Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:
Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.
Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.
Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.
Τι όμορφα.. βουνά, καταρράκτες, πλαγιές, δέντρα, καλή παρέα!!!!! :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ θερμά για το φωτογραφικό ταξίδι σε ύψη που έχω πολλά χρόνια να κάνω.
Καλημέρα Δημήτρη!
Καλή σου μέρα Margo!
ΔιαγραφήΟ καταρράκτης μας, 70 μέτρων, λέγεται Ακουακέτα και τον ανέφερε, όπως και το χωριό μας, ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία. Σταμάτησε εδώ τον χειμώνα του 1302 στον δρόμο της αυτο-εξορίας του από την Φλωρεντία στην Ραβένα. Είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τα βουνά μας :-) Εκτός από υπέροχα τοπία βέβαια, έχουμε και κατσικίσια τυριά, και μοσχαρίσια κρέατα άλλο πράγμα! Εν τω μεταξύ η παρέα μας φεύγει αύριο και πρέπει να προλάβω να φτιάξω ένα τσουρέκι να πάρει μαζί του :-)))
Νά 'σαι καλά.
Το μεγαλείο της φύσης!!! Υπέροχα, ίσως αγαπώ περισσότερο τη θάλασσα από το βουνό, αλλά ότι και να λέμε όποτε βρίσκομαι σε κάποιο βουνό, με μεθά με τη μαγεία που βλέπω παντού. Είναι υπέροχα, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ αγαπώ με πάθος και την θάλασσα του Αιγαίου, και τους ωκεανούς, και τα βουνά... Δεν με ενδιαφέρει να ζω μακριά από αυτά... Τα πρώτα 40 χρόνια ζούσα σε μεγαλουπόλεις και από 'κει τα επισκεπτόμουνα. Μετά, πια, είχα ένα σπίτι πάνω στον Ατλαντικό, 20 μέτρα από το νερό της ψηλής παλίρροιας, και τώρα ζούμε σ' αυτόν τον παράδεισο του βουνού, με τους χείμαρρους και τον καταρράκτη και τα δάση --αλλά χρειάζομαι και την θάλασσά μου. Η ζωή είναι υπέροχη Roadartist μου!!! :-) Και ο Κώστας αγαπάει και την θάλασσα και τα βουνά το ίδιο... Όταν είμασταν στα Βραχώδη Όρη και ήταν 14 χρονών τον είχα ονομάσει Eagle of Many Nests, και τώρα είναι, πραγματικά!!!
Διαγραφή