tag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post9838433519785679..comments2024-02-23T00:12:07.993+01:00Comments on Thoughts, Warehouse / Αποθήκη Σκέψης: Ηλικίαthinkshttp://www.blogger.com/profile/04607903704748951871noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-31849642253628619312022-11-07T01:49:08.007+01:002022-11-07T01:49:08.007+01:00Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο, πολύ-αγαπητή Road...Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο, πολύ-αγαπητή Roadartist, όπου άνοιξες τις πόρτες και τα παράθυρα της ανάρτησης με το «Τι μυστήριο η Ζωή!» Αυτό ακριβώς είναι το νόημα, πιστεύω: Αποκαλούμε κάτι «μυστήριο» όταν ενδιαφερόμαστε να κατανοήσουμε την υφή μιας κατάστασης. Η κατάσταση είναι η φύση του σύμπαντος και της ομοούσιάς του ζωής που γεννά. Και την ερώτηση την κάνει μια οντότητα που αποτελείται (ο καθένας μας) από 6,500,000,000,000,000,000,000,000,000 άτομα. Άτομα που είναι η ύλη του σύμπαντος. Ο κάθε ένας από εμάς είμαστε ένα κομμάτι του ίδιου του σύμπαντος. Άτομα που συλλογίζονται την φύση του σύμπαντος το οποίο αποτελούν. Είναι το ίδιο το σύμπαν που ρωτά και προσπαθεί να λύσει το μυστήριο. Η ζωή είναι το ίδιο το σύμπαν και εμείς, η προσωπική οντότητα του καθενός μας, η συνειδητοποίηση του ίδιου του σύμπαντος.<br /><br />Θα μπορούσε τόσο εύκολα και απλά η βιολογική μας σύνθεση να μας κάνει να συμπεριφερόμαστε ελάχιστα διαφορετικά, παραδείγματος χάριν να μην σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον και να μην υπήρχαν πόλεμοι. Ελάχιστα λιγότερη αίσθηση εγωκεντρικότητας, ελάχιστα διαφορετικά χημικά στον αέρα που αναπνέουμε τα οποία μεταφέρονται από το αίμα στον εγκέφαλο… ελάχιστες διαφορές στην βιολογία μας και θα είμασταν εντελώς και θεαματικά διαφορετικοί. Αν μπορούσαμε μόνο να χρησιμοποιήσουμε 1% περισσότερο από τα 4% του εγκεφάλου μας που χρησιμοποιούμε τώρα… Ίσως σε άλλα τρία-τέσσερα εκατομμύρια χρόνια όταν οι χιμπαντζήδες, των οποίων το DNA διαφέρει από το δικό μας μόνο κατά 1,2% (ένα κόμμα δύο τοις εκατό), συνεχίσουν την τυχαία εξέλιξή τους να καταφέρουν μια κοινωνία περισσότερο αρμονική και λιγότερο εχθρική από αυτό που έχτισε η δική μας τυχαία φυσική, βιολογική εξέλιξη.<br /><br />Με τον δικό μας νου το αποκαλούμε «μυστήριο» και …θαύμα. Όμως η ζωή είναι ομοούσια με την ύλη του σύμπαντος. Το ίδιο το σύμπαν είναι ζωντανό, υπ’ αυτή την έννοια. Στο καμίνι όπου ζυμώνεται το σύμπαν μια σπίθα που λάμπει για λιγότερο από δευτερόλεπτο είναι όλη μας η ζωή δεκαετιών.<br /><br />Και την στιγμή που η σπίθα της κάθε μιας οντότητας σβήνει, η οντότητα περνά από τον χώρο συν γραμμικό χρόνο στον χωροχρόνο. Εμείς όσο αισθανόμαστε τον χρόνο γραμμικά, ξέρουμε με απόλυτη φυσικήεγκυρότητα που βρίσκονται εκείνοι που υπήρξαν μαζί μας: βρίσκονται στον χωροχρόνο: στην ενιαία έκφραση της ύπαρξης του πάντοτε, του άπειρου, που εμείς, βιολογικά, κατανοούμε σαν πριν-τώρα-μετά.<br /><br />Καλή σου μέρα!<br />thinkshttps://www.blogger.com/profile/04607903704748951871noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-60708706077214262962022-11-06T20:29:34.415+01:002022-11-06T20:29:34.415+01:00Ποπο τι ανάρτηση ήταν αυτή! Πόσες σκέψεις γεννάει....Ποπο τι ανάρτηση ήταν αυτή! Πόσες σκέψεις γεννάει. Με την κύρια μία: "Τι μυστήριο η ζωή!!" Και πόσοι λίγοι είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν το 1/10 των όσων μοιράζεσαι και να αφήσουν να συγκλονιστούν από αυτό το μυστήριο της. <br /><br />"Το παράδοξο που επιμένει, ενώ προσπαθούμε, να μην έχουμε καταλάβει ακόμα σχεδόν τίποτα, ιδίως το πως από μάζα σε γραμμικό χρόνο η ενέργεια μπορεί να μεταπηδήσει στον χωροχρόνο, όπου δεν υπάρχει γραμμικός χρόνος και όπου τα πάντα υπάρχουν πέρα από τον χρόνο ή την ανθρώπινη κατανόηση της ύπαρξης –παρά, βλέπουμε μόνο αντανακλάσεις μιας υποκειμενικής πραγματικότητας σε ένα παραμορφωτικό καθρέπτη, παραμορφομένη από την εγωκεντρική ανεπάρκεια του να υποθέσουμε το από εμάς ακατανόητο."<br /><br />Πολύ ωραίες και οι παρατηρήσεις των σχολιαστών. Και οι απαντήσεις σου σε αυτές. <br />Ναι το χαμόγελο του Κώστα πάντα εκεί, πόση μεγάλη ικανοποίηση για τον γονιό να ξέρεις ότι ο γιος σου έζησε τόσο ευτυχισμένη ζωή και γεύτηκε το κάθε της δευτερόλεπτο. Ποιος ξέρει, ίσως να συνεχίζει το ταξίδι του τώρα αλλού, που εμείς δε μπορούμε καν να διανοηθούμε. Θα είναι όμως και εκεί τόσο χαμογελαστός όπως ήταν εδώ. <br /><br />Ειλικρινά αυτές οι σκέψεις είναι τόσο σημαντικές που αναρωτιέμαι ρε γαμώτο πως μπορούμε οι άνθρωποι να κάνουμε πολέμους, πως μπορούμε να αλληλοσκοτωνόμαστε, να έχουμε ανταγωνισμούς μπροστά σε αυτό το "υπέροχο μεγαλείο της ζωής". Αν δεν ήμασταν τόσο προσωρινοί εδώ, τι άλλο θα κάναμε ο ένας στον άλλο;<br /><br />Καλό βράδυ!Roadartisthttps://www.blogger.com/profile/09334925655127362813noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-54882729942215554532022-10-30T15:09:30.596+01:002022-10-30T15:09:30.596+01:00Αγαπητέ μου Jolly Roger, σ’ ευχαριστώ! :-)
Και είν...Αγαπητέ μου Jolly Roger, σ’ ευχαριστώ! :-)<br />Και είναι αλήθεια η έκφραση αυτή, που υπάρχει σε ελαφρές παραλλαγές στις περισσότερες γλώσσες και κουλτούρες. Εγώ θα πρόσθετα ότι είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό, και να «βλέπουμε να περνάει όλη μας η ζωή μπροστά από τα μάτια μας», κατά το κλάσμα του δευτερολέπτου στο οποίο μεταπηδάμε από γραμμικό χρόνο στον χωροχρόνο :-) Αφήνουμε τον γραμμικό χρόνο πίσω μας και δεν έχουμε αυτό-ομοιωθεί ακόμα εντελώς στον χωροχρόνο. Κλάσμα απειροελάχιστο του δευτερολέπτου. Σαν τις παλιές τηλεοράσεις, θυμάσαι, που όταν την κλείναμε η φωτεινότητα της οθόνης συγκεντρωνόταν σε μια φωτεινή κουκίδα στην μέση της οθόνης, μεταξύ λειτουργίας και κλεισίματος; Πράγματι, κυριολεκτικά :-)<br />Καλό Φθνινόπωρο (<i>ανάλογα, βέβαια, με τον πλανήτη και τις συντεταγμένες τοπικού στίγματος</i>)!<br />thinkshttps://www.blogger.com/profile/04607903704748951871noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-29950392230617613252022-10-30T15:09:20.841+01:002022-10-30T15:09:20.841+01:00Σ’ ευχαριστώ, Scarlett μου :-)
Διαφορετικές απόπει...Σ’ ευχαριστώ, Scarlett μου :-)<br />Διαφορετικές απόπειρες να εκφράσω κάτι που ενώ το κατανοώ απόλυτα δεν το έχω αποδώσει ακόμα εντελώς ικανοποιητικά.<br />Αφού τις έβαλα και τις τέσσερεις φωτογραφίες μαζί το είδα κι’ εγώ πως έχουμε διαφορετικές εκφράσεις! Θα μπορούσα να πω ότι ενώ ο Κώστας και η Λίντσι χαιρόντουσαν την στιγμή, η Μαργαρίτα είναι πάντα σοβαρή όταν φωτογραφίζεται εν στολή (<i>το οποίο είναι αλήθεια</i>) και εγώ είχα την σοβαρότητα της στιγμής ως εκπρόσωπος της ανθρωπότητας στο σύμπαν. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ απλούστερη: Η Μαργαρίτα έλεγε ότι το κόστος της φωτογράφησης από την φωτογράφο της NASA ήταν πολύ ακριβό και εγώ σκεφτόμουνα μα τι σημαίνει αυτό και πότε θα ξαναζήσουμε αυτή τη στιγμή;<br />Όσο για την λάμψη, αυτή υπάρχει μόνο μέσα μας, όταν υπάρχει, και αυτή κανείς άνθρωπος ή φυσικός νόμος ή γραμμικός χρόνος δεν μπορεί να μας την αρνηθεί :-)<br />thinkshttps://www.blogger.com/profile/04607903704748951871noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-3021645575562605312022-10-30T14:07:33.292+01:002022-10-30T14:07:33.292+01:00Ωραίο κείμενο Δημήτρη.
Υπάρχει ένα γερμανικό γλωσ...Ωραίο κείμενο Δημήτρη.<br /><br />Υπάρχει ένα γερμανικό γλωσσοπαίγνιο, που ταιριάζει με το θέμα. Παίζει λίγο με την ελληνική έκφραση "είδα τον Χάρο με τα μάτια μου" που λέγεται όταν βιώνουμε επικίνδυνες καταστάσεις.<br /><br />Το γερμανικό πηγαίνει ώς εξής:<br />Πριν πεθάνουμε, περνάει όλη μας η ζωή μπροστά από τα μάτια μας.<br />Κυριολεκτικά ;-)Jolly Rogerhttps://www.blogger.com/profile/10121010516606469996noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6069630900503167948.post-21472275204730066002022-10-30T13:46:05.611+01:002022-10-30T13:46:05.611+01:00Καλησπέρα Δημήτρη, στα όμορφα φθινοπωρινά βουνά σα...Καλησπέρα Δημήτρη, στα όμορφα φθινοπωρινά βουνά σας,<br />για άλλη μια φορά τόσο αξιόλογα και ενδιαφέροντα όσα γράφεις και σηκώνουν ατελείωτες φιλοσοφικές κι επιστημονικές συζητήσεις,εγώ θέλω να σταθώ όμως στις υπέροχες φωτογραφίες της ανάρτησης, μ' αυτά τα χαμόγελα που κανένας χρόνος δεν μπορεί να αμβισβητήσει, κι αν πρόσεξες στην πρώτη φωτογραφία εσύ και η Μαργαρίτα είστε πολύ σοβαροί, ενώ ήσασταν κάπου πολύ μοναδικά και λογικά θα πρέπει να σκάγατε από χαρά, υπερηφάνια και ευτυχία. Γιατί ως ενήλικες άραγε χάνουμε αυτήν την ικανότητα της αυθόρμητης επίδειξης των συναισθημάτων μας;<br />Τι υπέροχο το χαμόγελο του γιου σου;<br />....<br />Για τον χρόνο και την επίδρασή του πάνω μας, θυμάμαι συνήθως τον Ελύτη :<br />"Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας."<br />scarletthttps://www.blogger.com/profile/15035539768493963969noreply@blogger.com