Jasper Jones
Map (1961)
Η ερώτηση δεν είναι το ποιος είναι και τι πιστεύει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η ερώτηση είναι το ποιοι είναι και τι πιστεύουν εκείνοι που ψηφίζουν τον Ντόναλντ
Τραμπ.
(Ένας ηγέτης χωρίς ακόλουθους είναι ένας τυπάκος που πάει περίπατο μόνος του)
Επίσης, ποιοι είναι και τι πιστεύουν εκείνοι στους οποίους για άλφα ή βήτα λόγο δεν τους αρέσουν οι Δημοκρατικοί και πιστεύουν ότι ο Τραμπ και οι Τραμπομπλικάνοι είναι μια άλλη πολιτική επιλογή, αντί για μια παγίδα δικτατορίας ολιγαρχών. Ή, δεν ψηφίζουν χωρίς να κατανοούν ότι η αποχή, το λευκό, ή το άκυρο, βοηθά να αναδειχτούν οι ολιγάρχες.
Μια άλλη ερώτηση είναι το πως αποδίδουν, πως κατανοούν τα συμβάντα στην Αμερική
οι άνθρωποι που δεν είναι Αμερικανοί, δεν κατανοούν πλήρως την Αμερική και
δεν ζουν εκεί (άσε που όπως πάντα λέω υπάρχουν πολλές Αμερικές), αλλά έχουν τις δικές τους εμπειρίες και απόψεις από την όποια
κουλτούρα και όποιο έθνος όπου ζουν και από όπου κοιτάν την Αμερική και τους Αμερικανούς και τα χρωματίζουν όλα από την δική τους οπτική.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία δεν είναι το τι απάντηση δίνει κανείς σε αυτές τις ερωτήσεις.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, κατά την γνώμη μου, είναι το αν πιστεύει κανείς ότι οι ερωτήσεις αυτές πρέπει
να τίθενται, ή όχι. Και το αν υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση, ή συνδυασμός απόψεων, με ζύγι μεταξύ τους (ποιανού το ζύγι;).
Σαν Έλληνας από το 1958, μετά από σπουδές της Γαλλικής πολιτιστικής ιστορίας, μετά σαν μέρος της Βρετανικής κοινωνίας για 8 χρόνια από το 1976, και μετά σαν Αμερικανός που έζησα και μεγάλωσα τον γιό μου και εργάστηκα στην Αμερική
δεκαετίες, και με δική μου εταιρία με υπαλλήλους, έφτασα στην Ιταλία το 2008, 49 χρονών, ήδη με κάποια πείρα και εμπειρίες από τον κόσμο. Και όμως, πέρασαν χρόνια μέχρι να αρχίσω να κατανοώ τι
είναι, πραγματικά, η Ιταλία, έξι χρόνια μετά με εκλέξανε και ελεγκτή του Δήμου σε εκλογές, και τελικά έγινα μόλις τώρα και Ιταλός πολίτης σαν τρίτη υπηκοότητα. Η πραγματικότητα της Ιταλίας όπως την γνωρίζω τώρα δεν έχει σχέση με το
τι νόμιζα ότι ήταν, πριν έρθω και ζήσω 17 χρόνια εδώ, ούτε έχει σχέση με το τι
βλέπω και γνωρίζω ότι νομίζουν ότι γνωρίζουν Έλληνες, Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί και
Σουηδοί, ως προς το τι είναι η Ιταλία. Πόσοι, παραδείγματος χάριν, κατανοούν γιατί, στην Ιταλία μπορεί και δεξιοί και αριστεροί, και καπιταλιστές και σοσιαλιστές να είναι φασίστες; Ο φασισμός είναι Ιταλική εφεύρεση και πραγματικότητα, Ιταλική λέξη. Υπήρχε στο μεδούλι πολύ πριν το αναγνωρίσει και το οργανώσει ο Μουσολίνι. Και υπάρχει ακόμα όσο επίκαιρο όσο ποτέ. Πόσοι μη-Ιταλοί, απ' έξω από την Ιταλία, ουσιαστικά κατανοούν την λέξη, και ότι ο φασισμός είναι εθνικιστική ιδεολογία-πεποίθηση και όχι πολιτική οικονομικού συστήματος;
Από την στιγμή που ένας Ιταλός λέει ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έδωσε πολιτισμό στον κόσμο, ή από την στιγμή που ένας Έλληνας λέει, Εμείς, ρε, δώσαμε πολιτισμό στον κόσμο, ή όταν Ευρωπαίος (ή ευρωπέος) λέει ότι τα Αμερικανάκια μασάνε τσίχλα, και ο ενας και ο άλλος και οι παράλλοι, το καταλαβαίνουν-δεν-το-καταλαβαίνουν, το έννούν-έτσι-ή-όχι, μιλάνε απο το βάθρο του τι σημαίνει στην πραγματικότητα ο φασισμός.
Είναι εύκολο να υποθέσω το πόσο μπορεί να διαφέρουν απόψεις των εκτός μιας οποιασδήποτε χώρας σχετικά με την χώρα για την οποία αποφένωνται.
Ακόμα ανακαλύπτω πράγματα για την Ιταλία, που με βοηθάνε να καταλάβω και την ούνα-φάτσα-ούνα-ράτσα Ελλάδα: Τις προάλλες είχαμε μια πολύ ωραία συζήτηση για κοινωνικά και ανθρώπινα θέματα με ξάδελφο της Μαργαρίτας και συνεπώς ξάδελφο και δικό μου. Σε μια στιγμή με ρώτησε να του πω τι είναι ένα πράγμα που με ενοχλεί περισσότερο σε κοινωνική τριβή. Και αμέσως του απάντησα ότι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι να με διακόπτουνε, έτσι όπως διακόπτει συνεχώς ο ένας τον άλλον στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Γέλασε και μετά είπε, όχι σοβαρά, πες μου τι σε ενοχλεί περισσότερο. Μιλήσαμε αρκετά πάνω σ’ αυτό. Αργότερα, αναρωτήθηκα γιατί δεν με πίστευε. Δεν πίστευε ότι ειναι δυνατόν να ενοχλεί κανέναν το να τον διακόπτουν. Και άναψε ένας γλόμπος αιωρούμενος πάνω από το κεφάλι μου. Δεν πίστευε ότι μιλούσα σοβαρά επειδή για εκείνον δεν είναι ούτε καν θέμα το να διακόπτει ο ένας τον άλλο. Είναι φυσικό. Είναι η Ιταλική κουλτούρα και καθιερωμένη μέθοδος επικοινωνίας. Όπως είναι και στην Ελληνική κοινωνία. Εγώ όμως ενηλικιώθηκα στην Αγγλία όπου το να επιτρέπεις στον άλλο να τελειώσει αυτό που λέει είναι υπέρτατη ένδειξη σεβασμού, και στο κάτω-κάτω, γαμώ το ρε αδερφέ, σε βοηθά να καταλάβεις τι εννοεί ο άλλος πριν απαντήσεις (άμα τον αφήσεις α τελειώσει τι θέλει να εκφράσει). Τώρα μόλις κατάλαβα επί τέλους αυτή την πτυχή της Ιταλίας (και της Ελλάδας) όταν ο ξάδελφος νόμιζε ότι αστιευόμουνα όταν απάντησα ειλικρινά ότι οι διακοπές στην ομιλία είναι που με ενοχλούν περισσότερο.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή των παραπάνω είναι, κατά την πείρα μου, ότι η άποψη
ανθρώπων για μια χώρα στην οποία δεν ανήκουν είναι βασισμένη στην λογική (τους), ενώ,
η πραγματικότητα, μέσα σε κάθε χώρα, φαίνεται στους ντόπιους να έχει σχέση όχι
με την λογική αλλά με τα ένστικτα που θρέφουν την κοινωνική τριβή μέσα στην
χώρα. Όχι πολύ σχέση με την λογική (όπως πιθανώς να έλεγε και ο φίλος Jolly Roger, η ερμήνευση της στατιστικής όχι με αριθμούς αλλά με σοφιστείες).
Η εικόνα μιας χώρας στον νου κάποιου που βρίσκεται έξω από την χώρα, μπορεί να
είναι πίνακας ζωγραφισμένος από τον Ρούμπενς ή τον Ρέμπραντ, παραδείγματος χάριν,
που δείχνει κάτι με τρόπο κατανοητό, οπτικά κατανοητό. Μέσα από την χώρα όμως η
εικόνα αλλάζει σε πίνακα του Τζάκσον Πόλοκ, ή του Πικάσο, ή, όπως πάνω από αυτή την ανάρτηση, του Τζάσπερ Τζόουνς.
Το ενδιαφέρον είναι, όχι ποια από τις δύο μεθόδους απόδοσης εικόνας είναι σωστή, αλλά το πως
μπορεί και οι δύο να είναι διαφορετικές οπτικές της μιας πραγματικότητας. Εφ’
όσον… η πραγματικότητα είναι μια ενώ οι οπτικές γωνίες πολλές.
Δεν είναι το αν ο Μικελάντζελο, ο Ντελακρουά, ο Βαν Γκωχ, ο Μονέ, ο Κλιμτ, και ο Ρόθκο συμφωνούν ο ένας με την μέθοδο απόδοσης που χρησιμοποιούν οι άλλοι. Είναι το αν ο καθένας τους κατανοεί την μέθοδο και οπτική των άλλων, και αν τις βλέπει σαν εξ’ ίσου έγκυρες με την δική του. Άλλο η διαφορά έκφρασης και άλλο το «σωστό-λάθος». Δεν υπάρχει ένας ενιαίος, παγκοσμίως αποδεκτός ορισμός, αλλά μάλλον ποικίλες σχολές σκέψης και προοπτικές σχετικά με το πώς να προσδιοριστεί τι είναι σωστό ή λάθος. Και στο τέλος, όλες οι απόψεις και αφηγήσεις προσφέρουν μονο μέρη της πραγματικότητας.
Η ερώτηση, στο τέλος, περισσότερο από το αν μπορεί κανείς ειλικρινά να σέβεται μια αντίθετη γνώμη, είναι το αν μπορεί κανείς να δεχτεί ότι μια διαφορετική, έστω και αντίθετη γνώμη μπορεί να είναι εξ’ ίσου έγκυρη όσο απεχθής και να ακούγεται, υποκειμενικά, επίσης υπολογίζοντας και τα προσφερόμενα, από την άλλη γνώμη, αποδεικτικά, αν όχι τουλάχιστον ενδεικτικά στοιχεία και ιστορικά δεδομένα.
Προσωπικά σκέφτομαι και αισθάνομαι έτσι όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. Δεν είναι κάτι που το προσπαθώ. Έτυχε από την φύση να λειτουργώ έτσι είτε μ’ αρέσει είτε οχι. Όταν κάποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό από εμένα, με ενδιαφέρει να γνωρίσω και να σκεφτώ τους λόγους που παρουσιάζει για να σκέφτεται έτσι, όχι για να πω στον εαυτό μου, ή στον άλλο αν είναι «σωστοί» ή «λάθος» οι λόγοι του, αλλά έτσι για να τους ξέρω, και, ή μου πάνε ή δε μου πάνε, αλλά ποτέ με την πλάνη ότι η δικοί μου λόγοι και σκέψεις είναι πιο σωστές. Είναι οι λόγοι και σκέψεις που ταιριάζουν στην λειτουργία του οργανικού, χημικού μυαλού μου… Δεν μ' ενδιαφέρει να έχω δίκιο (γι'αυτό και οι γνώμες μου συνεχώς εμπλουτίζονται και πιθανώς εξελίσσονται ή και αλλάζουν). Μ' ενδιαφέρει να καταλάβω σε βάθος το πως και γιατί αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά οι άλλοι. Ευρύτητα του ορίζοντα. 😊
Τον Χάρτη (των Ενωμένων Κρατών) του Jasper Jones
(εικόνα πάνω από την ανάρτηση)
τον είχαμε στον τοίχο δίπλα στο τραπέζι της κουζινας (φωτό Δεκέμβριος 2000),
Μια Γερμανο-Αμερικανίδα, ένας Ελληνο-Αμερικανός, και ένας Ελληνο-Γερμανο-Αμερικανός.
...και είναι ακόμα εκεί, στην Μασαχουσέτη, και σήμερα (φωτό Δεκέμβριος 2022).
Την ταπετσαρία στον τοίχο την είχα διαλέξει και κρεμάσει/κολλήσει εγώ, το 1994.
Τον Χάρτη του Τζόουνς τον είχα αγοράσει εγώ στο Museum Of Modern Art της Νέας Υόρκης, μάλλον το '92,
λίγο πριν αρχίσω να ψηφίζω.
Η πορεία της Νέας Αμερικής:
Ο Ρέγκαν εδραίωσε την νέα υπερηφάνεια και καπιταλισμό,
Ο Μπους (πατήρ) ρώτησε «πως και βρίσκεται το πετρέλαιό μας κάτω από την άμμο τους;»
Ο Κλίντον έφερε οικονομική ευημερία πρωτόγνωρη,
Ο Μπους (υιός) πρώτο παράδειγμα μωρής μαριονέτας στα νήματα ολιγαρχών,
που έφερε πολέμους και το κραχ του 2008
Ο Ομπάμα έσωσε την Αμερική από οικονομική καταστροφή,
και ήταν η αποκορύφωση του αγώνα των δικαιωμάτων που ξεκίνησε το 1860,
και υπερέβη το φυλετικό μίσος που έλαβε.
Ο Τραμπ v1.0 ήταν το ξεσάλωμα εκείνων που έπλεαν στην άγνοια και το μίσος
(παρεμπιπτόντως, η Χίλαρι έχασε στον Τραμπ το 2016 λόγω του ότι ο Διευθυντής του FBI, Τζέημς Κόμι,
11 μέρες πριν τις εκλογές του 2016,
ανακοίνωσε ότι το FBI ξανάνοιξε την έρευνα στα email της Χίλαρι,
πριν, δυό μέρες πριν τις εκλογές, ανακοινώσει ότι η έρευνα ξαναέκλεισε με την Χίλαρι αθώα,
επίσης η Χίλαρι δεν είχε κάνει προεκλογικές επισκέψεις στο Μίσιγκαν)
Ο Μπάιντεν ήταν η τελευταία ανάσα μιας εποχής 80 ετών, 1945-2025, που έκλεισε
εν μέσω γεροντικής άνοιας, και,
Ο Τραμπ v2.0 είναι η εξέγερση του Παλιού Νότου, και,
η τελευταία απάνθρωπη μάχη
υπέρ μίσους, άγνοιας, ρατσισμού χριστοφασισμού, λευκού εθνικισμού και απομονωτισμού.
Και κατεδάφιση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
(Σημειώνουμε ότι ο Τραμπ πάντα έχασε εκλογές με αντίπαλο άνδρα και πάντα κέρδισε με αντίπαλο γυναίκα.
Τι σού 'ναι αυτοί ο Ρεπουμπλικάνοι).
Ναι, ο Οσάμα μπιν Λάντεν το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μέσα σε δύο ώρες,
κέρδισε κατά κράτος την μάχη του κατά της Αμερικής
και άλλαξε την πορεία της Ιστορίας του Πολιτισμού.
Εν τω μεταξύ, στο Ελλαδιστάν, απ' ότι έμαθα από Ελληναρά επισκέπτη μέσα στο σπίτι μας,
οι Έλληνες ομοφοβικοί φασίστες (και μαλάκες), όπως και οι Αμερικανοί ομοφοβικοί φασίστες (και μαλάκες),
(η ομοφοβία, η μαλακία και ο φασισμός είναι διεθνής αδελφότητα)
χαίρονται που ο Τραμπ πολεμάει κατά των γουώκ!
Παρένθεση:
(«Γουώκ» σημαίνει «αφύπνιση» και σαν έκφραση προέρχεται από τον αγώνα των μαύρων Αμερικανών,
από την αγραμματοσύνη των σκλάβων ως την προεδρία του Ομπάμα,
έκφραση που χρησιμοποιείται από το 1938, «In Alabama be careful and stay woke»,
το τραγούδι Scottsboro Boys του Lead Belly,
που απλά χρησιμοποίησε υπάρχουσα μαύρη αργκό.
Όχι δηλαδή ότι το συνειδητοποιεί κανείς από που προέρχεται η λέξη, και τι σημαίνει...
ούτε και ενδιαφέρει κανέναν εφ' όσον παρέχει μια σφυρίχτρα να σφυρίζουν, κάτω το γουώκ!
χωρίς να τους κόβει ότι απλά λένε να κοιμόμαστε σαν σκλάβοι και να μην είμαστε αφυπνισμένοι.)
ΥΓ. Για να μην τελειώσω με παρεξήγηση, να υπογραμμίσω και να τονίσω (όπως λένε και στα Ελληνικά δελτία ειδήσεων και εφημερίδες, ως εισαγωγή σε κάτι που είπε κάποιος -στην Ελλάδα αν μπορείς να γράψεις οτι ο τάδε: υπογράμμισε, τόνισε, ή, σημείωσε, είσαι δημοσιογράφος), ότι το να κατηγορεί κανείς τους Δημοκρατικούς για το πόσα πολιτικά δικαιώματα εγκρίνουν, μπορεί μεν να προέρχεται από ομοφοβία και φασισμό, αλλά επίσης μπορεί να προέρχεται από την λογικότατη παρατήρηση, κάποιου που δεν έχει σταγόνα ομοφοβίας ή φασισμού, ότι οι Δημοκρατικοί το παραξηλώνουν στο πόσα πολιτικά δικαιώματα δίνουν, έτσι θυμόνωντας τους Ρεπουμπλικάνους και «φέρνοντας» τον Τραμπ. Φυσικά αυτή είναι μια πολύ λογική παρατήρηση, όμως φέρνει την επίσης λογικά απορρέουσα ερώτηση του ποιος και σε ποιο σημείο τραβάει την ηθική γραμμή πέρα της οποίας δεν πρέπει να δίνουμε δικαιώματα για να μην ξεσαλώνουν οι ομοφοβικοί φασίστες και βγάζουνε τον Τραμπ.
Ναι, ναι, να συμμορφωθούμε, μη τυχόν και τσαντιστούν οι ομοφοβικοί χριστοφασίστες, αλλά από ποιο σημείο ξεκινάμε; Πόσο μακριά να φτάσουμε; Μήπως να αφαιρέσουμε και το δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν; Σίγουρα αυτό θα κατεύναζε αρκετούς αρσενικιάρ’δες φασίστες. Ωραία τα τσιτάτα, αλλά όρια ποιος βάζει, που τα βάζει; Η λογική θα μου πείτε, τα βάζει τα όρια. Θαύμα! ...αχμ, ποιανού η λογική; η δικιά μου; η δικιά σου; η δικιά του; Τελειώσαμε τον ενικό. Πάμε και στον πλυθηντικό;
~~~
Εφτά Εκλογές
~~~
Το λες και μόνος σου στην τελευταία φράση. Από την στιγμη που η δικια μου λογική και η δικια σου λογικη (και η λογική 8,5 άλλων δις) διαφερουν, δεν υπαρχει αντικειμενικη λογικη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποτε δεν μπορουμε να φερνουμε την λογικη σαν επιχειρημα σε οτιδηποτε λεμε.
Εχω υποσχεθεί (στον εαυτό μου) να μην εκφρασω τις σκεψεις μου σχετικα με το κόμμα των δημοκρατικών δημόσια, προκειμενου να μην χάσω έναν (ακόμα) φίλο.
Γι αυτό κάνω μόνο μια σύντομη διευκρίνηση και μια ερωτηση:
Η διευκρίνηση: Ο εξωπραγματικά υπερβολικος δικαιωματισμός βοήθησε μεν τον τραμπ, αλλα δεν ήταν το κυρίο αίτιο της πανωλεθρίας των δημοκρατικών. Το κύριο αίτιο ήταν ότι οι δημοκρατικοί - από τον γκόμενο της Μόνικας και μετά - έχουν ξεσκίσει τις ζωές εκατομμυρίων αμερικανών.
Οχι, δεν οφείλεται στις πολιτισμικές διαφορές Βορρά-Νότου. Οφείλεται στο οτι οι δημοκρατικοί τους πήραν το σπίτι και την δουλειά.
Η ερώτηση: Τι οφείλει να κάνει - σύμφωνα με την ΔΙΚΗ ΣΟΥ λογική - ένα κόμμα που χάνει παταγωδώς τις εκλογές;
Να παραμείνει ολόιδιο με πριν; Να ασχολείται αποκλειστικά με τα γαμήλια προβλήματα του μπάμια και το μπιιιιπ της Μισέλ; (άλλη προτεραιότητα δεν είχαμε; )
Πες μου εσύ που ξέρεις την Αμερική τόσο καλά εκ των έσω, σε τι ακριβως άλλαξε αυτό το κόμμα προκειμένου να κερδίσει τις επόμενες εκλογές;
Ενα κόμμα που χάνει εκλογές και δεν αλλάζει την πολιτική του γραμμή σημαίνει δύο πράγματα. Είτε είναι ηλίθιοι (που δεν το πιστεύω) είται είναι προδότες που περιμένουν απλά να τα σκατώσει ο τραμπ - όπως τότε με τον κοβιντ - για να ξαναπαρουν την κουταλα και να ξανακανουν τα ίδια. Προτιμάνε να καταστραφεί η χώρα τους για να μην αλλαξουν. Με ποια πολιτικη γραμμή θελουν να πεισουν τον κοσμο στις επόμενες εκλογές;
Αν εξαιρέσουμε τα επιχείρηματα οτι ο μπαμιας εχει προβληματα στον γαμο του και οτι αφησαμε τον τραμπ να καταστρεψει την χωρα μας, με ποιο αλλο επιχειρημα θελουν να ζητησουν την ψηφο του κοσμου;
Σύμφωνα με την δική μου λογική και σύμφωνα με την συνηθισμένη πρακτική στην Ευρώπη, ένα κόμμα που χάνει τις εκλογές είτε αλλάζει ηγεσία είτε αλλάζει πολιτική γραμμή είτε και τα δύο. Τι από αυτά έκαναν οι δημοκρατικοί;
Τέλος με το θέμα της αποχής, έχεις πέσει στην παγίδα της "χαμένης ψήφου". Θεωρείς δλδ δεδομένο και χαραγμένο σε πετρινες πλάκες, ότι στις ΗΠΑ θα υπάρχουν μόνο οι μπλε, οι κόκκινοι και κάντι ημίτρελοι περιθωριακοί. Και θεωρείς ότι εσύ σαν υπεύθυνος πολίτης δεν μπορείς να ψηφίσεις τους ημίτρελους ούτε τους κοκκινους, αρα απομενουν οι μπλε.
Το θεωρώ λάθος. Πάνω στις σιγουρες ψήφους των λογικών, τιμιων και σωστών ανθρώπων σαν εσένα πατάνε οι δημοκρατικοί για να μένουν πάντα ίδιοι.
Το πιο πατριωτικό πράγμα που μπορείς να κάνεις για την χώρα σου είναι η (μαζική) αποχή από τις επόμενες εκλογές. Με δυο θεμελιώση οφέλη: Πρώτον η αποχή θα επιτρέψει σε 30 άλλα κόμματα να εμφανιστούν ξαφνικά για να πιάσουν ψηφοφορους. Οσο οι επιλογες ειναι μονο 3 (κοκκινοι, μπλε, ημιτρελοι) δεν υπαρχουν περιθωρια για νεες ιδεες και νεα κόμματα. Αν η αποχή εξαφανισει τους μπλε, δεκαδες νεες πολιτικές δυναμεις θα βρουν χώρο να αναπτυχθουν. Οπως γίνεται στην Ευρώπη.
Αλλά και οι δημοκρατικοί θα αναγκαστουν να αλλαξουν πολιτική, αλλιως θα ξεμεινουν απο ψηφοφορους. Win - win που λεμε και στο χωριό μου.
Καλησπέρα, αγαπητέ!
ΔιαγραφήΜάλιστα, όχι απλά «το λέω και μόνος μου» αλλά έγραψα ολόκληρη ανάρτηση για να καταλήξω επί τούτου στο ότι η λογική είναι υποκειμενική θάβοντάς το στο τέλος ενός Υστερόγραφου 😊
Αντικειμενική λογική στο σύμπαν, υπάρχει, αλλά τίποτα και κανείς δεν μπορεί να την πλησιάσει. Η αντικειμενικότητα είναι σαν την τελειότητα. Ανέφικτη. Θεωρητικά όμως υπάρχει…
Μόνο υποκειμενική λογική μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους, δίνοντας διαφορετική επιλογή, βαρύτητα και εξήγηση και απόδοση σε γεγονότα –γεγονότα, δε, είναι περισσότερο το τι «βλέπουν» σαν «γεγονός» οι άνθρωποι γενικά, παρά οποιοσδήποτε άλλος ορισμός του τι μπορεί να θεωρηθεί γεγονός. Κανείς άλλωστε, πραγματικά, δεν γνωρίζει το τι συμβαίνει 😊
Επαναλαμβάνω ότι δεν πρόκειται να χάσεις φίλο για το τι πιστεύεις για το δημοκρατικό κόμμα. Ο φίλος σου το πολύ-πολύ να ενδιαφερθεί να καταλάβει τι και γιατί εκλαμβάνεις ως γεγονός –μια και πιθανόν να έχεις δίκιο σε κάτι που εγώ δεν το έχω «δει». Παραδείγματος χάριν, το γεγονός που παραθέτεις, ότι «από τον γκόμενο της Μόνικας και μετά - έχουν ξεσκίσει τις ζωές εκατομμυρίων αμερικανών». Χρόνια τα οποία εγώ τα έζησα εκεί, ψάχνω να βρω πότε και πως «ξεσκίστηκαν ζωές» --ψάχνω να βρω οτιδήποτε που να ερμηνεύεται σαν ξέσκισμα ζωών υπό δημοκρατικές κυβερνήσεις, και δεν το βρίσκω. Άρα μου εθίζεις την περιέργεια να καταλάβω τι είναι αυτά τα οποία εσύ τα αποδίδεις έτσι. Αν εννοείς τα σπίτια που έχασαν εκατομμύρια άνθρωποι το 2008, εκεί δεν την έφεραν την κατάσταση οι δημοκρατικοί, αλλά το γνωρίζεις αυτό.
Εν τω μεταξύ, ακόμα και Ρεπουμπλικάνοι παραδέχονται την παραδειγματική οικογένεια του Μπαράκ και της Μισέλ, άρα, και πάλι, ψάχνω να βρω τι είναι εκείνα που μπορεί κανείς να τα αποδώσει ως «τα γαμήλια προβλήματα του μπάμια και το μπιιιιπ της Μισέλ»; Σε ποιόν πλανήτη και σε ποια παράλληλη πραγματικότητα αναφέρεσαι. Αυτά που ελέχθησαν από τον MAGA τύπο πρόσφατα και τα διέψευσε δημοσίως η Μισέλ Ομπάμα; Και το ρωτώ με ειλικρινές ενδιαφέρον, και όχι ως αντιγνωμία.
Παρεμπιπτόντως, μια σύμπτωση γλωσσική: Οι σκλάβοι και μετά οι φτωχοί μαύροι τρώγανε πάμφθηνα, συμπεριλαμβανομένων των ocra (μπάμιες). Το να λες σε κάποιον «τρως ocra» στη Αμερική θεωρείται ρατσιστικό. Σε ένα Αμερικανικό αυτί που μιλάει και Ελληνικά, το χαριτωμένο λογοπαίγνιο «Μπάμιας» (για τον Ομπάμα), ενώ χαριτωμένο φωνητικά αστειάκι στα Ελληνικά, ακούγεται θλιβερά ρατσιστικό στο Ελληνοαμερικανικό αυτί, και, μια και είμαι 99,8% σίγουρος ότι δεν το εννοείς έτσι, τίθεται η ερώτηση του κατά πόσο η υποκειμενική σου γνώμη, γενικά, μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη/βάσιμη για τα Αμερικανικά πράγματα όπως έχουν μέσα στην Αμερική 😊 Ιδίως όταν ψάχνω με ενδιαφέρον να βρω το οτιδήποτε μπορεί να ταιριάξει με τις καταγγελίες σου εναντίων των Δημοκρατικών που …»ξέσκισαν ζωές.
Τέλος Μέρους Πρώτου
Μέρος Δεύτερο:
ΔιαγραφήΜπάη δε γουαίη, έχεις σκεφτεί γιατί ο Τραμπ επιτίθεται με μανία εναντίων του Μπάιντεν αλλά είναι πάντα σχετικά συγκρατημένος εναντίων του Ομπάμα; Ίσως επειδή ξέρει ότι και οι ρεπουμπλικάνοι ακόμα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σέβονται τον Ομπάμα, όσο κι’ αν ο Τραμπ του επιτέθηκε με ρατσιστικό μίσος 2009-2016;
Το ότι η θεμελιώδης πραγματικότητα σήμερα είναι Νότος εναντίων Βορρά δεν το λέω εγώ. Απλά μεταφέρω σε Έλληνες αναγνώστες αυτό που παρατηρούν και το αναφέρουν ακριβώς έτσι όλοι μέσα στην Αμερική το οποίο οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τα γνωστικά, ανάμεσα από την Αμερικανική κοινωνία εφόδια να το κατανοήσουν σαν κάτι το «σημερινό». Μπορείς κάλλιστα να πεις, και να το σεβαστώ, ότι από την δική σου οπτική και κατανόηση δεν είναι έτσι. Αλλά δεν θα παύει να διαφωνεί μαζί σου η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών, από οποιαδήποτε οπτική και να βλέπουν εκείνοι το Νότος-Βορράς.
Από τις 11/9/2001, οι Δημοκρατικοί εξελίχθηκαν προς τα «δικαιώματα» ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι περισσότερο και οι Libertarian λιγότερο, εξελίχθηκαν προς τα όρια και τις κοινωνικές έννοιες της προ-1930 Αμερικής. Οι Δημοκρατικοί δεν εξελίχθηκαν προς κατεύθυνση που να προβάλει άλλη ουσιαστική επιλογή από τα χρήματα και τον φανατισμό των Ρεπουμπλικάνων, και, σήμερα, Δημοκρατικό κόμμα, ουσιαστικά, δεν υπάρχει. Θα εξελιχθεί. Η ανθρώπινη φύση, και η παιδεία, θα δείξει προς τα που θα πάει και πότε.
Στην Αμερική, αγαπητέ, υπάρχουν περίπου 7-8 κόμματα, εκ των οποίων τα 6-7 συσπειρώνονται σε δύο κόμματα, κατεβαίνοντας σαν δύο αλλά διατηρώντας τις «εντός» διαφορές τους, συν το τρίτο κόμμα, μόνο του, τους Libertarian. Άλλη μια Αμερικανική πραγματικότητα που δεν γίνεται κατανοητή στην Ευρώπη (Ακόμα και οι δυό-τρεις Γερουσιαστές που κατεβαίνουν σαν «ανεξάρτητοι», σαν τον Μπέρνι, ψηφίζουν με το ένα από τα δύο κυρίως κόμματα). Έξι-εφτά κόμματα παρουσιαζόμενα ως δύο για να μην γίνεται ο τραγέλαφος των Ευρωπαϊκών κοινοβουλίων των 6-9 κομμάτων.
Εγώ προσωπικά, θα δήλωνα Libertarian αν το κόμμα των Libertarian δεν άφηνε το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας στον εθελοντισμό, και παρείχε νομοθετημένο δίχτυ ασφαλείας στους αδύναμους. Αλλά και πάλι έναν από τους δύο συνασπισμούς (Δημοκρατικούς ή Ρεπουμπλικάνους) θα ψήφιζα επειδή προσωπικά πιστεύω (απαντώντας και εδώ στην παρατήρησή σου) ότι ψήφος που δεν πάει σε κάποιους που έχουν πιθανότητα να κερδίσουν, είναι χαμένη.
Δεν είναι τόσο το ότι οι Δημοκρατικοί θα «αλλάξουν πολιτική». Θα έλεγα ότι θα εξελιχθούν από φυσική ανάγκη και πραγματικότητα. Ίσως και να λέμε το ίδιο πράγμα με άλλες λέξεις και προτεραιότητες 😊
Υ.Γ. Επι προσωπικου. Κοινωνικοποιηθηκα σε ελληνικο περιβαλλον. Αυτο μου εμφυτευσε την πολυ κακη συνηθεια να διακοπτω τον συνομιλητη μου πανω στην κουβεντα. Ξερω οτι ειναι εκνευριστικο, ξερω οτι ειναι αγενες και αντιπαραγωγικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθω σε ολη την ενηλικη ζωη μου να αποβαλλω αυτην την κακια συνηθεια. Ποσοστο επιτυχιας, δυστυχως μονο ~70% (καπου εδω η συντροφος μου βαζει τα γέλια ;-) )
Ισως αυτο να είναι και ενας απο τους λογους που προτιμαω τον γραπτό από τον προφορικό λογο ;-)
Δεν μπορεις να διακοπτεις τον αλλο.
Ειναι στα ματια μου εντυπωσιακο το πως οι εμπειριες / κοινωνικοποιηση της παιδικης ηλικιας μας κυνηγανε μεχρι τα γεραματα.
Επί προσωπικού, από μια συγκεκριμένη στιγμή στην ζωή μου, στο Λονδίνο το Φθινόπωρο του 1978, προσπαθώ συνειδητά και συνεχώς να αποβάλω τα Μεσογειακά, κυρίως το να διακόπτω, και το έχω κταφέρει κατά ένα 90% με Βρετανούς και Αμερικανούς, και το καταφέρνω από πείσμα με Έλληνες…
ΔιαγραφήΑλλά, με Ιταλούς αν δεν διακόψω… τότε… σε συζήτηση 60 λεπτών θα καταλήξω να έχω μιλήσει κάπου 48-με-52 δευτερόλεπτα. Τον Ιταλό αν δεν τον διακόψεις, αφού πει ότι μπορεί να σκεφτεί να πει, θα αρχίσει να επαναλαμβάνεται από την αρχή. Χωρίς καν να συνειδητοποιήσει ότι έχεις κοιμηθεί, ή ότι κοιτάς τα σκιουράκια στο δέντρο έξω από το παράθυρο 😊
Και, ναι, ειλικρινά, προτιμώ πραγματικά τον γραπτό λόγο για την ίδια αιτιολόγηση με την δικιά σου 😊
Τώρα με τα γεράματα, που κι που μου έρχονται στο μυαλό αυθόρμητα εικόνες της παιδικής ηλικίας. Όμως, παράδοξα, οι εικόνες που μου έρχονται αυθόρμητα, είναι από δεκαεξίμιση χρονών, στην Αγγλία, από το 1975 και μετά. Όταν σκέφτομαι, ρε, πέρασες και 16 χρόνια στην Ελλάδα μικρότερος, θυμάμαι μόνο στιγμές από την οικογένειά μας, τους τρεις μας, εκ των οποίων οι δύο είναι οι γονείς που με έβαλαν σε ένα αεροπλάνο μόνο μου 16 χρονών και με έστειλαν στην ζωή μου. Σπάνιοι!
ΥΓ. Όταν σου απαντώ, αφού διαβάσω μια-δυό φορές όλο σου το σχόλιο, ξαναρχίζω να διαβάζω, και, εκεί που στα Ελληνικά προφορικά θα σε διέκοπτα, σταματώ και γράφω κάτι που γίνεται μέρος της συνολικής απάντησής μου 😊
ΔιαγραφήΞεκιναω με ενα μεγαλο Ευχαριστω για την υπομονη σου μαζι μου και την διαλλακτικοτητα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθω να μην στραπατσαρω αυτην την κατανοηση που δειχνεις.
Ρωτας σε ποια παραλληλη πραγματικοτητα βλεπω εγω αυτα που δεν βλεπεις εσυ. Αν και ειναι πολυ συνηθισμενο να ζουμε ολοι μας σε παραλληλες πραγματικοτητες, εδω κατ' εξαιρεση ζουμε στην ιδια.
Με άλλα λογια, η απαντηση σε αυτα που με ρωτας βρισκεται μπροστα στα ματια σου. Αλλα στις δυτικες μας κοινωνιες θεωρειται τοσο αυτονοητη, που γινεται "αορατη".
Η απαντηση ειναι η οικονομικη πολιτικη των δημοκρατικων (μαζι και των παραδοσιακων κομματων της Ευρωπης). Το οικονομικο μοντελο που ξεκινησε απο τον κλιντον και γιγαντωθηκε επι ομπαμα.
Θα χρειαζονταν πολλες σελιδες κειμενου για να το περιγραψω ακριβως, αλλα αυτη η οικονομικη πολιτικη (παγκοσμιοποιηση, καζινοκαπιταλισμος, you name it) έκανε τους πλουσιους (πολυ) πλουσιοτερους και τους μεσαιους να χασουν σπιτι και δουλεια. Αυτο που εγω για λογους συντομιας ονομαζω "ξεσκισμα".
Δεν προκειται για παραλληλη πραγματικοτητα, ουτε καν για διαφορά αποψεων. Ολοι το βλεπουν, ολοι το ξερουν. Αλλά η παγκοσμιοποιηση εχει πλεον περασει σαν Ιερο Δισκοποτηρο στις συνειδησεις των δυτικων κοινωνιων, ολοι την θεωρουν δεδομενη και ολοι την θεωρουν πανακεια. Παραβλεποντας τις αρνητικες επιπτωσεις που εγω ονομαζω "ξεσκισμα".
1/2
2/2
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδη δεν μπορουμε σε ενα μπλογκ να αναλυσουμε το οικονομικο μοντελο, σου δινω δυο εμμεσα επιχειρηματα που στηριζουν την αποψη μου.
1) Αν η επικρατηση του τραμπισμου ηταν ενα πολιτισμικο προβλημα Βορρα-Νοτου, θα ηταν μια καθαρα αμερικανικη υποθεση. Αλλα δεν ειναι.
Πολωνια, Ουγγαρια, Ρουμανια, Βουλγαρια, Γερμανια (afd), Αγγλια, Γαλλια (λεπεν) βιωνουν την ανευ οριων εξαρση του τραμπισμου, με αποκρουστικες προεκτασεις.
Γιατι εκλεγονται παντου απομιμησεις του τραμπ; Γιατι επικρατει ο τραμπισμος στην Ευρωπη; Εχουν οι ουγγροι ή οι γερμανοι πολιτισμικες διαφορες βορρα-νοτου;
Γιατι ο καθε τυχαρπαστος απατεωνισκος στην Ευρωπη και παγκοσμια (Αργεντινη, Βενεζουελα κ.α.) δηλωνει μετα μανιας "αντισυστημικος"; Ακομα και στην Ψωροκωσταινα η "αντισυστημικοτητα" εχει γινει εγγυηση εκλογικης ανοδου.
Η αντισυστημικοτητα δεν περιεχει πουθενα τον Βορρα-Νοτο. Η αντισυστημικοτητα υποσχεται οτι θα ανατρεψει τις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ πολιτικες των Δημοκρατικων.
Και αυτος ακριβως ειναι ο λογος που ο κοσμακης (που εχει χασει σπιτι και δουλεια εξ αιτιας των Δημοκρατικων) ψηφιζει το οποιο καθαρμα του υποσχεθει "αντισυστημικοτητα".
2) Δεν ξερω αν μπορεις να το επιβεβαιωσεις. Διαβασα σε σοβαρη γερμανικη εφημεριδα μια δημοσκοπηση που δειχνει τα εξης:
- Ο τραμπ εχασε παταγωδως σε δημοφιλια στις πρωτες 100 ημερες της προεδριας του. Αυτο ειναι ιστορικο χαμηλο. Ποτε άλλοτε οι αμερικανοι πολιτες δεν ηταν τοσο δυσαρεστημενοι με εναν προεδρο.
- Το δημοκρατικο κομμα εχασε σε δημοφιλια ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απο τον τραμπ.
Με απλα λογια, ο κοσμος σιχαινεται τον τραμπ, μετα γυριζει και βλεπει τους δημοκρατικους και αποφασιζει να δωσει ακομα μια ευκαιρια στον τραμπ.
Δεν ειναι η δικια μου παραλληλη πραγματικοτητα. Δεν ειναι καν η δικια μου γνωμη. Ειναι η γνωμη του μεσου αμερικανου πολιτη. Που σιχαινεται μεν τον τραμπ, αλλα σιχαινεται περισσοτερο αυτους που του πηραν δουλεια + σπιτι.
Παντα, οταν καταβαραθρωνεται μια κυβερνηση, κερδιζει η αντιπολιτευση. Στις ΗΠΑ αυτην την στιγμη, η αντιπολιτευση - μη κανοντας τιποτα - βουλιαζει πιο πολυ κι απο τον τραμπ.
Υ.Γ. με ενδιαφερει παρα πολυ η απαντηση σου στο ερωτημα που εβαλα και θεωρω θεμελιωδες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξαρτητα απο τον τραμπ, ανεξαρτητα απο τις οικονομικες αναλυσεις, ανεξαρτητα απο οτιδηποτε άλλο, ένα κόμμα που χανει (τοσο πανηγυρικα) τις εκλογες ειτε αλλαζει ηγεσια ειτε αλλαζει πολιτικη γραμμη ειτε και τα δυο. Τι ακριβως εχει αλλαξει στο δημοκρατικο κομμα τους τελευταιους 6 μηνες;
Με ποια επιχειρηματα / στρατηγικες θελουν οι δημοκρατικοι να πεισουν τον μεσο αμερικανο να τους ψηφισει στις επομενες εκλογες;
Ακομα και ο πιο χαζος καταλαβαινει οτι η φραση "ο τραμπ ειναι !#@%@%@%@#$$" που επαναλαμβανουν οι δημοκρατικοι σαν χαλασμενο γραμμοφωνο δεν αποτελει εκλογικο επιχειρημα. Ουτε πολιτικη προταση.
Ουτε με το να ξαναλενε τα ιδια με αυτα που λεγανε το καλοκαιρι του 2024 θα τους φερει ψηφοφορους.
Το ερωτημα παραμενει αμειλικτο. Τι αλλαξε σε αυτο το κομμα απο τις εκλογες και μετα, προκειμενου να πεισει την επομενη φορα;
Μα, πολύ-αγαπητέ μου Jolly Roger, δεν θα μπορούσες να περιμένεις λιγότερη διαλλακτικότητα και υπομονή από έναν πραγματικό Δημοκρατικό ψηφοφόρο! (ανοιγοκλείνει γρήγορα και απανωτά τα βλέφαρά του, χαμογελώντας αθώα) 😊❤
ΔιαγραφήΤα υπόλοιπα είναι, νομίζω, απλοποίηση σημασιολογίας λέξεων, απλούστευση όρων και συχνά μπέρδεμα του ποιος κάνει τι σε ποιον και γιατί, και πως το παρουσιάζει/καμουφλάρει –και τι τελικό, φυσικό αποτέλεσμα, φέρνει. Και που βρίσκεται η πραγματική ρίζα του κάθε τι που κάνει ο άνθρωπος.
Παραδείγματος χάριν, όταν φίλοι μας είπαν, Α! Βγάλατε γυναίκα πρωθυπουργό! (εκεί στην Ιταλία) η Μαργαρίτα και εγώ απαντούσαμε, Όχι. Βγάλαμε φασίστα πρωθυπουργό (και η Μελόνι αποδείχτηκε διάνοια στο να το καμουφλάρει πολύ καλά, και να ακούς και αριστερούς Ιταλούς να χρησιμοποιούν τις φρασεολογίες της περί μεταναστών χωρίς να το συνειδητοποιούν, όχι σαν τον μωρό τον Τραμπ που το ‘χει δημόσιο καμάρι να αντιγράφει τις λέξεις και χειρονομίες του Μουσολίνι και του Χίτλερ κι να κάνει στους «μετανάστες» ότι έκανε ο Χίτλερ στους Εβραϊκής καταγωγής).
Ερώτηση: Με το ουτοπικό (όπου ουτοπία είναι στην ίδια ανέφικτη κατηγορία όπως αντικειμενικότητα, ή τελειότητα) όνειρο του φιλόσοφου Τζην Ρόντενμπέρι, Ταξίδι στ’ Αστέρια (Star Trek), και την United Federation of Planets, συμφωνείς ή διαφωνείς; Εγώ βέβαια συμφωνώ, όπως και η Μαργαρίτα, με αυτό το όνειρο ως την μόνη ελπίδα επιβίωσης στο Σύμπαν, όπου δεν υπάρχουν χρήματα αλλά «οι άνθρωποι εργάζονται για να καλυτερεύσουν το ποιοι είναι και τα αγαθά και η περίθαλψη είναι δωρεάν». Μια και δεν έχουμε ακόμα πλανήτες με Ζωή, δεν πρέπει να ξεκινήσουμε κάπου; Τουλάχιστον στην μικρή μας γαλάζια Γη;
Άσκηση: Βγάλε για μια στιγμή από το μυαλό σου το τι πιστεύεις ότι ξέρεις για την Αμερική και τι άποψη νομίζεις ότι έχεις για θέματα όπως παρουσιάζονται, και συμφώνησε ή διαφώνησε (πάρε θέση) με την κάθε μια αριθμημένη αναφορά παρακάτω, όπως συγκεκριμένα αναφέρεται, όχι με το πως βλέπεις ότι τελικά εκφράζεται σε πράξη, αλλά με την απλή αναφορά. Αυτή η άσκηση δεν φέρεται ως κατάληξη σκέψης/συζήτησης αλλά ως εκκίνηση σκέψης/συζήτησης:
Θα με ενδιέφερε να μου γράψεις τα νούμερα που αντιπροσωπεύουν κριτική (αρνητική) την οποία θεωρείς σωστή και θα ασκούσες και εσύ. Το να μην αναφέρεις ένα από τα παρακάτω νούμερα θα σημαίνει ότι δεν συμφωνείς ότι η κριτική είναι σωστή:
Ρεπουμπλικανικές επικρίσεις κατά των Δημοκρατικών
1. Κρατικές δαπάνες και κοινωνική παρέμβαση προς κοινωνικό εναρμονισμό
2. Κανονισμοί περιοριστικοί του να κάνει η κάθε οργάνωση και εταιρία ότι θέλει
3. Προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας
4. Εκπαίδευση (πχ. η διδαχή της Ιστορίας του ρατσισμού)
5. Επιείκεια στην υποδοχή μεταναστών
6. Υγειονομική περίθαλψη, Νόμος για την Προσιτή Φροντίδα Υγείας (ACA: Obamacare), Medicaid, Κοινωνική ασφάλιση (Φ. Ρούζβελτ)
7. Οι Δημοκρατικοί ασκούν «υπερβολική επιρροή» από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στην εξουσία καθενός από τα 50 Κράτη (πληροφοριακά, αυτή η σημερινή κατά λέξη αιτιολόγηση ξεκίνησε από τον δεδομένο από εκείνα λόγο αποσκίρτησης Νοτίων Κρατών το 1860)
8. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν αυστηρότερες ποινές στα δικαστήρια
9. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν μεγαλύτερη χρήση στρατιωτικής επέμβασης διεθνώς
10. Διεθνής βοήθεια των αδυνάμων και φτωχών χωρών
ΤΕΛΟΣ ΜΕΡΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΔιαγραφήΚριτικές των Δημοκρατικών κατά των Ρεπουμπλικάνων
11. Οι Ρεπουμπλικάνοι δίνουν έμφαση στις μειώσεις φόρων για τους πλούσιους και τις εταιρείες και αντιτίθενται σε ένα προοδευτικό φορολογικό σύστημα για τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων.
12. Οι Ρεπουμπλικάνοι μειώνουν προγράμματα όπως η Κοινωνική Ασφάλιση, το Medicare και το Medicaid και υποστηρίζουν την περικοπή ή τη μεταρρύθμισή τους.
13. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι κατά των δικαιωμάτων στην άμβλωση και των δικαιωμάτων LGBTQ+.
14. Οι Ρεπουμπλικάνοι εφαρμόζουν αυστηρότερα μέτρα για την μετανάστευση.
15. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν την απορρύθμιση της κυβέρνησης, ειδικά σε τομείς όπως η προστασία του περιβάλλοντος και τα εργασιακά δικαιώματα.
16. Η προσέγγιση των Ρεπουμπλικάνων στις νομοθετικές διαπραγματεύσεις είναι απρόθυμη για συμβιβασμούς.
17. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν έναν περιορισμένο ρόλο για την παρέμβαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, και των κρατικών κυβερνήσεων στην οικονομία και την κοινωνία για την προώθηση της κοινωνικής και οικονομικής ισότητας.
18. Οι Ρεπουμπλικάνοι επικεντρώνονται περισσότερο σε οικονομικά ζητήματα και την ατομική ελευθερία αντί για κοινωνικά προγράμματα και ατομικά δικαιώματα.
Κριτικές των Libertarian κατά και των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών
Σημ., οι Libertarians παίρνουν περίπου το 1% της ψήφου στην Αμερική
19. Οι Δημοκρατικοί προωθούν πολιτικές που αυξάνουν το μέγεθος και το πεδίο εφαρμογής της κυβέρνησης και υποστηρίζουν υψηλότερους φόρους και αυξημένες κρατικές δαπάνες, κάτι που παραβιάζει την ατομική οικονομική ελευθερία.
20. Οι Δημοκρατικοί φέρνουν Ρύθμιση και Παρέμβαση στην Οικονομία
21. Οι Δημοκρατικοί επιβάλλουν την υγειονομική περίθαλψη και τον έλεγχο των όπλων, κάτι που παραβιάζει την προσωπική ελευθερία.
22. Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν υποστηρίζουν μια αρκετά μικρή κυβέρνηση
23. Οι Ρεπουμπλικάνοι φέρνουν Δημοσιονομική Ανευθυνότητα αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες και το εθνικό χρέος
24. Οι Ρεπουμπλικάνοι φέρνουν Κατάχρηση Εξουσίας παραβιάζοντας τις ατομικές ελευθερίες
25. Οι Ρεπουμπλικάνοι επιδεικνύουν Έλλειψη Σεβασμού για τις Συνταγματικές Αρχές
26. Γενικά, το δικομματικό σύστημα περιορίζει την επιλογή των ψηφοφόρων και το εύρος των πολιτικών ιδεών και των επιλογών πολιτικής
Τα παραπάνω δεν τα έγραψα εγώ. Αυτή είναι η «φωτογραφία» της πολιτικής και κομματικής κατάστασης στην Αμερική, γνωστή και φερόμενη έτσι από όλους. Το τι πιστεύουν και ερμηνεύουν στην Ευρώπη, αν διαφέρει σε κάτι από τα παραπάνω, είναι απλά ανακριβές.
Αναφέρεις «παγκοσμιοποίηση και καζινοκαπιταλισμό». Εκτός του ότι η έκφραση «παγκοσμιοποίηση» είναι παραπλανητική, πες μου σε παρακαλώ, μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, ποιοι ιστορικά έχουν ξεσαλώσει περισσότερο σε αυτά. Πρέπει να είσαι κάπως ακριβής χρονολογικά από 1980 ως σήμερα.
Άρα, το «ξέσκισμα» του υπόλοιπου κόσμου (της Ευρώπης; ), όχι της ίδιας της Αμερικής, στο οποίο αναφέρεσαι, έρχεται από την Αμερική. Χρονολογικά λοιπόν, από το 1980, τι δείχνουν τα γεγονότα ως προς το ποιο από τα δύο κόμματα ξεσάλωσε περισσότερο. Θα πρότεινα ότι η ειλικρινής οικονομική βοήθεια σε ανθρωπιστικές κρίσεις στον τρίτο κόσμο ίσως να μην συμπεριλαμβάνεται στην έννοια του ξεσκίσματος.
Τώρα, πράγματι ενδιαφέρον: πρεσβεύεις, απ’ ότι κατάλαβα, ότι η επικράτηση του Τραμπισμού δεν είναι πρόβλημα Βορρά-Νότου, ενάντια στο τι λένε οι ίδιοι οι Αμερικανοί και των δύο κομμάτων, όπως και οι Αμερικανοί ιστορικοί. Όμως τα αποδεικτικά σου στοιχεία είναι ότι «εκλέγονται παντού απομιμήσεις του Τραμπ».
ΤΕΛΟΣ ΜΕΡΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΔιαγραφήΕκτός του ότι η δεξιά τάση στην Ευρώπη εμφανίστηκε ισχυρή πριν το 2016, πριν τον Τραμπ, από την δική μου μεριά θα αντιπαραθέσω κάτι άλλο: Στην εμβάθυνση σου προτείνω ότι σταματάς πολύ γρήγορα, πριν φτάσεις στον πάτο. Ή τουλάχιστον πριν πλησιάσεις καν τον πάτο: Δεν αντιγράφουν τον Τραμπ, ούτε ο Τραμπ αντιγράφει άλλους (κι’ ας είναι ερωτευμένος με την Βόρεια Κορέα και την Ρωσία). Ίσως να αλληλοαντιγράφονται σαν κότες και αυγά. Απλά, η παγκόσμια συγκυρία από 11/9/2001 έσπρωξε το ασταμάτητο παγκόσμιο εκκρεμές προς τα δεξιά. Και με χρόνια με καιρούς θα ξαναρχίσει προς αριστερά. Είναι η Φύση της ανθρώπινης Ιστορίας, όπως αποδεικνύει η ίδια η Ιστορία χιλιετηρίδων.
«Αντισυστημικός» είναι η λέξη-μόδα-σφυρίχτρα της εποχής. Σε όποιον δεν αρέσει η εκάστοτε πραγματικότητα, του λέω ότι το σύστημα φταίει για την μιζέρια του και πρέπει να ψηφίσει εμένα τον αντισυστημικό (εδώ χασμουριόμαστε).
Οι Δημοκρατικοί στην Αμερική έχουν αλλάξει με την έννοια ότι συνέχισαν να πρεσβεύουν όλο και περισσότερα προσωπικά δικαιώματα και προσωπικές ελευθερίες. Με την συγκυρία των τελευταίων 20-25 ετών, ο κόσμος που χάβει ότι την μιζέρια του την φέρνει το «σύστημα» (που δεν μπορεί ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σοσιαλισμός ούτε η ολιγαρχία ή η δικτατορία, με καμία κυβέρνηση να ταΐσει 8 δις νοματαίους) το πρώτο που θα απαιτήσει είναι περιορισμοί και απαγορεύσεις ( περιορισμούς και απαγορεύσεις για τους «άλλους», βέβαια, όχι για μας). Το να πιστεύεις στα ανθρώπινα δικαιώματα το 2025 είναι σαν να μιλάς θετικά για τους εβραίους στο Βερολίνο το 1936.
Σημείωση: όπως είναι εμφανέστατο στην Ιστορία, δουλειά και σπίτι από τους Αμερικανούς πήραν οι ρεπουμπλικάνοι, 2004-2008 με το κόστος των πολέμων του Μπους και του Κραχ των στεγαστικών δανείων των τραπεζών. Ποια στοιχεία έχεις ότι υπάρχουν και γεγονότα που να σε υποστηρίζουν για το 2009-2017 και 2021-2024;
Συμφωνώ ότι το να λέμε ο Τραμπ είναι αγγράμματος μαλάκας δεν είναι πολιτικό επιχείρημα. Αλλά, τι θα ήταν καλύτερο πολιτικό επιχείρημα; Να πούμε την αλήθεια, ότι οι ψηφοφόροι του είναι αγράμματοι μαλάκες; (άλλο ηλίθιος, άλλο μαλάκας, άλλο αγράμματος: να γνωρίζουμε τις ορολογίες μας). Δεν το βλέπω ούτε αυτό. Εγώ, όπως πολλοί Δημοκρατικοί σήμερα, λέω άσ’ το να καεί και θα ξαναχτίσουμε μετά. Και έχε εμπιστοσύνη στο εκκρεμές (και στο ότι ο κόσμος, όταν δεν διορθώσει την μιζέρια του με τους Ρεπουμπλικάνους, θα επιστρέψει στους Δημοκρατικούς, όπως έγινε, ιστορικά, ΠΑΝΤΑ.
Πράγματι ο Τραμπ έχασε σε δημοφιλία τις πρώτες 100 μέρες παταγωδώς και μάλιστα η implosion του Τραμπ έχει ήδη ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες. Όχι όμως ακόμα implosion των Ρεπουμπλικάνων.
Για την ώρα, να τελειώσω με το κατά πόσο κερδίζουν οι Ρεπουμπλικάνοι στις εκλογές. Θα χρησιμοποιήσω μια γλώσσα που αγαπάς, όπως την αγαπώ κι’ εγώ: τους αριθμούς. Έβαλα στο τέλος της ανάρτησης ένα πίνακα των τελευταίων εφτά εκλογών.
Όσον αφορά το πόσο κερδίζουν, όταν κερδίζουν, οι Ρεπουμπλικάνοι, και πόσο κερδίζουν, όταν κερδίζουν, οι Δημοκρατικοί, αξίζει τον κόπο να το μελετήσουμε.
Σύγκρινε τα ποσοστά του Νικιτή.
Κοίτα τους ψηφήσαντες και συνολικά και στο κάθε κόμμα.
Κοίτα με πόσους ελέκτορες κέρδισε ο κάθε νικητής.
Αξίζει να τα συζητήσουμε αυτά σε σχετικότητα με γεγονότα και πρόσωπα του κάθε καιρού.
Να ‘σαι καλά, αγαπητέ μου Jolly Roger. Δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνεις. Είναι τιμή μου, σ’ ευχαριστώ!
Καλημέρα αγαπητέ, την βλεπω την ταμπελα στο τελος του ποστ. Αν σε καταλαβα καλα, εννοεις οτι οποτε κερδιζουν οι μεν ειναι με 0,5% - 1% ενω οποτε κερδιζουν οι δε ειναι 4% - 7%.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αμφισβητώ τα νουμερα, αλλα με το υπαρχον εκλογικο συστημα τα θεωρω ψιλοαδιαφορα. Ολη η μαγκια ειναι να κερδισεις τα swing states και να παρεις τους περισσοτερους εκλεκτορες. Το αν στο συνολο της χωρας σε ψηφισαν 80 εκατομμυρια ή 60 ειναι αδιαφορο.
Για τον Βορρα-Νοτο. Οι αντιθεσεις ειναι υπαρκτες και τεραστιες. Εδω υπαρχουν σε κρατη-κουτσουλια οπως Ολλανδια και Βελγιο. Να μη μιλησω για Γαλλια, Γερμανια, Ισπανια. Αρα θα υπαρχουν και σε ενα αχανες κρατος οπως οι ΗΠΑ. Εκεινο που αμφισβητω ειναι οτι οι υπαρχουσες πολιτισμικες διαφορες εδωσαν την εκλογικη νικη στον τραμπ.
Ειναι μερος μιας γενικης θεωρησης. Οσο το δημοκρατικο κομμα κάνει πολιτικη αναλυση και βγαζει οτι το εκλογικο αποτελεσμα οφειλεται στις διαφορες Βορρα-Νοτου, τοτε μεταθετει / αποποιειται τις ευθυνες του.
Οι δημοκρατικοι υποστηριζουν οτι αυτοι τα εκαναν ολα τελεια, αλλα οι αγραμματοι μαλακες του Νοτου τους χαλασαν την μανεστρα.
Ο Νοτος ειναι ενα πολυ βολικο παραμυθακι. Απαλλασσει τους δημοκρατικους απο καθε ευθυνη για τις πολιτικες πραξεις τους και - ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ - δεν χρειαζεται να αλλαξουν σε τιποτα (αφου ο Νοτος μπλαμπλαμπλα).
Ξαναρωταω για 3η φορα: Τι αλλαξε στους δημοκρατικους - ηγετικα προσωπα ειτε πολιτικη γραμμη - απο τον Νοεμβρη του 2024 και μετα;
Το μονο (ασαφες) που εχεις απαντησει μεχρι τωρα ειναι οτι το παγκοσμιο εκκρεμες σε βαθος χιλιετηριδων θα φερει ξανα τους δημοκρατικους στην εξουσια - νομοτελειακα. Αρα δεν χρειαζεται να αλλαξουν και τιποτα. Αν πραγματικα το πιστευεις αυτο, παω πασο.
1/2
Για τις λιστες που παραθετεις. Θα χρειαζομουν παααααρα πολυ χρονο (και εκταση κειμενου) για να απαντησω σε καθε σημειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε πολλα σημεια δηλωνω αγνοια, αφου δεν ζω στην χωρα.
Αλλα η δικη μου γνωμη δεν παιζει απολυτως κανεναν ρολο. Το ζητουμενο δεν ειναι να πεισεις εμενα, εγω ειμαι ενας γκρινιαρης γερος σε μια μικρη, χαμενη γωνια της Γερμανιας που γκρινιαζει (και βριζει) γενικως.
Το ζητουμενο ειναι να πεισεις μερικα εκατομμυρια αμερικανους ψηφοφορους. Αυτοι σημερα δείχνουν - αν οι δημοσκοπησεις ειναι σωστες - οτι σιχαινονται τον τραμπ 10Χ αλλα σιχαινονται τους δημοκρατικους 50Χ.
Ξανα-ματα-ρωταω: Τι κανει το δημοκρατικο κομμα για να πεισει ΑΥΤΟΥΣ τους ανθρωπους; Οχι εμενα
Εκτος αν πιστευεις οτι δεν χρειαζεται να κανει τιποτα, επειδη το ιστορικο εκκρεμες σε 100 ή 200 χρονια θα δωσει νομοτελειακα την εξουσια στους δημοκρατικους.
Υ.Γ. Παρατηρω οτι σε ολα τα ποστ σου αποφευγεις να μιλησεις για την Οικονομια. Δεν ειναι κριτικη αυτο, δεν θα σου υποδειξω εγω τι να σκεφτεις και τι να γραψεις.
Αλλα αυτο ακριβως το στοιχειο ειναι η εξηγηση του γιατι εσυ κι εγω εχουμε τοσο διαφορετικη οπτικη γωνια.
Εγω ενστερνιζομαι την φρασουλα του γκομενου της Μονικας it's the economy, stupid.
Απο την δικη μου οπτικη γωνια, ειναι οι οικονομικες πολιτικες αυτες που καθοριζουν τα εκλογικα αποτελεσματα, οχι οι (υπαρκτες) πολιτισμικες διαφορες Βορρα-Νοτου.
Το ιλαροτραγικο της υποθεσης ειναι οτι και οι μπλε και οι κοκκινοι στις ΗΠΑ ακολουθουν τις ιδιες (με πολυ μικρες διαφορές) οικονομικες πολιτικες. Αλλά οι ρεπουμπλικανοι εχουν πεισει τον κοσμο οτι για την - αθλια - οικονομικη του κατασταση φταινε οι δημοκρατικοι.
Αν λοιπον δεν θελεις να περιμενεις το ιστορικο εκκρεμες να σου ξαναδωσει την εξουσια σε 200 χρονια, πρεπει να κανεις κατι ΣΗΜΕΡΑ για να πεισεις τους ψηφοφορους (οχι εμενα) οτι εσυ θα καλυτερεψεις τις ζωες τους.
Καλημέρα σου αγαπητέ μου Jolly Roger!
ΔιαγραφήΤώρα φθάνουμε στο ψητό!
Το «It’s the Economy, stupid» το είπε το 1992 ο Τζέημς Κάλβιλ ο πολιτικός στρατηγιστής το Κλίντον. Αυτό παρέμεινε σοφή ρήση για δεκαετίες. Ο Τραμπ την χρησιμοποίησε την ρήση το 2024 καταδικάζοντας την οικονομία του Μπάιντεν παρουσιάζοντάς την ως το αντίθετο από ότι ήταν στην πραγματικότητα των αριθμών. Ήταν «άσπρο» και έλεγε «κοιτάξτε! Είναι μαύρο!» και χάβανε ψέματα χωρίς καν να κοιτάνε αριθμούς επειδή κάτι άλλο είχε γίνει περισσότερο σημαντικό από την Οικονομία.
Jolly Roger μου, το δεξιά-αριστερά είναι Ευρωπαϊκή εφεύρεση και πραγματικότητα. Η πραγματικότητα της Αμερικής είναι η Οικονομία, πράγματι, της τσέπης του καθενός, σε μια βόρεια ήπειρο όπου υπάρχει βιομηχανία και μεγάλα αστικά κέντρα αφ’ ενός και αγροτική οικονομία αφ’ εταίρου. Όπου η αγροτική οικονομία απαιτούσε εργασία πάμφθηνη, που μέχρι το 1865 δεν κόστιζε τίποτα γιατί δεν υπήρχαν μισθοί για τους σκλάβους. Αυτό είναι ο Βορράς-Νότος αγαπητέ μου Jolly Roger: ο Βιομηχανικός Βορράς και ο αγροτικός Νότος, οι ευκαιρίες του καπιταλισμού και η πραγματικότητα της δουλείας για να επιβιώνει η αγροτική οικονομία. Και το πως εξελίχθηκε αυτή η πραγματικότητα τα επόμενα 160 χρόνια.
Παρεμπιπτόντως, το «εκκρεμές» στην Αμερική αλλάζει κάθε 4-12 χρόνια και στην Ευρώπη κάθε 50-100 χρόνια, περίπου.
Και αυτά έφεραν από το 1865 μύριες διακλαδώσεις προς τον ρατσισμό για να δικαιολογηθεί η δουλεία για τους «βιολογικά υποδεέστερους», και οι δικαιολογίες της μπασταρδοποίησης της θρησκείας για την επιβολή επί των «βιολογικά υποδεέστερων». Πάντα το θεώρησα παράξενο και παράδοξο πως από μέσα από την Ευρώπη οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι εντελώς τυφλοί και κουφοί σε απλές αλλά εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες της Αμερικής, χρησιμοποιώντας τις παρανοήσεις τους για να δικαιολογήσουν τα δικά τους.
Η δεξιά πολιτική τάση στην Ευρώπη έχει ανάγκη την παρανόηση του τι είναι η Αμερική ώστε έτσι να μπορεί να πει, α!, η Αμερική φταίει, όχι εμείς που δεν καταφέραμε να ενωθούμε. Αν δεν ήταν ο Τραμπ στην Αμερική, εμείς στην Ευρώπη θα χορεύαμε στους αγρούς χέρι με χέρι δημοκρατικά, αλλά, ο Τραμπ βλέπεις…
Αλλά το τι αντιπροσωπεύει ο αγροτικός Νότος και ο απορρέων ρατσισμός και θρησκοληψία, και τι αντιπροσωπεύει ο Βιομηχανικός Βορράς και η ίση ευκαιρία για όλους, δεν ταιριάζει στην αφήγηση της Ευρωπαϊκής δικαιολογίας 😊
Ο πίνακας που έβαλα είναι λίγο πιο πολύπλοκος: Το ότι οι Ρεπουμπλικάνοι βγαίνουν με μείον 2,1% έως συν 1,8% ενώ οι Δημοκρατικοί βγαίνουν με συν 3,9% έως συν 7,2% λέει βέβαια κάτι σημαντικό, αλλά είναι μόνο η αρχή.
Το 2004 ψήφισαν συνολικά 21% περισσότεροι Αμερικανοί από το 2000 επειδή τότε έχαβαν ακόμα τα πατριωτικά του εμπόλεμου προέδρου που «εκδικούνταν τους κακούς μουσουλμάνους στις σπηλιές τους» για την 11/9/2001.
Το 2008 προστέθηκαν άλλοι 9% συνολικοί ψηφοφόροι που σχεδόν όλοι πήγαν στον Ομπάμα μετά από την αφύπνιση που προκάλεσε η διαλυμένη Οικονομία των Ρεπουμπλικάνων που ξεσπίτωσε εκατομμύρια Αμερικανούς.
Το 2020 προστέθηκαν άλλοι 21% συνολικοί ψηφοφόροι όλοι εκ των οποίων προστέθηκαν στην Δημοκρατική ψήφο να βγάλουν τον Τραμπ.
Το 2024 τα 3 εκατομμύρια λιγότεροι συνολικοί ψηφοφόροι, που έβγαλαν τον Τραμπ, είναι εκείνοι που δεν είναι ακόμα έτοιμη να ψηφίσουν γυναίκα, και δη έγχρωμη γυναίκα. Περί φύλου και ράτσας πρόκειται αγαπητέ 😊
Η Κοινωνιολογία και τα Οικονομικά είναι επιστήμες που μπορούν να ρίξουν φως σε καταστάσεις αν έχουμε την υπομονή να μελετήσουμε αριθμούς σε συνδυασμό με γεγονότα των καιρών.
Πρέπει να τρέξω κάτω στην πεδιάδα μέχρι τις 5-6 μμ. Το Μέρος Δεύτερον, το συνεχίζω τότε 😊
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΔιαγραφήΘα διαφωνήσω ότι είσαι ένας γκρινιάρης γέρος γιατί αν συμφωνούσα θα έπρεπε να πω και τον εαυτό μου γέρο αντί για τον φέρελπι νέο που είμαι –όσο για την γωνιά της Γερμανίας, δεν ξέρω τίποτα για την Γερμανία. Μόνο ότι ήμουνα παντρεμένος σε Γερμανική οικογένεια 17 χρόνια όπου τα πεθερικά μου, γεννημένα το 1927 φύγαν από την Γερμανία το 1952. Επίσης έχω την ιδέα ότι η Γερμανία είχε κάτι να κάνει με δύο παγκοσμίους πολέμους και καμιαδυό γενοκτονίες. Μάλιστα ο πεθερός μου, Βέρμαχτ, ήταν και αιχμάλωτος των Αμερικανών το ’45. Απλά αρνούμαι να αγοράσω ποτέ Γερμανικό ή Γιαπωνέζικο αυτοκίνητο (αλλά μπορώ να ζήσω με σούσι και λατρεύω το σάουερμπράτεν και το μπλακ φόρεστ γκατώ).
Άλλο ένα που ξέρω για την Γερμανία είναι ότι όταν μπήκαμε με τον Κώστα, 17 ετών από το Μαύρο δάσος, οδηγήσαμε και μείναμε στο Βερολίνο και μετά βγήκαμε στη Δανία από το Αμβούργο, ήμουνα θετικός, όλο χαρά, τώρα θα γνωρίσουμε και την άλλη χώρα της καταγωγής σου, κλπ., κλπ., αλλά ο Κώστας δεν μιλούσε πολύ. Τελικά την δεύτερη μέρα μουρμούρισε στον εαυτό του: «Jesus! What bullshit they were feeding me for 17 years!» Και τελικά την υπόλοιπη ζωή του δεν θέλησε να ξαναπατήσει στην Γερμανία περισσότερο απ’ όσο έχω όρεξη εγώ. Μάλιστα αντάλλασσε προορισμούς με άλλους πιλότους να μην πετάξει ποτέ ο ίδιος Μόναχο, Φρανκφούρτη ή Βερολίνο από Νέα Υόρκη.
Επιστρέφοντας στο θέμα, το αν η νοοτροπία και πολιτισμός του Νότου χρησιμοποίησε την αγραμματοσύνη, το μίσος και ρατσισμό που έχει βαθιά μέσα του ο Τραμπ, ψηφίζοντάς τον ως έναν χρήσιμο ηλίθιο για τους σκοπούς τους, μπορείς να το αμφισβητήσεις αλλά και οι ίδιοι οι Νότιοι θα σου κλείσουν το μάτι πονηρά και θα σου πούνε, ναι, δίκιο έχεις, για την οικονομία τον ψηφίσαμε όλοι 😊
Όσο δεν μου περιγράφεις τις πολιτικές πράξεις των Δημοκρατικών που έφεραν τον Τραμπ, τόσο μου αυξάνεις την περιέργεια σχετικά με το τι πιστεύεις ότι έκαναν. Από ποια πηγή λαβαίνεις ειδήσεις;
Πάντως, σοβαρά, οι Δημοκρατικοί ποτέ δεν υποστηρίζουμε ότι κάναμε οτιδήποτε τέλειο. Και αυτό ακριβώς μας ξεχωρίζει από εκείνους που πιστεύουν πραγματικά ότι εκείνοι τα κάνουν όλα τέλεια.
Είναι πολύ απλό. Έχουμε ένα Σύνταγμα που γεννήθηκε στο τέλος του Διαφωτισμού. Ακολουθούμε το Σύνταγμα στο πνεύμα των εννοιών του. Οι Ρεπουμπλικάνοι ακολουθούν το κέρδος και ενάντια στο Σύνταγμα άμα λάχει.
Οι Ρεπουμπλικάνοι πιστεύουν σε Originalism ερμηνεία του Συντάγματος το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρούσε την πολιτική αξία ενός μαύρου σαν τρία πέμπτα 3/5 ενός λευκού. Οι Δημοκρατικοί πιστεύουμε ότι οι Πατέρες της Αμερικής ήταν στην εποχή τους στην κόψη του ξυραφιού της προόδου, και πρέπει το Σύνταγμα που έγραψαν να ερμηνεύεται εξελικτικά, πάντα στην κόψη του ξυραφιού της προόδου, κάθε εποχή, κάθε μέρα. Καμία ανθρώπινη φυλή δεν θεωρείται πλέον 3/5 της λευκής φυλής. Για τους Δημοκρατικούς, αυτό επεκτείνεται και στις θρησκείες και τα πιστεύω και τις προσωπικές προτιμήσεις.
Οπότε, ναι, μπορείς να πεις ότι οι 2.300.000 φηφοφόροι, το 1,5%, που έβγαλαν τον Τραμπ το 2024, απλά ΔΕΝ έβγαλαν μια έγχρωμη γυναίκα.
Θα επαναλάβω ότι η οικονομία ήταν το θέμα πάντα μέχρι πριν κάποια χρόνια, γι’ αυτό γύριζαν στους Δημοκρατικούς πιξ-λαξ μόλις κάνανε την οικονομία θάλασσα οι Ρεπουμπλικάνοι, όχι όμως την τελευταία δεκαετία. Μια απλή ανάγνωση αριθμών αποδεικνύει ότι και ο Ομπάμα και ο Μπάιντεν διόρθωσαν τις οικονομίες που παρέλαβαν. Και ο Τραμπ αποκαλούσε το άσπρο μαύρο όταν μιλούσε για την οικονομία, καθαρά ψέματα με ψεύτικους αριθμούς, και οι ψηφοφόροι του έκαναν ότι το πίστευαν γιατί το θέμα στην πραγματικότητα ήταν κάτι άλλο. Επρόκειτο πλέον για μίσος. Αυτή τη φορά όχι κατά των Εβραίων α-λα Χίτλερ, αλλά κατά των «Μεταναστών».
Αγαπητέ μου Jolly Roger, όποτε ανέφερες κάτι συγκεκριμένο ότι έκαναν οι Δημοκρατικοί ανέφερες πράγματα που στην πραγματικότητα έκαναν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Και όπως πάντα επαναλαμβάνω, εγώ δεν επιτρέπω σε μια καλή συζήτηση να επηρεάσει μια φιλία έστω και ιντερνετική 😊
ΥΓ. Ας πούμε ότι κάνουμε την συζήτηση αυτή πριν 2.000 χρόνια. Εγώ συζητώ τι κάνει η Ρώμη για τους Ρωμαίους και πως βοηθά η Pax Romana από την άποψη των Ρωμαίων. Εσύ συζητάς το πως επηρεάζει η Ρώμη τους άλλους λαούς που ζουν υπό την Pax Romana. Ίσως οι δυό μας να περιγράφουμε διαφορετικά πράγματα και γι’ αυτό να νομίζεις ότι διαφωνούμε.
ΔιαγραφήΥΓ2. Ξέρεις κάτι; Ο λόγος για τον οποίο είμαι θυμωμένος με τους Ρεπουμπλικάνους είναι κυρίως επειδή εγώ θέλω να ψηφίζω τον καλύτερο υποψήφιο, όχι να ακολουθώ ένα κόμμα. Και 33 χρόνια τώρα δεν μου το επιτρέπουν με αυτούς που κατεβάζουνε στις εκλογές.
ΔιαγραφήΑγαπητέ μου Jolly Roger,
ΔιαγραφήHot Off The Press! 10 Ιουνίου 2025
The New York Times:
Trump Says Army Bases Will Revert to Confederate Names
The move would reverse a yearslong effort to remove names and symbols honoring the Confederacy from the military.
https://www.nytimes.com/2025/06/10/us/politics/trump-army-base-rename-confederate.html
Εννέα βάσεις του Αμερικανικού Στρατού που είχαν ονόματα Συνομοσπονδιακών αξιωματικών του Νότου είχαν μετονομαστεί.
Παραδείγματος χάριν, το σημερινό Fort Gregg-Adams, που πήρε το όνομά του από δύο πρωτοπόρους μαύρους στρατιωτικούς αξιωματικούς: τον Αντιστράτηγο Άρθουρ Τζ. Γκρεγκ και την Αντισυνταγματάρχη Τσάριτι Άνταμς, ήταν παλαιότερα γνωστό ως Fort Lee, τότε ονομασμένο για τον Στρατηγό των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών του Νότου Robert E. Lee.
Με διαταγή του Commander in Chief Ντόναλντ Τραμπ, ο Νότος θα τιμάται και πάλι, και τα Συνομοσπονδιακά ονόματα θα επιστρέψουν.
Any questions? 😊