Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Αξιολόγηση











Η απόδοση, αποτελεσματικότητα και συμπεριφορά οποιουδήποτε ανθρώπου στην εργασία του εξαρτώνται από τον συνδυασμό:
- Ανατροφή από το σπίτι,
- Παιδεία από την πολιτεία,
- Αλληλεπίδραση με την κοινωνία.
Και, σε μέτρο καθοριστικό, από:
- Την δομή του συστήματος στον εργασιακό χώρο, υποδομή, κτήρια, εργαλεία, κανονισμούς και νόμους,
- Την αλληλεπίδραση με τους άμεσους συναδέλφους, προϊσταμένους και υφισταμένους.
- Την αλληλεπίδραση με το κοινό και πελάτες.

Ενώ υπάρχουν σίγουρα εκείνοι που είναι "κηφήνες", ή πραγματικά ανίκανοι, ή απλά κακοί άνθρωποι, και υπάρχουν και εκείνοι που είναι παραδείγματα προς μίμηση, έντιμοι, ικανότατοι και συνειδητοί, αυτά τα δύο άκρα αποτελούν μεγάλη μειοψηφία μπροστά στον μέσο όρο, μπροστά στην γενική εντύπωση και απόδοση της μεγάλης πλειοψηφίας του σώματος εργαζομένων σε κάθε επάγγελμα. Αυτός ο μέσος όρος είναι που ζωγραφίζει την πραγματικότητα του τι να περιμένει κανείς μέσα σε μία χώρα, γενικά.

Στον ιδιωτικό τομέα αμέσως ή εμμέσως ισχύει η Δαρβινική εξέλιξη και η υπερίσχυση του ισχυρότερου... είναι ένας τομέας που (κανονικά) ρυθμίζεται αυτόματα, από την αγορά, του οποίου όμως η λειτουργία μπορεί να επηρεασθεί, ως επί το πλείστον αρνητικά, από γραφειοκρατία, νόμους, και κανονισμούς του κράτους, δηλαδή του δημόσιου τομέα.

Ο Δημόσιος τομέας είναι ότι επιτελείται από υπαλλήλους της κυβέρνησης, από τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι υπουργεία και Βουλή. Στην Μεσόγειο, ο δημόσιος τομέας είναι κάτι που έχει αίγλη κοτζαμπάσηδων ενώ σε άλλες χώρες οι δημόσιοι υπάλληλοι, από τον θυρωρό του Δημαρχείου ως τον πρωθυπουργό ή πρόεδρο, θεωρούνται υπάλληλοι των φορολογουμένων πολιτών.

Όταν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι απαιτούν μονιμότητα (αν όχι και κληρονομικότητα) και αρνούνται την έννοια της αξιολόγησης, ο τυχαίος παρατηρητής θα σκεφτεί πως το να αρνείται ένας εργαζόμενος να αξιολογηθεί είναι αστείο. Ένα καλαμπούρι που περίτρανα αποδεικνύει ανικανότητα --και ότι ο εργαζόμενος που δεν θέλει να αξιολογηθεί γνωρίζει ότι είναι ανίκανος και θέλει να παραμείνει έτσι ώστε να μην του πει ποτέ κανείς ότι πρέπει να αρχίσει να εργάζεται σωστά ή αλλιώς να πάει σπίτι του... Βεβαίως, τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά.

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η "αξιολόγηση" είναι ένα τέχνασμα του κράτους για να απολύσει κόσμο. Ιδιαίτερα όταν τα κίνητρα, μέτρα και σταθμά της "αξιολόγησης" είναι ομιχλώδη και αυθαίρετα, ή ξενόφερτα. Αυτός ο ισχυρισμός γίνεται πιο άμεσα αποδεκτός όταν οι πολίτες δεν βλέπουν τους δημόσιους λειτουργούς, τον δημόσιο τομέα, σαν υπηρέτες τους αλλά σαν εχθρούς από κάποιο διαστημόπλοιο.

Όμως, ακόμα και οι κυβερνώντες, οι οποίοι "απαιτούν" την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, είναι οι ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι... Και, με αυτήν την οπτική, η "αξιολόγηση" είναι ένας κανιβαλισμός από τα ανώτερα στρώματα του δημόσιου τομέα προς τα κατώτερα. Εκείνους, που αξιολογούν, ποιός θα τους αξιολογήσει; Κανονικά, εκείνους πρέπει να τους αξιολογούν οι ψηφοφόροι...

Όμως πως μπορεί ένας δουλοπάροικος να αξιολογήσει τον άρχοντά του (ακόμα και αφού ο ίδιος τον ψήφισε για "άρχοντα"); Εξαρτάται από την νοοτροπία του ψηφοφόρου-δουλοπάροικου, όπως επίσης εξαρτάται και από το τι είδους και ήθους, και ικανότητας, "άρχοντες" έχει σαν επιλογή για την ψήφο του. Και δεν πάω καν στην αστροφυσική του ότι και οι "άρχοντες" που ζητάνε ψήφο ξεκίνησαν ανάμεσα από τους ίδιους τους ψηφοφόρους...

Στο τέλος, η απάντηση σε όλον αυτό τον λαβύρινθο, και ιδιαίτερα στην αξιολόγηση του οτιδήποτε, επιστρέφει στις σφαίρες:
- Ανατροφή από το σπίτι,
- Παιδεία από την πολιτεία,
- Αλληλεπίδραση με την κοινωνία.

Και, πρώτα-πρώτα ξεκινάμε με:
- Ανατροφή από το σπίτι,
(μιλώντας, πάντα, για την απόδοση, αποτελεσματικότητα και συμπεριφορά οποιουδήποτε ανθρώπου στην εργασία του και στον εργασιακό του χώρο, και στην φύση των συναναστροφών του και με συναδέλφους, προϊσταμένους, υφισταμένους, και με πελάτες)

Τι άραγε έχει πάει τόσο στραβά με την ανατροφή στην Ελλάδα;












5 σχόλια:

  1. Τι άραγε έχει πάει τόσο στραβά με την ανατροφή στην Ελλάδα;

    Μα φυσικά η απουσία δυτικού τύπου αστικής τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι τις 10ετιες του 60 και 70, όταν συναντούσε κανείς άνθρωπο "με τρόπους", 70% θα ήταν από τα επτάνησα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νά 'σαι καλά αγαπητέ spacefreak. Τώρα όμως βάζεις τα δύσκολα, γιατί, απέναντι από την Δύση είναι και η Ανατολή. Και όσο απόλυτο δίκιο να έχεις για την Δύση, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι στην Ανατολή, από Ιαπωνία, στην Κίνα, και στην Ινδία, ακόμα και σήμερα οι "τρόποι" (ανατροφή) είναι αξιοσημείωτοι --αν και διαμετρικά αντίθετοι από την Δύση. Ενώ και στα δύο άκρα ο "σεβασμός" κυριαρχεί, οι λόγοι, το σκεπτικό και η πρακτική του σεβασμού διαφέρουν τρομερά. Εμείς είμαστε ανάμεσα στα δύο ...γεωγραφικά.

      Τα Επτάνησα είναι πράγματι "κοντύτερα" στην Δύση και με πιο πρόσφατη και άμεση επιρροή... Τα υπόλοιπα άστα... Μέση Ανατολή.

      Διαγραφή
    2. Τώρα μ' έβαλες και σκέφτομαι... Επτανήσα, Ιταλία. Η Ιταλία έχει και την δική της ιδιορρυθμία, όπως ανακαλύπτω. Η ανατροφή που κυριαρχεί, εδώ στον Νότο του Βορά τουλάχιστον, είναι "να μην αναπνεύσω και σε ενοχλήσω". Μην "ενοχλήσουνε" κανέναν... Όλοι αρχίζουν με "συγγνώμη που σε ενοχλώ"... Τόσο που εμένα καμιά φορά μου φαίνεται αρκετά υπερβολικό για να φτάνει την πιθανή υποκρισία... και σίγουρα μην ενοχλώντας κανείς ποτέ κανέναν για τίποτα, δεν επιτυγχάνεται τίποτα ("Συγγνώμη που δεν σας είπα ότι κάνατε γκάφα κρεμάμενος από την άκρη του κλαδιού καθώς το κόβατε, αλλά δεν ήθελα να σας ενοχλήσω. Ελπίζω τα κατάγματα να περάσουν γρήγορα"). Και κάτι άλλο που το μυαλό μου δεν μπορεί να το πιάσει και να το συνηθίσει: Η ευγένεια στα Ιταλικά δεν είναι δεύτερο πληθυντικού αλλά τρίτο ενικού (Αντί "Καλημέρα σας, τι κάνετε;" λένε "Καλημέρα του, τι κάνει;" και, αντί "Πολύ καλά, σας ευχαριστώ", λένε "Πολύ καλά, το ευχαριστώ")... Αλλά, αυτό είναι άλλη ανάρτηση, υποθέτω... Να με συγχωρεί!

      Διαγραφή
  2. Θα σου πω και κάτι επιπρόσθετο με αυτά που επισημαίνεις αγαπητέ Δημήτρη. Παλαιότερα -εκτός των βασικών μου επαγγελματικών καθηκόντων- ήμουν αξιολογητής προσωπικού (εκπαιδευμένος σε σεμινάρια του εξωτερικού) στα ελληνικά παραρτήματα δυο πολυεθνικών εταιρειών του χρηματοπιστωτικού τομέα. Τί μου έκανε περισσότερη εντύπωση; Μα φυσικά η αδιαφορία της πλειοψηφίας των εργαζομένων σε αυτό που αποκαλούμε χτίσιμο career path μέσω ενός στιβαρά δομημένου συστήματος αξιολόγησης που εμπεριείχε και feedback από κάτω προς τα επάνω. Συγκλίνω του να πιστεύω αυτό που οι αμερικάνοι λένε "it's a cultural thing". Το να αξιολογούμαστε δεν μας αρέσει. Προτιμάμε να υπακούμε ως ραγιάδες, ώστε να μην έχουμε και καμμία ευθύνη βεβαίως-βεβαίως...

    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα... τα μεγάλα πνεύματα κάνουν κλικ στο "publish" του σχολίου τους ταυτόχρονα! (βλ., προηγούμενο σχόλιο)

      Τώρα ξύνεις πληγές από την πρόσφατη ανάρτηση "Αυτάαα..."

      Εδώ στην Ιταλία όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για αξιολόγηση αλλά την απαγορεύει ο νόμος και αμέσως και εμμέσως... και βρίσκεις και τον μπελά σου αν προσπαθήσεις να ...ενοχλήσεις αξιολογώντας.

      Αναρωτιέμαι πόσοι από τους αναγνώστες θα συνειδητοποιήσουν την τρομερή σημασία της αξιολόγησης και από κάτω προς τα πάνω, όπως και της αυτο-αξιολόγησης που υπάρχει στις εταιρίες της Αμερικής (self-evaluation)... Σημασία ως προς το ότι αμέσως δημιουργεί αίσθημα και ευθύνης και αξίας του ατόμου...

      Career path. Κάτι πραγματικά άγνωστο εφ' όσον η πραγματικότητα της καθημερινότητας είναι το micro-management του κάθε κομπλεξικού αφεντικού προς τους δουλοπάροικους του και τους ραγιάδες του...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.