Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Σέλφι





Ταρατατζούμ καμπούνγκ καμπούνγκ!







Διαισθάνομαι μία περίεργη σιωπή στην μπλογκόσφαιρα, όσον αφορά τις αναρτήσεις. Αναρωτιέμαι αν είναι επειδή ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να τους βγάλει από το Ευρώ --και στήνει το σενάριο του ότι δεν πρόσεξε καλά η Μέρκελ, και ο Σόιμπλε προκάλεσε ατύχημα --δε φταίμε εμείς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε ότι δεν θα ερχότανε πρώτο κόμμα αν έλεγε ότι θα μας βγάλει από το Ευρώ. Επίσης ήξερε και η κουτσή Μαριώ ότι δεν ήταν δυνατόν να μείνουμε στο Ευρώ. Τώρα ετοιμάζεται η δικαιολογία και το σκηνικό, σιγά-σιγά. Και στην μπλογκόσφαιρα κυριαρχεί η περίεργη σιωπή πριν τον θάνατο (καταλαβαίνοντας σιγά-σιγά ότι μπουρδολογίες ψηφίζανε).

Δεν θα είναι θάνατος όμως γιατί η "Ελλάδα" ποτέ δεν πεθαίνει. Όταν έρθει η δραχμή θα τιμωρήσουνε τον ΣΥΡΙΖΑ και θα βγει συνεργασία ΧΑ και ΑΝΕΛ με αντιπολίτευση το Ποτάμι. Αμφιβάλετε; οι ίδιοι θα τους βγάλουν που βγάλανε και ετούτους.


***


Σε άλλα νέα, ο υπουργός Οικονομικών έγινε δεκτός με ιδιαίτερες εκδηλώσεις θαυμασμού από πολίτες, μερικοί εκ των οποίων επιχείρησαν να βγάλουν selfie μαζί του. Χαρακτηριστικά μια γυναίκα του είπε «Είμαστε μαζί σας». «Ναι αλλά να είστε και μετά τη ρήξη όμως ε;» απάντησε με νόημα ο κ. Βαρουφάκης. Αχ, Γιάνη μου... μην ελπίζεις! αφού δεν τους δώσατε εσείς και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο, θα ψάξουνε άλλους!


***


Διάβασα στο Βήμα ένα άρθρο το οποίο ξεγυμνώνει και σταράτα εξηγεί το ποιος είναι, στην πλειοψηφία του, αυτός ο λαός στον οποίον η Ευρώπη ...χρωστάει τόσα! Κάντε κλικ, αν θέλετε, να το διαβάσετε.

Και αφού το διαβάσετε, να σας πω κι εγώ μια παρεμφερή ιστορία: τον Φεβρουάριο είχα πάει σε ένα Γερμανό/Κοσμοτέ. Είχε πολύ κόσμο, περίμενα την σειρά μου μέχρι που άρχισε να με εξυπηρετεί μία από τις υπαλλήλους. Καθώς μιλούσαμε για το θέμα μου, έρχεται δίπλα μου μια καθώς πρέπει κυρία στα 'ήντα της και έκανε μια ερώτηση στην υπάλληλο που με εξυπηρετούσε, σαν να μην υπήρχα εγώ.

Θυμωμένα και με στεντόρια φωνή να με ακούει όλο το κατάστημα και οι υπόλοιποι στην ουρά, της είπα: "Όχι! δεν θα σας απαντήσει! Τώρα εξυπηρετεί άλλο πελάτη και δεν μπορεί να μιλήσει σε εσάς! Όταν έρθει η σειρά σας θα σας μιλήσει! Που παριστάνετε και τους Ευρωπαίους!" 

Η καθώς πρέπει κυρία ψέλλισε ότι μια ερώτηση ήθελε μόνο να κάνει.

(σαν εκείνους που παρκέρνουν πάνω στο πεζοδρόμιο "δυό λεπτά μόνο, ένα χαρτί να πάρω και φεύγω!" ...κλπ)

Γύρισε στην ουρά η καθώς πρέπει κυρία και οι άλλοι στην ουρά θα σκεφτόντουσαν ότι κάτι μαλάκες σαν κι εμένα έρχονται από τα εξωτερικά και χαλάνε την πιάτσα.











4 σχόλια:

  1. Αχ εμένα με πόνεσε περισσότερο το κουτσή Μαριώ γιατί παρεμπιπτόντως κουτσαίνω, προσωρινά ελπίζω. Το Μαριώ το έχω από πάντα :-)
    Για όλα τα άλλα αγαπητέ Δημήτρη τι να πω. Όσοι γεννηθήκαμε και ζούμε εδώ 40 και χρόνια, έχουμε συνηθίσει να αντέχουμε και αν θες να εστιάζουμε αλλού, μιας και η πολιτικοκρατικοκοινωνική πραγματικότητα είναι για κλάματα. Περιμένοντας στην ουρά υπομονετικά, χαμογελώντας και γλυκοκαλημερίζοντας τον γείτονα ή τον υπάλληλο μπας και σκάσει χαμόγελο και αυτός, δουλεύοντας διπλά και τριπλά για να έχουμε τα βασικά ίσως ούτε και αυτά στο μέλλον. Εγώ προσωπικά σιωπώ, μιας και δεν περιμένω από κανέναν να φτιάξει τη ζωή μου. Την φτιάχνω μόνη μου, δεν περιμένω. Άσε που είναι και μικρή, αυτό πού το πας. Νομίζω πως χρωστώ ένα ευχαριστώ στις ελληνικές κυβερνήσεις. Με έχουν κάνει να εκτιμώ τη ζωή και την κάθε στιγμή της, όπως δηλαδή κάποιον που μαθαίνει πως έχει έναν προκαθορισμένο χρόνο ζωής. Μετρά τις στιγμές του αλλιώς :-)

    Να λοιπόν που με έκανες να σπάσω την σιωπή μου ;-)

    Όμορφη μέρα να έχεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως Margo μου, την έκφραση για την "Μαριώ" την άκουγα από την γιαγιά μου παιδί, που την λέγανε Μαρίκα :-)

      ΓΙα κλάματα είναι, τι να την κάνεις, την πραγματικότητα... Και, μιλάω για "πλειοψηφίες" αλλά τελικά μου φαίνειται οι μειοψηφίες είναι οι πιο θωρυβώδεις και οι υπόλοιποι στοϊκά υπομένουν --αυτό που με θυμώνει ειναι η εμπειρία 25 ετών σε δύο άλλες χώρες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν και φέρονται σαν να είνει οι ίδιοι υπέύθυνοι για την κυβέρνησή τους, μα δεν είναι έτσι στην γεννέτειρα...

      Την ζωή μας πράγματι εμείς μόνο την φτιάχνουμε και από εμάς ξεκινάει και σ' εμάς τελειώνει. Σωστά μιλάς.

      Καλή σου μέρα :-)

      Διαγραφή
  2. Εδώ κι εγώ ! Σιωπαίνω και διαβάζω, περιμένω και σιωπαίνω. Οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες ... ... ... είναι κρίσιμοι. Σε εθνικό, Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο συμβαίνουν πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό σου απόγευμα Αγγελική :-)
      Εδώ όλοι... Πάντα συμβαίνουν πολλά... το θέμα είναι να μην επυτυγχάνουν ποτέ τα πολλά να μας κάνουν να σωπαίνουμε, ώστε να υπάρχουν πάντα άρθρα να διαβάζουμε :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.