Ταυτότητα

Η Σχολή των Αθηνών - Ραφαήλ (1509-1511)

 

Σε αυτό το μπλογκ έχω κάμποσες φορές εξετάσει και αναλύσει την Ελληνική ταυτότητα κατά τα τελευταία 5.000 χρόνια, χρησιμοποιώντας αδιάσειστα και λεπτομερή, τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα, αρχαιολογία, ανθρωπολογία, αντιπαραθέτοντας την πραγματική και εξακριβομένη Ιστορία με την σημερινή εκδοχή του ποιοι πιστεύουν οι καθημερινοί νέο-Έλληνες ότι είναι οι ίδιοι και από που κατάγονται. Ποιός ήταν ο δρόμος τους ανά τις χιλιετηρίδες.

Άλλη μια φορά, λοιπόν, με περισσότερη πληρότητα, συνοχή και ακρίβεια:

Όλοι οι Ευρωπαίοι, από Ελλαδικό χώρο ως την Νορβηγία και από την Βρετανία ως την κεντρική Ευρώπη, και ολες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες, Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Κελτικά, Γερμανικά, και όσες εξελίχθηκαν και υπάρχουν και μιλούνται σήμερα κατάγονται και εξελίχθηκαν από πληθυσμούς που λέγονται πρωτο-Ινδοευρωπαϊκοί οι οποίοι ξεκίνησαν πριν περίπου 8.000 χρόνια από τις στέπες νότια του Καύκασου, βόρεια του Πόντου και βοριοδυτικά της Κασπίας θάλασσας, Οι πρωτο-Ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί πιθανότατα ξεκίνησαν πρωτύτερα από την Ινδική υπο-ήπειρο και τελικά εξελίχθηκαν πριν 7.000 ως 6.000 χρόνια σε Ινδοευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Μέρη των Ινδοευρωπαϊκών πληθυσμών άρχισαν να κινούνται προς την Ευρώπη πριν 6.000 περίπου χρονια, όπως την ίδια εποχή, πριν 6.000 περίπου χρόνια, κινήθηκαν άλλοι διαφορετικής καταγωγής πληθυσμοί από τον σημερινό Ελλαδικό χώρο του Αιγαίου προς την βορειοδυτική Ευρώπη μέσω της Μεσογείου προς νότια σημερινή Γαλλία και επίσης μέσω της Κεντρικής Ευρώπης. Μερικές Ινδοευρωπαϊκές φυλές κινήθηκαν πριν περίπου 4.500 έως 3.000 χρόνια νότια, στα Βαλκάνια, και έφτασαν στα νότια Βαλκάνια, τα νησιά και τις ακτές της Μικράς Ασίας όπου σιγά-σιγά αντικατέστησαν τους ήδη εκεί υπάρχοντες πρωτύτερους πληθυσμούς.

Το όνομα Πελασγοί χρησιμοποιήθηκε από τους κλασικούς Έλληνες συγγραφείς αναφερόμενο στους προκατόχους των Ελλήνων, που βρισκόντουσαν στην περιοχή περισσότερο από πριν 5.000 χρόνια. Σε γενικές γραμμές, το «πελασγικό» έχει καταλήξει να σημαίνει ευρύτερα όλους τους αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής του Αιγαίου και τους πολιτισμούς τους οι οποίοι ήταν διαφορετικοί και ξεχωριστοί από τις Ινδοευρωπαϊκές φυλές που έφτασαν στην περιοχή 4.500 με 3.000 χρόνια πριν σήμερα. 

Οι Ινδοευρωπαϊκές φυλές, Δωριείς, Αιολείς, Ίωνες και Αχαιοί, ανέπτυξαν κοινή μυθολογία που περιέγραφε κοινή καταγωγή από το μυθικό πρόσωπο Έλλην. Αναφέρθηκαν όλοι συλλογικά σαν απόγονοι του Έλληνα, Έλληνες, για πρώτη φορά πριν 2.800 χρόνια στο Ομηρικό Έπος Ιλιάδα.

Εν τω μεταξύ, και ξεχωριστά από τους Ινδοευρωπαϊκούς πληθυσμούς, πριν από περίπου 5.000 χρόνια, άλλοι πληθυσμοί από την Ανατoλία (σημερινή ανατολική Τουρκία) και το Λεβάν (σημερινή Συρία, Παλαιστίνη και Ισραήλ), συμπεριλαμβανομένων σημιτικών πληθυσμών, κινήθηκαν δυτικά στην Μεσόγειο πέρα από τη Κύπρο και αποίκισαν το νησί της Κρήτης, όπου ανέπτυξαν τον Μινωικό Πολιτισμό, ο οποίος εξελίχθηκε από περίπου 4.500 χρόνια πριν σήμερα και παράκμασε μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θύρας (Σαντορίνης), που έγινε πριν περίπου 3.500 χρόνια. Ο Μινωικός Πολιτισμός εξαφανίστηκε σιγά-σιγά μέχρι περίπου 3.200 χρόνια πριν σήμερα.

Άξιο λόγου το ότι η έκρηξη του ηφαιστείου της Θύρας είναι συνδεδεμένη όχι μόνο με την παρακμή του Μινωικού Πολιτισμού αλλά και πιθανότατα με την «Έξοδο» των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο η οποία πιθανώς να ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός ή μια συνέχεια γεγονότων και μετακινήσεων μεταξύ του περίπου 1500 και 1300 ΠΚΕ (πριν 3.500 με 3.300 χρόνια). 

Άλλο πολιτιστικό γεγονός, άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένο με την έκρηξη του ηφαιστείου και μετέπειτα παρακμή, είναι η πλήρης κατάρρευση των πόλεων και βασιλείων της ανατολικής Μεσογείου ολοσχερώς κατεστραμμένες από συνεχείς επιδρομές από τους λεγόμενους Λαούς της Θάλασσας κατά τους αιώνες γύρω στο 1200 ΠΚΕ (πριν 3.200 χρόνια). Κανείς επιστήμων, ιστορικός ή αρχαιολόγος δεν γνωρίζει ποιοι ήταν οι «Λαοί της Θάλασσας» και από που προήλθαν. Τα ελάχιστα που γνωρίζουμε για αυτούς τα γνωρίζουμε από Αιγυπτιακά αρχεία και ιερογλυφικά σε στήλες, επειδή η Αίγυπτος επέζησε τις επιδρομές, αν και υπέφερε από αυτές. Μια υπόθεση η οποία βασίζεται στις Αιγυπτιακές πληροφορίες είναι ότι οι Λαοί της Θάλασσας ήταν επιδρομείς πιθανώς από τα δυτικά της Μεσογείου και ότι δεν λειτουργούσαν με δομή υπό αρχηγούς αλλά με μια περισσότερο συλλογική-δημοκρατική οργάνωση.

Λέγεται ότι ο Τρωικός πόλεμος και η μυθική του εξιστόρηση στην Ιλιάδα, προφορικά αναπτυγμένο και εξελιγμένο  ποίημα που ξεκίνησε πριν περίπου 3.100 χρόνια και γράφτηκε σαν Έπος πριν 2.800 χρόνια, πιθανώς να σχετίζεται με την συνεχή πάλη μεταξύ των υπαρχόντων πληθυσμών και τους Λαούς της Θάλασσας, σε συνδυασμό με τις διαμάχες μεταξύ των «Ελλήνων» των νότιων Βαλκανίων και του Αιγαίου, και τους «Έλληνες» των ακτών της Μικράς Ασίας που επηρεάζονταν κυβερνητικά και από την αυτοκρατορία των Χετταίων της Ανατολίας (1650-1180 ΠΚΕ).

Επιστρέφοντας στις προαναφερθείσες ΙνδοευρωπαΪκές φυλές, Δωριείς, Αχαιοί, Ίωνες, και Αιολείς, περίπου πριν 4.000 χρόνια και μέχρι πριν 3.000 χρόνια, οι τέσσερεις αυτές Ινδοευρωπαϊκές φυλές μετακινήθηκαν από την δυτική Ασία και ανατολική Ευρώπη και έφτασαν μέχρι τα νότια Βαλκάνια, τα νησιά του Αιγαίου και την ακτή της Μικράς Ασίας.

Ο συνδετικός κροίκος μεταξύ του Μινωικού Πολιτισμού (4.500-3.200 χρόνια πριν σήμερα) και του Ελληνικού Πολιτισμού (3.200-2.350 χρόνια πριν σήμερα) ήταν η Μυκηναϊκή Ελλάδα (3.750-3.050 χρόνια πριν σήμερα). Η συνέχεια Μινωικός Πολιτισμός-Μυκηναϊκή Ελλάδα-Ελληνικός Πολιτισμός είναι η μεγίστης σημασίας Ιστορική και Κοινωνική εξελικτική πορεια στην περιοχή.

Οι τέσσερεις Ινδοευρωπαϊκές φυλές λοιπόν, μοιράστηκαν τις ίδιες γεωγραφικές περιοχές και ανέπτυξαν την εξής κοινή μυθολογία ως προς την ταυτότητά τους:

Ο Δευκαλίων, γιός του Προμηθέα και της Κλυμένης, και η σύζυγός του η Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα, ήταν οι μόνοι άνθρωποι που επέζησαν τον Κατακλυσμό και αναδημιούργησαν την ανθρωπότητα. Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού, η διαφόρων ξεχωριστών κατακλυσμικών γεγονότων, που αναφέρονται σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών, όπως και στην Βίβλο. Την εποχή που στη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλο το χάλκινο γένος των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένοι. Ο Δευκαλίωνας πληροφορήθηκε από τον πατέρα του, Προμηθέα, για την επερχόμενη καταστροφή, κατασκεύασε ένα πλοίο, συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Όταν οι βροχές που έστειλε ο Δίας σταμάτησαν, το πλοίο του Δευκαλίωνα προσάραξε πάνω στην κορφή του Παρνασσού (ή στο όρος Αίτνα ή στον Άθω της Χαλκιδικής ή στο όρος Όθρυς στη Θεσσαλία κατά τον Ελλάνικο) και ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και έκαναν θυσία στον Φύξιο Δία. Προκειμένου να αναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος, άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους: οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες.

Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, δηλαδή «οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από τις πέτρες» (αρχαία ελληνικά: λας=πέτρα, και από εκεί κατάγεται και η λάξη λατομείο, εκεί που κόβουν τις πέτρες). Από την πρώτη πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλλην. 

Ο Έλλην (Έλληνας) και η Ορσηίδα είχαν τρεις γιούς: τον Δώρο, από τον οποίον κατάγονται οι Δωριείς, τον Αίολο από τον οποίον κατάγονται οι Αιολείς και τον Ξούθο. Ο Ξούθος είναι ο πατέρας του Αχαιού, από τον οποίον κατάγονται οι Αχαιοί, και του Ίωνα από τον οποίον κατάγονται οι Ίωνες.

Δηλαδή, κατά την κοινή μυθολογία που ανέπτυξαν οι τέσσερεις Ινδοευρωπαϊκές φυλές, οι Δωριείς και οι Αιολείς ήταν πρώτα ξαδέλφια και εγγόνια του Έλληνα, ενώ οι Αχαιοί και οι Ίωνες ήταν πρώτα ξαδέλφια μεταξύ τους, αλλά ανίψια των Δωριέων και των Αιολέων και δισέγγονα του Έλληνα.

Ο Αίολος εκτός από πρόγονος των Αιολέων ήταν και πατέρας του Μακεδόνα, οπότε οι Μακεδόνες ήταν δεύτερα ξαδέλφια των Αχαιών και των Ιώνων.

Οι Γραικοί ήταν Δωριείς που κατοικούσαν στην περιοχή γύρω από την Δωδώνη. Οι Γραικοί ήταν οι πρώτοι από τα νότια Βαλκάνια που ήρθαν σε επαφή με τους κατοίκους της Ιταλικής χερσονήσου και ως εκ τούτου όλοι οι κάτοικοι των νότιων Βαλκανίων ονομάζονται Γραικοί, Greeks από όλον τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι σήμερα (οι Ιταλοί φταίnε που τους Έλληνες όλοι τους λένε Greeks).

Στα ομηρικά έπη, γραμμένα πριν 2.800 χρόνια, η ονομασία Αχαιοί χρησιμοποιήθηκε 598 φορές στην Ιλιάδα. Η ονομασία Αργείοι (από το Άργος) χρησιμοποιήθηκε 182 φορές. Οι ονομασίες Πανέλληνες και Έλληνες, που ενώνουν μυθολογικά όλες τις φυλές, ως «Έλληνες» χρησιμοποιήθηκαν στην Ιλιάδα από μία μόνο φορά η κάθε μία ονομασία.

Επίσης άξιο αναφοράς ότι οι Σπαρτιάτες ήταν κυρίως Δωριείς και οι Αθηναίοι ήταν Ίωνες, οπότε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν στην ουσία Δωριείς εναντίων Ιώνων. Και, η Κλασσική επιστήμη και φιλοσοφία αναπτύχθηκαν κυρίως σε περιοχές με πλειοψηφία Ιώνων, στα παράλια της Μικράς Ασίας και τα νησιά δίπλα στην Μικρά Ασία, και αργότερα επίσης στην Αθήνα και αργότερα στην Αλεξάνδρεια.

Όμως, οι Αχαιοί, οι Αργείοι, οι Πανέλληνες και οι Έλληνες δεν είναι οι μόνες ονομασίες που αναφέρονται στην Ιλιάδα. Αναφέρονται σε κεντρική και περίοπτη θέση και οι λεγόμενοι Δαναοί, αναφερόμενοι 138 φορές στην Ιλιάδα. Ποιοι είναι οι Δαναοί; 

Η απάντηση του ποιοι είναι οι Δαναοί είναι πολύπλοκη. Η σύντομη απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στους Ιστορικούς και τους Ακαδημαϊκούς ως προς το ποιοι ήταν αυτοί οι Δαναοί. Περισσότερο από την έλλειψη συμφωνίας, δεν υπάρχει καν κάποια υπερισχύουσα άποψη.

Τα μόνα στοιχεία της ταυτότητας των Δαναών που είναι παραδεκτά από τους ιστορικούς και τους ακαδημαϊκούς είναι ότι υπάρχει κάποια άμεση σχέση μεταξύ των Δαναών και της Αιγύπτου, καταλήγοντας στο Άργος και τις Μυκήνες. Κατ’ επέκταση, πιθανή σχέση με τους Ισραηλίτες, μέσω του λαού Ίκσος, νοτιοδυτικά του Δέλτα του ποταμού Νείλου οι οποίοι είχαν καταγωγή από την Γη Καναάν και πιθανώς να είχαν σχέση με την μυθική Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Και, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ένα μέρος των Ίκσος πήγε στις Μυκήνες μέσω Ρόδου. 

Η Ιλιάδα αναφέρει τους «Έλληνες» που πολιόρκησαν την Τροία επίσης ως Δαναούς, και, άξιο λόγου ότι σύμφωνα με τον Ευριπίδη, στο έργο Ελένη, η Ωραία Ελένη πέρασε τον Τρωικό πόλεμο στην Αίγυπτο όπου ήταν ασφαλής.

Συνοπτικά, ξεκινώντας από πριν περίπου 8.000 χρόνια στις στέπες μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ποιοί ήταν οι πληθυσμοί και φυλές που κατέληξαν πριν 2.800 χρόνια να ονομάζονται συλλογικά Έλληνες μέσω της κοινής τους μυθολογίας:

• Ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί, πριν περίπου 8.000-6.000 χρόνια,
• Πληθυσμοί από την Ανατολία και το Λεβάν (Μινωικοί), πριν περίπου 5.000 χρόνια,
• Ινδοευρωπαϊκές φυλές (Δωριείς, Αχαοί, Ίωνες, Αιολείς), πριν περίπου 4.000 χρόνια,
• Σημιτική φυλή (Ίκσος) από την Αίγυπτο (Δαναοί), πριν περίπου 3.300 χρόνια,

Όπου, οι στρατηγικές ανακατατάξεις 1200-800 ΠΚΕ κινήθηκαν από τους Αχαιούς και Δαναούς και η φιλοσοφία, επιστήμη, αρχιτεκτονική και τέχνη κυρίως από τους Ίωνες.

Κέντρα εξέλιξης (Μινωικού και) Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού (χρονολογικά):

• Κρήτη,
• Δοδώνη,
• Μυκήνες,
• Ακτές της Ιωνίας,
• Σάμος (Πυθαγόρας. Οι Πυθαγόριοι ήταν μυστικιστές και γι' αυτό εξαλείφθηκαν),
• Δελφοί,
• Αθήναι, Σπάρτη,
• Μακεδονία.

Τελικά η ονομασία Έλληνες αναφέρεται σε ένα μύθο, μια μυθική αφήγηση που στην πραγματικότητα συμπεριλαμβάνει, σε περίοδο χιλίων πεντακοσίων ετών, το συνοθύλευμα τεσσάρων φυλών από τις στέπες νότια του Καύκασου, και επίσης πληθυσμών από την Ανατόλια και το Λεβάν συμπεριλαμβανομένων σημιτικών, και επίσης, πιθανότατα μια σημιτική φυλή από την Αίγυπτο, όλες οι διαφορετικές φυλές και καταγωγές μαζί επί χίλια χρόνια, από πριν 3.200 χρόνια μέχρι που εδώ και 2.200 χρόνια, μετά από το τέλος της Εποχής του Ελληνικού Πολιτισμού, αυτοαποκαλέστηκαν Ρωμαίοι και μετά κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς τον δέκατο πέμπτο αιώνα και απελευθερώθηκαν το 1827 από τους Ευρωπαίους.

Τουλάχιστον η ονομασία Γραικοί, Greeks, αν και περιοριστική στους Δωριείς της περιοχής της Δωδώνης, αναφέρεται σε ονομασία πλυθυσμού που υπήρξε πραγματικά και δεν ήταν μύθος.

~~~

Σήμερα, εκτός της λυπηρής σκέψης ότι ο κόσμος όλος λέει τους Έλληνες Greeks (Γραικούς), αναγνωρίζουμε περιφραστικά τους πάντες στα νότια Βαλκάνια και ακτές Μικράς Ασίας ως «Έλληνες» από εδώ και 2.800 χρόνια ως σήμερα.

Προσπαθώντας, όσο πιο ευγενικά μπορούμε, να μην πάρουμε στα σοβαρά τους νέο-Έλληνες οι οποίοι διδάσκουν ότι, όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά όλος ο πλανήτης Γη και ο Γαλαξίας γενικότερα οφείλουν τον πολιτισμό σε «εμάς» τους Έλληνες, διδαχή που εγώ προσωπικά την ονομάζω, χαϊδευτικά και με χαμόγελο «Καραγκιοζοφασισμός», πως μπορούμε να αποδώσουμε την πραγματικότητα κάπως πιο αντικειμενικά και με ιστορική ακρίβεια, από το 1200-323 ΠΚΕ, 323 ΠΚΕ-468 ΚΕ, 468-1453 ΚΕ, 1453-1821 ΚΕ και 1821 μέχρι σήμερα;

Αξιοσημείωτο επίσης ότι οι Ιταλοί συμπεριλαμβάνουν στην δική τους μυθολογία ότι οι Ρωμαίοι από την Ρώμη κατάγονται από τον Αινεία (Enea), γιό της θεάς Αφροδίτης (Venere) και τους Τρώες οι οποίοι μετά την καταστροφή της Τροίας κατέφυγαν στην Ιταλική χερσόνησο, όπου ήδη ζούσαν παντού οι Ετρούσκοι και αργότερα έγινε μίξη ανάμεσα στους Ετρούσκους και τους απογόνους της Τροίας (Ο Ρωμύλος και ο Ρώμος, Romolo e Remo, τα δίδυμα που θήλασε η Λύκαινα και έχτισαν την Ρώμη, κατά μία από τις πολλές εκδοχές και αφηγήσεις, ήταν παιδιά μιας Ιέρειας Παρθένου, ονομαζόμενης Rhea Silvia και του θεού Άρη (Marte), όπου η Rhea Silvia ήταν απ’ ευθείας απόγονος του γιού του Αινεία από την Τροία).

Η έκφραση «Ελληνικός Πολιτισμός» αναφέρεται στην πολιτιστική, ακαδημαϊκή, φιλοσοφική και επιστημονική ανάπτυξη που συντελέστηκε στα νότια Βαλκάνια και τις ακτές της Μικράς Ασίας από περίπου το 1200 Προ Κοινής Εποχής έως το 323 Προ Κοινής Εποχής, τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και, από τα Ομηρικά Έπη, 800 ΠΚΕ, οι συλλογικά αναφερόμενοι ως Έλληνες αποτελούνταν, χρονολογικά, από τους Μυκηναίους και Αργείους συμπεριλαμβανομένων των Δαναών (πιθανώς σχετιζόμενους και με Ισραηλίτες από την Αίγυπτο), τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες, Αιολείς και Μακεδόνες, συμπεριλαμνανωμένων και των Τρώων οι οποίοι ήταν επίσης «Έλληνες». Η Γεωγραφική προέλευση όλων αυτών των φυλών ξεκινά από την Ανατολία, το Λεβάν, την Αίγυπτο, και τις Ινδοευρωπαϊκές φυλές γύρω και νοτιοανατολικά από τον Καύκασο.

Η Λεγόμενη «Αρχαία Ελλάδα» (Νότια Βαλκάνια και ακτές Μικράς Ασίας, 1200-323 ΠΚΕ) ανέπτυξε τον πολιτισμό και το πνεύμα όχι λόγω κάποιας πνευματικής υπεροχής των «Ελλήνων» αλλά το αντίθετο: Το πνεύμα και ο Πολιτισμός αναπτύχθηκαν επειδή η Γεωγραφική περιοχή όπου ζούσαν οι «Έλληνες» ήταν το σταυροδρόμι τριών Ηπείρων και πολλών φυλών και πολιτισμών και θρησκειών, όπου η συνεχής τριβή και έκθεση σε ποικίλες πνευματικές και πολιτιστικές τάσεις γέννησε την φιλοσοφία, η οποία γέννησε την επιστήμη, και την λογοτεχνία που ενήργησαν ως απαρχή του σημερινού Δυτικού Πολιτισμού.

Αν θα μπορούσε κανείς να ειδικεύσει τα συγκεκριμένα «δώρα» που άφησε στην Δύση η «Αρχαία Ελλάδα», αυτά θα ήταν η επιστήμη, Αρίσταρχος, Ερατοσθένης και Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι, η λογοτεχνία, ξεκινώντας από τα Ομηρικά Έπη ως τις αρχαίες Τραγωδίες, και, την αρχιτεκτονική και την τέχνη με απόγειο τον βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών και τον Παρθενώνα. Και, την μετάδοση του πολιτισμού μέχρι τον Ινδό Ποταμό από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, μετάδοση πολιτισμού που κατέληξε στην δυναστεία των Πτολεμαίων και την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας  στην Αίγυπτο των Φαραώ.

Μετά το 323 ΠΚΕ, και ιδιαίτερα τους αιώνες στην αρχή της Κοινής Εποχής, τα επιτεύγματα αυτού του Πολιτισμού διοχετεύτηκαν στην Δυτική Ευρώπη από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με μια «παύση» χιλίων ετών, μεταξύ του Αυτοκράτορα Θεοδόσιου στην Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη και των Μεδίκων στην Φλωρεντία, μεταξύ του πέμπτου αιώνα και του δέκατου πέμπτου αιώνα, όταν η διοχέτευση του Κλασσικού Πολιτισμού στην Δύση συνεχίστηκε με την Αναγέννηση και την Εποχή της Διαφώτισης.

(Όσον αφορά το πως η Ρώμη κατέληξε υπεύθηνη για την μετάδοση του Ελληνικού πνεύματος στην Δύση, ο Οράτιος, Quintus Horatius Flaccus, 85-8 ΠΚΕ, έγραψε ότι Graecia capta ferum victorem cepit [«Με την κατάκτησή της, η ίδια η Ελλάδα κατέκτησε τον άγριο κατακτητή της». Βιβλίο II, επιστολή 1, γραμμές 156-157])

Ο Κλασσικός Πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδας μέσω Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας διασώθηκε τον Μεσαίωνα από το Ισλάμ στις βιβλιοθήκες του οι οποίες θεωρούνταν ίδιας σημασίας με θησαυροφυλάκια κατά τον Χρσό Αιώνα του Ισλάμ, και μετά, από εκεί, στις βιβλιοθήκες των κεντρο-Ευρωπαϊκών Χριστιανικών μοναστηριών, καταλήγοντας στην Αναγέννηση, στην Φλωρεντία τον δέκατο έκτο αιώνα.

Εξ' ίσου σημαντικά με τις τάσεις και γεγονότα που προώθησαν την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού, είναι και οι σκοτεινές περίοδοι τις οποίες ο πολιτισμός επέζησε, 1200-800 ΠΚΕ (κατάρρευση ανατολικής Μεσογείου - Λαοί της θάλασσας) και 415 ΚΕ (δολοφονία της Υπατίας, κάψιμο της Βιβλειοθήκης της Αλεξάνδρειας)-1452 ΚΕ (γέννηση του Λεονάρντο).

~~~

Τι απέγιναν λοιπόν οι «Αρχαίοι Έλληνες» μετά το 323 ΠΚΕ και πως κατέληξαν στους νέο-Έλληνες και το σημερινό κράτος της Ελλάδας;

Κατά τα 177 χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 ΠΚΕ μέχρι το 146 ΠΚΕ όλος ο Αρχαίος Ελληνικός χώρος κατακτήθηκε από την Ρωμαϊκή Ρες Πούμπλικα. Res Publica στα λατινικά σήμαινε την Αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία εξασκούμενη από την Σύγκλητο (Senatum) (Γερουσία) της Ρώμης. Η πρώτη συνεδρίαση της Ρωμαϊκής Συγκλήτου έγινε το 509 ΠΚΕ ενώ η πρώτη συνάντηση του Δήμου των Αθηναίων στην Πνύκα έγινε ένα χρόνο αργότερα το 508 ΠΚΕ. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κράτησε 105 χρόνια, μέχρι το 404 ΠΚΕ όταν μετά την νίκη της Σπάρτης στον Πελοποννησιακό Πόλεμο πέρασε στον έλεγχο της Σπάρτης και των 30 Τυράννων. 

Η Ρωμαϊκή Αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία ανακήρυξε Δικτάτορα για 10 χρόνια τον Ιούλιο Καίσαρα το 46 ΠΚΕ και ο Καίσαρας ανακήρυξε εαυτόν δικτάτορα εφ’ όρου ζωής το 45 ΠΚΕ. Δολοφονήθηκε το 44 ΠΚΕ. Ο θετός του γιός Οκτάβιος ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας το 27 ΠΚΕ. Η Ρώμη έγινε Αυτοκρατορία και ποτέ δεν επέστρεψε στην Αντιπροσωπευόμενη  Δημοκρατία.

Οι σημερινές Δημοκρατίες στον πλανήτη έχουν τις ρίζες τους στα 105 χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και τα 463 χρόνια της Ρωμαϊκής Αντιπροσωπευόμενης Δημοκρατίας. Οι σημερινές Δημοκρατίες όμως, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι αντιπροσωπευόμενες μέσω αντιπροσώπων που εκλέγονται από τον λαό και συνεδριάζουν στην Βουλή, ή Κοινοβούλιο. Τους Έλληνες Βουλευτές τους αποκαλώ, χαϊδευτικά, Βολευτές. Τα μόνα μέρη στον πλανήτη τον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα που εξασκούν ατόφια και απ’ ευθείας Αθηναϊκή Δημοκρατία είναι τα Εβραϊκά Κιμπούτς στο Ισραήλ, με την διαφορά, από την Αρχαία Αθήνα, ότι στα Κιμπούτς ψηφίζουν σε απ' ευθείας συναντήσεις και οι γυναίκες, και δεν υπάρχουν σκλάβοι. Σήμερα υπάρχουν 270 Κιμπούτς στο Ισραήλ, και αποτελούνται από 100 ως 1.000 άτομα το καθένα. Άλλωστε υπάρχει ένα όριο αριθμού πολιτών για να μπορέσει να λειτουργήσει Αθηναϊκή Δημοκρατία με απ' ευθείας συμμετοχή του Δήμου.

Δηλαδή, συνολικά, η Αρχαία Ελλάδα υπήρξε επί 880 χρόνια (1200-323 ΠΚΕ), και η Ρώμη 1.962 χρόνια (509 ΠΚΕ- 1453 ΚΕ) συνυπάρχοντας περίπου 240 χρόνια (508-268 ΠΚΕ).

Από τα μέσα του τρίτου Προ Κοινής Εποχής Αιώνα, περίπου 2.200 χρόνια πριν το σήμερα, οι κάτοικοι του χώρου της παλαιότερης «Αρχαίας Ελλάδας» ταυτίστηκαν όλο και περισσότερο με την Ρώμη και την ταυτότητα Romani (Ρωμαίοι) που στα Ελληνικά τους επόμενους αιώνες μετατράπηκε φωνητικά σε «Ρωμιοί».

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε στην Δυτική, η οποία έπεσε οριστικά το 476 της Κοινής Εποχής, και την Ανατολική, η οποία έπεσε οριστικά το 1453 της Κοινής Εποχής, 977 χρόνια μετά την Δυτική, 571 χρονια πριν σήμερα.

Από το 1453 ως το 1821, 368 χρόνια, οι Ρωμιοί της Ίστανμπουλ (Ίστανμπουλ έρχεται φωνητικά από το Ελληνικό Εις Την Πόλη [Κωνσταντινούπολη]), οι Ρωμιοί των ακτών της Μικράς Ασίας, των νησιών του Αιγαίου και των νοτίων Βαλκανίων ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την οποία υπήρχε ανοχή θρησκείας, και Ρωμιοί διατηρήθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά θεωρούνταν άπιστοι «Ραγιάδες» και δεύτερης κατηγορίας πολίτες. 

Η Διασπορά των Ρωμιών προς την ανατολική Ευρώπη μετά το 1453 έφτασε στα τέλη του 18ου αιώνα σε σημαντικές και κυβερνητικές θέσεις από τις οποίες έχτισαν στα Ευρωπαϊκά Βασίλεια την Ιδέα της απελευθέρωσης των Ρωμιών από τους Οθωμανούς.

Ενώ η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία λεγόταν πάντα ακριβώς έτσι, από το Σχίσμα του 1054 και μετά θεωρούνταν αιρετική από την Ρωμαιοκαθολική Δύση. Έτσι, η Φιλική Εταιρία στο τέλος του 18ου αιώνα το βρήκε πιο χρήσιμο για τους σκοπούς της αντί να μιλάει για Ρωμιούς της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να μιλάει για Έλληνες του Βυζαντίου. Έτσι, η Δυτική Ευρώπη δεν θα βοηθούσε να σώσει αιρετικούς Ρωμιούς, αλλά τους Έλληνες απόγονους των Αρχαίων Ελλήνων, βολικά βάζοντας στην άκρη την περίοδο 200 ΠΚΕ έως 1800 ΚΕ, εφ' όσον ήταν δυό χιλιάδες χρόνια που δεν βοηθούσαν στην αφήγηση του να σωθούν οι «(Αρχαίοι) Έλληνες» από τους «Τούρκους».

Η πρώτη φορά στην Ιστορία που η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αναφέρθηκε ως «Βυζάντιο» (λόγω του ότι ο Κωνσταντίνος είχε χτίσει την πόλη του πάνω στην αρχαία αποικία Βυζάντιο του Βύζα από τα Μέγαρα), ήταν το 1557 από τον Γερμανό Ιστορικό Hieronymus Wolf, στο έργο του Corpus Historiæ Byzantinæ, 104 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Η μετονομασία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως «Βυζάντιο» δεν έπιασε παρά κάπου 250 χρόνια μετά το 1557 στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις επέλεξαν να βοηθήσουν την Ελληνική Επανάσταση για να σπρώξουν τους Οθωμανούς προς τα ανατολικά της Ευρώπης και των Βαλκανίων. Σήμερα, για κάποιο περίεργο λόγο, ακόμα και οι Έλληνες ονομάζουν την Αυτοκρατορία «Βυζάντιο», παραγκωνίζοντας τα 2000 περίπου χρόνια μετά τον Ελληνικό Πολιτισμό, 2.000 χρόνια κατά τα οποία οι κάτοικοι της περιοχής αυτοαποκαλούνταν «Ρωμιοί». Ίσως επειδή και οι νεο-Έλληνες σήμερα, όπως και οι δυτικοί τον δέκατο ένατο αιώνα, προτιμούν να συνδέουν την νέα Ελλάδα με την Αρχαία, σφυρίζοντας ανέμελα όσον αφορά την χιλιετηρίδα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τώρα, τους λέμε Βυζαντινούς προς μεγάλη χαρά και έπαρση του κυρίου Βύζα από τα Μέγαρα που ήταν δορυφορική πόλη της πόλης της θεάς Αθηνάς.

Είναι πάντως κατά πάσαν αφήγηση πραγματικό το ότι η όποια μίξη DNA μεταξύ Ρωμιών και Τουρκικής καταγωγής Οθωμανών συνέβη σε ελάχιστες περιπτώσεις αμελητέες και θα ήταν σφάλμα να υποστηρίξει κανείς κάποια μίξη του Ρωμαίικου DNA με Τούρκικο.

Τρία χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 οι «Έλληνες» άρχισαν να τρώγονται μεταξύ τους και η επανάσταση κινδύνευε από τους Οθωμανούς και τους Αιγύπτιους να αποτύχει. Έτσι οι Μεγάλες Δυνάμεις, Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία έσωσαν την Ελληνική Επανάσταση στην ναυμαχία του Ναυαρίνου, 20 Οκτωβρίου 1827.

Αφού οι Υδραίοι και οι Μανιάτες (υποκινούμενοι από του Βρετανούς εναντίων της Ρωσικής επιρροής επί του νέου Κράτους) στις 9 Οκτωβρίου 1831 δολοφόνησαν τον Έλληνα πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας, τον Καποδίστρια στην πρώτη Πρωτεύουσα, το Ναύπλιο, οι Μεγάλες Δυνάμεις έχασαν την υπομονή τους και για να σταθεροποιήσουν το καινούργιο μικρό κράτος της Ελλάδας το έκαναν Βασίλειο και έφεραν για Βασιλιά τον Όθωνα, ένα πρίγκηπα από την Βαυαρία. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε μέχρι το 1949. Από το 1949 και μετά, το τι ξέρετε εξαρτάται από το αν η οικογένειά σας ήταν από την μια μεριά του Εμφυλίου ή από την άλλη μεριά του Εμφυλίου. 

Και η Ελλάδα επί τέλους ψήφισε να γίνει οριστικά Αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία το 1974. Μετά, το 2009 και το 2015, οι Έλληνες ψήφισαν ότι Λεφτά Υπάρχουν, και το 2019 ψήφισαν ότι έχετε ευχαρίστηση που μας χρωστάτε και τον πολιτισμό, ρε.

Αυτά εν ολίγοις… 

~~~

ΥΓ. Α! Παράληψη! Ξέχασα να πω ότι σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή της 28 Φεβρουαρίου 2022, το Στόνχεντζ (Stonehenge) χτισμένο σταδιακά στην νότια Αγγλία, στην πεδιάδα του Σώλσμπερυ, μεταξύ 3000 και 1520 ΠΚΕ (πριν 5.000-3.520 χρόνια), το έχτισαν Έλληνες, λέει το άρθρο (κι' ας πρωτοαναφέρηθκαν «Έλληνες» από τον Όμηρο πριν μόνο 2.800 χρόνια). Υποθέτω ότι αν ποτέ μας επισκεφτεί κάποιος προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός, οι Έλληνες θα βρουν τρόπο να εξηγήσουνε ότι και αυτοί οι εξωγήινοι κατάγονται από τους Αρχαίους Έλληνες.

Σημ.1: Αρκετές λεπτομέρειες και ιστορικά γεγονότα, όπως και αποδώσεις ιστορικών γεγονότων στην ανάρτηση αυτή, διαφέρουν από την νέο-Ελληνική αφήγηση η οποία διδάσκεται ανά τις γενεές από την κοινωνική και οικογενειακή παράδοση και από την Ελληνική Εκπαίδευση. Ενώ είναι όμορφο και αντι-ανταγωνιστικό να αφήνει κανείς τον κόσμο να πιστεύει στην αφήγηση που προτιμά, και ενώ η ίδια η επιστήμη και ακαδημαϊκή γνώση πάντα διδάσκει ότι δεν υπάρχει μαύρο-και-άσπρο αλλά ότι η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου ανάμεσα στις αφηγήσεις τις ενδείξεις και τις όποιες υπάρχουσες αποδείξεις, έχω βρει ότι η Μεσογειακή αντίληψη προτιμά την «γνώμη» και την «άποψη» έναντι της απόδειξης και της επιστημονικής έρευνας.
Τα δικά μου γραπτά και ότι παραθέτω εδώ στηρίζονται σε διεθνώς αναγνωρισμένα και σεβαστά Πανεπιστήμια και διεθνείς επιστημονικές πηγές, έρευνες και μελέτες. Αν κανείς προτιμά να πει ότι όλοι όσοι ζούσαν στον «Ελλαδικό» χώρο από την εποχή των Παγετώνων μέχρι σήμερα είναι Έλληνες κι ότι όλος ο πλανήτης χρωστάει τον πολιτισμό στους Έλληνες, και ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι «Βυζάντιο», δικαίωμά του :-)
- Ποιός είμ' εγώ να βάζω καρφίτσα στων άλλων το μπαλόνι; :-)
Και τι καταναγκασμό έχεις ρε Δημήτρη να σπας το όμορφο μπαλόνι, θα με ρωτήσετε. Ε… αν και αυτά που παραθέτω δεν είναι γνώμη μου αλλά αναμφισβήτητες Ιστορικές πραγματικότητες, ο λόγος για τον οποίο τα παραθέτω αυτά βασίζεται σε προσωπική γνώμη: την γνώμη μου ότι η Αλήθεια είναι πολύ πιο όμορφη και χρήσιμη από τα παραμύθια, όσο χνουδωτά-ζεστά και να είναι τα παραμύθια, μια και τα πολιτιστικά παραμύθια καμιά φορά καταλήγουν σε απόψεις και τοποθετήσεις που διοχετεύουν τον προσδιορισμό του φασισμού, είτε Ιταλικού είτε Ελληνικού (όπου θεωρώ τον Ιταλικό φασισμό επικίνδυνο και τον Ελληνικό φασισμό γελοίο). 

Σημ.2: Σύμφωνα με σχετική επιστημονική έρευνα και ανάλυση του Πανεπιστημίου M.I.T. (Massachusetts Institute of Technology), το οποίο θεωρείται ένα από τα τρία ανώτερα Πανεπιστήμια του πλανήτη, μελέτη που ξεκίνησε το 1970 και αναθεωρείται μέχρι σήμερα, ο Πολιτισμός μας πρόκειται να καταρρεύσει γύρω στο έτος 2040. Έχουμε δηλαδή 16 χρόνια μέχρι το 2040. Βέβαια μια τέτοια κατάρρευση, όπως η κατάρρευση του 1200 ΠΚΕ στην ανατολική Μεσόγειο, εξελίσσεται επί δεκαετίες. Το 2040 αναφέρεται από την μελέτη του M.I.T. ως ένα κεντρικό «περίπου». Όμως η κατάρρευση του πολιτισμού μας είναι ήδη αισθητή και ορατή σήμερα, έχοντας ήδη προφανέστατα ξεκινήσει. Μέχρι το έτος 2100 οι συνθήκες ύπαρξης του είδους μας του Homo Sapiens θα είναι αγνώριστη σε σχέση με το 2000.

Η μελέτη του M.I.T. αποδίδει την ερχόμενη κατάρρευση στις εξής ξεχωριστές αλλά αλληλένδετες αιτίες:

• Ποσοτικά αυξανόμενη χρήση των πόρων του πλανήτη,
• Υπερπληθυσμός
• Εκτός ελέγχου ανοδική τάση οργάνωσης των οικονομιών
• Εκτός ελέγχου αυξανόμενη παραγωγή γεωργίας και αλιείας
• Πτώση επιπέδων παιδείας
• Προτίμηση αύξησης πλούτου αντί βελτίωσης και εξάπλωσης κοινωνικών υπηρεσιών

Στα παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε:

• Κλιματική αλλαγή

Ενώ η κατάρρευση του 1200 ΠΚΕ και οι Σκοτεινές Εποχές του 400-1300 ΚΕ οφείλονταν σε διαφορετικά αίτια και είχαν διαφορετικές ενδείξεις, γνωρίσματα και αποτελέσματα σε συγκεκριμένες και ειδικευμένες περιοχές του πλανήτη, η επερχόμενη κατάρρευση θα είναι ένας συνδυασμός των δύο εκείνων που θα συμπεριλαμβάνει και καινούργια στοιχεία σε πλανητικό επίπεδο. Την προ-των-πυλών κατάρρευση την αρνούνται εκείνοι που την προκαλούν όπως την αρνούνται επίσης και εκείνοι που την φοβούνται τόσο πολύ ώστε να σφυρίζουν ανέμελα και να τα βλέπουν όλα καλά.

~~~

Θα ήθελα να τελειώσω με μια νότα αισιοδοξίας που να θυμίσει ότι και η κατάρευση της ανατολικής Μεσογείου και οι Σκοτεινοί Αιώνες ακολουθήθηκαν από μια αναγέννηση. Γι' αυτό η μόνη εικόνα που χρησιμοποίησα είναι ο πίνακας του Ραφαήλ ζωγραφισμένος κατά την Αναγέννηση που εικονογραφεί τους πρωτεργάτες του Κλασσικού Πολιτισμού. 

Λεπτομέρειες από την Σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ,
στην Μέση, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ως Πλάτων και ο Αριστοτέλης.
Επίσης, Αναξίμανδρος, Πυθαγόρας, Αρχιμήδης, Αισχίνης, Σωκράτης, ο Μηχαήλ Άγγελος ως Ηράκλιτος, Διογένης,
ο Αλκιβιάδης ή ο Μέγας Αλέχανδρος, Παρμενίδης, ο Επίκουρος ή ο Δημόκριτος, Ευκλείδης, Ζωροάστρης, Πτολεμαίος
και άλλοι.

Το κτίριο έχει το σχήμα ενός ελληνικού σταυρού, που κάποιοι έχουν προτείνει ότι είχε σκοπό να δείξει μια αρμονία
μεταξύ της παγανιστικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής θεολογίας

~~~