Φταίω εγώ. Φυσικά. Μια φορά είπα να δω κι εγώ έναν αγώνα ποδοσφαίρου αλλά δεν είχα μπλουζάκι της Γερμανίας να φορέσω ούτε μαύρες-κίτρινες-κόκκινες μπογιές να πασαλειφτώ, κι η ομάδα μου έχασε. Βλέπετε, όποτε βλέπαμε με τον Κώστα Σάββατο απόγευμα αγώνα μπέης μπωλ μεταξύ των Red Sox της Βοστώνης και των αιώνιων αντίπαλων μας των Yankees της Νέας Υόρκης, μόλις αρχίζαμε να χάνουμε φόραγα ένα μπλουζάκι και ένα καπέλο των Yankees και οι Red Sox κερδίζανε -τέτοιος γκαντέμης που είμαι (και ο Κώστας έσκαγε στα γέλια).
Ευτυχώς δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο, και το ευγενές αυτό άθλημα και εγώ έχουμε καταφέρει να κρατηθούμε σε ασφαλή απόσταση, οπότε δεν έχω ιδέα τι λέω.
Αλλά, ήταν άραγε φυσικό για το άθλημα να βλέπουμε τα 15-20 από τα 90 λεπτά τους Γερμανούς να κάνουν πάσες ο ένας στον άλλον ανενόχλητοι; Επίσης πρέπει να πω ότι ακόμα κι ένας ανίδεος σαν κι εμένα μπορούσε άνετα να υποψιαστεί ότι η Ελλάδα έπαιζε αμυντικά -και είπα κιόλας: "παίζουν αμυντικά! θα κουραστούνε και θα χάσουνε το τέμπο". (Όλοι ξέρουν ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση).
υγ. Και κάτι ακόμα: ο προπονητής της Γερμανίας ήταν νέος και έδειχνε ότι τον ενδιέφερε τι γινόταν στο γήπεδο. Ο δικός μας ήταν ένας γεροπαράξενος βαριεστημένος ανέκφραστος που όταν κοίταζε το ρολόι του ήταν μάλλον γιατί περίμενε πότε θα πάει σπίτι του παρά για το πόσα λεπτά μένουν να καθοδηγήσει τους παίκτες του. Γιατί αυτό;
Ούτε εμένα μου αρέσει το ποδόσφαιρο όμως αυτός ο αγώνας είχε μία κάποια ιδιαιτερότητα - κυρίως στο τι θα γινόταν αν κερδίζαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμάσαμε κερκίδα (2+1 άτομα) για την pub στο campus. Μπαίνουμε μέσα και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καμιά 20αριά γερμανούς και 2 κινέζους που φορούσαν τις μπλούζες της εθνικής Γερμανίας.
Περιττό να πω, πως όλη η υπόλοιπη pub ήταν με την Ελλάδα. Βασικά όλοι οι μη-Γερμανοί ήταν με εμάς! Τελικά δεν τους πάει κανένας!
Δε φαντάζεσαι τι έγινε μόλις κάναμε το 1-1! Κόντεψα να σπάσω την καρέκλα από αντίδραση και μόνο στις σκατόφατσες των Γερμανών. Δε φαντάζεσαι πόσο υποτιμητικά μας κοιτούσαν. Κι όλα αυτά για ένα αγώνα!
Πράγματι! Γιατί υπάρχει το ποδόσφαιρο;
ΔιαγραφήΣας φαντάζομαι στο Pub... δεν τους πάει ο κόσμος τους Γερμανούς -ρώτα εμένα που ήμουνα παντρεμένος σε Γερμανική οικογένεια 17 χρόνια, τα 11 στην Αμερική!
Όταν βάλανε το πρώτο έπεσα... και όταν βάλαμε το δικό μας, με τρόπο κλασσικό και υπέροχο, πετάχτηκα πάνω και με άκουσε όλη η πολυκατοικία της αδελφής της γυναίκας μου. Μέχρι και τα σκυλιά πίστεψαν ότι θα μπορούσαν επί τέλους να δοκιμάσουν το ποπ κορν μου αλλά το πρόλαβα και το μάζεψα.
Τι θα γινότανε έτσι και κερδίζαμε... Για έναν αγώνα; Σε παραπέμπω αγαπητέ Λάκωνα στους Πράσινους, τους Βένετους, και τον Ιουστινιανό! Κρίμα πάντως, γιατί έλεγα ότι αν κερδίσουνε να τους κάνουμε και τους 11 κυβέρνηση...
Καλημέρα Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το παραφράσω και να πω ότι η καλύτερη άμυνα/επίθεση είναι η τακτική.
Σε ποδοσφαιρικούς όρους δεν είχαμε το Κέντρο, δεν υπήρχε η κολώνα, άρα το οικοδόμημα θα κατέρρεε αργά ή γρήγορα.
Πάντως δεν χάσαμε και τη μάχη του Μαραθώνα, ούτε κι όλος ο κόσμος ήταν με το μέρος μας.
...κι όσο διαβάζω κάποιους να κατηγορούν τη Μέρκελ που χάρηκε με την επιτυχία της ομάδας της μου έρχονται γέλια. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει;
Να συγκρατήσει την χαρά της επειδή το παιχνίδι ήταν με τους Έλληνες.
Μη τρελαθούμε τώρα, σε σχέση με άλλες φορές και συγκρατημένη ήταν.
Καλό απόγευμα αγαπητέ Τζων Μπόη! Σωστά! Γιατί να μην πανηγυρίσει η γυναίκα! Ομάδα της ήτανε! Εγώ πάντως έκανα το καθήκον μου και κάθε φορά που την έδειχνε η τηλεόραση της έστελνα τον δείκτη και το μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού εκτεταμένα.
ΔιαγραφήΣαφώς η τακτική είναι το ζητούμενο -και δεν την είδα, παρά μόνο τις καταπληκτικές, στην αρχή, προσπάθειές άμυνας... Η πολύ άμυνα κουράζει και ρίχνει το ηθικό. Αλλά απ' ότι ξέρω εγώ από το μπέης μπωλ τουλάχιστον, αυτά όλα κάθονται στον προπονητή... και έτσι που τον έβλεπα δεν μου ενέπνευσε και πολύ εμπιστοσύνη...
Ήττα φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοίμασα πίτσες, έκοψα τη ρόκα, αγγούρια και πιπεριές από το λαχανόκηπο και έφτιαξα σαλάτες, ανοίξαμε μπύρες, βγάλαμε την τηλεόραση στο μπαλκόνι σαν cult τύποι που είμαστε, και κατεβάσαμε τα πανταλόνια να γα@@@@@@@με!
Προηγουμένως είχαμε φροντίσει να το παίξουμε και στο Στοίχημε φυσικά!
Ήττα!
Αφού άμυνα έχουμε φίλε Κώστα! Με τι να παίξουμε? "Ο καθείς και τα όπλα του! Είπε."
Πίκρα! Αλλά καταπίνεται, δε μασάμε!
Ευχές!
Δυστυχώ, αγαπητή Γεωργίτσα, τα στοιχήματα χάθηκαν. Θα είχε γίνει ανάσταση αν είχαμε κερδίσει -όπως τον Νοέμβριο του 2004 που η Βοστώνη κέρδισε το πρωτάθλημα του μπέης μπωλ για πρώτη φορά σε 86 χρόνια! Αλλά δυστυχώς, επτωχεύσαμεν και στην επίθεση... Εγώ πάντως επιμένω ότι ο προπονητής μας μου φάνηκε γεροπερίεργος!
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή