Οι καιροί αλλάζουν γρήγορα. Είμαστε έτοιμοι να δολοφονήσουμε την Υπατία, να κάψουμε την Βιβλιοθήκη και φτου απ’ την αρχή να περιμένουμε κάποιον Λεονάρντο σε χίλια χρόνια. Εν τω μεταξύ τα πενήντα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής ψήφισαν τον Τραμπ, ο Ολλάντ αποφάσισε να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα στην Γαλλία, ο Ρέντσι παραιτείται στην Ιταλία, οι Τούρκοι ανώτατοι πολιτικοί ξεσαλώνουν, η Μακεδονία (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, της) διαφημίζεται, όπως και η Κροατία, σαν θαυμάσιος τουριστικός προορισμός, και ο Τσίπρας βρίσκεται ξαφνικά στην οικονομική θέση που βρισκόταν ο Σαμαράς το τέλος του ’14.
Όμως πέρα από όλα αυτά, έξω από τα αστικά κέντρα, εκεί που πρέπει να αφήσεις την καραμπίνα σου και το μαχαίρι σου στο ημιφορτηγό στο πάρκιν, η ζωή συνεχίζεται με τα παραδοσιακά τοπικά πανηγύρια.
Το έχετε δει σε ταινίες. Το εντελώς Αμερικανικό επαρχιακό μόνιμο πανηγύρι. Εκεί είμαι σα στο σπίτι μου! Αυτό είναι στην Φλώριδα, καμιά 20αριά χιλιόμετρα από το σπίτι του Κώστα. Το είδα από το παράθυρο του αυτοκινήτου καθώς φτάναμε από το αεροδρόμιο και επί μέρες ζάλισα τον Κώστα να με πάει! "Πήγαινέ με πανηγύρι! Πανηγύρι, Κώστα! Και τηγανισμένη ζύμη με άχνη ζάχαρη!" Είναι καλός γιός. Πάει τον μπαμπά του Λούνα Παρκ!
Tα αγαπώ πολύ τα πανηγύρια. Όλου του κόσμου. Τα θεωρώ ό,τι πιο αληθινό και ανθρώπινο σε κάθε τόπο κι ας έχουν κινέζικα παιχνίδια-παντού τα ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο νησί, γίνονται όλο το χρόνο πανηγύρια κι είναι υπέροχα.
Κι εγώ! :-) ρελένομαι για πανηγύρια, και ιδιαίτερα για την ατμόσφαιρα, την απλότητα και τον κόσμο... όσο πιο απλά και αυθεντικά, τόσο πιο καλά :-)
Διαγραφήωραιότατες στιγμές απαραίτητες στην ζήση.... εύχομαι καλή ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε akrat :-)
Διαγραφή