Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Αλλαγές












Η Ελλάδα άλλαξε (και πάλι) την Ευρώπη, για πάντα!

Ότι και να γίνει.



Είναι μιά στιγμή που θα μας κάνει υπερήφανους, και γιατί όχι; Όλοι έχουν το δικαίωμα μιας τέτοιας στιγμής, και αυτή είναι η στιγμή της Ελλάδας. Είμαι και εγώ υπερήφανος για αυτή την στιγμή, πρώτιστα γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σεισμός της τάξης των 62 ποσοστιαίων μονάδων, που στηρίζει ενότητα και ομοψυχία (άσχετα επιλογής --το τι επιλέξαμε είναι άλλου παπά βαγγέλιο) και επίσης επειδή η επιλογή μας πήγε κόντρα σε κάθε κατεστημένο, και με ηθικά δίκαιο λόγο (Ηθικά. Λογικά, είναι άλλο θέμα).

Μέχρι στιγμής δύο απώλειες που θα βοηθήσουν την χώρα και έπρεπε να συμβούν: Απολύθηκε από τους Έλληνες ο Σαμαράς, και απολύθηκε από όλους ο Βαρουφάκης. Οι παραιτήσεις τους, δεκτές.

Το τι γίνεται μετά από την χαρμόσυνη στιγμή το λέμε παρακάτω. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας σταθούμε στο γεγονός του ότι η Ελλάδα άλλαξε (και πάλι) την Ευρώπη, για πάντα.

Ότι και να γίνει.

Αν η Ευρώπη κρατήσει την στάση του ότι δεν μπορούν να αλλάξουν οι κανόνες και οικονομικές πρακτικές, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί η Ελλάδα με τους όρους που απαιτεί και πρέπει η Ελλάδα να βγει από το Ευρώ, τότε, εκτός του ότι η Ευρώπη θα αποκαλύψει εαυτόν ως απάνθρωπη οικονομική δικτατορία, επίσης ξεγυμνώνεται από τον μύθο της Ένωσης, μιά που επιτρέπει την διάσπασή της, και την εξόντωση ενός λαού εκτός Ευρώ. Και υποφέρει οικονομικά από την χρεοκοπία και αναχώρησή μας. Αλλαγή για πάντα, που πιθανώς θα είναι το πρώτο βήμα προς διάλυση της ΕΕ μετά από κάμποσα χρόνια.

Αν η Ευρώπη καταθέσει τα όπλα στα πόδια της Ελλάδας, και κουρέψει/αναδιαρθρώσει το χρέος, και βάλει πιο ήπια μέτρα, προσθέτοντας επενδύσεις για ανάπτυξη, χάνουν την πυγμή τους κυβερνήσεις με πρώτη της Γερμανίας (και ανοίγουν εαυτόν για πολιτική αποκαθήλωση). Ανοίγουν οι πόρτες για αγανάκτηση των Ιρλανδών, Ιταλών, Ισπανών και Πορτογάλων που ήταν καλά παιδιά και είχαν κάνει ότι τους είχαν πει. Τσαντίζονται μερικά μικρά κράτη που έχουν χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις από εμάς... Λυσσάει η Φινλανδία. Και, το σημαντικότερο, η καινούργια "σοσιαλιστική" οικονομική πολιτική αποδυναμώνει σύντομα το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή οικονομία (όπως έχουν το συνήθειο να κάνουν οι σοσιαλιστικές οικονομικές πολιτικές). Αλλαγή για πάντα, που πιθανώς θα είναι το πρώτο βήμα προς διάλυση της ΕΕ μετά από λίγα χρόνια ή και συντομότερα.

(Ποιο από τα παραπάνω βλέπετε να παίζει;)

Η Ελλάδα άλλαξε την Ευρώπη για πάντα, αλλά ότι και να έρθει, η αλλαγή αυτή σημαίνει την εν καιρώ και σε στάδια διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι που η Ελλαδίτσα άλλαξε την Ευρώπη.
Το προς ποια κατεύθυνση την άλλαξε, και γιατί... είναι άλλο θέμα.

Μπορεί άραγε να συμβεί κάτι ενδιάμεσο ή διαφορετικό από τα παραπάνω δύο σενάρια, και να μην φέρει η αλλαγή την εν καιρώ διάλυση; Όλα είναι πιθανά αλλά δεν βλέπω τρίτο σενάριο.

Βλέπω μόνο τα παραπάνω Ευρωπαϊκά αδιέξοδα που βλέπουν μπροστά τους και οι Ευρωπαίοι καθώς περιμένουν την ...Επιστροφή των Ελλήνων στο τραπέζι.



Τώρα, ας αφήσουμε την Ευρώπη και ας σκεφτούμε τι θα γίνει η ίδια η Ελλάδα.

Ας το σκεφτούμε λίγο.

Γίνεται άραγε να προχωρήσουμε με οποιοδήποτε σενάριο, μόνοι μας ή με την Ευρωζώνη, χωρίς να αλλάξουμε το πελατειακό κράτος, την διαφθορά, την ανομία, την φοροδιαφυγή, τα συνδικάτα, τα κλειστά επαγγέλματα, το ασφαλιστικό... Τις πρακτικές της τουριστικής οικοτεχνίας (μην την λέμε και βιομηχανία, ε;) στα νησιά, όπου γίνεται της πουτάνας από το κλέψει-κλέψει; Αξιολόγηση με κυρώσεις στο Δημόσιο. Να χτίσουμε παιδεία και να κλείσουν τα φροντιστήρια; Να μειώσουμε τις εισαγωγές παράγωντας περισσότερα, και να αυξήσουμε τις εξαγωγές; Όχι. Πρέπει να τα αλλάξουμε, αλλιώς, πάλι στα ίδια θα καταλήξουμε, και σύντομα.

Αλλά... αν τα αλλάξουμε... γιατί δεν τα αλλάζαμε πριν πέντε χρόνια (όπως είχαμε υπογράψει στα μνημόνια αλλά ποτέ δεν το κάναμε) να γλυτώναμε από όλη αυτή την περιπέτεια;

Κι αν δεν τα αλλάξουμε;

Κι αν δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε;








13 σχόλια:

  1. Φαίνεται ότι πρωτού η Ευρώπη ξαναβρεί την βηματισμό της και πατήσει (ξανά) πάνω στις αξίες που δημιούργησαν μια Ένωση - και δεν μιλάω για τις οικονομικές αξίες - θα περάσει μέσα από τις συμπληγάδες των ακραίων δυνάμεων της αριστεράς και της δεξιάς.
    Τα άκρα βρίσκονται στο φόρτε τους και η τάση αυτή θα κάνει τον δικό της κύκλο της μέχρι νομοτελειακά να χάσει τη δυναμική της και να δώσει τη θέση της στη μετριοπάθεια.
    Μέχρι τότε, Kalo kouragio σε όλους τους μετριοπαθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μετριοπαθείς προσδιορίζονται από τους ακραίους και το αντίθετο --δεν υπάρχουν οι μεν χωρίς τους δε. Τα άκρα φέρνουν τις αλλαγές και οι μετριοπαθείς εφαρμόζουν βιώσιμα τις αλλαγές. Τι είδους αλλαγές, είναι το ερώτημα. Το να ενδώσει η Ευρώπη φαίνεται αδιανόητο. Όπως φαινότανε αδιανόητο μέχρι πριν 14 ώρες να πάρει 62% το Όχι. Ακόμα φαίνεται πολύ πιο πιθανόν να βγούμε από το Ευρώ και να καταστραφούμε παρά να επιζήσουμε μέσα στο Ευρώ. Αλλά για τις επόμενες ώρες/μέρες δεν θα έχουμε ούτε ένδειξη του προς τα που μπορεί να πάει.

      Το γεγονός είναι πως είτε με τα παραπάνω μου δύο σενάρια, είτε με την πιο ...μετριοπαθή αντιμετώπιση που προτείνεις περί συμπληγάδων μετά το πέρασμα από τις οποίες θα (ξανα;)βρει (νέο;) βηματισμό, πάλι στέκει να πούμε ότι το δημοψήφισμα αυτό άλλαξε την Ευρώπη για πάντα (ίσως προς την διάλυσή της, ή μετάλλαξή της), και η αλλαγή αυτή ήταν ο στόχος του Τσίπρα όλη του την ζωή. Το σωστό να λέγεται. Τους πήδηξε όλους. Για σήμερα τουλάχιστον.

      Καλή μας μέρα, και κράτα ομπρέλα --μπορεί να βρέξει σκατά, αλλά θα τραγουδάμε Singing in the Rain.

      Διαγραφή
    2. Και κάτι άλλο, μιλώντας για τις αξίες που δημιούργησαν μια Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (πρώην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) συνελήφθη ως ιδέα για να προσφέρει ζύγι στον ψυχρό πόλεμο ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Μετά της διάλυση της ΕΣΣΔ, η ΕΕ έψαξε και βρήκε καινούργια κατεύθυνση και ταυτότητα σαν δύναμη στην παγκόσμια αγορά, στον διεθνισμό που έφερε ο απόηχος της απληστίας των ΄80 και των '90. Δεν βλέπω πως μπορεί να ξαναβρεί κάτι από το παρελθόν. Ας ελπίσουμε ότι θα βρει κάτι καινούργιο για το μέλλον...

      Διαγραφή
    3. Δημήτρη, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ένα κομμάτι σε ένα μεγάλο παζλ το οποίο άρχισε να δημιουργείται πριν από κάποια χρόνια κι όχι στην Ελλάδα. Το παζλ αυτό λέγεται ευρωσκεπτικισμός.

      Εγώ θα προτιμήσω να μην σταθώ στο τι θα συμβεί με ευρώ ή με δραχμή, ή τι είδους συμφωνία θα προκύψει, για μένα έχουμε περάσει σε μια άλλη ιστορική στιγμή, όπου οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις αφήνουν την αφετηρία τους (από την δεξιά ή από την αριστερά) καθώς και την ιδεολογία τους άκρη κι έτσι συνασπίζονται με κοινό στόχο να δημιουργηθεί ένα άλλο ευρωπαϊκό μοντέλο.
      Το πρόβλημα είναι όμως ότι ενώ ο στόχος τους είναι ο ίδιος, δηλαδή η ενίσχυση των επιμέρους κρατών στη λήψη των αποφάσεων σε βάρος μιας κεντρικής εξουσίας η οποία φαίνεται ότι απέτυχε γιατί κηδεμονεύτηκε αλαζονικά και αντιδημοκρατικά από τον Έναν, ακριβώς λοιπόν αυτός ο στόχος εξαντλείται εκεί, γιατί η πραγματική ιδεολογία του ενός άκρου από την ιδεολογία του άλλου, καθώς και οι απαιτήσεις και προσδοκίες του κόσμου τους αντίστοιχα είναι εντελώς διαφορετικά.

      Το παιχνίδι κρίνω ότι εκεί θα παιχτεί, οι ακραίοι δηλαδή επικρατούν παντού. Εκεί όπου προβλέπω να συγκρούονται μεταξύ τους στην πορεία είναι στον τρόπο που αυτή η δύναμη που θα αποκτηθεί από αυτούς θα πρέπει και να διανεμηθεί μεταξύ τους και να εφαρμοστεί στην πράξη. Δεν μπορεί εκείνος που έχει καταβολές αριστερές και που θεωρητικά τουλάχιστον πρεσβεύει τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη να συμβιώσει με εκείνον που μάχεται εναντίον της διαφορετικότητας, εναντίον βασικών αρχών δημοκρατίας.
      Το επόμενο επεισόδιο πλέον είναι σύγκρουση των άκρων μεταξύ τους ακριβώς πάνω στο ίδιο τερέν που δημιούργησαν εκείνοι, όλα τα άλλα περί δημοψηφισμάτων και τα συναφή είναι ασημαντότητες μπροστά σε όσα πρόκειται να διαδραματιστούν και τα οποία έχουν ήδη δρομολογηθεί από χρόνια.

      Ελπίζω να μην μιλάω κι εγώ σαν τον γέροντα Παίσιο, αλλά ευχή μου είναι ο ευρωσκεπτικισμός να αποβεί τελικά γόνιμος και παραγωγικός και πριν την πραγματική επικράτηση των αξιών που οικοδομούν μια δημοκρατική Ένωση, να μην χρειαστεί να περάσουμε ξανά μέσα από μια ευρωπαϊκή καταστροφή.

      Διαγραφή
    4. Έχουμε μερικές ενδιαφέρουσες διαφορές σήμερα στα λεγόμενά μας.

      Σωστά μιλάς για τον Ευρωσκεπτικισμό, στην Ευρώπη, αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να αποδώσουμε "Ευρωσκεπτικισμό" στην Ελλάδα --ή να βάλουμε την Ελλάδα στο γκρουπ του Ευρωσκεπτικισμού. Δεν το πιστεύω γιατί η Ελλάδα δεν σκέπτεται. Αντιδρά. Αυτό που συνέβη με το δημοψήφισμα σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα χρεοκοπημένη οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά, που κολυμπάει στην άρνηση του τι έκανε τα τόσα λεφτά που της δώσανε, και ζητάει τα ρέστα χωρίς να προσφέρει καμία αυτοκριτική, ή αναδιάρθρωση. Μία τέτοια χώρα δεν είναι δυνατόν να συμπεριληφθεί στην ορθολογιστική εικόνα του "Ευρωσκεπτικισμού" όπου βορειότερες χώρες ψάχνονται για καινούργιες κατευθύνσεις ηθικής, κοινωνικές και οικονομικές. Η Ελλάδα απλά σκοράρισε ένα αναπάντεχο γκολ ισοφαρίσματος και οι κερκίδες έχουν τρελαθεί απ' την χαρά τους καθώς οι παίκτες της άλλης ομάδας κοιτιούνται και κοιτάνε γύρω τους. Το παιγνίδι όμως συνεχίζεται και οι παίκτες δεν έχουν αλλάξει ούτε τα μπλουζάκια τους ούτε την συμπεριφορά τους. Ούτε οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησε το παιγνίδι έχουν αλλάξει.

      Καταλαβαίνω την λογική σου θέση του πως η Αριστερά δεν μπορεί μακράν να συμβιώσει με την ακροδεξιά, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι και οι δύο "άκρα" (αυτό είναι κοινό τους), έχουν τον ίδιο εχθρό (το κέντρο και τον ορθολογισμό), και στην τελική, στην Ελλάδα, η Αριστερά έχει ορισμένα τερτίπια που την κάνουν "Ελληνική Αριστερά" (αν θέλουμε να κρατήσουμε τον όρο "Αριστερά" στην έκφραση). Η λαϊκή βάση της Ελληνικής Αριστεράς αποτελείται από εκείνους που χρειάζονται βοήθεια και δεν τους βοηθάει κανείς αλλά και από τους αντιρρησίες που θα φορέσουν ότι χρώμα είναι πιο βολικό, και από εκείνους που, ρωμαίικα, τα θέλουν όλα χωρίς να δώσουν τίποτα.

      Οπότε, εγώ θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα για το τι ήταν το δημοψήφισμα, αλλά δεν θα μπορούσα να το προσδιορίσω ως κομμάτι του παζλ του Ευρωσκεπτικισμού. Να πω όμως ότι ο Ευρωσκεπτικισμός, χωριστά και ανεξάρτητα από την Ελλάδα και το δημοψήφισμα, είμαι σίγουρος ότι θα υπολογίσει με πολύ σκέψη το τι γίνεται στην Ελλάδα --και θα το δει περισσότερο σαν απειλή ενάντια στην δική του κατεύθυνση και σκεπτικό, παρά σαν κομμάτι του δικού του παζλ...

      Αυτή την στιγμή, για όλους, από Μέρκελ μέχρι Ευρωσκεπτικιστές, η Ελλάδα είναι ο κακομαθημένος αντιρρησίας που έτρεξε στην μαμά του και επέστρεψε με ένα μπαζούκας και μία μόνο γέμιση για μία βολή...

      Διαγραφή
    5. Ευρωσκεπτικιστές από ευρωσκεπτικιστές διαφέρουν. Είναι εν πολλοίς μια ασαφής έννοια ο ευρωσπεπτικισμός και θα έλεγα πολυσυλλεκτική. Άλλοι προβληματίζονται για την οικονομική πολιτική, άλλοι για τις μουσουλμανικές μαντήλες στα σχολεία, κλπ, κλπ, η κοινή θέση είναι ότι αυτή η Ευρώπη είναι ένα δημιούργημα που πρέπει να αλλάξει και σε αυτό τελικά ουδείς αμφιβάλλει. Ο τρόπος είναι το ζητούμενο. πχ ο ιδεοληπτικός πιστεύει ότι είναι ταγμένος από κάποια δύναμη για να αλλάξει τον κόσμο, ότι οι θέσεις είναι ηθικά σωστές και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις.

      Επί του προκειμένου, πλάκα τώρα θα είχε να ζητήσουν και οι υπόλοιπες χώρες από τον δικό τους λαό να αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ της βοήθειας προς την Ελλάδα. Θα το έβρισκα ισορροπημένο, δίκαιο και δημοκρατικό.

      Βέβαια, επειδή οι πολιτικοί έχουν τη δική τους λογική η οποία απέχει από την σκέψη και τη διάθεση των ψηφοφόρων, μην απορήσεις αν δεις το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού να διολισθαίνει σε κάτι που προφανώς ο Ελληνικός λαός δεν είχε στο νου του όταν πήγαινε στην κάλπη.

      Διαγραφή
    6. Εντάξει, εξαρτάται από πόση διάμετρο και φλου βάζει κανείς στον όρο "Ευρωσπεπτικιστές". Δίνω προτίμηση σε εστιασμένο σκεπτικό αντί σε συμπερίληψη όσων δεν είναι συστημικοί σκληροπυρηνικοί...

      Πάντως οι "μουσουλμανικές μαντήλες" δεν περιλαμβάνονται σε κανενός ορισμού "Ευρωσκεπτικισμό" παρά στο ρατσισμό και ξενοφοβία...

      Φυσικά οποιοδήποτε κοινωνικό-οικονομικό δημιούργημα πρέπει να εξελίσσεται/αλλάζει (ούτε στάσιμος ούτε πισωγύρισμα) αλλιώς πεθαίνει. Και η ιδεοληψία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της προόδου. Τα δύσκολα είναι ότι κανείς ιδεοληπτικός δεν μπορεί α κατανοήσει ότι είναι ιδεοληπτικός :-) Μου θυμίζει το ανέκδοτο, όπου ένα δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από διευθυντή τρελοκομείου και το ρωτάει "Πως προσδιορίζετε ότι κάποιος πρέπει να γραφτεί ασθενής στο ίδρυμά σας;" Ο διευθυντής απαντάει: "Με ένα απλό τεστ. Γεμίζουμε μια μπανιέρα νερό, του δίνουμε ένα κουταλάκι και έναν κουβά, και του ζητάμε να αδειάσει την μπανιέρα". Ο δημοσιογράφος ανταποκρίνεται: "Κατάλαβα! ένας νορμάλ άνθρωπος θα χρησιμοποιούσε τον κουβά γιατί είναι πολύ μεγαλύτερης χωρητικότητας από το κουταλάκι!". "Όχι!", λέει ο διευθυντής. "Ο νορμάλ άνθρωπος θα έβγαζε το πώμα από τον πάτο της μπανιέρας. Θέλετε το κρεβάτι σας κοντά σε παράθυρο;"

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραία ανάλυση.
    Εγώ πέρα από τους λόγους που ανέφερες είμαι περήφανη και που δεν πέρασε η ανελέητη προπαγάνδα των τσοντοκάναλων που δεχθήκαμε την περασμένη εβδομάδα.
    Καλό κουράγιο σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Γεωργία! Τα έχουμε ξαναπεί άλλες χρονιές, αν θυμάμαι καλά, ή να πω Καλώς Όρισες για πρώτη φορά;

      Σ' ευχαριστώ! Στις δύσκολες στιγμές πρέπει να αναλύουμε, απλά, το κατά δύναμιν, αντί να μένουμε στις όποιες θέσεις μας, και, ιδίως η αρχή της ανάρτησης, για μένα ήταν της κατηγορίας "το σωστό να λέγεται!" Και τα υπόλοιπα όσο πιο αντικειμενικά είναι δυνατόν να είναι ποτέ...

      Αλλά και έχεις απόλυτο δίκιο και έπρεπε να το είχα γράψει και 'γώ στην ανάρτηση: Περήφανοι για το πως απάντησε ο λαός στα επαίσχυντα και ξεσαλωμένα κανάλια! Όλα τους! Κάποια στιγμή πρέπει τα κανάλια και τα μήντια να δίνουν το παράδειγμα, όχι να φέρονται λες και το ακροατήριό τους είναι καθυστερημένα έρμαια. Πολωμένος είναι ο κόσμος, όχι χαζός! Ήταν πλέον τα κανάλια μιά ντροπή εθνική!!!

      Καλό μας κουράγιο, και ιδίως τώρα, ψυχραιμία, υπομονετικά και ενωμένοι να δείξουμε ένα πρόσωπο που οι ξένοι δεν περίμεναν!

      Διαγραφή
    2. Τα έχουμε πει και παλιότερα. Εξακολουθώ να σε διαβάζω αλλά δε σχολιάζω τόσο συχνά. Από τα αγαπημένα μου είναι αυτά που γράφεις για το γιο σου.

      Διαγραφή
    3. Ναι! Το θυμόμουνα :-)
      Και ήθελα να κάνω αναρτήσεις για τον Κώστα την περασμέη εβδομάδα αλλά σκεφτόμουνα ότι δεν ήταν η κατάλληλες μέρες :-(
      Η επόμενη ανάρτηση, θα είναι !

      Διαγραφή
  3. Δημήτρη,
    Το τι θα γίνει από δω και πέρα είναι άγνωστο και πολυπαραγοντικό. Σίγουρα θα είναι δύσκολο.
    Ο ένας παράγοντας είναι η εμμονική –θα τολμήσω να πω- αν και αποδεδειγμένα αποτυχημένη προσήλωση της Γερμανίας στις πολιτικές λιτότητας από τις οποίες δεν θα παραιτηθεί εύκολα. Σ’ αυτό η Γερμανία θα πρέπει να διευκολυνθεί από τον Τσίπρα (ήδη έδειξε πως δουλεύει σ αυτή την κατεύθυνση θυσιάζοντας τον Βαρουφάκη). Σίγουρα, θα προσπαθήσει να τους κάνει πιο εύκολη την υποχώρηση. Για να δούμε.
    Ο άλλος παράγοντας είναι η υιοθέτηση της πολιτικής ΗΠΑ-ΔΝΤ για κούρεμα χρέους προς την ΕΚΤ. Εκεί αναμένεται αντίδραση από Αμερική που ακόμα σιωπά. Ίσως περιμένουν να κλείσουν τα χρηματιστήρια.
    Τα ίδια τα χρηματιστήρια είναι επίσης πολύ σημαντικός παράγοντας. Έπεσαν αλλά όχι εντυπωσιακά. Η Ευρώπη ξόδεψε τεράστια ποσά για να διασώσει το Ευρώ. Μιλούν για τρις. Πολλά περισσότερα από το Ελληνικό χρέος, αλλά γι αυτούς είναι μια θυσία (την οποία πάλι οι φορολογούμενοι της Ευρώπης θα πληρώσουν) που εξυπηρετεί το μαντρα της πολιτικής τους και διαφυλάσσει συμφέροντα και θέσεις. Αν υπάρχουν ελεύθερες φωνές στον τύπο, που λίγο-πολύ αμφιβάλλω, θα πρέπει να το φωνάξουν.
    Το σίγουρο είναι, πως κι αν ακόμα δουλέψουν ευνοϊκά όλα τα παραπάνω σενάρια, οι δανειστές θα καθυστερήσουν για να εκδικηθούν τους Έλληνες και την ψήφο τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nefosis μου, καλησπέρα!
      Σίγουρα θα είναι δύσκολο και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε υπομονή και να μείνουμε ενωμένοι κόντρα σε αυτά που περιμένουν από την κοινωνία μας οι άλλοι. (και να ξέρουμε σαν δεδομένο ότι τα 48-ωρα δεν ήταν ρεαλιστικά παρά σχήματα λόγου)

      Πράγματι, η απομάκρυνση του Βαρουφάκη ήταν σημαντικότατο βήμα του Τσίπρα για να αφοπλίσει τους δανειστές από ένα τουλάχιστον όπλο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι υπό το φως του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, ο Τσίπρας κάνει ρεσιτάλ εμπνευσμένης πολιτικής στρατηγικής (χωρίς, για μένα, οι απρόσμενες αριστοτεχνικές μέθοδοι να αλλάζουν την γενική ιδέα μου περί των κινήτρων του ατόμου). Κάνοντάς τους πιο δύσκολη την εμμονή και πιο εύκολη την υποχώρηση χτίζει Ελληνικό κεφάλαιο για την μετέπειτα κριτική που θα κάνει η Ιστορία.

      Το θέμα του πορίσματος του ΔΝΤ έχει κατά την γνώμη μου παρεξηγηθεί ολίγον στα Ελληνικά. Το ΔΝΤ είπε ότι χρειάζεται αναδιάρθρωση χρέους ΕΠΕΙΔΗ η Ελλάδα δεν έκανε αναδιάρθρωση στα συστήματά της (κλειστά επαγγέλματα, ασφαλιστικό, κλπ., κλπ) και ότι τα δύο είναι αλληλεξαρτώμενα. Αυτό το "επειδή" το περάσαμε στο ντούκου όταν αρχίσαμε να διατυμπανίζουμε το πόρισμα του ΔΝΤ. Οπότε, τώρα το ΔΝΤ θα πει, συγγνώμη, δεν καταλάβατε καλά, πρέπει πρώτα να κάνετε αναδιαρθρώσεις και μετά να κοιτάξουμε το χρέος, γιατί χωρίς αλλαγές στο σύστημά σας τίποτα δεν θα βοηθήσει στην μεσοπρόθεσμη κατάσταση (το οποίο είναι αυτό που έλεγαν όλοι πάντα).

      Το αποτέλεσμα στα χρηματιστήρια δεν ήταν αμελητέο μόνο λόγω παρέμβασης της ΕΚΤ, αλλά και επίσης επειδή το πρόβλημα ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλο στην ολική εικόνα της ΕΕ όσο θέλουμε να το παρουσιάζουμε.

      Ελεύθερες φωνές υπάρχουν, αλλά είναι φωνές από άλλες κουλτούρες που δεν θα πουν ότι πουν απαραιτήτως από την οπτική γωνία από την οποία αποδίδει τα γεγονότα η Ελληνική σκέψη. και, σωστά ή λάθος, η πραγματικότητα είναι ότι οι Γερμανοί θα δουν την αντίδρασή τους ως ορθολογιστικά σωστή, και όχι ως 'εκδίκηση", όσο και να την αποδώσουμε εμείς στη "εκδίκηση".

      Ένα είναι σίγουρο... οπως λες: Οι δανειστές τώρα θα υιοθετήσουν την στάση του "Βιαστείτε και περιμένετε"...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.