Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Περιπέτειες...











Τελικά, από όσα λέει ο ...πρωθυπουργός, η επιλογή είναι απλή. Ή κάνουμε ότι μας λένε σαν να μην άλλαξε κυβέρνηση, ή ακολουθούμε έναν δρόμο ο οποίος όπως και να τον ονομάσουμε τώρα, τελικά και σύντομα οδηγεί στην δραχμή, εκτός Ευρώπης.

Το να επιλέξουμε να κάνουμε ότι μας λένε συνεπάγεται την αυτόματη παραδοχή πως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι ψηφοφόροι ήξεραν τι έλεγαν, και θα είναι ταπεινωτικό.

Το να επιλέξουμε "έντιμη ρήξη" ή όπως αλλιώς θέλουμε να βαφτίσουμε την χρεοκοπία και την τελική αποχώρηση προς την δραχμή, συνδυάζει το αν θέλει ο κόσμος να "αποχωρήσει" από την "Ευρώπη", συν το ότι κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει επιστρέφοντας στην δραχμή. Και θα είναι ταπεινωτικό.

Πρέπει να επιλέξουμε πια ταπείνωση προτιμάμε: Την ταπείνωση του χαζού ή την ταπείνωση του αποτυχημένου. Φτωχότεροι από όσο ήμασταν τον Ιανουάριο, πολύ φτωχότεροι, θα γίνουμε ούτως ή άλλως και στις δύο περιπτώσεις. Και οι ελευθερίες μας θα μειωθούν και στις δύο περιπτώσεις.

Δεν νομίζω ότι "ελπίδα" και "αξιοπρέπεια" βρίσκονται σε οποιαδήποτε από τις λύσεις.

Ο Ελληνικός λαός θα χρησιμοποιήσει τα ιδιαίτερα κριτήρια και σκεπτικό του, για να κάνει την επιλογή του. Θα προτιμήσει μάλλον το άγνωστο γιατί εκεί υπάρχει "ελπίδα" ή/και "αξιοπρέπεια". Θα προτιμήσει το αντίθετο από αυτό που τον συμβουλεύουνε οι "εταίροι", οι "θεσμοί" και η πλειοψηφία, γιατί οι σύμβουλοι θεωρούνται κακόβουλοι, και γιατί πιθανόν να θεωρεί ότι υπάρχει "αξιοπρέπεια" στο να μην ακολουθεί κανείς συμβουλές που δεν του αρέσουν. Αν η Ευρώπη πραγματικά καταλάβαινε την φύση της Ελλάδας, έπρεπε τόσο καιρό να μας παροτρύνει με το χαμόγελο και με αγάπη να βγούμε από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη. Τότε, ο λαός θα απαιτούσε τρεις τρόικες και εννέα μνημόνια

Τελικά, η αξιοπρέπεια αυτού του λαού, και όλο αυτό το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να είναι θεμελιωμένα σε ένα και μόνο ένα σκεπτικό: Τι λε ρε που θα μου πεις εμένα τι να κάνω!

Πότε υπήρξε πραγματική "διαπραγμάτευση" τους τελευταίους μήνες; Εμείς δεν έχουμε, ούτε είχαμε ποτέ τίποτα, εκτός από την επιλογή του να υπακούσουμε στους κανόνες του μόνου υπάρχοντος ή να ξεκουμπιστούμε. Η λεγόμενη λίστα Βαρουφάκη, μετά από τόσες προσπάθειες εξεύρεσης χρημάτων, αποδεικνύει περίτρανα και τελεσίδικα ότι δεν έχουμε τίποτα. Μηδέν. Μόνο φραστικά πυροτεχνήματα για εσωτερική κατανάλωση. Ενώ, η Ευρώπη πρέπει απλώς να μετρήσει τα κουκιά του τι είναι για αυτήν φτηνότερο: να μείνουμε ή να φύγουμε. Που βρισκόταν το πεδίο ...διαπραγμάτευσης; Ποιός δούλευε ποιόν; Πιά "διαπραγμάτευση"; 

Ο ...πρωθυπουργός, παραδέχεται ότι τίποτα δεν μπορεί να κάνει από όσα έλεγε και σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για τους όρους της συμφωνίας (το επόμενο και χειρότερο μνημόνιο). Αντί να επιλέξει ο ίδιος, επωμιζόμενος τις ευθύνες των προεκλογικών ψεμάτων (ή ανεύθυνων υποσχέσεων), θα κληθεί ο λαός να επιλέξει την ταπείνωση του χαζού ή την ταπείνωση του αποτυχημένου. Δεν έχει ούτε καν την τσίπα να παραδεχτεί, κοιτάζοντας τον φακό της κάμερας, ότι απέτυχε παταγωδώς σε όλα και ότι έβαλε την χώρα σε θανάσιμες περιπέτειες με τις υποσχέσεις του τις οποίες έχαψε ο κόσμος... Ο Αλέξης Τσίπρας, τελικά, θα μας προτείνει, ή επιστροφή στα μνημόνια του Σαμαρά, ή φτώχια τρισχειρότερη από την τωρινή (και η επιλογή θα γίνει από τον λαό με την ανάσταση εκ νεκρών της ιδέας του Γιωργάκη για δημοψήφισμα). Χρειαζόμασταν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για να δούνε τα 22% των εγγεγραμμένων που τον ψήφισαν ότι αυτές ήταν πάντα οι επιλογές, και άλλες ποτέ δεν υπήρχαν.

Το νταούλι τελικά τα χτυπάει η Ευρώπη, και εμείς χορεύουμε με μόνη επιλογή το πότε και πως να πηδήξουμε στο Ζάλογγο. Προσπαθήσανε πάντως τα παιδιά! Μπράβο τους! Ήρωες! ε;

Όμως, στον θαυμαστό κόσμο της δικαιολογίας με την αβάσταχτη ελαφρότητα του "έτσι θέλω", έχουμε ήδη κερδίσει.

Ή θα έχουμε κερδίσει επειδή θα υποχωρήσουν οι δανειστές και θα μας δώσουνε καινούργια λεφτά χωρίς όρια ή όρους (στα όνειρά μας), ή θα έχουμε κερδίσει επειδή θα έχουμε προβάλει 2-3 μήνες μπαχολοειδή αντίσταση (με το πουκάμισο έξω) πριν κάνουμε ότι μας πούνε, ή θα έχουμε κερδίσει επειδή πέσαμε και ξεψυχήσαμε ηρωικά στις επάλξεις του αγώνα (χωρίς γραβάτα).







Το μόνο θέαμα που παραμένει επί σκηνής είναι το πως η "αριστερή πλατφόρμα" ακόμα δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται, ή απλά θέλει δραχμή και τα σκυλιά δεμένα. Δηλαδή, τελικά, ίσως το 4% που ήταν πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσει επιστρέφοντας στο 3% με 4%, μετονομαζόμενοι "Ορθόδοξο ΣΥΡΙΖΑ", και ο Τσίπρας να μείνει στην υφιστάμενη καινούργια ενσάρκωση του παλιού ΠΑΣΟΚ για να κρατήσει την καρέκλα.
Το αναμφισβήτητο είναι ότι την τύχη της Ελλάδας αυτή τη στιγμή την καθορίζει ένα 10%-15% των Ελλήνων ...δημοκρατικότατα.











2 σχόλια:

  1. Χμμμμμ ... νομίζω ότι τα υπεραπλουστεύεις λιγάκι τα πράγματα, Δημήτρη :-). Το να κάνουμε ό,τι μας λένε σαν να μην άλλαξε κυβέρνηση, δεν συνεπάγεται την αυτόματη παραδοχή πως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι ψηφοφόροι του ήξεραν τι έλεγαν. Οι προτάσεις Βαρουφάκη ήταν λογικές και τεκμηριωμένες (διακεκριμένοι οικονομολόγοι ανά τον κόσμο τις έχουν επικροτήσει) και η ΕΕ δεν έχει αντιτάξει μέχρι τώρα κανένα σοβαρό επιχείρημα εναντίον τους ούτε έχει κάνει βιώσιμη αντιπρόταση. Απλά λέει αδιακρίτως Nein, ακολουθεί τακτικές παιδικής χαράς και κάνει νταηλίκια.

    Για να πώ την αλήθεια, εγώ Grexit δεν βλέπω. Γιατί μετά απ' αυτό μπορεί να έρθει και το Brexit (έχουμε εκλογές κι εμείς στο Νησί σε λίγες μέρες και ο Κάμερον υποσχέθηκε κι αυτός δημοψήφισμα - για να δούμε ...) και λίγο αργότερα και το Spexit και γενικώς θα γίνει της Σάρας, της Μάρας και του κακού συναπαντήματος. Το θέμα είναι πόσο θ' αντέξει ακόμα η Γερμανική απολυταρχία.

    Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το δημοψήφισμα ουσιαστικά θα είναι ανάμεσα στην ήττα του χαζού ή την ήττα του αποτυχημένου (όπως τις ορίζεις και τις δύο), ε δεν νομίζω να τίθεται θέμα ότι πολύ καλύτερο είναι να προσπαθείς κι ας αποτύχεις απ' το να κάθεσαι και να τις τρως αδιαμαρτύρητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αγγελική :-)

      Πάντα προσπαθώ να απλουστεύω (Occam's razor) εν γνώση μου ότι πιθανόν να το παρακάνω :-)

      Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επιτευχθεί οτιδήποτε, και υπ' αυτό το φως θεωρώ κι εγώ πιθανόν ότι θα μπορούσε να υπάρξει βιώσιμη λύση βασισμένη σε εκείνα που υποστήριζαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι του. Για να γίνει όμως αυτό θα έπρεπε να το είχαν αποδεχτεί οι δανειστές/εταίροι. Άρα, στο σκεπτικό μου, το αν ήξεραν τι έλεγαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι του συμπεριλαμβάνει και το αν επρόκειτο να δεχτούν να τα δοκιμάσουν οι δανειστές, ή, αν επρόκειτο να τους πείσουμε να τα δοκιμάσουνε.

      Η σύμπλευση των δανειστών από μόνοι τους ή κατόπιν δικής μας πειθούς, για μένα, είναι αναπόσπαστο μέρος, και το σημαντικότερο μέρος, της ισχύος του τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ και τι πίστευαν οι ψηφοφόροι. Χωρίς αυτή την σύμπλευση η εικασία παραμένει εικασία.

      Από μόνοι τους δεν επρόκειτο ποτέ να το δεχτούν γιατί απαιτούσαμε να παραδεχτούν ότι είχαν κάνει λάθος μέχρι "σήμερα" και έφταιγαν εκείνοι για "ανθρωπιστική κρίση".

      Ο μόνος τρόπος να τους πείθαμε να το δεχτούν ήταν με τα νούμερα. Να τους αποδείξουμε 1) ότι υπάρχουν νούμερα, έστω και θεωρητικά αλλά ρεαλιστικά, και 2) ότι έχουμε την θέληση και την ικανότητα να πραγματοποιήσουμε αυτά που εικάζουμε.

      Δεν τους πείσαμε.

      Τα νούμερα και οι προτάσεις Βαρουφάκη, όποια ΜΜΕ και να διαβάσεις, απλά δεν φτάνουν τα απαραίτητα ύψη, και μέρος του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται διεθνώς να λέει ότι διαφωνεί εσωτερικά, στο κόμμα.

      Τα γεγονότα ότι, αφ' ενός, δεν συμπεριελάμβαναν τα σχέδιά μας την περίπτωση να αρνηθούν οι δανειστές/εταίροι, και ότι δεν μπορέσαμε να τους πείσουμε, το απλουστεύω (ή το υπεραπλουστεύω) ως "δεν ήξεραν τι έλεγαν" (επειδή λογάριαζαν, κατά την γνώμη μου, χωρίς τον ξενοδόχο και χωρίς νούμερα και εσωτερική οργάνωση που να πείθουν).

      Έτσι σκέφτηκα :-(

      Αναμφισβήτητα η ζωή αξίζει μόνο όταν προσπαθείς, κι ας αποτύχεις!
      Από την πλευρά μου πάλι, αξιολογώ το κατά πόσον η οποιαδήποτε προσπάθεια έχει κάποιες πιθανότητες επιτυχίας πριν ξεκινήσει, και το κατά πόσον είναι έστω και λίγο ρεαλιστική. Βέβαια, αυτά τα σταθμά είναι κατ' εξοχήν υποκειμενικά, και είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ ότι, σωστά ή λανθασμένα, τα δικά μου σταθμά είναι περισσότερο βορειοδυτικά παρά νοτιοανατολικά :-(

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.