιο φαγωθήκαν και ο Άγιος δεν τις δίνει πίσω! Εκτός αν ξεράσουμε όλοι, πράγμα όχι εντελώς εκτός πιθανολογίας.

Το επόμενο σκάνδαλο που θα βγει από την Βουλή των άβουλων, πάω στοίχημα, θα είναι ότι πιθανώς να υπήρξαν δυό-τρεις άνθρωποι που δεν έφαγαν και δεν έκλεψαν και δεν ξέπλυναν μαύρο χρήμα.

Απεργία Τετάρτη. Δεν δουλέψαμε και με το νόμο! Συνήθως δουλεύουμε τρεις δουλειές –αλλά ποτέ δεν μάθαμε να εργαζόμαστε. Το σόου με τα μολότωφ και τα δακρυγόνα στην τηλεόραση ήταν θα έλεγα πληκτικό. Έλειπε η οργάνωση, το πάθος, η καρδιά… έγινε πια ρουτίνα, σαν ταινία Β’ κατηγορίας. Και οι διαδηλωτές και οι κουκουλοφόροι και τα ΜΑΤ φαίνονται να έχουν βαρεθεί.







Επί τέλους βρέθηκε τρόπος να χρησιμοποιηθεί εποικοδομητικά ο νόμος περί ασυλίας βουλευτών: Όλοι οι Έλληνες θα διοριστούν βουλευτές (εκτός των Ελλήνων του Εξωτερικού).

Έλαβα το ψηφοδέλτιό μου για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Ένα πράγμα που ίσως να μην είναι γνωστό εκτός ΗΠΑ είναι ότι στο ψηφοδέλτιο, κάτω από κάθε ομάδα ονομάτων εκ των οποίων πρέπει να διαλέξεις ένα, υπάρχει κενός χώρος για να γράψεις τον δικό σου υποψήφιο. Δηλαδή αν δεν μου αρέσει κανένας μπορώ να γράψω τον γιό μου για πρόεδρο και εμένα για αντιπρόεδρο, και στην ιστορία θα γραφτεί ότι στα αποτελέσματα του 2012 κατεγράφημεν ως έχοντες λάβει μία ψήφο. Επίσης, φέτος στην Μασαχουσέτη, έχουμε και τις ερωτήσεις για Ναι/Όχι σχετικά με ευθανασία, ιατρική χρήση μαριχουάνας, και έλεγχο ποιότητας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από ανεξάρτητα γκαράζ με τα ίδια μηχανήματα που χρησιμοποιούν οι κατασκευαστές.







Καπνίζω 37 χρόνια, 2-3 πακέτα. Ξέρω το λαρύγγι μου και τα πνευμόνια μου. Παντού αισθάνομαι το ίδιο, νορμάλ, Αμερική, Ιταλία, πόλη, βουνό, χωριό… μια ζωή. Αλλά, 2-3 μέρες αφού έρθω στην Αθήνα, πάντα, αρχίζει το γαργάλημα στο λαρύγγι, ο βήχας και το φλέμα. 1-2 μέρες αφού φύγω από την Αθήνα σταματάει πάντα αμέσως και επιστρέφω στο νορμάλ.
Μα τι αναπνέετε εδώ πέρα;

















22 σχόλια:

  1. Δημήτρη, είμαι από τους λίγους Έλληνες που μπορούν να σε καταλάβουν όταν υποστηρίζεις την αμερικανική κοινωνία. Γιατί έχω έναν πατέρα που έζησε δύο χρόνια στο Σικάγο ως ειδικευόμενος γιατρός και μου έλεγε πάντα τα καλύτερα λόγια για τη ζωή στην Αμερική. Για το σύστημα της ανεξάρτητης δικαιοσύνης που έχουν, για το δίκαιο φορολογικό τους σύστημα, για το εκπαιδευτικό τους σύστημα, για τις μοναδικές τους επιδόσεις στην ιατρική, στην τεχνολογία, στις κοινωνικές επιστήμες για την ικανότητα τους να αφομοιώνουν τα καλύτερα μυαλά από όλο τον κόσμο. Μου μιλούσε ακόμα ο πατέρας μου
    για τον μαύρο καθαριστή του νοσοκομείου που τον είδε τελειώνοντας τη βάρδια του να βγαίνει από το νοσοκομείο, να ανάβει την πουράκλα του και να μπαίνει στην κουρσάρα του (ποιος ξέρει τι μεταχειρισμένο σαράβαλο ήταν αλλά για τον Έλληνα του 1958 έδειχνε κουρσάρα) και επίσης θυμόταν με θαυμασμό πως σε κάθε γιορτή ήταν καλεσμένος σε κάποια οικογένεια, (όχι μόνο αυτός, όλοι οι ειδικευόμενοι μετανάστες γιατροί) έτρωγε εκεί, κοιμόταν το βράδυ και το πρωί πήγαινε μαζί τους να εκκλησιαστεί.
    Είναι όμως περίεργο αυτή η τόσο φιλελεύθερη κοινωνία να είναι η ίδια κοινωνία που δεν επέτρεψε στον πατέρα μου να πάρει στην Αμερική τη γυναίκα του και να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα γιατί ο φάκελός του έλεγε πως στην κατοχή ήταν γραμμένος στην ΕΠΟΝ. Ναι, θεωρήθηκε μεμπτό από τους Αμερικάνους το γεγονός πως ο πατέρας μου αγωνίστηκε εναντίον των ναζί κατακτητών, κι ας διάβαζε από το 1945 ως το 58 κάθε μέρα ανελλιπώς Καθημερινή, το έγραφε κι αυτό ο φάκελός του, κι ας είχε γίνει εντωμεταξύ ψηφοφόρους του Παπάγου και αργότερα του Καραμανλή. Αυτή ήταν η αμερικάνικη κοινωνία, η ίδια κοινωνία που ευθύνεται για την βάναυση καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε ένα σωρό χώρες (Αργεντινή, Χιλή, Σαλβαδόρ, Ελλάδα, Παλαιστίνη κ.α.), η ίδια κοινωνία που επέτρεψε να εκλεγεί πρόεδρος ένας Μπους, χάρη στο τέχνασμα του αδελφού του, κυβερνήτη του Τέξας που δεν επέτρεψε σε χιλιάδες φουκαριάρηδες μαύρους να πάνε να ψηφίσουν, είναι η ίδια κοινωνία που δημιούργησε το σύγχρονο κάτεργο του Γκουαντάναμο, η ίδια κοινωνία που επέτρεψε να γίνουν οι βομβαρδισμοί στο Ιράκ καταπίνοντας ένα αθλιότατο ψέμα, από την άλλη όμως είναι η ίδια κοινωνία που εξέλεξε τον Μπάρακ Ομπάμα, έναν προοδευτικό άνθρωπο που προς το παρόν τουλάχιστον δε δείχνει διάθεση να συνεχίσει την τακτική των προηγούμενων προέδρων. Αυτή είναι η αμερικάνικη κοινωνία με τεράστιες αντιφάσεις, που για χρόνια οι Ευρωπαίοι την είχαν ξεπεράσει αναφορικά με τις συνθήκες εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις κοινωνικές παροχές, τώρα όμως που η Ευρώπη έγινε σκυλάκι στις ορέξεις των αδηφάγων παγκοσμιοποιημένων αγορών, τώρα αποδεικνύεται πως οι Αμερικανοί τελικά δεν είναι τόσο αμερικανάκια όπως νομίζαμε και τουλάχιστον στο θέμα της οικονομίας ξέρουν να χειρίζονται καλύτερα τα προβλήματά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Θωμά. Σε διάβαζα καταλαβαίνοντάς σε και συμφωνώντας σε κάθε στροφή. Άλλωστε και εγώ είχα γράψει παραπάνω πως καμία μεμονωμένη άποψη δεν μπορεί να περιγράψει το σύνολο των Αμερικανών ή της Αμερικανικής κοινωνίας. Τα γράφεις σωστά, και μάλιστα το κείμενό σου ωθεί και προς την σημαντικότατη διαφορά εμπειρίας και οπτικής του να βλέπεις την Αμερική και την επιρροή της από έξω από τα «τείχη» σε αντίθεση με την εμπειρία και την οπτική του να βρίσκεται κανείς μέσα και να είναι μέρος της, εντός των τειχών. Χωρίς τείχη άλλωστε ποιος μπορεί να επιζήσει; Η Πόλη έπεσε όταν τα τείχη του Θεοδόσιου τα ξεπέρασε ο χρόνος, οι πολεμικές τέχνες, και τα κανόνια του Μεχμέτ του Β’.

      Ένα άλλο πράγμα που δεν πιάνει κανείς, παρά ελάχιστοι, είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για τη «Αμερική» σαν να είναι ένα έθνος ή ένα κράτος ή μια χώρα. Πόσοι συνειδητοποιούν την τρομερή σημασία που έχει στον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης το γεγονός ότι είναι 50 κράτη, με 50 κοινοβούλια, 50 γερουσίες, 50 κυβερνήτες, 50 βιβλία νόμων εξελισσόμενων, και τις αντίστοιχες ομοσπονδιακές αρχές; Ότι κάθε δήμος έχει το δικό του σύστημα και ποιότητα δημοσίων σχολίων, κλπ., κλπ.

      Με βρίσκεις στο ίδιο μήκος κύματος με σένα σε ότι έγραψες. Και αναρωτιέμαι γιατί θεωρείται τόσο δύσκολο να πετύχουν 10.000.000 άνθρωποι εκείνο που πετυχαίνουν ακόμα και σήμερα τα 300.000.000 που εκείνα είναι και τόσο τρομερά ανομοιογενή… όμως ο ζητιάνος και ο εκατομμυριούχος στέκονται δίπλα-δίπλα με το χέρι στην καρδιά όταν παίζεται ο εθνικός ύμνος.

      Και θα πρόσεξες το «μοντάζ» μεταξύ κειμένου και φωτογραφιών όπου ο Παρθενώνας δεν έχει από πάνω του τον Αττικό ουρανό αλλά την Αττική πραγματικότητα, και οι επόμενες φωτογραφίες αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να μην είναι κάπως …επηρεασμένα τα νεύρα και η κρίση εκείνων που ζουν στα μπετονένια κουτάκια αυτά, στην ζούγκλα του θορύβου του καυσαερίου και του μπετόν… Και ότι οι τουρίστες μπορεί να βλέπουν τις ομορφιές αλλά πρώτιστα βλέπουν τα σκουπίδια και την έλλειψη σεβασμού που δείχνουμε προς το περιβάλλον μας…

      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  2. Αχ, Δημητρη!
    για τους "εδω" συγκρισεις σαν αυτες που κανουμε όλοι οσοι ζησαμε εξω ειναι ειτε αδιαφορες ειτε ενοχλητικες.
    Δε θελουν να τις ακουν, τις θεωρουν προδοτικες απο τη μερια μας κι εμας μας θεωρουν ανθελληνες (εσενα σου βαζουν τη σταμπα του Αμερικανου, εμενα της Γερμανιδας κοκ...το διατυπωνω μαλλον ευγενικα εδω).
    Το οτι εμεις μπορει να ποναμε πολυ περισσοτερο για τη χωρα μας και για την καταντια της, δε θελουν να το πιστεψουν
    Και το οτι, αν σε καποια φαση απαρνουμαστε την πατριδα μας ειναι γιατι εκτος απο την αγαπη μας γι'αυτην (για την οποια μονο σφαλιαρες τρωμε)νιωθουμε κι εναν στοιχειωδη αυτοσεβασμο , νιωθουμε πως οφειλουμε να δωσουμε στη ζωη μας την αξια που της πρεπει...αυτο κι αν δεν μπορει κανεις να το καταλαβει.

    Στην Ελλαδα μας οι πολιτικοι στα ανωτατα αξιωματα εκφραζονται καπως ετσι :

    "Όταν εγώ βγάζω το κουστούμι ξεκινάω από το παντελόνι!"
    (ο συγκεκριμενος θα πρεπει να ενιωσε πολυ μαγκας οταν ξεστομισε αυτη τη φραση)
    Και γνωριζω πως αυτος ο τροπος εκφρασης δεν αποτελει εξαιρεση, αλλα μαλλον τον κανονα. Εδω ειμαστε τσαμπουκαδες κυριοι, δεν ειμαστε ξενερωτοι Ευρωπαιοι
    Οποιον τον εκφραζουν αυτοι οι τροπο μπορει να περηφανευεται για την ελληνικοτητα της καταγωγης του. Πειραζει που εγω ντρεπομαι να εκπροσωπουν τη χωρα μου τετοιοι πολιτικοι ; Και να με περιβαλλουν τετοιοι ανθρωποι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλα εκανες και εδειξες τον Παρθενωνα χωρις αττικο ουρανο. Δειχνει ποσο "ξενος" και αταιριαστος ειναι με την συγχρονη αττικη πραγματικοτητα. Και δειχνει και κατι αλλο κατα τη γνωμη μου. Την ελλειψη ιστορικης συνεχειας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Scarlett μου… υποθέτω ότι το απόφθεγμα «μη σκοτώνετε τον αγγελιοφόρο» βγήκε γιατί φαίνεται ότι υπάρχει η πρακτική να τον σκοτώνουνε. Στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο κανείς δεν θέλει τα κακά μαντάτα του ότι υπάρχει κατάντια και του ότι υπεύθυνοι για την κατάντια είναι οι παραλήπτες του μηνύματος, αλλά, οι παραλήπτες δεν έχουν καν την γνώση, την εμπειρία, του τι εννοεί ο αγγελιοφόρος.

      Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ζήσαν στο εξωτερικό και δεν άνοιξαν ποτέ το μυαλό τους και τα μάτια τους να βγουν έξω από την «βαλίτσα» τους, και άνθρωποι που νομίζουν ότι μερικά επαγγελματικά ταξίδια και συζητήσεις με πελάτες άνοιξαν τα μάτια σε όλη την «αλήθεια» την οποίαν εκθέτουν ως εμπειρία αυτόπτη μάρτυρα. Και οι περισσότεροι που ξέρουν την δική τους «αλήθεια» από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, και τα κομματικά φερέφωνα ξέρουν τόσο σίγουρα ότι όλοι τους ζηλεύουν και τους κατατρέχουν άδικα.

      Άντε να εξηγήσεις ότι οι ξένοι που έρχονται σ’ αυτόν τον τόπο, βλέπουν τις ομορφιές μέσα στα σκουπίδια και την παραμελησιά, και βλέπουν το πνεύμα των αρχαιοτήτων αιχμάλωτο φυλάκων που γνώση δεν έχουν. Το πρώτο που βλέπουν είναι η έλλειψη σεβασμού που δίνουμε στο περιβάλλον μας, στους γύρω μας, και στους εαυτούς μας. Και κατά τα άλλα, δις ιζ ακρόπολη, δις ιζ σουβλάκι, όπα! Ζόρμπα! Τζατζικι μπεστ!

      Έδειχνα σε Σουηδούς την Αθήνα τα χαράματα από τον Σαρωνικό από το Χάισπηντ προς Τήνο, και εκείνοι συνοφρυωμένοι μου έδειχναν τον μαύρο καπνό Ντήζελ ντουμάνι που έβγαινε από τα φουγάρα και λέγανε ότι το καράβι αυτό θα απαγορευόταν να αποπλεύσει στην Βαλτική.

      Στο τέλος, δεν με ενδιαφέρει ποσώς τι στάμπα θα μου βάλουνε και πόσες πέτρες θα μου ρίξουν, εφόσον τα κείμενά μου κάνουν έστω και έναν αναγνώστη να πετάξει ένα σκουπίδι σε σκουπιδοτενεκέ, και να μην γράψει με κόκκινο σπρέι το όνομα της γκόμενάς του σε ένα δημόσιο χώρο, κα να μην προσπεράσει από διπλή γραμμή, και να απαιτήσει από το τσίπρα να του αναλύσει βήμα προς βήμα το πώς θα βγει αλήθεια το παραμύθι που πουλάει. Και να ξεκουμπιστεί από την σχιζοφρενική Αθήνα να πάει να φτιάσει την ζωή του εκεί που θα μπορέσει να αποκτήσει πραγματική σημασία και να προσφέρει στους γύρω του…

      …Δείχνει ο Παρθενώνας πόσο πραγματικά αταίριαστος είναι με την πραγματικότητα του σήμερα και πόση πραγματική έλλειψη συνέχειας υπάρχει… Θα μπορούσαμε κάτι να μάθουμε από την Ρώμη…

      Διαγραφή
  4. Όπως οι Αρχαίοι Έλληνες, έτσι και οι Αμερικάνοι δεν είχαν ιστορία....γι' αυτό και έγραψαν, χωρίς να θέλω να συγκρίνω τον ένα πολιτισμό με τον άλλο.

    Απ' την άλλη η στάση των Ελλήνων απέναντι στην Αμερική δε διαφέρει και πάρα πολύ από των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Τα ίδια π.χ. μπορεί να σου πει και ένας Αυστριακός ή Ούγγρος ή ακόμα και Άγγλος, ξεπεσμένες αυτοκρατορίες που ζουν ονειροπολώντας τα περασμένα μεγαλεία τους.

    Κατανοητό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λάκωνα, πολύ eloquently stated. Disarming! Do you think anyone will get it?

      Και, ναι, λίγο διαφέρει η στάση προς την Αμερική ανάμεσα στους Ευρωπαίους, αλλά αυτό το λίγο έχει μικρές αλλά σημαντικές διαφορές. Η Ελληνική στάση είναι βασισμένη, μην ξεχνάμε, και στην αυταρέσκεια/εθνικισμό –υπάρχει διαφορά μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού! Και η στάση που βγαίνει από αυτή την δύστυχη κοινωνία με τον επιθανάτιο ρόγχο, είναι για μας τραγική και για τους ξένους διασκεδαστική και γραφική…

      Απόλυτα κατανοητό…

      Διαγραφή
    2. Χτες το πρωί πήγαμε καλεσμένοι στην Πρεσβεία για ποτά, μουσική, να βρεθούμε όλοι τρεις ώρες να τα πούμε για τις εκλογές, open house. Μπαίνοντας μέσα στην περίμετρο, αντικρίζοντας την αστερόεσσα στον ιστό, μέσα στην αυλή, γαληνεύεις, αισθάνεσαι ασφαλής, και περήφανος μέχρι δάκρυ.

      Διαγραφή
  5. Πώς έχω μια έντονη διαίσθηση, ότι γράφοντας πολλές από τις παραπάνω παραγράφους με μελέτησες? Μπορεί όμως και να κάνω λάθος...πάντως εγώ ήρθα και σου έφερα ένα αντισταμινικό για την χρόνια αλλεργία που παρουσιάζεις όταν μας επισκέπτεσαι!
    Να το εκτιμήσεις το δώρο μου, γιατί πλέον δύσκολα συνταγογραφείται από τα ασφαλιστικά μας ταμεία και πλέον το αγοράζουμε! :)

    Υ.γ. Θα σου ήμουν υπόχρεη, αν στο ψηφοδέλτιο που θα επιλέξεις στο κενό χώρο από κάτω γράψεις και το δικό μου όνομα να μείνει στην Ιστορία ότι πήρα κι'εγώ ένα ψήφο στις Αμερικάνικες εκλογές! Θάχει μεγάλη πλάκα! Γι'αυτό τους παραδέχομαι τους Αμερικάνους...δεν χάνουν το χιούμορ τους! ΄Εχουν γράψει παγκόσμια ιστορία στις πλάκες, απο το CANDIT CAMERA μέχρι τις δημοκρατικές αρχαιρεσίες τους! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώστηνε! Και σ’ ευχαριστώ για το αντισταμινικό και για την σκέψη, μα η μύτη μου δεν έχει τίποτα από τότε που την διόρθωσε επί τέλους το Ιταλικό σύστημα υγείας της επαρχίας μας μ’ εκείνη την επεμβασούλα. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι λίγο ο ασβέστης σε όλους τους σοβάδες, λίγο το καυσαέριο, λίγο η στάσιμη ατμόσφαιρα, λίγο η παντελής έλλειψη πράσινου, κάτι δεκαοχτούρες, και η ευωδιά από τα σκουπίδια, μου κάνουνε τα πνευμόνια νούμερο… Δεν είναι αλλεργία… τα ίδια έχετε κι εσείς αλλά δεν το ξέρετε γιατί δεν έχετε την εμπειρία του να αναπνέει το κορμί σας αλλού.

      Δυστυχώς δεν μπορώ να σε γράψω στο ψηφοδέλτιο αν δεν έχεις αμερικανική υπηκοότητα. Πάντως αν αγαπάς και πιστεύεις στην Αμερική αρκετά για να θέλεις να είσαι λειτουργός της ιδέας της, να σε γράψω συμβολικά τουλάχιστον!

      Επίσης «έπιασες» επακριβώς το πνεύμα της εικονογράφησης της ανάρτησης αυτής και της κάθε φωτογραφίας: Smile! You’re on candid camera!

      Νάσαι καλά

      Διαγραφή
  6. Χαχαχαχαχαχαχαχα! Σκεπτόμενε μου να είσαι σίγουρος πως δεν θα χρειαστώ την αμερικάνικη υπηκοότητα γιατί αν γράψεις το όνομά μου: "Kαρυάτιδα Ακροπολίδου" οι Αμερικάνοι θα μ'αναγνωρίσουν και προκειμένου να δείξουν σ'όλο τον κόσμο πως ακόμα και οι Καρυάτιδες ασχολούνται με τα τις εκλογές τους και είναι έτοιμες ακόμα και να μετακομίσουν, δεν θα μπουν καν στην διαδικασία να προβάλλουν εμπόδια υπηκοότητας!
    ----
    Με μπέρδεψες λίγο με το "εδώ" τους σοβάδες, τις δεκαοχτούρες και τα σκουπίδια, δεν ξέρω αν βρίσκεσαι Αθήνα και σε ποια ακριβώς γωνιά της,(η δική μου αυτή την στιγμή είναι θαυμάσια)αλλά φαντάζομαι ότι σε μια μεγαλούπολη των 3.000.000 και βάλε δεν θα περιμένει κανείς να εισπνεύσει αέρα Ολύμπου,όπως ακριβώς δεν θα το περίμενε και σ'άλλες ευρωπαικές μεγαλουπόλεις π.χ. στο βιομηχανικό Μιλάνο!
    Την καθαρή ατμόσφαιρα που σου προσφέρει το όμορφο χωριουδάκι που διάλεξες και ζεις τρισευτυχισμένος θάπρεπε να το συγκρίνεις με την πεντακάθαρη ατμόσφαιρα που συναντά κανείς στα όμορφα χωριά της Ελληνικής περιφέρειας.
    Όπως και νάχει όμως ο ουρανός και ο ήλιος της πόλης μου είναι μοναδικός στον κόσμο και δεν τον αλλάζω με όλες τις μεγαλουπόλεις του Κόσμου!
    Γιατί όπως λέει και το άσμα Αθήνα και πάλι Αθήνα! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ!

    Νάσαι καλά κι'εσύ φίλε μου Σκεπτόμενε και να περνάς καλά όπου κι'αν είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα, μα δεν διαβάζεις προσεκτικά κυρία Ακροπολίδου μου! Είμαστε στο κλεινόν άστυ εν Παλαιώ Φαλήρω μεριά, 300 μέτρα από τον Σαρωνικό και τέσσσερα χιλιόμετρα από τον Παρθενώνα! Μέχρι τις 5 Οκτωβρίου. (γκουχ-γουχ). Οι φωτογραφίες είναι από 27 Σεπτεμβρίου στον Λυκαβηττό! Για το Μιλάνο δεν ηξεύρω, αλλά μου λες τώρα γιατί δε με γαργαλάει ο λαιμός μου ποτέ στο Μανχάταν αλλά με ταράζει κάθε φορά που μπαίνω στην ατμοσφαιρική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης της Αττικής;

      Και καλά λες μη και σε πάρουνε για Δημόσιες Σχέσεις, και το χειρότερο μην νομίσουνε ότι είσαι με την Σάρα Πέηλιν και σας έχουμε δύο να μπερδεύετε τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό!

      Τώρα, το «μεγαλούπολη» είναι και θέμα ορολογίας… Ήταν πράγματι όμορφη, πανέμορφη, Αθήνα της Μούσχουρη, Λόντρα Παρίσι Αθήνα, Στης Πλάκας τις ανηφοριές… Ο Θεός είναι πλακιώτης… αλλά Καρυάτιδά μου, ξύπνα, πάνε αυτά ανεπιστρεπτί με τις αντιπαροχές και το μπετό και το νέφος και τον δακτύλιο που μπαίνει ποικιλοτρόπως… Θα μπορούσα να πάρω τις παραπάνω φωτογραφίες αν δεν υπήρχαν μπροστά στον καθένα;

      Κουράγιο, πίστευε εσύ και αν το πιστέψουνε πολλοί μπορεί μια μέρα να γίνει αληθινό…

      Διαγραφή
  7. Συγγνώμη! Δεν διάβασα πως είσαι στην Αθήνα στο Φάληρο. Πού το γράφεις? Σε παλαιότερο ποστ?
    Αλλά δεν καταλαβαίνω και πάλι. Για ποιο Φάληρο μου μιλάς ?
    Γι'αυτό? Aν είναι δυνατόν!
    Πάρε το γυναικάκι σου και πήγαινε μια βόλτα στην μαρίνα του...κι'αν βαρεθεί το κορίτσι αυτή την μαρίνα, τράβα λίγο παρακάτω στην άλλη του Αλίμου! Πάρτε και τα ποδήλατα...θα βρείτε πολλούς να σουλατσάρουν! Αν και πάλι βαρεθείτε, σταθείτε στο σκάκι το παραλιακό να παίξετε μια παρτίδα μ'άλλους αργόσχολους ή πήγαινέ την το βραδάκι όταν σουρουπώνει στον Άλιμο στο καφέ ΣΚΙΠΕΡ να πιείτε ένα ποτάκι και να ακούσετε φίνα μουσική δίπλα στις βάρκες που κουνιούνται! Θα ξετρελαθεί βρε το κορίτσι και θα σ'ερωτευτεί ακόμα περισσότερο!
    Αν παρ'όλα αυτά και πάλι δεν την βρείτε, τότε Σκεπτόμενέ μου λυπάμαι η Αθήνα δεν είναι για σένα, και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πουλήσεις ότι έχεις και δεν έχεις και σε συνδέει ακόμα μ'εμάς βασανίζοντάς σε! Ακόμα οι τιμές στην περιοχή του Φαλήρου κρατούνται υψηλά οπότε δεν θα τα σκοτώσεις! ΄Οφελος θάχεις και θα σου χρειαστεί, γιατί βλέπεις η κρίση έχει χτυπήσει γερά την πόρτα της Ιταλίας.
    ΄Οσο για την προσβλητική σύγκρισή σου με την Πέηλιν, την προσπερνώ...
    Στην Αθήνα έχω μάθει να κατανοώ τους ευέξαπτους Αθηναίους που φωνάζουν, χειρονομούν και προσβάλλουν τον συμπολίτη τους λόγω στενότητας χώρου! Προφανώς το ίδιο έπαθες κι'εσύ και έχασες την ψυχραιμία σου. :)
    Εύχομαι όλα να σου πάνε καλά και το υπόλοιπο της διαμονής σου στην πόλη μου να είναι όσο γίνεται καλύτερο για σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Καρυάτιδα, πριν από οτιδήποτε άλλο συγγνώμη! Η Σάρα Πέηλιν είναι τόσο μεγάλο καλαμπούρι στα μυαλά όλων, εκτός των ελάχιστων υποστηρικτών της, που εμείς κάνουμε χιούμορ συνέχεια: «Ελπίζω να ψηφίσεις την Σάρα», «Η Σάρα θα ήταν υπερήφανη για σένα», ¨΄εστειλές την συνδρομή σου στην Σάρα φέτος;»κλπ., κλπ., και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια με φίλους από όλες τις πολιτείες, από Μασαχουσέτη έως Όρεγκον! Με το ίδιο στυλ έγραψα ότι έγραψα σε σένα, με το χιούμορ του «αντίθετου» όταν κάτι είναι τόσο προφανώς αναληθές (οποιαδήποτε σύγκριση) που γίνεται καλαμπούρι. Επίσης στην Αμερική γελάμε για πολιτικά και ποτέ δεν τα παίρνουμε τόσο σοβαρά όσο στην Μεσόγειο. Πραγματικά συγγνώμη αν δεν ήταν ξεκάθαρο. Φερ’ ειπείν, θα μπορούσες να απαντήσεις «Ποτέ με την Πέηλιν: είναι πολύ αριστερή για μένα» (εννοώντας φυσικά το αντίθετο), και πάλι θα ξεκαρδιζόμασταν. Αλλά το χιούμορ και η πλάκα δυσκολότατα μεταφράζεται από μια γλώσσα και κουλτούρα σε άλλη.

      Όπως γράφω και παραπάνω, στο Παλιό Φάληρο, και ιδιαίτερα στον Φλοίσβο. Από παππού –όπως είχα εξηγήσει και στην ανάρτηση «Ασχήμια», μέσα Σεπτεμβρίου. Πήγαμε και φάγαμε στον ναυτικό όμιλο αντιπροχθές στην Μαρίνα Φλοίσβου, την περασμένη Κυριακή περπατήσαμε τέσσερα χιλιόμετρα μέχρι την Μαρίνα του Άλιμου και πίσω… αυτά όλα είναι τα λημέρια μας. Τώρα γυρίσαμε από τον Άγιο Αλέξανδρο και καπουτσίνο στην Αγίου Αλεξάνδρου. Δίπλα στο σκάκι πάμε για μπάνιο, όπου με πήγαινε η μητέρα μου από 2 χρονών. Για ποτό πάντα πήγαινα τον γιό μου στο κλαμπ που είναι μέσα στην Μαρίνα του Άλιμου, ή στου Φλοίσβου.

      Την βρίσκουμε θαυμάσια στο φαληράκι μας και τον φλοίσβο μας. Κι ας χρειάζεται να κοιτάμε στο πεζοδρόμιο μη πατήσουμε σε τίποτα μαλακό που οι σκυλόφιλοι συνφαληριώτες μας δεν σκούπισαν όταν το άφησε στο πεζοδρόμιο ο σκύλος τους. Μέχρι που μαζεύουμε και κανένα σκουπίδι από το πεζοδρόμιο και το βάζουμε στον σκουπιδοτενεκέ. Ευτυχώς όμως δεν μπορούμε να βρισκόμαστε συνέχεια στο πεζοδρόμιο μια και κάθε 20-50 μέτρα είναι κλειστό και κατεοιλημένο από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτά που εσείς τα παίρνετε σαν δεδομένα εμάς μας φέρνουν δάκρυα και απορία του πως ζείτε έτσι…

      Δεν είναι ότι χάνω την ψυχραιμία μου με τους αγροίκους κακοαναθρεμμένους υπερόπτες εγωιστές μαλάκες συναθηναίους μας… είναι ότι ποτέ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να τους «κατανοήσει» γιατί αυτό θα συνεπάγετο δικαιολόγηση. Αν μάθω να τους κατανοώ, η κοινωνία μας θα χάσει άλλο ένα σκαλοπάτι καθώς κατεβαίνει στην άβυσσο, δεν νομίζεις;

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα από Μελβούρνη. Πόσο αληθινά τα όσα λες. Δυστυχώς, και να θέλαμε να βασιστούμε πάνω στην ιστορία μας, δεν γίνεται. Την έχουμε μουτζώσει εδώ και δεκαετίες. Πάψαμε να ενδιαφερόμαστε. Δεν μιλάω για παρελθοντολαγνεία. Αλλά για σεβασμό προς την ιστορία του τόπου του ο καθένας, είτε είναι Έλληνας, είτε είναι Βρετανός, είτε είναι Τούρκος. Να μην ξεχνάς από που έρχεσαι, γιατί αλλιώς κινδυνεύεις να χάσεις τον δρόμο σου και την ταυτότητά σου.

    Κι όπως πολύ σωστά το έθεσες, άλλο ο πατριωτισμός κι άλλο ο εθνικισμός. Καλά να περάσεις στην Αθήνα, μου έλειψαν οι βόλτες τα βράδια στα σοκάκια κάτω από την Ακρόπολη και στην Πλάκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Αγριμιώ, συμφωνω! Εμείς είμαστε Ρωμιοί. Οι Ρωμαίοι έγιναν Ρωμιοί τον καιρό του Ιουνστινιανού, όταν τα Ελληνικά διαδέχθηκαν τα Λατινικά. Οι κουκίδες που ενώνουν την Ιστορία μας από σήμερα στο παρελθόν, πάνε με αυτή την ακριβή σειρά:
      1821-σήμερα: Νεώτερη Ελλάδα,
      1453-1821: Τουρκοκρατία
      550-1453: Βυζάντιο
      320-550: Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
      250-320: Ρωμαιοελληνιστικός πολιτισμός
      800-250: Ελληνιστικός πολιτισμός
      Σκοταδισμός του 1200-800 προ κοινής εποχής
      1500-1200: Μυκήνες
      1800-1500: Μινωικός πολιτισμός
      (ημερομηνίες είναι στο περίπου)

      Ο Χρυσός Αιώνας της Αθήνας κράτησε για λιγότερο από 100 χρόνια, τον 5ο και 6ο αιώνα προ κοινής εποχής. Το να συνδέουμε το σήμερα με μόνο τον Χρυσό αιώνα είναι γελοίο ιδίως όταν ξεχνάμε. Ο ανατολίτικος κουτοπόνηρος και χαζοχαρούμενος τρόπος με τον οποίον ζούμε παριστάνοντας τους κληρονόμους του Χρυσού Αιώνα είναι λυπηρός και άξιος οίκτου. Ιδιαίτερα επειδή παριστάνουμε τους κληρονόμους των Αρχαίων όταν δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ να επιδείξουμε δικό μας… και αυτά που είμαστε και είναι δικά μας τα περνάμε στο ντούκου…

      Είναι σημαντικό να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον πατριωτισμό από τον εθνικισμό…

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
    2. Ο Σεφέρης είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο Ελύτης είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο σκηνοθέτης Αγγελόπουλος είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο Θεοδωράκης είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο Νανόπουλος είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο Χατζηδάκης είναι ΤΙΠΟΤΑ; Ο..., ο..., ο...

      Καλέ μου άνθρωπε, με όλη την ευγένεια που διαθέτω, αν και το σχόλιό μου είναι ανώνυμο κι αυτό δεν είναι καθόλου ευγενικό, έχεις αναρωτηθεί ποτέ μήπως το ΤΙΠΟΤΑ είναι μέσα σου και θέλεις μηδενίζοντας τα πάντα να συμπαρασύρεις με τα λεγόμενά σου και όλους εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες που παρά τις αντιξοότητες, οικονομικές, πνευματικές κλπ, παλεύουμε για να διατηρήσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά σε όλες τις απόψεις, όπως ακριβώς μας δίδαξαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας για τους οποίους είμαστε υπερήφανοι; Κάνεις μεγάλο λάθος με την ισοπέδωση των πάντων που αναφέρεις. Στο κάτω κάτω, αναρωτήσου τι έκαναν οι γονείς σου και οι παππούδες σου και τι έχεις κάνει εσύ. Είσαι άξιός τους, καλύτερός τους, χειρότερός τους; Όποια απάντηση κι αν δώσεις ένα είναι το σίγουρο, πως είσαι συνέχειά τους και καλώς ή κακώς έχεις πολλά πράγματα να επιδείξεις δικά σου σε σχέση με εκείνους. Αλλιώς άνθρωπέ μου απλώς θα επιβεβαιώσεις πως πράγματι είσαι ένα ΤΙΠΟΤΑ.

      Διαγραφή
    3. Ο Καζαντζάκης, ο Καραγάτσης, ο Ελύτης, όλοι αυτοί τους οποίους ανέφερες και άλλοι 100, που έδωσαν από το είναι τους κάτι που έμεινε, θα σου πουν ότι δεν το έδωσαν για να μείνει, μια που το πώς μένει κάτι εξαρτάται από αυτόν που το δέχεται και το πώς το διατηρεί. Θα σου πουν ότι το έδωσαν γιατί δεν είχε η ψυχή τους και ο νους τους επιλογή άλλη από το να δώσουν. Ήταν μέσα τους και γεννήθηκε γιατί άλλη επιλογή από την γέννηση δεν υπήρχε.

      Και γιατί δεν ανέφερες ούτε μια γυναίκα; Που είναι η Πηνελόπη Δέλτα, που είναι η Έλλη Αλεξίου, μπορείς να βρεις και γυναικεία ονόματα να βάλεις στην λίστα σου; Υπάρχουν ξέρεις!

      Η ερώτηση είναι: τι το κάναμε αυτό που μας έδωσαν , τι το έκανε αυτό η κοινωνία; Πως το χρησιμοποίησε, πως άλλαξε η ίδια η κοινωνία σαν αποτέλεσμα της προσφοράς;

      Κοίτα γύρω σου, στα πεζοδρόμια, στις φυλλάδες, τα νέα, στα πρόσωπα και τα λεγόμενα των συμπολιτών σου. Κοίτα στις ταβέρνες και στη Βουλή, στα πανεπιστήμια του εξωτερικού και στις σχολές που σας τα παίρνουν με ξενικές ονομασίες μέσα στην Ελλάδα. Κοίτα γύρω σου την κοινωνία του σήμερα και πες μου, που είναι ο Καζαντζάκης, που είναι ο Καραγάτσης, που είναι ο Ελύτης, που είναι ο Αγγελόπουλος, ο Θεοδωράκης ο Νανόπουλος ο Χατζηδάκης.

      Που βρίσκεται αυτό που έδωσαν; Το βλέπεις πουθενά γύρω σου;

      Όλοι όσοι αναφέρεις, και άλλοι 100, άνδρες και γυναίκες, υπήρξαν! Και προσέφεραν! Πούντο αυτό που προσέφεραν; Τι το κάνατε; Πως το αξιοποιήσατε στην κοινωνία σας και στην ανατροφή των παιδιών σας τα οποία θέλουν να πάρουν τα μπογαλάκια τους και να ξεκουμπιστούν;

      Ή μήπως νομίζεις ότι το ΤΙΠΟΤΑ που αναφέρω γίνεται ΚΑΤΙ μόνο με το να αποστηθίζεις τα ονόματα εκείνων των οποίων την προσφορά και την διδαχή η Ελληνική κοινωνία έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια όσον αφορά το ποιόν της και την υφή της, σαν ΣΥΝΟΛΟ.

      Διαγραφή
    4. Αγαπητέ μου Λάκωνα, οι υπογραφές μας σημαίνουν κάτι εκεί που υπάρχει ακόμα Ελληνισμός… Νέα Υόρκη, Σικάγο, Μελβούρνη… και σε τόσα άλλα μέρη όπου πήγαν όσοι άφησαν τα λόγια να εκραγούν μέσα τους σε νόημα, «σαν χειροβομβίδες», όπως το είχε εικονογραφήσει στην «Αναφορά» ο Καζαντζάκης… καλή σου Κυριακή.

      Διαγραφή
  9. Ααααα μα εδω εγινε κουβεντα...μεγαλη...

    Καλησπερα Δημητρη!

    Επετρεψε μου να παραθεσω κι εγω ενα αποσπασμα προς την κα Ανωνυμη (κο Ανωνυμο) που το εχω και στο μπλογκ μου...λογια του κυριου Σεφερη που αναφερει. Θα την (τον) προετρεπα επισης να διαβασει όλες τις Μερες του Σεφερη και την αλληλογραφια του, για να δει τι ομορφα του φερθηκε ο τοπος του...(ειναι τοσο λυπηρο)


    Λοιπον δια στοματος Σεφερη :

    "Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω εντονότερο το συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτο το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι- αδιάφορο, χαρακτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα. (Όλοι τους βούλιαξαν...) "


    ΟΛΟΙ τους βουλιαξαν..σ'αυτο σταθηκε ο Σεφερης, σ'αυτο στεκομαι κι εγω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Scarlett μου σ’ ευχαριστώ . Ίσως όταν καταλάβουν όλοι οι ανώνυμοι ότι τα ονόματα που επικαλούνται (σαν να τα βάζουν φιόγκο πάνω στο άξεστο κεφάλι τους), …ότι εκείνα τα ονόματα μιλάν από τον τάφο όπου τους έστειλε η κοινωνία τους και τους απαντούν… όταν οι ανώνυμοι μια μέρα καταλάβουν την απάντηση… μα θα ‘ρθει ποτέ εκείνη η μέρα; Έχω αρχίσει να αμφιβάλω…

      Είχα την τύχη να κοιτάξω στα μάτια δυό-τρία από τα ονόματα αυτά, όταν ήμουν νέος και ήταν γέροι και γριές, και είδα την λύπη μέσα στα γέρικα μάτια τους.

      Μα κανείς δεν παίρνει χαμπάρι ότι εκατό χρόνια τα ονόματα αυτά λένε τα ίδια πράγματα, και ότι αυτά που γράψανε το 1912 ισχύουν ατόφια το 2012 –ότι αυτά που λένε είναι πότε κριτική, πότε διαπίστωση και πότε κάλεσμα σ’ ένα δρόμο άλλο.

      Μα κανείς δεν ακούει. Κανείς ποτέ δεν ακούει… Μόνο όταν τα ονόματα αναγνωριστούν στο εξωτερικό, τα συλλέγουν στις λίστες τους οι ανεγκέφαλοι εδώ και κορδώνονται: «κοιτάξτε τι ονόματα βγάλαμε!» -και εν τω μεταξύ δεν έχουν καταλάβει παράγραφο και δεν έχουν υιοθετήσει ούτε λέξη. Παραμένουν ανεπηρέαστοι αι νομίζουν ότι οι άλλοι τους ζηλεύουν, όταν τους περιγελούν.

      Μα έχουν τις λίστες με τα ονόματα, και την απ’ ευθείας σύνδεση με τον Χρυσό Αιώνα, και ξέχνα τους ενδιάμεσους τρεις πολιτισμούς και 2500 χρόνια.

      Ο καρκίνος αυτής της κοινωνίας είναι η υπέρτατη ικανότητα της άρνησης και της πλάνης και της φαντασίωσης, και του σφετερισμού.

      Καλό σου απόγευμα Scarlett…

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.