Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Σκοπιές...











Από 'δώ, καιρό τώρα, μοιρολογώ την τριτοκοσμική, βλακώδη, αντιεπαγγελματική, ερασιτεχνική δημοσιογραφία της Γραικίας. Βέβαια για να κατανοήσει κανείς ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, κάποια διαφορά σε κάτι, πρέπει επίσης να έχει και τουλάχιστον μία άλλη άποψη με την οποία να συγκρίνει --και ο μέσος Έλληνας δεν έχει οποιοδήποτε σημείο άλλης σκοπιάς για να κάνει σύγκριση, για την αξιολόγηση των Ελλήνων δημοσιογράφων και μεθόδων. Δεν αρκεί να διαβάζει κανείς ξένα άρθρα: χρειάζεται και πλήρης κατανόηση της γλώσσας, της κουλτούρας και των πραγματικοτήτων τις οποίες αντιπροσωπεύει η διαφορετική, ξένη δημοσιογραφία.

Και αν ακόμα διαβάζει κάποιος ξένες δημοσιεύσεις, πρέπει να γνωρίζει και τι είναι αυτό το οποίο διαβάζει. Παραδείγματος χάριν, οι Τάιμς και οι Κυριακάτικοι Τάιμς του Λονδίνου χρόνια τώρα έχουν αγοραστεί από τον Μέρντοχ, πράγμα που σημαίνει ότι οι παλιοί, έγκυροι, Τάιμς ανήκουν στο παρελθόν --παραμένει όμως το "όνομα". Ο ξένος, και δη τριτοκοσμικός αναγνώστης, διαβάζει κάτι Αγγλικό και χαίρεται, άσχετα με το αν διαβάζει μπούρδες --δεν μπορεί να αξιολογήσει την πηγή και γι' αυτό χάβει το παν, με προτεραιότητα στο στυλ το οποίο ο ίδιος αναγνωρίζει: το οποίο Ελληνικά-γνώριμο στυλ, στο εξωτερικό, ανήκει σε φυλλάδες. Τις οποίες ο ρωμιός τις περνάει για έγκυρες. Διαβάζει ο κόσμος ιστοσελίδες "pulp" και τις παίρνει στα σοβαρά. Όπως, π.χ., τις σελίδες περί ψεκασμών, (όπου δείχνουν φωτογραφίες από επίσημα τεστ της Μπόινγκ, με βαρέλια ειδικού υγρού για να καταγράφουν κραδασμούς της ατράκτου σε κεντρικά κομπιούτερ, και παρουσιάζουν τις φωτογραφίες αυτές σαν αποδείξεις ότι μας ψεκάζουν με τα βαρέλια --και υπάρχουν ντιπ ηλίθιοι που χάβουν τις φωτογραφίες ως αποδείξεις ψεκασμών γιατί δεν έχουν την γνώση να τις αξιολογήσουν σαν εικόνες, ή να αξιολογήσουν την πηγή των άρθρων).

Όταν το Χάφφινγκτον Ποστ ξεκίνησε την Ελληνική του έκδοση χάρηκα και αναρωτήθηκα αν θα διατηρούσε τον δυτικό δημοσιογραφικό επαγγελματισμό, εισάγοντας κάτι το πρωτόγνωρο στην Ελλάδα, όσον αφορά την συγγραφή κειμένων και δομή παρουσίασης δεδομένων και γεγονότων.

Δεν έχω απογοητευτεί μέχρι στιγμής. Είναι σαφές σε οποιονδήποτε διαβάζει άρθρα του Ελληνικού Χάφφινγκτον Ποστ ότι κάτι διαφορετικό υπάρχει στην δομή, την χρήση γλώσσας και την δομή κειμένων. Μάλιστα, κάμποσα (πληθυντικός) διαφορετικά πράγματα.

Πράγματι, οι αναγνώστες άρχισαν να το καταλαβαίνουν. Πως όμως το εξέλαβαν; εδώ είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας. Προς ικανοποίησή μου το είδαν. Αλλά προς μέγιστη απογοήτευσή μου, μερικοί, το εξέλαβαν ως διαφορετικό εκείνου στο οποίο είναι συνηθισμένοι, άρα ...λάθος.

Παραδείγματος χάριν. Ένα άρθρο που το θεώρησα καλογραμμένο, το οποίο εκφέρει γνώμη χωρίς να την πλασάρει με εντυπωσιασμό σαν σωστή, ένα άρθρο βασισμένο σε απλά δεδομένα, παρουσιασμένα ως έχουν για να βγάλει συμπέρασμα ο αναγνώστης χρησιμοποιώντας τον δικό του νου.

Ένας σχολιαστής από κάτω έγραψε "Τι χαζό άρθρο!" και συνέχισε με ρωμαίικους χαρακτηρισμούς ως προς το αν το πρόσωπο περί ου το άρθρο είναι παχύσαρκο... και, γενικά αποδεικνύοντας ότι δεν έπιασε καν τι έλεγε το άρθρο. Στο σχόλιο αυτό κάποιος άλλος απάντησε "Γενικά έχω παρατηρήσει πως η Huffingtonpost μπορεί να ήρθε και στη χώρα μας όμως συνεχίζει με την αρθρογραφία της να απευθύνεται στον μέσο Αμερικανό πολίτη..."

Μα, ναι! Αυτό είναι το όλο θέμα: ότι συνεχίζει με την αρθρογραφία της να απευθύνεται ...σε αναγνώστη υψηλοτέρου επιπέδου από ότι έχει καταντήσει τον Έλληνα η Ελληνική δημοσιογραφία. Και αν το συνεχίσει, ίσως σιγά-σιγά δυό-τρεις να ξυπνήσουνε. Δεν είναι χαζοί οι Έλληνες. Απλά δεν τους έχει δώσει κανείς μέχρι τώρα τον σεβασμό ο οποίος να τους κάνει να αισθανθούν ότι ίσως να είναι πιο αξιόλογοι από τον όχλο τον οποίον δουλεύουν οι ρωμιοί πολιτικοί και οι γραικοί "διανοούμενοι".

Ευτυχώς τα άλλα τρία σχόλια φαίνεται ότι το έπιασαν το θέμα, γεγονός που μου έδωσε μεγάλη χαρά! "... γειά στο στόμα σου!", "Ενα συγκροτημένο, νηφάλιο, με άψογο χειρισμό γλώσσας και επαγωγική σκέψη άρθρο.", "Δυναμικό και με χιούμορ, ένα θαυμάσιο κείμενο με πολλές πληροφορίες και food for thought".

Φαίνεται ότι δεν είμαι μόνος μου... έχουμε όμως πολύ δουλειά μπροστά μας.











Δεν θεώρησα σκόπιμο να μιλήσω περί του θέματος του άρθρου εκείνου, επειδή χρησιμοποίησα το άρθρο σαν παράδειγμα για κάτι άλλο, γενικότερο, μεγαλύτερο, από οποιοδήποτε κι' αν ήτανε το συγκεκριμένο θέμα του. Αν όμως θέλετε να το διαβάσετε, είναι εδώ.














11 σχόλια:

  1. «Είμαστε ίδρυμα. Για άλλες σχολές σε άλλα ιδρύματα μπορεί οι τηλεδιασκέψεις να λειτουργούν, αλλά όχι για εμάς. Έχουμε ασκήσεις, τεστ, πως θα γίνουν αυτά;».

    ....

    «Ο χώρος του ΤΕΙ είναι ένα ζωντανό κύτταρο. Ως φοιτητής ο κ.Ρωμανός, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συζητά με τους καθηγητές, να αλληλεπιδρά με τους τους συμφοιτητές του. Δεν αρκεί μόνο να διαβάσει και να δώσει εξετάσεις»

    Τάδε έφη (εκτός των άλλων) ο Πρόεδρος του ΤΕΙ κ.Μπρατάκος.

    Σημειώνω:
    1. Δηλαδή το ΤΕΙ είναι εκπαιδευτικό ίδρυμα και παρέχει εκπαιδευτικές υπηρεσίες δια ζώσης μόνο, τα άλλα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα τι ακριβώς είναι δηλαδή;
    2. Δεν έχει πει κανείς στον Πρόεδρο για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση η οποία υπάρχει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο;
    3. Ένα από τα πτυχία που πήρα, το απέκτησα με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, βέβαια δεν ήμουνα στη φυλακή, αλλά το χρονικό διάστημα που προσπαθούσα να το πάρω υπήρχαν ειδικές συνθήκες που με ανάγκαζαν να διαβάζω πάντοντε μετά τις 12 το βράδυ καθημερινά και η αλληλεπίδραση με τους καθηγητές μου ήταν δυσχερέστατη, δεν συζητώ για συμφοιτητές, δεν γνώρισα κανένα. Τα μαθήματα τα πέρασα πριν την εκπνοή του τυπικού χρόνου αποπεράτωσης των σπουδών και το συγκεκριμένο πτυχίο το πήρα με εξαιρετικό βαθμό.

    Τίτλος της Huffington Post: "Πρόεδρος του ΤΕΙ «αδειάζει» Αθανασίου-Λοβέρδο περί τηλε-μαθημάτων για το Ρωμανό".

    Να χαρώ τίτλο!

    Μήπως Ηuffington και Πρόεδρος αδειάζονται από μόνοι τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το άρθρο το οποίο αναφέρεις στο σχόλιο, Τζων, είναι εδώ:
      http://www.huffingtonpost.gr/2014/12/02/proedros-tei-rwmano_n_6254796.html

      Αλλά ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τον στόχο και το πόρισμα του σχολίου σου. Το χρησιμοποιείς σαν παράδειγμα της δημοσιογραφίας του Ποστ, ή σχολιάζεις τις πληροφορίες που δίνει; Αν εξετάζεις/σχολιάζεις πληροφορίες, σίγουρα είναι προφανές πως ότι, στο άρθρο, είναι σε εισαγωγικά το έχουν πει άλλοι, όχι η δημοσιογράφος του ποστ. Η δημοσιογράφος σωστά το μεταδίδει σε εισαγωγικά και λέει ποιός το είπε.

      Σαν παράδειγμα καλής δημοσιογραφίας, το βρίσκω σωστό.

      1. Δεν είναι "νέο": είναι άρθρο-άποψη, που χρησιμοποιεί ένα άθροισμα πρόσφατων νέων για να τα παρουσιάσει μαζί, κάνοντας έτσι ένα "μοντάζ" από το οποίο ο αναγνώστης βγάζει δικές του εντυπώσεις.

      2. Ο τίτλος περιγράφει ένα γεγονός. Δεν λέει, ούτε θα έπρεπε να εννοεί το αν ο Πρόεδρος έχει δίκιο ή άδικο σ' αυτά που ισχυρίζεται.

      3. Η πρώτη παράγραφος περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το στίγμα του ποιός, πότε, τι, και προσφέρει λινκ σε άλλα σχετικά. Έτσι πρέπει να ξεκινά η δομή ενός κειμένου και πουθενά στον Ελληνικό τύπο δεν έχω δει αυτή την στοιχειώδη γνώση δομής.

      4. Το "Μόνο που αυτή η «ιδέα» δεν μπορεί να εφαρμοστεί" ακολουθείται αμέσως με την π[αράγραφο που αποδίδει αυτή την σκέψη σε συγκεκριμένο άτομο.

      5. Ότι γράφεται στο άρθρο σε καμία περίπτωση δεν φέρεται σαν θέσφατο ή γνώμη του Ποστ και/ή της δημοσιογράφου, αλλά άμεσα αποδίδεται στο ποιος (από τα πρόσωπα στα νέα" το ισχυρίζεται.


      Δηλαδή, η ανάγνωση του άρθρου άμεσα οδηγεί τον οποιονδήποτε να κάνει ερωτήσεις ακριβώς σαν αυτές στο σχόλιό σου. Ο τίτλος αποδεικνύεται δεικτικός ή και σαρκαστικός όταν διαβάσει κανείς το κείμενο.

      Αν δεν ήταν για τις τελευταίες δύο σειρές του σχολίου σου θα πίστευα ότι είχες και εσύ δει το άρθρο, όπως το βλέπω και εγώ, σαν ένα πολύ σωστά δομημένο, επαγγελματικό άρθρο (άρθρο, όχι ατόφιο νέο) το οποίο εγείρει ερωτήσεις. Ακριβώς τις ερωτήσεις που έκανες και εσύ.

      Η πρώτη σου μάλιστα σειρά είναι ακριβώς η ρήση του Προέδρου, σε εισαγωγικά, η οποία σηκώνει τόσες ερωτήσεις ως προς το αν είναι σωστή η άποψή του. Την οποία, εμφανέστατα, το Ποστ μεταδίδει χωρίς δική του γνώμη, αφήνοντάς μας εμάς να το σκεφτούμε.

      Όμως με τις δύο τελευταίες σου σειρές, με μπέρδεψες ως προς την άποψή σου (help?)


      υγ. Μήπως τελικά, πράματι, το συντακτικό και η δομή αγγλοσαξωνικής αντιμετώπισης πράγματι δεν μεταφράζεται στα Ελληνικά; Γιατί;

      Διαγραφή
    2. To άρθρο είναι γραμμένο στα ελληνικά κι από ελληνίδα δημοσιογράφο, όπως διαβάζω.
      Δεν είναι αλλοδαπή η δημοσιογράφος (κρίνοντας από το όνομά της) κι ούτε το κείμενο είναι μεταφρασμένο από προηγούμενη αγγλική ανάρτηση (εκτός και είναι, αλλά δεν μου φαίνεται ως τέτοιο).
      Διαβάζοντας μόνο τον τίτλο σχηματίζεις απευθείας συγκεκριμένη γνώμη πριν καν διαβάσεις το άρθρο, δηλαδή ο Πρόεδρος αποδομεί την επιχειρηματολογία Αθανασίου – Λοβέρδου, είναι όμως έτσι;
      Το "αδειάζει" είναι σε εισαγωγικά γιατί πολύ απλά το ρήμα αδειάζω σημαίνει άλλο πράγμα στα ελληνικά και η χρήση του εδώ είναι μεταφορική. Μόνο με εισαγωγικά μπορεί να γραφτεί εδώ, αν γραφόταν χωρίς εισαγωγικά θα ήταν λανθασμένα ελληνικά. Σκοπίμως και πολύ σωστά δεν γράφτηκε λοιπόν με εισαγωγικά ως απόδοση των λεγομένων του Προέδρου, αλλά πολύ απλά ως θέση κι άποψη της δημοσιογράφου.
      Αν ο τίτλος απέδιδε τα λεγόμενα και μόνο του Προέδρου, τότε η σύνταξη του τίτλου θα ήταν εντελώς διαφορετική κι όλος ο (τροποποιημένος) τίτλος θα έμπαινε σε εισαγωγικά ως ακριβή απόδοση των λεγομένων του Προέδρου.
      Αυτά είναι τα σωστά ελληνικά.
      Δεν με "χαλάει" πάντως το να παίρνει θέση ο δημοσιογράφος, ίσα ίσα, αυτό θέλω, μετά ας κρίνω εγώ εάν συμφωνώ ή όχι κι αν μου αρέσει αυτό που διαβάζω ή όχι.
      Προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτός ο τίτλος είναι προχειρογραμμένος και χρησιμοποιήθηκε σκοπίμως προς τέρψη εκείνων που θέλουν να ακούσουν ακριβώς αυτό που αναπαράγει ο τίτλος, χωρίς καν να αντιπαραβάλει τη θέση ότι υπάρχει δυνατότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης παντού στον κόσμο και να προτείνει μάλιστα και παραδείγματα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για τους φυλακισμένους (άλλωστε τεχνολογικά είναι εύκολο). Σκοπός όμως του άρθρου ή του τίτλου έστω δεν ήταν αυτός. Σκοπός του τίτλου ήταν να πάρει θέση υπέρ των απόψεων του Προέδρου.
      Δυστυχώς το άρθρο, μέσω του τίτλου, δημιουργεί απλά εντυπώσεις, διαβάζοντάς το έψαχνα ο δόλιος να βρω πως ο Πρόεδρος άδειασε τους άλλους δύο, αλλά ειλικρινά δεν το κατάφερα να το δω.

      Διαγραφή
    3. Μάλιστα! Ευχαριστώ. Τώρα, "μπήκα".

      Συγγνώμη για την καθυστέρηση να απαντήσω αλλά είχα πεταχτεί στο Δημαρχείο για να συναντήσω τον δήμαρχο και τον ιδιοκτήτη της εταιρείας που θα φέρει γρήγορο ίντερνετ στο χωριό, όπου, ο δήμαρχος, δημοσίως δηλώνων πάντα ανίδεος τεχνολογικά, μου "φόρτωσε" το μίτινγκ και μάλιστα δεν εμφανίστηκε παρά, καθυστερημένος, αφού τελείωσε η συνάντηση ώστε να μπορεί να με "αδειάσει" αν κάτι δεν πάει καλά στην εκτέλεση.

      Είναι αλήθεια ότι το άρθρο γράφτηκε στα Ελληνικά από Ελληνίδα δημοσιογράφο, όπως και η Αποθήκη Σκέψης γράφεται Ελληνικά από Έλληνα μπλόγκερ (υπονοούμενο βασισμένο σε προηγούμενες συζητήσεις αφήνεται στην ερμηνεία του συγκεκριμένου αναγνώστη). Είναι επίσης αλήθεια ότι η σύνταξη του Ποστ ελέγχεται και κατευθύνεται από την ιδιοκτήτρια του Ποστ.

      Ίσως να θυμάσαι την μοναδική καθημερινή εφημερίδα της Ελλάδας στα Αγγλικά που λεγότανε Athens News (πουλήθηκε πριν καμιά 15αριά χρόνια και στο τέλος έκλεισε). Περιείχε αγγλικά νέα που ερχόντουσαν κατ' ευθείαν από τέλεξ του Ασσοσιέητεντ Πρες και του Ρώητερς, και επίσης περιείχε άρθρα και νέα, δημοσιευμένα σε Ελληνικές εφημερίδες την προηγούμενη μέρα και μεταφρασμένα στα Αγγλικά την επομένη. Η μετάφραση Ελληνικών άρθρων (επιλεγμένων από, και σημειωμένων στις μεγάλες εφημερίδες της εποχής, με μαρκαδόρο, από τον ιδιοκτήτη του Athens News) γινότανε στα Αγγλικά από τον μεταφραστή/"δημοσιογράφο" του Athens News. Επί 18 μήνες, 1985-1986, ότι Ελληνικό άρθρο είχε αναδημοσιευτεί στα Αγγλικά στο Athens News (κάπου 10-15 την ημέρα) , είχε μεταφραστεί, αποδοθεί και γραφτεί στα Αγγλικά από εμένα, τον υποφαινόμενο και υπογράφοντα φίλο σου (Ο ιδιοκτήτης του Athens News, αδελφός γνωστού Έλληνα ηθοποιού, δεν ήξερε Αγγλικά) . Το μαρτύριο κάθε μέρα, 10-15 φορές την ημέρα, ήταν να αποδοθεί Ελληνικό άρθρο στα Αγγλικά κρατώντας το 100% του νοήματος, αλλά να είναι γραμμένο με δομή και συντακτικό (δημοσιογραφικό) που να βοηθήσει τους Αγγλόφωνες 1) να το καταλάβουνε, 2) να μην βάλουνε τα γέλια. Φυσικά, αν κάποιος μετα-μετέφραζε πίσω στα Ελληνικά ένα άρθρο που είχε πρώτα μεταφραστεί στα Αγγλικά από τα αρχικά Ελληνικά, το μετα-μεταφρασμένο άρθρο από τα Αγγλικά στα Ελληνικά θα έκανε τον Έλληνα αναγνώστη να μην το καταλάβει. Το ίδιο θα ισχυε και για άρθρο γραμμένο κατ' ευθείαν στα Ελληνικά από Αγγλική επικοινωνιακή δομή δημοσιογραφίας. Αυτοί οι 18 μήνες ήταν μεγάλο σχολείο για μένα.

      Καταλαβαίνω τι λες, αλλά και πάλι, όπως το διαβάζει το δικό μου νιονιό, δεν βλέπω το πρόβλημα στο άρθρο, ή μάλλον, δέχομαι το όλο άρθρο διαφορετικά από ότι περιγράφεις. Και σκέπτομαι τώρα ότι πιθανόν να υπάρχει μια ριζική διαφορά μεταξύ των δύο αντιμετωπίσεων: Εγώ, αυτόματα περιμένω να διαβάσω γεγονότα παρουσιασμένα από ένα δημοσιογράφο, όπου ο δημοσιογράφος μου παρουσιάζει τα γεγονότα με τρόπο που να με αφήνει να σκεφτώ για μένα. Αν ήμουνα trained από την Ελληνική και μόνο μήντια, πιστεύω ότι θα περίμενα, αυτόματα, θα ήμουνα προδιατεθειμένος κάθε άρθρο που διαβάζω να μου λέει την γνώμη του αρθρογράφου. Ίσως η διαφορά αυτή (της προδιάθεσης) να είναι πιο σημαντική απ' ότι φαίνεται εκ πρώτης όπως την περιέγραψα. Γιατί, πράγματι, αν ξαναδιαβάσω το άρθρο προδιατεθειμένος ότι διαβάζω την γνώμη της δημοσιογράφου (και δεν δώσω σημασία στην δομή, κόμματα, εισαγωγικά, κλπ) τότε βλέπω άνετα πως θα μπορούσα να είχα την εντύπωση που περιγράφεις.

      συνεχίζεται...

      Διαγραφή
    4. ...συνέχεια

      Και βλέπω ότι πράγματι θέλεις να παίρνει θέση ο δημοσιογράφος. Ακριβώς αυτό είναι που θεωρείται απαράδεκτο στην σοβαρή δημοσιογραφία εκτός Ελλάδας (και το κάνουν μόνο φυλλάδες του στυλ News of the World, και Fox News. Ο δημοσιογράφος είναι ο μεταφορέας, όχι ο γνωμοδότης. Στην χειρότερη περίπτωση, αν θέλει σώνει και καλά να δώσει γνώμη, πρέπει συνάμα με την γνώμη του να δώσει και πλήρη φραστική ελευθερία να ερμηνευτεί το άρθρο του ανεξάρτητα από τον αναγνώστη. Αν θέλεις παράδειγμα από άλλο είδος μήντια, ένα ντοκιμαντέρ πρέπει να παραθέτει τα γεγονότα χωρίς μοντάζ, ηχητικά εφέ και κινήσεις της μηχανής που να χρωμάτιζαν με την ερμηνεία του ντοκιμαντερίστα. Αλλιώς δεν θα ήταν documentary. Θα ήταν προπαγάνδα (βλ., Άιζενστάιν). Πιστεύω ότι το άρθρο, όπως το διαβάζω εγώ, παραθέτει όλα τα δεδομένα με τρόπο που να έχουν όλοι οι σκεπτόμενοι την ίδια εντύπωση που γράφεις και εσύ για τα γεγονότα (μείον του να αποδοθούν στην δημοσιογράφο).

      Για μένα ο τίτλος (σε μετέπειτα συνειδητοποίηση "υποτίτλων", αφού διαβαστεί το άρθρο) καυτηριάζει ακριβώς την εντύπωση που έχουμε και οι δυό μας από το τι είπε ο Πρόεδρος και γιατί το είπε. Εκείνοι που θα ήθελαν να ακούσουν μόνο αυτό που αναπαράγει ο τίτλος, και δεν διαβάσουν το άρθρο, ή δεν καταλάβουν τα εννοούμενα και υπονοούμενα του άρθρου, υπάρχουν σε οποιαδήποτε κουλτούρα.

      - See those clouds far in the horizon, over the ocean?
      -Yes?
      - What's the headline?
      - Uhm... "Clouds in the horizon"?
      - Nope. "Village threatened by deadly storm".
      - Ah... and what if there is no storm and the clouds dissipate?
      - "Village spared from destruction".
      Το παραπάνω είναι παράδειγμα από Αμερικανική πολύ καλή ταινία (The Shipping News με τον Κέβιν Σπέηση), του πως να μάθει κάποιος να γίνει δημοσιογράφος φυλλάδας για να πουλάει φύλλα. Όμως, τα δεδομένα μέσα στο άρθρο θα έπρεπε να λένε με σαφή τρόπο ότι πρόκειται για σύννεφα μακριά στον ορίζοντα...

      Πέρα από τον τίτλο, η δομή του άρθρου, το ότι τα πάντα παρουσιάζονται με το ποιος τα είπε, η σειρά με την οποία παρουσιάζονται τα πάντα... για μένα, πραγματικά αφήνει την ίδια εντύπωση που αφήνουν και σε σένα τα γεγονότα, αλλά αντίθετη εντύπωση της δημοσιογραφίας...

      Ο Πρόεδρος προσπάθησε (αυτό εννοείται) να αδειάσει τους άλλους. Το αν το κατάφερε, ή το αν έπρεπε ή αν είχε βάσεις να το κάνει, εξαρτάται από τον αναγνώστη να αποφανθεί, και από τον δημοσιογράφο να παραθέσει σωστά και ντοκυμαντερίστικα, με ενδιαφέροντα τρόπο, τα δεδομένα βάση των οποίων να αποφανθεί ο αναγνώστης...

      Διαγραφή
  2. Δημήτρη, αν θελω να διαβάσω γεγονότα πηγαίνω σε δελτία τύπου.
    Η δημοσιογραφία είναι ΚΑΙ γνώμη, η σοβαρή τουλάχιστον.
    Οι μεγαλύτεροι αρθρογράφου εκφέρουν γνώμη, η αποτύπωση των γεγονότων με τρόπο επαγγελματικά δομημένο είναι απλά μια τεχνική διαδικασία, δεν με πολυ-αφορά.
    Δεν υπάρχει περίπτωση να σπαταλήσω χρόνο για αποστειρωμένες παραθέσεις γεγονότων, η δημοσιογραφία που παίρνει θέση με ενδιαφέρει κι αυτή αναζητώ.
    Έχουμε πολύ καλούς Έλληνες δημοσιογράφους-αρθρογράφους, ένας είναι ο Νίκος Ξυδάκης, μπορεί να διαφωνώ με τις θέσεις του, αλλά τα ελληνικά του κι ο τρόπος γραφής του είναι αναγνωστική απόλαυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό όχι μόνο το σέβομαι απόλυτα (όπως ότι γράφεις, Τζων) αλλά και συμφωνώ ότι πράγματι δεν μπορεί κανείς να πει πως το να έχει γνώμη ο δημοσιογράφος, ή όχι, είναι θέμα "καλύτερης" ή "χειρότερης" μεθόδου, σωστού ή λάθους τρόπου. Εξαρτάται από κουλτούρα και από κάθε άνθρωπο. Οι αξίες υπάρχουν και είναι σεβαστές, και διαφορετικές, σε κάθε κοινωνία.

      Η δική μου άποψη είναι σίγουρα διαφορετική και ξενόφερτη. Αν θέλω την γνώμη κάποιου δημοσιογράφου θα την ζητήσω, ενώ όταν διαβάζω νέα θέλω δεδομένα και γεγονότα, συνδέσμους προς περισσότερες πληροφορίες και ανακεφαλαιώσεις σε κάθε άρθρο. Όλη μου η ανάρτηση θα έπρεπε να είχε γραφτεί έτσι ώστε να αποτυπώνει ξεκάθαρα πως αντιπροσωπεύει μόνο την γνώμη μου και ότι, όσο και η γνώμη μου μπορεί να είναι αντιπροσωπευτική για κάποιες σχολές και κοινωνίες, σίγουρα δεν πρέπει να επιμένω ότι πρέπει να την ασπαστεί σώνει-και-καλά η Ελληνική δημοσιογραφία, και κοινωνία.

      Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο.

      Διαγραφή
  3. Από το slang.gr:

    αδειάζω
    1. Ως μεταβατικό: αφήνω κάποιον ξεκρέμαστο, δεν του παρέχω την υποστήριξη και την κάλυψη που θα έπρεπε. http://www.slang.gr/lemma/show/adeiazo_4576/

    Ο πρόεδρος του ΤΕΙ *δεν* αποδομεί τα επιχειρήματα των Λοβέρδου - Αθανασιου, ούτε ο τιτλος παίρνει θέση υπέρ του προέδρου ή υπέρ των υπουργών.

    Με την πρώτη ματιά βέβαια φαίνεται αρνητική η σημασία του αδειάζω (για τη μεταφορική σημασία μιλάμε πάντα - γι' αυτό και παρέθεσα το σχετικό λήμμα του σλανγκ). Όμως το αν τελικά είναι αρνητική η σημασία του αδειάζω ή όχι θα το κρίνει ο αναγνώστης αφού διαβάσει τη σχετική είδηση και την παράθεση των γεγονότων. Υποκειμενικά είναι όλα, ανάλογα με την οπτική.

    Επίσης, άλλο η αρθρογραφία (στη H.P. η στήλη της αρθρογραφίας βρίσκεται στα αριστερά της οθόνης, τα άρθρα είναι ενυπόγραφα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες του κάθε αρθρογράφου) και άλλο οι ειδήσεις (κεντρική και δεξιά στήλη στη H.P. με μεγάλες έγχρωμες φωτογραφίες και ανυπόγραφα άρθρα επειδή έχουν γραφτεί από συντάκτες που δουλεύουν κανονικό ωράριο, γράφουν πολλές ειδήσεις κάθε μέρα και δεν έχει σημασία η γνώμη τους ενώ ο αρθρογράφος μπορεί να στέλνει το κείμενο με τη γνώμη του από την άλλη άκρη του πλανήτη). Εν ολίγοις, ο συντάκτης πληρώνεται για να μεταφέρει ειδήσεις, ο αρθρογράφος για να λέει την γνώμη του πάνω σε συγκεκριμενες ειδήσεις που ξεχώρισε ο ίδιος από την επικαιρότητα. Και ακόμα πιο σύντομα: έχουμε την ίδια οπτική πάνω στο θέμα, Δημήτρη. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Emily, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο αυτό! Πράγματι είχα περάσει πολύ ελαφρά πάνω από την διαφορά μεταξύ νέων και άρθρων. Το εντόπισα αλλά δεν το ξεκαθάρισα όπως το έκανες εσύ. Και προχωρώ από εκεί που το άφησες για να προσθέσω ότι ο επαγγελματισμός του αρθρογράφου, κατά την γνώμη μου, είναι να χρησιμοποιεί εμπεριστατωμένα νέα (επιλογής του) και, αν και μπορεί να λέει την γνώμη του, την λέει όχι σαν προφέσορας, αλλά με τρόπο που επιτρέπει στον αναγνώστη να βγάλει και τα δικά του συμπεράσματα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου να θέλει ο δημοσιογράφος ή ο αρθρογράφος να μου λέει την γνώμη του σαν θέσφατο.

      Υποθέτω ότι έχω "εκπαιδευτεί" να διαβάζω και να ακούω νέα και άρθρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Εκεί, αν και υπάρχουν οι φυλλάδες και οι "βαμμένοι" και οι φανατικοί που υπάρχουν και στην Ελλάδα, είναι γνωστοί για αυτό που είναι, εφ' όσον υπάρχει η επιλογή για τον αναγνώστη να παρακολουθήσει και έγκυρους οργανισμούς νέων με πραγματικούς επαγγελματίες δημοσιογράφους και αρθρογράφους. Δεν ξέρω γιατί στην Ελλάδα δεν άνθισε ποτέ εκείνη η πλευρά, η επαγγελματική, η μορφωμένη...

      Η εξήγησή σου του θέματος στο σχόλιό σου είναι ακριβώς, μα ακριβώς ο τρόπος με τον οποίον τα βλέπω και τα σκέπτομαι και τα εξηγώ αυτά και εγώ. Μόνο που εσύ τα εξήγησες πιο νηφάλια και πιο εμπεριστατωμένα. Σ' ευχαριστώ γι' αυτό.

      Διαγραφή
  4. Ξέχασα να γράψω χτες πως για μένα το καλύτερο ενημερωτικό σάιτ -από όσα έχω διαβάσει- που θα έπρεπε να αποτελεί οδηγό για όλους τους δημοσιογράφους είναι του BBC. Αν αντιγράψεις και επικολλήσεις τις ειδήσεις του BBC σε Α4 διαπιστώνεις ότι οι παράγραφοι των κειμένων δεν εχουν έκταση πάνω από 2 σειρές της Α4 και όλο το κείμενο είναι μισή σελίδα. Σε τόσο λίγο χώρο γράφουν την είδηση και το ιστορικό της. Και παρότι ξεκινάνε την είδηση αντίστροφα -στο πάνω μέρος του κειμένου είναι τα πιο πρόσφατα και το ιστορικό προς το τέλος - είναι πάντα κατανοητό και σαφές το μήνυμα.

    Επιστροφή στην Ελλάδα. Μου κάνει εντύπωση που νέα παιδιά με καλές σπουδές (και γνώσεις ξένων γλωσσών) και καλές δουλειές *επιλέγουν* να *μην* διαβάσουν ειδήσεις από πρωτογενείς πηγές (αμερικανικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά σάιτ) ούτε μεγάλες ελληνικές εφημερίδες, αλλά από κομματικούς ιστότοπους, είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς. Κι όταν νέοι (που υποτίθεται ότι είναι πιο προοδευτικοί και ανοιχτόμυαλοι) έχουν τέτοια συμπεριφορά πώς θέλεις να μην έχουμε (οι έλληνες συνολικά) διαστρεβλωμένη άποψη για το τί είναι είδηση, τί σχόλιο και ποιος ειναι ο διαχωρισμός τους;

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έ, τώρα ανοίγεις μεγάλο θέμα που θέλει ανάρτηση!

      Κατ' αρχάς, το BBC, και πριν το ίντερνετ ως τηλεόραση και ραδιόφωνο τα χρόνια ης δεκαετίας του '70 και '80 που έβλεπα καθημερινά στο Λονδίνο, ήταν από μόνο του ένα πανεπιστήμιο και μία σχολή έκφρασης πολιτών και σκεπτόμενων ανθρώπων! Πράγματι το BBC, http://www.bbc.com/news/ είναι μία εγκυρότατη άκρως επαγγελματική πηγή νέων, άρθρων και γνώμης. Και μάλιστα θα σου πω ότι τα τελευταία 15-20 χρόνια που το διαβάζω καθημερινά έχω προσέξει μία μικρή αλλαγή ποιότητας (ή μάλλον "ταυτότητας") προς την κατεύθυνση του CNN (όχι απαραίτητα "καλό").

      Ένα πράγμα όμως που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι τα άμεσα νέα της ημέρας από όλες τις γωνίες μιάς χώρας και όλες τις γωνίες του κόσμου, δεν βρίσκονται και δεν γράφονται από τους δημοσιογράφους εφημερίδων και ιστοσελίδων. Γράφονται από οργανισμούς χονδρικής παραγωγής/πώλησης νέων που εκείνοι έχουν δημοσιογράφους παντού. Οι τρεις πιο σημαντικοί και γνωστοί τέτοιοι οργανισμοί είναι το Ρώητερς (Reuters), το Ασσόσιέητεντ Πρες (Associated Press, ή AP) και το Γιουνάητεντ Πρες Ιντερνάσιοναλ (United Press Inrenational, ή UPI). Αυτοί οι οργανισμοί νέων γράφουν και στέλνουν τα νέα, και οι εφημερίδες και ιστοσελίδες, κλπ., λαμβάνουν συνεχώς την ροή των νέων, *επιλέγουν* ποια νέα να μεταδώσουν, και (σημαντικό:) τα μεταδίδουν *ατόφια* όπως γράφτηκαν από τον οργανισμό χονδρικής πώλησης νέων από όπου τα έλαβαν και τα επέλεξαν. Το 95% των νέων ξεκινά έτσι. Μετά, ένας οργανισμός όπως το BBC, CNN, Washington Post, New York Times, κλπ., μπορεί να επιλέξουν να στείλουν δικό τους δημοσιογράφο να καλύψει κάτι το καινούργιο που είναι σημαντικό ή ενδιαφέρον.

      Ο επαγγελματισμός στην δημοσιογραφία τον οποίον γνωρίζει, έχει συνηθίσει και απαιτεί ο δυτικός αναγνώστης ξεκινά από τους δημοσιογράφους αυτών των οργανισμών

      Η σελίδες είναι εδώ:
      Reuters: http://www.reuters.com
      AP: http://www.ap.org
      UPI: http://www.upi.com
      Θα προσέξεις πως ότι άρθρο διαβάσεις οπουδήποτε, έχει αναδημοσιευτεί ατόφιο όπως το πρωτοέγραψε ο οργανισμός συλλογής και χονδρικής πωλήσεως νέων.

      Στα Ε.Μ.Δ.Ν. (Ελληνικά Μπάχαλα Δημοσιογραφίας και Νέων) ότι νέο έρχεται απ' έξω, έρχεται από Reuters, AP, UPI, κλπ. Όμως οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να το αναμεταδώσουν όπως έφτασε, γιατί είναι στα Αγγλικά. Πρέπει να το μεταφράσουν. Και εδώ αρχίζουν του Έλληνα Χριστού τα πάθη. Πρώτα πρέπει να μεταφράσουν για τον εαυτό τους να καταλάβουνε τι λέει το κείμενο, και αυτό δεν συνεπάγεται μόνο γνώση Αγγλικών αλλά και γνώση του αντικειμένου και κουλτούρας και μπακγκράουντ του περί ου ο λόγος. Μετά πρέπαι να το μεταφράσουν για τον αναγνώστη και να το δομήσουν βάση της ίδιας ανεπαγγελματικότητας με την οποία γράφουν και τα Ελληνικά νέα από την Ελλάδα. Άσε και μόλις φάγαμε, πήρα και τα χάπια μου, κι αν συνεχίσω θα πρέπει να πάρω κι άλλα γιατί θα φτάσει το ζάχαρο στα ύψη.

      Πάντως δεν έχω κανένα πρόβλημα να κατανοήσω ότι και αξιόλογοι μορφωμένοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν και ως εκ τούτου δεν δέχονται μία πρακτική σκέψης και αναφοράς που δεν είναι θέμα προτίμησης αλλά θέμα σεβασμού προς τον αναγνώστη και μόρφωσης και κρίσης του δημοσιογράφου. Αν δεν υπάρχει αυτή η εμπειρία, και υπάρχει η φυσική ανάγκη να μην κακολογεί κανείς το σπίτι του... εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.