Στις 12:06 μμ τοπική ώρα, 14 Οκτωβρίου 2024, εκτοξεύτηκε πάνω στον πύραυλο SpaceX Falcon Heavy rocket ο μεγαλύτερος ρομποτικός διαστημικός ανιχνευτής που κατασκεύασε ποτέ ο εξυπνότερος των μεγάλων πιθήκων. Η αποστολή του είναι να περάσει 49 φορές κοντά από την σελήνη του πλανήτη Δία, Europa, όπου θα φτάσει τον Απρίλιο του 2030, για να ψάξει στην επιφάνεια της σελήνης αυτής ώστε πιθανώς να βρει στοιχεία τα οποία να προδίδουν το κατά πόσο είναι δυνατόν να εξελιχθεί ζωή στον παγωμένο αυτό κόσμο, όπου είναι αναμενόμενο να κρύβονται βαθύτατοι ωκεανοί κάτω από τον πάγο της επιφάνειας.
Οι αξιωματούχοι της NASA τονίζουν ότι δεν πρόκειται για αποστολή ανίχνευσης ζωής. Αντίθετα, είναι μια προσπάθεια να προσδιοριστεί εάν η Europa έχει τις συνθήκες που επιδέχονται τη ζωή όπως την γνωρίζουμε.
Η σημαντική λεπτομέρεια κρύβεται στην έκφραση «ζωή όπως την γνωρίζουμε».
Γνωρίζουμε μόνο την Ζωή όπως συντέθηκε και εξελίχθηκε στο σπίτι μας, τον πλανήτη Γη.
Δηλαδή, ζωή βασισμένη στον άνθρακα με ανάγκη για νερό, φως, και θερμοκρασίες χαμηλότερες από την βράση και υψηλότερες από το πάγωμα του νερού.
Όμως, η επιστήμη, αν όχι η απλή λογική, προτείνουν ότι το Σύμπαν δε έχει την παραμικρή υποχρέωση να γεννά ζωή μόνο όπως την γνωρίζουν οι πίθηκοι που εξελίχτηκαν σε ένα μικρό πλανήτη ενός ασήμαντου άστρου στα ήσυχα προάστια ενός από δισεκατομμύρια Γαλαξίες.
Σε πόσες άλλες συνθήκες υπό πόσες άλλες πιθανότητες σύνθεσης, που δεν τις γνωρίζουμε, ή καν τις φανταζόμαστε, είναι δυνατόν να εξελιχθεί η Ζωή; Άπειρες. Γεγονός που σημαίνει ότι η γνώση μας περί ζωής είναι απειροελάχιστη.
Συνεπώς, ψάχνουμε στο μηδέν-κόμμα-πολλά μηδενικά δεκαδικού τοις εκατό, από αυτό που μπορεί να υπάρχει. Επίσης ψάχνουμε κυριολεκτικά δίπλα μας, μέσα στο ένα από τα δισεκατομμύρια αστρικά συστήματα που υπάρχουν μόνο στον δικό μας Γαλαξία πριν κοιτάξουμε τα δισεκατομμύρια άλλων Γαλαξιών.
Η ερώτηση που πιθανόν να απαντηθεί όταν φτάσει ο ρομποτικός ανιχνευτής στην Europa είναι μόνο το αν υπάρχει πιθανότητα ζωής όπως την γνωρίζουμε, έστω και για μελλοντικά μικρόβια ή αμοιβάδες.
Η ειδικότερη αλλά και μεγαλύτερη σημασία της ερώτησης θα είναι το αν υπάρχει πιθανότητα ζωής εκτός της Γης, και η μόνη πραγματική σημασία αυτής της απάντησης είναι το αν πρόκειται για Θεό, Αδάμ, Εύα, φίδι και μήλο, ή αν πρόκειται για τυχαία εξέλιξη.
Βέβαια, και να ανακαλυφθεί ζωή, ή έστω συνθήκες κατάλληλες για ζωή όπως την γνωρίζουμε, οι περισσότεροι θρήσκοι δεν θα παραδεχτούν ότι η θρησκεία είναι ένα ζεστό και χνουδωτό παραμύθι για πνευματικά μωρά, αλλά θα πουν ότι ο κήπος της Εδέμ που δημιούργησε για μας και μόνο ο θεούλης είναι, όπως φαίνεται, απλά μεγαλύτερος από όσο νομίζαμε. Τουλάχιστον… θα έχει «μεγαλώσει» ο κήπος της Εδέμ. Κάτι θα είναι κι’ αυτό στην πνευματική εξέλιξη του εξυπνότερου από τους μεγάλους πιθήκους.
Αν και… για να λέμε την αλήθεια, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι εμείς είμαστε οι εξυπνότεροι των μεγάλων πιθήκων, ούτε για το αν πίθηκοι είναι το εξυπνότερο είδος ζωής στον μικρό μας πλανήτη.
Πως άραγε προσδιορίζει κανείς τι είναι Ζωή;
Πως άραγε προσδιορίζει κανείς τι είναι Εξυπνάδα (sapiens/σοφία);
Πόσο έξυπνο είναι να αλληλοκατασπαραζόμαστε από τότε που υπάρχουμε;
Πόσα άλλα είδη ζωής στην Γη δολοφονούν όμοιους τους και πόσα συνεχώς ξεκινάν πολέμους μεταξύ τους;
Πόσα είδη καταστρέφουν τις πιθανότητες επιβίωσής τους με την διαχείριση τους του περιβάλλοντός τους;
Μήπως όσα είδη δεν τα κάνουν αυτά μπορούν να θεωρηθούν εξυπνότερα από εμάς;
~~~
Στο μακρινό 1997 η NASA είχε ανακαλύψει στον Άρη έναν βράχο με ενα απολίθωμα πάνω του, που αρχικά το ερμήνευσαν σαν ίχνος από αρχαίο βακτηρίδιο (μετά από κάτι μήνες ανακοίνωσαν ότι τελικά έκαναν λάθος). Έγινε λοιπόν τότε ένα μηντιακό ταρατατζούμ - και καλά ότι ανακαλύψαμε εξωγήινη ζωή - και βγήκε ο τότε πρόεδρος Βασιλάκης (αυτός με την Μόνικα) σε συνέντευξη τύπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη η αμερικάνικη μηντιακή αφρόκρεμα παρούσα. Μετά την ανακοίνωση, οι μισές ερωτήσεις αφορούσαν την καινούργια του γραβάτα και οι άλλες μισές το αν υπάρχει Θεός. Αν τους είχε επιτραπεί, θα ρώταγαν και _κυρίως_ για την Μόνικα, αλλά αυτό το θέμα είχε αποκλειστεί ρητά.
Ο κακομοίρης, μακαρίτης πλέον, Hawking έδωσε γύρω στις 5000 διαλέξεις για τα πιο σύνθετα προβλήματα της Κβαντικής Φυσικής και σε _όλες_ τις διαλέξεις του πάντα κάποιος αρχιμαλάκας θα προσπαθούσε να τον πείσει για την ύπαρξη του Θεού. Είχαν μάλιστα οργανώσει και ολόκληρη "έρευνα" για να αποδείξουν οτι και καλά ο Hawking ήταν άθεος. Λες και έχει την οποιαδήποτε σημασία.
Ακόμα και αν μας λένε την αλήθεια (πιστεύω ότι όλα αυτά τα διαστημικά είναι στην πραγματικότητα οπλικά συστήματα), ακόμα και αν ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή στην Ευρώπη ή αλλού, ακόμα και αν έρθουν οι aliens να μας σφίξουν προσωπικά το χεράκι, το 99,9999% της Ανθρωπότητας θα ασχολείται με το βρακί της Shakira, τον ποπο της Καρντασιαν (που χάθηκε αυτή; Καιρό έχω να την ακούσω) και τις προσωπικές του ιδεοληψίες περί θεού.
Στην Τσιφτετελοχώρα ακόμα προσκυνάνε την παντόφλα του παΪσιου και καταριώνται τις καινούργιες ταυτότητες, επειδή έχουν τσιπάκι. Τουλάχιστον στο τελευταίο έπεσαν μέσα ;-)
Όντως έχουν τσιπάκι οι ταυτότητες, και καλά κάνουν.
Τζάμπα πηγαίνει το καύσιμο για τον πύραυλο (αν δεν πρόκειται για όπλο τελικα). Είτε υπάρχει ζωή στο Σύμπαν είτε όχι, εμείς θα μείνουμε στα ίδια. Η Ηλιθιότητα είναι ανίκητη.
Εχεις αρκετό αλουμινόχαρτο να το κάνεις κράνος για να προστατέψεις το κεφάλι σου, ή να σου στείλω;
Καλησπερούδια, Jolly Roger μου!
ΔιαγραφήΖωή στο σύμπαν υπάρχει και εμείς είμαστε η απόδειξη. Το αν υπάρχει μόνο εδώ ή παντού δεν είναι ερώτηση αλλά αυνανισμός αυτοϊκανοποίησης, θα έλεγα. Βέβαια, «αυνανισμός αυτοϊκανοποίησης» σαν έκφραση αποτελείται από δύο λέξεις που σημαίνουν το ίδιο πράμα, άρα πλεονασμός, αλλά, πότε σταμάτησε ποτέ ο εξυπνότερος των μεγάλων πιθήκων όταν μπορούσε να πει το ίδιο πράμα με δύο λέξεις αντί για μια;
Οπλικά συστήματα είναι το οτιδήποτε εφηύραμε ποτέ. Εμείς εφηύραμε μαχαίρια. Το αν θα χρησιμοποιηθούν για να κόψουν ψωμί ή για να δολοφονήσουν, …εξαρτάται. Και τα δύο γίνονται 😊
Φυσικά το καύσιμο για τον πύραυλο πάει τζάμπα μια και δεν επενδύουμε σε έρευνα για συστήματα που θα μπορούν να φτάσουν στο κοντινότερο άστρο σε λιγότερο από 40.000 χρόνια 😊 Το να εξασκείται κανείς στο κολύμπι για να περάσει τον Ειρηνικό ωκεανό είναι… πως να το πούμε… «αυνανισμός αυτοϊκανοποίησης»;
Και πράγματι! Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει κάτι σε βάθος χωρίς κράνος από αλουμινόχαρτο καθώς μελετά την παντόφλα του παΐσιου!
ΥΓ. Είναι πολύ γνωστό στους πλανητικούς επιστήμονες ότι υπάρχει νερό στον Άρη για τουλάχιστον 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Αλλά από τη σύνθεση ορυκτών του μετεωρίτη, ο Mikouchi και η ομάδα του συμπέραναν ότι είναι πιθανό να υπήρχε νερό πολύ νωρίτερα, περίπου 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Το αν η ύπαρξη νερού σημαίνει ύπαρξη Ζωής, εξαρτάται από το πως προσδιορίζουμε το τι είναι «Ζωή». Θα έλεγε κανείς ότι η ύπαρξη της παντόφλας είναι απόδειξη ύπαρξης του παΐσιου, αλλά αυτό εξαρτάται και από την μάρκα του αλουμινόχαρτου! Το δικό μου το προτιμώ στολισμένο με χάντρες, αλλά μόνο επειδή οι χάντρες διασκορπίζουν την ραδιενέργεια… λέμε τώρα.
Ωπ, δεν ηξερα οτι οι χαντρες διασκορπιζουν την ραδιενεργεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρεχω να βαλω χαντρες στο κρανος μου :-)
ΥΓ Στο dna μας (οχι το δικο μας το ανωτερο, το ελληνικο. Το κοινο dna όλων των ανθρωπων) υπαρχουν μεγαλα τμηματα που η λειτουργια τους ηταν μεχρι τωρα αγνωστη. Επειδη δεν μπορουσαμε να βρουμε καποια γενετικη χρησιμοτητα, νομιζαμε οτι αποτελουν υπολειμματα της εξελιξης, οπως η σκωληκοειδης αποφυση, και τα ονομαζαμε "σκουπιδια" (junk dna).
Τελικα αποδειχτηκε οτι ολα αυτα τα δηθεν αχρηστα κομματια κωδικοποιουν μερικες χιλιαδες ιους!!! Κουβαλαμε σε καθε μας κυτταρο την γενετικη πληροφορια για να "γεννησουμε" χιλιαδες ιους. Και το μαθαμε μολις πριν μερικα δεκατα του δευτερολεπτου (συγκρινοντας με τα εκατομμυρια χρονια των πλανητων).
Εδω ενας κορονωιος (απο τις 600.000 που υπαρχουν) και μας γονατισε. Ενω γνωριζουμε για τους γηινους μικροοργανισμους εδω και 140 χρονια. Φαντασου τι θα γινει, αν ενας ιος μεταφερθει απο εναν ξενο κοσμο, την Ευρωπη - η οποιοδηποτε αλλο μερος του Ηλιακου Συστηματος - στην Γη. Θα τον φερουμε εμεις στην Γη, για να τον μελετησουμε.
Τελικα οι ιοι ειναι ανωτεροι απο εμας. Αυτοι μπορουν να εξολοθρευσουν εμας, εμεις αυτους οχι.
Προσωπικα, θα προτιμουσα ενα πιο χολυγουντιανο, φαντασμαγορικο σεναριο. Οχι ιους και βακτηριδια, αλλα aliens. Οπως αυτα στο εργο με την S. Weaver. Να ξαμολησουμε 1000 απο δαυτα στον πλανητη και μετα ελα να μου πεις ποιος ειναι το ανωτερο ειδος ζωης.
Πάρε μωβ για ραδιενέργεια, θαλασσιές εναντίων υπεριώδους ακτινοβολίας και λαχανί για το κακό το μάτι. Οι χάντρες πρέπει να τοποθετηθούν σε τακτά διαστήματα ζιγκ-ζαγκ γύρω από τον ισημερινό του κράνους. Για στιγμές πονοκεφάλου, μια φούντα από 10 cm κορδόνι στην κορφή και κούνα το κεφάλι κυκλικά επί 17 δευτερόλεπτα. Φωτογραφία του παΐσιου στο μπροστινό μέρος προαιρετική.
ΔιαγραφήΤο DNA όλων των οργανισμών και ειδών, συμπεριλαμβανομένου του Homo Sapiens, διατηρεί στον «έλικα» όλα τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης από την αρχή των πρώτων μορίων στην βιόσφαιρα της Γης εδώ και 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Η πρώτη ζωή, για τα επόμενα 3 δισεκατομμύρια χρόνια ήταν μικρόβια. Φυσικά το DNA των μικροβίων υπάρχει σήμερα σε όλα τα DNA, και το δικό μας.
Τα μικρόβια επέζησαν επί 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σε εποχές πάγων και υπερθέρμανσης, παντού στην Γη, και «άνθισαν». Κάμποσα επιζούν ακόμα και στο διάστημα. Φυσικά είναι δυνατότερα, ανθεκτικότερα και πιο ευέλικτα από οποιοδήποτε είδος ζωής εξελίχθηκε αργότερα βασισμένο σε αυτά. Όσο «μεγαλύτερο» και «νεότερο» το είδος ζωής τόσο πιο αδύναμο είναι μπροστά στα μικρόβια.
Όλο το σύμπαν είναι γεμάτο ζωή, αλλά η περισσότερη είναι μικρόβια. Τα ζώα είναι σπάνια, η αυτπσυνείδηση σπανιότερη και πολιτισμοί πάρα πολύ σπάνιοι. Τεχνολογικοί πολιτισμοί ένα μόνο μικρό μέρος τον πολιτισμών γενικά. Όμως μπορεί να υπάρχει ζωή, έστω και υπο-ατομική στον κόσμο Κουάντουμ, όπως επίσης και ζωή που να επικοινωνεί με τηλεπάθεια σε μεγάλες αποστάσεις. Αν μπορείς να το φανταστείς, υπάρχει.
Το θέμα είναι ότι έχεις δίκιο. Πρέπει να φοβόμαστε εξωγήινους περισσότερο αν είναι μικρόβια, παρά αν είναι καλικάντζαροι. Και εξωγήινα μικρόβια έρχονται και σε μετεωρίτες…
I know you know all this, but I just explained it in case someone accidentally drops in here and starts reading…
Τώρα, πειραματίζομαι με αλουμινόχαρτο και χάντρες σε κορδόνι να κρέμονται τα γυαλιά μου γιατί έχει αρχίσει να γίνεται ενοχλητικό πως με κοιτάνε οι Ιταλοί όταν βγαίνω έξω με το κράνος μου. Όχι τίποτ’ άλλο αλλά θα νομίζουν ότι είμαι Opus Dei…
Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι ζωές μας αν είχαμε επίγνωση του θανάτου μας, να είχαμε επίγνωση για να το θέσω καλύτερα της προσωρινότητας μας. Ο άνθρωπος είναι το πιο αυτοκαταστροφικό πλάσμα. Δεν υπάρχουν λόγια για το είδος μας, ικανό για τα καλύτερα και για τα χειρότερα. Τόσα συμβαίνουν, τίποτα δε μας βάζει μυαλό. :( Ομολογώ πως νιώθω όλο και πιο απογοητευμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Roadartist, καλησπέρα! 😊
ΔιαγραφήΟ Carl Sagan είχε γράψει ότι «οι άνθρωποι είναι ενδιαφέρον είδος ζωής. Ενδιαφέρουσα μίξη. Είναι ικανοί για τόσο όμορφα όνειρα και τόσο φρικτούς εφιάλτες. Νιώθουν τόσο χαμένοι, τόσο αποκομμένοι, τόσο μόνοι, αλλά δεν είναι. Βλέπετε, σε όλη μας την αναζήτηση, το μόνο πράγμα που βρήκαμε που κάνει το κενό υποφερτό, είναι ο ένας τον άλλο».
Η επίγνωση του θανάτου, η προσωρινότητά μας, βρίσκεται μπροστά μας συνεχώς, σε κάθε έκφραση της ζωής, στα πάντα γύρω μας, αλλά οι άνθρωποι επιλέγουν να κοιτάνε αλλού και να σφυρίζουν αδιάφορα και να πράττουν σαν να πρόκειται να ζήσουν για πάντα, χωρίς συνέπειες για τις πράξεις τους. Αρνούνται να το συλλογιστούν. Αντ’ αυτού, πολλοί επαφίενται στο ότι θα έχουν αιώνια ζωή, στον …παράδεισο.
Ο παράδεισος όμως, ή η κόλαση, είναι εκεί που στέλνουμε τον εαυτό μας αυθόρμητα, ειλικρινά, τα τελευταία δευτερόλεπτα, ή το τελευταίο κλάσμα του δευτερολέπτου πριν ο οργανικός εγκέφαλος σταματήσει να λειτουργεί, καθώς κοιτάμε για πρώτη φορά την ζωή που ζήσαμε –και αυτή η ειλικρινής ματιά μας δίνει την στιγμιαία αίσθηση προορισμού που για μας, εκείνη την στιγμή, κρατάει μια αιωνιότητα. Όλη η ζωή θα έπρεπε να είναι μια προετοιμασία για αυτό το τελευταίο δευτερόλεπτο…στο πλαίσιο το ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής, και ότι η ύπαρξη δεν είναι μια γραμμή αλλά μια σφαίρα που δεν είναι πλήρης μέχρι να κλείσει...
Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζουμε αυτές τις μέρες λένε αυτό που είπες, ότι είναι απογοητευμένοι. Προσπαθώ να σκεφτώ αν αυτό συνέβαινε πάντα, και το νοιώθει κανείς όσο περνάνε τα χρόνια ή αν πράγματι κάτι διαφορετικό συμβαίνει στην κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Κι’ εγώ είμαι απογοητευμένος γιατί όταν μεγάλωνα στις δεκαετίες των ’60 και ’70 δεν περίμενα ποτέ ότι στα 66 μου θε έβλεπα τον κόσμο να καταβαραθρώνεται… Τουλάχιστον, όσο αφορά την ζωή που έζησα αισθάνομαι σαν ένας πολύ τυχερός άνθρωπος.
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο. Καλό σου Σαββατοκύριακο…