Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:
Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.
Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.
Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.
Είχα καιρό να περάσω και διαβάζω τις τελευταίες σου αναρτήσεις μαζεμένες, Δημήτρη, οπότε συγχώρεσέ μου το ελαφρώς ετεροχρονισμένο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια μπράβο γι' αυτή σου την ανάρτηση !!! Πολύ εύκολα ξεχνάμε (ή κάνουμε πως ξεχνάμε) σ' αυτήν την χώρα !!! Είμαι κι εγώ παιδί μετανάστη και λαθρομετανάστισσας (δες εδώ αν θέλεις: http://skepseis.co.uk/wp/archives/651) και μετανάστις η ίδια τώρα και βγαίνω απ' τα ρούχα μου με τους Πρηξαβγίτες και τους ομοϊδεάτες τους (ιδιαίτερα αυτούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι και καλά δεν είναι ρατσιστές !!!)
Αγαπητή Αγγελική καλημέρα και συγγνώμη για την καθυστέρηση να απαντήσω. Φωτογραφίες του λόγου της καθυστέρησης στην επόμενη ανάρτηση, 26 ή 27 Ιουλίου '13 :-)
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά γι' αυτή σου την συνεισφορά σε τούτη την ανάρτηση. Διάβασα και την δική σου ανάρτηση για την μητέρα σου η οποία είναι συγκινητική, και για την αγάπη και αναγνώριση ενός παιδιού προς τον γονιό, και για τη ανθρωπιά του να δίνει σε κοινωνικές καταστάσεις την αμεσότητα της σχέσης των μ' εμάς...
Η ανάρτησή μου ήθελε να θυμίσει την πραγματικότητα και να υποδείξει την υποκρισία που οδηγεί στα θέσφατα που ακούμε αυτές τις μέρες. Τα είπες στο σχόλιό σου άψογα και ακριβώς όπως έχουν --κανένας δεν μπορεί να τα αντικρούσει. Γι' αυτό και δεν συζητάει κανείς, αλλά, απλά γρυλίζουν και χτυπάνε το στήθος τους με τις γροθιές τους πριν φάνε την μπανάνα τους...
Αποφάσισα να δω την παράσταση Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη όταν διάβασα το κείμενο της εξαιρετικής μπλόγκερ Don't ever read me (http://donteverreadme.wordpress.com/2013/02/26/sak/).
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεατρικό έργο γραμμένο με απλά, καθημερινά λόγια. Διήγηση λαϊκή, σαν αυτή που θα έκαναν δεκάδες μετανάστες ή πρόσφυγες. Ο ηθοποιός Αντώνης Αντωνίου απογειώνει το έργο -ο τρόπος που κινείται πάνω στη σκηνή, ο τρόπος που κουνάει τα χέρια του ή βάζει το κασκέτο του, οι παύσεις που κάνει στη διήγηση-, όλα συγκινητικά, σα να ακούς τις εμπειρίες κάποιου συγγενή σου. Σε παίρνει μαζί του και σε ταξιδεύει.
Τελειώνει η παράσταση, ανάβουν τα φώτα και βρίσκεσαι σε μια χώρα μεταναστών και προσφύγων γεμάτη ρατσιστές, ανθρώπους με μίσος που σιγόβραζε μέσα τους χρόνια και τώρα ξεχύθηκε ενάντια σε ανήμπορους ανθρώπους χωρίς ελπίδα, χωρίς πατρίδα. Ξεχάσαμε το παρελθόν, σβήσαμε τη μνήμη, χωριστήκαμε σε Βούλγαρους, Τουρκόσπορους, Ζωνιανούς, παλ(α)ιοελλαδίτες και μόλις ήρθε η κρίση αντί να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πούμε το βαρύ "εγώ φταίω, τώρα τι κάνω;" πιστέψαμε σε θεωρίες συνωμοσίας.
Ζητήσαμε να μιλήσουν οι "πνευματικοί" άνθρωποι κι όταν μίλησαν τι είπαν;
(http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=276594) Συμφώνησαν με όσα έλεγαν οι κάποτε ακροδεξιοί βουλευτές και νυν υπουργοί Υγείας. Ταυτίστηκαν με όσα λένε σήμερα οι χρυσαυγίτες. Καλύτερα να σώπαιναν.
Να φύγετε, είπε ο Αντώνης Αντωνίου στο τέλος της παράστασης. "Όσοι είστε νέοι και μπορείτε, να φύγετε. Εγώ δεν κατηγορώ όσους φεύγουν."
υγ: Ξέχασες την Παπαχρήστου. :)
http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/voula-papaxristou-welcome-home-123.jpg
Πράγματι την ξέχασα! Είχα αηδιάσει τόσο πολύ με τα δικά της που αυθόρμητα την "διέγραψα" φαίνεται από μνήμης! Αλλά τώρα την θυμήθηκα. Αν ο παραπάνω τύπος με τον χαιρετισμό ήταν απλός βλάξ, η Παπαχρήστου ήταν επικίνδυνη βλαξ.
Διαγραφή...Όσοι μπορούνε, πράγματι να φύγουν, όπως γίνεται σ' αυτόν τον τόπο χιλιετηρίδες... Τώρα όμως υπάρχει μια διαφορά: θα αφήσουν πίσω τους την Χρυσή Αυγή. Και οι ίδιοι θα φύγουν με προκαταλήψεις και θυμό που θα τους δυσκολέψουν να ταιριάξουν πουθενά...
Το θεατρικό έργο πολύ θα ήθελα να το δω. Ή τουλάχιστον να το διαβάσω. Ακούγεται σαν κάτι το πολύ αξιόλογο και επίκαιρο. Από τα λίγα που διάβασα, φαίνεται ότι εκτός του ότι βρήκε σωστό ερμηνευτή που πιστεύει σε αυτό που κάνει κάθε βράδυ, είναι αυτό που χρειάζεται για να θυμηθούν μερικοί ότι κι εμείς πάντα είμασταν στην θέση εκείνων που τώρα καταδιώκουμε.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το ρωμαίικο ταλέντο της δικαιολογίας ζει και βασιλεύει μια που για κανέναν δεν φταίει το κράτος, η ανοργάνωση και ο έμφυτος ρατσισμός του Έλληνα. Η μεγαλύτερη έκπληξη από το σχόλιό σου, Emily, ήταν το άρθρο του 2011 σχετικά με τον Σαββόπουλο! Δεν το είχα διαβάσει τότε, δεν το ήξερα, αλλιώς θα είχα γράψει αναρτήσεις, πληθυντικός, για τον αγαπητό Διονύση, που μετά από αυτά που είπε μόνο "Νιόνιος" του πάει! Έχω μια ιδέα. Ας πάνε οι Έλληνες άνεργοι στα βράχια να τα καλλιεργήσουν. Δεν ειρωνεύομαι: το κράτος του Ισραήλ έδωσε ζωή στην έρημο Νεγκέβ αλλά εμείς πυροβολούμε τους συλλέκτες φράουλας αν ζητήσουν πενταροδεκάρες έξι μηνών, και τα βλαστάρια μας κοιμούνται μέχρι τις δέκα καθώς τους πλένει η μαμά τα σώβρακα...
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι παρά το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη, γκρηκ έκδοση.
Καλή σου Κυριακή Emily, και καλή βδομάδα!
Το ελληνικό κράτος έδινε κίνητρα (φοροαπαλλαγές, επιδόματα) σε όσους ήθελαν να ζήσουν σε ακριτικά νησιά. Καταργήθηκαν από το πρώτο μνημόνιο όλο αυτά.
ΔιαγραφήΕπίσης, η ΕΕ έδινε κονδύλια στους εφοπλιστές για να ανανεώνουν το στόλο τους και να διατηρήσουν την ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά της άγονης γραμμής (ακριτικά + μικρές Κυκλάδες). Τα κονδύλια έγιναν βίλες στην Ελβετία, οι εταιρείες χρεοκόπησαν και τα καράβια σαπίζουν στον Πειραιά.
Εν τούτοις, διαφωνώ με τον κ. Αντωνίου. Πιστεύω πως όσοι φεύγουν *σήμερα* δε φεύγουν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης - τους διώχνει το έλλειμμα δημοκρατίας, η έλλειψη δικαιοσύνης, ισότητας, αξιοκρατίας.
Μόνο αυτό βρίσκω προς το παρόν (https://www.youtube.com/watch?v=I2Jx5ORJiVw).
Ξεχώρισα δύο φράσεις από το σχόλιο σου:
η Παπαχρήστου είναι επικίνδυνη βλαμμένη (εντελώς)
είναι αυτό που χρειάζεται για να θυμηθούν μερικοί ότι κι εμείς πάντα είμασταν στην θέση εκείνων που τώρα καταδιώκουμε.
Όταν πρωτοδιάβασα τι είχε πει ο ηθοποιός στο τέλος, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι μιλούσε περισσότερο για την κοινωνική κατάντια παρά για την κρίση. Ίσως να το πήρα έτσι με την κεκτημένη ταχύτητα του ότι βέβαια συμφωνώ μαζί σου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για το απόσπασμα. Ωραία γραμμένο, και εξαιρετικός ηθοποιός. Η σκηνοθεσία (οι οδηγίες στον ηθοποιό --μιλάω για την δουλειά του ηθοποιού και του σκηνοθέτη σαν να την κάνουν διαφορετικά άτομα) είναι Ελληνικής Σχολής. Αυτό δεν το λέω ούτε σαν κριτική ούτε σαν ειρωνεία. Απλά υπάρχει η συνειδητή τάση στην Ελληνική σκηνή να ζητά, ή να επιτρέπει, ο σκηνοθέτης, την πολύ αυξημένη ένταση των χρωμάτων της έκφρασης και του body language του ηθοποιού.
Στην Βρετανία, ή στην Αμερική, ο σκηνοθέτης θα είχε χαμηλώσει λίγο την ένταση του "χρώματος". Στο κλιπ βλέπουμε τον ηθοποιό σε αποσπάσματα από την παράσταση και σε αποσπάσματα "ντοκιμαντέρ" όπου μας μιλάει για την παράσταση (βλέπουμε την μεγάλη διαφορά έκφρασης ανάμεσα στα δύο είδη). Ο Βρετανός ή ο Αμερικανός σκηνοθέτης θα του είχε ζητήσει να δώσει την παράσταση κοντύτερα στον τρόπο που μιλούσε στο "ντοκιμαντέρ".
Αναρωτιέμαι αν διερωτάται κανείς σοφός εκεί στο υπουργείο οικονομικών αν η επένδυση (με κίνητρα) στις άγονες γραμμές και τις ακριτικές περιοχές θα βοηθούσε το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν στην μακρά πνοή, και εκ των πραγμάτων την κρίση. Αλλά συνήθως, το νευρικό σύστημα του Ελληνικού κράτους αντιδρά όχι βάση σκέψης αλλά σαν αποτέλεσμα ελαφρού χτυπήματος στο γόνατο ενός που κάθεται σταυροπόδι (knee jerk action).
Ο Γολγοθάς θα περάσει από τον τσίπρα πριν φτάσει στα χρυσά, κλούβια αυγά.
Εννοούσα ότι πριν δεκαετίες οι μετανάστες θαύμαζαν την χώρα στην οποία πήγαιναν τους άρεσε δεν τους άρεσε, την καταλαβαίναν δεν την καταλαβαίναν. Οι σημερινοί μετανάστες θα πάνε για διαφορετικούς λόγους με διαφορετικά μυαλά και θυμωμένοι --και χωρίς ιδιαίτερο θαυμασμό ή σεβασμό στην χώρα όπου θα διαλέξουν να πάνε. Θα είναι ενδιαφέρον...
Καλή Βδομάδα :-)