Πιλότος

Γρήγορα, όπως ήρθε, έφυγε, για τελευταία φορά σαν φοιτητής. Όταν ξανάρθει θα έχει ήδη ξεκινήσει την καριέρα του, και όταν πετάτε από του χρόνου θα αναρωτιέστε αν ένας από τους δύο πιλότους σας είναι 22 χρονών και γιός ενός μπλόγκερ που διαβάζετε.

Οι πιλότοι παίρνουν πιστοποιητικά καθώς εκπαιδεύονται. Ο Κώστας έχει ήδη αποκτήσει όλα τα πιστοποιητικά που είναι διαθέσιμα σε αυτόν τον πλανήτη, έχοντας φτάσει στa 21 να είναι εκπαιδευτής για αεροπλάνα με περισσότερες από μια μηχανές, και για ενόργανο πτήση και εδάφους.

Αλλά, η πλάκα είναι ότι εδώ, στο μικρό δικινητήριο αεροπλάνο με προπέλες, σταματά, παντού, η εκπαίδευση που συμπεριλαμβάνει αληθινές πτήσεις με αληθινό αεροπλάνο. Από εδώ και πέρα στον κόσμο, όλες οι ειδικεύσεις σε οποιοδήποτε τύπου τζετ γίνονται σε εξομοιωτή (simulator) από τις εταιρείες αερογραμμών στις οποίες εργάζονται οι πιλότοι. Την πρώτη φορά που πιλότος πετά αεροπλάνο τζετ πραγματικό, κουβαλάει επιβάτες. Ένα πράγμα που λίγοι επιβάτες ξέρουν, είναι ότι καμιά φορά πετάνε σε αεροπλάνο όπου ο συγκυβερνήτης κάνει πραγματική πτήση με τζετ για πρώτη φορά στη ζωή του.

Γελάγαμε με τον Κώστα, ότι μετά από την πρώτη του πτήση σαν συγκυβερνήτης σε τζετ, κανένα-δυό επιβάτες, καθώς θα βγαίνουν από το αεροπλάνο, θα του λένε "ευχαριστούμε, ωραία πτήση", ο Κώστας θα απαντά "ευχαριστώ, για πρώτη φορά πέταξα τζετ σήμερα", και οι επιβάτες θα γελάνε με το χιούμορ του συγκυβερνήτη τους χωρίς να μπορούν να φανταστούν ότι τους είπε την αλήθεια!

Ένα άλλο πράγμα που ο πολύς κόσμος δεν ξέρει είναι ότι δεν υπάρχει πανεπιστημιακό πτυχίο πιλότου. Για να γίνει κανείς πιλότος οποιουδήποτε είδους χρειάζεται εκπαίδευση σε σχολή. Όχι πανεπιστήμιο. Αλλά όλοι οι εργοδότες θέλουν από τους πιλότους τους να έχουν  και πανεπιστημιακό πτυχίο σε οτιδήποτε, αρκεί να έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο.

Φερ' ειπείν, τα τυπικά προσόντα για να προσληφθεί κάποιος σαν πιλότος αερογραμμών είναι, όλα τα διαδοχικά πιστοποιητικά εκπαίδευσης μέχρι δικινητήριο, 1.500 ώρες πτήσης, και ένα πτυχίο πανεπιστημίου. Στις ΗΠΑ, προσλαμβάνεται κανείς πρώτα από μικρότερες εταιρείες (regional), που κάνουν τοπικές πτήσεις και μετά από 2-3-4 χρόνια μεταπηδάν στις μεγάλες, όπως η Delta, American, United-Continental, κλπ.

Το Πανεπιστήμιο στο οποίο πήγε ο Κώστας, Αεροναυτικό Πανεπιστήμιο Έμπρυ Ριντλ, ξεκίνησε το 1926, λιγότερα από 25 χρόνια μετά την πρώτη πτήση των Όρβιλ και Γουίλμπουρ Ράιτ. Το Έμπρυ Ριντλ είναι ένα πανεπιστήμιο που περιλαμβάνει και μια σχολή πτήσης. Δηλαδή, οι φοιτητές ακολουθούν δύο ξεχωριστές οδούς συγχρόνως: Κάποια πανεπιστημιακή σπουδή και συγχρόνως αλλά ξεχωριστά την εκπαίδευση πτήσης. Δύο σχολεία συγχρόνως δηλαδή. Και το Εμπρυ Ριντλ θεωρείται το καλύτερο κέντρο μάθησης στον κόσμο για τους τομείς αυτούς, αποκαλούμενο "το Χάρβαρντ των ουρανών".

Λόγω ημερομηνίας γέννησης, ο Κώστας τέλειωσε το Λύκειο 18 χρονών και 9 μηνών, και έφτασε στο Έμπρυ Ριντλ δυό βδομάδες πριν γίνει 19. Λίγες μέρες αφού έγινε 20 χρονών προσελήφθη σαν εκπαιδευτής πιλότων από την σχολή πτήσεως καθώς συνέχιζε συγχρόνως πανεπιστήμιο προς το πτυχίο αεροναυτικών επιστημών και επιχειρησιακής λειτουργίας (Aeronautical Science, minor in Business Administration). Πριν δύο εβδομάδες τελείωσε την εκπαίδευσή του σε δύο ή περισσότερες μηχανές, και προσελήφθη και σαν εκπαιδευτής δικινητήριων.

Η σχολή πιλότων έχει 110 εκπαιδευτές που εργάζονται γύρω στις 40 ώρες την εβδομάδα (full time), εκ των οποίων περίπου 10 είναι εκπαιδευτές δικινητήριων,  και 15 εκπαιδευτές που εργάζονται 20 ώρες την εβδομάδα (part time). Την επιλογή του ποιός θα πάρει προαγωγές την κάνει ένα κομπιούτερ βάση των κρύων αριθμών της απόδοσης των εκπαιδευτών. Σε εκπαιδευτή δικινητήριων μπορεί να προαχθεί κανείς μόνο αν εργάζεται ήδη full time (40 ώρες). Με την προαγωγή του σε δικινητήριο ο Κώστας επιλέχτηκε ως ανώτερης απόδοσης από 105 εκπαιδευτές. Είναι ο νεώτερος και δεύτερος στην ιστορία part time εκπαιδευτής που πήρε αυτήν την προαγωγή. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι είναι στο κορυφαίο 17% των εκπαιδευτών της καλύτερης σχολής στον κόσμο.

Όσο για την πανεπιστημιακή σπουδή, αποφοιτεί τον Μάιο του 2012 ένα χρόνο νωρίτερα, σε 3 αντί 4 χρόνια.


Και πόσο κόστισε αυτό, ρωτά κανείς...

Κόστισε 16 με 19 ώρες την ημέρα εργασίας, προσήλωσης, ενθουσιασμού, μελέτης, αγάπης και επαγγελματισμού, επί 2 χρόνια και 4 μήνες με συνολικά 9 εβδομάδες διακοπές.

Από χρηματικής πλευράς, πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι πολλά από όσα κατάφερε δεν "αγοράζονται" αλλά κυριολεκτικά τα κατάφερε μόνος του. Αλλά, αν βάζαμε ένα τυπικό κόστος σε όλα αυτά, μέχρι την αποφοίτησή του, δίδακτρα πανεπιστημίου και σχολής, κατοικία, και διάφορο κόστος, θα είχε ως εξής:

214.700,69 δολάρια (165.154,38 Ευρώ) και 4 χρόνια.
Ο Κώστας αυτό το έκανε:
108.545.20 δολάρια (83.496,30 Ευρώ) και 3 χρόνια.

Τα 3 χρόνια αντί για 4 δεν σημαίνουν λιγότερα δίδακτρα πουθενά. Απλά έκανε τα μαθήματα που έπρεπε να κάνει, και στο Πανεπιστήμιο και στη Σχολή πτήσεως, σε τρία αντί σε τέσσερα χρόνια κάνοντας περισσότερα πράγματα συγχρόνως.

Τα 106.155,49 δολάρια (81.658,07 Ευρώ) που γλύτωσε από το σύνολο ήρθαν από:
Διάφορες υποτροφίες: 68.697.19 δολάρια (52,843.99 Ευρώ)
Μισθοί Εκπαιδευτή και Resident Advisor: 18.408,30 δολάρια.
Δωρεάν διαμονή σαν μέρος της αμοιβής Resident Advisor: 19.050,00 δολάρια.   

Από τα 68.697.19 δολάρια διαφόρων υποτροφιών, τα 40.000 δόθηκαν από το ίδιο το Έμπρυ Ριντλ. Είχαν αποφασίσει να μην κάνουν την έκπτωση που είχε προτείνει ένας κρατικός οργανισμός για τον Κώστα βάση της οικογενειακής του επιφάνειας. Γράψαμε ένα ωραίο γράμμα στο πανεπιστήμιο, πριν καν τελειώσει το Λύκειο, γράμμα τυπικό των υπαλλήλων της Αποθήκης Σκέψης και της Thinkworks, και η απάντηση του πανεπιστημίου στο γράμμα μας ήταν μια υποτροφία 40.000 δολαρίων. Θα μπορούσατε να πείτε δηλαδή ότι οι συγγραφικές μας ικανότητες, μεταξύ του Κώστα και εμού, αξίζουν 40.000 δολάρια την ώρα. Και πράγματι, αυτό εξαρτήθηκε αποκλειστικά από πρόζα και γράψιμο. Αυτό λέγεται "Αμερική".

Ο Κώστας βέβαια είχε ήδη δίπλωμα ιδιωτικού πιλότου όταν έφτασε στο Έμπρυ Ριντλ, έχοντας ξοδέψει 2.000 δολάρια τον χρόνο από 12 έως 18 ετών στην σχολή πτήσης στο αεροδρομιάκι της κωμόπολης μας στην Μασαχουσέτη. Και όταν αποφοιτήσει σε πέντε μήνες δεν έχει κανένα φοιτητικό δάνειο να ξεπληρώνει. Από Ιούνιο θα εργάζεται σαν full time (40 ώρες) εκπαιδευτής, περιμένοντας την τέλεια δουλειά να έρθει. Υπολογίζουμε ότι στα 22 του μπορεί να είναι ήδη συγκυβερνήτης τζετ αερογραμμών, και κατά τα 24-26 να πετάει για μια από τις μεγάλες. Προτιμάμε την Delta.

Σαν αρχάριος πιλότος τοπικών αερογραμμών θα αρχίσει με γύρω στα 20-25.000 δολάρια τον χρόνο που είναι μισθός φτώχιας. Στην Αμερική, κείνοι που βρίσκονται σε μισθούς επιπέδου φτώχιας δικαιούνται ένσημα από το κράτος για να πληρώνουν τρόφιμα στα σουπερμάρκετ. Οι μικρές αερογραμμές ζητάν από τους πιλότους τους να μη πηγαίνουν στα κρατικά γραφεία για ένσημα εν στολή. Στις μεγάλες, λίγα χρόνια μετά, οι μισθοί είναι γύρω στις 90-150.000 δολάρια τον χρόνο. Αλλά, οι περισσότεροι πιλότοι θα πληρώνανε από την τσέπη τους για να βρίσκουν κάθε ξημέρωμα στα 38.000 πόδια κάπου στον Νότιο Ειρηνικό ή Βόρεια Ευρώπη, Αφρική ή Ασία, ανάλογα με την μέρα της εβδομάδας...

Επίσης, δεν ταιριάζει εδώ η ονομασία "πιλότος". Η σωστή ονομασία, για μένα, για τον Κώστα, είναι Flyer. Αλλά δεν υπάρχει μετάφραση στα Ελληνικά.



Όποτε μας φεύγει, από το αεροδρόμιο της Μπολόνια εδώ και ένα χρόνο, δεν πάει πια στις ουρές για ασφάλεια, διαβατήρια κλπ. Φοράει κάτω από το ζακέτα του την ταυτότητά του και μπαίνει από την πύλη του πληρώματος. Τρία λεπτά από "αντίο" μέχρι το αεροπλάνο. Λίγες ώρες πριν το γράψω αυτό έφτασε πάλι σε Αμερικανικό χώρο εναερίου κυκλοφορίας.

Οι εναέριοι χώροι , αεροδρόμια και διάφορα σημεία στις οδούς των ουρανών, ονομάζονται με 2, 3 ή 4 γράμματα τα οποία λέγονται ολόκληρα με καθιερωμένες ονομασίες. Παραδείγματος χάριν, το Αεροδρόμιο των Αθηνών, Βενιζέλος, λέγεται LGAV (Lima-Golf-Alpha-Victor). Τα αρχικά του πλήρους ονόματος του Κώστα, πρώτο, μεσαίο και επίθετο, είναι CJS. Τον εναέριο χώρο γύρω από την Ντεητόνα Μπητς, όπου είναι το Έμπρυ Ριντλ, εγώ τον έχω βαπτίσει Charlie-Juliet-Sierra.

Fly, Costa! Fly!