Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Καλημέρα











Καλημέρα σας :-) Στην προηγούμενη ανάρτηση μάθαμε (μιά και δεν το ξέραμε πριν) ότι η υγεία μιας κοινωνίας έχει ως ενδεικτικό μέτρο το ποσοστό του πόσα χρωστάει σε σχέση με το πόσα παράγει. Επίσης θαυμάσαμε το πως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ από το 1945 μέχρι σήμερα πάντα κατέβαζαν το ποσοστό, ενισχύοντας την υγεία της χώρας, ενώ από το 1981 και μετά όλοι οι Ρεπουμπλικάνοι το εκτόξευαν στα ουράνια. Πράγμα περίεργο όταν σκεφτεί κανείς ότι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Ελευθεριακοί απαιτούν να τους εκλέγει ο κόσμος για να σώσουν την χώρα από τους κακούς Δημοκρατικούς.

Αυτά όμως, στην Αμερική. 
Μια άλλη χώρα για της οποίας τα οικονομικά κανείς Έλληνας δεν έχει ιδέα είναι η Ελλάδα.

Το πρώτο πρόβλημα βέβαια, όταν κοιτάζει κανείς στοιχεία για να παρακολουθήσει την ελληνική οικονομία είναι πως τα στοιχεία είναι κατά βάση πλαστά. Όπως κάθε τι το Ελληνικό. Αλλά, τέλος πάντων, τα παρακάτω είναι μια ένδειξη.

Μπαίνει λοιπόν ο Αντρέας και παραλαμβάνει ποσοστό χρέους ως προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν στο 25% περίπου. Μέχρι το 1989, το ποσοστό ανέβηκε, επί Ανδρέα, από το 25% στο 75%, με τον Τσοβόλα να τα δίνει όλα.

Η "κόκκινη" περιοχή, πάνω της οποίας το ποσοστό γίνεται επικίνδυνο για μια χώρα είναι τα '70. Δηλαδή, 75%, 80% είναι πια στην επικίνδυνη περιοχή, και ο μόνος δρόμος που επιτάσσεται είναι να κατέβει αμέσως το ποσοστό. Στην Ελλάδα, από το υγιέστατο 25% το 1981 ο Αντρίκος μας ανέβασε στο 75% (άνοδος 150% σε 8 χρόνια) και από το 1989 ουδέποτε χαμήλωσε. Είχαμε 20 χρόνια να το κατεβάσουμε ή να το αναχαιτίσουμε τουλάχιστον, αλλά στου καγιέν την πόρτα όσες θυροκολλήσεις θέλεις κάνε --το καγιέν δεν σταματά.

Οι αριθμοί είναι στο περίπου, μιά που τίμια νούμερα δεν υπάρχουν στο κωλοχανίο -στην πραγματικότητα, ιδίως πριν το 2009, μάλλον είναι υψηλότερα.
1981: 25%
1989: 75%
1994: 100%
1999: 95%
2001: 105%
2004: 98%
2009: 115%
Εδώ είναι που βγήκε ο Γιωργάκης και είπε ότι λεφτά υπάρχουνε.
2010: 130%
2012: 170%
Το 2013 υποτίθεται ότι θα πέσει στο 155%

Μια χώρα με ποσοστό πάνω από 100% απλά δεν είναι ελεύθερη ή ανεξάρτητη μα να χτυπηθούνε κάτω και να αφρίζουν όλοι. Χωνέψτε το. Το ποσοστό δανεισμού επί ΑΕΠ απλά λέει αν είσαι αφέντης ή σκλάβος. Ο τσίπρας για Σπάρτακος δεν μου κόβει. Άλλωστε και η επανάσταση του Σπάρτακου δεν κατέληξε καλά με τους Ρωμαίους.

Ο παραλληλισμός με τις ΗΠΑ είναι ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σήμερα εκεί που ήταν η Ελλάδα το 2009. Η διαφορά είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν παραγωγή. Και ακολουθούν τον νόμο και το σύνταγμα.

Το σημαντικό όταν κοιτάμε τα νούμερα της Ελλάδας είναι να τα καταλαβαίνουμε τα νούμερα στο βάθος των εννοιών τις οποίες αντιπροσωπεύουν. Εφ' όσον το ποσοστό έχει να κάνει με ΑΕΠ, οι παράγοντες οι οποίοι παίζουν είναι το αν αυξάνεται ή όχι η παραγωγή, η οποία με την σειρά της είναι άμεσα συνδεδεμένη και με την ανεργία.

Δηλαδή, και να μείνει στάσιμος ο δανεισμός, ή και αν μειωθεί ο δανεισμός, όταν η παραγωγή πέσει ή/και αν η ανεργία ανέβει, το ποσοστό θα ανέβει. Η εκτόξευση του ποσοστού από 115% το 2009 στο 170% το 2012 δεν οφείλεται μόνο σε αύξηση του δανεισμού αλλά και σε πτώση της παραγωγής και επακόλουθη άνοδο της ανεργίας. Μύθοι επιμένουν ότι η παραγωγή έπεσε και η ανεργία ανέβηκε λόγω του πολύ δανεισμού. Όμως η κοινή λογική προτείνει ότι η παραγωγή πέφτει όταν ΔΕΝ υπάρχει δανεισμός προς τις μονάδες παραγωγής. Δανεισμός υπάρχει πάντα, αν τον θέλεις: απλά, όσο λιγότερο φερέγγυος είσαι τόσο μεγαλύτερο τόκο απαιτούν οι δανειστές εφόσον η έλλειψη φερεγγυότητας από μέρους σου παρουσιάζει μεγαλύτερο ρίσκο για κείνους. Τι ρίσκο; να βγάλεις ας πούμε τον τσίπρα και να μην δούνε δεκάρα. Στους μη φερέγγυους προτείνουν ψηλά επιτόκια. Στην περίπτωση της Ελλάδας οι ελεύθερες αγορές ούτε καν προτείνουν επιτόκιο μια που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπληρωθεί δεκάρα με οποιοδήποτε επιτόκιο, με τα σημερινά φαινόμενα της Ελλάδας. Την Ελλάδα την βγάλανε εκτός αγορών.

Γι' αυτό λένε όλοι ότι θέλουν ανάπτυξη. Η ανάπτυξη σημαίνει περισσότερη παραγωγή, άρα, άμεση πτώση του ποσοστού δανεισμού σε σχέση με το ΑΕΠ, άσχετα με το πόσα δανείζεσαι. Πτώση του ποσοστού σημαίνει χαμηλότερο επιτόκιο σε νέο δανεισμό.

Μιλάνε πολλοί περί τοκογλυφίας των δανειστών μας. Μπούρδες! Τι τόκο θέλετε να σας προτείνουν με 150% ποσοστό δανεισμού προς παραγωγή; Τρελοί είναι εκείνοι, ή εσείς; Ελεημοσύνη θέλετε να σας κάνουν; γιατί; χρωστάνε της γιαγιάς σας; ναι, βέβαια, σας χρωστάνε 70 χρόνια από τον πόλεμο και τώρα το θυμηθήκατε, ξέχασα.

Πράγματι, το κλειδί δεν είναι ο δανεισμός αλλά η παραγωγικότητα, δηλαδή η ανάπτυξη.

Η παραγωγικότητα ανεβαίνει μόνο με δανεισμό, ώστε να επενδύσει η μονάδα παραγωγής περισσότερα από όσα έχει, έτσι ώστε να παράγει και να εισπράξει περισσότερα του χρόνου. Το μυστικό (μην το πείτε σε κανέναν) είναι να δανείζεσαι λιγότερα από όσα περισσότερα πρόκειται να σου αποδώσει σε έσοδα ο δανεισμός. Γιατί, αν δανειστείς περισσότερα από όσα πρόκειται τα δανεικά να σου επιτρέψουνε να βγάλεις, την έβαψες.

Και εδώ είναι που μας χαντάκωσε ο Αντρίκος. Καθώς δανειζότανε, δεν αυξανόταν η παραγωγή αρκετά για να καλύψει το ύψος του δανεισμού. Η παραγωγή αυξήθηκε, αλλά αυξήθηκε δυσανάλογα με τον δανεισμό. Έγεινε, επί Αντρίκου, κακή διαχείρηση της ανάπτυξης καθώς τα δανεικά αντί να μπαίνουν σε παραγωγή μπαίνανε στις τσέπες των ψηφοφόρων οι οποίοι είχαν αποκτήσει φωνή για πρώτη φορά σε δεκαετίες.

Κοντολογίς, το φταίξιμο ανήκει σε μια κοινωνία η οποία επί δεκαετίες φίμωσε τους μισούς της συμπολίτες και τους κράτησε στην σκιά και την φτώχια και την Μακρόνησο, έτσι ώστε όταν εμφανίστηκε ένας λαοπλάνος οι συμπολίτες έριχναν φωτοβολίδες και έβαζαν τα δανεικά στην τσέπη τους αντί να τα βάλουν σε αύξηση παραγωγής ανάλογη του δανεισμού.

Σήμερα πληρώνει η Ελλάδα το γεγονός ότι δεν αναπτύχθηκε επί 30 χρόνια με ρυθμό ανάλογο του δανεισμού. Αλλά, στο τέλος, σε μια χώρα με 85% κατσάβραχα και χωρίς βιομηχανία, με τα βλαστάρια να πρέπει να γίνονται γιατροί και δικηγόροι, ποιά παραγωγή να αναπτύξεις;

Δανεισμός δεν γίνεται δεκτός από του δανειζόμενους όταν τα επιτόκια είναι ψηλά, γι' αυτό και η τωρινή κυβέρνηση κόπτεται να "επιδείξει" βελτίωση και αισιοδοξία ώστε να πέσουν τα επιτόκια της ελεύθερης εκτός μνημονίων αγοράς, και να δανειστούν ξανά για να ανέβει η παραγωγή.

Το κλειδί για την ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι τα φαινόμενα ομαλότητας, υπευθυνότητας, νομιμότητας και ο αέρας αισιοδοξίας.

Το κλειδί είναι τα φαινόμενα. Είναι τόσο απλό.

Ο Ανδρέας έλεγε ψέματα στους Έλληνες και οι επόμενοι έλεγαν ψέματα στους δανειστές. Εν τω μεταξύ οι Έλληνες μάθαιναν σε ένα τρόπο ζωής εκτός της πραγματικότητάς τους. Και τώρα είμαστε στο βάθος του πηγαδιού. Αυτή είναι η κρίση.



υγ. Για να πέσει το ποσοστό κάτω του 100%, με τον δανεισμό να παραμένει στις σημερινές τιμές, η παραγωγή, το ΑΕΠ, πρέπει να αυξηθεί κατά περισσότερο από 50%.





Ντημπέητ: Λεφτά υπάρχουν

Καστελόριζο: Λεφτά δεν υπάρχουν











5 σχόλια:

  1. Μία αντίρρηση. Ο Τσίπρας πρέπει να εκλεγεί, όχι για να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ, ούτε για να διώξει τος κακούς ξένους, αλλά περισσότερο από όλα γιατί πρέπει να εκφραστεί μία άποψη άλλη εκτός από την καθεστηκυία.
    Δεν θεωρώ ότι θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τις απειλές του, ακόμα και αν τις εννοεί.

    Τέλος, ο αποκλεισμός των μαζών από την έκφραση δεν είναι πασοκικό προϊόν, αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος, που μόνο πολιτικό δεν είναι. Μοιάζει περισσότερο με την βασιλική οικογένεια, όπου ο κάθε ένας κληρονομεί θέσεις, παρά, με πραγματικό πολίτευμα. Είναι, ας πούμε, ένα σωρό πρώην χουντικοί που έχουν οι ίδιο ιή οι απόγονοί τους θέσεις στο δημόσιο βία ή ακόμα και την πολιτική, με λεφτά ματωμένα από χαφιεδιές. Αυτά, καλό είναι να μην τα ξεχνάμε. Γιατί όταν βγήκε ο αντρέας το 81, γνωρίζω προσωπικά κόσμο που μέχρι τότε δεν ήξερε ούτε τί είναι σπίτι, ούτε τί είναι κουζίνα με τρεχούμενο νερό, ούτε τουαλέτα μέσα στο σπίτι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Athina, ξεκινώντας από την δεύτερη παράγραφό σου, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη γιατί μάλλον δεν εκφράστηκα καθαρά στο κείμενο όσον αφορά την ευθύνη μιας κοινωνίας η οποία έκλεισε απ' έξω τους μισούς συμπολίτες της. Εννοώ ακριβώς αυτό που γράφεις και εσύ, δηλαδή την ευθύνη της κοινωνίας για τις δεκαετίες πριν το 1981, όπου πράγματι, όπως γράφεις, φτάνοντας προς στο 1981 υπήρχε κόσμος που δεν ήξερε ούτε τι είναι σπίτι, ούτε τι είναι κουζίνα με τρεχούμενο νερό, ούτε τουαλέτα μέσα στο σπίτι. Και, στο κείμενο, το αποδίδω αυτό, σαν ευθύνη, στην κοινωνία (και τους πολιτικούς τους οποίους ανέδειξε) πριν το 1981, γιατί, φτάνοντας στο 1981 και μετά, οι άνθρωποι αυτοί δεν ήξεραν, και ούτε ήξεραν ότι πρέπει να ενδιαφέρονται, για το από που ερχόντουσαν τα λεφτά και σε τι χρησιμοποιούνταν. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με αυτά ο Ανδρέας απλά αγόραζε την ψήφο των πεινασμένων και διψασμένων, χωρίς να τα επενδύει στην παραγωγή για το οικονομικό μέλλον της χώρας (εξ' ου και "λαοπλάνος").

      Οι αριθμοί είναι ανελέητοι και δεν σηκώνουν εκδοχές. Το ποσοστό χρέους έναντι παραγωγής ανέβηκε από το 25% στο 75% και ποτέ δεν ξανάπεσε. Τελεία και παύλα. Η ευθύνη για αυτό το ποσοστό είναι της κυβέρνησης και όχι του λαού. Οπότε, δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον λαό και τα δικαιώματα/ανάγκες του, σαν δικαιολογία για τα λάθη (ή, και τα ψέματα) μιας κυβέρνησης.

      Όσον αφορά τον Ανδρέα v2.0... Σε αυτό το μπλογκ πάντα έχω επισιτίσει την προσοχή στην πραγματικότητα και ρεαλισμό πίσω από τα άδεια μηνύματα της επανέκδοσης του Ανδρέα. Όμως το μόνο που έχω πει είναι ότι πιστεύω πως πρέπει οι πολίτες να είναι συνειδητοποιημένοι ως προς την πραγματικότητα. Εφ' όσον ένας πολίτης λέει, όπως γράφεις κι εσύ, ότι γνωρίζει πως δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει αυτά που λέει, (αλλά τον θέλει για να ακουστούν άλλες φωνές άσχετα με την περεταίρω καταστροφή που θα επέλθει όταν δεν πραγματοποιηθούν οι φαντασιώσεις), αυτό το σέβομαι, γιατί είναι συνειδητοποιημένη γνώμη.

      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  2. Δυστυχώς δεν έχω καταλάβει ποιά άλλη άποψη εκτός από της καθεστηκυίας εκφράζει ο Σύριζα. Την εθνικοποίηση των τραπεζών; Μα αυτή την έκανε και ο Καραμανλής ο παλαιότερος και κατά κάποιο τρόπο, οι ...αμερικάνοι.

    Προσωπικά νομίζω ότι αυτό που έχουμε ανάγκη είναι άλλη νοοτροπία πλην της καθεστηκυίας (που μπολική από δαύτη διαθέτει και ο Σύριζα). Μια διαφορετική κουλτούρα ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ένα νέο modus operandi, πιο κοντά στο 2013 παρά στο 1970. Τί να την κάνω την φιλολογία περί καταπολέμησης φοροδιαφυγής, για παράδειγμα, όταν το μοναδικό εργαλείο συλλογής φόρων που καταφέραμε να φτιάξουμε είναι το έκτρωμα του ...TaxisNet!!! Στη παγκόσμια αγορά εργασίας, οι περισσότεροι από εμάς είναι δυστυχώς στα αζήτητα (ως δεξιότητες, τεχνογνωσία και μεθοδολογία οργάνωσης της εργασίας).

    Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο και προσωπικά όλες τις πολιτικές απόψεις εξόδου από την κρίση που εκφέρονται εδώ, τις ακούω με σεβασμό μεν αλλά βερεσέ δε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κουλτούρα ΕΡΓΑΣΙΑΣ"... Μου θυμίζεις αγαπητέ Spacefreak αυτό που λέω πάντα ότι στην Ελλάδα δουλεύουν τρεις δουλειές αλλά δεν ξέρουν να εργάζονται. Η "δουλειά" φέρνει τις πενταροδεκάρες για εκείνους που δουλεύουν, η "εργασία" όμως αυξάνει την παραγωγή και αυτό παρέχει και μέλλον και πραγματικούς, σταθερούς, μισθούς σε άλλο επίπεδο από της ...δουλείας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει παράδειγμα για να ακολουθηθεί. Πως θα μάθει ο Έλληνας να εργάζεται αντί να δουλεύει; που θα δει το παράδειγμα; Και να την ήξερε κάποιος την διαφορά, πως να εργαστεί αν τα "αφεντικά" και οι "εργοδότες" περιμένουν δουλεία και ιδέα δεν έχουν ούτε εκείνοι τι είναι "εργασία"...

      (Σε οποιαδήποτε χώρα όπου εκτιμάται η εργασία έναντι της δουλείας, το taxisnet που αναφέρεις δεν θα είχε δει ποτέ το φως της ημέρας και θα είχε απολυθεί κόσμος! Όχι όμως στην Ελλάδα. Αν δεν μπορεί ο κόσμος να χρησιμοποιήσει αυτό το έκτρωμα φταίει εκείνος που δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει, επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι που το παρήγγειλαν και το δέχτηκαν, δεν έχουν καν ιδέα του λόγου για τον οποίον έπρεπε να το πετάξουν και να απολύσουν τους κατασκευαστές)

      Η απεργία είναι το δικαίωμα και όπλο του εργαζόμενου για να κάνει τον εργοδότη να του δώσει το δικαιωματικό σωστό μισθό τον οποίον ο εργοδότης κρατάει στο πουγκί του. Οι απεργίες σήμερα γίνονται για να δώσει τι, από που, ποιός --όταν δεν υπάρχει φράγκο να δωθεί, και ο "εργοδότης" είναι οι ίδιοι οι απεργοί μια και το κράτος κανονικά είναι ο πολίτης;

      Όταν ο Έλληνας βγει έξω, ως επί το πλείστον, ταπεινά ή μεγαλοπρεπώς, ήρεμα, οικογενειακά, ή με φιλοδοξία, διαπρέπει --γιατί βγαίνοντας έξω βλέπει και μαθαίνει από παραδείγματα γύρω του, πως να εργάζεται (εκτός από τις μερικές χασούρικες περιπτώσεις βέβαια, που κάποιου του λείπει η μαμά πατρίδα, η μαμά, το σουβλάκι, και αισθάνεται ότι είναι στην μακρινή "ξενιτιά", χωρίς να πάρει χαμπάρι τίποτα).

      Έχεις πέσει ακριβώς στο κέντρο του στόχου με το σχόλιό σου, φίλε Spacefreak... "Κουλτούρα ΕΡΓΑΣΙΑΣ", και από πλευράς εργαζόμενου αλλά και από πλευράς εργοδότου. Στο κέντρο ενός στόχου που κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχει, γι' αυτό και τους αρκεί να περιμένουν τα επόμενα ψίχουλα από τον επόμενο έξυπνο που θα τους τα υποσχεθεί --και όταν δεν τα παραδώσει θα φταίνε βέβαια όλοι οι άλλοι εκτός του ιδίου ή των ψηφοφόρων του...

      Το αξιοσημείωτο είναι ότι πολλοί από εκείνους που επιλέγουν να περιμένουν τα ψύχουλα από τον λαοπλάνο ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι τα ψύχουλα δεν πρόκειται ποτέ να έρθουν. Τα ψηφίζουν όμως. Και ο λόγος για το ότι γίνεται και αυτό, είναι ένα πεδίο έρευνας για εντελώς ξεχωριστή ομάδα ψυχιάτρων και κοινωνιολόγων.

      Κατά την γνώμη μου πάντως, δεν υπάρχει τίποτα το μυστηριώδες να καταλάβει κανείς σχετικά με την άποψη που εκφράζει ο Σύριζα. Είναι απλό: η επανέκδοση του Αντρέα και της καταστροφής που έρχεται όταν ένας όχλος επιλέγει φαντασιώσεις έναντι της πραγματικότητας. Και αυτός ο τρόπος επιλογής είναι το κατεστημένο της χώρας, άρα, πράγματι, ο Σύριζα εκφράζει την άποψη της καθεστηκυίας.

      Καλή σου μέρα και καληνύχτα σ' όλους μας...

      Σημ.: Τώρα που το "αντίβαρο", το οποίο χορηγούσαν στον Σύριζα τα κλούβια αυγά, εξαφανίζεται και μεταλλάσσεται στην επόμενη μετεμψύχωση που θα του δώσει το μισό εκατομμύριο Έλληνες που ψήφισαν τους ουρακοτάγκους, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσει ο τσίπρας και πως θα επανατοποθετήσει τα δέλεαρ των φαντασιώσεων που πλασάρει, για να ταιριάζει στο καινούργιο τοπίο... Μισό εκατομμύριο ξενόφοβοι ρατσιστές και ναζί έχουν μείνει χωρίς αντιπροσώπευση. Θα προσπαθήσει άραγε να τους φέρει κι εκείνους στο μαντρί;

      Διαγραφή
  3. Oooops! Απήντησα με ένα χαμόγελο :-) στο τρίτο σχόλιό σου, και πήγα να σβήσω το δεύτερο που έσβησες κι εσύ, αλλά έσβησα λάθος σχόλιο!

    Εκείνο που έσβησα κατά λάθος έλεγε:
    spacefreak has left a new comment on your post "Καλημέρα":
    ΥΓ. Με το εδώ εννοώ τη χώρα και όχι το φιλόξενο χώρο σου αγαπητέ Δημήτρη.

    Και η απάντησή μου ήταν:
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.