Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Γέφυρες










Όταν κάποιος είναι αρκετά ανόητος για να αγοράσει ένα μεγάλο ψέμα, στο Λονδίνο, και στην Αγγλία γενικότερα, λένε από δεκαετίες στον απρόσεκτο αγοραστή: "Αν αγόρασες αυτό, εγώ έχω να σου πουλήσω μία γέφυρα!"

Η Γέφυρα του Λονδίνου, γύρω στο 1900.
Έχει μείνει και λέγεται από το 1967 όταν ένας Αμερικάνος ονόματι Ρόμπερτ Μακάλοχ αγόρασε την φημισμένη Γέφυρα του Λονδίνου, χτισμένη το 1831, και την μετέφερε και την ξανάχτισε στην Αριζόνα, στην λίμνη Χαβάσου Σίτυ. 

Από τότε, έξυπνοι Λονδρέζοι διπλάρωναν πάμπλουτους Αμερικάνους τουρίστες και τους "πούλαγαν" κάποια από τις άλλες γέφυρες του Τάμεση --και μετά εξαφανιζόντουσαν με την προκαταβολή.

Φυσικά, ο εξαπατημένος ποτέ δεν πρόκειται να καταδικαστεί από δικαστήριο για την ηλιθιότητά του, και, φυσικά θα καταδικαστεί εκείνος που του "πούλησε" την γέφυρα. Όχι επειδή προσπάθησε να πουλήσει μια γέφυρα σε ένα μαλάκα, ούτε γιατί το επέτυχε, αλλά, επειδή πήρε τα λεφτά και εξαφανίστηκε. Ο νόμος είναι σαφής.

Για να τελειώσουν όλα καλά, θα έπρεπε ή να αποκτήσει τους τίτλους ιδιοκτησίας της γέφυρας ο αγοραστής, ή να επιστρέψει την προκαταβολή ο επιδέξιος πωλητής. Αλλιώς, ο πωλητής ελάμβανε πρόσκληση να παραμείνει για κάμποσα χρόνια ως φιλοξενούμενος της Αυτής Μεγαλειότητας σε ένα από τα σωφρονιστικά ιδρύματα του στέμματος.

Οπότε, η ερώτηση δεν είναι αν φέρουν ευθύνη τα 22% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων που αγόρασαν την "γέφυρα" που τους πούλησε ο Τσίπρας, ούτε αν φέρει ευθύνη ο Τσίπρας, ή και ο Βαρουφάκης, που πούλησαν την "γέφυρα". Επίσης δεν μπορεί να καταδικαστεί ο Τσίπρας επειδή πήρε την προκαταβολή (σε ψήφους) του Ελληνικού λαού αλλά δεν έφυγε --και αν και η "γέφυρα"αποδεδειγμένα δεν υπάρχει, εκείνος λέει με χαμόγελο και υπερηφάνια: "Θα είναι έτοιμη σε λίγους μήνες!" 

Υπάρχει μάλιστα περίπτωση να μην έχει ούτε καν ηθική ευθύνη ο Τσίπρας μιά και είναι πιθανόν να αγόρασε και ο ίδιος τις μπαρούφες του και να πιστεύη πραγματικά στην "γέφυρα" που τους πούλησε. Η πίστη τους, στην προκειμένη περίπτωση, τους σώζει, όλους, φαντασιακά.

Η ερώτηση μάλλον είναι αν τα 22% έχουν κάποια ευθύνη απέναντι στα υπόλοιπα 78%, τα οποία δεν αγόρασαν την "γέφυρα" του Τσίπρα και του Βαρουφάκη... αλλά η ψήφος που έδωσαν τα 22% στον Τσίπρα επηρέασε άμεσα την ζωή εκείνων των 78% που δεν είχαν καμία πρόθεση να αγοράσουν γέφυρα, βάρκα ή πύραυλο.

Μάλλον, από νομικής άποψης τουλάχιστον, δεν υπάρχει καμία ευθύνη η οποία να μπορεί να καταλογισθεί σε κανέναν. Άρα όλα είναι καλά, νορμάλ και Ελληνικά. Γίνεται της πουτάνας και δεν έχει ευθύνη κανείς.

Όλα, νορμάλ!




Α! και, μεγειά η γέφυρα, παιδιά!








Η ορίτζιναλ London Bridge, στην Αριζόνα
London bridge is falling down,
falling down,
falling down...
London bridge is falling down,
my fair lady...


Α!, και, όποιοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ εβδιαφέρονται, έχουμε μιά γέφυρα εδώ στο χωριό, στο ποτάμι μας, σε τιμή ευκαιρίας και με μικρή, σχετικά προκαταβολή!










15 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Δημήτρη , οι πολίτες έκαναν πάλι ανάθεση. «Λύσε εσύ κυβέρνηση τα προβλήματα, κι εμείς θα κοιτάμε η θα κατηγορούμε ». Αυτό το μοντέλο δεν δουλεύει -για την ακρίβεια, έχει αποδειχτεί καταστροφικό για τη χώρα- αλλά οι Έλληνες επιμένουν. Οι πολίτες ξέρουν τα πάντα -σήμερα δεν δικαιολογείσαι να μην ξέρεις- αλλά και δεν θέλουν να ξέρουν. Οι πολίτες δεν θέλουν Μνημόνια αλλά θέλουν και ευρώ. Ε, αυτά δεν μπορούν να γίνουν μαζί. Από την άλλη, το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το ευρώ ή ή δραχμή. Υπάρχουν χρόνια προβλήματα στην Ελλάδα, όπως Δικαιοσύνη, Ολιγαρχία και διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, που, αν δεν λυθούν, αυτή η χώρα δεν θα σηκώσει κεφάλι με κανένα νόμισμα. Οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν φράγκα, δεν θέλουν Δημοκρατία και Δικαιοσύνη. Και δεν τα θέλουν για όλους, τα θέλουν για την πάρτη τους. Το κακό είναι ότι οι νέοι άνθρωποι -που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση- είτε απέχουν, είτε φεύγουν στο εξωτερικό. Εγώ έχω αρχίσει να αισθάνομαι γραφικός στις διαδηλώσεις, όταν διαπιστώνω πως οι νέοι απουσιάζουν. Δημήτρη, η συζήτηση έχει γίνει στην ελληνική κοινωνία -θυμήσου τον Ιούνιο του 2011 με εξαίρετους οικονομολόγους να αναλύουν τα πάντα στην πλατεία Συντάγματος και σε πολλές άλλες πλατείες σε όλη τη χώρα-, αλλά μετά οι Έλληνες έκαναν κυβέρνηση τον Σαμαρά. Να σου θυμίσω ακόμα πως η ΕΡΤ άνοιξε στους πολίτες, μόνο αφού την έκλεισε η κυβέρνηση Σαμαρά. Θα φτάσουμε στη συζήτηση που ζητάς αλλά μάλλον η χώρα θα έχει πέσει εντελώς πρώτα. Δεν θέλουμε να ξέρουμε. Δεν θέλουμε να μάθουμε. Ωραία είναι αυτά που αναφέρεσαι αλλά να βλέπουμε και την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πως οι Έλληνες έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ αφενός επειδή απελπίστηκαν -με καθυστέρηση πέντε χρόνων-, και αφετέρου για να γλιτώσουν την αξιοπρεπειά τους . Μπορούν υπάρξουν μικρές δράσεις -εγώ συμμετέχω σε κάποιες- αλλά βλέπω πως αφορούν τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους. Η μόνη λύση είναι να έρθουν και άλλοι, και να υπάρξουν ακόμα περισσότερες δράσεις και συλλογικότητες. Ξεκίνα λοιπόν από το δικό σου μετερίζι να γίνει κάτι όχι μόνο κριτική . Να είσαι καλά,με εκτίμηση Νικόλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλα, σ' ευχαριστώ. Είναι ίσως εμφανές το ότι ενώ με το παραπάνω σχόλιό σου φερ' ειπείν συμφωνώ σχεδόν κατά λέξη, δεν έχω μπορέσει να "αφουγκραστώ" την κατεύθυνση, την "εστία" από την οποία ξεκινάς (όπως πχ., οι τόσες αναφορές σε αρχαία Ελλάδα κλπ., σε άλλα σχόλια) όσον αφορά οποιοδήποτε υπάρχον κόμμα (από τα οποία κανένα πλέον δεν με αντιπροσωπεύει), όποτε είμαι διστακτικός να συμφωνήσω άμεσα "άνευ όρων" από φόβο μην εκληφθώ ότι συμφωνώ και με άλλα, εμμέσως, με τα οποία ίσως να μην συμφωνώ...

      Όσον αφορά το σχόλιό σου, τα μόνα σημεία που θα ήθελα να ειδικεύσω, είναι:

      "... αλλά μετά οι Έλληνες έκαναν κυβέρνηση τον Σαμαρά". Ναι, αλλά, πέραν του ότι σχεδόν όλοι (κι' εγώ) απεχθάνονται το πρόσωπο του Σαμαρά, προσωπικά, τι άλλη επιλογή ρεαλιστική είχε κανείς και τότε και τώρα; Να θυμώσει ο τουμπανιάρης και να σπάσει το τούμπανο επειδή δεν του αρέσουν τα χρώματα του τούμπανου;

      "... και αφετέρου για να γλιτώσουν την αξιοπρεπειά τους". Ναι, αλλά μάλλον λάθος κάνανε πάλι γιατί η αξιοπρέπεια 2 βδομάδων κατέληξε σε χειρότερη υποδούλωση από πριν, ή χειρότερα, θα καταλήξει σε καινούργιες εκλογές. Και τότε;;;

      "... Ξεκίνα λοιπόν από το δικό σου μετερίζι να γίνει κάτι όχι μόνο κριτική". Ελπίζω ότι όσον αφορά τα λεγόμενά μου εδώ, δεν "κανω κριτική" μόνο, αλλά μέσω της κριτικής "προτείνω, δεικτικά" τον τρόπο του σκέπτεσθαι τον οποίον πρεσβεύω. Αν κάποιος εκλάβει τα γραπτά μου έτσι, δεν περιμένω τίποτα περισσότερο, και, αφού τα εκλάβει έτσι, ας συμφωνήσει ή ας διαφωνήσει. Ελπίζω όμως ότι είναι δυνατόν να εκληφθώ ότι δεν κάνω απλά κριτική και τίποτα άλλο.

      Κατά τα άλλα, με βρίσκεις σύμφωνο εντελώς με αυτά που έγραψες σε αυτό σου το σχόλιο.

      Διαγραφή
  2. Πολύ σωστή η ουσία του σχολίου του Ποσειδώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Δημήτρη καλημέρα σου !!!!

      Ανεξόφλητος λογαριασμός στις Γέφυρες μας .

      Όσο κι αν θέλεις να βρεις μία στάλα ελπίδας μέσα στον σωρό με τα σκατά που έχουμε πέσει, ξέρεις ότι είναι ανώφελο. Στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων οι ζωές και οι θάνατοί μας. Δεν αφορούν κανέναν.
      Ο Ζορμπάς εκτελέστηκε και το κηδειόχαρτό του καρφώθηκε στις κολώνες της ΔΕΗ. Στεκόμαστε σαν χαμένοι μπροστά στην ανακοίνωση θανάτου και κάθε μέρα βλέπουμε ότι η κηδεία αλλάζει ημερομηνίες. Κάθε μέρα και μία καινούργια. Έχουμε ξεχάσει τα ονόματα των φίλων. Έχουν όλα εκτοπιστεί από ονόματα υπουργών, πρωθυπουργών, βουλευτών και άλλων αλητήριων. Μάθαμε ευρωπαϊκές γλώσσες τόσο γρήγορα μέσα από τα ονόματα βαρβάρων που σουλατσάρουν με παχιά γράμματα σε τίτλους ειδήσεων. Μπλέκεται η γλώσσα μας από το συνονθύλευμα συμφώνων στις λέξεις τους και εμείς εκεί να επιμένουμε να τα προφέρουμε σαν να κουβαλάμε μέσα στο στόμα μας χαλίκια.
      Έχουμε να ακουμπήσουμε βιβλίο μήνες ολόκληρους. Έχουν αλληθωρίσει τα μάτια μας διαβάζοντας νόμους παρανόμους που χαρακτηρίζουν την ζωή μας σαν δημόσια περιουσία προς εκποίηση. Κλείστηκε η ζωή μας στο γραμματοκιβώτιο της εξώπορτας. Η αξία της αναπνοής μας σε φακέλους λογαριασμών με ημερομηνία λήξεως λίγων ημερών. Ακούμε μέσα στο μυαλό μας «την Δευτέρα ξοφλάς», «την Τρίτη διαμαρτύρεσαι», «την Τετάρτη κατάσχεσαι», «την Πέμπτη φυλακίζεσαι», «την Παρασκευή απολογείσαι» και μένει μόνο το Σαββατοκύριακο να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο μέσα στο σπίτι-κλουβί για να περιμένεις τις επόμενες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου των μεγαλύτερων εγκληματιών που έχει γεννήσει ποτέ ο πλανήτης.
      Ανεβαίνεις στα βουνά, βουτάς στην θάλασσα, περπατάς στις πεδιάδες και κάθε βόλτα είναι σαν αποχαιρετισμός. Και να πάρει ο διάολος δεν χωράνε όλα αυτά σε μια τελευταία αγκαλιά. Κατάντησες σαν τουρίστας να τραβάς φωτογραφίες από τις τελευταίες στιγμές στο ταξίδι Ελευθερίας σου στην χώρα που σε γέννησε: «Εγώ δίπλα στο τελευταίο ακρογιάλι λίγο πριν πουληθεί», «Εγώ μέσα στο δάσος πριν εκχερσωθεί», «Εγώ δίπλα στην τελευταία πηγή πριν ιδιωτικοποιηθεί», «Εγώ δίπλα στην Ελένη πριν αυτοκτονήσει»….
      Tο άλμπουμ δεν θα χωρέσει όλα τα αποχαιρετιστήρια κλικ στο τελευταίο ταξίδι στην πατρίδα. Ο μόνος δίκαιος λογαριασμός που είχαμε ήταν αυτός απέναντι στην πατρίδα. Γράψε: "Ανεξόφλητος λογαριασμός".

      Διαγραφή
  3. Ο έλληνας εκτελέστηκε ή αυτοκτόνησε και ελείψει κληρονόμων οι πιστωτές πλιατσικολογούν στο κουφάρι;

    Αυτή νομίζω είναι η ουσία του ζητήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. περιμένοντας πρέπει να πεθαίνουμε ? καλημέρα σας ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Νικόλα,

    Και η Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες του κόσμου έχουν περάσει πολύ χειρότερα. Τώρα, εδώ, φαίνονται κάκιστα όλα αυτά γιατί ακόμα βρισκόμαστε σε άρνηση και δεν έχουμε ξεκινήσει να κοιτάμε μπροστά, νομίζω. Τα σκατά και ο θάνατος που αναφέρεις είναι αυτά που κάναμε και αυτά που πάθαμε ως συνέπεια, αλλά, πιστεύω ότι όταν το χωνέψουμε και κοιτάξουμε μπροστά πάλι θα χτίσουμε κάτι καινούργιο και ελπίζω διαφορετικό και καλύτερο αν είναι επιτέλους ρεαλιστικό.

    Ας πάρουμε λοιπόν τις φωτογραφίες και ας ονομάσουμε το άλμπουμ "Ο Εύθυμος Ζορμπάς", ας το βάλουμε στο συρτάρι κι' ας δούμε τι μπορούν να πετύχουν τα παιδιά μας εκεί που αποτύχαμε εμείς.

    Μεταξύ μας, ο Ζορμπάς η κινηματογραφική ταινία, που έκανε την Ελλάδα ...διάσημη, δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ήμαστε και τόσο υπερήφανοι (Ο Αλέξης Ζορμπάς του Καζαντζάκη είναι άλλο. Το βιβλίο ελάχιστοι το έχουν διαβάσει έξω ακι ο Καζαντζάκης ούτως ή άλλως δεν μεταφράζεται σωστά στο πνεύμα, σε ξένες γλώσσες).

    Η ταινία τι έδειχνε; Ένας Άγγλος πάει να αξιοποιήσει την περιουσία που του άφησαν στην Κρήτη, τον διπλαρώνει ένας ανέμελος πέρα από μεσήλικας Ρωμιός χωρίς μοίρα στον ήλιο, του ξοδεύει τα λεφτά, εφευρίσκει μία μέθοδο μηχανική για να μεταφέρει ξύλα από το βουνό στην παραλία χωρίς να είναι μηχανικός, διαλύονται τα πάντα, μένει χωρίς λεφτά ο Άγγλος αφού τα σκόρπισε ο Ρωμιός σε ανοησίες, και το ηθικό δίδαγμα είναι ότι δεν πειράζει γιατί μπορούμε να χορεύουμε στην παραλία καθώς ψήνεται ο οβελίας... Μεταξύ του Ζορμά και Τα Παιδιά του Πειραιά... αυτό είχαμε διαφημίσει ότι ήμαστε, και τελικά αυτό ήμασταν.

    Ας κλείσουμε το άλμπουμ και ας αλλάξουμε σελίδα.
    Δεν είναι θάνατος, κατά την γνώμη μου. Απλά, αλλαγή φρουράς που θα πάρει μιά γενεά περίπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλά, αρνούμαι Αγαπητέ Δημήτρη.

      Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε νόμο έχει μπει σε ισχύ από την ώρα που προδότες
      μετατρέψανε την χώρα μου σε χρεοκοπημένο υποκατάστημα παγκόσμιας τράπεζας.Υπάρχει μια αόρατη γραμμή μεταξύ εκείνης της ημέρας και της προηγούμενης . Στέκομαι πάνω της κοντά τρία χρόνια σαν να βρίσκομαι στην ζώνη πολέμου μεταξύ της χώρας μου και του κράτους τους.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιαδήποτε απόφαση δικαστηρίου που θα στηρίζεται σε αυτούς τους κατοχικούς νόμους και βεβαίως δεν πρόκειται να δείξω κανέναν σεβασμό στους δικαστές που θα κληθούν να με κρίνουν. Τους έχω ήδη καταδικάσει από την ώρα που περίμενα σε εκείνη την γραμμή με τα δυο μου πόδια μες στο κρύο να έρθουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη στην οποία ορκίστηκαν να υπηρετούν μέχρι θανάτου.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε κομματικό υπάλληλο, που έχει πάρει τον τίτλο-φερετζέ- του δημοσίου, ο οποίος θα έχει απαίτηση να βρει την παρανομία μου για να αποδώσει το τίμημα σε χρήμα. Να είναι σε απόσταση ασφαλείας από το χέρι μου όταν θα πατήσει την σφραγίδα του κατασχετηρίου του σπιτιού μου, διότι αυτό το σπίτι δεν έβγαλε ούτε ένα σκουλήκι που να αποδέχεται τα πάντα αρκεί να "πέφτει" ο αιματοβαμμένος του μισθός .
      Αρνούμαι να αποδεχθώ γιατρό δημοσίου τομέα όταν θα έρθει η ώρα να έχει ανάγκη την επιστήμη του συμπολίτης μου και θα έχει το θράσος να ζητήσει βιβλιάριο υγείας ή το χρηματικό ποσό που ορίζει ο νόμος για να κάνει αυτό που του επιβάλει ο υπέρτατος νόμος του λειτουργήματος του. Η άρνησή του να τιμήσει τον όρκο του θα είναι και η δική μου άρνηση να σεβαστώ ό,τι πολυτιμότερο έχει.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ τον όποιον θεσμό ακόμα κατέχει θέση σε αυτή την χώρα. Οι θεσμοί που έμαθα να σέβομαι είναι αυτοί που υπηρετούν την χώρα μου και δεν υπηρετούν καμία άλλη εις το όνομα του κέρδους.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ τα όρια που θα θέσει ο κάθε υπουργίσκος για το πώς θα διεκδικήσω τα δικαιώματα μου τα οποία έχουν ήδη εξαϋλωθεί από τις υποκλίσεις που έχει κάνει αυτός και οι όμοιοί του στην Μεγάλη Τράπεζα που λέγεται Ευρώπη.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ ως καθαρό πολιτικό πρόσωπο τον οποιονδήποτε διατηρεί ακόμα και τυπικές σχέσεις, συζητά ή έστω βρίσκεται τυχαία στον ίδιο χώρο με εκπροσώπους χωρών ή ιδρυμάτων που έβαλαν την ζωή μου υποθήκη για τις δικές τους αποθήκες χρήματος.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ τον κρατικό φρουρό ο οποίος αντί να φυλλάτει την δική μου πλάτη ασκεί βία σε μένα και στους γύρω μου για να μην ματώσει ο κρατικός εχθρός που έχει ασυλία, αν και εδώ και τρία χρόνια η ασυλία του έχει αρθεί όπως έχουν αρθεί και όλοι οι νόμοι με τις δικές του υπογραφές. Οι κρατικοί φρουροί που προστατεύουν τον εχθρό και όχι τον συνάνθρωπο εδώ και τρία χρόνια μετατράπηκαν συνειδητά, εφόσον δεν παραιτήθηκαν, σε παρακρατικούς.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ ως Άνθρωπο οποιονδήποτε ψηφοφόρο ή παλαμακιστή του οποιοδήποτε κόμματος συμμετέχει ακόμα και με την παρουσία του μέσα στο Κατοχικό Κοινοβούλιο, αλλά και όλους αυτούς που σπρώχνουν την κατάσταση με οποιαδήποτε κομματική ταμπέλα. Δεν σέβομαι τον μικρό, άνοο, ατομικιστή και επικίνδυνο πολίτη ο οποίος με την κρυφή του ψήφο επιμένει να συντηρεί την χώρα μου σε καταστολή και ψυχική αφαίμαξη.
      Αρνούμαι να αποδεχθώ τον καθημερινό εξευτελισμό του Ανθρώπου, τον βιασμό της αξιοπρέπειας ζωής και θανάτου, τις αυτοκτονίες, την πείνα, την κατάθλιψη, την στέρηση οξυγόνου των δικών μου ονείρων και του διπλανού μου, αλλά και το κομμάτιασμα της χώρας μου με προδοτικά χρεόγραφα.
      Αρνούμαι να θεωρώ ίσους όλους αυτούς που νομίζουν ότι η σιωπή μου είναι και η κατάφασή μου στο προμελετημένο έγκλημα που επιμένουν να συντελούν.

      Διαγραφή
    2. καλή συνέχεια τα λέμε πιστεύω ότι δεν σας ζάλισα ...

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα Νικόλα, και πάντα να τα λέμε, όσο εκτενώς μας αρέσει. Σ' ευχαριστώ.

    Δεν νομίζω να διαφωνούμε και πουθενά, και μου φαίνεται ότι σίγουρα συμφωνούμε στο ότι και οι δύο θέλουμε αποτελέσματα, μετά από τα λόγια, και μάλλον συμφωνούμε γενικά και στα αποτελέσματα που θέλουμε.

    Η ερώτηση είναι πως φτάνουμε μέχρι εκεί. Και ο "διάολος", όπως λένε, είναι στις λεπτομέρειες. Και η μικρότερη και πιο ασήμαντη λεπτομέρεια μπορεί να προξενήσει μιά ελάχιστη παρέκκλιση πορείας, που αργά ή γρήγορα όμως θα φτάσει χιλιόμετρα μακριά από την ενδεικνυόμενη πορεία.

    Πιστεύω ότι αν η μειοψηφία δεν σέβεται την πλειοψηφία, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία. Η μειοψηφία ας προσπαθήσει να γίνει πλειοψηφία. Οτιδήποτε εκτός δημοκρατίας το αρνούμαι εγώ.

    Η αναρχία μπορεί να προξενήσει επανάσταση η οποία να εγκαθιδρύσει νέα κυβέρνηση, ή απλά να παραμείνει "αναρχική" στα Εξάρχεια. Είναι η διαφορά μεταξύ της ανυπακοής με στόχο να αλλάξουν οι νόμοι στους οποίους μετά να υπακούμε, ή της ανυπακοής με στόχο την ίδια και την μόνιμη ανυπακοή. Το δεύτερο το αρνούμαι εγώ. Για μένα.

    Είναι προδότες εκείνοι που έκαναν άλφα, βήτα, γάμα επί 40 χρόνια; Εφ' όσον το έκαναν με την παρότρυνση, ή/και την αποδοχή, σιωπηλή ή όχι, της πλειοψηφίας, τότε, "προδότες" είναι το 35% με 55% των Ελλήνων. Τότε, εκ του ορισμού, δεν είναι αντικειμενικά ακριβής λέξη, ή λέξη "προδότες". Εγώ πάλι αρνούμαι ορισμούς που να διχάζουν ένα ολόκληρο Έθνος στα δύο στρατόπεδα των "συνηθισμένων υπόπτων".

    Είναι κατοχικό το κοινοβούλιο; Εγώ θα έβαζα εισαγωγικά, επειδή η σύνθεση του κοινοβουλίου δεν υπάρχει σαν αποτέλεσμα δικτατορίας αλλά σαν αποτέλεσμα εκλογών. Και γιατί είναι "κατοχικό"; Επειδή εφαρμόζει τους όρους των δανειστών για να μείνουμε στο Ευρώ. Άρα, αν επιστρέψουμε στην δραχμή δεν θα είναι πλέον "κατοχικό". Αρνούμαι δηλαδή να το πω "κατοχικό" επειδή είναι η βούληση του λαού (τον οποίον το κοινοβούλιο αντιπροσωπεύει), να μείνουμε στο Ευρώ (δεν μπορεί να λεχθεί ότι ο λαός κάνει κατοχή στον εαυτό του). Ας αποφασίσει ο λαός να χρεοκοπήσουμε και επισήμως, και να επιστρέψουμε στην δραχμή, και να ήμαστε μόνοι μας χωρίς "κατοχή".

    Απλά δεν μπορούμε και να ήμαστε στο Ευρώ και να μην έχουμε "κατοχή".


    Όμως, λέμε εδώ και οι δύο τι "αρνούμαστε". Υπάρχει και η σχολή που πρεσβεύει ότι αποτελέσματα έρχονται όταν βρίσκονται σημεία συμφωνίας περισσότερο από όταν εστιάζουμε μόνο στην "άρνηση"...

    Όπως είπε και ο Θανάσης Βέγγος στην Ταινία "Ψυχή Βαθιά":
    "Δεν είναι πόλεμος ετούτο που μας βρήκε. Ντροπή είναι! 'Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στους όρους "προδότες", "κατοχή", "χώρας μου και κράτους τους" βρίσκεται ακριβώς η εικονική πραγματικότητα που γραμμικά θα μας οδηγήσει και με σφραγίδα στο να γίνουμε Μέση Ανατολή. Οι άθλιότητες δεν οφείλονται πρωταρχικώς στους έξω, αλλά στο ότι η σταθεροποίηση επιχειρήθηκε με εντελώς ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ, ΑΝΙΣΟ και ΑΔΙΚΟ τρόπο από τους εμμετικά άθλιους ΣαμαροΒενιζέλοΠαπανδρέηδες, διαλύοντας τόσο την κοινωνία, όσο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και εκεί πρέπει να εστιάσουμε τη μομφή μας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που θα μας μετατρέψουν σε εύνομο κράτος και έπρεπε να έχουν ξεκινήσει από το 1974. Θα 'χαμε τότε να αντιπαλέψουμε την επιβαλλόμενη ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΑ λιτότητα του Σόιμπλε από άλλες, ισχυρότερες βάσεις. Πάλι σε μας λοιπόν η αφετηρία, τόσο του προβλήματος, όσο και της λύσης.

      Διαγραφή
    2. Μου φαίνεται εννοείς ότι η ...Μέση Ανατολή κρύβεται στην νοοτροπία που αρέσκεται σε αυτές τις λέξεις; ΣΥΜΦΩΝΩ!

      Επίσης συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες για τους ΠαπαΣαμαΒενιζελόκ, και γι' αυτό άλλωστε όλοι είχαμε υποστηρίξει τις πρώτες 2-3 εβδομάδες εκείνου του φαινόμενου που τραγικά αποδεικνύεται μπουλούκι...

      Η αφετηρία του προβλήματος ήμαστε και επειδή ήμαστε οι πιο αδύναμοι, αλλά και λόγω ...Μέσης Ανατολής. Θα ήθελα να ήμαστε και η λύση αλλά αφουγκράζομαι ότι δεν θα την φέρουμε εμείς, αλλά απλά θα προκαλέσουμε άλλους να την φέρουνε, αργά ή γρήγορα. Μακάρι να την φέρναμε εμείς... αλλά...

      Διαγραφή
  7. Βεβαίως και δεν πρέπει να πεθάνουμε Ποσειδώνα, αλλά να δούμε πως θα σωθούμε.

    Πού; Εκεί που υπάρχει περισσότερη ασφάλεια στο σύγχρονο ιστορικό γίγνεσθαι, δηλαδή σε περιβάλλον Δυτικής Ευνομούμενης Δημοκρατίας. Και βεβαίως, αυτές οι Δημοκρατίες, είναι πιο Δημοκρατίες από τη δική μας, αν με καταλαβαίνεις. Όσοι έχουν ζήσει αρκετά χρόνια έξω, γνωρίζουν...

    Πώς θα σωθούμε; Ανασηκώνοντας τα μανίκια, με σκληρή δουλειά, λιγότερες απαιτήσεις και ματιά προς το μέλλον. Θυσιάζοντας τα βαρίδια του πελατειακού συστήματος ακόμα και αν αυτό σημαίνει να "σκωτώσουμε" ωφελημένους κηφήνες του παλιού συστήματος, συνταξιούχους των 50 ετών, άγαμες θυγατέρες, ολιγάρχες, κρατικοδίαιτους και μεγαλοπαπαδαριό. ΟΛΕΣ τις λαμογιοφυλιές των (β)ρωμηών. Εδώ που φτάσαμε είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν και θύματα, ας είναι τουλάχιστον από την πλευρά όσων έχουν χορτάσει από το αίμα όσων ήταν "στην απέξω".

    Η μεγάλη απόφαση είναι ο ευρωπαϊκός δρόμος (με όσες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις επιφέρει αυτή η επιλογή) ή όχι. Και αυτή τη δεδομένη στιγμή η Ευρώπη -κατά συντρηπτική πλειοψηφία- πιστεύει ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις, οι επιχειρήσεις, φέρνουν την αύξηση της παραγωγής, την ανταγωνιστικότητα, τις δουλειές. Το δεχόμαστε και στρώνουμε με πολύ κόπο το μέλλον προς τα εκεί, ώστε να παραχθεί ο πλούτος που είναι αναγκαίος για το στήριγμα του απαραίτητου κοινωνικού κράτους. Το απορρίπτουμε και καλωσωρίζουμε τον Jihadi Jones σε greek version Βενεζουέλας της Μεσογείου.

    Εναλλακτικά, μπορούμε να παραδεχτούμε τη "τεχνική" ανικανότητά μας, και να γίνει η Ελλάδα το 17ο κρατίδιο της Γερμανίας. Ούτε μνημόνια, ούτε αντιμνημόνια, ούτε αποτυχημένες ετοιματζήδικες λύσεις. Εθνική ανεξαρτησία δεν έχουμε και τώρα άλλωστε.

    Αποφασίζουμε τί θέλουμε; Με ποιούς θα πάμε και ποιούς θ΄αφήσουμε; Και με τη παρθένα και με τη πουτάνα ΔΕΝ μας παίρνει, τέρμα τα δίφραγκα! Δεν έχουμε άλλη επιλογή και μην ξεχνάμε ότι είμαστε two minutes to midnight.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μακάρι να ήμαστε δυό λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ακόμα 120 δευτερόλεπτα...

    Και ο φίλος spacefreak λέει, και συμφωνώ, η επιλογή είναι απλή: ή Ευρώ, ή δραχμή.

    Πραγματικά ανεξάρτητοι δεν θα ήμαστε ούτε με Ευρώ ούτε με δραχμή. Το δικαίωμα ανεξαρτησίας το αρνηθήκαμε στον εαυτό μας όταν το χρέος ξεπέρασε το 80-90%. Τώρα, και αντάρτικο στα βουνά να κάνουμε, πρέπει να βρούμε βουνά αλλού γιατί τα δικά μας θα ανήκουν ενέχυρα σε άλλους μέχρι με έναν ή άλλο τρόπο, σε 50 χρόνια ή σε 150, να πληρώσουμε τα χρέη που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε.

    Ευρώ, ή δραχμή. Και τα δύο έχουν τρομερές δυσκολίες και επιλογή, για το αν θα περάσουμε τρομερά χρόνια, ούτως ή άλλως, δεν έχουμε. Η τελική επιλογή δεν είναι καν Ευρώ ή δραχμή, αλλά, Μέση Ανατολή ή Δύση.

    Εγώ ψηφίζω Δύση και Ευρώ. Αλλά δεν μπορώ να δω με τι τρόπο θα καταφέρουμε να μείνουμε στο Ευρώ όσο πετάμε κορώνες "προδοτών", "κατοχής" και της μεγάλης "αδικίας" του ότι δανειστές επιβάλουν όρους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.