Στιγμές

 

Η φωτογραφία (η γραφή με φως) δεν είναι Τέχνη.

Είναι ένα σύνολο εργαλείων που απαιτεί έστω και ημι-αποτελεσματική χρήση της τεχνικής, αλλά, όπως όλα τα εργαλεία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έναν δημιουργικό τεχνίτη για να φτιάξει ένα έργο που καταλήγει να είναι ανώτερο από το άθροισμα των μερών που το αποτελούν. Τότε μια φωτογραφία είναι κάτι που μπορεί να ανήκει στην σφαίρα των Καλών Τεχνών (Fine Art) και να μας φέρνουν στο επίπεδο ενός ευφορικού συναισθήματος, απλά κοιτάζοντάς την.

Όμως υπάρχει ένα συστατικό, στην φωτογραφία, που δεν είναι μέρος των εξαρτημάτων, δεν ανήκει στην τεχνική και δεν εξαρτάται απο τον φωτογράφο. Είναι η στιγμή. Πότε βρίσκεται κανείς, που, και τι συμβαίνει εκείνη την στιγμή.

Κάποιες φορές μπορεί ο φωτογράφος να σχεδιάσει, να κατασκευάσει ή και να περιμένει την στιγμή. Άλλες φορές η στιγμή έρχεται εντελώς τυχαία. Και πρέπει ο φωτογράφος να την αναγνωρίσει και να αναλάβει δράση άμεσα.

Μια από τέτοιες στιγμές της ζωής μου ήταν το πρωί της δεκάτης έκτης Νοεμβρίου 2016, μετά την ανατολή, καθώς βρισκόμουνα στην μπροστινή αριστερή θέση του αεροπλάνου, όχι στο πιλοτήριο αλλά στην πρώτη σειρά της καμπίνας επιβατών, στο παράθυρο, ερχόμενος από την Νέα Υόρκη και κατεβαίνοντας πάνω από τις Άλπεις για προσγείωση στο Μιλάνο. Ο ήλιος απέναντί μου, υπέροχα σύννεφα σε διαφορετικά επίπεδα, και οι Άλπεις.

Τα σύννεφα σε διαφορετικά επίπεδα υψόμετρου, το φως σε σχέση με την θέση μου, το υψόμετρο στο οποίο βρικόταν το αεροπλάνο...

Εδώ παρακάτω, μερικές από τις φωτογραφίες που είχα την τύχη να βρίσκομαι εκεί για να πάρω την κατάλληλη στιγμή.

Δεν τις παρουσιάζω σαν τέχνη. Άλλωστε οι τακτικοί αναγνώστες ξέρουν την γνώμη μου περι τέχνης. Πέραν όμως της κατάλληλης στιγμής, οι φωτογραφίες αυτές έχουν μια σχετικά ικανοποιητική τεχνική, ελπίζω.

Δεν υπάρχει επέμβαση. Είναι όπως βγήκαν από την μηχανή με ότι θα ήταν απαραίτητο και ρουτίνα να κάνει κανείς στο εμφανιστήριο πριν καν υπάρξει ψηφιακή φωτογραφία, ή Photoshop. Και κατά την γνωμη μου, αυτές "είναι" μαυροάσπρες, αλλά τους έδωσα την απόχρωση ενός καλού "μαυρόασπρου" χαρτιού, που είναι κάπου 4-με-5% sepia.

• Μηχανή: Nikon D300 (Half-frame), 
• Φακός: Nikon AF-S DX Nikkor 18-200 mm, f/3.5-5.6 Zoom
• Ευαισθησία: ISO 200, 
• Διαφράγματα: f/8-16, 
• Ταχύτητες: 1/200"-1/600"
• Χρωματικό προφίλ: Adobe
• Μαυρόασπρη επεξεργασία (περίπου, ανά φωτογραφία):
  R2%, Y120%, G-65%, C30%, B-12%, M80%,
  Sepia tint 42 bαθμοί, Saturation 4%

Τα βουνά φαινονται σαν να αιωρούνται στα σύννεφα  και τα σύννεφα σαν ωκεανός με τα βουνά τις όχθες του.
Αν χρησιμοποιείτε μεγάλη οθόνη κάντε κλικ να τις δείτε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες στο οπτικό σας πεδίο.

~~~

Μέτοικος

 

	Ο Μέτοικος (1971) Όπως έγινε γνωστό το τραγούδι στην Ελλάδα, με στοίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, όπως το τραγούδησαν οι Γιώργος Νταλάρας Μελίνα Μερκούρη Αντώνης Καλογιάννης		Ο Μέτοικος (1971) Οι πραγματικοί Γαλλικοί στοίχοι που έγραψε και που τραγούδησε ο Ζωρζ Μουστακί, μεταφρασμένοι εδώ από τα Γαλλικά στα Ελληνικά από εμένα, μια και δεν τους βρήκα μεταφρασμένους πουθενά αλλού.
	Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό πήρα παιδί τους δρόμους Περπάτησα όλη τη γη μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά και τη βροχή στους ώμους Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά που δεν εγνώρισαν χαρά πάλεψα με το κύμα Κι είχα βαθιά μου μια πληγή αγάπη που δε βρήκε γη χαμένη μες το κρίμα Με πρόσωπο τόσο πικρό από τον ήλιο το σκληρό χάθηκα μες τη νύχτα Κι ο έρωτας με πήγε κει που `χα στα χείλη το φιλί μα συντροφιά δεν είχα Με την καρδιά μου μια πληγή περπάτησα σ’ αυτή τη γη που είχα να τη ζήσω Μα μου τα πήρανε μαζί το όνειρο και την αυγή και φεύγω πριν αρχίσω Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό θα `ρθω ξανά κοντά σου Μέσα σε κείνη τη βροχή που σ’ άφησα κάποιο πρωί κι έχασα τη ζωή μου Θα `ρθω ξανά απ’ τα παλιά σαν το πουλί απ’ το νοτιά την πόρτα να χτυπήσω Θα `ναι μια άνοιξη πικρή που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω		Με την φάτσα μου του μέτοικου Του περιπλανώμενου Εβραίου, του Έλληνα βοσκού Και τα μαλλιά μου στους τέσσερις ανέμους Με τα μάτια μου τελείως ξεπλυμένα Που με κάνουν να φαίνομαι σαν ονειροπαρμένος Εγώ που δεν ονειρεύομαι πια συχνά Με τα χέρια του επιδρομέα Του μουσικού και του αρπαγέα Που λεηλάτησε τόσους κήπους Με το στόμα μου που ήπιε Που φίλησε και δάγκωσε Χωρίς να χορταίνει ποτέ την πείνα του Με την φάτσα μου του μέτοικου Του περιπλανώμενου Εβραίου, του Έλληνα βοσκού Του κλέφτη και του αλήτη Με το δέρμα μου, που τρίφτηκε Στον ήλιο όλων των καλοκαιριών Και απ' όποιες φορούσαν μεσοφόρι Με την καρδιά μου που ήξερε πως να τα καταφέρνει Έχοντας υποφέρει όσα υπέφερε Χωρίς να παραπονιέται Με την ψυχή μου που δεν έχει πια Την παραμικρή πιθανότητα σωτηρίας Για να αποφύγει το καθαρτήρι Με την φάτσα μου του μέτοικου Του περιπλανώμενου Εβραίου, του Έλληνα βοσκού Και τα μαλλιά μου στους τέσσερις ανέμους Θα έρθω, γλυκιά μου αιχμάλωτη Αδελφή ψυχή μου, πηγή μου της ζωής Θα έρθω να πιώ τα είκοσί σου χρόνια Και θα είμαι πρίγκιπας του αίματος Ονειροπόλος ή και έφηβος Ότι θα θέλεις εσύ να διαλέξεις να είμαι Και θα φτιάχνουμε κάθε μέρα Μια ολόκληρη αιωνιότητα αγάπης Που θα την ζούμε μέχρι να πεθάνουμε Και θα φτιάχνουμε κάθε μέρα Μια ολόκληρη αιωνιότητα αγάπης Που θα την ζούμε μέχρι να πεθάνουμε

Ο Μέτοικος ήταν ένα από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια του πατέρα μου και του το τραγουδούσα που και που στα Γαλλικά, με τους πραγματικούς στοίχους του Georges Moustaki, με την κιθάρα μου, καθώς εκείνος έκλεινε τα μάτια του και απολάμβανε.

Ο Georges Moustaki, πραγματικό όνομα Giuseppe Mustacchi, είναι γνωστός διεθνώς ως ένας Αιγύπτιος-Γάλλος, Εβραϊκής καταγωγής, που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια αφού η οικογένειά του, Ρωμανιοτών Εβραίων, μετανάστευσε εκεί από την Κέρκυρα.

Ενώ στο Παρίσι έγραφε τραγούδια για τους διάσημους, όπως για την Πιαφ και τον Υβ Μοντάν, για πάνω από δεκαετία, ο Μέτοικος ήταν το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε το 1971, όπου τραγουδούσε για πρώτη φορά τραγούδι του ο ίδιος.

Το τραγούδι που έγραψε ο Μουστακί, εξιστορεί τον πόθο ενός μεσήλικα ταλαιπωρημένου περιπλανώμενου Εβραίου από την Ελλάδα, που δηλώνει τον έρωτά του για μια κοπέλα είκοσι χρονών.

Δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να υποθέσουμε τον λόγο για τον οποίον στην Ελλάδα οι στοίχοι θαυματουργά μεταμορφώθηκαν, από αριστούργημα στα σωθικά του οποίου έκαιγε πυρκαγιά, σε γλυκανάλατους άρες-μάρες-κουκουνάρες, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα στοίχους ζαχαρίνης. Διαβάστε εδώ από πάνω τους μεν δίπλα στους δε και πείτε μου ότι δεν βάζετε τα γέλια συγκρίνοντας το πως ξεκίνησε και πως έφτασε το τραγούδι στην Ελλάδα (παραγκωνίζοντας κιόλας μια κάπως σημαντική λεπτομέρεια ταυτότητας του στοιχουργού-τραγουδιστή και ήρωα της ιστορίας που λέει το τραγούδι).

Le métèque

Avec ma gueule de métèque,
de juif errant, de pâtre grec
et mes cheveux aux quatre vents
Avec mes yeux tout délavés
qui me donnent l'air de rêver,
moi qui ne rêve plus souvent
Avec mes mains de maraudeur,
de musicien et de rôdeur
qui ont pillé tant de jardins
Avec ma bouche qui a bu,
qui a embrassé et mordu
sans jamais assouvir sa faim

Avec ma gueule de métèque,
de juif errant, de pâtre grec
et mes cheveux aux quatre vents
Avec ma peau qui s'est frottée
au soleil de tous les étés
et tout ce qui portait jupon
Avec mon cœur qui a su faire
souffrir autant qu'il a souffert
sans pour cela faire d'histoires
Avec mon âme qui n'a plus
la moindre chance de salut
pour éviter le purgatoire

Avec ma gueule de métèque,
de juif errant, de pâtre grec
et mes cheveux aux quatre vents
Je viendrai ma douce captive,
mon âme sœur, ma source vive,
je viendrai boire tes 20 ans
Et je serai prince de sang,
rêveur ou bien adolescent
comme il te plaira de choisir
Et nous ferons de chaque jour
toute une éternité d'amour
que nous vivrons à en mourir

Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir

Εδώ παρά κάτω, άλλα δύο τραγούδια του Μουστακί, όχι τόσο γνωστά στην Ελλάδα, πάντα στους στοίχους που εγραψε εκείνος, μεταφρασμένοι εδώ από τα Γαλλικά στα Ελληνικά από εμένα:

Στη Μεσόγειο

Σ’ αυτή την λίμνη όπου παίζουν μαυρομάτικα παιδιά

Υπάρχουν τρεις ήπειροι και αιώνες ιστορίας

Προφήτες και θεοί, ο ίδιος ο Μεσσίας

Υπάρχει ένα όμορφο καλοκαίρι που δεν φοβάται το φθινόπωρο

Στη Μεσόγειο  

Έχει την μυρωδιά του αίματος του επιπλέει  στις όχθες της

Και χώρες μελανιασμένες σαν πολλές ανοιχτές πληγές

Αγκαθωτά νησιά, τείχη που φυλακίζουν

Υπάρχει ένα όμορφο καλοκαίρι που δεν φοβάται το φθινόπωρο

Στη Μεσόγειο

Υπάρχουν ελαιώνες που πεθαίνουν κάτω από τις βόμβες

Εκεί που εμφανίστηκε το πρώτο περιστέρι

Ξεχασμένοι λαοί που τους θερίζει ο πόλεμος

Υπάρχει ένα όμορφο καλοκαίρι που δεν φοβάται το φθινόπωρο

Στη Μεσόγειο

Σε αυτή την λίμνη έπαιζα όταν ήμουν παιδί

Είχα τα πόδια στο νερό, ανέπνεα τον άνεμο

Οι σύντροφοί μου των παιγνιδιών έχουν γίνει άντρες

Τα αδέρφια αυτών που ο κόσμος εγκαταλείπει

Στη Μεσόγειο

Πένθιμος ο ουρανός πάνω από την Ακρόπολη

Και η ελευθερία δεν λέγεται πλέον στα ισπανικά

Πάντα μπορούμε να ονειρευόμαστε την Αθήνα και τη Βαρκελώνη

Μένει ένα όμορφο καλοκαίρι που δεν φοβάται το φθινόπωρο

Στη Μεσόγειο

 

En Méditerranée

Dans ce bassin où jouent des enfants aux yeux noirs
Il y a trois continents et des siècles d'histoire
Des prophètes, des dieux, le Messie en personne
Il y a un bel été qui ne craint pas l'automne
En Méditerranée

Il y a l'odeur du sang qui flotte sur ses rives
Et des pays meurtris comme autant de plaies vives
Des îles barbelées, des murs qui emprisonnent
Il y a un bel été qui ne craint pas l'automne
En Méditerranée

Il y a des oliviers qui meurent sous les bombes
Là où est apparue la première colombe
Des peuples oubliés que la guerre moissonne
Il y a un bel été qui ne craint pas l'automne
En Méditerranée

Dans ce bassin, je jouais lorsque j'étais enfant
J'avais les pieds dans l'eau, je respirais le vent
Mes compagnons de jeux sont devenus des hommes
Les frères de ceux-là que le monde abandonne
En Méditerranée

Le ciel est endeuillé par-dessus l'Acropole
Et liberté ne se dit plus en espagnol
On peut toujours rêver, d'Athènes et Barcelone
Il reste un bel été qui ne craint pas l'automne
En Méditerranée

Παππούς

Για σένα παίζω παππού, για σένα.

Όλοι οι άλλοι ακούνε την φωνή μου, αλλά εσύ ακούς εμένα.

Είμαστε από το ίδιο ξύλο, είμαστε από το ίδιο αίμα

Και κουβαλάω το όνομά σου και είσαι λίγο από μένα,

Εξόριστος από την Κέρκυρα και την Κωνσταντινούπολη,

Ο Οδυσσέας που δεν έκανε ποτέ πίσω στα βήματά του.

Είμαι από τη χώρα σου, ένας μέτοικος σαν κι εσένα,

Ένα παιδί του παιδιού που έκανε η Πηνελόπη.

Ήσουν ήδη γέρος όταν γεννήθηκα,

Έφτασα ακριβώς στην ώρα για να παραλάβω την σκυτάλη

Και μια μέρα θα καταλήξω να μοιάζω

Στην φωτογραφία που πόζαρες για το προγονικό.

Για σένα παίζω παππού, για σένα

Καθώς σέρνω τα δάχτυλά μου πάνω στις έξι μου χορδές

Να ξυπνήσω έναν ήρεμο και μονότονο αέρα.

Μόνο αυτό ξέρω να κάνω με τα δέκα δάχτυλά μου,

Δάσκαλος της αδράνειας, ειδικός στη λαθροθηρία.

Όπως εσύ, έζησα στη σκιά των καραβιών

Και για να κάνω γλέντι, έκλεψα τα πουλιά

Που ο θαλασσινός άνεμος μου έφερε από την θάλασσα.

Όπως εσύ, γνώρισα κορίτσια και όνειρα,

Πίνοντας από κάθε πηγή που συναντούσα

Αλλά χωρίς ποτέ να σβήσω πραγματικά,

Χωρίς να βαριέμαι ποτέ να απλώσω το μεδούλι μου.

Για σένα παίζω, παππού, για σένα,

Για να επαναφέρω στο παρόν όλα όσα έγιναν στο παρελθόν

Αφού τώρα μιλάω μόνο γαλλικά

Και γράφω τραγούδια που δεν καταλαβαίνεις.

Όλοι οι άλλοι με περιβάλλουν αλλά εσύ με περιμένεις.

Ακόμα κι αν είσαι μακριά στο χώρο και στο χρόνο,

Όταν πρέπει να πεθάνουμε, θα ξαναβρεθούμε.

Grand-père

C'est pour toi que je joue, grand-père, c'est pour toi.

Tous les autres m'écoutent, mais toi, tu m'entends.

On est du même bois, on est du même sang

Et je porte ton nom et tu es un peu moi,

Exilé de Corfou et de Constantinople,

Ulysse qui jamais ne revint sur ses pas.

Je suis de ton pays, métèque comme toi,

Un enfant de l'enfant qui te fit Pénélope.

Tu étais déjà vieux quand je venais de naître,

Arrivé juste à temps pour prendre le relais

Et je finirai bien un jour par ressembler

A la photo ou tu as posé en ancêtre.

C'est pour toi que je joue, grand-père, c'est pour toi

Que je glisse mes doigts le long de mes six cordes

Pour réveiller un air tranquille et monocorde.

C'est tout ce que je sais faire de mes dix doigts,

Maître en oisiveté, expert en braconnage.

Comme toi, j'ai vécu à l'ombre des bateaux

Et pour faire un festin, je volais les oiseaux

Que le vent de la mer me ramenait du large.

Comme toi, j'ai connu les filles et les rêves,

Buvant à chaque source que je rencontrais

Mais sans être jamais vraiment désaltéré,

Sans jamais être las de répandre ma sève.

C'est pour toi que je joue, grand-père, c'est pour toi,

Pour remettre au présent tout ce qui s'est passé

Depuis que je ne parle plus que le français

Et j'ecris des chansons que tu ne comprends pas.

Tous les autres m'entourent mais toi tu m'attends.

Même si tu es loin dans l'espace et le temps,

Quand il faudra mourir, on se retrouvera.

Και, το προσωπικά πιο αγαπημένο μου:
απλές οι συγχορδίες στην κιθάρα: C, G, Am, Em, F, G...

 

Ο Καιρός του ζειν

Θα πάρουμε τον καιρό που χρειάζεται για να ζήσουμε

Να είμαστε ελεύθεροι, αγάπη μου

Χωρίς σχέδια και χωρίς συνήθειες

Θα μπορούμε να ονειρευόμαστε τη ζωή μας

Έλα, είμαι εδώ, περιμένω μόνο εσένα

Όλα είναι πιθανά, όλα επιτρέπονται

Έλα, άκου αυτές τις λέξεις που δονούνται

Στους τείχους του μήνα Μάιου

Μας λένε με βεβαιότητα

Ότι όλα μπορούν να αλλάξουν μια μέρα

Έλα, είμαι εδώ, περιμένω μόνο εσένα

Όλα είναι πιθανά, όλα επιτρέπονται

Θα πάρουμε τον καιρό που χρειάζεται για να ζήσουμε

Να είμαστε ελεύθεροι, αγάπη μου

Χωρίς σχέδια και χωρίς συνήθειες

Θα μπορούμε να ονειρευόμαστε τη ζωή μας

Le temps de vivre

Nous prendrons le temps de vivre

D'être libres, mon amour

Sans projets et sans habitudes

Nous pourrons rêver notre vie

Viens, je suis là, je n'attends que toi

Tout est possible, tout est permis

Viens, écoute ces mots qui vibrent

Sur les murs du mois de mai

Ils nous disent la certitude

Que tout peut changer un jour

Viens, je suis là, je n'attends que toi

Tout est possible, tout est permis

Nous prendrons le temps de vivre

D'être libres, mon amour

Sans projets et sans habitudes

Nous pourrons rêver notre vie

("Στους τείχους του μήνα Μάιου", εννοεί την εξέγερση και διαδηλώσεις φοιτητών και πολιτών στο Παρίσι τον Μάιο του 1968)

Πως από το 1968 φτάσαμε στο 2023 είναι κάτι το τραγικό. Φρικτό.
Σε μισό μόνο αιώνα καταφέραμε να καταστρέψουμε τα πάντα, και το μέλλον των παιδιών μας.

Επόμενες γεννεές, σας ζητάμε συγγνώμη.

...αλλά, από τότε που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, όπως έλεγε ο δικός μου ο παππούς.

~~~

Παραδοσιακά

 

Προτείνω ότι ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός έχουν πηγές διαφορετικές. Ενώ ο ρατσισμός ως επί το πλείστο αναπτύσσεται στα ένστικτα ανθρώπων που πιστεύουν εαυτούς και όμοιους τους ανώτερους από άλλους, ο αντισημιτισμός υπάρχει παραδοσιακά σε κοινωνίες, και πολλοί από τους ανθρώπους που φέρονται ή μιλάν αντισημιτικά δεν θεωρούν καν τους εαυτούς τους αντισημίτες αλλά πιστεύουν ότι οι απόψεις τους είναι αντικειμενικές και αληθινές. Ενώ, στην πραγματικότητα, είναι απλά φερέφωνα των πιστεύω της ως επί το πλείστο από αιώνων αντισημιτικής κοινωνίας στην οποία ανήκουν.

Είναι δύσκολο γι’ αυτούς τους ανθρώπους να το αναλύσουν και να το κατανοήσουν και να το διορθώσουν αυτό, και να το ήθελαν ακόμα, επειδή, το να το διορθώσουν δεν σχετίζεται τόσο με άποψη περί Εβραϊκής καταγωγής ανθρώπους ή γνώση ιστορίας σε συνδυασμό με κριτική σκέψη, αλλά σχετίζεται ευθέως με το να αποδεχτεί κανείς ότι η ίδια του η κοινωνία ταΐζει μπούρδες μίσους επί γενεές. 

Πόσοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν ότι η γενέτειρά τους κοινωνία και έθνος γαλουχούν γενεές με μπούρδες μίσους; Ιδίως οι μεγαλύτερης ηλικίας, όσο μαζεύουν περισσότερα χρόνια πίσω τους από όσα έχουν μπροστά τους, το βρίσκουν τρομερά δύσκολο, δεν το σκέφτονται καν σαν πιθανότητα, να πουν στον εαυτό τους ότι μια ζωή πίστευαν μπούρδες επειδή τους τις τάιζε η κοινωνία που αγαπάν. Εμμέσως ή αμέσως αυτό θα ακύρωνε μέρη της ίδιας τους της ζωής και της ύπαρξής τους.

Έτσι, πολλοί προτιμούν να πιστεύουν ότι δεν είναι αντισημίτες καθώς παπαγαλίζουν σαν φερέφωνα τον αντισημιτισμό της κοινωνίας τους με αποφθέγματα τα οποία δέχονται σαν αλήθειες --χωρίς να επιτρέψουν σε γνώσεις Ιστορίας και σε κριτική σκέψη να γεννήσουν αμφιβολίες στον κόσμο τους.

Αυτή η υπόθεση μπορεί να επεκταθεί σε τόσα πολλά από τα προβλήματά μας της εποχής. Το «πείσμα» που μπορεί να οδηγήσει σε «φανατισμό» στην πολιτική μπορεί εύκολα να πηγάζει από το φόβο της αναγνώρισης, μέσω της εκπαίδευσης και της κριτικής σκέψης, ότι δεκαετίες της ζωής κάποιου έχουν περάσει λαμβάνοντας πληροφορίες αμφιβόλου εγκυρότητας.

Ο αντισημιτισμός είναι διαδεδομένος με μία υφή ξεχωριστή, διαφορετική του ρατσισμού, στις πλειοψηφίες κάθε κοινωνίας του πλανήτη, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Μια έρευνα του 2021, από την APL, σχετικά με την “Αντισημιτική προκατάληψη στην Ευρώπη» παρουσίασε μεταξύ άλλων τα εξής αποτελέσματα:

Με την πρόταση: 

«Τα συμφέροντα των Εβραίων σε αυτή τη χώρα είναι πολύ διαφορετικά από τα συμφέροντα του υπόλοιπου πληθυσμού» 

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 45%
• Πολωνία: 39%
• Ουγγαρία: 33%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 5%
• Ηνωμένο Βασίλειο: 7%
• Ολλανδία: 11%

Με την πρόταση: 

«Υπάρχει ένα μυστικό εβραϊκό δίκτυο που επηρεάζει τις πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις στον κόσμο» 

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 58%
• Ουγγαρία: 39%
• Σλοβακία: 34%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 9% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 10%
• Ολλανδία: 11%

Με την πρόταση: 

«Θα ήταν καλύτερο να φύγουν οι Εβραίοι από αυτή τη χώρα»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Πολωνία: 24%
• Ελλάδα: 23%
• Ουγγαρία: 21%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 0% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 2%
• Ολλανδία: 3%

Με την πρόταση: 

«Θα ήταν λογικό να περιοριστεί ο αριθμός των Εβραίων σε ορισμένα επαγγέλματα»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 28%
• Ουγγαρία: 26%
• Πολωνία: 22%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 1% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 3%
• Ολλανδία: 3%

Με την πρόταση: 

«Τα βάσανα των Εβραίων ήταν μια τιμωρία από τον Θεό»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ρουμανία: 25%
• Ελλάδα: 24%
• Ουγγαρία: 19%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 1% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 3%
• Ολλανδία: 4%

Με την πρόταση: 

«Ακόμα και τώρα, η σταύρωση του Ιησού Χριστού είναι ένα ασυγχώρητο αμάρτημα των Εβραίων»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 39%
• Ρουμανία: 30%
• Ουγγαρία: 28%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 2% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 4%
• Ολλανδία: 5%

Με την πρόταση: 

«Είναι πάντα καλύτερο να είσαι λίγο προσεκτικός με τους Εβραίους»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 48%
• Πολωνία: 41%
• Ουγγαρία: 39%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 2% 
• Ολλανδία: 4%
• Ηνωμένο Βασίλειο: 5%

Με την πρόταση: 

«Οι Εβραίοι έχουν υπερβολική επιρροή σε αυτή τη χώρα»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 40%
• Ουγγαρία: 38%
• Πολωνία: 33%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 3% 
• Ολλανδία: 5%
• Ηνωμένο Βασίλειο: 6%

Με την πρόταση: 

«Οι Εβραίοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να ενσωματωθούν πλήρως στην κοινωνία»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ελλάδα: 36%
• Πολωνία: 36%
• Ουγγαρία: 30%

Οι δύο χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Σουηδία: 4% 
• Ηνωμένο Βασίλειο: 5%
• Ολλανδία: 11%

Με την πρόταση: 

«Οι Εβραίοι είναι περισσότερο διατεθειμένοι από τους περισσότερους να χρησιμοποιούν σκιώδεις πρακτικές για να επιτύχουν τους στόχους τους»

Οι τρεις απαντήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας με την πρόταση (περισσότερο αντισημιτικές) ήταν: 

• Ελλάδα: 44%
• Πολωνία: 36%
• Λάτβια: 33%

Οι τρεις χώρες με το κατά πολύ μικρότερο ποσοστό συμφωνίας με την πρόταση (λιγότερο αντισημιτικές) ήταν:

• Ηνωμένο Βασίλειο: 3%
• Σουηδία: 4% 
• Ολλανδία: 6%

Η έρευνα έδωσε και γενικά ποσοστά αντισημιτισμού στις Ευρωπαϊκές χώρες. Προσθέτοντας τα ποσοστά «Έντονα αντισημιτική» συν «Μέτρια αντισημιτική» έχουμε:

• Πολωνία: 68%
• Ελλάδα: 65%
• Ουγγαρία: 59%

Και

• Σουηδία: 7%
• Ολλανδία: 9%
• Ηνωμένο Βασίλειο: 15%

Στην παραπάνω έρευνα, η Ελλάδα έρχεται δεύτερη σε αντισημιτισμό στην Ευρώπη με 65%, τρεις ποσοστιαίες μονάδες πίσω από την Πολωνία που φέρνει 68%.
Συγχαρητήρια.

Τι θα απαντούσατε εσείς ως προς το πόσο συμφωνείτε με κάθε μια από τις παραπάνω 10 προτάσεις;

Σκέφτηκα προσεκτικά τι θα απαντούσα εγώ, και οι απαντήσεις μου έφεραν, για μένα, 4%. Αυτό το 4% πιθανότατα προήλθε από την απάντησή μου στο "Οι Εβραίοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να ενσωματωθούν πλήρως στην κοινωνία", όπου απάντησα ότι συμφωνώ, αλλά συμφώνησα μόνο επειδή πιστεύω ότι οι κοινωνίες των μη-Εβραιων δεν θα το αφήσουν ποτέ να συμβεί. Ένας αντισημίτης θα συμφωνούσε πιστεύοντας ότι ο εβραϊκός πληθυσμός δεν θα ήθελε ο ίδιος να ενσωματωθεί. Από την άλλη πλευρά, όπως θα έλεγε ο Τέβιε ο γαλατάς, οι Εβραίοι κατάφεραν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους 1.877 χρόνια διασποράς, ιεροεξέτασης, γκέτο και Ολοκαύτωμα. Πόσοι λαοί μπορούν να καυχηθούν για τέτοια ψυχική αντοχή;

Τα αποτελέσματα αυτά δεν με εκπλήττουν καθόλου, εφ’ όσον πέρασα 17 χρόνια στην Ελλάδα σαν ανήλικος και 6 σαν ενήλικας.

Πέρασα μέχρι σήμερα 16 χρόνια σαν ενήλικας στην Ιταλία και με εκπλήσσει πραγματικά το ότι η Ιταλία έφερε μόνο ένα 35% αντισημιτισμού! Σύμφωνα με την εμπειρία μου δεκαέξι ετών… πραγματική έκπληξη το χαμηλό αυτό ποσοστό. Καμία έκπληξη όμως για το Ελληνικό ποσοστό.

Πέρασα κοντά στα οκτώ χρόνια σε Ευρωπαϊκή χώρα εκτός Ελλάδας και εκτός Ιταλίας, στο Ηνωμένο Βασίλειο και συγκεκριμένα την Αγγλία.

Και έχω μια ιστοριούλα να σας πω σχετικά με την περιβόητη φιλαργυρία των Εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών μας.

Όταν εργαζόμουνα σαν ελεύθερος επαγγελματίας φωτογράφος στο Λονδίνο και περίχωρα, είχα αρκετούς πελάτες Εβραϊκής καταγωγής, και Μπαρ Μίτσβα και Μπατ Μιτσβα είχα φωτογραφήσει, αλλά, για όλες μου τις δουλειές και ανάγκες, είχα έναν προμηθευτή υλικών, άλμπουμ, κορνίζες, κλπ., κλπ., που τύχαινε και ήταν Εβραϊκής καταγωγής, Ορθόδοξος του Ιουδαϊσμού μάλιστα, με μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, μακριές κοτσίδες στους κροτάφους και μαύρο πλατύγυρο καπέλο. Την τελευταία φορά που πήγα στο μαγαζί του, του είπα ότι παντρευόμουνα Αμερικανίδα, ότι θα πηγαίναμε να ζήσουμε στην Αθήνα, και ότι ήθελα να τον αποχαιρετίσω. Μου είπε να περιμένω μια στιγμή. Εξαφανίστηκε στην αποθήκη του μαγαζιού και επέστρεψε μετά από λίγα λεπτά. Μού έφερε και μου έδωσε δώρο το πιο ακριβό δερμάτινο άλμπουμ φωτογραφιών γάμου που είχε στο μαγαζί.

~~~

ΥΓ. Λέω «Εβραϊκής καταγωγής» γιατί στην ψυχή μου μεταφράζω πάντα στα Ελληνικά από τα Αγγλικά. Στα Αγγλικά το να πεις ότι κάποιος είναι Jew, είναι βρισιά. Λέμε: Jewish. Οι ίδιοι οι Εβραϊκής καταγωγής άνθρωποι μπορούν να πουν Jew. Αν το πει όμως μη-Εβραϊκής καταγωγής άνθρωπος, είναι βρισιά. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να το πω ποτέ έτσι ούτε στα Ελληνικά --κι’ ας έμαθα στα 65 μου χρόνια, από ανάλυση DNA ότι είμαι 11,5% Εβραϊκής καταγωγής, από την προ-προ-γιαγιά μου που παντρεύτηκε το 1840 στην Αλεξάνδρεια ο προ-προ-παππούς μου αλλά δεν το είπανε πουθενά ότι ήτανε οβριά! Ούτε εμείς το ξέραμε. Σσσς!

...άλλη μιά έκπληξη από το DNA μου 'ηταν ότι είμαι 67% Ελληνο-νοτιο-Ιταλικής καταγωγής και 1,2% Ιταλικής καταγωγής, υποθέτω από την πλευρά της μητέρας της μητέρας μου που η οικογένειά της πήγε στην Τήνο γύρω στις αρχές του 18ου αιώνα από την Καλάμπρια της Ιταλίας. Τον Αλβίζο Καλάμπρια τον βρήκα το 1746 προεστό στις Καρυές, πάνω από την Χώρα της Τήνου, και σύνδεσμο μεταξύ Ορδοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Ο εγγονός του, ο Αλυβίζος Καλαύριας είναι ο όγδοος τάφος έξω από το Ιερό της Μεγαλόχαρης. Ο εγγονός του Αλυβίζου είναι ο προ-παππούς μου που πήγε μέρος της οικογένειας από την Τήνο στον Πειραιά. Η κόρη του είναι η γιαγιά μου που παντρεύτηκε στην Αθήνα, γύρω στα 1920-κάτι, τον Παππού μου από την οικογένεια που είχε έρθει στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια το 1858.

Πριν έρθουν τα αποτελέσματα περίμενα, πολύ σοβαρά, κάποιο υγειές ποσοστό Σαξωνικής καταγωγής. Αλλά... μηδέν. Αυθόρμητα όμως, αισθάνθηκα υπερήφανος με την έκπληξη του 11.5% Εβραϊκής (Σεφαρδικής-Βόρειος Αφρική, Αλεξάνδρεια) καταγωγής.

Η Μαργαρίτα πάντα πίστευε ότι έχει πολύ Εβραϊκό DNA και το αποτέλεσμα επέστρεψε μηδέν. Ήταν απαρηγόρητη. Της είπα, μη σε ανησυχεί! «Να σου δώσω το μισό από το δικό μου» :-)

Εσείς, πόσο Εβραϊκό DNA έχετε, άραγε :-) 

~~~

ENGLISH VERSION:

My suggestion is that anti-Semitism and racism have different roots. While racism develops mostly in the animal instincts of those who believe themselves and their peers superior to others, anti-Semitism exists as an evolved tradition in societies, and many of the people who act on anti-Semitism or speak anti-Semitic words, sometimes may not even consider themselves anti-Semitic but in fact believe their views to be objective. Whereas, in reality, they are simply mouthpieces of the beliefs of the centuries-old anti-Semitism evolved in the society to which they belong. 

It is difficult for these people to analyze and understand, and correct this, even if they would like to, because correcting what they know is not so much about a view of Jewish people or about knowledge of history combined with critical thinking, but it is directly related to accepting that one's own society has been feeding the folks nonsense of hatred for generations. 

How many people are willing to accept that their native society and nation are nurturing generations of hatred? Especially those who are older, as they accumulate more years behind them than there are left ahead of them, find it terribly difficult, they do not even think of it as a possibility, to tell themselves that all their lives they believed in nonsense because their society, that they love, fed the nonsense to them. Indirectly or even directly this would invalidate parts of their very life and existence. 

Thus, many prefer to believe that they are not anti-Semites as they parrot the anti-Semitism of their society like mouthpieces, with quotes they accept as truths –without allowing any knowledge of History or critical thinking to cast doubt on their world. 

This hypothesis can be expanded into so many of our traveils of the times. The "stubborness" which can lead to "fanaticism" in politics can easily stem from a fear of recogizing, through education and critical thinking that decades of one's life have been spent receiving information of questionable validity.

Anti-Semitism is widespread with a distinct texture, different from racism, in the majority of every society on the planet, and especially in Europe. 

A 2021 survey by APL on “Anti-Semitic Prejudice in Europe” presented the following results, among others:

"The interests of the Jews in this country are very different from the interests of the rest of the population"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 45%
• Poland: 39%
• Hungary: 33%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 5%
• United Kingdom: 7%
• Netherlands: 11%

"There is a secret Jewish network that influences political and economic affairs in the world"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 58%
• Hungary: 39%
• Slovakia: 34%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 9%
• United Kingdom: 10%
• Netherlands: 11%

"It would be better if the Jews left this country"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Poland: 24%
• Greece: 23%
• Hungary: 21%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 0%
• United Kingdom: 2%
• Netherlands: 3%

"It would make sense to limit the number of Jews in certain professions"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 28%
• Hungary: 26%
• Poland: 22%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 1%
• United Kingdom: 3%
• Netherlands: 3%

"The suffering of the Jews was a punishment from God"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Romania: 25%
• Greece: 24%
• Hungary: 19%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 1%
• United Kingdom: 3%
• Netherlands: 4%

"Even now, the crucifixion of Jesus Christ is an unpardonable sin of the Jews"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 39%
• Romania: 30%
• Hungary: 28%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 2%
• United Kingdom: 4%
• Netherlands: 5%

"It's always better to be a little careful with Jews"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 48%
• Poland: 41%
• Hungary: 39%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 2%
• Netherlands: 4%
• United Kingdom: 5%

"Jews have too much influence in this country"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 40%
• Hungary: 38%
• Poland: 33%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 3%
• Netherlands: 5%
• United Kingdom: 6%

"Jews will never be able to fully integrate into society"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 36%
• Poland: 36%
• Hungary: 30%

The two countries showing the least agreement with the proposition (less anti-Semitic) were:

• Sweden: 4%
• United Kingdom: 5%
• Netherlands: 11%

"Jews are more willing than most to use shady practices to achieve their goals"

The three responses with the highest percentages of agreement with the proposition (most anti-Semitic) were:

• Greece: 44%
• Poland: 36%
• Latvia: 33%

The three countries showing the least agreement with the proposal (less anti-Semitic) were:

• United Kingdom: 3%
• Sweden: 4%
• Netherlands: 6%

The research also gave general rates of anti-Semitism in European countries. Adding the percentages of "Strong anti-Semitism" plus "Moderate anti-Semitism" we have:

• Poland: 68%
• Greece: 65%
• Hungary: 59%

And

• Sweden: 7%
• Netherlands: 9%
• United Kingdom: 15%

In the above survey, Greece comes second in anti-Semitism in Europe with 65%, three percentage points behind Poland with 68%.
Congratulations.

How much would you say that you agree, or disagree with each of the above 10 statements?

I thought carefully about what I would answer, and my answers brought me to 4%. That 4% probably came from my answer to "Jews will never be able to fully integrate into society", where I answered that I agreed, but I only agreed because I believe that gentile societies will never let it happen. An anti-Semite would agree believing that it is the Jewish population that would not wish to integrate. On the other hand, as Tevye the milkman would say, Jewish people did manage to hold on to their identity after 1,877 years of diaspora, inquisition, ghettos and Shoa. How many peoples can boast such endurance?

These results do not surprise me at all, since I spent 17 years in Greece as a minor and 6 years as an adult.

I have so far spent 16 years as an adult in Italy and it really amazes me that Italy only was measured at only a 35% of antisemitism! In my experience of sixteen years... this low percentage is a real surprise. No surprise, however, for the Greek percentage.

I spent close to eight years in a European country outside of Greece and outside of Italy, in the United Kingdom, specifically England (Other than my 18 years I the United States).

And I have a little story to tell you about the notorious stinginess with money, attributed in our societies’ folklore to our fellow citizens of Jewish origin.

When I was working as a freelance photographer in and around London, I had quite a few Jewish clients, and I photographed Bar Mitzvahs and Bat Mitzvahs, but, for all my work and needs, I had a supplier of materials, albums, frames, etc., etc. , who happened to be Jewish. Orthodox Judaism in fact, with a black suit, white shirt, long braids at the temples and a black wide-brimmed hat. The last time I went to his shop, I told him that I was marrying an American lady, that we were going to live in Athens, and that I wanted to say goodbye to him. He told me to wait a moment. He disappeared into the warehouse in the back of his store and returned after a few minutes. He brought me a gift of the most expensive leather wedding photo album he had in the store.

~~~

PS. I say "Jewish" because in my soul I always think and feel in English, not in Greek. In English, it is an insult to call someone a Jew. We say: Jewish. Jewish people themselves can say “Jew”. But if a non-Jewish person says it, it is more of an insult than anything else. That's why I can never say it like that even in Greek –even though I learned at the age of 65, from a DNA analysis, that I am 11.5% Jewish descent myself from my great-great-grandmother who married my Greek great-great-grandfather in 1840 in Alexandria, but they didn't tell anyone that grandma was …"a Jew"! Nobody in the family ever knew. Sshhh!

...another surprise from my DNA was that I am 67% Greek-South-Italian and 1.2% Italian, I guess from my mother's mother's side whose family migrated to the Greek island of Tinos in the Cyclades around the beginning of 18th century from Calabria, Italy. I found Alviso Calabria in 1746 as a provost in Karyes, a village above the main town of Tinos. He was a go-between-link, between Greek Orthodox and Roman Catholics. His grandson, Alyvizos Kalaurias, (name changed a bit to sound and spell more Greek) is the eighth tomb outside the Sanctuary of the famous Megalochari Church in the main town. The grandson of Alyvizos is my great-grandfather who resettled part of the family from Tinos to Piraeus. His daughter is my grandmother who married in Athens, around 1920-something, my Grandfather from the family that had come to Athens from Alexandria in 1858.

Before the results came in I was expecting, very seriously, some healthy percentage of Saxon ancestry. But... zero. Spontaneously though, I felt proud at the surprise of 11.5% of Jewish (Sephardic-North African, Alexandrian) ancestry.

Margherita always thought she had a lot of Jewish DNA and the result came back zero. She was inconsolable. I told her not to worry! "I’ll give you half of mine" :-)

How much Jewish DNA might you have :-)

~~~

Now and Then

 

John Lennon

9 October 1940 at Liverpool Maternity Hospital, Liverpool, England, UK,

8 December 1980 (aged 40), assassinated, The Dakota, New York City, NY, US.

Paul McCartney

18 June 1942 (age 81 years in 2023), Walton, Liverpool, UK.

George Harrison

25 February 1943, 12 Arnold Grove, Wavertree, Liverpool, UK.

November 29, 2001 (aged 58), cancer, Los Angeles, CA, US.

Richard "Ringo Starr" Starkey

July 7, 1940 (age 83 years in 2023), Dingle, Liverpool, UK

The Beatles

~~~