Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Ανατροφή









Πήρα το πρώτο μου εισιτήριο εννέα χρονών, πηγαίνοντας μόνος μου με το λεωφορείο από Φλοίσβο στο Χρυσάκι. Τότε είχαμε τις δεκάρες με την τρύπα στην μέση κιόλας. Οι γονείς μου μάλιστα μου είχαν πρόσθετη εμπιστοσύνη από τότε που τους είχα πει ότι γυρνώντας αργά, σούρουπο από το περίπτερο με είχε πλησιάσει ένας μεγάλος κύριος με ένα σκούρο πανωφόρι στην γωνία, με είχε ρωτήσει αν θέλω καραμέλες κι εγώ ειχα φύγει τρέχοντας πιξ-λαξ.

Πάντα μου άρεσε να ετοιμάζω τα χρήματα, δεκάρες, δραχμές, και να παίρνω εισιτήριο. Ήταν η ανατροφή μου υποθέτω. Ποτέ στην ζωή μου δεν ενέβηκα σε κανένα συγκοινωνιακό μέσο χωρίς εισητήριο, εκτός μια φορά στο Μαϊάμι που μπαίνοντας έψαχνα τα ψιλά μου και να βρω και που να τα βάλω για το εισητήριο --για να γελάσουμε με την αργοπορία μου είπα στον οδηγό "...συγγνώμη! είναι το πρώτο μου λεωφορείο στην Αμερική!" κι εκείνος μου έκανε νόημα να μπω και μου είπε "Καλώς όρισες στην Αμερική. Σήμερα για σένα είναι δωρεάν".

Αρκετά χρόνια αργότερα, με κουστούμι, χαρτοφύλακα, πορτφόλιο και καλά παπούτσια, πηγαίνοντας σε συνέντευξη για να βρω δουλειά, περπάτησα ένα χιλιόμετρο διακόσια πενήντα μέτρα σε μείον οχτώ βαθμούς με είκοσι εκατοστά χιόνι γιατί δεν μου περισσεύανε για το λεωφορείο στη Κόνγκρες στρητ στην Βοστώνη.

Πέρσι με την Μαργαρίτα στην Αθήνα περπατήσαμε απο τον Φλοίσβο στον Άλιμο και στην επιστροφή, στο Έδεμ, είπαμε να συνεχίσουμε με το τραμ να δούμε πως είναι. Στην  μηχανή με τα εισιτήρια ρωτήσαμε έναν καλοστεκούμενο μεσήλικα κύριο πως λειτουργούν τα εισιτήρια και μας ρώτησε που πάμε. Φλοίσβο του απαντήσαμε. Μπα, λέει, δυό στάσεις είναι, μπείτε έτσι. Δεν θα προλάβουν να σας ελέγξουν. Δεν ελέγχουν ποτέ. Σιγά που θα πληρώσετε για δύο στάσεις.

Τον ευχαριστήσαμε και όταν δεν μας κοίταζε πήραμε τα εισιτήρια μας από την μηχανή.
Πως να την χρησιμοποιήσουμε μας έδειξε ένας μετανάστης, εργάτης θάτανε, με σπασμένα Ελληνικά. Και μετά από εμάς πήρε κι εκείνος εισητήριο.
Ανατροφή.

Κάφροι.

Ανατροφή.

Αξίζετε ότι παθαίνετε.

Ανατροφή, αυτοσεβασμός. Σεβασμός στον εαυτό σας και στον τόπο σας ρε κάφροι.

Εγώ έχω ανατροφή φαίνεται αλλά οι γονείς μου δεν με κάνανε μάγκα έξυπνο σαν κι ελόγου σας.

Κάφροι.

Κι όταν πηδάτε από τα λεωφορεία να προσέχετε μην γίνει κανένα ατύχημα. Κι αυτό οι γονείς μου, μου το μάθανε. Να προσέχω. Τι σόι γονείς έχετε ρε εκεί στο Δεν Πληρώνω και Τρέχω να το σκάσω;

Το παιδί αυτό ούτε ο εισπράκτορας ούτε η βλακεία του το σκότωσαν. Οι γονείς του το σκότωσαν που το μεγάλωσαν χωρίς ανατροφή και χωρίς αυτοσεβασμό και χωρίς σεβασμό στους γύρω του και στην κοινωνία του. iPhone είχε; ή Samsung;

Ελλάδα, Ζείς! Αλλά όχι και για πολύ απ' ότι βλέπω.









8 σχόλια:

  1. Αχ! Δημήτρη...
    Πάλι θα κάνεις εχθρούς μ'αυτά που γράφεις αν και δε νομίζω πως είναι κανένας υπέρ του να χάνονται ανθρώπινες ζωές για τόσο ασήμαντους λόγους.
    Από την άλλη την κακιά στιγμή δεν μπορείς να την προβλέψεις. Κι όταν κάτι άσχημο συμβαίνει καλό είναι να αναλαμβάνουν όλοι τις ευθύνες τους

    Τα εισιτήρια (όπως και η θέρμανση το χειμώνα) είναι πράγματα για τα οποία δεν θέλουν να πληρώνουν πολλοί Έλληνες, ακόμη κι όταν έχουν χρήματα. Πες το νοοτροπία, πες το μαγκιά, πες το αντίδραση στο σύστημα...αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
    Πέρσι δέχτηκα επίπληξη από συνάδελφο (που έχει λεφτά) επειδή χτυπάω εισιτήριο.

    Όπως λες κι εσύ έχω κάνει χιλιόμετρα με τα πόδια μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκα εισιτήριο στα περίπτερα και βάδιζα μέχρι να βρω. Θεωρούσα και θεωρώ πως δεν έχω δικαίωμα να χρησιμοποιήσω ένα μέσο αν δεν έχω το σχετικό αντίτιμο, ακόμα κι όταν δεν φταίω εγώ που δε βρίσκω εισιτήριο.
    Από τους περισσότερους αυτό θεωρείται δειλία, υποταγή στο σύστημα κ.α. τέτοια επαναστατικά κι ωραία
    Το να συμμορφώνεσαι στην Ελλάδα στους κανόνες επ'ουδενί δεν είναι υπέρ σου.

    ΥΓ Εχω πετύχει νεαρό να ζητιανεύει για να αγοράσει μονάδες για το κινητό του....αυτό, ναι, είναι ανάγκη...
    Όπως το δει κανείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Scarlett, το ποιοί είναι οι εχθροί κάποιου, καμιά φορά, αποτελεί κομπλιμέντο :-)

      Ήταν ατύχημα. Τα ατυχήματα δεν ξέρει κανείς από που θα έρθουν, για αυτό προφυλασσόμαστε, με ζώνες ασφαλείας και τέτοια διάφορα, συμπεριλαμβανομένου το να μην πηδάμε από λεωφορεία, και ψηλά σκαλοπάτια... Εκτός βέβαια αν έχει πάρει φωτιά το λεωφορείο. Δεν είχε πάρει φωτιά, ούτε το κυνηγούσανε Ινδιάνοι με άλογα αλαλάζοντας. Ήταν θέμα κρίσης (όχι οικονομικής κρίσης: κρίσης όπως "νόηση και επιλογή"... Τι είπα τώρα. "Νόηση" σε καλό μου!)

      Ο άδικος θάνατος πρέπει πάντα να μας λυπεί βαθιά, ίσως και να μας εξοργίζει επειδή συνέβη... τα συναισθήματα αυτά όταν ταυτίζονται με κάτι που θα μπορούσε να είχε εύκολα αποφευχθεί, εμένα με κάνουν να σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα είχε αποφευχθεί. Και νομίζω ότι θα είχε αποφευχθεί αν είχαν δώσει οι γονείς (και οι κοινωνία, οι δάσκαλοι, οι φίλοι) την ανατροφή να μην μπαίνει κανείς τζαμπέ σε μέσο μεταφοράς, ή να μην είναι τζαμπέ οπουδήποτε. Από 'κει ξεκίνησε. Και... που πάει τζαμπέ ο λαθρεπιβάτης; σε διαδήλωση κατά των λαθρομεταναστών;;; Άστα... ψηλά γράμματα.

      Το γελοίο είναι ότι τώρα θα κάνουνε οι κάφροι διαδηλώσεις ταξικές και αντικυβερνητικές, και αντιιμπεριαλιστικές, αντιξερωγώ, και γι' αυτό ακόμα... "Ο λαθρεπιβάτης Ζει! Αυτός μας οδηγεί!" Διότι βέβαια δεν ήταν λαθρεπιβάτης. Ήταν θύμα. Εθνικός Ήρωας. Όταν φτάνει το "δε πλερώνω" να είναι κραυγή ελευθερίας κατά του συστήματος είναι απόδειξη ενός και μόνο πράγματος. Κάποιος δεν έχει την εμπειρία σεξ σε τακτά διαστήματα... ή τουλάχιστον σεξ που να προϋποθέτει περισσότερο από ένα άτομο...

      Αλλά, για μένα τον απλοϊκό και απομακρυσμένο που δεν ξέρω τα πράγματα καλά, όλο αυτό είναι περί ενός θέματος μόνο: της ανατροφής...

      Να δούμε τι πρόκειται ακόμα να δούμε...

      Καλή σου μέρα Scarlett :-)

      Διαγραφή
  2. Είμαι πολύ καιρό αναγνώστριά σας, έχω ξεσκονίσει τις όμορφες αναρτήσεις σας που είναι μια όαση στα τόσα …. όσα ….
    Εδώ θα συμφωνήσω και με την ανάρτηση και με το σχόλιο όπως και με την απάντηση που δίνετε εσείς αν και είναι σκληρό όλο αυτό.
    Μα για ποια διαπαιδαγώγηση μιλάμε όταν αυτόν τον ρόλο τον έχει αναλάβει εδώ και δεκαετίες η τηλεόραση και τα σήριαλ, το διαδίκτιο και οι υπολογιστές και τα τάμπλετ, τα κινητά…
    Απλοί κανόνες καλής συμπεριφοράς είναι άγνωστοι γύρω μας και η αυτοκριτική είναι άγνωστη λέξη .
    Η πιο συνηθισμένη μας φράση είναι … << ξέρεις ποιος-α είμαι εγώ ; >> και εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
    Ένα κράτος αυθαιρεσίας έχουμε και θα συνεχίσουμε μέχρι τελικής πτώσης να αυτοκαταστρεφόμαστε γιατί ‘’ έτσι μας αρέσει ‘’ .
    Λίγες οι φωνές που υψώνονται για το δίκαιο, για την αλήθεια, για το περιβάλλον, την ζωή, το αύριο και αυτές χάνονται στο χάος των ουρλιαχτών της υστερίας, της ανοησίας, του εγωισμού.
    Καθίστε στο όμορφο μέρος που ζείτε με τους αγαπημένους σας και όσο έχετε την δύναμη χτυπήστε με την φωνή σας τα κακώς γενόμενα … χωρίς να περιμένετε βέβαια να σας ακούσουν … αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια ακόμα φωνή να μας λέει πως υπάρχει ελπίδα αν αλλάξουμε…
    Αν….
    Να είστε καλά και καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάστε καλά κι εσείς, Levina Vil, καλώς ήλθατε στα σχόλια και σας ευχαριστώ γιατί είναι σημαντικό για έναν άνθρωπο να αισθάνεται πως αυτό που κάνει το κατανοούν και άλλοι με τον τρόπο με τον οποίον το κατανοεί και ο ίδιος. Ευχαριστώ.

      Αυτή η "αποθήκη σκέψης" είναι ο τελευταίος μου συνδετικός κρίκος με την πρώτη μου γλώσσα και τον τόπο όπου γεννήθηκα και είναι σημαντικός κρίκος που δίνει κάποιο στίγμα του δρόμου που επέλεξα και που ακολούθησα. Όσο και να απέχει η αφετηρία από τα μελλοντικά σημεία μιας διαδρομής, είναι η αφετηρία που εξηγεί τις επιλογές --όπως η ανατροφή εξηγεί τον άνθρωπο.

      Βεβαίως συμφωνούμε επί του προκειμένου, απόλυτα, δυστυχώς (λέω "δυστυχώς" επειδή υπάρχει το θέμα στο οποίο συμφωνούμε ...που να μην υπήρχε).

      Η εντροπία τείνει προς το χάος ("Chaos": λέξη με αρχαίες ελληνικές ρίζες). Και όμως υπάρχουν τόσα παραδείγματα στην ιστορία όπου το χάος έχει ακολουθηθεί από οργάνωση --η αδράνεια από ενέργεια. Η αποτυχία από επιτυχία. Είναι φυσικό να ελπίζουμε ότι παρακολουθούμε έναν κύκλο και ότι έχουμε απλά την ατυχία να ζούμε την εποχή που το χάος επικρατεί και κυριεύει --αναρωτιόμαστε όμως πόση καταστροφή πρέπει να επέλθει πριν αλλάξει ο κύκλος και πως από εδώ που βρισκόμαστε θα φτάσουμε σε σημείο αντίθετο από εκεί που βρίσκεται η κοινωνία μας, εμείς. Κανένα παράδειγμα δεν υπάρχει στο παρελθόν που να σχετίζεται με τον υπερπληθυσμό και τα συνεπαγόμενα αυτού όπου να μην έδωσαν την λύση επιδημίες και μεγάλοι πόλεμοι. Όλα όμως τα παραδείγματα μαρτυρούν για την άνοδο του απομονωτισμού και της δικτατορίας ως κοινωνική αυτοάμυνα στην ανικανότητα που σπέρνει η ελλιπής διαπαιδαγώγηση. ...αν μπορούσα να εστιάσω την εναντίωση του μπλογκ αυτού στα σημερινά πράγματα αναφερόμενος σε ελάχιστες και σημαντικότερες έννοιες, αυτές θα ήταν η ανάγκη αίσθησης προσωπικής ευθύνης και η ανάγκη ενός τέλους στις δικαιολογίες. Ανευθυνότητα με αυθαίρετες αλαλούμ δικαιολογίες δεν είναι τρόπος να χτίζεται μια κοινωνία. Μάλλον έτσι διαλύεται.

      Από τα βουνά μας, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και σε εσάς και τους δικούς σας :-)

      Διαγραφή
  3. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτοί που έπρεπε δεν δίδαξαν σε αυτόν τον νέο άνθρωπο να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σαν κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια έχουμε ξεχάσει πολλά από τα βασικά κατά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας… Θα μπορούσε κάποιος, γονέας, δάσκαλος, να έχει πει στο νέο αυτό και σε όλους τους νέους, ότι είναι προτιμότερο να περπατήσει κάποιος δύο-τρεις στάσεις μέχρι το σπίτι του αν δεν έχει χρήματα για εισιτήριο, παρά να γίνει λαθρεπιβάτης και να διακινδυνεύσει πιθανό εξευτελισμό. Αλλά η κοινωνική παιδεία της μεταπολίτευσης έμαθε στα περισσότερα παιδιά τα ακριβώς αντίθετα. Ότι είναι μαγκιά να μην πληρώνουμε εισιτήριο. Ότι είναι κοινωνικό δικαίωμα οι τσάμπα συγκοινωνίες. Ότι μπορούμε να παρακάμπτουμε τον Νόμο και να παραμένουμε ατιμώρητοι.

    Το θέμα είναι που είναι άκρως ανησυχητικό είναι ότι εν μέσω κρίσης, για άλλη μια φορά κάποιοι επιδιώκουν επισήμως να αναστήσουν τη λογική του «δεν πληρώνω», όχι μόνο γιατί δεν έχω αλλά γιατί δε γουστάρω. Αφού ένα «παιδί» (που σημειωτέον θεωρείται ώριμος ώστε να δικαιούται δικαίωμα ψήφου) έχασε τη ζωή του επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο τότε προτείνουμε όλοι να μην ξαναπληρώσουμε πουθενά. Τζάμπα μάγκες με τα λεφτά των άλλων δηλαδή.

    Ας κατάλαβουμε λοιπόν στον τόπο που ο Πολιτισμός του καθιέρωσε την έννοια της Λογική και της έδωσε θεμελιώδη θέση πώς ο ενήλικας (κατά Νόμο) 19χρονος θα προσέφερε τα μέγιστα στην κοινωνία του αν ανέφερε με την είσοδο του πως δεν διέθετε το χρηματικό αντίτιμο του εισιτήριου. Και κατά τη διάρκεια του ελέγχου, αν υπάκουε στα όσα ο Νόμος επιβάλλει .Ταυτόχρονα οι δύο υπάλληλοι θα προσέφεραν τα μέγιστα στην ελληνική κοινωνία αν δεν λειτουργούσαν με την αλαζονεία που γεννά η ελέω θεού άσκηση εξουσίας και με την χαρακτηριστική ελληνική αγένεια.Την ίδια ώρα ο πολιτικός κόσμος (που πετάγεται ως πορδή επί παντός επιστητού) ως και ολάκερη η διαδικτυακή παρεϊτσα, θα έπρεπε να σωπάσουν και να βουβαθούν γιατί για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε πως ό,τι σπέρνεις θερίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Spacefreak, έχεις δίκιο και τα γράφεις ακριβώς όπως τα καταλαβαίνω κι εγώ.

      Κατ' αρχάς, φυσικά ακούγεται σκληρό να μιλάμε έτσι, αλλά από την δική μου πλευρά πάντα πίστευα πως όταν αγαπάει κανείς πραγματικά κάποιον ή κάτι, και θέλει να βοηθήσει εποικοδομητικά ελπίζοντας προς κάποιο θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να λέει τα σύκα -σύκα και την σκάφη -σκάφη και να μην παίζει με ευγένειες κρύβοντας την πραγματικότητα πίσω από το δάχτυλό του...

      Συχνά αναρωτιέμαι τι απέγινε άραγε η Λογική, η οποία για τον δυτικό κόσμο θεμελιώθηκε πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια εκεί που σήμερα βρίσκεται το κράτος της Ελλάδας. Σκέφτομαι ότι η Πράξη αρχίζει εκεί που σταματά ο Διάλογος (αυτονόητο, νομίζω). Η Φιλοσοφία και η Λογική ήταν ο Διάλογος τον οποίον ξεκίνησε η Ανθρωπότητα ώστε να φτάσει στην Πράξη. Φτάσαμε στην Πράξη, στην δύση, αλλά στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στον μονόλογο (συγγνώμη, "διάλογο"). Αυτός είναι ο επιεικέστερος τρόπος με τον οποίον μπορώ να εξηγήσω τι συμβαίνει.

      Πραγματικότητα είναι πιστεύω ο προσδιορισμός σου του τι έμαθε στα περισσότερα παιδιά η κοινωνική παιδεία της μεταπολίτευσης (καθώς έμπαινες σε ταξί στην Αθήνα επί δέκα χρόνια μετά το '74 και άκουγες το επαίσχυντο "καλύτερα είμασταν ε την δικτατορία")

      Δεν ήταν δύσκολο να αποφευχθεί άλλη μια τραγωδία. Το δύσκολο είναι να πεις στον Έλληνα Ψηφοφόρο και στον Έλληνα Ηξουσία να γνωρίσουν ότι οι ιδιότητές τους είναι κοινωνικές και όχι προσωπικό τους λοφίο...

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Negligent parents, lawbreaking kids
    http://edition.cnn.com/2013/08/22/opinion/granderson-criminal-kids-responsibility/index.html?iid=article_sidebar

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλό άρθρο! Έτσι ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ, και όλοι όσους ξέρω... Και λίγη σημασία έχει για πια χώρα μιλάμε: το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζουμε στην ζωή όχι μόνο δικαιώματα αλλά και ευθύνες, και στην προκειμένη περίπτωση, ότι κάνει ένας άνθρωπος θεμελιώθηκε κάπου, κάποτε από τους γονείς του. Οι αρχαίοι το ήξεραν καλά αυτό. Εμείς φαίνεται να το έχουμε ξεχάσει.

      Σωστό άρθρο! Σ' ευχαριστώ Μαρίνα.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.