Ήρθανε να μας δούνε τα παιδιά, κοντά στα τρία χρόνια του Κώστα! Ο Τζάστιν, πιλότος της Γιουνάιτεντ σε Α320 και η σύζυγός του η Έμιλι, καθηγήτρια θαλάσσιας βιολογίας ήρθανε από το Μαϊάμι Σάββατο και φύγανε για Νέα Υόρκη σήμερα Τρίτη, και η Τζένα (με το μαύρο φορεματάκι) πιλότος Μπόινγκ 787 της Γιουνάιτεντ στην πλευρά του Ειρηνικού, ήρθε Κυριακή από το Σαν Φρανσίσκο και έφυγε σήμερα Τρίτη το πρωί για Ουάσιγκτον. Χτες Δευτέρα ήταν η δεύτερη επέτειος του Τζάστιν και της Έμιλι, που καθυστέρησαν εννέα μήνες τον γάμο τους επειδή μόλις είχε πετάξει προς τα δυτικά ο Κώστας, και πήγαμε στην πλαζ της Βουλιαγμένης, μετά για ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο, και μετά για αρνάκι και κοκορέτσι στην Βάρη. Σάββατο και Κυριακή είχε βάρδια το πέτρινο γκριλ μου στην βεράντα. Αν και η Λίντσι του Κώστα και η Έμιλι φυτοφάγοι, και οι δύο απολαμβάνουν τα παϊδάκια μου αλλά και το αρνί στη Βάρη. Είναι όλοι καλοί φίλοι από τότε που γνωριστήκανε με τον Κώστα στο πανεπιστήμιο το 2009. Τώρα, ο Τζάστιν, που και που με πιάνει κουβέντα στο Μέσεντζερ όπως έκανε παλιά ο Κώστας.
Είναι σπαρταριστό, όπως ήτανε και με τον Κώστα και εμένα, πως οι πιλότοι συζητάνε συνεχώς μόνο και αποκλειστικά κοιτώντας στα κινητά τους για να παρακολουθούν στον εταιρικό τους λογαριασμό τα φορτία επιβατών σε πτήσεις ώστε να κάνουν συνδυασμούς και προβλέψεις σε ποιες πτήσεις θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τις ελεύθερες καρέκλες, μια που πετάνε δωρεάν, πότε θα φύγουν, με τι εταιρία και που θα πάνε. Για τους προσωπικά ταξιδεύοντες πιλότους αρκεί να πέσουν κάπου στη σωστή χώρα, άντε στη σωστή ήπειρο. Η Τζένα βρήκε θέση πίσω από τους πιλότους στο πιλοτήριο για Ουάσιγκτον από όπου θα συνεχίσει προς το σπίτι της στο Ντένβερ του Κολοράντο και ενώ ο Τζάστιν και η Έμιλι θα μπορούσαν να πάρουν Έμιρετς για Νέα Υόρκη, τελευταία στιγμή αποφασίσανε σε Σουίς για να περάσουν το βράδυ στην Ζυρίχη, δείπνο δίπλα στη λίμνη, και αύριο με Γιουνάιτεντ ή Σουίς για Νέα Υόρκη.
Στο Σούνιο, μας τα χάλασε ένα μεγάλο σύννεφο την τα τελευταία λεπτά, συν ο ήλιος δύει αυτή την εποχή πίσω από το ξερονήσι μετά την Ανάβυσο, αλλά βγήκε η λάμψη τα δευτερόλεπτα όταν ήταν πίσω από το νησί και τραγούδησα το τραγούδι του Τζίμι Μπάφετ:
Now I don't know, I don't know
I don't know where I'm a-gonna go when the volcano blows
Let me say now I don't know, I don't know
I don't know where I'm a-gonna go when the volcano blows
Που μας θύμισε ότι, ο Τζίμι μας, έφυγε πρόωρα και πρόσφατα…
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Καρτούλα για τους καφέδες;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ναι, ευχαριστώ. Μπορείτε να προσθέσετε το πουρ μπουάρ σας;
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Βεβαίως!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Δύο Ευρώ.
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Υπογράψτε εδώ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι ρωτάμε αν τον Ελληνικό τον θέλει ο πελάτης σκέτο ή γλυκό. Δεν το πρόλαβα και φέρατε σκέτο χωρίς να ρωτήσετε και η κυρία έπρεπε να βάλει ζάχαρη μόνη της και να ανακατέψει με το κατακάθι.
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Μα όχι, όχι έτσι γίνεται! Αν θέλει λέει ο πελάτης τι θέλει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και αν είναι τουρίστας και δεν ξέρει;
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Έτσι είναι, κάνουμε ότι θέλει ο πελάτης αν το ζητήσει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (στοργικά, πατρικά) Μπούρδες λέτε, σταματήστε παρακαλώ.
ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ: Καλά!
Έξι λεπτά μετά το ηλιοβασίλεμα:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (ευγενέστατα): Σας ευχαριστούμε πολύ (χαμόγελο)
ΦΥΛΑΚΑΣ (ΜΕ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ): …
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (ευγενέστατα): Αν μου επιτρέπετε, μόνο, να προτείνω, ίσως λίγο πιο γλυκά, ίσως, πιο ευγενικά, για τους τουρίστες;
ΦΥΛΑΚΑΣ (ΜΕ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ): (Άγρια): Μα τους άφησα πέντε λεπτά παραπάνω!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (ευγενέστατα): Ναι, ναι, φυσικά, και σας ευχαροστούμε, δεν εννοώ αυτό… λέω για τον τόνο, γενικά…
ΦΥΛΑΚΑΣ (ΜΕ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ): (Άγρια): Ποιον τόνο!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (ευγενέστατα και απολογητικά): Έ, είναι ίσως λίγο άγριο… ιδιαίτερα εκείνο το ΚΛΟΟΥΖ! ΓΚΕΤ ΟΥΤ ΕΞΙΤ! ΚΛΟΟΥΖ! ΚΛΟΟΥΖ!
ΦΥΛΑΚΑΣ (ΜΕ ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ): (Άγρια): Μα τους άφησα πέντε λεπτά παραπάνω!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: (ευγενέστατα): Σας ευχαριστούμε πολύ (χαμόγελο), Να ‘στε καλά!
~~~
