Πόλεμος

Ο πόλεμος ήταν, είναι και θα είναι το κατ' εξοχήν επίτευγμα της ράτσας των ανθρώπων, του homo sapiens, και κοιτώντας την ιστορία του είδους θα σκεφτόταν, οποιοσδήποτε πολιτισμός μας μελετούσε στα αρχεία της Γαλακτικής Εγκυκλοπαίδειας,  ότι όλα μας τα επιτεύγματα του πνεύματος, της ειρήνης και της επιστήμης των ανθρώπων είναι παράγωγα, συνέπεια, ή έκφραση, της θεμελιωδώς βασικής φύσης μας του διχασμού και του αγώνα υπερίσχυσης, αντί της ενοποίησης και του αγώνα κοινής αναρρίχησης.

Ο πόλεμος πάντα είχε στον πυρήνα του κίνητρα και στόχους χρηματικά, μια που το χρήμα ήταν και η πρώτη εφεύρεση της ανθρώπινης κοινωνίας από τον καιρό της Μεσοποταμίας. Αλλά διεξαγόταν πάντα με στρατούς και όπλα. Για να μαζευτεί ο στρατός χρειαζόταν να δοθεί κάποιο εκάστοτε κίνητρο φαντασιακό, συνήθως θρησκευτικό ή "πατριωτικό". Και η επιστήμη επιστρατευόταν να δημιουργήσει όλο και πιο αποτελεσματικά και φονικά όπλα για να τα χρησιμοποιήσει ο στρατός.

Όμως η πρόοδος έφερε όπλα που αν ποτέ χρησιμοποιούνταν δεν θα υπήρχαν ούτε νικητές ούτε νικημένοι, ούτε καν άνθρωποι θα είχαν απομείνει μετά την χρήση τους, ή και μια πέτρα να στέκεται πάνω σε άλλη.

Και η πρόοδος έφερε την τελειοποίηση του χρηματικού συστήματος θεμελιωμένου σε μια παγκόσμια υποδομή αγοράς κινούμενη από την ζήτηση των ονείρων που πουλούσαν οι παραγωγοί στους δουλοπάροικους.

Ο τελευταίος πόλεμος του δυτικού κόσμου που έγινε με όπλα έγινε την δεκαετία του 1980, μεταξύ καπιταλισμού και κομουνισμού. Και ήταν ο πρώτος πόλεμος με όπλα, όπου τα όπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν αλλά απλά αναφέρθηκαν σαν απειλή -και καθώς η ΕΣΣΔ ξόδευε χρήματα για να φτάσει την τεχνολογία του Πολέμου των Άστρων που απειλούσαν πως έχτιζαν οι ΗΠΑ του Ρέγκαν, χρεοκόπησε, και η δικτατορία του σοσιαλισμού έχασε τον πόλεμο.

Ο τελευταίος πόλεμος με όπλα βρήκε νικητή τον καπιταλισμό.

Το κλειδί της επιτυχούς διεξαγωγής των σημερινών πολέμων είναι το ότι οι μάζες, ο όχλος, δεν αντιλαμβάνονται πλέον τον πόλεμο ο οποίος διεξάγεται αναίμακτα, με όπλο την άγνοια του όχλου και σκοπό την οικονομική επιβίωση του ισχυρότερου. Είναι ο τέλειος πόλεμος, γιατί όποιος δεν πιστεύει απόλυτα στην ισχύ του χρήματος δεν μπορεί να τον κερδίσει. Η μόνη απόδραση είναι δυνατή για εκείνους που θα μπορούσαν πραγματικά, μα πραγματικά, να αποδώσουν στο χρήμα αξία μηδενική, αφοπλίζοντας έτσι τους ισχυρούς, αφήνοντας τους γυμνούς, γδυμένους από τα καινούργια ρούχα του βασιλιά. Οι λίγοι που θα το προσπαθήσουν αυτό όμως, θα μειώσουν τους αριθμούς τους ακόμα περισσότερο όταν η πλειοψηφία τους πιστέψει ότι η ζωή με χρηματική αξία μηδενική είναι μια αδύνατη ουτοπία.

Τα τελευταία 50 χρόνια είδαν την υπέρτατη τελειοποίηση των μεθόδων του πολέμου και την εξειδίκευση των δούλων από δουλοπάροικους σε καταναλωτικές μάζες θρεφόμενες από την φαντασιακή εικόνα του τι πιστεύουν ότι χρειάζονται και κινητοποιούμενοι από φαντάσματα του χτες τους όπως θρησκείες, φιλοσοφίες, και εκείνη η υπέρτατη των φαντασιώσεων: ο "πατριωτισμός".

Γιατί έβαλα τον "πατριωτισμό" σε εισαγωγικά; Επειδή δεν έχει απόλυτη τιμή. Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η λέξη αυτή; την πατρίδα; και τι είναι η πατρίδα; Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα. Είναι η Αθήνα πατρίδα μου, ή ένα συγκεκριμένο προάστιο; Είναι πατρίδα μου η Αττική, ή η Ελλάδα; Ποιά Ελλάδα; των συνόρων του 1828, του 1919; του 1923 ή του 1946; Είναι πατρίδα μου η Ευρώπη, ή η Γη; Μήπως η πατρίδα συνεπάγεται ανθρώπους που μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμένα, ή που πιστεύουν στην ίδια θρησκεία με εμένα, η που πιστεύουν τις ίδιες φιλοσοφίες με εμένα, ή έχουν το ίδιο χρώμα δέρματος; Αυτοί όμως οι προσδιορισμοί δεν είναι πλέον γεωγραφικοί γιατί υπάρχουν τόσοι έξω από την Ελλάδα που είναι Έλληνες, ή που είναι ορθόδοξοι χωρίς να είναι Έλληνες, ή που μιλάνε Ελληνικά χωρίς να πιστεύουν σε θεό... Που είναι η πατρίδα, ποιά ακριβώς είναι, εκτός από μια αόριστη ιδέα; έχει να κάνει μήπως με κοινή ιστορία, η οποία περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο από την γεωγραφία, την γλώσσα και την πίστη;



 

Η πατρίδα είναι μια έννοια τόσο αόριστη και συνάμα τόσο ζωντανή και δυνατή μέσα στον καθένα, διαφορετική για τον καθένα, που το όποιο παράγωγο της έννοιας αυτής είναι καταδικασμένο να αναπαράγει εκείνο μια έννοια αφαιρετική αντί για προσθετική: μια έννοια που χτίζει τοίχους αντί για γέφυρες. Θα ανακαλύψετε, αν κλείσετε τα μάτια σας ότι όταν γδύσουμε την λέξη "πατριωτισμός" και την βγάλουμε από τα εισαγωγικά, το μόνο που θα μείνει θα είναι ο ρατσισμός. Ο φασισμός. Ο Ναζισμός. Η αμορφωσιά της φανατικής πίστης σε κάτι αόριστο, μέσα από την άγνοια της δισδιάστατης μόρφωσης, όπου αξίες αποστηθίστηκαν αλλά δεν έγιναν κατανοητές.

Το τελευταίο οχυρό για την υπεράσπιση του "πατριωτισμού" είναι η ιστορία της πατρίδας. Η ταυτότητα την οποία ψάχνουν στο παρελθόν εκείνοι που δεν έχουν ταυτότητα στο παρών.

Αλλά, σε αυτό το σημείο εισάγουμε ένα καινούργιο σκεπτικό:

"Τα τέκνα βγαίνουν από τα σωθικά των γονιών τους, και έτσι πρέπει να τα αγαπάμε, είτε είναι καλά, είτε όχι, όπως αγαπάμε την ψυχή που μας δίνει ζωή. Είναι το καθήκον των γονιών να τα οδηγήσουν από τα πρώτα τους χρόνια στα μονοπάτια της αρετής, ώστε όταν μεγαλώσουν να είναι το πλήρωμα των γηρατειών των γονιών και δόξα στην αιωνιότητά τους"
(Μιγκέλ ντε Θερβαντεθ Σααβέντρα: Οι Περιπέτειες του Δον Κιχώτη)

Τα παιδιά καθορίζουν την αξία των γονιών.

Δεν είναι οι γονείς εκείνοι οι οποίοι καθορίζουν την αξία των παιδιών τους: οι γονείς τα αναθρέφουν, τα μεγαλώνουν, αλλά, στο τέλος, είναι τα παιδιά τα οποία με το ποιοί και ποιές είναι αποδίδουν την αξία που αξίζει στους γονείς τους.

Έχω λοιπόν ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων για όσους ξημεροβραδιάζονται απαγγέλλοντας τα ονόματα και τα επιτεύγματα των αρχαίων τους προγόνων, παριστάνοντας τα παιδιά του κλασσικού Ελληνιστικού πολιτισμού:

Οι αρχαίοι πρόγονοι δεν μπορούν να σας ντύσουν με την αξία τους. Είστε εσείς εκείνοι οι οποίοι αποδίδετε στους προγόνους σας την οποιαδήποτε αξία έχετε εσείς σήμερα. Δεν καταλαβαίνετε, άραγε, εσείς όσοι φαντασιώνεστε την άμεση σχέση σας με την Αρχαία Ελλάδα, ότι απλά εκχωρείτε στους προγόνους, τους οποίους σφετερίζεστε, την δική σας σημερινή μηδενική αξία, και όχι το αντίθετο; Ότι αξία και να έχει σήμερα η κοινωνία σας, αυτή η αξία αποδίδεται στους προγόνους σας. Όχι το αντίθετο.



Γιατί, εσείς, σήμερα, είστε ο μόνος λόγος για τον οποίον εκείνοι υπήρξαν.

Και ο "πατριωτισμός"; τα πιστεύω που οδηγούν στην έξαρση του εγωκεντρισμού και της διαφοροποίησης από τους άλλους; Τι έννοια έχει ο "πατριωτισμός";  Την απονομή της αξίας των προγόνων σας σε εσάς, στην έλλειψη δική σας αξίας , ή μήπως την επιβολή των αξιών σας στους άλλους. Ή μήπως στο τέλος τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα και ο "πατριωτισμός" είναι το ναρκωτικό που η αμορφωσιά ποτίζει τις στρατιές για τον πόλεμο που συνεχίζεται με μόνο πιθανό νικητή, πάντα, τον χρηματικά ισχυρότερο;
.
Ο πόλεμος πάντα συνεχίζεται. Οι στρατιές του πολέμου είναι εκείνοι που ψάχνουν την αξία τους σε άλλους, ή στους νεκρούς, οπουδήποτε παρά μέσα στους ίδιους. Τα όπλα του πολέμου είναι τα φαντασιακά, ονειρικά επιχειρήματα, και λειτουργούν μόνο με αμορφωσιά και πτώχευση του πνεύματος.