Πόλεμος

Το θέμα σήμερα, στην Ευρώπη, είναι προσωπικό.

It's not business: it's personal 

(το κλισέ είναι το αντίθετο: Μάικλ Κορλεόνε [Ο Νονός]: "It's not personal: It's business".)

Απλά και λιανά, μη μπερδευόμαστε.

Πρόκειται για δύο μέτωπα:

- Το μέτωπο εσωτερικού, για να καθαρίσει λίγο ο κόπρος του Αυγείου της Ελληνικής κοινωνίας, να δοθεί μία αίσθηση αξιοπρέπειας στους ανθρώπους και ένας αέρας ελπίδας, παράλληλα με ένα κράτος που να λειτουργεί.

- Το μέτωπο εξωτερικού, για να ανασάνουμε οικονομικά με διαφορετικό τρόπο από τον ασφυκτικό και εξεφτελιστικό της Μέρκελ, και να αναδιοργανώσουμε αυτά που χρωστάμε με τρόπο κατά τον οποίον στα μαθηματικά τουλάχιστον θα βγαίνει ότι είναι εφικτό να καταφέρουμε κάτι κάποτε, με κάποια ανάπτυξη στο μεταξύ.

Για το μέτωπο του εσωτερικού, τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε, έχουν πολλές πιθανότητες να επιτύχουν τους στόχους, εκτός αν αντί να αντιγράφουν τον Ανδρέα, γίνουν Ανδρέας. Το μέτωπο του εσωτερικού είναι το σημαντικότερο από τα δύο.

Το μέτωπο του εξωτερικού όμως, είναι, από τα δύο, εκείνο που θα καθορίσει τα πάντα. Και πολύ σύντομα μάλιστα, σε λίγους μήνες.

Η Ευρώπη και η κρίση κατευθύνεται και "κυβερνάται" από την Μέρκελ προσωπικά. Ότι και να κάνουμε, στην τελική, είναι μιά μάχη μεταξύ Μέρκελ και υπολοίπων, με εμάς στην πρώτη γραμμή (και να κερδιθεί ο πόλεμος, η πρώτη γραμμή μπορεί και να πέσει στο πεδίο της τιμής).

Η μάχη μεταξύ της πλειοψηφίας της Ευρώπης και της Μέρκελ είναι όλο το στοίχημα, και, ως τώρα επικρατεί σιγή μεταξύ Ελλάδας και Βερολίνου διότι η νομιμότητα των θέσεων (όχι απαραίτητα η ηθική τους) βρίσκεται με το μέρος της Μέρκελ. Εμείς ποντάρουμε στο να επισημοποιήσουμε το ότι η ηθική, και συνεπώς(;) η λογική, βρίσκεται με το δικό μας μέρος. Και, όπως πριν από οποιαδήποτε μάχη, η Ελλάδα ψάχνει και προετοιμάζει συμμάχους.

Το ευχής έργον θα ήταν να βρεθούν τόσοι σύμμαχοι και να συμφωνούν με τέτοιο τρόπο, που να μην γίνει τελικά μάχη, και η Γερμανία, και η Μέρκελ, να αναγκαστούν να προσχωρήσουν στην πλειοψηφία που πιθανόν να χτίσει η Ελλάδα εναντίων της Μέρκελ... Αλλά αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται πολύ σαϊνιά. Και μέχρι τώρα, τέτοια σαϊνιά σε διεθνές επίπεδο δηλώσεων δεν την επιδεικνύουν. Σε τούτη την σύρραξη, αυτή τη στιγμή, η Γερμανία δεν βρίσκεται στο "1944-1945" αλλά στο "1936-1939". Θα πολεμήσει άγρια. Μάλλον.

Για να μην ξεχνάμε και τους προσδιορισμούς: περί τίνος αντικειμένου ο "πόλεμος"; 

Περί του ποία είναι η σωστή άποψη του πως καλύτερα να ανασάνουν οι πολίτες της Ευρώπης χωρίς να διαλυθεί το οικονομικό σύστημα. Μέχρι τώρα έχει επιβληθεί η άποψη της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Αυτό είναι όλο. Και εκεί παίζονται όλα, διότι οποιαδήποτε αλλαγή στο κατεστημένο του σκεπτικού ισοδυναμεί με προσωπική ήττα των Μέρκελ και Σόιμπλε.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι, 36% εκείνων που ψήφισαν, αλλά μόνο 22% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, έβαλαν σε κίνηση την αμφισβήτηση της Μέρκελ, ξεκινώντας ανοιχτό πόλεμο εναντίων του προσώπου της Άγγελας Μέρκελ αλλά και του ορθολογισμού του έθνους της Γερμανίας. 

The Economist:

«ο κ. Τσίπρας έχει πιάσει δύο πράγματα σωστά και ένα εντελώς λάθος. Έχει δίκιο ότι η λιτότητα της Ευρώπης είναι υπερβολική...ο κ. Τσίπρας έχει επίσης δίκιο στο ότι το ελληνικό χρέος...δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί. Η Ελλάδα θα έπρεπε να μπει σε ένα πρόγραμμα διαγραφής χρέους, όπως μια χρεοκοπημένη αφρικανική χώρα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν πράττει σωστά εγκαταλείποντας τις μεταρρυθμίσεις»«Οι Έλληνες ψηφοφόροι αυταπατώνται εάν νομίζουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει αυτά που λέει, αλλά και οι Γερμανοί πρέπει να εξετάσουν τις συνέπειες της ισχυρογνωμοσύνης τους»«αν η κα Μέρκελ συνεχίσει να αντιτίθεται σε όλες τις προσπάθειες εκκίνησης της ανάπτυξης και παύσης του αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη, θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια χαμένη δεκαετία, ακόμα πιο εξουθενωτική από αυτήν της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990. Αυτό θα πυροδοτούσε σίγουρα μια μεγαλύτερη λαϊκιστική αντίδραση από αυτήν της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πώς θα μπορούσε να επιβιώσει το κοινό νόμισμα υπό τέτοιες συνθήκες. Και ο μεγαλύτερος χαμένος θα ήταν η ίδια η Γερμανία»

Και λίγη ενδιαφέρουσα αριθμητική: Οι Πέρσες τους οποίους αντιμετώπισαν οι 300 Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες ήταν, κατά τις σημερινές εκτιμήσεις, εβδομήντα έως τρακόσιες χιλιάδες (Ο Ηρόδοτος αναφέρει δυόμιση εκατομμύρια). Αν πάρουμε τον λογικότερο αριθμό, 70.000 Πέρσες εναντίων 300 Ελλήνων, η αναλογία, 1:230 είναι ακριβώς η ίδια με την αναλογία του πληθυσμού της ΕΕ εναντίων των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Θερμοπύλες μείνανε στην Ιστορία, και έχτισαν την σημερινή Ευρώπη δίνοντας στους Αθηναίους τον χρόνο που χρειαζόντουσαν για να αμυνθούν στα στενά της Σαλαμίνας, αλλά, η μάχη δεν τέλειωσε καλά για τους 300 Σπαρτιάτες και τις οικογένειές τους...