Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Abetone












Βρήκα το ωραιότερο, για μένα, χιονοδρομικό κέντρο ανατολικά του Μισισιπή! Το λένε Αμπετόνε, που Ιταλικά σημαίνει κάτι σαν "μεγάλο έλατο", και είναι στην μέση των Απενίνων, στα σύνορα της Τοσκάνης και της Εμίλια-Ρομάνια, νοτιοδυτικά της Μπολόνιας. Τρεισήμισι ώρες με το αυτοκίνητο από το χωριό. Ή μάλλον, δεν το βρήκα εγώ: η Μαργαρίτα μου το βρήκε και το πόσο υπέροχο είναι ήταν η μεγάλη έκπληξη. Καλύτερο σκι και από τους Δολομίτες και από τις Άλπεις απ' όπου έχω πάει, για μένα τουλάχιστον.

Η κορφή είναι περίπου 1900 μέτρα και η βάση, το χωριό Αμπετόνε απ' όπου ξεκινάνε τα αναβατόρια, περίπου 1380 μέτρα, δηλαδή, κάθετα, το κέντρο έχει ύψος κατάβασης περίπου 500 μέτρα. Από την μπροστινή μεριά του βουνού, που βλέπει βορειοανατολικά, ανεβαίνεις μέχρι την κορφή με κλειστά οχήματα και μπορείς να κατέβεις από διάφορες συνδεόμενες πίστες και μονοπάτια, και έχει και άλλα δύο αναβατόρια με καρέκλες που πάνε σε διαφορετικά σημεία του μπροστινού βουνού.

Στο Κολοράντο, αν και οι κορυφές είναι στα 4.300 μέτρα, η βάση είναι γύρω στα 2.500 με 3.200 μέτρα, οπότε το κάθετο είναι μεταξύ 500 και 1.500 μέτρων. Το χιονοδρομικό κέντρο του Βέηλ είναι περίπου 9 επί 13 χιλιόμετρα (ένα κέντρο) με κάθετες έως και 920 μέτρα.

Από την κορυφή του Αμπετόνε μπορείς να κατέβεις και από την πίσω μεριά, όπως και στο Βέηλ, πάλι με διαφορετικές συνδεόμενες πίστες, που οδηγούν στην περιοχή Βαλ ντι Λούτσε, και άλλα τρία αναβατόρια καρέκλες που οδηγούν σε άλλες δύο κορφές και όλες τις ενδιάμεσες συνδεόμενες πίστες.

Υπέροχος σχεδιασμός, συντήρηση στις πίστες, πολύ απότομες πίστες και εναλλασσόμενες ευκολότερες. Ποτέ δεν χάρηκα το σκι τόσο πολύ, μακριά από τα βραχώδη όρη. Μάλιστα, το μπροστινό βουνό μου θυμίζει λιγάκι Μπρέκενριντζ του Κολοράντο, και από πίσω φέρνει λίγο σαν το Γκέημ Κρηκ και τα Μπακ Μπόουλς του Βέηλ...

Το' χω ξαναπεί, αλλά για μένα δεν υπάρχει ωραιότερη αίσθηση από το να κατεβαίνεις μια πίστα ψηλά στα βουνά... Και όσο καλύτερο το χιονοδρομικό κέντρο τόσο περισσότερο το φχαριστιέσαι, καθώς αισθάνεσαι τα σκι σου να χαράζουν το χιόνι, αναπτύσσοντας ταχύτητα, στρίβοντας ζιγκ-ζαγκ στην μέση της πίστας για γρήγορα, ή πηγαίνοντας από άκρη σ' άκρη για να ελαττώνεις ταχύτητα, αποφασίζοντας που πρόκειται να στρίψεις, αφήνοντας ένα σπρέυ χιονιού ψηλότερο από εσένα καθώς στρίβεις ή καθώς σταματάς...

Με τα χρόνια καθώς μαθαίνω καλύτερα και καλύτερα, είμαι ευγνώμων που αγόρασα τα τελευταία μου σκι που χρησιμοποιώ τώρα. Πάντα Ροσινιόλ, τα προηγούμενά μου δεν θα είχαν ποτέ μπορέσει να κάνουν αυτά που κάνω τώρα -δεν θα είχαν κατέβει τις περισσότερες πλαγιές. Τα καινούργια μου που αγόρασα το 2008, Ροσινιόλ Ζενιθ 11, που τότε κάνανε 1.100 ευρώ έχουν χτίσιμο και τεχνολογία που σου επιτρέπει μεγαλύτερες ταχύτητες και χάραγμα στην βαθιά πούδρα ή τον πάγο χωρίς καμία αστάθεια, και με αποφασιστικότητα. Τα παλιά μου έκαναν 200 δολάρια στην Αμερική και ήταν περισσότερο για αρχαρίους -η συμπεριφορά τους σε δύσκολες πλαγιές ήταν σαν ρόδες αυτοκινήτου χωρίς ζυγοστάθμιση ή ευθυγράμμιση. Τα τελευταία χρόνια στην Αμερική αντί να τα χρησιμοποιώ, έπαιρνα να δοκιμάσω καινούργια καλά μοντέλα, που τα δίνανε για διαφήμιση για μια μέρα... κι έτσι έμαθα τι να αγοράσω τελικά το 2008. Τα Ροσινιόλ πάντα τα καλύτερα. Ίσως και τα Σάλαμον. Τα χειρότερα, πάντα, τα Τέκνικα και τα Βόλκι. Η χαρά του να μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στα σκι σου και να στηρίζεσαι την τεχνική σου και μόνο είναι ανείπωτη.

Επίσης σημαντική είναι η μπότα. Αν δεν εφαρμόζει σωστά, και αν δεν έχει σωστά υλικά και τεχνολογία και δέστρες, τα πόδια κουράζονται, ή πονάνε, ή κρυώνουνε. Μου κάνει εντύπωση στην Ευρώπη πως ο κόσμος αγοράζει ότι του πουλάνε και μετά νομίζει ότι έχουν πρόβλημα τα πόδια του, ενώ μια απλή επιθεώρηση αποδεικνύει ότι απλά φταίνε οι μπότες. Ή τα σκι.

Και η ατμόσφαιρα πολύ διαφορετική από τους Δολομίτες, όσον αφορά όχι μόνο τις πίστες και την σχεδίαση του χιονοδρομικού κέντρου, αλλά και των ίδιων των σκιέρ. Στους Δολομίτες είναι σαν να οδηγείς στην Πατρών-Κορίνθου. Εδώ στα Απέννινα, στο Αμπετόνε, θύμιζε περισσότερο τον σεβασμό προς τους άλλους που βρίσκεις στα χιονοδριμικά κέντρα της Αμερικής.

Στο Κολοράντο πάντα μπορούσα να εμπιστεύομαι τους γύρω μου όπως με εμπιστεύονταν εκείνοι. Αν και το πρόβλημα των σανίδων (snowboard) είναι και στην Αμερική και στην Ευρώπη ολίγον χουλιγκανικό, στο Αμπετόνε τους είδα όλους πολύ πιο σωστούς, ευγενικούς, και σεβόμενους τους γύρω τους όχι μόνο για ευγένεια αλλά και για ασφάλεια. Σε δύο μέρες στο βουνό συνάντησα μόνο δύο ηλίθιους που έτρεχαν μπροστά από τον λιγότερο μαθημένο φίλο μου κόβοντάς του τον δρόμο. Στους Δολομίτες έχει έναν ηλίθιο όχι την μέρα αλλά το δεκαπεντάλεπτο.

Το Αμπετόνε λοιπόν μας κέρδισε, και έκλεισε την φετινή σαιζόν θριαμβευτικά. Την επόμενη φορά που θα έρθει ο Κώστας εδώ χειμώνα θα πάμε κατ'ευθείαν από το αεροδρόμιο της Μπολόνιας για σκι στο Αμετόνε. Έχουμε να κάνουμε μαζί σκι από τους Δολομίτες το 2009, το Μάτερχορν, 2008, το Λουν Μάουνταιν, Νιου Χάμπσιαρ, 2007, και τελευταία φορά στο Κολοράντο στο Βέηλ, Μπρέκενριντζ, Κόπερ, και Αράπαχο το 2006.

Σας αφήνω με φωτογραφίες από τα τοπία και τις πίστες.

Όλες οι φωτογραφίες μεγαλώνουν στις 1300 pixels με κλικ.































































11 σχόλια:

  1. Καποιοι περνανε πολυ, μα πολυυυυυυ .....ωραία!

    Και μας κανουν εμας τους υπόλοιπους να ζηλευουμε :-)

    Πάντα τετοια, Δημητρη και ευχομαι να ξαναεπισκεφτεις το υπεροχο, κατα πως φαινεται και περιγραφεις, χιονοδρομικο, το συντομοτερο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορώ να το αρνηθώ αγαπητή μου Scarlett! Η ζωή είναι ωραία. Ιδίως όταν ξαφνικά καθώς κατεβαίνεις με ταχύτητα βλέπεις μπροστά σου ένα λοφάκι από φρέσκο χιόνι πούδρα, το αριστερό σου σκι το διαλύει σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν πανικοβλήθηκες ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου, δεν έχασες την ισορροπία σου, και σκέφτεσαι "Χα! Πριν 2-3 χρόνια τώρα θα σουρνόμουνα μέχρι να σταματήσω για να ψάξω μετά να βρω τα σκι που πήγανε! Και παρακάτω ένα παιδάκι μπαίνει στον δρόμο σου και γυρίζεις στην κεραία αποφεύγοντάς το άνετα, σκεπτόμενος "εντάξει! φέρτε μου στροφές απότομες! δεν τρέχει τίποτα!"

      Σ' ευχαριστώ Scarlett! Θα επιστρέψουμε! συχνά! Έχεις κάνει ποτέ σκι στην Γερμανία; είναι κάτι που σου αρέσει;

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Δημητρη!

      Το σκι ήταν ενα απο τα παιδικα μου απωθημενα που δυστυχώς δεν.... :-(
      Σήμερα πια δε με νοιάζει, αλλά παντα ζηλευω οσους κατεβαινουν με σιγουρια και χαρη πλαγιες σαν αυτες των φωτο σου

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα Scarlett!

      Τρέχαμε κάτω στην πόλη γιατί πρέπει πια να αλλάξω τις πινακίδες Ελληνικού τελωνείου σε Ιταλικές για να μην έχω τεκμήριο στο Ελλάντα (το αυτοκίνητο που αγόρασα στην Αμερική πριν 18 και μισό χρόνια θεωρείται απόδειξη βαθύ πλούτου...) Δυστυχώς η γραφειοκρατία και οι σφραγίδες εδώ είναι το ίδιο και χειρότερες από την γλυκιά πατρίδα...

      Σκι κι εγώ από μικρός ονειρευόμουνα. Έμαθα σαν αρχάριος στα 38 για τον Κώστα, και στα 44 άρχισα να καλυτερεύω για να μπορώ να τον ακολουθώ :-) Δεν έγινα καλός μέχρι τα 50 και μετά. Ποτέ δεν είναι αργά! Το μόνο κακό με την Ευρώπη είναι ότι είναι ακριβούτσικο σπορ. Στην Αμερική είναι για όλους... Στην Ελλάδα υποθέτω θα είναι και πανάκριβο, εκτός του ότι δεν υπάρχουν πίστες ούτε σαιζόν που να κάνουν την προσπάθεια να αξίζει τον κόπο...

      Διαγραφή
    4. Αρα εχω ελπιδες ;-)
      Νομιζα οτι ειναι απο τα σπορ που πρεπει να μαθεις πολυ νεος.
      Αν εμενα περισσοτερο στη Γερμανια, πιστευω πως καποια στιγμη θα μαθαινα, αλλα στην Ελλαδα ειναι οπως τα λες.
      Ασε που στην Ελλαδα ειναι ΚΑΙ αυτο κυριως για επιδειξιομανεις νεοπλουτους και αναλογα ειναι και τα χιονοδρομικα κεντρα.

      Διαγραφή
    5. Δεν είναι μόνο για πλουσίους το σπορ αυτό στην Ελλάδα, είναι μύθος αυτό.
      Συμβαίνει - ως ένα βαθμό - όπως και με την κατασκευή πισίνας.
      Στην Ελλάδα κυκλοφορούν πολλοί μύθοι.
      Π.χ., η κατασκευή πισίνας είναι φτηνότερη από την αγορά κάποιου αυτοκινήτου, ακόμα και μεσαίας κατηγορίας (το οποίο λίγο ή πολύ, πολλοί μπορούν να αγοράσουν), ή κοσμημάτων ή άλλων ειδών όχι απαραιτήτως πολυτελείας. Εάν λοιπόν έχεις τον χώρο, αν ταιριάζει με την αισθητική σου, γενικά και ειδικά, εάν διαθέτεις ένα μικρό σχετικά ποσό, κάνεις και μια πισίνα. Σε όρους χρηματικούς δεν είναι μόνο για πλουσίους, είναι ακόμα και για μεσαία εισοδήματα, ανάλογα πάντα με την κατασκευή.
      Η επίδειξη πλουτισμού που συνοδεύεται όμως με την απόκτηση πισίνας είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Η πισίνα είναι κάτι σταθερό που φαίνεται, το θέμα είναι ότι κυκλοφορούν πολλοί γύρω μας - κυρίες με ακριβά κοσμήματα, ρούχα και κύριοι με ακριβά ρολόγια, αυτοκίνητα, κλπ που δεν πιάνονται στην δαγκάνα της Εφορίας, ενώ πάνω τους κουβαλούν πολλές "πισίνες", ενώ πιάνονται (εάν πιάνονται) οι κάτοχοι πισίνας (και καλά κάνουν να πληρώσουν βέβαια κι αυτοί), επειδή μπορεί να πιαστούν από αεροφωτογραφίες. Αυτές όμως είναι οι γελοιότητες της Ελλάδας. Αν υπάρχει κρυμμένος πλούτος στις πισίνες, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος σε όσα πολλοί κουβαλούν καθημερινά πάνω τους.

      Scarlett, το σκι μπορεί να είναι κι αυτό για επιδειξιομανείς νεόπλουτους, δεν διαφωνώ, είναι κι έτσι, αλλά αυτό πόσο εμποδίζει κάποιον να ασχοληθεί με αυτό το σπορ; Δεν είναι κολλητική ασθένεια...καμιά φορά πηγαίνω κι εγώ για σκι (όχι ότι κατεβαίνω τις βουνοπλαγιές σαν τον Τόμπα τον Μπόμπα), αλλά ok, τσουλάω...δίπλα μου κυκλοφορεί η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα από νεόπλουτους, δεν με έχουν "κολλήσει" κάτι, τούμπες τρώνε κι αυτοί, τούμπες τρώω κι εγώ, το γεγονός ότι μετά μπαίνουν στα jeep τους κι εγώ στο δικό μου ταπεινό αυτοκίνητο, με διασκεδάζει κιόλας, ειδικά όταν το παίζουν κι άνετοι και κυκλοφορούν χωρίς αλυσίδες, εκεί να δεις πως πιάνουν φωτιά τα i-phones, επειδή κόλλησαν στο χιόνι!
      Όσο για το κόστος, νομίζω ότι αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι ειδικά για όσους μένουν στην Αθήνα πρέπει να πάνε στην Αράχοβα ή στα Καλάβρυτα, τα πιο μεγάλα και κοντινά χιονοδρομικά δηλαδή και το κακό είναι ότι ακριβώς επειδή εκεί κυρίως πάνε οι νεόπλουτοι και οι σελέμπριτις (αλλά ευτυχώς όχι μόνο αυτοί), οι ντόπιοι επιχειρηματίες βαράνε τις τιμές στο ψαχνό, ειδικά στα καταλύματα. Αυτό κάνει το σπορ ακριβό, είναι το αμπαλάζ που έχουν τυλίξει το προϊόν.
      Στην Βόρεια Ελλάδα όμως είναι αλλιώς, από τη Θεσσαλονίκη πας π.χ. στο Καϊμακτσαλάν, Σέλι, κλπ. αυθημερόν και έτσι έρχεται πιο φτηνά.

      Διαγραφή
    6. Τζων Μποη,δε διαφωνω με οτι γραφεις για το σκι, τους νεοπλουτους και τα χιονοδρομικα. Ακριβως ετσι ειναι.
      Προσωπικα δεν ασχοληθηκα ποτε με το αθλημα, γιατι ουτε παρεες ειχα που να ασχολουνται και να ενδιαφερονται, αλλα και επειδη οι καλες πιστες αρχαριων απ'ότι εχω διαβασει ειναι σχετικα μακρια απο την Αθηνα. Σε αλλες χωρες τις βορειας Ευρωπης βοηθαει περισσοτερο και το κλιμα αλλα και η συνυφασμενη με αυτο νοοτροπια

      Για τις πισινες....δεν ασχοληθηκα ποτε με το ποσο κοστιζουν και ποσο πλουσιοι ειναι αυτοι που τις εχουν. Επισης δε μ'ενδιαφερει αν και ποσο θα φορολογηθουν αυτες απο το κρατος. Αυτο που ξερω ειναι πως ενω η κατασκευη μιας πισινας μπορει να ειναι σχετικα φτηνη, το οικοπεδο ομως που απαιτει σιγουρα δεν ειναι φτηνο (τουλαχιστον στην Αττικη)
      Θα γνωριζεις κι εσυ τις τιμες της γης στην Αττικη και τα τετραγωνικα που χρειαζεται καποιος για να χτισει ενα κανονικο σπιτακι (οχι απαραιτητα βιλα) με τον κηπο του και μια πισινα. Αν καποιος μπορει να δικαιολογησει τα χρηματα αυτα με νομιμη εργασια κλπ με γεια του και με χαρα του και ας φορολογηθει αναλογα οπως και ολοι οι αλλοι. Η προκληση στη χωρα μας ειναι οτι ελαχιστοι μπορουν να δικαιολογησουν με νομιμα χρηματα παρομοιες περιουσιες.

      Διαγραφή
    7. Scarlett και Τζων Μπόη,

      Έκανα μια φορά σκι στον Παρνασσό το 1986 όταν ήμουνα 28. Δεν ήταν σκι βέβαια, πρώτη φορά, σιγά-σιγά από τον εύκολο δρόμο... αλλά δεν ξαναπήγα, όχι για το σκι, αλλά για την ατμόσφαιρα του Παρνασσού το 1986 που την είχα βρει εξεζητημένη-κολωνακιότικη-επιδεικτική, και βέβαια πανάκριβα όλα. Τώρα που έχω δει τα καλύτερα κέντρα στον κόσμο, αυτό που θυμάμαι από τον Παρνασσό όσον αφορά το σκι είναι μικρούτσικο. Πέρα από το μεγαλείο του τοπίου, και τους Δελφούς από κάτω, σαν σκι αυτό καθαυτό είναι μόνο αν δεν έχεις άλλη επιλογή και θέλεις σώνει και καλά να νιώσεις χιόνι κάτω από τα σκι σου...

      Στην Αμερική το πιο ψηλομύτικο είναι το Aspen, αλλά σαν σκι δεν είναι ούτε από τα καλύτερα. Τα καλύτερα είναι Vail (για όλους), Beaver Creek (high society), και Breckenridge, Copper Mountain, Arapahoe Basin, Keystone, Winter Park... όλα στο Κολοράντο, για απλούς ανθρώπους, μικρού εισοδήματος, τίποτα το εξεζητημένο, για όλα τα παιδιά και τους μεγάλους, τις οικογένειες -ένα υπέροχο σπορ για όλους στα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα του κόσμου.

      Scarlett, θα έλεγα ναι, ποτέ δεν είναι αργά, αλλά χρειάζεται πάντα ένας buddy, φίλος, να κάνει κανείς σκι μαζί, όχι μόνος του, και ένας πραγματικός δάσκαλος, όπου με "πραγματικός" δεν εννοώ δάσκαλο αλλά άνθρωπο που να ξέρει σκι και πως να σου μεταδώσει τα βασικά.

      John Boy μου, Στην Αμερική μπορείς να αγοράσεις μια πλαστική επίγεια πισίνα 10 μέτρα επί ενάμιση με 100-200 δολάρια και να την βάλεις στην πίσω αυλή, και το νερό δεν είναι ακριβό οπότε δεν θα πάρει τίποτα σημαντικό από το επίδομα ανεργίας -και μπορείς να αγοράσεις και χοτ ντογκ και χάμπουργκερ να φτιάξεις για τα παιδιά από τα ένσημα απόρων.

      Όταν κάνουμε κάτι στην Ελλάδα, απ' ότι ξέρω, το κάνουμε "καλά" και "σημαίνει κάτι", έστω κι αν δεν είναι εξεζητημένο ή επίδειξη πλούτου. Είναι όμως η νοοτροπία που είναι διαφορετική, γενικά, νομίζω. Όταν εγώ πρέπει να βάλω Ιταλικές πινακίδες σε ένα αυτοκίνητο 18 χρονών γιατί στην Ελλάδα μου το λένε ξαφνικά "τεκμήριο ότι λέω ψέματα για το εισόδημά μου" και ανεβαίνει ο φόρος εισοδήματος 120%, αυτό θα το έλεγα άλλη νοοτροπία. Πιάσαμε τον Δημήτρη σε φωτογραφία από ελικόπτερο να οδηγεί τζηπ τσεροκή και δη κόκκινο!

      Συμφωνώ γενικά με την δεύτερή σου παράγραφο, και νομίζω ότι η περιγραφή σου των νεόπλουτων είναι βασικά αυτό που λέμε εδώ... Πάντως το τσεροκή μου, που ήταν μόνο 1.500 Ευρώ να το φέρω από το Νιου Τσέρση το 2007, μαθημένο από μικρό στα 2 μέτρα χιόνι της Βοστώνης, πάντα χωρίς αλυσίδες βέβαια (δεν έχουμε αλυσίδες στην Αμερική -εκεί έχουμε ΧΙΟΝΙ), προχτές στο Αμπετόνε άφηνε πίσω τα ολοκαίνουργια γυαλιστερά 4x4 που παρά τις αλυσίδες τους δεν ήξεραν να οδηγήσουν και κολούσαν και γλυστρούσαν
      :-)

      Πράγματι, και κατά το τελευταίο σχόλιο της Scarlett, το σκι και οι πισίνες και τα οικόπεδα και τα 4x4 στην Ελλάδα βάζουν το όλο θέμα σε μια κατηγορία που προσκαλεί τον νεοπλουτισμό και την επίδειξη ακριβώς επειδή δεν είναι μέρος ούτε της πραγματικότητας της γεωγραφικής, ούτε των δυνατοτήτων όλων...

      Όποτε θέλετε ελάτε να σας πάω εδώ κάπου δυό μέρες να γίνετε ξεφτέρια
      :-)

      Διαγραφή
    8. ...μια πλαστική επίγεια πισίνα 10 μέτρα διάμετρο επί ενάμιση βάθος

      Διαγραφή
  2. Φαντάζομαι τον ξέρεις τον Alberto Tomba, τον επωνομαζόμενο και Tomba la Bomba!

    Τον τρως!

    Σούπερ τοπία, πάντα τέτοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρώτησα αμέσως την Μαργαρίτα ήντα πράμα είναι ο Τόμπας ο Μπόμπας και ήξερε! Και τώρα ξέρω κι εγώ! Καθαρή η ματιά σου αγαπητέ μου Τζων Μπόη. Μάλλον πρέπει να έχεις δίκιο...

      Τα δε τοπία, υπέροχα στο μάτι και ήμουνα τυχερός με το φως που έπαιζε με τα συννεφάκια!

      Όταν κάθεσαι στην καρέκλα, στο αναβατόριο, ακουμπάς τα σκι σου σε μια μπάρα σιδερένια καλυμμένη με καουτσούκ για να μην γδαρθούν τα σκι από κάτω. Αν οι σιδερένιες μπάρες για τα σκι αντί για καουτσούκ είναι γυμνά και σκουριασμένα, πως μπορείς να κοιτάξεις τους ανθρώπους και να καταλάβεις ποιός είναι ο Αμερικάνος; Είναι ο μόνος που αφήνει τα πόδια του λάσκα στον αέρα για να μην ακουμπάνε την μπάρα :-)

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.