Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Λαγκοπόντε




Κυριακή, καθάρισμα στο Λαγκοπόντε, για το καλοκαιράκι!

































































































Ξέρεις ότι δεν είσαι στην Ελλάδα όταν
38 εθελοντές, κι' η δήμαρχος μαζί, καθαρίζουν επί έξι ώρες
και δεν βρίσκουν ούτε ένα σκουπίδι.













8 σχόλια:

  1. Τι ομορφιά βρε Δημήτρη! Και πόση αγάπη για τον τόπο!
    Μπράβο! Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθινά, αγάπη για τον τόπο και την Γη... Ομορφιά υπάρχει ξεχωριστή, παντού στον παράδεισο της Γης, και οι άνθρωποι μπορούν να είναι μέρος της ομορφιάς... Είναι χαρά να ζει κανείς σ' αυτά τα βουνά!
      Νά 'σαι καλά :-)

      υγ. Σας περιμένουμε, πάντα! Φιλιά σε όλους!

      Διαγραφή
  2. Δημήτρη καλημέρα!!! Χαίρομαι που μας ταξίδεψες στον όμορφο τόπο που ζεις , μαζί με την αξιότιμη σύζυγο σου και τους καλούς φίλους σας . Άραγε που, συμβαίνει αυτό στην πατρίδα ; Ποιος είναι εκείνος ο τόπος που ο Άνθρωπος γίνεται κομμάτι αλληλοσεβασμού της φύσης; Σίγουρα πάντως δεν γεννηθήκαμε να ανταλλάσσουμε θεωρίες παγίδες, σε έναν κόσμο γεμάτο πτώματα σωματικά και ψυχικά. Μια ανάταση ζωής αναζητάμε όλοι, στην μοναδική ζωή μας. Της απλότητας και της ομορφιάς είναι τα μεγάλα. Της φύσης τα θαύματα! Καλημέρα φίλε μου σε διαβάζω ανελλιπώς, σου γράφω όταν έχω κάτι να πω
    !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό σου απόγευμα αγαπητέ μου Νικόλα και συγγνώμη για την καθυστέρηση! Όλη μέρα χτες είχαμε πάει στην Βενετία να συναντήσουμε έναν πιλότο που είχε πετάξει από την Αμερική για 24 ώρες :-)

      Είναι τόσα τα πτώματα, σωματικά και ψυχικά, γύρω μας, για τόσους λόγους σε τόσους τόπους… Το μόνο που εύχομαι είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να σκεφτούν ότι η ανάσταση βρίσκεται μέσα μας, αν την επιλέξουμε, και πουθενά έξω δεν θα την βρούμε να μας περιμένει και κανείς δεν θα μας την δώσει. Στο χέρι μας είναι, όταν αξιολογούμε αντί να δικαιολογούμε, όταν αποφασίζουμε αντί να θρηνολογούμε, όταν ασπαζόμαστε ευθύνες αντί να τις μοιράζουμε αλλού…

      Αυτές οι φωτογραφίες είναι από ένα χωριό στην άλλη μεριά του βουνού. Είναι αξιοσημείωτο να βλέπει κανείς τι διαφορές υπάρχουν στους ανθρώπους και τις μικρές κοινωνίες τους κι΄ όταν ακόμα τους χωρίζουν λίγα χιλιόμετρα.

      Κι όταν σκεφτόμαστε παγκόσμια αλλά πράττουμε τοπικά, όλος ο κόσμος ανασταίνεται. Τι εντύπωση μου έκανε πάντως, ότι τόσες ώρες, τόση δουλειά, δεν βρέθηκε ούτε ένα σκουπίδι παρατημένο από επισκέπτες… Από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες ξεκινά κανείς να αξιολογεί μια κοινωνία…

      Σ’ ευχαριστώ και να ‘σαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Χμμμ... Θέλεις να πεις "Εμίλια-Ρομάνια". Τα σύνορα της Τοσκάνης απέχουν κάπου 10 χιλιόμετρα δυτικά από αυτά τα μέρη! Μάλιστα, μια και είμαστε στην Ρομάνια, και όχι καν στην Εμίλια που είναι βορειότερα, θέλεις να πεις "Αχ, Ρομάνια!" Διότι, αν σ' ακούσουνε οι Ρομανιόλοι να λες τα μέρη τους Τοσκάνα θα θυμώσουνε και θα αρχίσουνε να τραγουδάνε "Ρομάνια μία, σέντα λα νοσταλτζία ντελ πασσάτο, κουάντο λα μάμα μία ο λασσάτο!"

      Διαγραφή
  4. Χαχαχαχα αλήθεια;;;; Όπως και να έχει, υπέροχη φύση!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα βέβαια, αγαπητή μου! Εδώ είναι Ρομάνια! Έχουμε την Ακουακέτα του Δάντη, και το Φορλί (Φόρουμ Λίβιι) και το Ρίμινι! Τον Ρουμπικόνε! Την Ραβένα! Και τα σταφύλια Σαντζιοβέζε που τα κλέψανε αυτοί οι Τοσκάνοι και τα φυτέψανε στο Κιάντι, δε ντρέπονται! Η δική μας φύση είναι πολύ ωραιότερη της Τοσκάνας κι’ εμείς ξέρουμε να φτιάχνουμε προσιούτο, καλύτερο κι’ απ’ των Τοσκανέζων αλλά κι’ απ’ των Εμιλιάνων πάνω στην Πάρμα! Άσε που το ψωμί στην Τοσκάνα είναι και ανάλατο. Τσ-τς! Κι’ εφ’ ‘οσον μάλιστα η Ρομάνια ονομάστηκε Ρομάνια από την Αρχαία Ρώμη, οι συνταξιοδοτημένοι λεγεωνάριοι που τους έδωσε κτήματα ο Καίσαρας για πεσκέσι στην Τοσκάνα, που φυτέψαν λουλουδάκια και την βγάλανε Φλωρεντία, μπορούν να έχουν και λίγη ζήλεια για ‘μας τους αυθεντικούς Ρομανιόλους! Και τα ωραία μας βουνά!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.