Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Πιστοποιήσεις











Έκανα να μπω στη ΔΟΥ και είπα, δε σφάξανε, και ξαναβγήκα. Πήγα απέναντι στο μαγαζί στη λογίστρια που μου τα είχε κάνει και πέρσι και έχουμε επικοινωνία. Της πηγαίνει ένας γείτονας αλληλογραφία μπας κι είναι τίποτα από την εφορία. Της έδωσα να μου κάνει την δήλωση. Την έβλεπα να δουλεύει το taxis και της είπα πόσο την θαυμάζω. Εγώ δεν έχω μπορέσει ποτέ να καταλάβω πως υποτίθεται ότι πρέπει να λειτουργεί αυτό το ηλίθιο ανοσιούργημα ιστοχώρου που κάποιοι ανίκανοι πούλησαν στο κράτος. 'Ε, μου λέει η λογίστρια, συνέχεια εδώ μέσα είμαι, το έχω μάθει. Και ξαφνικά σταμάτησε με ένα βογγητό σαν να ήθελε να κλάψει. Το taxis είχε χάσει όλα όσα είχε κάνει για μένα και έπρεπε ν' αρχίσει απ' την αρχή.

Μπήκε και στην κουβέντα ο σύζυγός της, επίσης λογιστής, από το διπλανό γραφείο. Τελικά, δεν έχω καταλάβει, μου λέει, πια είναι η κατάστασή σας.

Απλή, του απαντάω. Είμαι Έλληνας υπήκοος και Αμερικανός υπήκοος, κάτοικος Ιταλίας, με περιουσιακά στοιχεία και εισόδημα στην Ελλάδα, και εισόδημα ως Αμερικανός στις ΗΠΑ από εταιρία στην οποία έχω 100% μετοχές αλλά αντί για μισθό παίρνω επιστροφές επενδύσεως. Και οδηγώ με Βρετανικό δίπλωμα στην Ευρώπη.

- Ιδιαίτερη περίπτωση είστε.
- Ιδιαιτερότατη.
- Μα αν δεν είστε στην ΔΟΥ εξωτερικού πρέπει να δηλώνετε το παγκόσμιο εισόδημα στην ΔΟΥ σας.
- Ναι, αλλά πρώτον, ζω στην Ιταλία όπου με δηλώνει στην δήλωσή της η σύζυγός μου, και δεύτερον προσπαθώ πέντε χρόνια να πάω στην ΔΟΥ εξωτερικού, μέχρι και με τον διευθυντή της ΔΟΥ κάθησα 25 λεπτά, και κανείς δεν έχει μπορέσει να με βοηθήσει να πάω στην εξωτερικού να τελειώνω.
- Δεν το πιστεύω αυτό. Εκεί ξέρουνε τι κάνουνε.
- Όπως σας τα λέω έγιναν.
- Έχουν δει πολλά τα μάτια μου σ' αυτό το γραφείο και θα μου επιτρέψετε να έχω αμφιβολίες γι' αυτά του λέτε.
- Κι εμένα έχουν δει πολλά τα μάτια μου και έχω σκαρφιστεί ένα διαβολικό κόλπο: λέω πάντα την αλήθεια για τα πάντα. Κανείς δεν περιμένει την αλήθεια, οπότε στο τέλος την παθαίνουν όσοι δεν με πίστεψαν.

Μπαίνει στην κουβέντα και η σύζυγός του.

- Πρέπει να έχετε πιστοποιητικά ότι ζείτε έξω.
- Τι πιστοποιητικά;
- Ποιστοποιητικά.
- Ναι! μετά χαράς! Τι ιστοποιητικά; τι χαρτιά, έχω εδώ πολλά, ταυτότητες, υγιειονομικά, ιστορίες, ότι θέλουνε. Τι πιστοποιητικά θέλουνε; Τι να γράφουν πάνω τα χαρτιά.
- Ε, ποιστοποιιτικά...

Ξαναμπαίνει ο σύζυγος στην κουβέντα:

- Κι εγώ μπορώ να πάω στην ΔΟΥ και να πω ότι είμαι Αμερικάνος και έχω μια εταιρεία που την λένε Κόκα Κόλα. Θα με πιστέψουνε;
- Μια στιγμή, απαντώ, και παίρνω στο κινητό την Μαργαρίτα. Αγάπη μου, αν επικοινωνήσουμε με το Βατικανό θα μπορέσει ο Πάπας Φρανσέσκο να χορηγήσει ένα πιστοποιητικό ότι μένω μαζί σου στο χωριό;
- Όχι, απαντάει η Μαργαρίτα.
- Πιστοποιητικό από τον Πάπα δεν βλέπω, λέω στους λογιστές, τι άλλο χαρτί κάνει;
- Χρειάζεστε κάποιο πιστοποιητικό, επαναλαμβάνει η λογίστρια.

Και μετά αλλάζει κουβέντα:

- Μου έφερε ο γείτονάς σας κάτι χαρτιά που βρήκε στην πόρτα της πολυκατοικίας σας από την εφορία πριν δυό βδομάδες αλλά είναι για τους γονείς σας. Δεν μου είχατε πει ότι έχουν πεθάνει;









8 σχόλια:

  1. Καιρό είχα να περάσω και έμεινα αρκετά, να ξεφυλλίσω την ηλεκτρονική σου σκέψη, φίλε Δημήτρη.
    Καλά ξεμπερδέματα με τα πιστοποιητικά, ευθύμησα λιγάκι, με την κωμωδία καταστάσεων που περιγράφεις. Ευχές πολλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές ευχές και για σένα Τζωρτζίνα! Καλό φθηνόπωρο, και όλα να πάνε καλά!Σε πεθύμησε εδώ ή αποθηκούλα :-)

      Η πλοκή περιπλέκεται εδώ. Μου είχαν αναστήσει τον πατέρα, τώρα μου ανέστησαν και την μητέρα. Και τρέχω εγώηγια πιστοποιητικά. Μέχρι να τους ξαναναστήσουνε πάλι. Τι φρίκη ζειαυτός ο τόπος... Τουλάχιστον η ζωή είναι ωραία από μόνη της και τίποτα δεν την ενοχλεί:-)

      Διαγραφή
    2. Δεν γράφω στην επόμενη ανάρτηση γιατί και η ζωή παύει να είναι ωραία από μόνη της όταν χάνει κανείς το χιούμορ και την ψυχραιμία του. Δίκαια αγανακτείς φυσικά. Ελπίζω να σου φύγει ο θυμός και η απογοήτευση γρήγορα και να ξαναγίνει όμορφη η ζωή.

      Διαγραφή
    3. Κι εγώ το ελπίζω, Τζωρτζίνα. Το δύσκολο είναι όταν υπάρχει ο συνδυασμός του να αγαπάς πάρα πολύ την Ελλάδα ΚΑΙ να έχεις εμπειρία δεκαετιών ζώντας σε άλλα μέρη όπου και τα συστήματα λειτουργούν και οι εργαζόμενοι σε αυτά επιδεικνύουν κάποιο δείκτη νοημοσύνης.

      Ο θυμός και η απογοήτευση είμαι σίγουρος ότι θα φύγουν μόλις επιστρέψουμε σπίτι μας. Άλλωστε, και εδώ, υπάρχουν μόνο όταν κοιτάω γύρω μου και προσπαθώ, εις μάτην, να διεκπεραιώσω τις υποχρεώσεις μου.

      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί, αλλά κι εμείς που δεν είμαστε ειδικές περιπτώσεις, τα ίδια περνάμε.

    Καλά ξεμπερδέματα και καλό χειμώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, BlueAthina, οπωσδήποτε βοηθάει να μην είναι κανείς "μόνος", αλλά εκεί που κολλάει το μυαλό μου και βγάζει καπνό από το βραχυκύκλωμα είναι το πως μπορεί επί γενεές να μην μπορεί αυτή η κατάσταση να βελτιωθεί... Στο τέλος, στο κάτω-κάτω, οι ανά γενεές εναλλασσόμενοι υπεύθυνοι για αυτές τις καταστάσεις είμαστε (σαν σύνολο) εμείς οι ίδιοι, και επειδή το επιτρέπουμε αλλά και επειδή από ανάμεσά μας βγαίνουν εκείνοι που το δημιουργούν ή που δεν έχουν την δυνατότητα να το αλλάξουν. Και μιλάω για απλά πράγματα, απλής λογικής και οργάνωσης και αλληλοσεβασμού. Δεν μιλάω ούτε για πολιτικά, ούτε για οικονομικά, ούτε για πυρηνική φυσική...

      Αλλά, στην Μεσόγειο γενικά, το "κράτος" και η οργάνωση και οι νόμοι, όλα λειτουργούν βάσισμένα στην υπόθεση πως όλοι οι πολίτες θα πουν ψέματα και θα προσπαθήσουν να κλέψουν.

      Και μετά ρωτάει κανείς, με κόστος ζωής Ευρωπαϊκό και αποδοχές (έως το 2010) το 1/3 με 1/5 των Ευρωπαϊκών αποδοχών, πως να μην προσπαθήσουν οι πολίτες να πουν ψέματα για να επιβιώσουν...

      Καλή σου μέρα και καλό σαββατολύριακο.

      Διαγραφή
  3. Παρόμοια ευτράπελα περάσαμε κι εμείς σε αστυνομικό τμήμα για να ανανεώσει το έτερον μου ήμισυ την ταυτότητά του !!! Κοντέψαν να τον πάρουν μέσα με χειροπέδες !!! Θα κάνω σχετική ανάρτηση σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Αγγελική μου, αυτό δεν είναι τίιιιιποτα... Εμένα, όταν μου κλέψανε το διαβατήριο, Η μάνα Ελλάς έκανε δύο χρόνια να μου δώσει καινούργιο και με πήγανε οι πανηλίθιοι και στο τριμελές!

      http://dimitristhinks.blogspot.gr/2010/05/blog-post_29.html
      http://dimitristhinks.blogspot.gr/2011/01/blog-post_26.html

      Καλό κουράγιο!
      Λέγανε ότι η ζωή τραβάει την ανηφόρα αλλά μου φαίνεται ότι η πατρίς τραβάει την κατηφόρα! Όπως λέει και το παλαιόν άσμα: "Σε τούτη 'δώ την κακιά σκουριά, μάρμαρο δεν πιάνει!"

      Καλό σου απόγευμα...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.