Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Ώρες












Υπέροχες ώρες περνάνε με όλη την οικογένεια μαζί. Τρίτη πρωί-πρωί ο Κώστας πρέπει να φύγει γιατί εργάζεται στο Οχάιο Τετάρτη πρωί. Είναι χαρά να βλέπει κανείς το πόσο του είχε λείψει το Φάληρο και πως κάθε τι που κάνουμε του φορτίζει τις μπαταρίες των αναμνήσεων τόσων χρόνων. Συνολικά, στις 19 φορές που έχει έρθει στην Ελλάδα από τριών μηνών, έχει περάσει εδώ κοντά στα ενάμισι-δύο χρόνια.

Κυριακή πήγαμε όλοι μαζί στην Βουλιαγμένη αλλά φύγαμε κατά τις πεντέμισι γιατί δεν αντέχαμε άλλο το συνεχές τοκ-τακ-τοκ "Συγνώμη δεν ήθελα να σας χτυπήσω" από τα 18 ζευγάρια που παίζανε ρακέτες ανάμεσα στις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες. Ο Ρικάρντο, εννέα χρονών, ρώτησε μάλιστα τι σημαίνει "remalaka" αφού το άκουγε να το λένε όλοι κάθε δυό-τρία λεπτά. Ο Κώστας κι εγώ του εξηγήσαμε ότι σημαίνει "τσάο μίο αμίκο".

Ένα πράγμα που στεναχώρησε τον Κώστα ήταν ότι ενώ πάντα έβγαζε υπερήφανα από την τσάντα του το Ελληνικό του διαβατήριο για να μπει στην Ελλάδα αυτή την φορά μπήκε με το Αμερικανικό γιατί φοβόταν μην τον κρατήσουν για στρατιωτικό μια που το Προξενείο της Βοστώνης έχασε τα χαρτιά του το 2008-2009 και ακόμα δεν μας έχουν δώσει τα έγγραφα που πιστοποιούν ότι δεν έχει νόμιμες υποχρεώσεις θητείας. Better safe than sorry, που λένε.













4 σχόλια:

  1. Είναι σίγουρα και για τον Κώστα μια ευχάριστη -γεμάτη αναμνήσεις- επιστροφή αυτή, ακόμη κι αν δεν τον δένουν τόσα πολλά με αυτόν τον τόπο.

    Να περνάτε πάντα όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Scarlett, μου δίνει πάρα πολύ χαρά το πόσα πράγματα μέσα του τον δένουν με τον τόπο της καταγωγής του πατέρα του... που το να τα επιβεβαιώνει κάθε στιγμή είναι πραγματικά υπέροχο. Έχει εδώ οικογένεια, που κατέβηκαν να τον δουν έστω και για 45 λεπτά, και δεν ήθελε να φύγει χωρίς να τους δει... από το αεροδρόμιο ζήτησε να πάμε εκκλησία την Κυριακή, και μεταλάβαμε και οι τρεις μας... ξήτησε να πάμε στην γιαγιά και τον παππού... και τώρα κάνω μερικές τσιπούρες και μετά he wants to buy me a drink πριν πάμε στο αεροδρόμιο να βρει κάποια jumpseat κάπου για να επιστρέψει στην δουλειά του... πραγματική ευλογία, και δεν το λέω να περηφανευτώ, απλά γράφω την χαρά μου και σαν άνθρωπος και σαν γονιός, και σαν φίλος του...

      Σ' ευχαριστούμε :-) Νάσαι καλά.

      Διαγραφή
  2. Δεν έχω κολυμπήσει ποτέ στην Βουλιαγμένη!! :) Το πιστεύεις;
    Να είναι καλά ο γιος σου, και να τον χαίρεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα με καθυστέρηση λόγω ταξιδιού στην Τήνο :-)

      Στην Βουλιαγμένη "μεγάλωσα" με την μητέρα μου (με το λέωφορείο) όταν δεν είμασταν στον Φλοίσβο, αλλά το βασίλειό μου ήταν τα βράχια απέναντι από τον Λάμπρο έξω από την λίμνη! Τώρα πια πάμε στο Λαιμό με την Μαργαρίτα, ανάμεσα στο Ωκεανίς και τον Όμιλο. Αλλά καλεσμένους και επισκέπτες τους πάμε στην πλαζ :-) Η πλαζ πάτα ήταν για εξαιρετικές περιπτώσεις, ξεκινώντας από την 6η Γυμνασίου :-)))

      Σαν τις Κυκλάδες βέβαια τίποτα δεν είναι!!!

      Νάσαι καλά και καλό Φθινόπωρο!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.