Είναι θλιβερό και αποκαρδιωτικό, έχοντας μεγαλώσει τα '60, '70 και '80, να βλέπει κανείς ότι μέχρι το τέλος της ζωής του, και κατά πάσαν πιθανότητα στην ζωή των παιδιών του και των εγγονιών του, ο κόσμος της ανθρωπότητας θα μπαίνει όλο και βαθύτερα σε έναν καινούργιο Μεσαίωνα, στην επόμενη εποχή σκοταδισμού που έχει ήδη ξεκινήσει. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Είναι τα παλινδρομικά κύματα της εξέλιξης της ανθρωπότητας, που τώρα τυχαίνει να υποχωρούν... όπως υποχώρησαν και στο παρελθόν, γύρω στον πέμπτο αιώνα, και χίλια εφτακόσια χρόνια πρωτύτερα...
Το 1980 ένας άνθρωπος που ξεχείλιζε από ζωή κατάφερε να μεταδώσει τον ενθουσιασμό και τις γνώσεις του σε μια ολόκληρη γενεά. Και είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον ευχαριστήσω προσωπικά.
Το 1980 ένας άνθρωπος που ξεχείλιζε από ζωή κατάφερε να μεταδώσει τον ενθουσιασμό και τις γνώσεις του σε μια ολόκληρη γενεά. Και είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον ευχαριστήσω προσωπικά.
Τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, η χήρα του Καρλ Σέηγκαν, Άνν Ντρουγιάν, και ο Αμερικανός αστροφυσικός Νηλ ντεΓκράς Τάισον έφεραν στην τηλεόραση μια καινούργια αναβαθμισμένη, και ενημερωμένη με τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις, έκδοση της σειράς Cosmos.
Η σειρά 13 ωριαίων επεισοδίων που είχε γυρίσει και παρουσιάσει ο Καρλ Σέηγκαν λεγόταν:
Cosmos: Ένα προσωπικό ταξίδι.
Η καινούργια σειρά 13 ωριαίων επεισοδίων που παρήγαγε η Ανν Ντρουγιάν και παρουσιάζει ο Νηλ ντεΓκράς Τάισον λέγεται:
Cosmos: Μια Οδύσσεια στον χωροχρόνο.
Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στην Αμερικανική τηλεόραση τον Μάρτιο του 2014.
Η σειρά 13 ωριαίων επεισοδίων που είχε γυρίσει και παρουσιάσει ο Καρλ Σέηγκαν λεγόταν:
Cosmos: Ένα προσωπικό ταξίδι.
Η καινούργια σειρά 13 ωριαίων επεισοδίων που παρήγαγε η Ανν Ντρουγιάν και παρουσιάζει ο Νηλ ντεΓκράς Τάισον λέγεται:
Cosmos: Μια Οδύσσεια στον χωροχρόνο.
Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στην Αμερικανική τηλεόραση τον Μάρτιο του 2014.
Αμέσως ακούστηκαν δυνατά παράπονα από την γεωγραφική μέση των ΗΠΑ: Οκλαχόμα κλπ.
Άνθρωποι και Ιδρύματα, σχολεία και εκκλησίες εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους για το ότι δεν δίνεται ίσος χρόνος έκθεσης από τα ΜΜΕ για την άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε όλο το σύμπαν σε έξι μέρες πριν κάπου έξι χιλιάδες χρόνια.
Η απάντηση βέβαια σε εκείνους που με τόση έμφαση παραπονούνται, είναι ότι η Επιστήμη ασχολείται με χειροπιαστά αποδεικτέα γεγονότα ενώ η θρησκεία αρκείται στην μυθολογία άρα είναι μήλα και πορτοκάλια (κι ας είναι όλοι φρούτα).
Σε αυτό θα απαντήσουν βέβαια ότι η θρησκεία δεν είναι μυθολογία αλλά ο λόγος του Θεού... και ότι δεν έχει την παραμικρή σημασία ότι τον ...λόγο του Θεού τον έγραψαν άνθρωποι. Τους τον υπαγόρευε.
Οπότε, μπορείς να απαντήσεις, εντάξει, μόλις αρχίσετε να προβάλετε το Cosmos μετά από την Θεία Λειτουργία Κυριακή πρωί, θα προβάλουμε κι εμείς την Θεία Λειτουργία μετά από το Cosmos, και θα βάλουμε και κάποιον να εξηγεί πως ο Θεός έπλασε τον κόσμο σε έξι μέρες πριν έξι χιλιάδες χρόνια. Αλλά ούτε αυτό θα τους ικανοποιήσει.
Από εκεί και πέρα χρειάζεται αυτοσυγκράτηση διότι το επόμενο βήμα θα ήταν να τους εξηγήσεις ότι είναι ντιπ ηλίθιοι, αλλά μετά θα απαντούσαν ότι είναι οι επιστήμονες ντιπ ηλίθιοι και όχι οι ίδιοι. Άκρη δεν θα βγει.
Η ερώτηση είναι πως είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η συζήτηση... Αλλά, κοιτώντας γύρω μας βλέπουμε ότι οι θεοφοβούμενοι της Οκλαχόμα και του Κάνσας είναι μόνο ένα σύμπτωμα. Η αρρώστια είναι βαθύτερα ανθρώπινη και εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως συνέχεια.
Το να πιστεύει κανείς με όλη του την ψυχή ότι υπάρχει ένας γέρος στον ουρανό που δημιούργησε όλο το σύμπαν μόνο για μας σε έξι μέρες, ότι ο Νώε έσωσε όλα τα ζώα και ότι οι δεινόσαυροι έζησαν πριν τέσσερεις-πέντε χιλιάδες χρόνια, δεν έχει πολύ διαφορά από το να πιστεύει κάποιος αυτά που λέει ότι θα κάνει ο τσίπρας. Ή να πιστεύει ότι οι φυλές έχουν διαφορές μεταξύ τους και ότι ο Κασιδιάρης δεν είναι πίθηκος.
Είναι η ανθρώπινη ανάγκη να πιστεύει κανείς κάτι, οτιδήποτε, που να τον κάνει, ή να την κάνει, να αισθάνεται ότι κάποια ιδιαίτερη σημασία έχει σαν ύπαρξη --και υπάρχει "σωτηρία". Σαν άτομα το χρειάζονται αυτό, προσωπικά, το έχουν ανάγκη πολλοί άθνρωποι --αλλιώς θα αυτοκτονούσαν ή θα κλεινόντουσαν στην ντουλάπα τους με ένα καπέλο φτιαγμένο από ασημόχαρτο για να προστατευτούν από την ακτινοβολία.
Πάντα υπήρχαν στην ανθρωπότητα τέτοιες τάσεις. Το θλιβερό είναι ότι η παλίρροια της εξέλιξης της ανθρωπότητας μας έφερε πάλι στην απαραίτητη εποχή του σκοταδισμού, για να κοιμηθεί λίγο η ανθρωπότητα να ξεκουραστεί. Τα συμπτώματα πλυθαίνουν, και δεν θα προλάβουμε εμείς να δούμε την γέννηση του επόμενου Λεονάρντο.
Θα έρθει όμως εκείνη η μέρα, κάποτε στο μέλλον, αν δεν τινάξουμε πρώτα τον πλανήτη μας συντρίμμια στον Cosmos.
Νομίζω πως εμείς οι άνθρωποι - γενικά, ως είδος - είμαστε πολύ μικροί και "λίγοι" και πολύ βαθειά χωμένοι (και με την πλάτη γυρισμένη προς την έξοδο) στην Σπηλιά του Πλάτωνα, οπότε η πίστη σε οτιδήποτε μας είναι αναγκαία. Χρειαζόμαστε να πιστεύουμε ότι κάπου μέσα σ' αυτήν την Σπηλιά υπάρχει ένα άνοιγμα (καθότι δεν γνωρίζουμε for a fact ότι υπάρχει) και βασισμένοι στην πίστη αυτή το ψάχνουμε. Τώρα το αν κάποτε κάποιοι καταφέρουν (ή αν ήδη το έχουν καταφέρει κάποιοι) να το βρουν το ρημαδιασμένο το άνοιγμα και βγουν από την Σπηλιά στο Φως, την Γνώση και την Αλήθεια δεν το γνωρίζω. Αλλά ένα είναι σίγουρο: όποιοι το καταφέρουν (ή το έχουν καταφέρει), θα το κάνουν βασισμένοι στην πίστη τους. Γιατί σίγουρα η Γνώση και η Αλήθεια δεν έχουν κατακτηθεί με τίποτα ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι πολύ όμορφο Αγγελική μου... γιατί, είναι η πίστη και μόνο που δίνει όχι μόνο "κέντρο" στον άνθρωπο αλλά και κίνητρο να προχωρήσει, και δύναμη να υπομείνει, και χαρά για να απολαύσει... Στην Γνώση και την Αλήθεια στρέφεται η πίστη του καθενός, είτε στην Γνώση και την αλήθεια του Giordano Bruno, ή του Σπινόζα και του Άινστάιν, είτε του Πάπα Φρανσέσκο, είτε του Παύλου, και δεν φτάνει Μπλογκ ολόκληρο να τελειώσω την λίστα των ονομάτων... γιατί Θεοί υπάρχουν όσοι και άνθρωποι που έζησαν, σκέφτηκαν και πέρασαν τις σκέψεις τους στις επόμενες γενεές... Όσο περισσότερα καταλαβαίνει κανείς, τόσο λιγότερα γνωρίζει, γιατί η κατανόηση ενός πράγματος αποκαλύπτει άλλα δέκα που δεν γνωρίζουμε, που δεν τα αντιλαμβανόμασταν καν πριν ώστε να καταλάβουμε ότι δεν τα γνωρίζουμε...
Διαγραφή"Χωμένοι στη σπηλιά του Πλάτωνα"... με την πλάτη γυρισμένη προς της έξοδο. Η αλήθεια ίσως, πιστεύω ότι, είναι, πως την Αλήθεια ποτέ δεν θα την κατακτήσει το είδος μας --αλλά αυτήν ψάχνουμε, και της δίνουμε ονόματα... Επιστήμη, Θεός... και είναι ονόματα διαφορετικά και εικόνες διαφορετικές, από οδούς διαφορετικές, για το ίδιο Ένα πράγμα του οποίου είμαστε ομοούσιο μέρος --της φύσης, και του σύμπαντος...
Ο γνώμονας, για μένα και μόνο φυσικά, είναι ότι όσα περισσότερα πιστεύουμε ότι ξέρουμε τόσο σημαίνει περισσότερο ότι έχουμε μέσα μας φόβο που δεν μας επιτρέπει να συλλογιστούμε κοιτώντας την φύση κατάματα... όσο περισσότερο φοβόμαστε τόσο περισσότερο έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε ότι αυτά που πιστεύουμε είναι σωστά.
Ίσως, η γνώση και η αλήθεια να είναι ότι δεν έχει σημασία τι είναι Γνώση και Αλήθεια αλλά ότι, ότι και να είναι, είμαστε αναπόσπαστο, μικρούλι, απειροελάχιστο, αλλά υπέροχο μέρος της... ότι δεν είναι "έξω" από την "σπηλιά", αλλά μέσα μας και γύρω μας... μία οντότητα...
Καλό απόγευμα!
δίκιο έχεις. ξαναγυρνάμε στο μεσαίωνα. εδώ οι μουσουλμάνοι φοράνε ακόμα τσαντόρ στις γυναίκες και μεις πάμε να τους δείξουμε το κόσμος; αλλά αν οι χριστιανοί που υποτίθεται είναι πιο εξελιγμένοι πνευματικά αντιδρούν έτσι, τι να περιμένουμε; άντε βρε, και στο ότι η γη είναι επίπεδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρετισμούς και φιλια στη μαργαρίτα!
Καλησπέρα σου Ρία!
ΔιαγραφήΕίναι αλήθεια βέβαια ότι, όχι μόνο αρκετές από τις ανακαλύψεις που παρουσιάζονται στο Cosmos τις έκαναν Μουσουλμάνοι, αλλά οι Χριστιανοί έκαιγαν στην πυρά μεγάλες διάνοιες όπως τον Giordano Bruno.
To Cosmos, βέβαια, δεν το "παρουσιάζουν" οι ...Χριστιανοί στους Μουσουλμάνους (λες ότι "πάμε να τους δείξουμε το κόσμος"). Το Cosmos το παρουσιάζουν άνθρωποι που είχαν την διπλή τύχη να έχουν γνώσεις και να μην φοράνε "λοφία" μόνο και μόνο επειδή έχουν γνώσεις, και, το παρουσιάζουν σε εκείνους που θα ήθελαν την ευκαιρία να αποκτήσουν γνώσεις, άσχετα με τα πιστεύω τους, το χρώμα τους κλπ. Το να μην "κολλάμε" στην θρησκεία το χρώμα κλπ., στις συζητήσεις, το να μην πιτσεύει κανείς ότι είναι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλο, είναι κατά την γνώμη μου το πρώτο και απαραίτητο βήμα προς την Γνώση, άνευ του οποίου η γνώση δεν σημαίνει τίποτα...