Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

American










Γιατί να περιορίζεται κανείς στο όνειρό του, του να πετάει αεροπλάνα αερογραμμών, και να μην κάνει παράλληλα και κάτι άλλο, όπως παραδείγματος χάριν να εκπαιδεύει τους συναδέλφους του σαν εκπαιδευτής στην εταιρεία του, να οργανώνει ένα εθνικό δίκτυο πανεπιστημιακού επιπέδου για προπαρασκευή πριν την είσοδο στην βιομηχανία αερομεταφορών που να φτάνει τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή του να περιλαμβάνει πέντε πανεπιστήμια ...να δέχεται, στα 23 του χρόνια, τον διορισμό στην θέση του Προέδρου στην εθνικού επιπέδου Επιτροπή Παιδείας του συνδικάτου Ένωση Πιλότων Αερογραμμών, θέση που απλά να συμπεριλαμβάνει σαν μέρος της ευθύνης και το πανεπιστημιακό δίκτυο που οργάνωσε ...και να κάνει και το φωτομοντέλο σε διαφημίσεις, ιστοσελίδα και έντυπα της εταιρίας για την οποία πετάει...







Για πολλούς μήνες ο Κώστας ήταν ένας από έξι άτομα συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της εταιρίας του, που προετοίμαζαν μυστικά και σε συνεργασία με μια εταιρεία branding, το καινούργιο λογότυπο, ιστοσελίδα, κανονισμούς, παρουσίαση και έντυπο υλικό, περιμένοντας την ανακοίνωση ότι η American και η US Airways θα ενωνόντουσαν για να σχηματίσουν την μεγαλύτερη αεροπορική εταιρία του πλανήτη. Και, ότι ο στόλος της δικής τους υποδιαίρεσης θα διπλασιαζόταν, σαν μέρος μιας αγοράς αεροσκαφών συνολικής αξίας 2,5 +1,75 δις δολαρίων.


Σε μία από τις συναντήσεις υπαλλήλων για την ανακοίνωση...


Η καινούργια ιστοσελίδα ενεργοποιήθηκε Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 στις 8 το πρωί, ώρα Ανατολικών ΗΠΑ, μιάμιση ώρα αργότερα από την ανακοίνωση της καινούργιας αγοράς αεροσκαφών CRJ900 NextGen, και E185. Στην πρώτη σελίδα και σε μία από τις μέσα σελίδες, βρίσκονται αυτές οι φωτογραφίες για τις οποίες ποζάρισε ο Κώστας τον Νοέμβριο του 2013, όταν ασχολήθηκαν επί δύο ημέρες να τραβούν βίντεο και να παίρνουν φωτογραφίες γι' αυτό τον σκοπό.


Εντελώς ξεχωριστά από τα παραπάνω, ο Κώστας, μετά από διαπραγματεύσεις που έκανε ο ίδιος τους τελευταίους εννέα μήνες κατάφερε, ανακοινώνοντάς το κατά σύμπτωση και αυτό Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013, να προσφέρει η United 30 πιλότους και 30 ταξίδια, 30 μέρες τον χρόνο, για να επενδύσει στην φοιτητική οργάνωση την οποία ξεκίνησε ο Κώστας από το πανεπιστήμιό του πριν 4 χρόνια. Την οργάνωση που προετοιμάζει φοιτητές ως προς τον επαγγελματισμό και εστιάσεις που είναι απαραίτητες για να βελτιωθεί το επίπεδο εκείνων που μπαίνουν στην βιομηχανία των αερογραμμών.

Και, ξεχωριστά από τα παραπάνω, κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2014 θα αναλάβει τα καθήκοντα Προέδρου της Επιτροπής Παιδείας του συνδικάτου. Σε λίγο πάει στην Ουάσιγκτον να συναντήσει τον Πρόεδρο του Συνδικάτου και τα μέλη με τα οποία θα συνεργάζεται στην προσπάθεια της Επιτροπής του να έχει επιρροή στους νόμους, κανονισμούς, κονδύλια, διαπίστευση πανεπιστημίων και κατευθυνσεις που αποφασίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τον γιό μου!






Πως λειτουργούν οι εταιρείες αερογραμμών στις ΗΠΑ...

Σήμερα, υπάρχουν τρεις "Major", εταιρείες:
- American,
- United Continental,
- Delta.
H American (ή New American") είναι το προϊόν της ένωσης της American και της US Airways (9 Δεκεμβρίου 2013).
Η United Continental είναι το προϊόν της ένωσης της United και της Continental (τέλος των '00).
H Delta είναι το προϊόν της ένωσης της Delta και της Northwest (τέλος της δεκαετίας του 1990).

Και τρείς μικρότερες εταιρείες που πετάν μόνο μέσα στις ΗΠΑ:
- Southwest,
- Jet Blue,
- Frontier.

Στην χρυσή εποχή των αερογραμμών, οι γνωστές εταιρείες που ήταν η "ταυτότητα" των ΗΠΑ στο εξωτερικό ήταν η TWA και η Pan Am. Την TWA την απορρόφησε η American πριν περίπου 10 χρόνια. Η Pan Am έκλεισε το 1991.

Με την συγχώνευση της American και της US Airways (για την οποία πετά ο Κώστας) το όνομα που μένει είναι της American, όμως είναι η American εκείνη η οποία στην πραγματικότητα αγοράστηκε. Η American, μεγαλύτερη από την US Airways, ήταν πιο αγαπητή "μάρκα" από τους καταναλωτές, αλλά ήταν υπό νομική προστασία χρεοκοπίας. Η US Airways ήταν τελευταία στην προτίμηση των καταναλωτών αλλά ήταν η πιο υγιής οικονομικά. Με την συγχώνευση, η US Airways έβγαλε την American από την κατάσταση χρεοκοπίας και, ενώ η American θα διοικείται τώρα από διευθυντές της US Airways,  η μία καινούργια εταιρεία θα διατηρήσει το όνομα American επειδή είναι πιο αγαπητό στον καταναλωτή. Όσον αφορά τους καταναλωτές το όνομα US Airways θα σβήσει και θα πετάνε "American". Πως μ' αρέσει η ελεύθερη επιχείρηση και ο καπιταλισμός! Βέβαια, όταν γράφεις για καπιταλισμό στα Ελληνικά, ή στα Ευρωπαϊκά γενικότερα, η λέξη "καπιταλισμός" φέρνει στο μυαλό διαφορετικές έννοιες και πραγματικότητες από αυτές της Αμερικανικής εμπειρίας.

Αυτές οι έξι αεροπορικές εταιρείες, που έχουν μείνει σήμερα στις ΗΠΑ, είναι το γενεαλογικό αποτέλεσμα της εξέλιξης, συγχώνευσης, αλλαγής, ή θανάτου, 90 (ΕΝΕΝΗΝΤΑ) αεροπορικών εταιρειών που γεννήθηκαν στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια των τελευταίων 100 ετών.

- Η American, είναι γενεαλογικό αποτέλεσμα 31 εταιρειών,
- Η United Continental 18 εταιρειών,
- Η Delta 17 εταιρειών,
- Η Southwest τριών,
- Η Jet Blue είναι μία, και,
- Η Frontier από τρεις.
Και υπήρχαν κάποτε και η Braniff που ήταν αποτέλεσμα 5 εταιρειών αλλά έκλεισε,
Η Pan Am 8 εταιρειών αλλά έκλεισε και εκείνη,
και η Eastern, αποτέλεσμα 5 εταιρειών, κι αυτή πλέον παρελθόν.

Κάντε κλικ εδώ για ένα πολύ μεγάλο jpg που περιγράφει το γενεαλογικό δέντρο των Αμερικανικών αεροπορικών εταιρειών.

Εν τω μεταξύ, η κάθε μία από τις σημερινές εταιρείες χωρίζεται στην "μαμά", που κάνει τα διεθνή και σημαντικά εγχώρια δρομολόγια, και μικρότερες εταιρείες που, ενώ κανείς δεν ξέρει τα ονόματά τους και πετάνε υπό το όνομα της "μαμάς", κάνουν τα εγχώρια και τοπικά δρομολόγια.

Παραδείγματος χάριν,
- Τα εγχώρια δρομολόγια της American τα κάνουν εταιρείες που πετάνε υπό το όνομα American Eagle.
- Τα εγχώρια δρομολόγια της US Airways τα κάνανε εταιρείες που πετούσανε υπό το όνομα US Airways Express. Μια από αυτές λέγεται PSA και είναι η παμπάλαια Pacific Southwest Airlines την οποία αγόρασε η US Airways προ δεκαετιών, και τώρα πετάει ως US Airways Express, αλλά στο μέλλον θα πετάει σαν American Eagle. Το όνομα PSA το ξέρουν μόνο οι υπάλληλοι και πιλότοι της PSA, οι οποίοι αν και υπάλληλοι της PSA ανήκουν στην US Airways, δηλαδή την American. Το καταναλωτικό κοινό δεν έχει ιδέα. Δεν είναι μυστικό! έχουν και δίκιά τους ιστοσελίδα. Αλλά το καταναλωτικό κοινό δεν ενδιαφέρεται. Γιατί να ενδιαφερθεί. Το ενδιαφέρον είναι τα χρώματα έξω από το αεροπλάνο και το πόσο φτηνή, άνετη και στην ώρα της είναι η πτήση. Το καταναλωτικό κοινό ενδιαφέρεται για την αίσθηση που του δίνει ένα brand, μια μάρκα. Ζήτω η American.


Αν και, τώρα που μιλάμε για καταναλωτικό κοινό, ένα σεβαστό μέρος του καταναλωτικού κοινού των ΗΠΑ δεν ήθελε αυτές τις συγχωνεύσεις. Πολλοί θα προτιμούσαν μάλιστα να αποσυγχωνευθούν οι υπάρχουσες υπερ-εταιρείες. Πολλοί νοσταλγούν την φιλική και χαμογελαστή Continental που την αγόρασε η United, παραδείγματος χάριν. Αλλά ο καταναλωτής είναι για να καταναλώνει --όχι να λέει και τι θέλει να καταναλώσει, ε; Η ελεύθερη επιχείρηση έχει τους δικούς της νόμους φυσικής εξέλιξης...

Τώρα, η PSA θα διπλασιαστεί σε μέγεθος με 2.5 δις δολάρια καινούργιων αεροπλάνων. Ο Κώστας θα φτάσει κυβερνήτης σε 1-2 χρόνια, και είναι τώρα 23 ετών. Αλλά σε 1-3 χρόνια μπορεί να μεταπηδήσει στην United και να είναι βασισμένος στο Ντένβερ ή το Σαν Φρανσίσκο, αλλά να ζει στην Φλώριδα. Ποιός ξέρει...









Σε αντίθεση, η Ιστορία αερογραμμών στην Ελλάδα είναι απλούστερη: Ο Ωνάσης έχτισε μια από τις καλές εταιρείες του κόσμου, την άφησε στο Ελληνικό κράτος, το Ελληνικό κράτος την έκανε Δημόσιο Μπάχαλο, την ξεκοκάλισε 30 χρόνια και τώρα μείναμε να κρατάμε το λογότυπο το οποίο είναι το μόνο που άφησε όρθιο η Ελλάδα.

Εν τω μεταξύ στην Ιταλία δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι η δομή μίας κοινωνίας επέτρεψε σε έναν άνθρωπο νεώτερο των 40 ετών να κάνει το έν τρίτον του τι έχει ήδη πετύχει ο Κώστας (και μάλιστα χωρίς σφραγίδες χορηγημένες από δημοσίους υπαλλήλους).

Οι Αμερικανοί πιλότοι έχουν μισθούς, (μετά το πρώτο έτος μισθών πείνας της τάξης των $24.000) από 38.000 δολάρια τον χρόνο ως νέος συγκυβερνήτης τοπικών αερογραμμών έως 250.000 δολάρια τον χρόνο σαν μεγάλος σε ηλικία κυβερνήτης διεθνών πτήσεων. Οι μισθοί αυτοί είναι χαμηλοί, και η άπω ανατολή ρουφάει Αμερικανούς πιλότους σαν ηλεκτρική σκούπα. Ένας νέος άνθρωπος που δέχεται τριετές συμβόλαιο σαν συγκυβερνήτης κάπου στην Κίνα, παραδείγματος χάριν, παίρνει προσφορές 18.000 έως 24.000 δολάρια τον μήνα (συν διαμονή), και κάθε τρίμηνο ένα μπόνους 15.000 δολάρια αν δεν είχε ατύχημα. Ένας νέος θα μπορούσε να πάει 3-6 χρόνια στην Κίνα, να γίνει εκατομμυριούχος πετώντας 747, και να επιστρέψει με αρκετό χρόνο για κανονική καριέρα και οικογένεια στην Αμερική. Αλλά ο Κώστας δεν δελεάζεται ούτε από την Κίνα, ούτε από τις εταιρείες της Αραβίας. Θέλει να προχωρήσει Αμερικανικά. (Δεν ξέρω αν το ξέρει, αλλά, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ουάσιγκτον).

Ένας πιλότος δεν πετάει κάθε μέρα. Έχουν πακέτα δρομολογίων που κρατάνε 3-5 μέρες από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο, 2-5 πτήσεις την ημέρα, με φουλ έξοδα και ξενοδοχεία. Κάθε 15 του μηνός βγαίνουν τα πακέτα δρομολογίων της εταιρίας και από την ιστοσελίδα της οι πιλότοι διαλέγουν και ανταλλάσσουν μεταξύ τους τα πακέτα. Ένας πιλότος δεν επιτρέπεται να πετά περισσότερο από ένα συγκεκριμένο αριθμό ωρών σε τακτά χρονικά διαστήματα και, αν οργανώσει έξυπνα τα πακέτα του, μπορεί να έχει πάντα άδεια τα Σαββατοκύριακα, ή/και 15 συνεχείς ελεύθερες μέρες τον μήνα... Συνήθως οι πιλότοι είναι βασισμένοι σε ένα αεροδρόμιο από όπου ξεκινάνε τα πακέτα τους αλλά ζουν αλλού. Ο Κώστας ζει στην Ντεητόνα της Φλώριδας αλλά είναι βασισμένος στην Ντέητον του Οχάιο και παίρνει δύο πτήσεις για να φτάσει στην δουλειά του. Άλλοι είναι βασισμένοι, ας πούμε, στο Λος Άντζελες, αλλά ζουν στην Νέα Υόρκη.  Έκλεισε τα δρομολόγιά του για Φεβρουάριο από τον καναπέ μας τον Ιανουάριο καθώς μαγειρεύαμε για βραδινό.




Η θέα από το γραφείο...




Τους τελευταίους οχτώ μήνες εργαζόταν στην Ντέητον του Οχάιο σαν εκπαιδευτής των συναδέλφων του.
Σε αυτή την φωτογραφία, με έναν καλό του φίλο από το πανεπιστήμιο
ο οποίος αποφοίτησε έναν χρόνο μετά από τον Κώστα και τώρα εκπαιδεύεται αφού προσελήφθη σαν συγκυβερνήτης.
Ωωωω! τι γίνεται αν πατήσω αυτό το κουμπί;;!




Με δύο από τα ξαδέλφια του στην Ιταλία τον Ιανουάριο.
Ξύπνιος 38 ώρες.



Με ένα ξαδελφάκι Έλληνα και ένα ξαδελφάκι Ιταλό στο Φάληρο τον Σεπτέμβριο.
Μετά από 26 ώρες ύπνο σε δύο 24ωρα.




11 Φεβρουαρίου, μεσημέρι, πάνω από την Νέα Υόρκη...










6 σχόλια:

  1. Οι μισθοί που αναφέρεις είναι αστείοι, ο Κώστας θα έπρεπε να είχε γίνει σύμβουλος υπουργού ή τέλος πάντων αυλοκόλακας κάποιου πολιτικού προσώπου και δη στην Ελλάδα, για να αμείβεται περισσότερο και να την περνάει ζάχαρη χωρίς να βάζει τη ζωή του σε κάποιο κίνδυνο πετώντας στους ουρανούς. Θα μου πεις, άλλο πράγμα να είσαι πιλότος, συμφωνώ σε αυτό, βλέπεις έκανες κι εσύ παιδί ρομαντικό!

    Όσο για τις συγχωνεύσεις που αναφέρεις είναι κι αυτές μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Βέβαια, πως είναι δυνατό να υπάρχει ελευθερία όταν αυτή οδηγεί στον συγκεντρωτισμό και στη γιγάντωση, με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι ένα ζητηματάκι, αλλά ο αντίλογος είναι ότι ακόμα και μέσα να ένα τέτοιο περιβάλλον είσαι ελεύθερος να αναπτύξεις μια νέα ιδέα, ένα νέο προϊόν, το οποίο - εάν σε αφήσουν οι γίγαντες - μπορεί κι αυτό να αναπτυχθεί με τη σειρά του. Ρομαντικό πολύ κι αυτό, γενικά πήξαμε στον ρομαντισμό τελευταία!

    Όσο για την ιδέα να παραμείνει το brandname της American το βρίσκω πολύ έξυπνο και λογικό και δείχνει μια επιχειρηματική ευστροφία. Οι συγχωνεύσεις σαρώνουν συνήθως τους συγχωνευμένους, οι οποίοι πάνε κληρονομιά μαζί με τη συχγωνευθείσα εταιρεία και συνήθως τους τρώει η μαρμάγκα, καλούς και κακούς, αν έχεις την ευκαιρία να το σκάσεις από το μεγάλο (συγχωνευμένο) μαντρί έχε καλώς, αλλιώς περίμενε η ελεύθερη οικονομία να κάνει τον κύκλο της κι από τη φάση της συγκέντρωσης να περάσει στη φάση της ανάπτυξης, μέχρι τότε κάτι θα βρει να φας κι εσύ, στην ανάγκη εάν δεν έχεις ψωμί, φάε παντεσπάνι!

    Ένα μεγάλο μπράβο στον Κώστα πάντως, είμαι σίγουρος ότι θα του μοιάσεις στην πορεία και μην τυχόν και την κάνει από την Αμερική, ξέρεις εσύ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό σου απόγευμα Τζων Μπόη!

      Βέβαια, οι ακτιβιστές των συνδικάτων λένε ότι οι μισθοί αυτοί είναι ...χαμηλοί και ότι πρέπει να απεργούν οι πιλότοι. Μάλιστα, κάποιοι κακολόγησαν τον Κώστα προσωπικά στο ίντερνετ τον Δεκέμβριο επειδή σε ομιλίες του σε ένα πανεπιστήμιο σαν επισκέπτης ομιλητής έδωσε τα πραγματικά στοιχεία μισθών τα οποία οι ακτιβιστές λένε ότι φέρονται ως μεγαλύτερα της πραγματικότητας. Μερικά σχόλια διαγράφτηκαν όταν ένα πανεπιστήμιο πρότεινε ότι οι δικηγόροι του είχαν αποδεικτικά στοιχεία περί ηθελημένης δυσφήμησης και παραπληροφόρησης εκ μέρους μερικών σχολιαστών. Σε κάθε περίπτωση, είναι και η διαφορετική νοοτροπία μεταξύ ηπείρων. Φερ' ειπείν: πράγματι εμείς αναφέρουμε ότι για να έχει κανείς άλφα ή βήτα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Μεσόγειο πρέπει να είναι σύμβουλος υπουργού, πολιτικού κλπ., ενώ στην Βόρειο Αμερική έρχεται αυθόρμητα να στοχεύεις όχι στο να είσαι ο "σύμβουλος" αλλά στο να είσαι ο ίδιος ο "υπουργός".

      Από την άλλη μεριά, όσον αφορά τον οποιονδήποτε κίνδυνο, πετώντας, το 2012 στις ΗΠΑ, σε πτήσεις εσωτερικές συν εξωτερικού που άρχισαν ή τελείωσαν στις ΗΠΑ πέταξαν (σε πτήσεις αερογραμμών) 815.300.000 επιβάτες και σκοτώθηκαν μηδέν επιβάτες. Δεν χρειάζεται καν να βρούμε στατιστική αυτοκινητιστικών και άλλων θανάτων για να συγκρίνουμε το ποσοστό ασφάλειας των πτήσεων.

      Οι συγχωνεύσεις είναι η πορεία της ελεύθερης αγοράς η οποία όμως είναι παλινδρομική, οπότε πρέπει να την κατανοούμε στο σύνολο της σφαίρας της και όχι μόνο από την οπτική της συγχώνευσης. Στις ΗΠΑ απαγορεύεται το μονοπώλιο και η συγκεκριμένη συγχώνευση καθυστέρησε μήνες λόγω της έρευνας που αυτόματα έγινε από την δικαιοσύνη, συνταγματικά, και επετράπη αφού πληρούσε τους όρους μια και ακόμα υπάρχουν εναλλακτικές στον καταναλωτή (υποσημείωση: στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, η "μία" μεγάλη εταιρεία είναι το μπράντ, ενώ στην πραγματικότητα αποτελείται από αρκετές εταιρείες, και η δικαιοσύνη λαβαίνει υπ' όψιν της και τον υπάλληλο). Στις ΗΠΑ η τηλεφωνική εταιρεία ήταν μία, η Bell (την λέγανε Ma' Bell δηλαδή Μαμά Μπελ) και στις 8 Ιανουαρίου του 1982 το "υπουργείο" δικαιοσύνης την έσπασε σε εφτά ξεχωριστές, τοπικές εταιρείες μετά από συνταγματική πάλη οκτώ ετών από το 1974. Τα περασμένα τριάντα χρόνια οι εφτά άρχισαν να συγχωνεύονται πάλι, αλλά και καινούργιες μπήκαν στο τοπίο (και αλλάζει και η τεχνολογία). Η τέχνη είναι να αφήνεις ελεύθερη την αγορά αλλά και να έχεις αφ' ενός σύνταγμα (το ντοκουμέντο, όχι την πλατεία) και αφ' εταίρου νοοτροπία και βούληση και την αυτόματη διαδικασία να το εφαρμόζεις (πίστη σε ...αυτορρύθμιση χωρίς κανονισμούς και ελέγχους θα ήταν, μάλλον, άκρως ...ρομαντική), ώστε να εισάγεις στο σύστημα κάποια προστασία του καταναλωτή ως πολίτη με δικαιώματα. Και εφ' όσον ο καταναλωτής είναι θεωρητικά κύριος της αγοράς, όσο πιο χειραφετημένος αισθάνεται και όσο πιο "μορφωμένος" είναι, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να ελέγχει τους προμηθευτές.

      Βέβαια, η ατμόσφαιρα που έδωσα στην παραπάνω παράγραφο είναι "ρομαντική" αλλά ο ρομαντισμός δεν φέρνει τίποτα το αρνητικό όταν κινείται πάνω από βάσεις ρεαλιστικές τις οποίες και εμπνέει και εφαρμόζει το σύστημα μιας κοινωνίας :-)

      Δεν νομίζω να υπάρχει "κίνδυνος" να μετακομίσει στο Ντουμπάι ή στο Πεκίνο ο νεαρός. Πιστεύει στις ΗΠΑ και τις αγαπάει. Μου δίνει χαρά και περηφάνια να τον βλέπω να παίρνει αποφάσεις γενικά στην ζωή του βασισμένες όχι τόσο στον οικονομικό παράγοντα όσο στο τι πιστεύει και τι θεωρεί αξιόλογο σε ένα πλαίσιο. Από που να το κληρονόμησε... :-)

      Διαγραφή
  2. Δημήτρη, η φράση που έγραψες στο τέλος του πρώτου μέρους, σημαίνει ότι είσαι ένας πατέρας που ακούει τα θέλω του παιδιού του, και το υποστηρίζει στις επιλογές του. Εγώ θέλω να μοιάσω και στους δυο σας! Να είστε καλά, και πάντα μπροστά και ψηλά ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Marron, σ' ευχαριστούμε :-)

      Όσον αφορά το δικό μου μέρος της εξίσωσης, πιστεύω ότι αν θέλει κανείς να βοηθήσει έναν άνθρωπο να γίνει υπεύθυνο άτομο, ο μοναδικός τρόπος είναι να του δώσεις υπευθυνότητα από την αρχή της ζωής του. Την πρώτη φορά που το έκανα αυτό συνειδητά και επί τούτου ο Κώστας ήταν μερικών μηνών και τα μάτια του ενδιαφέρθηκαν για ένα μικρούλι μαξιλαράκι φτιαγμένο σαν κεφάλι λιονταριού που χαμογελούσε. Καθώς ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα μετά από αλλαγή πάνας, άφησα το λιονταράκι εκεί που μπορούσε να το βλέπει και να το φτάσει. Περίμενα υπομονετικά, κρυμμένος, για 25 λεπτά μέχρι που ο Κώστας σιγά-σιγά οργάνωσε τις κινήσεις και το βλέμμα του, το έπιασε με το χέρι του μόνος του και το έφερε στο πρόσωπό του. Ήταν η πρώτη φορά που ο Κώστας θέλησε κάτι στην ζωή, άπλωσε το χέρι του και το πήρε μόνος του.

      Όσον αφορά τις επιλογές του δεν χρειάζεται να ακούω τα θέλω του και να υποστηρίζω τις επιλογές του: δεν είναι δικιά μου δουλειά αυτό. Η δική μου δουλειά, όπως και προς κάθε άνθρωπο είναι να σέβομαι τις επιλογές του. Η δική μου δουλειά ήταν να του δώσω τα εργαλεία με τα οποία να αξιολογεί και να κάνει επιλογές μόνος του, και την ανεξαρτησία και υπευθυνότητα να τις ακολουθεί :-) και την δική μου αυτοπειθαρχία να μην επιβάλω τις δικές μου αξίες στο άτομό του από τις πρώτες βδομάδες μέχρι που έγινε οικονομικά ανεξάρτητος στα 21.

      Ήλπιζα να καταλάβει μερικά από αυτά μέχρι να γινότανε 40-50, αλλά έχει ήδη καταλάβει τα περισσότερα και μου τα έχει πει και εξηγήσει πολλές φορές όπως τα κατάλαβε και τα θυμάται λεπτομερώς. Ειλικρινά, ενστικτωδώς δεν τον αισθάνομαι τόσο σαν "παιδί"-γιό μου. Περισσότερο, είμαστε ισότιμοι φίλοι, από τα 14 του περίπου.

      Μια τέτοια αντιμετώπιση, εκτός από την πίστη του ότι είναι σωστή, χρειάζεται τρομερή αυτοπειθαρχία από μέρους του γονιού. Άλλωστε πως θα μπορούσε να απαιτήσει ένας γονιός αυτοπειθαρχία από το παιδί του αν δεν την έχει ήδη ο ίδιος για τον εαυτό του στο τι σκέψεις επιτρέπει να γίνουν φανερές, σε τι ατμόσφαιρά, και πως φέρεται;

      Τώρα έχουμε και η Μαργαρίτα κι εγώ πρόβλημα με το πως άλλοι συνεχώς συμμαζεύουν ότι αφήνει πίσω του ο ανιψιός μας και τα βάζουν όλα στην θέση τους. Όταν το έκανε αυτό η μάνα του Κώστα ήμουν σε πολύ δύσκολη θέση γιατί δεν ήταν θέση μου να πω σε άλλο γονιό τι να κάνει, ιδίως μπροστά στο παιδί. Στην περίπτωση του Κώστα είχα σιγά-σιγά δημιουργήσει ένα καλαμπούρι, ότι οι υπηρέτες συμμαζεύουν αυτά που αφήνει δεξιά και αριστερά ο βασιλιάς, και γελούσαμε, κάθε φορά που το έκανε η μητέρα του, μέχρι που άρχισε να σκέφτεται ο ίδιος ότι το να συμμαζεύει αυτά που αφήνει γύρω του είναι δική του υπευθυνότητα και όχι του γονιού (που μετά παραπονιέται ότι συμμαζεύει κιόλας). Ο μόνος τρόπος να βοηθήσεις έναν άνθρωπο, νομίζω, είναι να του δώσεις τα "εργαλεία" κα να του επιτρέψεις να βοηθήσει τον εαυτό του...

      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια στον Κώστα (αλλά και σε σένα) και εύχομαι να πραγματοποιήσετε όλα τα όνειρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε ξάδελφε! τα συγχαρητήρια όλα δικά του :-) Εγώ κάνω ηλιοθεραπεία κάτω από το φως της χαράς που εκπέμπει :-))) Πάντως τα όνειρα είναι μόνο εκείνα που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα, και έτσι που πάει να δούμε τι θα σκαρφιστεί να θέλει να κάνει μετά. Τώρα μου έστειλε μια φωτογραφία πάνω από την Νεα Υόρκη και την έβαλα στο τέλος της ανάρτησης. Ευχές και για σας, με αγάπη, πάντα.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.