Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Απόπειρες








Ο δρόμος για την Αμερική ήταν μακρύς.
Άρχισα από πολύ μικρός τις προσπάθειες να φτάσω...
The journey to America was long.
I was very young when I started out...




1958


 Ανακάλυψα νωρίς ότι δεν μπορούσα να πάω περπατώντας.
I discovered early on that I couldn't get there by walking.

 Πρόσεξα ότι μεγάλοι ασημένιοι σωλήνες με φτερά θα έφταναν γρηγορότερα,
αλλά δεν ήξερα πως να μπω μέσα.
I noticed that long silver tubes with wings would get there faster,
but I didn't know how to get inside one.

Αυτοδίδακτα μαθήματα οδήγησης (πάντα μου άρεσαν τα τζιπ)
Taught myself how to drive (I always loved Jeeps)

 Η πρώτη μου σοβαρή προσπάθεια να παω στην Αμερική έγινε με ένα Φολκς Βάγκεν,
My first serious attempt to get to America was in a Volks Wagen beetle,

 Αλλά με πιάσανε.
But I got caught.

Μακριά από την Αμερική όλα φαινόντουσαν στραβά.
Far from America, everything just seemed wrong.

 Προσπάθησα να σκάψω τούνελ για την Μεγάλη Απόδραση...
I tried to dig a tunnel for the Great Escape...

 Βρήκα ότι χωρίς μηχανή θα ήταν δύσκολο.
I found it would be tough without an engine.

 Mπήκα σε ένα καράβι και περίμενα με χαρά να φτάσω στο Έλλις Άιλαντ...
αλλά ο ΟΛΠ είχε απεργία.
I boarded a ship and joyously waited to arrive at Ellis Island,
but the Port Workers of Piraeus were on strike.

 Σύντομα έκανα την επόμενη προσπάθεια με μια βενζίνα από το λιμανάκι κοντά στο σπίτι μας που το είχε χτίσει ο πατέρας της μητέρας μου λίγους δρόμους πιο πάνω από το παλιό Κάρλτον.
I soon embarked on my next attempt in a motorized fishing boat from a little harbor near our house which my mother's father had built a few streets up from the old Carlton Hotel, seen behind me.

 Η ναυσιπλοΐα δεν ήταν δύσκολη... ήμουν γεννημένος πλοηγός,
Navigation was not all that hard... I was a born navigator,

 αλλά η φιλενάδα μου επέμενε να την πάω στην γενέτειρά της την Νορβηγία,
η οποία ήταν σε εντελώς λάθος κατεύθυνση.
but my girlfriend insisted I take her to her native Norway
which was entirely in the wrong direction.

 Οι απόπειρες δεν σταμάτησαν ποτέ,
I never gave up trying,

 με οποιονδήποτε...
in whatever...

 μα οποιονδήποτε
whichever

  τρόπο...
way...

 ...ότι μπορούσα να σκαρφιστώ...
...anything I could come up with...

 Έφτιαξα και διαβατήριο...
I forged my passport...

 Έφτασα αρκετά μακριά...
I reached far...

 μέχρι που στο τέλος...
until, in the end...

 ...βρήκα τον τρόπο,
...I found the way,

 ο οποίος προϋπόθετε μια ενδιάμεση στάση λίγων ετών.
which required a pit stop, just for a few years.

Που να φανταστώ ότι μια μέρα
ένας από αυτούς εκει μπροστά θα ήταν ο γιός μου
και θα έιμασταν και οι δύο ελεύθεροι, στον εκ γενετής προορισμό...
How could I ever have imagined that one day
one of those guys there up front would be my son
and we'd both be home, free, in the land of a living dream...




The Colorado Rocky Mountains, 2005
Happy Fourth of July 2013!





Τελικά, μόνο αφού φτάσεις εκεί που θέλεις να φτάσεις
μπορείς πια άνετα να διαλέξεις που,
και με ποιόν άθρωπο,
In the end, it's only after you arrive where you set out to get to
that you can freely choose where,
and with whom, 


θα είσαι ευτυχισμένος.
you will be happy.








San Benedetto in Alpe, July 4th, 2013







~ ΑΡΧΗ ~
~ THE BEGINNING ~

























2 σχόλια:

  1. Αχ τι γλυκό!

    Αυτό το συναίσθημα του "Εγώ πρέπει να πάω στην Αμερική" ΠΟΣΟ πολύ το καταλαβαίνω! Ακριβώς έτσι μεγάλωσα ;)

    Πολύ γλυκιά ανάρτηση! Εύχομαι τώρα με τους σωστούς συνταξιδιώτες να μην σας απογοητεύσει ο προορισμός ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Σκορπίνα :-) και καλως ήρθες.
      (και σ' ευχαριστούμε)

      Δεν μπορούμε το τέλος να χειραγωγήσουμε την ψυχή μας ως προς το που ταιριάζουμε, παρά μόνο να το δεχτούμε και να το αγκαλιάσουμε. Το ευτύχημα ήταν ότι ποτέ δεν χρειαζόμουνα, δεν αναγκάστηκα, δεν προσπάθησα "να φύγω" από την Ελλάδα, παρά, αντιθέτως, "να βρίσκομαι" εκεί που ταιριάζω, άρα δεν είχα ποτέ μαζί μου τα μπαγκάζια που σε άλλους πολλούς λένε "ξενιτιά". Αν είναι να αισθάνεται κανείς ότι είναι "στην ξενιτιά" και να του λείπει η γενέτειρα, ή να μην καταλαβαίνει τον τόπο που διάλεξε, γιατί να φύγει;;; Η "Αμερική" άλλωστε είναι μια ιδέα πολύ περισσότερο από μια γεωγραφία.

      Εν τω μεταξύ, αν και δεν το βρίσκω απαραίτητο σαν κανόνα γενικά, ανακάλυψα με έκπληξη και χαμόγελο, μετά από διάφορες σχέσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός γάμου δεκαεπτά ετών (ξεχωριστά, όχι συγχρόνως), πως αφού έκανα όσα είχα ονειρευτεί και βαλθεί να κάνω στην ζωή μου, και είχα τελειώσει με όλα αυτά, ήταν πολύ πιο εύκολο να αναγνωρίσω τον άνθρωπο με τον οποίο ήθελα να βρίσκομαι --και η τοποθεσία στο τέλος λίγο ρόλο παίζει όταν γίνει αυτό. Κατά καλή τύχη, στην προκειμένη περίπτωση η ζωή λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο και για τους δύο.

      Καλή σου μέρα, και η ζωή δική σου, πάντα :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.