Κάθε πίστη συμπεριλαμβάνει ανθρώπους πολλών αποχρώσεων... κάθε πίστη και θρησκεία, Χριστιανισμός (2,2 δισεκατομμύρια), Ισλάμ (1,8 δισεκατομμύρια), Αθεϊσμός (1,1 δισεκατομμύρια), Ινδουισμός (1,1 δισεκατομμύρια), Βουδισμός, Ιουδαϊσμός, Δωδεκάθεο... Άσχετα με το τι λέει το "δόγμα" τους, κάθε μα κάθε πίστη, συμπεριλαμβάνει τους αγαθούς, τους παραδοσιακούς, τους σκεπτόμενους, και φυσικά τους ταλιμπάν της. Φοβού τους ταλιμπάν ιδίως όταν σοφία μοιράζουν.
Μπορεί τώρα τελευταία να έχουμε θορυβηθεί με τους αιμοσταγείς ταλιμπάν του Ισλάμ, που δίνουν κακό όνομα στο Ισλάμ, αλλά, κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει θλιβερότερο θέαμα από τους ταλιμπάν του αθεϊσμού. Που δίνουν κακό όνομα στον αθεϊσμό.
(άλλο αθεϊστής, άλλο ταλιμπάν του αθεϊσμού --μην τα μπερδεύουμε --επίσης, άλλο αγνωστικός και άλλο αθεϊστής --μη συνεχίσουμε να τα μπερδεύουμε. Ο ταλιμπάν είναι απλά άνθρωπος, δυστυχισμένος, που έχει ανάγκη κάτι να αποδείξει, έστω και μόνο στον εαυτό του --ιδίως καταστρέφοντας τους άλλους ή τα κτίσματα των άλλων)
Εκείνοι που δεν πιστεύουν σε γενειοφόρους γέρους στον ουρανό και παρθενογενέσεις υποτίθεται ότι είναι οι σκεπτόμενοι, μορφωμένοι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως ανάμεσά τους εκείνοι που είναι οι ταλιμπάν του αθεϊσμού, οι οποίοι αποτυγχάνουν εν τω φανατισμώ των και τη οργή των κατά της κενωνίας να συνειδητοποιήσουν πως μία πίστη, και μία οργανωμένη θρησκεία, χρησιμεύει ως παράδοση, ως εικονογράφηση ηθικής και ως ταυτότητα λαών (όχι ως προσωπική θρησκεία --Η θρησκεία είναι σκέψη και κατανόηση προσωπική, κλεισμένη στην ψυχή, συνδεδεμένη και με το υποσυνείδητο).
Ελάχιστοι Χριστιανοί πιστεύουν στην πραγματικότητα, στα έγκατα της ψυχής τους, ότι μιλάμε για αειπάρθενο μαμά και για γενέθλια 25 Δεκεμβρίου (εδώ δεν γνωρίζουμε με ιστορική ακρίβεια το αν γεννήθηκε --ιδέα δεν έχουμε, ιστορικά, για το πότε και που γεννήθηκε). Η πίστη στο δόγμα είναι για την μεγάλη πλειοψηφία, σιωπηλά, μία δικαιολογία για παράδοση, ταυτότητα, αγάπη, οικογένεια, ελπίδα ...κοινωνική συνείδηση μέσω των παραδόσεων.
Και καλά κάνουν όλοι, και οι άθεοι, και οι Ινδουιστές, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι, και όλοι, να παραθέτουν τους λόγους για τους οποίους οι ίδιοι πιστεύουν ότι πιστεύουν. Όμως, οι άδειοι-στην-ψυχή ταλιμπάν της κάθε πίστης, δεν αρκούνται να μιλάνε για τον εαυτό τους. Για να ανεβάσουν τον εαυτό τους στα επίπεδα όπου θέλουν να πιστεύουν ότι βρίσκονται, οι ταλιμπάν του αθεϊσμού νοιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν πως-και-γιατί οι άλλοι είναι χαζοί και αμόρφωτοι και κάνουν λάθος εν αντιθέσει με τους διανοούμενους ταλιμπάν. Οι ταλιμπάν του αθεϊσμού το κάνουν αυτό παραθέτοντας ιστορικές και επιστημονικές γνώσεις.
Δεν στέκονται να σκεφτούν πως τις γνώσεις αυτές τις έχουν λίγο-πολύ, συνειδητά ή υποσεινήδητα, όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, ανεξάρτητα παράδοσης, και ότι πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι ακολουθούν μιά παράδοση για το όφελος που φέρνει στην καρδιά, στα μικρά παιδιά και στην οικογένεια η ίδια η παράδοση και η ηθική που είναι εικονογραφημένη στην παράδοση. Οι υπόλοιποι "πιστοί", οι κατά πολύ μειοψηφούντες, που μέσα τους αληθινά δεν δέχονται την πραγματικότητα και πιστεύουν ότι το σύμπαν το δημιούργησε ένας γέρος με γένια πριν 6.000 χρόνια, δεν πρόκειται να την δεχτούν την πραγματικότητα όσο και να τους εξηγήσουν την πλάνη τους οι ταλιμπάν που για την μειοψηφία το σάλιο τους χαλούν...
Το σύνηθες γνώρισμα του ταλιμπάν του αθεισμού αγαπητοί μου είναι το ότι λειτουργεί αφαιρετικά και αποδομητικά. Αφαιρεί τούβλα από το κτίσμα, μηδενίζει χωρίς να προσθέτει κάτι για τους άλλους εκεί όπου άφησε κενό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ένα κόσμο στην ψυχή τους, αλλά, λειτουργούν συμβολικά στην επιφάνεια. Ο ταλιμπάν, και δη ο αθεϊστής ταλιμπάν, έχει μιά άδεια ψυχή, παραμένει επιμένοντας στην δισδιάστατη επιφάνεια και παρερμηνεύει τον συμβολισμό περνώντας τον για ουσία. Χάνει ο δύστυχος την ουσία, και τον συμβολισμό, και το νόημα, παντελώς. Γι' αυτό τους ταλιμπάν του αθεϊσμού τους λέω θλιβερούς. Γιατί, μέσα τους, εμένα μου φαίνονται θλιμμένοι και μοναχικοί (αν όχι μοναστικοί στην μοναξιά τους).
Στο δικό μας το σπίτι πάντως έρχεται και ο Σάντα Κλως, και ο Άη Βασίλης και η Μπεφάνα, μικρούλια και χαρούμενα όπως είμαστε. Μάλιστα με την Μαργαρίτα, αφού αφήσαμε χωριστά ο καθένας τα δώρα του άλλου κάτω από το δέντρο, βάλαμε και ένα ποτήρι γάλα και ένα πιατάκι μπισκότα δίπλα στο τζάκι, 44 ετών και 56 ετών τρομάρα μας. Το πρωί βρήκα τα μπισκότα φαγωμένα και το ποτήρι άδειο αλλά έχω την υποψία ότι τα περιποιήθηκε η Μαργαρίτα και όχι ο Σάντα! (άλλωστε ήταν από τα δικά της μπισκότα, με ζάχαρη... και ο Santa, τόσο παχουλός και ηλικιωμένος που είναι, πρέπει να έχει διαβήτη ο άνθρωπος σαν κι εμένα!)
Από την άλλη, τα παιδιά των ταλιμπάν του αθεϊσμού οφείλουν τα καημενούλια να μάθουν και να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει Σάντα Κλως (ή Άη Βασίλης). Και ότι ο Χριστούλης γεννήθηκε λόγω πιπί-κοκό και όχι λόγω κρίνου και ότι ενέα μήνες αργότερα δεν ήταν 25 Δεκεμβρίου. Τι μου λες! Σοβαρά; δεν τό 'χα σκεφτεί ποτέ! Εγώ ο αδαής νόμιζα ότι τα Χριστούγεννα είναι ένας εορτασμός της οικογένειας, της αγάπης και της μοιρασιάς... της ελπίδας ότι οι καινούργιες γενιές μπορεί να φέρουν την ειρήνη στον κοσμο αυτόν, τον τόσο ταλαιπωρημένο λόγω των ατελειών του, κάθε φορά που αρχίζουν πάλι να μεγαλώνουν οι μέρες στο βόρειο ημισφαίριο (από όπου και προέρχεται ο Χριστιανισμός και προγενέστερες ηλιοκεντρικές θρησκείες) ...Νόμιζα ο χαζούλης ότι η "Αειπάρθενος" (σε όλες τις πίστεις που την μνημονεύουν) συμβολίζει την μητρότητα και την πατρότητα, και την μακάρι-παντοτινή αγνότητα των προθέσεων της ψυχής...
Ο Ταλιμπάν δεν βλέπει αυτούς τους συμβολισμούς ή το όφελός τους, ή την ανθρώπινη και κοινωνική ανάγκη για αυτούς. Ο Ταλιμπάν θεωρεί σημαντικότερο να αποδείξει ότι η Μαρία είχε απωλέσει τον παρθενικό της υμένα και ο ότι γιόκας της δεν γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου. Κι έτσι ο Ταλιμπάν (μιά που με την δισδιάστατη χολή του δεν φτάνει να ανακαλύψει τίποτα καινούργιο) ξανα-ανακαλύπτει τον τροχό.
Πάντως υπάρχει κάτι σε όλες τις θρησκείες, και βέβαια στον Χριστιανισμό (ο οποίος γράφτηκε, κωδικοποιήθηκε και θεμελιώθηκε τριακόσια χρόνια μετά τον Ιησού, με βάσεις ριζομένες σε μία εικονογράφηση πολύ παλαιότερη του Ιησού --παλαιότερη και του Ελληνισμού ακόμη, την πρώτη μονοθεϊστική, όπου μονοθεϊσμός είναι ένα βήμα από τον πολυθεϊσμό προς τον ανθρωπισμό)
...υπάρχει σε όλες σχεδόν τις θρησκείες κάτι το οποίο ούτε ακόμα και ο ταλιμπάν του αθεϊσμού δεν μπορεί να αμφισβητήσει ως ισχύον και σωστό: Όταν πιστεύεις κάτι να το πιστεύεις με όλη σου την καρδιά, να φέρεσαι καλά στους γονείς σου, να ξεκουράζεσαι μιά μέρα την εβδομάδα, να μην σκοτώνεις, να μην κλέβεις, να μη εποφθαλμιείς την περιουσία κάποιου άλλου, και να μην καταστρέφεις οικογένειες. Και να σέβεσαι τους άλλους όπως και όσο σέβεσαι και τον εαυτό σου (και αν δεν σέβεσαι αρκετά τον εαυτό σου να σέβεσαι τους άλλους περισσότερο αν μπορείς). Να αγαπάς αντί να μισείς. Να δίνεις όνειρα στα παιδιά και να τα αφήνεις να σε πλησιάζουν με τα όνειρά τους ανέπαφα. Αυτά, νομίζω, μα τον Απόλλωνα, μα τον Τουτατίς, είναι καλά να τα ασπαζόμαστε, ότι συμβολισμό και εικονογράφηση και να θέλει ο καθένας να δώσει --ιδίως στα παιδιά όλων των ηλικιών*.
*τους στεγνούς γέρους όλων των ηλικιών ας τους σκεφτούμε με αγάπη, μέρες πού 'ναι.