Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Χορεύοντας...











Το διάβασμα τελείωσε! Η Μαργαρίτα πέρασε Τρίτη βράδυ, κοντά στην Ρώμη, τον προφορικό διαγωνισμό για να γίνει Επιθεωρητής. Ή όπως λέω με αγάπη εγώ, να μπορεί να επιθεωρεί πράματα και επισήμως πλέον.

Τον Ιούλιο είχε περάσει τα γραπτά στο Μιλάνο, και είχε έρθει μάλιστα και στο επάνω 5% από 1.776 διαγωνιζόμενους. Θυμάμαι ότι οι διαγωνιζόμενοι ήταν 1.776 γιατί είναι το έτος της Αμερικανικής ανεξαρτησίας. Στα προφορικά καλέσανε 367 και περάσανε οι 236. Τώρα πρέπει να παρακολουθήσει μία ειδική εκπαίδευση για έξι μήνες, το 2015, και αλλάζει τα γαλόνια στην στολή.

Who'd have thought it that I'd marry a cop! But there you have it: Rode into town, married the sheriff and never rode out!

Είχε φύγει Δευτέρα με το Λαντ Ροβερ το οποίο άφησε στην άλλη μεριά του βουνού σε ένα χωριό, και από εκεί με τραίνο πήγε στην Φλωρεντία και στην Ρώμη. Την Τρίτη το βράδυ πήγε με συναδέλφους της με το αυτοκίνητό τους μέχρι κοντά στην Φλωρεντία. Πήγα με το τζιπ και την πήρα από εκεί που την είχαν αφήσει 10:30 το βράδυ, φτάσαμε στο Λαντ Ρόβερ, και συνεχίσαμε και με τα δύο.

Μετά από το πέρασμα, όταν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το βουνό μας προς το χωριό, ψηλά κοντά στο πέρασμα άρχισε να μου αναβοσβήνει τα φώτα και σταμάτησα να δω τι ήθελε. Είχε στο στέρεό της την Αρβανητάκη στην διαπασών, βγήκε έξω κι άρχισε να χορεύει. Βγήκα κι εγώ και γονάτισα στο ένα γόνατο κοντά της και άρχισα να χτυπάω το τέμπο παλαμάκια ψηλά, καθώς χόρευε, και γελούσαμε πάνω στο βουνό στην μέση του δρόμου με τους προβολείς του τζιπ και του Λαντ Ρόβερ, τις μηχανές στο ρελαντί και την Αρβανητάκη μεσάνυχτα. Τρία ελάφια μας κοίταζαν από ασφαλή απόσταση.

Μόλις γυρίσαμε σπίτι μου είπε και τράβηξα την φωτογραφία για το φέησμπούκ.

Είναι δύο μέρες που ξανάρχισε την δουλειά. Είχε πάρει άδεια ένα μήνα να μελετάει, και τώρα μου λείπει. Εργάζεται 6 ώρες την ημέρα. Μ' αρέσει να είμαστε σπιτάκι μας και οι δύο 24/7. Εκείνη στον καναπέ με τα βιβλία και το λαπτοπ, εγώ στο κομπιούτερ μου, και στο λίβινγκ ρουμ τζάκι και κλασσική μουσική από ένα σταθμό της Ελβετίας στον δορυφόρο...

Η ζωή είναι ωραία.


















13 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστεί και σ' ευχαριστούμε!!! Άντε, ελάτε από 'δω πριν έρθουμε εμείς από 'κει :-)

      Διαγραφή
  2. Υπέροχες αυτές οι στιγμές σας!
    Μπράβο και στην Μαργαρίτα σου για τις επιτυχίες της και σε εσένα που την στηρίζεις και της δείχνεις με κάθε τρόπο τον σεβασμό και την αγάπη σου.... Δυστυχώς οι άνθρωποι φοβούνται να δείχνουν τόσο ξεκάθαρα τα συναισθήματά τους, ακόμα και προς τον ίδιο τους τον σύντροφο.
    Να είστε πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Levina, πράγματι είναι μια υπέροχη ζωή... Σ' ευχαριστούμε!

      Όταν οι άνθρωποι φοβούνται, αναρωτιέμαι τι τους φοβίζει και γιατί... τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα, μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τους στήσουμε μπροστά μας, αν τους κουβαλάμε στην ψυχή μας...

      Νά 'σαι πάντα καλά, και άφοβη!

      Διαγραφή
  3. Για να χορεύει η Μαργαρίτα τραγούδι της Αρβανιτάκη κι εσύ στο ένα γόνατο να βαράς παλαμάκια, το κόβω σε ζεϊμπέκικο! Να δω μια Ιταλίδα αστυνομικό να χορεύει ζεϊμπέκικο στην ορεινή Ιταλία μέσα στα άγρια μεσάνυχτα και τι στον κόσμο !
    Μπράβο της πάντως και για το ζεϊμπέκικο και για την επαγγελματική της επιτυχία!

    Τώρα όμως θα σου βάλω ένα task. Προσπάθησε να της μεταφράσεις στα αγγλικά (ή στα ιταλικά) το παρακάτω άσμα της Αρβανιτάκη και μετά έλα να μου πεις εντυπώσεις

    https://www.youtube.com/watch?v=Yu6U97vmxPk (αυτό χορεύεται με λίκνισμα γοβών και λάγνο βλέμμα) :)

    (να της το αφιερώσεις από μένα, είναι το αγαπημένο μου από την Αρβανιτάκη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρχισα την μετάφραση και η αφιέρωση θα γίνει μόλις επιστρέψει από το γραφείο. Ή το βουνό. Δεν είμαι σίγουρος που είναι αυτή την στιγμή... Πρέπει να την ρωτήσω και να σου πω ποίο άσμα έπαιζε στην διαπασών (εγώ πριν μου αναβοσβήσει τα φώτα είχα Άρλο Γκάθρι στην διαπασών, και τραγούδαγα κιόλας).

      Ελληνική μουσική και Αρβανιτάκη λάτρευε η Μαργαρίτα χρόνια πριν μπω με το κόκκινό μου άλογο στο χωριό!

      Τώρα, αν ήταν ζεμπέκικο, ούτε εκείνη ξέρει ούτε εγώ έχω ιδέα. Μού 'ρθε αυθόρμητα το τι έκανα, καθώς αυθόρμητα κουνιόταν κι΄ εκείνη με τα χέρια να αγκαλιάζουνε τον ουρανό.

      Και ήταν από τις ελάχιστες φορές που δεν είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου! Αλλά, καμιά φορά, οι φωτογραφίες της ψυχής είναι καλύτερες από τις ψηφιακές, ή τις χάρτινες :-)

      Καλησπέρες Τζων!

      Διαγραφή
    2. Respectfully submitted:

      Του πόθου τ’ αγρίμι δεν τρώει, δεν πίνει
      δεν ξαποσταίνει.
      Πεινάει για σένα, διψάει για μένα
      και περιμένει.

      Σε θέλω στο πλευρό μου
      ακοίμητο φρουρό μου
      με το φιλί με το σπαθί,
      το δράκο να σκοτώσεις
      και να `ρθεις να με σώσεις
      απ’ τη ζωή μου την κλειστή.

      Τι δε θα ‘δινα
      το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
      κι ας χανόμουνα
      στη λάβα την καυτή και στα παγόβουνα.
      Αν μ’ αγαπάς, μη μου το πεις
      αφού το ξέρω τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς.
      Τι δε θα ‘δινα
      το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
      κι ας πνιγόμουνα
      στο κύμα που μαζί σου δροσιζόμουνα.
      Αν μ’ αγαπάς να μου το λές
      κι εγώ για σένα θα πατήσω
      και τις δέκα εντολές.

      Στη νύχτα του κόσμου
      το χέρι σου δώσ’ μου,
      παρηγοριά μου,
      το δρόμο να βρούμε, τον τρόπο να ζούμε,
      ανηφοριά μου.


      A beast of lust won't eat, won't drink,
      won't lay to rest.
      It's hunger's for you, it thirsts for me
      and waits

      I want you by my side
      my steadfast sentry
      with a kiss, and a sword,
      to slay the dragon
      and grant me salvation
      from life in a cage.

      What wouldn't I give
      for another voyage around your body
      and may I perish
      in molten lava and icebergs.
      If you love me do not tell me
      'cause I know you'll deny me three times
      What wouldn't I give
      for another voyage around your body
      and may I drown
      in the surf that both of us enjoyed
      If you love me you should keep telling me
      and then for you I'll trample
      on the ten commandments too.

      In this world's darkest hour,
      give me your hand,
      my comfort,
      let's find the way, the way to live
      always uphill

      Διαγραφή
  4. Speechless!!!
    Αυτό το "another voyage around your body" και το "my comfort" (παρηγοριά μου) με γονάτισαν αδερφέ :)
    Να δω τώρα λίκνισμα με την συγκεκριμένη μουσική και με τους στίχους στα αγγλικά, να ολοκληρωθεί το σουρεάλ!
    Πάντως η μετάφραση σου, ποιητικότατη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα... μερσί, αγαπητέ!
      Αν θες λίκνισμα να δεις,
      κόπιασε, τον δρόμο σού 'χω πει,
      αλλά την σκέψη κράτα,
      πως θά 'μαι ΄γώ μπροστά,
      χτυπώντας παλαμάκια.

      Τώρα έκανες δηλαδή και ένα ίντρο στην επόμενη ανάρτηση που δεν περιγράφεται...
      Έτοιμη είναι, αλλά περιμένω να περάσει το πράιμ τάιμ μπας και πιάσει τίποτ' άλλο τούτη πριν δημοσιεύσω την άλλη...

      Διαγραφή
  5. Εμενα πιο πολυ μου αρεσε η τελευταια παραγραφος κι ευχομαι παντα να ειστε ετσι αγαπημενοι.
    Οι επιτυχιες καλες ειναι και ευχομαι παντα να εχετε κατι να γιορτασετε, αλλα η ηρεμη, καθημερινη, ουσιαστικη σχεση με καποιον που αγαπας ειναι νομιζω ο,τι πολυτιμοτερο.

    Να περνατε ομορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε Scarlett μου, νά ΄σαι καλά!
      Η τελευταία παράγραφος πάντα ανταμοίβεται όταν επιστρέφει σπίτι :-)

      Καλό σου Σαββατκύριακο :-)

      Διαγραφή
  6. συγχαρητήρια στο κορίτσι!
    μπράβο μαργαρίτα! πάντα επιτυχίες.

    δημήτρη, είσαι ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε Ρία μας! Νάσαι καλά! Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Σε είχαμε χάσει. Όλα καλά;

      Καλό Σαββατοκύριακο νά 'χεις!
      Φιλιά κι απ' τους δυό μας.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.