Αυτές οι προσωπογραφίες και οι στιγμές στην ζωή είναι ένα μικρό δείγμα από χιλιάδες φωτογραφίες που κράτησα από την δουλειά μου στην Ελλάδα (και 5-6 φωτογραφίες παρμένες στην Κύπρο) μεταξύ 1984 και 1989. Όλες είναι τραβηγμένες με φιλμ σλάιτς, Fujichrome 100 ASA, Canon A1 μέχρι το 1986, και μετά Canon T90.
Πριν 25-30 χρόνια...
Και έτσι, εορτάσαμε την τλιακοσιοστή τλιακοστή τλίτη ανάλτηση!
333!
Κοιτάξτε τους πραγματικούς αυτούς ανθρώπους, τα πρόσωπά τους, την ζωή τους, και σκεφτείτε ότι 25-30 χρόνια αργότερα οι ηγέτες που τους αντιπροσώπευσαν, και η κοινωνία τους, φόρεσαν φέσι κάπου 172.000.000.000.000 (172 τρις) από τις δραχμές τους (μισό τρισεκατομμύριο Ευρώ), και κανείς, μα κανείς δεν θα πάει φυλακή, ούτε βρίσκεται κανείς να τους οδηγήσει.
Φωτογραφίες © 1984-1989 Αποθήκη Σκέψης
ας σχολιάσω μόνο τις φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήμια νότα καλοκαιρινών διακοπών ήταν!
Η δουλειά και ο μισθός μου, Ρία μου, ήταν να φωτογραφίζω καλοκαίρια για τους τουρίστες που έρχονται για τον Ζορμπά (85%) και λίγο τα αρχαία (15% του ενδιαφέροντος του τουρίστα με τις λίρες) -αλλά εγώ έκανα βαγαποντιές και προσπαθούσα να φωτογραφίζω και τον τόπο μέσα από τα πρόσωπα. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες δεν δημοσιευόντουσαν στις μπροσούρες και τους καταλόγους, μια που δημοσιευόντουσαν οι "εμπορικές" αντί γι αυτές (τις οποίες τις έπαιρνα και αυτές μη και μείνω χωρίς μισθό).
ΔιαγραφήBuongiorno e complimenti all'artista di fotografia :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Έλληνας Bresson!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με συγκίνησαν αυτά τα πορτραίτα.
Δεν είναι απλά το καλοκαίρι εκεί, είναι ένα μεγάλο χαμόγελο στην ίδια τη ζωή.
υ.γ.: και πριν από 25, 30, 40, 50 χρόνια κάποιοι άλλοι ηγέτες έκαναν και χειρότερα πράγματα, απλά αυτά δεν ήταν απολύτως μετρήσιμα με οικονομικούς όρους.
Τα φιλιά μου
Grazie, mille grazie, caro giovane Giovanni! και χρόνια πολλά (λόγω Προδρόμου σήμερα)!
ΔιαγραφήΑυτό που με συγκινεί είναι ότι με έβαλες στην ίδια παράγραφο με τον ήρωά μου, σύγκριση που αν ποτέ την σκεφτόμουνα σαν βάσιμη θα σήμαινε ότι σίγουρα δεν την άξιζα -αλλά αυτό που θα δεχτώ είναι ότι πράγματι για μένα η ζωή είναι ένα μεγάλο χαμόγελο και, μέσα από τα μάτια μου, είναι χαρά μου -και ανάγκη, να το μοιραστώ. Η φωτογραφία βρίσκεται στα μάτια εκείνου που την κοιτάζει, και η ομορφιά της είναι ότι ο κάθε άνθρωπος δεν βλέπει απαραίτητα μόνο, ή τα ίδια, που είδε ο φωτογράφος. Μάλιστα ο φωτογράφος για να λειτουργήσει η φωτογραφία πρέπει να την πάρει με το ένστικτο, με την καρδιά, και να την αφήσει μετά να μιλήσει μόνη της με δικά της λόγια...
υγ. αυτό εννοούσα κι εγώ, ακριβώς, αλλά το έγραψα ελλιπώς: έπρεπε να είχα προσθέσει "...οι ηγέτες που τους αντιπροσώπευσαν από πριν από τότε μέχρι και τώρα..."
«Πιθανόν ο μοναδικός, ηθικός κανόνας που πρέπει να έχει ένας φωτογράφος είναι ότι κάθε φορά που κρατάει τη μηχανή μπροστά από τα μάτια του σκέφτεται ότι πρέπει να μπει στη θέση του ανθρώπου που φωτογραφίζει. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία, γνώρισα έναν ηλικιωμένο κύριο, ο πρώτος που κατάλαβε ότι έχω “μάτι”. Θυμάμαι ότι μου έλεγε πως ο φωτογράφος κάνει το θέμα και το θέμα κάνει τον φωτογράφο.
ΔιαγραφήΜε όποιο πράγμα και αν ασχολείται ο άνθρωπος, τελικά αυτό τον προσδιορίζει.
Απεχθάνομαι την εικόνα του φωτογράφου που μασάει τσίχλα και τραβάει φωτογραφίες χωρίς να έχει το παραμικρό συναίσθημα γι’ αυτό που κάνει».
Josef Kudelka
...εσύ τα ξέρεις καλύτερα αυτά, εγώ ένας απλός τεχνοκράτης είμαι ;)
υ.γ.: φτιάχνω πέστο από τον βασιλικό της γλάστρας μου, κοπιάστε αν τολμάτε την σύγκριση :)
Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα θεώρηση -του να βάζει ο φωτογράφος τον εαυτό του στην θέση του ανθρώπου που φωτογραφίζει: ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα ταίριαζε απόλυτα σε αυτό που έγραψα παραπάνω (μια που ένας άνθρωπος ποτέ πραγματικά δεν μπορεί να πιστέψει ότι καταλαβαίνει έναν άλλο απόλυτα) είναι μέσω του ένστικτου, της καρδιάς, της αίσθησης, που οδηγεί κάποιον να νοιώσει μέρος της ανθρώπινης στιγμής και να αισθανθεί την ανάγκη να προβάλει την εμπειρία αυτή επιστρέφοντάς την στο περιβάλλον από το οποίο προήλθε στεριώνοντας την στιγμή και τα νοήματά της στην αιωνιότητα. Και το κάνουμε αυτό χρησιμοποιώντας για εργαλεία μια πέννα και χαρτί, ή σφυρί, σμίλη κι ένα κομμάτι μάρμαρο, ή πληκτρολόγιο και οθόνη, ή μπογιές, πινέλο και καμβά, ή φωτογραφική μηχανή, και τόσα άλλα. Είναι η φυσική, ενστικτώδης, απαραίτητη ανάγκη επικοινωνίας. Κι έτσι ο φωτογράφος πράγματι βάζει τον εαυτό του στην θέση εκείνου που φωτογραφίζει, κατά την γνώμη μου όμως ενστικτωδώς γενόμενος μέρος της στιγμής όπως επηρεάζεται εμπειρικά από αυτήν, και, η ικανότητα/αποτελεσματικότητα με την οποία πετυχαίνει να επικοινωνεί με άλλους, και τα εργαλεία και υλικά τα οποία αυθόρμητα διαλέγει στην ζωή του για την επικοινωνία αυτή, χαρακτηρίζουν τον κάθε ένα ξεχωριστό άνθρωπο που το επιδιώκει.
ΔιαγραφήΘα έλεγα ότι όπως σε κάθε είδους εκδήλωση της ενστικτώδους ανάγκης για επικοινωνία, έτσι και στην φωτογραφία, μια που η επικοινωνία συμβαίνει στην ψυχή του δέκτη και όχι του πομπού, η φωτογραφία του Kudelka, ή του Bresson λειτουργεί καλύτερα επειδή λείπει η έντεχνη υποκειμενικότητα του φωτογράφου, και ο φωτογράφος παρουσιάζει την στιγμή αντί για την γνώμη του επί της στιγμής. Αυτό, σε αντίθεση με τα αριστουργηματικά πορτραίτα του Arnold Newman ή την τέχνη του Helmut Newton όπου η προσωπική αντίληψη και γνώμη του φωτογράφου είναι το κέντρο της τέχνης την οποία παρουσιάζει.
Κάθε στιγμή και κάθε γωνία είναι εντελώς διαφορετική. Αν ψάξεις από πάνω θα δεις το ίδιο ζευγάρι τουρίστες στην Σκιάθο φωτογραφημένους με δευτερόλεπτα διαφορά αλλά σε εντελώς διαφορετικές αισθήσεις στιγμής (ο τύπος κάθεται στον κάβο διαβάζοντας εφημερίδα και η φιλενάδα του στο τσιμέντο δίπλα του -η 13η και η 47η).
Αγαπητέ μου Τζων Μπόη, η ευωδιά φτάνει στην μύτη μου! ελπίζω να κρατήσει ως τον Σεπτέμβριο Πάντως, η Μαργαρίτα προσπαθεί να δώσει ζωή σε Αθηναϊκό βασιλικό κι εδώ στο περβόλι μας!
Πραγματικα εξαιρετικες φωτογραφιες, Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι η Ελλάδα και σήμερα (εκτός Αθηνών), οι γιαγιάδες συνεχίζουν να βγαίνουν τα απογεύματα στα σκαλοπάτια ή στις αυλές των σπιτιών τους για τη δροσιά, για τον καθαρό αέρα, τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν χαρούμενα στους δρόμους και στις παιδικές χαρές και τα νεαρά ζευγαράκια συνεχίζουν να χαίρονται τον έρωτα τους στις αμμουδιές και στα γαλάζια μας νερά.
Ένα εξαιρετικο λευκωμα με θέμα τους απλούς ανθρωπους της επαρχίας μας
Σ' ευχαριστώ αγαπητή μου Scarlett, πάντα διψούσα να φωτογραφίσω τα πάντα εκτός από όταν βρισκόμουνα στην Αττική -δεν ξέρω γιατί.
ΔιαγραφήΗ Ελλάδα αυτή υπάρχει ακόμη, και πάντα θα υπάρχει, για την ζωή, και εδώ στο χωριό μας ακριβώς έτσι είναι και αισθάνομαι μέρος του κάθε φορά που βγαίνουμε περίπατο... αυτή είναι η ζωή που ποτέ δεν θα δειλιάσει και θα συνεχίσει να θριαμβεύει όσο υπάρχουν άνθρωποι...
Καλό σου απόγευμα.
Πολύ ωραίες φωτογραφίες Δημήτρη! Θυμίζουν "καρτ-ποστάλ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες φωτογραφίες Δημήτρη. Θυμίζουν έντονα "καρτ-ποστάλ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για το διπλό μήνυμα. Προβλήματα του blogspot...
ΔιαγραφήΚαλησπέρα αγαπητέ μου Epanechnikov, και σ' ευχαριστώ, καρτ ποστάλ είναι πλησίον του αντικειμένου του μισθού το οποίο ήταν κατάλογοι διακοπών στην Ελλάδα για μια εταιρία στο Λονδίνο που δεν υπάρχει πια, αλλά τότε ήταν αντίπαλη με την Thompson, Intasun κλπ. Άργησα γιατί βλέπαμε τον αγώνα Ιταλία-Αγγλία. Με την Ελλάδα έξω το έχουμε δίπορτο, αλλά βέβαια είχα λίγη αμηχανία ως προς το από την Ιταλία και την Αγγλία ποιά να διαλέξω! Καλή βδομάδα, και συγγνώμη για εκείνο το καθοριστικό πέναλτι :-)
ΔιαγραφήΜε συγκίνησαν οι φωτογραφίες σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάποιες δεν κρύβω ότι δάκρυσα σαν αντίκρυσα σε ένα χαμόγελο όλο το ανέκδοτο της ζωής.
Μπράβο και πάλι μπράβο που καταφέρνετε τόσα με κάτι που αγαπάτε, απ'ό,τι καταλαβαίνω.
Καλή συνέχεια σε όλα σας :)
Σας ευχαριστώ που γράψατε πως αισθανθήκατε και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Πράγματι την φωτογραφία την αγάπησα από πριν να γίνω 12 χρονών και τελικά μου έδωσε τα προς το ζην, ανταποδίδοντας. Αλλά η φωτογραφία, η επικοινωνία αυτή, δεν είναι τίποτα χωρίς την συμμετοχή όσων την βλέπουν, και για αυτό σας ευχαριστώ -επίσης μου δίνει χαρά ότι είδατε την σκέψη πίσω από την ανάρτηση και την σειρά των εικόνων... καλό σας βράδυ.
ΔιαγραφήΔεν έχω λόγια για την τέχνη σου αγαπητέ Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι συγκλονιστικές κάποιες! Εύγε! Θησαυρός!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αγαπητή Γεωργίτσα. Πάντα μου άρεσε να φωτογραφίζω ανθρώπους, και αν και είμαι επαγγελματίας φωτογράφος, τις "προσωπικές" αυτές φωτογραφίες που παίρνω για τον εαυτό μου ποτέ δεν τις θεώρησα μέρος της επαγγελματικής δουλειάς. Αν θέλεις να δεις κι άλλες, από εκτός Ελλάδας, είχα κάνει πέρσι αυτήν την ανάρτηση:
Διαγραφήhttp://dimitristhinks.blogspot.it/2011/05/blog-post_11.html
Καλό σου βράδυ, και πάλι σ' ευχαριστώ.
Η αλήθεια είναι πως στα πρόσωπα των ανθρώπων, ιδιαίτερα της πρώτης φωτογραφίας και σε κάποιες από τις υπόλοιπες, αναδύεται μια εποχή που δεν την έζησα, ή μάλλον την έζησα αλλά ήμουν μικρή για να τη θυμάμαι (1984 και 1989).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα η θάλασσα έχει ιδιαίτερη θέση μέσα μου, από τότε που με θυμάμαι, ιδιαίτερα αυτή η θάλασσα του Αιγαίου. Κοιτώ τις φωτο και αμέσως έρχονται στο μυαλό πολύ όμορφες κ ευτυχισμένες στιγμές.
Όλα αυτά τα πρόσωπα, αυτοί οι απλοί άνθρωποι, δεν έζησαν εύκολες ζωές, αντίθετα κοπίασαν, ούτε αυτή η χώρα αξίζει τη σημερινή παρακμή.
Πολλές & καλές αναρτήσεις!
Σ' ευχαριστώ αγαπητή μου Roadartist. Πράγματι οι άνθρωποι αυτοί δεν έζησαν εύκολες ζωές, και αυτό που κάνει εντύπωση είναι το χαμόγελό τους, η στάση τους, η ειλικρίνεια και η δύναμή τους κοιτάζοντας τον φακό που τους φωτογράφιζε, δίνοντας στην στιγμή κάτι το διαχρονικό. Και μέσα από τις ζωές τους επιβεβαιώνουν ότι όπως λες η χώρα δεν αξίζει την σημερινή παρακμή, και, ίσως υπάρχει αυτή η διαχρονική δύναμη των ανθρώπων να το ξεπεράσουν... Καλό σου απόγευμα.
ΔιαγραφήΠολλή ομορφιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.
ΔιαγραφήΜύρισε Ελλάδα. Μύρισε καλοκαίρι από φωτογραφίες ανθρώπων που έζησαν σε μια ρομαντική εποχή. Καταπληκτική συλλογή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθατε και ευχαριστώ! Πραγματικά μου άρεσε πολύ, και συμφωνώ, με την αίσθηση του σχολίου για μια "ρομαντική εποχή". Το παρελθόν πάντα φαίνεται με το φως κάποιου ρομαντισμού, αλλά η συγκεκριμένη εκείνη περίοδος πράγματι το "είχε"...
ΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι!
Πρώτο σχόλιο μου εδώ..οι φωτογραφίες σου είναι πάρα πολύ καλές. Κυρίως το σκηνικό και οι στιγμ΄ς που έχεις αποθανατήσεις. Τί ακριβώς μηχανή χρησιμοποιείς και τι φακό ; Εκεί ίσως να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι μπράβο!
Καλώς ήρθατε και πάλι, ¨Πτυχιακές Εργασίες", και πάλι ευχαριστώ και για το αμέσως από πάνω σχόλιό σας από τον Ιούλιο.
ΔιαγραφήΌπως έγραψα και στην αρχή της ανάρτησης, αυτές είναι τραβηγμένες με φιλμ Fujichrome, σλάιτς, me μηχανές Canon A1 και Canon T90, με φακούς Canon από 24 έως 210 mm. Επαγγελματικά χρησιμοποιούσα ως επί το πλείστον το σύστημα μου της Hasselblad. Αυτές είναι περισσότερο προσωπικές... Εκτός της επαγγελματικής φωτογραφίας που κάνω από το 1980, δίδαξα φωτογραφία 16 χρόνια στην Βοστώνη, 2 στο Λονδίνο και 1 στην Αθήνα, και πάντα έλεγα στους μαθητές ότι, πρώτον, την φωτογραφία την παίρνει ο φακός και όχι το σώμα της μηχανής, και δεύτερον και σημαντικότερο, όταν ο χρήστης, μέσω τεχνικής γνώσης και πείρας, ξέρει τις ικανότητες του κάθε συγκεκριμένου συστήματος που χρησιμοποιεί (και δεν "ζητάει" από την μηχανή να κάνει κάτι το οποίο δεν μπορεί), μπορεί να πάρει εξαιρετικές φωτογραφίες ακόμα και με instamatic. Μια που η φωτογραφία, στο τέλος, "συμβαίνει" στο μάτι του ανθρώπου που την βλέπει, η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ ενός "ερασιτέχνη" και "επαγγελματία" φωτογράφου είναι ότι ο "επαγγελματίας" ξέρει ποιές φωτογραφίες να ΜΗΝ τραβήξει :-)
Και πάλι ευχαριστώ και καλό Σαββατοκύριακο.
Ευχαριστώ πολύ για τις λεπτομέρειες και την επεξήγηση του πώς βλέπετε τα πράγματα ως επαγγελματίας φωτογράφος. Συγχαρητήρια για την επαγγελματική καριέρα σας. Ασχολούμαι λίγο με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά. Συμφωνώ μαζί σας. Στη σημερινή εποχή υπάρχει πολύ κόσμος που αγοράζει πανάκριβες μηχανές και φακούς αλλά δεν γνωρίζει πώς αυτή λειτουργεί τεχνικά και ποιες είναι οι δυνατότητες που μπορεί να του προσφέρει με τις ανάλογες ρυθμίσεις.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ. Καλή εβδομάδα.
Εγώ ευχαριστώ :-)
ΔιαγραφήΚαλή βδομάδα.