Υπάρχει μία έκφραση στα Αμερικανικά Αγγλικά: "The usual suspects". Η κατ' ευθείαν μετάφραση είναι "οι συνηθισμένοι ύποπτοι". Η πιο γνωστή χρήση της έκφρασης είναι από την ταινία "Καζαμπλάνκα" όπου στο τέλος, για να δραπετεύσει η Ίνγκριντ Μπέργκμαν με το αεροπλάνο, με τον αντιστασιακό σύζυγό της Βίκτωρ Λάσζλο, ο Ρικ (Χάμφρη Μπόγκαρτ) πυροβολεί και σκοτώνει τον ταγματάρχη Στράσερ των Ες-Ες παρουσία του Γάλλου αρχηγού της αστυνομίας Λουί Ρενώ (Κλωντ Ρέινς). Βλέποντας την δολοφονία ο Λούι (στα Αμερικάνικα το Λουί προφέρεται Λούι) δίνει αμέσως διαταγή στον υπασπιστή του: "Ο ταγματάρχης Στράσερ δολοφονήθηκε. Συλλάβετε τους συνήθεις υπόπτους" (καθώς κοιτάζει με νόημα τον Χάμφρη Μπόγκαρτ).
Και, αφού απογειώθηκε το αεροπλάνο, ο Χάμφρη Μπόγκαρτ και ο Κλωντ Ρέινς απομακρύνονται από τον διάδρομο μαζί. Ο Μπόγκαρτ λέει στον Ρέινς το κλασσικό:
"Λούι, νομίζω ότι αυτή είναι η αρχή μιας θαυμάσιας φιλίας".
Οι συνηθισμένοι ύποπτοι είναι εκείνοι που πληρώνουνε τα σπασμένα των άλλων στα δημόσια μάτια. Αλλά επίσης είναι εκείνοι που καλούνται πάντα από τους τρώγοντες να στρώσουν το τραπέζι. Είναι εκείνοι που είναι άνευ ευθύνης, τους αποδίδεται όμως η ευθύνη στα δημόσια μάτια. Δεν είναι πάντα αθώοι, οι συνηθισμένοι ύποπτοι. Μπορεί να είναι απλώς βλάκες, ή και οι ίδιοι καταχραστές των περιπτώσεων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, εκείνοι που ονειρεύονται και δημιουργούν τα συστήματα και τα έργα που θα αντιγράψουν την Ευρώπη ή την Αμερική κόντρα στην Ελληνική πραγματικότητα είναι οι συνηθισμένοι ύποπτοι που καταστρέφουν τα πάντα για να φάνε οι λίγοι, δημιουργώντας, κατά την έκβαση, άχρηστες και ασυνάρτητες βλακείες.
Μιλάω για τους σχεδιαστές των μεγάλων έργων που πρόκειται να γίνουν στο κέντρο της Αθήνας και από Φάληρο μέχρι Βουλιαγμένη και Σούνιο, στην λεγόμενη "Αθηναϊκή Ριβιέρα".
Οι συνηθισμένοι ύποπτοι σε αυτήν την περίπτωση είναι μάλλον οι συνηθισμένοι ηλίθιοι με δίπλωμα από τα εξωτερικά, ή δόντι στα τζάκια παλιά και καινούργια --που ιδέα δεν έχουν τι τους γίνεται εφ' όσον τρώνε κάτι κι εκείνοι.
Οι ηλίθιοι που παριστάνουν τους αναβαθμίζοντες την χώρα εις όφελος των φαταούλων της κυβέρνησης και τοπικών "αυτο-μασο-διοικήσεων", για τα μάτια του μεσανατολίτικου λαού που παριστάνει τον ΕυρωΠέος.
Δισεκατομμύρια θα ξοδευτούν πάλι, όπως ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς, αναβαθμίζοντας το ντηζάιν και το λουκ της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την μετακίνηση αντί να δώσουν λύση σε εκείνους που είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται (αναβαθμίζοντας την ύπαιθρο, τους νόμους, και την ζυγισμένη διανομή κατοίκων στο Ελλαδιστάν, αντί να φτάχνουνε πεζόδρομους και Ριβιέρες).
Στην φωτογραφία πάνω, από Το Βήμα, βλέπετε πρώτο πλάνο την παραλία του Παλιού Φαλήρου με φώτοσοπ το πράσινο από Φλοίσβο ίσαμε Καλαμάκι, και στο βάθος, το Ελληνικό ως πράσινο πάρκο. Στο βάθος κήπος, που λένε.
Και, αφού απογειώθηκε το αεροπλάνο, ο Χάμφρη Μπόγκαρτ και ο Κλωντ Ρέινς απομακρύνονται από τον διάδρομο μαζί. Ο Μπόγκαρτ λέει στον Ρέινς το κλασσικό:
"Λούι, νομίζω ότι αυτή είναι η αρχή μιας θαυμάσιας φιλίας".
Οι συνηθισμένοι ύποπτοι είναι εκείνοι που πληρώνουνε τα σπασμένα των άλλων στα δημόσια μάτια. Αλλά επίσης είναι εκείνοι που καλούνται πάντα από τους τρώγοντες να στρώσουν το τραπέζι. Είναι εκείνοι που είναι άνευ ευθύνης, τους αποδίδεται όμως η ευθύνη στα δημόσια μάτια. Δεν είναι πάντα αθώοι, οι συνηθισμένοι ύποπτοι. Μπορεί να είναι απλώς βλάκες, ή και οι ίδιοι καταχραστές των περιπτώσεων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, εκείνοι που ονειρεύονται και δημιουργούν τα συστήματα και τα έργα που θα αντιγράψουν την Ευρώπη ή την Αμερική κόντρα στην Ελληνική πραγματικότητα είναι οι συνηθισμένοι ύποπτοι που καταστρέφουν τα πάντα για να φάνε οι λίγοι, δημιουργώντας, κατά την έκβαση, άχρηστες και ασυνάρτητες βλακείες.
Μιλάω για τους σχεδιαστές των μεγάλων έργων που πρόκειται να γίνουν στο κέντρο της Αθήνας και από Φάληρο μέχρι Βουλιαγμένη και Σούνιο, στην λεγόμενη "Αθηναϊκή Ριβιέρα".
Οι συνηθισμένοι ύποπτοι σε αυτήν την περίπτωση είναι μάλλον οι συνηθισμένοι ηλίθιοι με δίπλωμα από τα εξωτερικά, ή δόντι στα τζάκια παλιά και καινούργια --που ιδέα δεν έχουν τι τους γίνεται εφ' όσον τρώνε κάτι κι εκείνοι.
Οι ηλίθιοι που παριστάνουν τους αναβαθμίζοντες την χώρα εις όφελος των φαταούλων της κυβέρνησης και τοπικών "αυτο-μασο-διοικήσεων", για τα μάτια του μεσανατολίτικου λαού που παριστάνει τον ΕυρωΠέος.
Δισεκατομμύρια θα ξοδευτούν πάλι, όπως ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς, αναβαθμίζοντας το ντηζάιν και το λουκ της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την μετακίνηση αντί να δώσουν λύση σε εκείνους που είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται (αναβαθμίζοντας την ύπαιθρο, τους νόμους, και την ζυγισμένη διανομή κατοίκων στο Ελλαδιστάν, αντί να φτάχνουνε πεζόδρομους και Ριβιέρες).
Στην φωτογραφία πάνω, από Το Βήμα, βλέπετε πρώτο πλάνο την παραλία του Παλιού Φαλήρου με φώτοσοπ το πράσινο από Φλοίσβο ίσαμε Καλαμάκι, και στο βάθος, το Ελληνικό ως πράσινο πάρκο. Στο βάθος κήπος, που λένε.
Αν ξέρει κανείς περί παραλιακής, θα καταλάβει αμέσως ότι το προτεινόμενο roundabout (στρογγυλή πλατεία κυκλοφορίας) στον Φλοίσβο, θα προεκτείνει το σύνηθες φρακάρισμα ίσαμε το Φιξ, τον Πειραιά και την Βούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:
Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.
Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.
Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.