Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Αυγή










Βρισκόμαστε, σαν είδος στον πλανήτη αυτόν, σε μια καινούργια Αυγή του Χρόνου που φέρνει ήδη, αλλαγές στην δομή της κοινωνίας πρωτάκουστες και ριζικές, διαμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίον οι άνθρωποι επικοινωνούν και λειτουργούν. Η ταυτότητα του συνόλου αλλάζει, από την εξελισσόμενη υφή του ατόμου.

Η πρώτη μου στενή επαφή, και σχέση με ένα κομπιούτερ εκπληρώθηκε ένα πρωινό του Αυγούστου 1990 όταν μπήκα για πρώτη φορά στο πρώτο μου γραφείο ως διαχειριστής παραγωγής μιας εταιρίας μάρκετινγκ στην Βοστώνη, και βρήκα μπροστά μου ένα Apple Macintosh SE. Εκείνη την στιγμή, και τις ημέρες που ακολούθησαν το έψαχνα και το εξερευνούσα σαν να είχα ανακαλύψει έναν καινούργιο κόσμο.

Το 1995 ίδρυσα μια δική μου εταιρία στην Βοστώνη, μια corporation, αναπτύσσοντας προγράμματα διαχείρισης ρου εργασίας για εταιρείες έως περίπου 600 ατόμων. Μέχρι σήμερα δημιούργησα προγράμματα για 58 πελάτες εταιρείες στις ΗΠΑ και την Σουηδία, και η επιστροφή μου στην Ελλάδα, και η εγκατάστασή μου στην Ιταλία το 2008, δεν επηρέασε την δουλειά μου η οποία συνεχίστηκε χωρίς ούτε φτάρνισμα κατά τις γεωγραφικές μου μετακινήσεις. Με το ίντερνετ, όπου πρίζα και γραφείο. Και σήμερα εργάζομαι για πελάτες που είναι φίλοι πια, από δεκαετία στην Νέα Υόρκη και στην Σουηδία. Εργάζομαι μία ή και 10 ώρες την εβδομάδα, εδώ στο καθιστικό. Καμιά φορά φτάνω και καμιά τριανταριά ώρες την εβδομάδα αλλά σπάνια. Ίσως και εξήντα ώρες επί δυό-τρεις βδομάδες τον χρόνο. Ξυπνάω όποτε θέλω και όλα πάνε συνήθως ρολόι, χωρίς άγχος.

Που να το φανταζόταν κανείς, και σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας ακόμη, εδώ και 20 χρόνια, ότι θα ερχόταν μια μέρα που να μπορεί κάποιος να ξυπνάει σε ένα αγροτικό χωριουδάκι χαμένο στα βουνά της Ιταλίας, κοντά σε ένα καταρράκτη για τον οποίον έγραψε ο Δάντης, να πηγαίνει με τον καφέ του στο καθιστικό του, και να εργάζεται και να συναναστρέφεται στην Νέα Υόρκη, μετά στην Στοκχόλμη, μετά να βγάζει από την κατάψυξη το κρέας για το βράδυ, να βάζει στην κουζίνα των ξύλων μια κατσαρόλα νερό για τα ζυμαρικά του μεσημεριανού, και να πηγαίνει στην ξυλαποθήκη να φέρει ξύλα για την κουζίνα και το τζάκι καθώς η καμπάνα του χωριού χτυπά εύθυμα μεσημέρι. Μετά, κατά τις τρεις, καθώς πηγαίνει ο κόσμος στην δουλειά του στην Νέα Υόρκη, και στις έξι που παν στην δουλειά τους στο Σαν Φρανσίσκο, όλο και κάποιο μίτινγκ, συνεδρίαση ή συζήτηση θα γίνει από το τηλέφωνο, ή από το σκάηπ με κάμερα. Και όταν έχει αέρα να πετάει αετό, και, όποτε θέλουμε, να περπατάμε με την Μαργαρίτα έξω από το σπίτι στα μονοπάτια του βουνού και του δάσους.

Και, μέσα σ' όλα αυτά, τόσος ελεύθερος χρόνος για να γράψω στο "Αγαπητό Ημερολόγιο", το μπλογκ που εκδίδεται αυτόματα σε παγκόσμια έκδοση και επιτρέπει συζητήσεις με όποιον το διαβάζει, απ' όπου το διαβάζει.

Επιστημονική φαντασία.

Επιστημονική φαντασία για εκείνους που ήταν ενήλικες πριν την καινούργια αυτή Αυγή. Τα παιδιά που γεννήθηκαν έκτοτε, θα βρεθούν ξεκάρφωτα και αβοήθητα, μουγκά και τυφλά και κουφά, όταν κοπεί το ηλεκτρικό και σβήσει η οθόνη του κομπιούτερ, και αδειάσουν οι μπαταρίες του iPhone. Και χάσουν την σύνδεσή τους με τους άλλους, μη ξέροντας πως αλλιώς να συνδεθούν.

Θυμάμαι όταν έφτιαχνα τα πρώτα μου δίκτυα για γραφεία πελατών, στην Βοστώνη, ήταν τότε που το ίντερνετ είχε ξεκινήσει να μπαίνει και στα ιδιωτικά σπίτια, πέρα από τον επιχειρησιακό και τον ακαδημαϊκό κόσμο. Γύρω στο 1994, 1995, η απ' ευθείας πρόσβαση μέσω κάποιας εταιρείας παροχής σύνδεσης ήταν ακόμη άγνωρη στο πλατύ κοινό. Όσο για την Ευρώπη, και την Ελλάδα, το ίντερνετ ήταν ακόμη αμελητέο και άγνωστο -και να το είχε κανείς, ιδέα δεν είχε (ουσιαστικά) περί τίνος επρόκειτο.

Στις ΗΠΑ, από όπου και ξεκίνησε να είναι το ίντερνετ προσιτό στις μάζες, η πλειοψηφία έμπαινε τότε στο ίντερνετ μέσα από το τεχνητό κοινωνικό περιβάλλον διεπαφής της εταιρείας America On Line. Ήμουνα από τους πρώτους του πλατύτερου κοινού, ιδιωτικά, που είχα και μάθαινα και την απ ευθείας πρόσβαση, καθώς έφτιαχνα δίκτυα γραφείων συνδεδεμένα με το ίντερνετ, τοποθετώντας σέρβερς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ηλεκτρονικών ανταλλαγών μέσα στο δίκτυο των γραφείων, και εξερευνώντας στον προσωπικό μου χρόνο το ίντερνετ και από μέσα αλλά και απ' έξω από την America On Line. Ήταν η εποχή που μπορούσες να τηλεφωνήσεις στην εταιρεία παροχής και να μιλήσεις απ' ευθείας με τον τεχνικό που ήξερε τι του γινότανε και τον γνώριζες από τα προηγούμενα τηλεφωνήματα. Τότε που ήσουν ένας χωριανός του πλανητικού ηλεκτρονικού χωριού. Και, ήταν μεγάλο επίτευγμα να ανακαλύψεις κάποια εταιρειούλα στην άλλη άκρη του ωκεανού, στην Αγγλία, που να σε βοηθούσε να δώσεις ιδιωτικές διευθύνσεις IP στα κομπιούτερ του γραφείου, και να χρησιμοποιείς μια μάσκα που να δίνει διαφορετικές δημόσιες διευθύνσεις απ' έξω... Τότε που για να αποκτήσεις διεύθυνση ".com" έπρεπε να καταθέσεις επίσημα αποδεικτικά του νομίμου ονόματος σου, εταιρικό ή προσωπικό.


Το ίντερνετ αυτό καθ' αυτό με είχε συνεπάρει αμέσως και για τις κοινωνικές προεκτάσεις τις οποίες συνεπάγεται. Και σχεδόν αμέσως παρατήρησα τον τρόπο με τον οποίον μπαίνοντας σε κάθε σπίτι θα έφερνε κοντά εκατομμύρια ανθρώπους, κρυμμένους όμως, ως επί το πλείστον, πίσω από κατασκευασμένα ονόματα σε ανωνυμία... Επιτρέποντας στα πνεύματα να επικοινωνούν με σκέψη αντί με φυσική παρουσία, πράγμα το οποίο επιτρέπει μια πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια, ή
πολύ μεγαλύτερη έλλειψη ειλικρίνειας, από όσο ήταν δυνατή όσο μπορούσε κανείς να κοιτά κάποιον άλλον στα μάτια. Και είχα πει, τότε:
"Οι δυνατότητες που το ίντερνετ προσφέρει στο καθημερινό άτομο θα δημιουργήσουν ένα κοινωνιολογικό γεγονός, γιατί οι άνθρωποι μπορούν τώρα να επικοινωνούν άμεσα, χωρίς κόστος, χωρίς φραγμούς, σύνορα ή γεωγραφικούς περιορισμούς απόστασης, αλλά επίσης γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει φαντασιακά κάτι διαφορετικό, να χτίσει μια εικονική ταυτότητα για τον εαυτό του, και, στο ίντερνετ, να παρουσιαστεί όπως θα ήθελε να είναι, και να μεταμορφωθεί σε κάτι το διαφορετικό από την πραγματικότητα της αληθινής ζωής."

Το ίντερνετ: Ένα κοινωνιολογικό γεγονός το οποίο ήδη έχει αλλάξει τους ανθρώπους, την κοινωνία, και τον κόσμο.

Το πλατύ κοινό, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ, γνώρισε, και πήρε μέρος στο κοινωνιολογικό αυτό φαινόμενο, μέσα από ηλεκτρονικές "αίθουσες" όπου κρυμμένοι πίσω από τις ταυτότητες που είχαν εφεύρει συνομιλούσαν σε ζωντανό χρόνο με άλλες ηλεκτρονικές ταυτότητες που είχαν εφεύρει άλλοι. Η ανθρώπινη πραγματικότητα στο πλατύ καθημερινό κοινό, που γύριζε σπίτι από την δουλειά του να ξεδώσει, σχεδόν αμέσως έκλεινε προς την κατεύθυνση συζητήσεων σεξουαλικού περιεχομένου, ηλεκτρονικού σεξ μεταξύ αγνώστων με ταυτότητες φαντασιακές.

Τα μπλογκ ήρθαν πολύ αργότερα για το πλατύ κοινό. Όπως και στο ζωικό βασίλειο, όπου ένα είδος πρώτα πρέπει να γεννηθεί μέσω σεξουαλικής ταυτότητας και μετά να αναπτύξει οποιοδήποτε πνεύμα, έτσι και στο ηλεκτρονικό βασίλειο η εκδήλωση του πνεύματος ακολούθησε τα σπάργανα του ηλεκτρονικού σεξ. Τα μπλογκ, τώρα πια, είναι εκεί που οι ηλεκτρονικές, φαντασιακές ταυτότητες αποκτούν την υφή προσώπου που δεν θέλει μόνο να πάρει κάτι, αλλά έχει και κάτι να πει. 


Οποιοδήποτε εργαλείο μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς για διαφορετικούς σκοπούς. Με ένα μαχαίρι μπορείς να κόψεις ψωμί, να σκοτώσεις άνθρωπο, να σκαλίσεις ένα κομμάτι ξύλο και να φτιάξεις ένα αριστούργημα, να επιδιορθώσεις ή να χαλάσεις κάτι... και, το ίντερνετ, και συγκεκριμένα τα μπλογκ, δεν διαφέρουν σε αυτόν τον ορισμό.

Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να επικοινωνούν τις ενδότερες σκέψεις τους, και να τις μοιράζονται με άλλους, και να αλληλεπιδρούν στην σκέψη με έναν τρόπο άμεσο και εκπληκτικό. Για άλλους αυτό είναι ένας καινούργιος υπέροχος κόσμος επικοινωνίας, που τους δίνει την δυνατότητα να δημιουργήσουν επικοινωνώντας, και για άλλους ένας καινούργιος υπέροχος κόσμος που τους δίνει την δυνατότητα να "είναι" κάτι που δεν είναι.

Για πολλούς η ανωνυμία είναι ένα απαραίτητο, σκόπιμο και φρόνιμο μέτρο ασφαλείας μια που δεν ξέρει κανείς τι καρυδιάς καρύδια διαβάζουν τον καθένα. Για εκείνους, το ίντερνετ προσφέρει την δυνατότητα να μοιραστούν σκέψεις, για τον ίδιο λόγο και με τα ίδια κίνητρα με τα οποία όλοι οι κοινωνοί επικοινωνούσαν ανά τους αιώνες. 

Για άλλους, η ανωνυμία και αμεσότητα του ίντερνετ είναι μια ενδυνάμωση για να προσπαθήσουν να επιβάλλουν την γνώμη τους υποστηρίζοντάς την από το βάθρο μιας εφευρεμένης ταυτότητας.

Μέχρι τώρα, στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, ότι έλεγε κάποιος περνούσε από τα φίλτρα της αξιολόγησης των εκδοτών, του ακαδημαϊκού κόσμου, και του κοινού που αγόραζε το βιβλίο για να το διαβάσει. Η ηλεκτρονική κοινωνία του ίντερνετ, η άμεση και άνευ κόστους παγκόσμια έκδοση του οτιδήποτε κατέβει στο κεφάλι του καθενός οποιαδήποτε στιγμή του κατέβει, ακύρωσε τα φίλτρα που στο παρελθόν ήταν κάποιος μηχανισμός διατήρησης ποιότητας, αξιολόγησης και αξίας.

Στο περιβάλλον αυτό, οι αξίες αλλοιώνονται, χάνονται, απλά επειδή πολλαπλασιάζονται χωρίς γνώμονα ισχύος ή ποιότητας, ή καν ορισμό του τι είναι ποιότητα.


Σήμερα, στα μπλογκ, υπάρχουν εκείνοι που έχουν κάτι ενδιαφέρον και χρήσιμο να πουν. Εκείνοι που βρίσκουν στην αμεσότητα του ίντερνετ το τέλειο μέσο για να πληροφορήσουν και να αυξήσουν τον βαθμό ενημερότητας και γνώσης σε έκταση που ποτέ παλαιότερα δεν ήταν δυνατή, εμπλουτίζοντας την δυνατότητα επιλογής για όλους. Οι άλλοι παρά κάτω που το χρησιμοποιούν για να επικυρώσουν τις απόψεις τους. Και εκείνοι που θα είχαν δημοσιευτεί μέσω των παλαιών φίλτρων, και να μην υπήρχε ίντερνετ, και θα είχαν συζητήσει δημιουργικά και εποικοδομητικά ακόμα καθήμενοι και κάτω από μια αιωνόβια ελιά.
Και ο μόνος γνώμονας παραμένει το αν ένας άνθρωπος παρουσιάζει απόψεις ξιπασμένα ή ευάλωτα, με σοφιστεία ή με μετριοφροσύνη -αν τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, ή την προσκαλεί με σκοπό να επικυρώσει την δική του.

Αυτό δεν είναι καλό ή κακό: είναι απλά ο δρόμος τον οποίον ακολουθεί η εξέλιξη του είδους μας. Η εξέλιξη είναι κατά βάση ένα τυχαίο γεγονός που ακολουθεί άλλο τυχαίο γεγονός. Τυχαίο επειδή η λεπτομέρειά του και οι εξαρτήσεις του, σαν γεγονός, είναι τόσο αλληλένδετες που καθίσταται αδύνατο να απομονωθούν για να αξιολογηθούν.

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον ηλεκτρονικό κόσμο των φαντασιακών ταυτοτήτων της άμεσης δημοσίευσης και αποδοχής του οτιδήποτε σκεφτεί ο καθένας, επιδρά πλέον άμεσα στην πραγματική ζωή. Αποφάσεις και πράξεις οι οποίες είναι πλέον αλληλένδετες με την εμπειρία της φαντασιακής άνευ αξιολόγησης ταυτότητας των πραγματικών μελών της πραγματικής κοινωνίας.

Η φαντασιακή κοινωνία του ίντερνετ είναι πλέον ο οδηγός του οχήματος της πραγματικής φυσικής κοινωνίας των ανθρώπων.

Μάλλον, το πιο σημαντικό κοινωνιολογικό γεγονός στην Ιστορία της Ανθρωπότητας από τότε που κατεβήκαμε από τα δέντρα και περπατήσαμε όρθιοι.












Πόσοι χρήστες ίντερνετ υπάρχουν στην Ευρώπη, ανά χώρα, με ποσοστά του πληθυσμού:
Κλικ σε χώρα για λεπτομέρειες

Χώρα Πληθυσμός Χρήστες Ιντερνετ Ποσοστό
.
Monaco 30,510 30,700 100.60%
Iceland 313,183 304,129 97.10%
Norway 4,707,270 4,560,572 96.90%
Netherlands 16,730,632 15,549,787 92.90%
Sweden 9,103,788 8,441,718 92.70%
Luxembourg 509,074 462,697 90.90%
Denmark 5,543,453 4,989,108 90.00%
Vatican City State 535 480 89.70%
Finland 5,262,930 4,703,480 89.40%
Liechtenstein 36,713 31,206 85.00%
United Kingdom 63,047,162 52,731,209 83.60%
Germany 81,305,856 67,483,860 83.00%
Switzerland 7,925,517 6,509,247 82.10%
Belgium 10,438,353 8,489,901 81.30%
Andorra 85,082 68,916 81.00%
Faroe Islands 49,483 39,948 80.70%
Austria 8,219,743 6,559,355 79.80%
France 65,630,692 52,228,905 79.60%
Slovakia 54,483,088 4,337,868 79.10%
Estonia 1,274,709 993,785 78.00%
Ireland 4,722,028 3,627,462 76.80%
Guernsey & Alderney 65,345 48,300 73.90%
Czech Republic 10,177,300 7,426,376 73.00%
Slovenia 1,996,617 1,440,066 72.10%
Latvia 2,191,580 1,570,925 71.70%
Gibraltar 29,034 20,660 71.20%
Croatia 4,480,043 3,167,838 70.70%
Malta 409,836 282,648 69.00%
Spain 47,042,984 31,606,233 67.20%
Hungary 9,958,453 6,516,627 65.40%
Lithuania 3,525,761 2,293,508 65.10%
Poland 38,415,284 24,940,902 64.90%
Bosnia-Herzegovina 3,879,296 2,327,578 60.00%
Italy 61,261,254 35,800,000 58.40%
Cyprus 1,138,071 656,439 57.70%
Macedonia 2,082,370 1,180,704 56.70%
Serbia 7,276,604 4,107,000 56.40%
Portugal 10,781,459 5,950,449 55.20%
GREECE 10,767,827 5,706,948 53.00%
San Marino 32,140 17,000 52.90%
Bulgaria 7,037,935 3,589,347 51.00%
Montenegro 657,394 328,375 50.00%
Albania 3,002,859 1,471,400 49.00%
Jersey 94,949 45,800 48.20%
Russia 142,517,670 67,982,547 47.70%
Man, Isle of 85,421 39,460 46.20%
Belarus 9,643,566 4,436,800 46.00%
Turkey 79,749,461 36,455,000 45.70%
Moldova 3,656,843 1,639,463 44.80%
Romania 21,848,504 9,642,383 44.10%
Ukraine 44,854,065 15,300,000 34.10%
Kosovo 1,836,529 377,000 20.50%
.
USA 313,847,465 245,203,319 78.10%
.
North America 348,280,154 273,785,413 78.60%
Oceania/Australia 35,903,569 24,287,919 67.60%
Europe 820,918,446 518,512,109 63.20%
Latin America/Caribbean 593,688,638 254,915,745 42.90%
Middle East 223,608,203 90,000,455 40.20%
Asia 3,922,066,987 1,076,681,059 27.50%
Africa 1,073,380,925 167,335,676 15.60%
.
World 7,017,846,922 2,405,518,376 34.30%


Ελλάδα (Δεκέμβριος 2011):
Χρήστες ίντερνετ: 5.043.550
Χρήστες Facebook: 3,718,340




Στοιχεία για το Παγκόσμιο ίντερνετ,  2011:

Διευθύνσεις email: περισσότερες από τρία δισεκατομμύρια
Ποσοστό email που είναι SPAM: 71%
Αριθμός ιστοσελίδων: 555 εκατομμύρια
Αριθμός διευθύνσεων (domain) ιστοσελίδων:  324 εκατομμύρια
Αριθμός λογαριασμών Facebook: 800 εκατομμύρια
Αριθμός λογαριασμών Tweeter: 225 εκατομμύρια
Αριθμός χρηστών Tweeter που "ακολουθούν" την Lady Gaga: 18 εκατομμύρια

Αριθμός Μπλογκ: πάνω από 110 εκατομμύρια, ενεργά.
Κοντά στο ένα δισεκατομμύριο ανενεργά, αριθμός που έχει ανέβει σημαντικά με μπλογκ στην Κινεζική γλώσσα.

The Blogger's Code of Conduct is a proposal by Tim O'Reilly for bloggers to enforce civility on their blogs by being civil themselves and moderating comments on their blog. The code was proposed due to threats made to blogger Kathy Sierra.[108] The idea of the code was first reported by BBC News, who quoted O'Reilly saying, "I do think we need some code of conduct around what is acceptable behaviour, I would hope that it doesn't come through any kind of regulation it would come through self-regulation." O'Reilly and others came up with a list of seven proposed ideas:

1. Take responsibility not just for your own words, but for the comments you allow on your blog.
2. Label your tolerance level for abusive comments.
3. Consider eliminating anonymous comments.
4. Ignore the trolls.
5. Take the conversation offline, and talk directly, or find an intermediary who can do so.
6. If you know someone who is behaving badly, tell them so.
7. Don't say anything online that you wouldn't say in person.

Ελληνιστί, ο Κώδικας συμπεριφοράς στα μπλογκ:
1. Αναλάβετε ευθύνη όχι μόνο για τα δικά σας λόγια, αλλά και για τα λόγια των σχολιαστών τα οποία επιτρέπετε στο μπλογκ σας.
2. Προσδιορίστε το όριο ανεκτικότητας για κακεντρεχή σχόλια.
3. Σκεφτείτε να απαγορεύσετε ανώνυμα σχόλια.
4. Αγνοήστε τα τρολ (νάνοι [διανοητικοί], τρωγλοδύτες [μεταφορικά])
5. Συνεχίστε την συζήτηση εκτός ίντερνετ και μιλήστε απ' ευθείας, ή βρειτε κάποιον μεσάζοντα που να μπορεί.
6. Εάν γνωρίζετε κάποιον που δεν φέρεται σωστά, πείτε του το.
7. Μην λέτε τίποτα στο ίντερνετ που δεν θα το λέγατε αυτοπροσώπως.












19 σχόλια:

  1. Η Ελλάδα όντως είναι τραγικά πίσω σίγουρα σε σχέση με την Αμερική, πιστεύω ακόμη και σήμερα.
    Εκεί άνθρωποι έχουν ξεχωρίσει μέσα από το διαδίκτυο, για τη σκέψη, το έργο, τη γραφή τους.
    Αρκεί να σκεφτούμε τη διαφορά στα μεγέθη βέβαια.
    Επίσης σύμφωνα με στατιστικές σήμερα μπαίνει στο ίντερνετ ένας στους δυο Έλληνες. Τραγικό κατά μια άποψη. Πιστεύω πως αρκετά πράγματα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά αν χρησιμοποιούσαμε το διαδίκτυο για ενημέρωση, επιμόρφωση. Είναι μια φοβερή πύλη γνώσης, συμφωνώ όπως έγραψες εξαρτάται τον τρόπο διαχείρισης. Χρειάζεται κριτήριο, όριο στο χρόνο που θα ασχοληθείς, να μπορείς να πεις π.χ. "τώρα θα κλείσω το pc για να διαβάσω αυτό το βιβλίο που θέλω να τελειώσω μέχρι το βράδυ", ή "κλείνω το πισί και πάω για περπάτημα, ποδήλατο, βόλτα, θέατρο". Χρειάζεται ωριμότητα και εδώ.
    Όσον αφορά για τη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας, δε μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξη, τα σημάδια παγκοσμίως δείχνουν ...δυστυχώς νέο Μεσαίωνα. Ποιος θα είναι ο ρόλος του διαδικτύου σε αυτόν; Μόνο ο χρόνος θα δείξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σχόλιο μεστό από θέματα που σηκώνουν αναρτήσεις!

      Και από παλαιότερα συμφωνούμε ότι μετά από τις περιόδους 1300-800 και 415-1452 μπαίνουμε σε μια καινούργια περίοδο σκοταδισμού ("Μεσαίωνα") η οποία μπορεί να οριοθετηθεί σαν να έχει ξεκινήσει από το 1972, και να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή τώρα στις αρχές του 21ου αιώνα.

      Η περίοδος 1300-800, από Μινωικό/Μυκηναϊκό σε Ελληνιστικό πολιτισμό, είχε καθοριστεί από τους "πειρατές της Μεσογείου", και η περίοδος 415-1452 από την πολιτικοοικονομική δικτατορία της εκκλησίας. Ο σκοταδισμός που έρχεται τώρα είναι σίγουρα συνυφασμένος με το κοινωνιολογικό αυτό φαινόμενο του σκοταδισμού που επιφέρει το ίντερνετ. Κατά περίεργο τρόπο νομίζω ότι στο τέλος θα είναι το ίδιο το ίντερνετ που θα βοηθήσει στην επόμενη αναγέννηση, όχι όμως πριν περάσει τα απαραίτητα στάδια του σκοταδισμού που επιβάλει τώρα.

      Κατά την γνώμη μου, ο "σκοταδισμός" που φέρνει το ίντερνετ βασίζεται στον υπερβολικά συντριπτικό όγκο άμεσα διαθέσιμων πληροφοριών και δημοσίευσης ξεχωριστών φωνών χωρίς το παραμικρό μέτρο αξιολόγησης, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο της ομιλίας δια μέσου ανωνυμίας και φαντασιακής ταυτότητας. Θα περάσουν πολλά στάδια μέχρι το "καινούργιο" αυτό ανθρώπινο όν να βρει ένα μέτρο φιλτραρίσματος και αξιολόγησης των διαθέσιμων γνωμών και πληροφοριών -ακόμα και στην Αμερική.

      Όσον αφορά τα βιβλία, εσύ κι εγώ εκτιμούμε και αναζητούμε τις σελίδες χαρτιού στο χέρι μας, τα βιβλία δεμένα όμορφα ή και με χάρτινο εξώφυλλο, όμως δεν είναι απαραίτητο το "φυσικό" βιβλίο εφ' όσον διαβάζεται το κείμενο -είτε από χαρτί είτα από οθόνη. Το θέμα είναι τι είναι αυτό που διαβάζεται. Η προέλευσή του: όσο ήταν χειρόγραφο, εκδομένο από εκδότη, αγορασμένο από το κοινό, αξιολογημένο από τα ακαδημαϊκά φίλτρα της κοινωνίας, είχε πολύ διαφορά από το τι υπήρχε διαθέσιμο να διαβαστεί, με το τι υπάρχει τώρα στον άμεσο και άνευ φίλτρων κόσμο του ίντερνετ.

      Το γεγονός ότι η πραγματική ζωή, εκτός κομπιούτερ πρέπει απλά να συμπεριλαμβάνει με μέτρο το κομπιούτερ, και όχι να υποφέρει εις όφελος της οθόνης, είναι βέβαια αυτονόητο γεγονός. Όμως την ίδια στιγμή, αυτό το γεγονός το οποίο φέρνεις στο φως είναι και παράγωγο της νέας ανθρώπινης ταυτότητας της φαντασιακής ανώνυμης κοινωνίας η οποία εξελίσσει την υφή της μέχρι σήμερα κοινωνίας. Είναι πολύ ενδιαφέρον.

      Πράγματι η Ελλάδα είναι τραγικά πίσω από την Αμερική, όχι μόνο στο πλάτος-μήκος-ύψος χρήσης του ίντερνετ, αλλά και στην κατανόηση/τρόπο χρήσης του ίντερνετ. Ακόμη βρίσκεται στην εποχή που το χρησιμοποιεί σαν καινούργιο, άγνωρο παιγνίδι χωρίς οδηγίες χρήσης... Αυτό όμως δεν με απασχολεί πολύ γιατί αργά ή γρήγορα θα ενηλικιωθεί και στην Ελλάδα (αν δεν κοπεί το ηλεκτρικό ή δεν πέσει λογοκρισία αλα-Κίνα)

      Εξελισσόμαστε... όπως πάντα, χωρίς στάση. Η αξιολόγηση της εξέλιξης, στο τέλος, είναι υποκειμενική. Όσον αφορά τον ρόλο του ίντερνετ, η γνώμη που προτείνω είναι ότι εισάγει στην ζωή και μεταμορφώνει το άτομο σε κάτι το καινούργιο, μια κοινωνία ατόμων βασισμένη σε συλλογική συνείδηση. Ο χρόνος θα δείξει ποιά θα είναι τα απόμενα σκαλοπάτια... κι αν ανεβαίνουν, ή κατεβαίνουν...

      Διαγραφή
  2. Ο Ουμπέρτο Έκο έχει μιλήσει αρκετά για το διαδίκτυο και για το καίριο ρόλο του φιλτραρίσματος. Σημαντικό σημείο και όντως δύσκολο να το πετύχεις.

    Όσον αφορά τα ebooks, έχεις δίκιο, όμως από την άλλη πλευρά ας μη ξεχνάμε πως οι εκδοτικοί οίκοι σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργούν πλέον ως εμπορικές επιχειρήσεις και δε ξέρω κατά πόσο μπορώ να πω ότι όλα τα βιβλία που εκδίδονται σε έντυπη μορφή άξιζε πραγματικά να έχουν εκδοθεί. Αρκετά δεν αξίζουν, ενώ άλλα που τελικά δεν επιλέγονται να εκδοθούν και μένουν στα συρτάρια ενός εκδότη μπορεί να είναι πιο ενδιαφέροντα.

    Και στο τι βιβλίο διαλέγεις να διαβάσεις χρειάζεται επίσης φιλτράρισμα, που αποκτιέται κυρίως εμπειρικά. Διαβάζεις ένα βιβλίο γιατί πιστεύεις ότι έχει κάτι να δώσει ή λόγω της διαφήμισης, της μόδας, προώθησης κλπ;
    Αν το σκεφτείς όμως, η αυτοέκδοση δίχως μεσάζοντες είναι μια κανονική επανάσταση και με θετικά στοιχεία. Αφήνεις το έργο σου να κριθεί από τους αναγνώστες του και αν τύχει ίσως πάρει το δρόμο του. Το πιθανότερο είναι να χαθεί, ανάμεσα στην πληθώρα των κειμένων, όμως θα είναι μια έντιμη επιλογή.

    Το ηλεκτρικό που θα πέσει και τη λογοκρισία που έρχεται, φοβάμαι πως είναι το επόμενο βήμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το φιλτράρισμα είναι πράγματι πολύπλοκη υπόθεση που προϋποθέτει όχι μόνο πείρα αλλά και κάποια παιδεία και κατανόηση της δομής σκεπτικού όπως και επικοινωνίας.

      Δουλεύοντας αφαιρετικά, για να αποκλείσουμε περιορισμούς υποκειμενικούς, θα μπορούσαμε να προτείνουμε τα εξής:

      Όσον αφορά συζήτηση, μπορούμε να επιστήσουμε προσοχή στο αν ο συνομιλητής:
      1. Απαντά σε όλα τα σημεία του λόγου στον οποίον απαντά, ή αν απαντά επιλεκτικά -άρα αλλάζει κατεύθυνση ή εστίαση της συζήτησης, αποφεύγοντας ορισμένα σημεία του λόγου.
      2. Εισάγει καινούργιες έννοιες στην συζήτηση χωρίς να έχουν συμφωνηθεί υπάρχουσες έννοιες (έστω και σε συμφωνία να υπάρχει διαφωνία) και έτσι οδηγεί την συζήτηση σε αποκλίνουσες εφαπτόμενες (παραπλανητικά).

      Όσον αφορά κείμενα, μπορούμε να επιστήσουμε προσοχή στο αν ο συγγραφέας:
      1. Παρουσιάζει γνώμες στο κείμενο υπό το φως της προσωπικής (συζητήσιμης/ευάλωτης) γνώμης ή σαν γεγονότα αναμφισβήτητα.
      2. Παρουσιάζει επιχειρήματα ή βιβλιογραφία που δεν είναι εδραιωμένα σε (αντικειμενικότητα) κατά πλειοψηφία αποδοχή, ή σε ακαδημαϊκά κατοχυρωμένη επιστημονική μελέτη.

      Βασικά, το κλειδί της συζήτησης είναι η έκφραση: "η γνώμη μου είναι..." Και σε μια πιο ελαφριά νότα, αξίζει να προσέχουμε το αν οι ομιλούντες που χρησιμοποιούν το πρώτο πληθυντικό αντιπροσωπεύουν περισσότερα από ένα άτομο σαν πηγή των λεγομένων.

      Πράγματι, οι εκδοτικοί οίκοι, που φυσικά έχουν σαν γνώμονα το κέρδος, εκδίδουν και δημοφιλή κείμενα χωρίς ιδιαίτερο πνευματικό βάρος, από Άρλεκιν έως Φον Ντένικεν ...και Μάικλ Μουρ :-) Αλλά για να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου, ένας άνθρωπος που δεν θα είχε διαβάσει τίποτα ποτέ αλλιώς, ξεκινώντας από Άρλεκιν είναι πιθανόν να φτάσει στον Καζαντζάκη μια μέρα, και ένας άνθρωπος που διαβάζει Φον Ντένικεν είναι πιθανόν, χρησιμοποιώντας την έμφυτη κρίση του, να κρίνει. Από την άλλη μεριά κάποιος που έχει προ-θεμελιωμένες ιδέες και ψάξει ομοϊδεάτες απλά για να ενισχύσει την γνώμη του με την ψευδαίσθηση αποδοχής, θα βρει με το ίντερνετ περισσότερα κείμενα εκδιδόμενα από το λίβινγκ ρουμ κάποιου, παρά εκδομένα από εκδότες...

      Στην τελική, είναι θέμα κρίσης, παιδείας... και συνειδητή προσπάθεια προσέγγισης της αντικειμενικότητας, πράγματα τα οποία το ίντερνετ τα παρέχει, αλλά δεν παρέχει το κτίσιμο κινήτρων για να ανακαλυφθούν...

      Η αυτοέκδοση σίγουρα είναι μια κανονικότατη επανάσταση, και γι αυτό άλλωστε σκέφτηκα προηγουμένως ότι τελικά και η επόμενη αναγέννηση θα έρθει από το ίντερνετ, με το πλήρωμα του χρόνου, ολοκληρώνοντας τον κύκλο αυτού του κοινωνιολογικού γεγονότος...

      Διαγραφή
    2. ...Να προτείνω επίσης την σκέψη μου ότι το κίνητρο είναι κάτι το πολύ σημαντικό σε ένα κείμενο ή μια συζήτηση, και όχι πάντα φανερό ή πρόδηλο. Μην ξεχνάμε ότι, όπως λένε στην Αμερική, το ασφαλέστερο μέρος όπου μπορεί κανείς να κρύψει ένα ψέμα είναι ανάμεσα σε δύο αλήθειες.

      Διαγραφή
    3. Προσέθεσα πίνακες χρηστών ίντερνετ στην Ευρώπη, κάτω από την ανάρτηση.

      Διαγραφή
  3. Η νέα Κοινωνία της Πληροφορίας είναι προφανώς απαλλαγμένη από λογοκρισίες ελέγχους Μεγάλου Αδερφού. Οι οργουελικές καταστάσεις ήταν πρακτική ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η μόνη σχέση του διαδυκτίου με αυτές τις καταστάσεις είναι πως το διαδύκτιο είναι το ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ αυτών.

    Στην ψηφιακή εποχή η Ελευθερία έκφρασης είναι τόσο δεδομένη όσο δεδομένος είναι ο αέρας που αναπνέουμε.

    Κανείς δε μπορεί να ελέγξει το ίντερνετ γιατί απλούστατα δεν ελέγχεται! Στην ψηφιακή εποχή Ο,ΤΙ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ - ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΕΙ! Ο μόνος τρόπος να ελέγξεις το ίντερνετ είναι να το "κλείσεις".

    Η Κοινωνίας της Πληροφορίας έχει άλλα προβλήματα, σοβαρότερα. Η υπερπληροφόρηση, η δυσκολία που έχει κάποιος να βρει την κατάλληλη πληροφορία, η ανάγκη διύλησης και εγκυρότητας της πληροφορίας που χρησιμοποιείς, είναι μόνο κάποια από τα προβλήματα.

    Όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι Δημοκρατίες, το πρόβλημα ήταν ανάλογο: Οι πολέμιοι προβληματίζονταν καλοπροαίρετα για τον κίνδυνο του χάους που μπορεί να επικρατήσει όταν "ο καθένας έχει μία γνώμη". Παρ' όλα αυτά, οι θεσμοί που φτιάχτηκαν ακριβώς για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, μπορούν υπό προϋποθέσεις να σταθεροποιήσουν το κοινωνικό σύστημα.

    Ανάλογους θεσμούς καλούμαστε να βρούμε και για το διαδίκτυο. Είναι νωρίς ακόμα αλλά πάμε καλά. Είμαι αισιόδοξος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ ότι στην μακρά πνοή ο δρόμος πάει προς καλή κατεύθυνση, και, όπως υπαινίσσεσαι περνά και θα περάσει από δύσκολες περιοχές.

      Είναι πάντως πράγματι άξιο μεγάλης προσοχής το ότι από εκεί που περιμένανε τον Μεγάλο Αδελφό του 1984, ο κόσμος πήρε ένα δώρο που είναι ακριβώς το αντίθετο! Πολύ καλά το είπες αυτό. Και στο τέλος ο μόνος τρόπος να ελέγξει κανείς το ίντερνετ και την τέλεια ελευθερία λόγου και επικοινωνίας είναι να το κλείσει, ή να βάλει φραγμούς, όπως βάζουν στην Κίνα.

      Τα προβλήματα που ανέφερες βέβαια, η υπερπληροφόρηση, η δυσκολία που έχει κάποιος να βρει την κατάλληλη πληροφορία, η ανάγκη διύλισης και εγκυρότητας της πληροφορίας που χρησιμοποιείς, είναι αυτά που εξετάζουμε εδώ, με έμφαση στην εγκυρότητας της πληροφορίας. Και, από την δική μου άποψη, το ενδιαφέρον φαινόμενο της ιντερνετικής φαντασιακής ταυτότητας που μπορεί να απολαύσει ο καθένας σε αντίθεση με την πραγματική ζωή.

      Οι θεσμοί θα αναδυθούν εν καιρώ, όπως και οι μέθοδοι. Η ύπαρξη βέβαια του ίντερνετ δεν οφείλεται στην εξερεύνηση της ελευθερίας λόγου αλλά στα κέρδη που εταιρείες κολοσσοί βγάζουν από τους χρήστες. Αλλά, η ελευθερία λόγου, έστω και λόγου άνευ ουδεμίας ποιοτικής ένδειξης, ελέγχου ή εγκυρότητας, είναι τεράστιο επίτευγμα.

      Διαγραφή
    2. Κατ΄αρχάς ξέχασα να σημειώσω τη μέγιστη παράλειψη!

      Δε μπορείς να βάζεις τον πίθηκο και να μη βάζεις την εκπληκτική μουσική του Strauss! Ντροπή!

      Τώρα, πως ορίζεται η Πρόοδος;

      Όταν λύνεις τα προβλήματά σου και σου έρχονται περισσότερα και δυσκολότερα. Υπ' αυτόν τον ορισμό η κοινωνία φαίνεται πως προοδεύει.

      Οι σύγχρονες ελεύθερες κοινωνίες δεν κινδυνεύουν από ολοκληρωτικές δικτατορίες. Ακόμα και η Κίνα αδυνατεί να ελέγξει την πληροφορία. Εδώ τα wikileaks έχουν ξεφτιλίσει ολόκληρη CIA, τι λες τώρα!


      Διαγραφή
    3. Πααααμ-παααμ-παααααμμμμ...
      πα-πάαμ!
      Πααααμ-παααμ-παααααμμμμ...
      πα-πούμ!
      Πααααμ-παααμ-παααααμμμμ...
      πα-μπαααααάμμμ!
      πα-πα-πααααμ, παμ, πα-πα-παμ!
      μπουμ-μπουμ-μπουμ
      παμ-παμ-πααααμ,
      πααααμμμμμμ-παααααααμμμμμμμμμμμμμμμ....

      An although he was master of the world, he did not know quite what to do next,
      but he would think of something.
      Arthur C. Clarke, 2001, A Space Odyssey

      η συνέχεια μετά το δείπνο...

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Also sprach Zarathustra, with an "h"
      στο τέλος της εισαγωγής αυτής, μένει ένας μόνο βαθύς τόνος από το όργανο. Στην Εκτέλεση του Κάραγιαν συνεχίζεται ο τόνος μέχρι που αρχίζει η επόμενη στροφή. Στην εκτέλεση του Μπωμ διακόπτεται για ένα δευτερόλεπτο. Προτιμώ του Κάραγιαν :-)

      Ακόμα dinner and a movie. The Good Shepherd, Matt Damon. Μάθε λίγο Bay of Pigs. Είναι καταπληκτική ταινία.

      λέητερ!

      Διαγραφή
    2. Πρόοδος είναι η πορεία με μπροστινή κατεύθυνση. Πρόοδος συνήθως σημαίνει κάτι το θετικό, αλλά αντικειμενικά το περπάτημα αυτό προς τα μπροστά, όπως έγραψα παραπάνω δεν είναι καλό ή κακό. και δεν μπορεί, ο χρόνος να περπατήσει όπισθεν. Πρόοδος είναι η όμορφη αισιόδοξη λέξη που δίνουμε στην εξέλιξη.

      Προβλήματα δυσκολότερα, ή ευκολότερα από τι, για ποιόν, πότε, με τι συνθήκες; Υποκειμενικό.

      Υπερίσχυση του ισχυρότερου είναι η πραγματικότητα, σε όλα, για όλα, σε οποιοδήποτε επίπεδο -αναπόφευκτη. Το τέλος της σκάλας της υπερίσχυσης του ισχυρότερου είναι η ολική δικτατορία του ισχυρότερου. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η εξέλιξη του ισχυρότερου είναι με δικτατορία που θα αναχαιτίσει την πρόοδο (ή τον καπιταλισμό). Η δικτατορία είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα σε όλους τους δρόμους. Το πνεύμα του ανθρώπου λειτουργεί για να πλοηγήσει τον δρόμο αυτόν, ο οποίος στην μακρότερη πνοή είναι παλινδρομικός και αρχίζει ξανά και ξανά. Μέχρι να φτάσει στο τέλος, και να ξαναρχίσει.

      Το είπε και ο Τζέφερσον: "Η φυσική πρόοδος των πραγμάτων είναι η ελευθερία (liberty) να υποχωρεί και η κυβέρνηση (κράτος) να κερδίζει έδαφος."

      Οπότε, δεν συμφωνώ ότι οποιαδήποτε κοινωνία δεν κινδυνεύει από δικτατορία, όποιου είδους δικτατορίας και να εννοήσουμε από οποιαδήποτε πηγή ή κατεύθυνση.

      Μην κοιτάς μεμονωμένα γεγονότα. Κοίτα την μεγάλη εικόνα. Η νίκη είναι να μπορούμε συνεχώς, την τελευταία στιγμή ίσως, να αποφεύγουμε κάποιου είδους δικτατορία μέχρι την επόμενη στιγμή που θα παρουσιαστεί από κάπου αλλού με ένα άλλο πρόσωπο. Και φυσικά δεν εννοώ μόνο πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία. Η χειρότερη δικτατορία είναι εκείνη που δεν την καταλαβαίνουμε, είτε επειδή είναι πολύ επιτήδεια, είτε επειδή συμφωνούμε με τις συγκεκριμένες αρχές της... Η χειρότερη δικτατορία επιβάλλεται από τα πνεύματα που δέχονται, ή επιζητούν, μια και μόνο γνώμη.

      Διαγραφή
    3. "Πρόοδος είναι η πορεία με μπροστινή κατεύθυνση"

      μπροστινή κατεύθυνση; αυτό και αν είναι υποκειμενικό....

      Τι στιγμή που ένα πρόβλημα λύνεται, δεκάδες ξεπετάγονται...μεγαλύτερα, δυσκολότερα, φοβερότερα... Αυτό θεωρώ εγώ πρόοδο...Η στασιμότητα, η επανάληψη, η οπισθοδρόμιση σε παλαιότερα προβλήματα είναι το αντίθετο της προόδου.


      π.χ.: Η πρόοδος της Ιατρικής επιστήμης οδήγησε σε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής...Έτσι νέες ασθένειες εμφανίστηκαν όπως το Αλτσχάιμερ, άγνωστο τον προ-προηγούμενο αιώνα γιατί ελάχιστοι έφταναν τα τόσα χρόνια...

      "Η χειρότερη δικτατορία είναι εκείνη που δεν την καταλαβαίνουμε" Ε ναι! Όταν μιλούσα για ολοκληρωτικά καθεστώτα μιλώ για όλα εκείνα που εμφανίστηκαν τον 20ο αιώνα υποσχόμενα ζωή χαρισάμενη κάτω από την προστασία του Μεγάλου Ηγέτη....

      Διαγραφή
    4. "Μπροστινή κατεύθυνση" με την έννοια του βέλους του χρόνου, το οποίο δείχνει μόνο προς μια κατεύθυνση, και το πέρασμα του χρόνου. "Πρόοδος" στον χρόνο: αντικειμενική. Η "θετική" έννοια της "προόδου" είναι εντελώς υποκειμενική και νοητή, όταν αναφέρεται σε αντιληπτή βελτίωση ή όχι, όταν αναφέρεται σε "στασιμότητα", ή το αντίθετο, ή σε "οπισθοδρόμηση. Αυτές είναι οι υποκειμενικές έννοιες. Αν βγάλεις όμως από την εξίσωση την υποκειμενικότητα του αν κάτι είναι "καλό", ή "καλύτερο", ή "χειρότερο", κλπ., τότε μένει μόνο το βέλος κατεύθυνσης και πορείας του χρόνου :-)

      Φυσικά όταν ιατρικά προβλήματα λύνονται, άλλα παρουσιάζονται, όπως στο παράδειγμά σου λόγω ηλικίας, ή και γιατί αργότερα καταλαβαίνουμε αιτίες που δεν τις καταλαβαίναμε πρωτύτερα.

      Όλες οι απόψεις υπόσχονται ζωή χαρισάμενη, η οποία στο τέλος είναι χαρισάμενη μόνο όταν βρίσκεσαι μέσα στην ελίτ της οποιασδήποτε άποψης. Στην Αθήνα επί δέκα χρόνια μετά το 1974 λέγανε πολλοί ότι ήτανε καλύτερα με την δικτατορία, και σταματήσανε να το λένε όταν άρχισε ο Τσοβόλας να τα δίνει όλα.

      Διαγραφή
  5. Κι εγώ είμαι αισιόδοξος σαν τον Λάκωνα. Σαν τον αρχαίο άνθρωπο που άρχισε να χρησιμοποιεί τα πρώτα εργαλεία και γινόταν όλο και καλύτερος, παρόμοια ο σημερινός άνθρωπος βελτιώνεται μέρα με τη μέρα στο να φιλτράρει τις πληροφορίες που δέχεται. Νομίζω ότι σιγά σιγά θα γίνει κάτι σαν αντανακλαστικό η χρήση του ίντερνετ. Ο καθένας από εμάς δημιουργεί τις άμυνές του με βάση την παιδεία και την κριτική ικανότητα όπως πολύ σωστά προαναφέρθηκε.
    Έχω μια τάση να υπερενθουσιάζομαι με την τεχνολογία αλλά πιστεύω ότι το ίντερνετ είναι ένα βήμα εξέλιξης. Η φυσική επιλογή κατά τη γνώμη μου έχει (καλώς) σταματήσει να ισχύει για τον άνθρωπο από τότε που άρχισε η ιατρική και το κοινωνικό κράτος να φροντίζουν τους γενετικά αδύναμους. Το ίντερνετ όμως πάει το είδος μπροστά ακριβώς επειδή το άτομο αποκτάει μια αίσθηση παγκόσμιας σύνδεσης που δεν την είχε ποτέ πριν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η χρήση θα γίνει πιο επιτηδευμένη (καλύτερη;) με καλύτερα αντανακλαστικά. Και το φιλτράρισμα, αργά ή γρήγορα θα βελτιωθεί -αν και στην Ελλάδα θα αργήσει αρκετά γιατί η χρήση από πολλούς αποβλέπει στην επιβολή και διαιώνιση αμόρφωτων εγωιστικών πολιτικών συμπερασμάτων.

      Κι εγώ υπερενθουσιάζομαι με την τεχνολογία, και γι αυτό είναι σημαντικό, νομίζω, να θυμόμαστε ότι η μεγάλη πλειοψηφία ενθουσιάζεται με τις λίγες δυνατότητες που καταλαβαίνει και παπαγαλίζει πως να τις εξασκεί, μηχανικά, αλλά δεν έχουν την τεχνική κλίση ή γνώση να καταλάβουν πως και γιατί λειτουργεί το καβουρντιστήρι με τα πλήκτρα που έχουν μπροστά τους...

      Το άτομο πράγματι μεταλλάσσεται δια του ίντερνετ σε κάτι εντελώς διαφορετικό από πριν 20 και 100 χρόνια, γιατί αλλάζει η αμεσότητα της συμβολής του και της σύνδεσής του και αυτό τελικά αλλάζει εντελώς την πορεία και την φύση της κοινωνίας.

      Η φυσική εξέλιξη όμως, η υπερίσχυση του ισχυρότερου υπάρχει πάντα, παντού, σε κάθε πτυχή της ύπαρξης. Η εξέλιξη και η υπερίσχυση του ισχυρότερου είναι η ίδια η πορεία του χρόνου όπως τον καταλαβαίνουν στην διάσταση όπου υπάρχουμε. Μπορεί η ιατρική, κλπ., να έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίον η φύση μας επιλέγει αλλά η επιλογή της φύσης γίνεται και εκτελείται συνεχώς και σε τόσα πολλά επίπεδα και σκεπτικά...

      Διαγραφή
  6. Δεν κάνεις καθόλου το δικηγόρο του διαβόλου, αντίθετα με αυτή την σκέψη σου πρόσθεσες έναν ακόμη λόγο για την θετικότητα της ύπαρξης περισσότερων κειμένων. Καλό είναι να διαβάζουμε, έτσι αυξάνεται η κριτική μας ικανότητα. Ίσως κάποια στιγμή βρεθούμε μπροστά σε κάποιο κείμενο - ακόμη κ ενός εντελώς άγνωστου συγγραφέα - που μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή κ τον τρόπο σκέψης μας.
    Τώρα μόλις σκέφτηκα πως αρκετοί συγγραφείς επέλεξαν να εκδώσουν τα έργα τους με ψευδώνυμο, κρύβοντας τα αληθινά τους στοιχεία, άλλοι δεν έδιναν ποτέ συνεντεύξεις, ήθελαν απλά να μοιραστούν σκέψεις τους και αντιπαθούσαν τη δημοσιότητα. Τα τελευταία χρόνια βέβαια συμβαίνει το αντίθετο με την υπερέκθεση τους και κάποιοι να γυρνάνε από κανάλι σε κανάλι τηλεόρασης. Αυτό σε μια άλλη εποχή θα ήταν αδιανόητο (δε θα το επιζητούσαν οι ίδιοι).
    Τέλος πάντων, όντως αυτά είναι τεράστια θέματα που μπορείς να μιλάς με κάποιον με τις ώρες. Σε αυτό που έγραψες για την αλήθεια, μου θύμισες μια επίσης πολύ αγαπημένη φράση, "Υπάρχει η αλήθεια σου, η αλήθεια μου και η αλήθεια". Καληνύχτα, ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποτε υπήρχαν λιγότεροι συγγραφείς και ήταν πιο δύσκολο να κυκλοφορήσουν τα βιβλία... Πόσοι Χέμινγουαίη, πόσοι Ντίκενς, πόσοι Καραγάτσηδες... Η λογική της στατιστικής λέει ότι τώρα εφ΄ όσον οι συγγραφείς που μπορούν να γράφουν και να κυκλοφορούν άμεσα τα γραπτά τους για όλους είναι πολλαπλάσιοι, τότε, και οι άξιοι μεταξύ τους πρέπει να είναι πολλαπλάσιοι των παλαιών...

      Και ναι, η υπερέκθεση τώρα άλλαξε την ψυχή του συγγραφέα. Μέχρι τώρα ένας πραγματικός καλλιτέχνης αρνούνταν κατηγορηματικά να αυτοαποκαλεστεί καλλιτέχνης... Έ! ίσως αυτό να έιναι το φίλτρο: να ψάχνουμε εκείνους που δεν αυτοδιατυμπανίζονται σαν καλλιτέχνες, συγγραφείς ή ειδήμονες :-) Μιλώ πολύ σοβαρά! Ο κόσμος έχει γεμίσει με κουτσουλιές γραμμένες από μεγάλους αυτοαποκαλούμενους άξιους να γράψουνε!

      Καλή σου νύχτα αγαπητή μου Roadartist! Κι εγώ σε' ευχαριστώ!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.